| Наш памятник свидетельствует о значительном интересе к рассказам патерикового типа и к самым патерикам в обители Иосифа. Влияние переводных патериков сказалось уже в том, что послужило побуждением к собиранию и записыванию ходивших в обители рассказов о достопамятных событиях, о чудесах и видениях. A priori можно думать, что это влияние отразилось и на характере и содержании рассказов русского патерика, что в известных случаях рассказы переводных патериков являются прямым источником для волоколамских сказаний. К сожалению, материал, предлагаемый переводными патериками, в деталях еще очень мало исследован, мало даже приведен в известность. Древнерусские тексты патериков не изданы и лишь немногие рукописи подробно описаны 220 ; в печати существуют русские переводы патериков, делавшиеся не с научными целями, а ради назидания 221 , без сличения различных текстов (или с очень слабыми попытками 222 этого сличения), представляющих известное разнообразие в своем составе. Краткие указания на редакции патериков, известных в русской литературе, сделаны в статье архим. Леонида: „Сведения о славянских и русских переводах Патериков различных наименований и обзор редакций оныхъ» (3 страницы) 223 . Печатный Пролог хотя и содержит немало патериковых повестей, но, во-первых, не все, а во-вторых, совсем в другом порядке и расположении. Мало изучена литературная история патериков и на греческой почве; историк византийской литературы замечает: Von der Abfassungszeit und den Quellenverhältnissen der ποφϑγματα, Γεροντικ, Πατερικ (добавим: и о взаимных отношениях этих произведений) –haben wir noch keine klare Vorstellung 224 . Тексты изданы в Патрологии Миня, но и там не нашел напр. себе места греческий текст, русский перевод которого издан под именем „Древнего Патерика»; напечатан только латинский его перевод 225 . Неизданными остаются Пандекты Никона Черногорца, где заключается немалое количество повестей в патериковом стиле; существует лишь издание славянского перевода, и то редкое и малодоступное, 1795 г. 226 . Между тем сочинения Никона Черногорца должны иметь значение при изучении литературной деятельности волоколамских иноков, потому что, как можно заключить по частным ссылкам Иосифа и его учеников, в названной обители этот писатель пользовался большим уважением. |
| Это направление, делаясь более и более заметным, соответствует в богословской литературе появлению разных родов сочинений: отдельных жизнеописаний святых, сборников житий и миней или менологиев, т. е. житий в порядке дней в году или полного месяцеслова. Между последними сочинениями знаменитый Ватиканский менологий есть древнейший кодекс этого рода и был написан и украшен для имп. Василия II Порфирородного (976–1025). 338 Как древние минеи содержали главным образом жития местных мучеников, так и в этом менологии они стоят выше святителей, даже пророков и апостолов, и на первом месте в порядке. При жизни Константина VII Порфирородного (913–959) было составлено Симеоном Метафрастом колоссальное собрание переведенных под его руководством со всех возможных языков Востока и Запада и им изложенных жизнеописаний святых. 339 Жизнеописатель самого Симеона с неподдельным восторгом излагает жизнь патриция: составитель житий пережил душой все духовные сладости жизни мучеников и отшельников и сам сподобился святости. В течение XI–XII вв. мы встречаем наибольшее количество рукописей, исполненных в Греции, Италии и Малой Азии и содержащих в себе или отдельные жития святых, или различные сборники-синаксари (мартирологи, легенды), или минеи, где жития располагались по числам месяцев, или менологии, где они же представлялись в сокращении, или свод вроде наших святцев или календаря; позднее является деление и по содержанию: являются лимонари, βιβλα μοναχικ, ξοδιαστικ, γεροντικ и пр. 340 В IX же веке является и редакция иллюстрированная, и ее первым представителем – знаменитый кодекс Ватиканского менология, драгоценнейший из всех византийских рукописей с миниатюрами, если не единственный в своем роде образец. 341 Историческое значение этого кодекса лежит в том, что он, с одной стороны, совместил в себе все силы современного художества и завершил блестящим образом техническое совершенствование византийской живописи, с другой – в том, что его художественным результатом была схема, закрепостившая последующее искусство. |
| Распространив и утвердив Свою Церковь кровью мучеников, засвидетельствовавших мужественным терпением и бесчисленными страданиями истину своей веры 3 , Господь наш Иисус Христос указал и другие способы ко спасению и прославлению Его последователей. После жестоких гонений, колебавших, но не погубивших Церковь Христову, Господь даровал ей мир и спокойствие и в это время явил в ней новых Своих угодников. Среди христиан воссияли великие подвижники, прославившиеся – кто учением и проповеданием Слова Божия, кто святостью своей жизни и наставлением других в добродетелях, кто постом и добровольным умерщвлением тела и страстей, кто другими различными трудами и деяниями. Как страдания мучеников христианских были тщательно и подробно описываемы, так и труды сих новых подвижников не оставлены были в забвении. Появился новый ряд церковных повествований об угодниках Божиих. Эти повествования мы находим, кроме некоторых церковно-исторических сочинений, в различных более или менее кратких сборниках, каковы патерики, синаксари и т. п. 4 . Ряд греческих патериков, которые ходили под общим названием πατερικ, γεροντικ, μονακικ, βιβλα составился в продолжение IV–XI веков. Наиболее известные из них: 1) Великий Лимонарь 5 Египетский, до нас не сохранившийся, из которого произошли патерики Скитский и Азбучный (изречения святых старцев); 2) Лавсаик, повествующий о Египетских подвижниках, жития коих описал в V веке очевидец епископ Палладий для правителя Каппадокии Лавса; 3) История боголюбцев, т. е. Сирийских подвижников, составленная Феодоритом Киррским († 457 г.); 4) Собеседование (или Диалог), содержащее повествования о жизни и чудесах Италийских подвижников, написано около 593 года святым Григорием Великим , который был назван по сему труду Двоесловом, и чрез 165 лет после того переведено с латинского на греческий язык; 5) Луг Духовный, заключающий в себе изречения, чудеса и подвиги преподобных отцов Палестины, Египта и Сирии, собранные монахом Иоанном Мосхом († 622 г.). Все перечисленные памятники – акты мученические, сборники сведений о подвижниках и другие – и послужили основанием для месяцесловов, синаксарей и миной-четьих, т. |
| 74 Панселин, Мануил (конец XIII – начало XIV вв.) – выдающийся представитель так называемой Македонской школы иконописи. Среди его работ наиболее известны фрески храма Протата в Карее. 75 Антипросопы – представители от каждого афонского монастыря, составляющие Священный Кинет. – Перев. 76 Исихастирий (букв.: место безмолвия) – собирательное обозначение отшельнических скитов и келий, иногда – целых монастырей. – Перев. 77 Старческие стасидии (γεροντικ) – стасидии, размещенные в главных местах храма. Предназначены для игумена и некоторых должностных лиц из братии, а также для почетных гостей – монахов других обителей. 78 Ошибка или опечатка в оригинале. Крымская (или Восточная) война началась в 1853-м и закончилась в 1856 г. Поскольку упоминаемое далее пророчество о ее исходе исполнилось через три года после тайной миссии на Афон, то вместо 1859-го следует читать 1853 г. – Перев. 79 По существующей на Афоне традиции останки умершего монаха спустя некоторое время (обьино через три года, когда тело истлевает) извлекаются из земли, после чего череп и кости полагаются в монастырской костнице. – Перев. 81 При погребении монахов участникам его раздаются свечи, зажигаемые за упокой новопреставленного. Свечи для исходного последования по отцу Савве предложил в дар монастырь Святого Дионисия, монахи которого считали его членом своего братства. 82 Не вполне ясное место. Сличение даты смерти с возрастом к ее моменту показывает, что отец Савва был старше по крайней мере на два года. – Перев. 83 Гора на подступе к Афону, близ монастыря Святого Василия, на вершине которой находится разбитая молнией церковка святого Пророка Илии. Название ее происходит от однокоренного наименования горы Кармил в Палестине. 85 Топоним Каруля (Καρολια), будучи формой множественного числа от καρολι, означает «катушки». – Перев. 86 Изречение Солона (ок. 640 – ок. 560 гг. до Р. X.) – древнегреческого политика, реформатора и поэта. – Перев. 87 По некоторым сведениям, там поселились сперва монахи из Палестины, которые имели намерение и на новом месте держаться прежнего поста и подвигов, но не смогли осуществить его в более суровых условиях Афона и вскоре скончались, оставив памятью о себе свои черепа (κατουνα). |
| – Μελετς καθλου προηγουμνως; – Συνθως χι, Γροντα. – Γιατ; Δν επαμε ν μελετς πρτα, γι ν γλυκαθ καρδι; σ δν τρς πνευματικ, γι’ ατ δν γλυκανεσαι. Λγη μελτη π τν γα Γραφ τν Εεργετιν 35 τ Γεροντικ πρν π τν προσευχ, στω δυ-τρες σειρς, θερμανει κα γλυκανει τν καρδι κα ρχεται ρεξη γι τ πνευματικ. Καπακνονται ο μριμνες, κα νος μεταφρεται σ θεο χρο. Τ Γεροντικ σ μεταφρει στν Θηβαδα 36 κα στν Νιτρα 37 κα νιθεις ν βρσκεσαι κοντ στος γους Πατρες. πσης, τ Λειμωνριον, Φιλθεος στορα, τ Λαυσακν, Μοναχισμς τς Αγπτου, διαβζονται εκολα, λλ εναι κα στερε τροφ. – Γροντα, δνω περισστερο χρνο στν μελτη πατερικν βιβλων παρ στν προσευχ. – Ν κνης λιγτερη μελτη, περισστερη καθημεριν παρακολοθηση το αυτο σου κα εχ. Γιατ λλις, μνο μ τν μελτη, μνει καρπος κανες, ν δν ργασθ κα δν ζητση τν θεα πμβαση, τν Χρη το Θεο. μελτη πατερικν βιβλων βοηθει, ταν προηγται τς προσευχς. Γι’ ατ ν διαβζης τσο, σο σο χρειζεται, γι ν κατανυγς κα ν παρακινηθς στν προσευχ. Τ Θεοτοκριο πολ βοηθει στν προσευχ – Γροντα, πς θ γαπσω τν Παναγα; – Ν διαβζης κθε μρα τ Θεοτοκριο 38 . Ατ θ σ βοηθση πολ ν γαπσης τν Παναγα. Κα ν δς Παναγα μετ!... Θ σο δση μεγλη παρηγορι! – Γροντα, Γερντισσα μο επε πς χρειζομαι φπνιση. Τ εναι κενο πο θ θερμνη πλι τν ζλο μου; – Ν διαβζης κθε μρα ναν καννα π τ Θεοτοκριο κα θ δς, θ ποκτσης λεβεντι. Ατ ν τ κνης σν καννα. ν δν μπορς ν διαβσης ναν λκληρο καννα, ν διαβζης τ πρτο τροπριο π κθε δ κα τ προσμοια πο βρσκονται στ τλος το καννα. – Γροντα, γι ν βοηθηθ στν προσευχ, μπορ ν ρζω να χρονικ διστημα γι προσευχ κα ν μ σταματ ν προσεχωμαι, μχρι ν περση χρνος ατς; – Μπορες σ’ ατ τ διστημα ν λς τν εχ κα ν κνης νδιμεσα κα μι Παρκληση ν διαβζης τ Θεοτοκριο. – Γροντα, πτε ν διαβζω τ Θεοτοκριο, τ βρδυ τ πρω; – Καλτερα τς πρωινς ρες, στε ατ πο διαβζεις ν τ χης στν νο σου λη τν μρα. |
| Ο γιος Ιωννης της Σαγκης (Μαξμοβιτς, 1896-1966) εναι νας εξαιρετικς γιος, προσευχητς, διορατικς, θαυματουργς, ιεροκρυκας και θεολγος. Ο γιος Ιωννης ταν νας απ τους Αποστλους του 20 ου αινα. Μια φορ, ο γιος Νικλαος της Σερβας επε γι’ αυτν: «Εναι γγελος του Θεο σε ανθρπινη μορφ». Απ τον βο του Αγου Ιωννη της Σαγκης Ο πατρ Ιωννης κθε μρα τελοσε τη Θεα λειτουργα και κοινωνοσε. Απ την ημρα της μοναχικς κουρς του, ποτ δεν ξπλωνε σε κρεβτι, κοιμταν καθιστς και προσευχταν λες τις νχτες. Κποιες φορς τον βρισκαν το πρω κοιμισμνο στο πτωμα, μπροστ στις εικνες. ταν ασκητς και νηστευτς. τρωγε μνο μια φορ την ημρα, αργ το βρδυ, εν καμι φορ ξεχνοσε εντελς το φαγητ. Εχε μεγλο ζλο στην προσευχ και προσευχταν τσι, στε βλεπε με τα μτια του τον Κριο, την Υπεραγα Θεοτκο και λους τους Αγους. Ο πνευματικς κσμος ταν ανοιχτς γι’ αυτν και τα πνευματικ μτια του βλεπαν εκενους, στους οποους απευθυνταν με τη θερμ προσευχ. Η πρατητα και η ταπενωσ του θμιζαν το πνευματικ ψος των Πατρων απ τα παλι γεροντικ. Ο πατρ Ιωννης δεν εχε εξωτερικ ομορφι: ταν καμποριασμνος, κουτσς, τα μελαχριν του μαλλι, που εχαν αρχσει ν’ ασπρζουν, ταν συχν ανακατεμνα, καθς επσης φοροσε τα πιο απλ ροχα και παποτσια, ετε ελαφρι πδιλα ετε περπατοσε εντελς ξυπλητος. Επσης, εχε κποιο πρβλημα σον αφορ στην ομιλα, πργμα το οποο τον δυσκλευε να επικοινωνε με λλους ανθρπους. μως η χρις, η οποα κετο επ’ αυτο του εκλεκτο εκ Θεο ανθρπου, μεττρεπε λα αυτ τα ελαττματα σε μηδαμιν. Οι νθρωποι νιωθαν την αγιτητα του πατρς Ιωννη και οι καρδις τους προσελκονταν απ αυτν. Ακμη ττε, ο επσκοπος Νικλαος της Σερβας (Βελιμροβιτς), νυν καταταγμνος γιος, λεγε για τον νο ιερομναχο: «Αν θλετε να δετε ναν ζωνταν γιο, να πτε στην Μπτολα, στον πατρα Ιωννη». Ο γιος Νικλαος της Σερβας (Βελιμροβιτς) λεγε για τον νο ιερομναχο: «Αν θλετε να δετε ναν ζωνταν γιο, να πτε στην Μπτολα, στον πατρα Ιωννη». |
| χι τι δεν γραφα σμφωνα με τους Πατρες. Αυτ με τη χρη του Χριστο το φλαξα στα γραπτ μου· αλλ τι γραψα για πργματα, για τα οποα δεν μουν ξιος και, παρμοια με τον Οζ(Β Βασ. 6, 6–7), επιχερησα με το λγο να κρατσω το χημα της αλθειας που κινδνευε να ανατραπε. Ββαια, η τιμωρα που εγ δχθηκα απ το Θε δεν ταν σε βαθμ οργς, αλλ παιδαγωγας με μτρο. Γι’ αυτ και δεν παραχωρθηκε να υπερισχσουν εναντον μου οι επιτιθμενοι. Αλλ κι αυτ μλλον οφελεται στην αναξιτητ μου. Δεν μουν φανεται ξιος οτε ικανς να πθω τποτε για χρη της αλθειας και να γνω με χαρ συγκοινωνς των παθημτων των Αγων. Μπως και ο Χρυσστομος, που απ αυτν ακμη τη ζω ταν ενωμνος με την Εκκλησα των πρωτοτκων στους ουρανος και που γραφε λγους για την ευσβεια με εγκυρτητα, σαφνεια και γλυκτητα σο κανες, μπως λοιπν κι αυτς ο τσο μγας δεν αποκπηκε απ την Εκκλησα και δεν καταδικστηκε σε εξορα, γιατ δθεν γραφε και φρονοσε την αρεση του Ωριγνη; Και ο Πτρος, ο κορυφαος του κορυφαου χορο των μαθητν του Κυρου, λει τι οι ττε αμαθες διαστρβλωναν τα δυσνητα σημεα των επιστολν του μεγλου Παλου, με αποτλεσμα να οδηγονται στην απλεια(Β Πτρ. 3, 16). Εγ δε, για τη μικρ ενχληση που μου προξνησαν οι αντπαλοι, αν και καταδικστηκαν συνοδικς, εχα σκοπ να πψω τελεως να γρφω, αν εσ τρα, αγα Γερντισσα, δεν το ζητοσες ακοραστα με παρακλητικ γρμματα και μηνματα, ως του με πεισες να καταπιαστ πλι με συμβουλευτικος λγους. Αν και εσ δεν χεις μεγλη ανγκη απ συμβουλς, γιατ χεις, με τη χρη του Χριστο, μαζ με τη γεροντικ ηλικα και το σεβασμ της συνσεως, κι χεις διαβσει το νμο των ιερν εντολν με πολυετ εφαρμογ, μοιρζοντας κατλληλα τη ζω σου στην υπακο και στην ησυχα. Με αυτ λεανες την πλκα της ψυχς σου και την κανες κατλληλη να χαραχθον πνω της τα θεκ γρμματα και να μη σβσουν. Αλλ ττοια εναι η ψυχ που κυριετηκε ολοκληρωτικ απ τον πθο της πνευματικς διδασκαλας· δεν την χορτανει ποτ. |
| Η εσοδς του στην Ιεραρχα της Σερβικς Εκκλησας γνεται το τος 1985 ταν εκλγεται επσκοπος Μπαντου με δρα το Βρσατς. Το 1991 αναλαμβνει την Μητρπολη Μαυροβουνου. Εκε ανακανισε και ανοικοδμησε πολλς εκκλησες και μονς. Ενπνευσε πλθος νων ανθρπων να εισλθουν στην ιερωσνη και τσι αυξθηκε θεαματικ ο αριθμς των κληρικν της επαρχας του. χοντας πντοτε ακαδημακ δομ σκψης, ενδιαφρθηκε προσωπικ και για την εκδοτικ δραστηριτητα της μητροπλες του. Απ το πρτο τος, με προσωπικ του φροντδα, εκδδονται δεκδες βιβλα και εκκλησιαστικ περιοδικ με την ονομασα “Svetigora” (γιον ρος). Σημαντικ βμα υπρξε και η δρυση και ραδιοφωνικο σταθμο, το τος 1998, με την δια ονομασα. Σταθμς στην ιστορα της επαρχας του υπρξε το τος 1993 ταν για πρτη φορ στην ιστορα του Μαυροβουνου επισκπτονται τη Μητρπολη ο Οικουμενικς Πατριρχης και ο Πατριρχης Ρωσας. Η εμπιστοσνη της Σερβικς Εκκλησας στο πρσωπ του φνηκε ταν απ το καλοκαρι του 2007 ως και τον Ιανουριο του 2010 ο Σεβασμιτατος Αμφιλχιος Ρντοβιτς ορζεται ως τοποτηρητς του χηρεοντος Πατριαρχικο Θρνου της Σερβας, μετ την εκδημα του Πατριρχη Παλου. Ο μακαριστς πλον Μαυροβουνου και Παραθαλασσας Αμφιλχιος αφνει πσω του να ογκδες συγγραφικ ργο. Περισστερες απ τριντα (30) μονογραφες η επανκδοση των οποων εχε αρχσει πριν απ την εκδημα του. Ικαν αριθμ μεταφρσεων Πατερικν ργων στη Σερβικ. Ενδεικτικ αναφρονται οι κατηχσεις του Κυρλλου Ιεροσολμων, το Γεροντικ – Αποφθγματα των Πατρων της Ερμου, Ομιλες του αγου Γρηγορου του Παλαμ, ργα του Ιερο Χρυσοστμου και τα Δευτεροκανονικ βιβλα της Παλαις Διαθκης. Εκπροσπησε τη Σερβικ Ορθδοξη Εκκλησα σε πρα πολλ διεθν Συνδρια. Δεν θα ταν υπερβολ να τον χαρακτηρσουμε ως αν τη χριστιανικ οικουμνη ναν απ τους περισστερο αναγνωρισμνους Θεολγους. Στον χαρακτρα του υπρξε πντοτε συνετς, πρσγειος, προσηνς, ειρηνικς και αγαπητς. Ανπτυξε σημαντικος πνευματικος δεσμος και φιλες με λληνες κληρικος, ιδιατερα με το γιον ρος και λλες Ιερς Μονς στην Ελλδα, την οποα αγαποσε ως δετερη πατρδα του. |
| Η καρδι μας εναι η ακρπολη, στην οποα κατοικον η χρη του βαπτσματος και η αμαρτα. Για να κατακτσουμε αυτ το κστρο, πρπει, πως στον πλεμο, να αρχσουμε σωστ την πολιορκα: πρτα με φβο Θεο να απχουμε απ τραχες σωματικς αμαρτες, στη συνχεια να απχουμε απ τις νοητικς. ποιος νομζει τι με τη δναμη της θλησης, χωρς αρκετ προετοιμασα, μπορε να ενσει βρμικο, απ διφορες εντυπσεις και φαντασισεις, νου με παθητικ καρδι, αυτς ξεγελιται απ το δαμονα. Στο Γεροντικ υπρχει μια ιστορα που νας ηλικιωμνος μοναχς, που πγε απ την ρημο στην πλη, εδε ναν νεαρ μοναχ να βγανει απ τα δημσια λουτρ. Ο γροντας τον οδγησε στην κρη και ρχισε να τον νουθετε τι μια τσο ασστολη ελευθερα μπορε να τελεισει με βαρι πτση. Ο νεαρς μοναχς απντησε με θρσος: «Για σους απκτησαν αγντητα καρδις, λα εναι καθαρ». Ο γροντας αναστναξε και παραμλησε: «Εγ για πρα πολλ χρνια βρσκομαι στην ρημο και δεν μπρεσα να αποκτσω αγντητα καρδις. Και ο νεαρς αυτς, που περιφρεται στα λουτρ και τις αγορς, νομζει τι φτασε σε απθεια». Μετ απ να διστημα, ο φβος του γροντα επαληθετηκε: ο νεαρς μοναχς πιστηκε για μοιχεα με τη γυνακα του δημρχου και υπστη σοβαρ τιμωρα, και εξαιτας του στιγματστηκαν οι ερημτες. Μερικο χριστιανο, ταν αφνονται σε μη σφρονες διασκεδσεις, βεβαινουν τι δε νιθουν κανναν πθος. Ττοιες διαβεβαισεις εναι ψμα αυταπτη Μερικο χριστιανο, ταν αφνονται σε μη σφρονες διασκεδσεις, βεβαινουν τι δε νιθουν κανναν πθος. Ττοιες διαβεβαισεις εναι ψμα αυταπτη. Ο σιος Ιωννης της Κλμακος γρφει τι μερικς φορς ο διβολος αποχωρε για να διστημα απ τον νθρωπο, στε αυτς να χσει τον λεγχο, νομζοντας τι χει δη νικσει την αμαρτα. τσι η αλεπο κνει τη νεκρ, στε το πουλ να καθσει στο κεφλι της, νομζοντας τι εναι πτμα που μπορε να το τσιμπσει, και μετ, ξαφνικ, πετιται και αρπζει το θραμ της. Λγαμε τι το περιεχμενο και η μορφ εναι στεν συνδεδεμνα μεταξ τους: η αλλαγ του περιεχομνου αλλζει τη μορφ, και η αλλαγ της μορφς αλλζει το περιεχμενο. |
| Δεν με εγκατλειψαν. Με καταλαβανανε. Η Ρμμα Αλεξεβνα, η Βαλεντνα Ιβνοβνα – υποστηρζουν ολψυχα τον να! Νοιζονται με τον δικ τους τρπο. ταν συναντηθκαμε για πρτη φορ, μου επαν: " Πτερ Σργκιι, πρπει να πτε να κνετε ρανο για την εκκλησα. Παρακολουθοσαμε να ορθδοξο τηλεοπτικ κανλι και λεγε τι αν οι κτοικοι εκφρσουν ττοια επιθυμα, ο ιερας πρπει να τους χτσει να " . Ξαφνιστηκα λγο και τους επα: " Ξρετε τι κνω, το κνω μλλον χι με τον τρπο που θα θλατε. νας ιερας δεν μπορε να τα παρατσει λα και να κνει ρανο. Ας χτσουμε το να μαζ! " Το κατλαβαν και ρχισαν να συμμετχουν. Οι γιαγιδες μας – οι περισστερες απ τις οποες χουν περσει την ηλικα των 70 ετν της ζως τους ρχισαν να πηγανουν σε επιχειρσεις, ζητντας βοθεια. Πραγματοποιον μηνιαο ρανο στο χωρι – και σας λω τι εναι νας χαρος σκοπς. Δεν θλουν λοι να κνουν δωρες στην εκκλησα, κποιοι αρνονται και μλιστα με σκληρ τρπο. Αυτο χρειζονται τουλχιστον χρματα για τα κερι, λδι για το καντλι – για να χουν κτι να ανψουν ταν ρχεται νας ιερας για να τελσει μια δηση. Και ταν μαζεουν χρματα για μικρς και μικρς τρχουσες ανγκες, εναι επσης να κατρθωμα. – Οι νθρωποι αισθνονται τι χρειζονται το να, τι εναι δικς τους, τι εναι αμα τους! – Αυτο δη με ρωτον: Πτε θα λειτουργσουμε στο να; Και οι διοι προσπαθον, ανησυχον για την οικοδμηση του πρναου και οτω καθεξς. Χρειζεται ο νας σε αυτος τους ανθρπους; – Φυσικ και χρειζεται! Μερικς φορς λνε τι οι ναο χτζονται ο νας κοντ στον λλο: σε να χωρι, σε να λλο, αν και οι νθρωποι θα μποροσαν να ρθουν στη λειτουργα στο κντρο της περιοχς. Αλλ, για παρδειγμα, δεν χουν λοι στο Κμενιι Μπροντ ττοια δυναττητα. Κποιος μπορε σωματικ να εναι σε θση να ρθει, αλλ δεν θα ρθει, επειδ εναι απασχολημνος με την καθημεριν του ρουτνα: με το σπτι, με τον κπο του. Και νας λλος νθρωπος που θλει πραγματικ να ρθει, απλ δεν μπορε φτσει εκε, επειδ η γεροντικ αδυναμα δεν θα του το επιτρψει. |
|
|
