| τμος Α, σελ. 60, κεφ. 17. Του Μεγλου Μακαρου Το κυριτατο ργο του πνευματικου αθλητ εναι να εισλθει στην καρδι του και να πολεμσει το σαταν και να τον μισσει. Και αφο παλψει εναντον των λογισμν που αυτς προκαλε, να δσει μχη μαζ του. Αν μως κανες εξωτερικ μνο φυλει το σμα του απ τη διαφθορ και την πορνεα, εν εσωτερικ μοιχεει ενπιον του Θεο και πορνεει με τους λογισμος του, αυτς δεν ωφελθηκε τποτε διατηρντας παρθνο το σμα του. Γιατ λει η Γραφ: «Καθνας που βλπει γυνακα και την επιθυμε, δη διπραξε μοιχεα μσα στην καρδι του». Υπρχει πορνεα που γνεται με το σμα, και πορνεα της ψυχς που επικοινωνε με τον σαταν. Μας φανεται σως τι ο μεγλος αυτς Πατρας λει αντθετα απ’ ,τι ο αββς Ησαας που αναφραμε· αλλ δεν εναι τσι. Γιατ κι εκενος σμφωνα με το θλημα του Θεο μας παραγγλλει να φυλξομε τα σματ μας, ζητει μως χι μνο την καθαρτητα των σωμτων, αλλ και των πνευμτων· κι τσι μας συμβουλεει κι αυτς τα δια ευαγγελικ προστγματα. Του αγου Διαδχου Εκενος που διατρβει πντοτε μσα στην καρδι του, απομακρνεται οπωσδποτε απ’ σα θεωρονται ωραα στη ζω. Γιατ καθς ζε κατ τις εμπνεσεις του Πνεματος, δεν μπορε να γνωρσει τις επιθυμες της σρκας. Επειδ λοιπν ο νθρωπος αυτς περιφρεται μσα στο φροριο των αρετν, χοντας για φρουρος των πυλν τις διες τις αρετς, μνουν χωρς αποτλεσμα οι εναντον του πολιορκητικς μηχανς των δαιμνων. Καλ επε ο γιος τι μνουν χωρς αποτλεσμα οι μηχανς των δαιμνων, ταν δηλαδ διατρβομε κπου στο βθος της καρδας, και τσο περισστερο, σο περισστερο χρνο κνομε εκε. Αλλ γνωρζω τι δεν θα μου φτσει ο χρνος αν θελσω να αναφρω εδ τους λγους λων των Πατρων. Γι’ αυτ, αφο θυμηθ να-δο ακμη, θα ολοκληρσω το λγο μου. τμος Α, σελ. 301, κεφ. 57. Του αββ Ισακ του Σρου Αγωνσου να εισλθεις στο θλαμο που βρσκεται μσα σου, και θα δεις τον ουρνιο θλαμο. Γιατ και τοτος κι εκενος εναι νας, και απ μα εσοδο τους βλπεις και τους δο. Η σκλα της βασιλεας εκενης εναι κρυμμνη μσα σου, δηλαδ μσα στην ψυχ σου. Καθρισε λοιπν τον εαυτ σου απ την αμαρτα και θα βρεις εκε σκαλοπτια, με τα οποα θα μπορσεις να ανεβανεις. Του αγου Ιωννη του Καρπαθου χομε ανγκη απ μεγλο αγνα και κπο στις προσευχς, για να βρομε την απαλλαγμνη απ κθε ενχληση κατσταση της δινοιας, σαν ναν λλον ουραν μσα στην καρδι μας που κατοικε ο Χριστς, πως λει ο Απστολος: «Μπως δε γνωρζετε τι ο Χριστς κατοικε μσα σας; Εκτς ββαια αν αποτχατε στη δοκιμασα». τμος Α, σελ. 341, κεφ. 52. |
| Αρχεο Το πρωτεο του Οικουμενικο Πατριαρχεου εναι πρωτεο διακονας και χι εξουσας 11 Φεβρουαρου 2021 τος 12:26 Στη συνντευξ του προς το Πρακτορεο Εκκλησιαστικν Ειδσεων «Ρομφαα» ο Ιερρχης της Ορθοδξου Εκκλησας της Κπρου Πανιερτατος Μητροπολτης Ταμασο και Ορεινς Ησαας τνισε τι οι ενργειες του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως για την αναγνριση των σχισματικν στην Ουκρανα παραγνωρζουν τα θρησκευτικ δικαιματα των 13 εκατομμυρων πιστν της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας, οι οποοι δεν επιθυμον διακοπ των σχσεν τους με την Εκκλησα της Ρωσας. Αφο υπδειξε στην επδραση των γεωπολιτικν διαδικασιν στη σημεριν κατσταση στην Ορθοδοξα, ο Ιερρχης χαρακτρισε λθος τη σγχυση «της Ιστορας και Θεολογας της Ορθοδξου Εκκλησας με την εξωτερικ πολιτικ των κρατν». Ο κ. Ησαας προειδοποιε τι η τρχουσα κατσταση μπορε οδηγσει σε τραγικς συνπειες για την Ορθδοξη εντητα. σον αφορ στο Οικουμενικ Πατριαρχεο, ο Πανιερτατος κ. Ησαας ειλικριν δεν πιστεει τι η διαρεση της Ορθοδοξας εναι ο στχος του, αλλ τι «ενεπλκη με ανθρπους, οι οποοι χουν λλες ατζντες συμφερντων». Το πρωτεο της Κωνσταντινουπλεως εναι πρωτεο διακονας και χι εξουσας, υπενθμισε ο Ιερρχης. Ακμη, επεσμανε τι ο πρτος «δεν εξουσιζει τις υπλοιπες Εκκλησες, αλλ τις διακονε, μσω ενς συντονιστικο και αδιαμφισβτητα ιστορικο και θεολογικο ρλου, που του δωσε η Ορθοδοξα». «Αυτ που ακομε, για «πρτο νευ σων», μας προβληματζουν και εχομαι να εναι απλς ακαδημακς προσεγγσεις, που χουν θεολογικ παρερμηνευτε και χι πεποιθσεις εξουσας», υπογρμμισε ο Πανιερτατος Μητροπολτης Ταμασο και Ορεινς Ησαας. «Δεν εναι κνηση εναντον του Οικουμενικο Πατριαρχεου να λες την αλθεια, τσι, πως την αισθνεσαι. Αν αγαπς κποιον, του λες ακριβς αυτ που πιστεεις», επεσμανε ο Κπριος Ιερρχης. Ο Μητροπολτης Ησαας διαβεβαωσε τι για εκενον «το Οικουμενικ Πατριαρχεο αποτελε την κοιτδα του Βυζαντινο μας Πολιτισμο… να απ τους ιερτερους θεσμος της Ορθοδοξας, που λειτουργε ως κιβωτς και της θεολογας και του Βυζαντινο πολιτισμο». Γιαυτ ακριβς, πως υποστηρζει, «ποτ δεν πρκειται να προβομε σε κινσεις, που σκπιμα θα βλψουν το Οικουμενικ Πατριαρχεο, αλλ, μως, και δεν θα σιωπσουμε εκε, που θεωρομε, τι κτι πει στραβ». Ο Πανιερτατος εναι ββαιος επσης τι «σως αυτ η δοκιμασα που περνομε (σ.τ.μ. εξαιτας του ουκρανικο) να εναι μια ευκαιρα πνευματικς ανασυγκρτησης, και θεσμικς και προσωπικς. Ο Θες θα μας βοηθσει, αν βοηθσουμε εμες πρτα τον εαυτ μας». «Με πονεμνη, λοιπν, και αγωνιοσα καρδα καταθτω με αυτ τη συνντευξη τη φων της αρχιερατικς μου συνεδησης και αφνω τον εαυτ μου στην κρση του Θεο και της ιστορας», επε ολοκληρνοντας ο Ιερρχης. Календарь ← 23 Ιανουαρου 2024 τος © Patriarchia.ru , 2005 – 2024 Με την επιφλαξη παντς νομμου δικαιματος © Сделано в Κατασκευ απ Stack Group |
| Выдающиеся черты характера коптов – тупая восприимчивость и необыкновенно упругая воля. Эти черты можно подметить и в особенностях египетского аскеза. Я упоминал о том средстве, какое употребил один келлиот (’λιμπιος, АР 313, β) чтобы убедить себя, что он не должен жениться. Вот другие примеры в этом роде. Египетские монахи имели обычай – наниматься жать. За этот труд им платили натурой. Однажды, по окончании жатвы, когда землевладельцы раздавали пшеницу своим наемникам, почтенный старец (Ησαας) взял свою корзину и отправился на гумно. «Дай мне пшеницы», обратился он к хозяину. «Да разве и ты жал, авва?», спросил тот, – «Нет (ουχ)!» – «Так как же ты просишь пшеницы, когда не жал?» – «А разве кто не жнет, тому не дают и платы?» – «Не дают». Вся эта сцена проделана (устроена) старцем для того, чтобы запечатлеть в себе ту истину, что «кто не подвизается, тот не получит награды от Бога». (АР 181, ε). Когда старший брат великого Пимена, авва Ануб (АР 129, α) в присутствии братьев целую неделю утром бросает каменьями в лицо каменной статуи, а вечером кланяется ей в землю и просит прощения, – для того чтобы убедить братьев, что человек должен быть невозмутим, нечувствителен к обидам и к славе; когда Макарий Египетский одного брата посылает в грот и заставляет его целый день ругать мумии и бросать в них каменьями, а назавтра – целый день величать их «апостолами, святыми и праведными», – чтобы вразумить его, что и он, как мертвый, безответно должен принимать и честь и бесчестие (АР 271, κγ), то не допуская, что эти старцы понапрасну, без причины тратили время на такое занятие, нужно предположить, что в коптах замечалась совсем незаурядная неподатливость на впечатления, которая делала нужными такие образные, экстренные средства, чтобы начертать глубже в их памяти истину, видимо столь простую и бесспорную. И, может быть, в приверженности известной части египетских монахов к антропоморфизму сказалась не одна только примитивная грубость простого человека. Скитские монахи с удивительной солидарностью держались этого взгляда, так что известное послание Феофила против антропоморфизма до того вооружило их, что из четырех пресвитеров Скита лишь Пафнутий осмелился прочитать его в церкви. Потрясение, каким сопровождалось для некоторых отречение от своих взглядов, было ужасно. Почтенного старца подвижника (Serapionem, Cass. Coll., 10, 2. 3) едва убедили в ложности антропоморфизма. Но не успели его просветители возблагодарить Бога за его обращение, как он с воплем и слезами повалился на землю. «Взяли у меня Бога моего! К кому мне теперь обращаться? Не к кому, не к кому! (non habeo). Кому мне теперь молиться?» Здесь заблуждение является какою-то несчастною потребностью – представлять все конкретно, которая вероятно стоит в связи с той слабой впечатлительностью, которая вынуждала прибегать к необыкновенным средствам научения. |
| Но и Павел не менее ужасался своему открытию. И он бы не осмелился говорить то, что говорил, если бы в свой черед не мог «опереться» на пророка Исаию, дерзновение которого и безмерно пугало и неотразимо влекло к себе. Он тоже говорит: " Исаия же имел дерзновение сказать ( Ησαας δ ποτολμα και λγει): Меня нашли не искавшие Меня; Я открылся не вопрошавшим обо Мне " . Как принять эти дерзновенные утверждения? Бог, сам Бог нарушает высший закон справедливости: Он открывается тем, кто о нем не вопрошает, Его находят те, кто Его не искал. И разве можно променять на такого Бога — Бога философов, единую нематериальную истину? И разве возрождение, отвернувшееся от библейского Бога, и Декарт, сделавший во исполнение заветов своего времени попытку se passer de Dieu, не были правы? И Паскаль, звавший людей к суду Всевышнего, не предавал общечеловеческого дела и не был отступником? Где правда? Что лучше? VIII Мы стоим перед величайшими трудностями, которые знает история человеческой мысли. Уже самая постановка вопроса, как я уже указывал, кажется недопустимой. Что лучше? Точно «объективная» истина считается с тем, что лучше и что хуже! Точно от людей зависит — выбрать ли Бога, всемогущего Творца, по своей воле создавшего все из ничего, или «закон», т. е. вечный и нематериальный принцип, из которого с той естественной необходимостью, с которой в математике вытекают все теоремы из определений и аксиом, вытек и мир и заселяющие мир люди! Имеют ли значение все человеческие «лучше» и «хуже» пред лицом объективной истины? И, затем, если так можно спрашивать, то кому дано ответить на этот вопрос? Аристотелю и Декарту или Исаие и ап. Павлу? Они хоть и гениальные мыслители и вдохновенные пророки, но все же люди, стало быть, нельзя вверить им каждому в отдельности или всем вместе власть решать судьбу мироздания. И, наконец, их много было, гениальных мыслителей и вдохновенных пророков, — кто поручится, что они сойдутся на одном решении? Наверное, не сойдутся, больше — не сошлись. Чтоб сойтись, нужно истребить все «лучше» и все «хуже», которые всегда были и будут началом разъединения и борьбы (как и все человеческие Я), и покориться безличному и бесстрастному началу, оно же стоит над «лучше» и «хуже» и, вместе с тем, обладает той принудительностью, которая обеспечивает ему повиновение in sæcula sæculorum даже самых строптивых существ. Этот путь и избрали «философы», и избрали, конечно, имея для того «достаточное» основание, — похвалы и угрозы разума заставили их совсем позабыть о существ овании Хозяина. |
| Αρχεο Ο Μητροπολτης Ταμασσο Ησαας: η Ρωσικ Εκκλησα ουδποτε παρενβη στα εσωτερικ της Εκκλησας της Κπρου 24 Φεβρουαρου 2021 τος 18:48 Στη συνντευξ του στην εφημερδα «Kathimerini-Cyprus» ο μητροπολτης Ησαας δλωσε τι η Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα ουδποτε παρενβη στα εσωτερικ της Εκκλησας της Κπρου. Ερωτηθες απ δημοσιογρφο για το πς αντιμετωπζει τις ανησυχες, που εκφρζονται για προσπθειες ποδηγτησης της Εκκλησας της Κπρου απ τη Ρωσικ Εκκλησα, ο μητροπολτης Ησαας τνισε: «Δεν υπρξε ποτ καμα κνηση της Ρωσικς Εκκλησας, με σκοπ την παρμβαση στα εσωτερικ μας». πως επεσμανε ο Πανιερτατος κ. Ησαας στη συζτηση με εκπρσωπο των ΜΜΕ, αυτ τη στιγμ η γεωπολιτικ κντρα Ανατολς και Δσης βρσκεται σε ξαρση. «Στην Κπρο εναι εμφανς και ντονο αυτ το φαινμενο σε λους τους τομες, της οικονομας, της δημοσιογραφας, της πολιτικς ζως. Επιθυμα μας εναι η συνεργασα με λους, μσα σε πλασια αλληλοσεβασμο», τνισε ιδιατερα ο ιερρχης και πρσθεσε, «Οι «ανησυχες», που αναφρετε, σκπιμα εμφυτετηκαν μεθοδικ και υπομονετικ καλλιεργθηκαν απ διφορα κντρα αποφσεων, μσω των οργνων τους. Χρησιμοποιονται, δυστυχς, λα τα σγχρονα μσα προπαγνδας και απαξωσης αντιπλων, πως, για παρδειγμα, «αποκαλυπτικς» ψευδοστοσελδες, που «ανακαλπτουν» συνομωσες κ..». Παρλληλα, σημεωσε τι «πριν λοι τος καλωσριζαν στην Κπρο (σ.τ.μ. τους Ρσους), τρα, λγω γεωπολιτικν και γεωστρατηγικν συμφερντων, χει δαιμονοποιηθε κθε τι το ρωσικ, γεγονς, που επηρεζει μεσα και σους χουν εκκλησιαστικς σχσεις μαζ τους». Ερωτηθες επσης και για το εν υπρχει, ντως, εντς της Ιερς Συνδου η «5η φλαγγα», πως λγεται χαρακτηριστικ απ εκκλησιαστικος κκλους, για τις συμπθειες Ιεραρχν προς τον Πατριρχη Μσχας, ο κ. Ησαας απντησε: «Διαπιστευτρια πατριωτισμο δεν θα δσουμε, με το να ενδσουμε στο θλημα του Αρχιεπισκπου και των ισχυρν της γης, βολευμενοι, τσι, υπ τη «σκπη και προστασα» του «μεγλου αδελφο. Εναντον της ποδηγτησης της Εκκλησας μας, της αδικας, του θρησκευτικο ρατσισμο και του εθνοφυλετισμο μχεσαι, ανεξαρττως προσωπικο κστους, επιδικοντας το δκαιο και την εντητα της Ορθοδοξας. Οι διαδσεις περ «5ης φλαγγας» αποτελον απειλς, εκφοβισμ και εκβιασμ, για να αλλξουμε γνμη στο θμα της ουδετερτητας [σ.τ.σ. στο Ουκρανικ ζτημα]». |
| Κπρος - Συνοδικο κβουν τα συλλετουργα με τον Αρχιεπσκοπο Χρυσστομο Συνοδικο κβουν τα συλλετουργα με Αρχιεπσκοπο Συνοδικο κοψαν τα συλλετουργα με τον Αρχιεπσκοπο Χρυσστομο και δεν θα παρευρεθον ξαν, αν προηγουμνως δεν αποφασσει η Ιερ Σνοδος και χι απ μνος του ο μακαριτατος σχετικ με το Ουκρανικ. Αυτ ξεκαθρισε στον «Φ» ο Μητροπολτης Ταμασο και Ορεινς Ησαας, ο οποος συσχετζει την ενργεια του προκαθημνου της Εκκλησας της Κπρου να μνημονεσει τον Επιφνιο της Ουκρανας και με τις μελλοντικς αρχιεπισκοπικς εκλογς. σον αφορ τον κ. Επιφνιο θεωρεται «κκκινο παν» αφο σοι διαφνησαν με τη μνημνευσ του, δεν θα συλλειτουργσουν μαζ του αν κατλθει στην Κπρο, ανταποκρινμενος στην πρσκληση του Αρχιεπισκπου. Ο Μητροπολτης Ταμασο ανφερε τι βρισκμαστε ενπιον εν δυνμει σχσματος και πρσθεσε πως απ τον Αρχιεπσκοπο εξαρτται κατ πσον θα ομαλοποιηθε η κατσταση. Κληθες να διευκρινσει τι εννοε, ανφερε πως ο Μακαριτατος μπορε να συγκαλσει την Ιερ Σνοδο προς συζτηση του θματος που ανκυψε με τη δικ του ενργεια να μνημονεσει τον Επιφνιο. ταν παρατηρσαμε πως ο Αρχιεπσκοπος δλωσε πως θα συγκαλσει τη Σνοδο αν το ζητσει στω και νας Συνοδικς, ο Ταμασο Ησαας υπδειξε τι το ζτησαν δη δημοσως τσσερα μλη της Ιερς Συνδου που διαφνησαν με την ενργει του. Ως προς τη διασνδεση του θματος με τις μελλοντικς αρχιεπισκοπικς εκλογς, ο Ταμασο Ησαας ανφερε πως η δημιουργα διπολισμο, δημιουργε παρλληλα και μια λλη δεξαμεν ψηφοφρων οι οποοι αντ να κρνουν με βση τα πραγματικ θεολογικ δεδομνα δυνατν να κρνουν επηρεαζμενοι με βση το πς θα χρωματιστον κποιοι νθρωποι απ διφορους ενδιαφερμενους. «Εναι καθαρ θμα τακτικς. Προσωπικ αυτ πιστεω», ανφερε ο Μητροπολτης Ταμασο. Απαντντας σε σχετικ ερτηση, απδωσε την ενργεια του Μακαριοττου και σε θμα νοοτροπας, παρατηρντας πως απ δηλσεις του προκαθημνου της Εκκλησας της Κπρου, προκπτει πως θα καταθτει ενπιον της Ιερς Συνδου, μνο θματα για τα οποα θεωρε τι θα χει την πλειοψηφα. Διαφωνομε με αυτ τη νοοτροπα, που οδηγε σε ατομικς ενργειες οι οποες απχουν απ τη συλλογικτητα που πρεπε να χει η Ιερ Σνοδος η οποα αποφασζει συλλογικ, επε. Δεν νοεται, πρσθεσε, να θλουμε να γνεται πντοτε το δικ μας. |
| В сочинении Ефрема Афинянина также упоминается явление императору Пресв. Богородицы, обличившей его за намерение заказать точную копию чудотворной иконы, чтобы отослать ее на Кипр вместо оригинала . Если в " Сказании... " и в " Описании... " Ефрема Афинянина императорская дочь выздоравливает без непосредственного участия Исаии, то в более поздних текстах отразилась версия ее исцеления от прикосновения преподобного, впервые встречающаяся в " Хронике " Леонтия Махераса . К числу позднейших преданий относится легенда о пчеле, которая, сев на чудотворный образ, помогла Исаии отличить подлинную икону от копии. Время жизни Исаии и основания им Киккского монастыря можно точно установить благодаря упоминанию в этих источниках исторического лица - Мануила Вутомита. Согласно " Сказанию... " , имп. Исаак I Комнин (1057-1059) назначил его дукой (наместником) Кипра . Однако из " Алексиады " известно, что Мануил Вутомит был полководцем другого императора из династии Комнинов - Алексея I (1081-1118). В 1092 году он был послан на Кипр для подавления восстания Рапсомата , но не являлся дукой Кипра (назначен дукой Никеи в 1097). Мануил посещал Кипр и позднее: в 1099 году он останавливался на острове в составе посольства к антиохийскому кн. Боэмунду I, а в 1112 году - по пути в Триполи. На основании этих данных Ефрем Афинянин датировал описываемые в " Сказании... " события 1092 годом . Литература Использованные материалы «σιος Ησαας κττωρ της Ιερς Βασιλικς και Σταυροπηγιακς Μονς Κκκου», частный сайт Ορθδοξος Συναξαριστς (Православный месяцеслов): - http://www.saint.gr/4163/saint.aspx ; " Исаия " - http://www.pravenc.ru/text/674810.html " 99. Ησαας (μοναχς, ιδρυτς μονς Κκκου, 11. αι.) "http://Список Кипрских святых на официальном сайте Кипрской Православной Церкви - Κπρος «Νσος των Αγων», - http://churchofcyprus.org.cy/27142 Alexandr. Patr. 176 (366), 1614 г., издан К. Хадзипсалтисом Vat. gr. 2313, 1661 г., издан К. Константинидисом Hieros. Patr. 328, 1695 г., описан А. И. Пападопуло-Керамевсом, издан Константинидисом |
| Αρχεο Пн Ανακονωση Ιεραρχν της Ορθοδξου Εκκλησας της Κπρου για τη μνημνευση του επικεφαλς της λεγμενης Ορθοδξου Εκκλησας της Ουκρανας Επιφανου Ντουμνκο απ τον Αρχιεπσκοπο Χρυσστομο Β κατ τη Θεα Λειτουργα 26 Οκτωβρου 2020 τος 12:29 Στις 24 Οκτωβρου του 2020 οι Μητροπολτες Λεμεσο Αθανσιος, Κκκου Νικηφρος, Ταμασο Ησαας και ο Επσκοπος Αμαθοντος Νικλαος εξδωσαν κοιν ανακονωση επ του θματος της αναγνωρσεως της λεγμενης Ορθοδξου Εκκλησας της Ουκρανας απ τον Αρχιεπσκοπο Κπρου Χρυσστομο Β, καλντας τον Προκαθμενο της Ορθοδξου Εκκλησας της Κπρου να ανακαλσει μεσα την αντικανονικ του απφαση σχετικ με την εγγραφ στα Δπτυχα των Προκαθημνων των κατ τπους Ορθοδξων Εκκλησιν του επικεφαλς της «ΟΕΟ» Επιφανου Ντουμνκο. Ακολουθε το πλρες κεμενο της ανακοινσεως. Μ πολλ νησυχα, λλ κα βαθυττη θλψη πληροφορηθκαμε τ μνημνευση ς «Προκαθημνου τς Οκρανικς κκλησας» το πιφανου π τν Α.Μ. τν ρχεπσκοπο Κπρου κ. Χρυσστομο, σμερα, Σββατο 24 κτωβρου 2020, κατ τ Θεα Λειτουργα στν ερ Μον τς Παναγας τς Χρυσορροτισσας, που κα γνετο ες πσκοπον Χειροτονα το Θεοφιλεσττου πισκπου ρσινης κ. Παγκρατου. Τ πι πνω καταθτομε μ καλ πστη, χοντας πγνωση τς ρχιερατικς μας συνεδησης κα το ερο χρους μας ν διαφυλξομε τν κανονικ τξη κα τν ντητα τς κκλησας, πρς ποφυγ το θανσιμου μαρτματος το σχσματος, φο, κατ τν ιερ Χρυσστομο, «οδ μαρτυρου αματος τατην δνασθαι ξαλεφειν τν μαρταν». Λευκωσα, 24 Οκτωβρου 2020 Υπογραφς: † ο Λεμεσο Αθανσιος † ο Κκκου Νικηφρος † ο Ταμασο Ησαας † ο Αμαθοντος Νικλαος Календарь ← 21 апреля 2024 г. (8 апреля ст.ст.) воскресенье Неделя 5-я Великого поста. Глас 5-й. Прп. Марии Египетской (переходящее празднование в 5-ю Неделю Великого поста). Апп. Иродиона, Агава, Асинкрита, Руфа, Флегонта, Ерма и иже с ними (I). Свт. Нифонта, еп. Новгородского (1156). Прп. Руфа, затворника Печерского, в Дальних пещерах (XIV). Мч. Павсилипа (117–138). Свт. Келестина, папы Римского (432). Сщмч. Сергия Родаковского пресвитера (1933). Литургия св. Василия Великого. Утр. – Ев. 2-е, Мк., 70 зач., XVI, 1–8 . Лит. – Евр., 321 зач. (от полу), IX, 11–14 . Мк., 47 зач., X, 32–45 . Прп.: Гал., 208 зач., III, 23–29 . Лк., 33 зач., VII, 36–50 . 23 Ιανουαρου 2024 τος © Patriarchia.ru , 2005 – 2024 Με την επιφλαξη παντς νομμου δικαιματος © Сделано в Κατασκευ απ Stack Group Поделитесь с друзьями |
| Να αποδεχθε Ο ισττοπος χρησιμοποιε cookie για να σας δεξει τις πιο ενημερωμνες πληροφορες. Συνεχζοντας να χρησιμοποιετε τον ισττοπο, συναινετε στη χρση των Μεταδεδομνων και των cookie σας. Διαχεριση cookie ΑΡΧΙΣΕ Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΒΟΛΟΚΟΛΑΜΣΚ ΙΛΑΡΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ Στην Κπρο προκειμνου να συμμετσχει στις πανηγυρικς εκδηλσεις με αφορμ τα Θυρανοξια του ν Επισκοπε της Ιερς Μητροπλεως Ταμασσο και Ορεινς ρωσικο ρθμου Ιερο Ναο Αγου Αποστλου Ανδρου του Πρωτοκλτου και Πντων των εν Ρωσσ διαλαμψντων Αγων αφχθη στις 25 Μαρτου 2017, κατπιν ευλογας του Αγιωττου Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσσιν κ.κ. Κυρλλου, ο Σεβασμιτατος Μητροπολτης Βολοκολμσκ Ιλαρωνας, Πρεδρος του Τμματος Εξωτερικν Εκκλησιαστικν Σχσεων του Πατριαρχεου Μσχας. Τον Ιερρχη συνοδεουν ο Πρωθιερας γκορ Γιακιμτσοκ, Γραμματας του ΤΕΕΣ επ διορθοδξων υποθσεων, ο Ιερας Ανατλιος Τσουριακφ, στλεχος του ΤΕΕΣ, και ο Ιεροδικονος Νικλαος νο, βοηθς του Μητροπολτη Ιλαρωνα. Την Κυριακ, στις 26 Μαρτου, ο Μητροπολτης Βολοκολμσκ Ιλαρωνας, ο Μητροπολτης Ταμασσο και Ορεινς Ησαας και ο Αρχιεπσκοπος Πτεργκοφ Αμβρσιος, Πρτανης της Θεολογικς Σχολς Αγας Πετρουπλεως, τλεσαν την πρτη Θεα Λειτουργα στο νεδμητο Ιερ Να, συλλειτουργησντων του κληρικν των Ορθοδξων Εκκλησιν Ρωσας και Κπρου. Τη Θεα Μυσταγωγα παρακολοθησαν προσευχμενοι ο Μητροπολτης Φιλιπουπλεως Νφων (Πατριαρχεο Αντιοχεας), ο Επσκοπος Μορβιτς Αντνιος (Πατριαρχεο Σερβας), ο Μητροπολτης Πλβντιβ Νικλαος (Πατριαρχεο Βουλγαρας), ο Μητροπολτης Βρεσθνης Θεκλητος (Εκκλησα Ελλδος). Ακμη παρστησαν ο Πρσβης της Ρωσικς Ομοσπονδας στην Κυπριακ Δημοκρατα κ. Σ. Οσντσι, ο Πρεδρος του Ιδρματος «Sozidaiushy mir», εκπρσωποι τοπικν αρχν. Μετ τη λξη της Θεας Λειτουργας ο Μητροπολτης Ταμασσο και Ορεινς καλωσρισε θερμς τον Σεβασμιτατο Μητροπολτη Ιλαρωνα και λοιπος προσκεκλημνους, εξφρασε τη χαρ του για την υλοποηση αυτο του παλαιο σχεδου ανεγρσεως στην Κπρο του Ρωσικς τεχνοτροπας Ιερο Ναο. Σε ανμνηση του Συλλειτοργου ο Σεβασμιτατος κ. Ησαας προσφερε στον Μητροπολτη Ιλαρωνα μα εικνα του Αγου Αποστλου Ανδρου του Πρωτοκλτου και πντων των ν τ Ρωσσ διαλαμψντων Αγων. |
| Материал из Православной Энциклопедии под редакцией Патриарха Московского и всея Руси Кирилла ИСАИЯ [греч. Ησαας] (ок. 1250, Эпир - 13.05.1332, К-поль), патриарх К-польский (с 11 нояб. 1323). Принял монашество в молодости на Св. Горе Афон , образования не получил. Ок. 1320 г. в возрасте почти 70 лет оказался в К-поле и был принят в свиту визант. имп. Андроника II Палеолога . В 1323 г. избран на Патриарший престол по представлению императора через 2,5 года после отречения от престола патриарха Герасима I . И. как патриарх устраивал правящие круги Византии, поскольку, вероятно, его считали неспособным к самостоятельной политической деятельности и легко управляемым ( Niceph. Greg. Hist. Vol. 1. P. 360). В 1326 г. по инициативе имп. Андроника II возобновились контакты К-польской и Римско-католической Церквей. Андроник обратился с посланиями к папе Иоанну XXII и кор. Франции Карлу IV и предложил продолжить переговоры об унии. Однако И. выступил против развития этих связей, что вскоре привело к замораживанию отношений. Во время Патриаршества И. имп. Андроник II и его внук имп. Андроник III , к-рый в 1321 г. был провозглашен императором и признан значительной частью визант. областей, вели междоусобную войну за визант. престол. В 1327 г. Андроник III осаждал К-поль. Контролировавший столицу Андроник II приказал И. прекратить поминать имя Андроника III на литургии как мятежника. И. отказался, очевидно стремясь всеми силами избежать втягивания Церкви в междоусобицу и раскола внутри ее. При большом стечении народа И. объявил об отлучении всякого, кто не будет поминать Андроника III (Ibid. P. 403-407; Cantacus. Hist. Vol. 1. P. 217-218). Приказ Андроника II исполнялся только в дворцовых храмах К-поля, в то время как во всех остальных церквах, находившихся в юрисдикции И., продолжали поминать обоих Андроников. И. прикладывал усилия, чтобы примирить соперничающие стороны, уговаривал Андроника II устроить личное свидание с внуком и тем самым начать мирные переговоры, но безуспешно. В дек. 1327 г., когда очередные попытки вести переговоры были прерваны, Андроник II удалил И. из Патриаршей резиденции и выслал в столичный мон-рь Манганы; ряд сторонников и приближенных И. были взяты под стражу. В мае 1328 г. Андроник III одержал еще неск. побед в междоусобной войне и занял К-поль. И. был торжественно возвращен на престол. Визант. историк Никифор Григора рассказывает, что И. якобы возвращался в патриарший дворец в окружении танцоров и флейтисток, которые были нескромно одеты и вызывающе себя вели ( Niceph. Greg. Hist. Vol. 1. P. 424-427). Однако это сообщение скорее всего следует считать недостоверным, поскольку Григора вообще враждебно относился к имп. Андронику III и мог представить ситуацию так, чтобы опорочить поддержавшего его патриарха. |
|
|
