| Βαλκου-Θεοδωροδη Μ., Το νομικ περγραμμα του Οικουμενικο Πατριαρχεου στο πλασιο της διεθνος κοιντητας. Θεσσαλονκη, 2001, σ. 195. Το 1813 ο Πατριρχης Κωνσταντινουπλεως Κριλλος εξλεξε νο Πατριρχη Αντιοχεας. Στην αρχ της αντστοιχης επιστολς κατοχυρνονται τα ειδικ δικαιματα της Μεγλης Εκκλησας, δηλαδ του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως. Βλ. Κωδιξ Θ. 323//Γερμανς μητρ. Ανου, Τ Οκουμενικν Πατριαρχεον κα ρμοδιτης ατο πρς σγκλησιν πανορθοδξων συνδων, σσ. 166–167. Λ.χ. το 1759 ο Πατριρχης Κωνσταντινουπλεως Σεραφεμ Β με την συγκατθεση του Πατριρχη Ιεροσολμων καθρεσε τον πρην Αντιοχεας Κριλλο. Βλ. Κωδιξ Α.Μ. 66 411//Γερμανς μητρ. Ανου, Τ Οκουμενικν Πατριαρχεον κα ρμοδιτης ατο πρς σγκλησιν πανορθοδξων συνδων, σσ. 142–145 [Πρξις καθαιρσεως]. Στην Πρξη χρησιμοποιεται η περιφρονητικ κφραση «κακο-Κριλλος». Οι δυσσεβες ιερρχες καταδικσθηκαν «π τς γας κκλησας κα ερς Συνδου». Στην ουσα το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως ταυτζεται με το σνολο της Εκκλησας. Κωδιξ Α.Μ. 49, σελ. 227//Γερμανς μητρ. Ανου, Τ Οκουμενικν Πατριαρχεον κα ρμοδιτης ατο πρς σγκλησιν πανορθοδξων συνδων, σσ. 194–195 [Συνοδικ προς τη Ρωσικ Σνοδο]. Ο Πατριρχης Κωνσταντινουπλεως Ιερεμας Γ μαζ με τον Αντιοχεας Αθανσιο και τον Ιεροσολμων Χρσανθο αποστλλουν το λεγμενο «Συνοδικν τν τριν Πατριαρχν» ατημα στη Ρωσικ Σνοδο (1723) να τοποθετηθε αυτ απ κοινο με την Εκκλησα της Ανατολς επ της ομολογας των Αγγλικανν. Κωδιξ Α.Μ. 49, σελ. 227//Γερμανς μητρ. Ανου, Τ Οκουμενικν Πατριαρχεον κα ρμοδιτης ατο πρς σγκλησιν πανορθοδξων συνδων, σ. 195 [Συνοδικν προς τη Ρωσικ Σνοδο]. Αυτ η ευλβεια της Ανατολς ναντι της Ρωσας των μεγλων δουκν και τσρων μπορε να ερμηνευθε απ τα λεγμενα του Πατριρχη Αλεξανδρεας Αγου Μελετου του Πηγ: «τι (φησν λατνος – σ.τ.σ.) πλεσε τν βασιλεαν νατολικ κκλησα. τς πτης! λλ πρτον μν τοτο ο σμερον, χθς, συνβη· δετερον δ κα βασιλεας πλουτε ρθδοξος πστις· κα Μοσκοβεας γρ κρτιστος βασιλες ρθδοξος, κα σο γε ρχ, λαμπρτερα Κνζη Βασλειε…». Βλ. Meletius Pegas. Epistula 137. Τος ν Μικρ ωσ. L. 288–292//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos, 52–57). P. 175. Ο Πατριρχης Ιεροσολμων Δοσθεος υπδειξε: «Οτος Λειγαρδης Πασιος ληθς Λατινφρων ν τ πρτον, πελθν μως ες τν Βασιλεουσαν Μοσχοβαν, γνετο κρος περασπιστς τς νατολικς κκλησας». Βλ. Dositheus. Historia patriarcharum Hierosolymitanorum 11, 11, 7//Δωδεκβιβλος Δοσιθου, T. 6, σ. 83:9–11. |
| Augustinus Hipponensis. Contra duas epistolas Pelagianorum 4, 8, 20//PL. 44. Col. 623:10–32. Πρβλ. στον γιο Ππα Λοντα σχετικ με τις συμφορς που πληξαν την Ανατολικ Εκκλησα εξαιτας της αιρσεως του Ευτχου: Leo I. De haeresi et historia Eutychiana 7, 1//PL. 55. Col. 1145C:2–7. Τον 12 ο αι. η κφραση «νατολικ κκλησα» ρχισε να χρησιμοποιεται τακτικ απ τους δυτικος συγγραφες, οι οποοι εχαν συχν πολεμικς διαθσεις ναντι της Ορθοδξου Ανατολς. Βλ. λ.χ. Sugerius S. Dionysii. Epistula LX. Ejusdem ad eumdem et viromandensem comitem//PL. 186. Col. 1379D:4–8: «Να σας εναι πρδηλο τι δεν αμφιβλλουμε τι η Ανατολικ Εκκλησα ερημνεται εξαιτας των καθημερινν διωγμν απ τους Σαρακηνος και τους απστους…». Κατ την περιγραφ της ουνας της Λυν και των επιπτσεν της λγος γνεται περ διχασμν εντς της Ανατολικς Εκκλησας, υπρ και κατ της ουνας. Βλ. Vita sancti patriarchae Philothei 9//Δεντκης Β. Λ., Βος κα κολουθα το γου Φιλοθου (Κοκκνου) Πατριρχου Κωνσταντινουπλεως (1353–1354 κα 1364–1376) το θεολγου, ν θναις, 1971 (συχαστικα κα Φιλοσοφικα Μελται 9), σ. 70:2–8: «Τατην τν ψευδοσνοδον δεχθες Μιχαλ, κα τν Ππαν δι κεφαλν τν κκλησιν μ τν προσθκην ες τ σμβολον κα τ ζυμα, κνησε διωγμν κατ τν ρθοδξων κα γινε ταραχ μεγλη ες τν νατολικν κκλησαν, τι σοι δν δχοντο τν Λατινισμν, τιμωροντο πικρς κα πολλο φνησαν μρτυρες ες τε τ ρος το Λτρου κα θωνος, τι ποστρφων κ μης Μιχαλ βασιλες μετ το Πατριρχου Βκκου...». Joannes Eugenicus. Antirrheticus adversus decretum Concilii Florentini 6//Rossidou-Koutsou E. John Eugenikos’ Antirrhetic of the Decree of the Council of Ferrara-Florence. Nicosia, 2006. P. 25:2–3. Joannes Eugenicus. Antirrheticus adversus decretum Concilii Florentini 29//Rossidou-Koutsou E. John Eugenikos’ Antirrhetic of the Decree of the Council of Ferrara-Florence. P. 136:13. Βλ. Gennadius Scholarius. Epistulae Georgii Scholarii (ante 1450) 5//Oeuvres complètes de Georges (Gennadios) Scholarios/éd. M. Jugie, L. Petit, X. A. Siderides. Vol. 4. Paris, 1935. P. 414:32–35: «ν τ μεταξ δ ο νταθα πολειπμενοι δο πρσβεις δσουσιν ξδους, δι’ ν κα δι’ οκεων πρσβεων βασιλες τν συναγωγν ποισεται τν πατριαρχν κα τν πισκπων τς νατολικς κκλησας τοποτηρητν ατν». |
| Βλ. Gennadius Scholarius. De verbis patrum Latinorum de processu Spiritus Sancti//Jugie M., Petit L., Siderides X. A. Oeuvres complètes de Georges (Gennadios) Scholarios. Vol. 3. Paris, 1930. P. 63:13–18: «Νν δ σα χρν περ τν ητν τν σπερων διδασκλων κα Πατρων επεν, πρς τος οκεους τ μητρ μν τ νατολικ κκλησ κα τ δξ ατς κα διδασκαλ, ς ν μ θορυβνται, κ πλεινων λγα ερηται σν Θε». Χριν αληθεας πρπει να επισημνουμε τι ο γιος Μελτιος Πηγς αποκαλοσε την Ανατολικ Εκκλησα «μητρα τν κκλησιν» απ ιστορικς απψεως. Βλ. Meletius Pegas. Epistula 241. Ες Σαυρομτας. L. 5–11//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 288. Κατ τον Μελτιο, «μητρα γρ οσαν τν κκλησιν τν νατολικν κκλησαν» απ τους αποστολικος χρνους. Βλ. Meletius Pegas. Epistula 257. Τ Πανιερωττ Φιλαδελφεας κρ Γαβριλ, δελφ κα συλλειτουργ ν Κυρ περιποθτ, χριν, λεος παρ το Κυρου κα Θεο κα Σωτρος μν ησο Χριστο. L. 445–450//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 314. Meletius Pegas. Epistula 9. Μαξμ τ Θεοφιλεσττ Κυθρων. L. 201–202//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 33. Meletius Pegas. Epistula 10. Τος ν Χριστ τ Κυρ μν, κα Θε κα Σωτρι δελφος κα συλλειτουργος, τ τε Πανιερωττ Γαβριλ Φιλαδελφεας κα τ Θεοφιλεσττ Κυθρων Μαξμ τ Μαργουν χριν, λεος. L. 42–43//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 35. Meletius Pegas. Epistula 31. β Πατριρχ ωσας, κα Μοσκβου, κα τν περβορεων μερν. L. 34–37//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 66. Meletius Pegas. Epistula 175. Τ εσεβεσττ κα ρθοδοξοττ ρχοντι Κνζ δμ Βασιλεου Βισκοβτσικ, κα τ εσεβεσττ Κνζ Κυριακ ουζνσκ μετ τν λοιπν ρχντων, κα παντς το λαο τν ρθοδξων, τς ερς τξεως, κα τς κοσμικς καταστσεως· υος ν Κυρ περιποθτοις, χριν... L. 17–18//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 207. |
| 44. Ο αεμνηστος πρην Αμερικς Ικωβος, επιφανς οικουμενιστς, σε συνντευξ του στο Περιοδικ ΝΕΜΕΣΙΣ (Νομβριος 1995), ομολγησε τον σκοπ του ενωτικο διαχριστιανικο διαλγου, την νωση των Χριστιανικν Ομολογιν, δι να ακολουθσει η νωση των θρησκειν (θρησκευμτων). 45. Βλ. π. Γ.Δ. Μεταλληνο, Ορθδοξη Οικουμενικτητα και Παγκοσμιοποηση, στον Τμο: Στα Μονοπτια της Ρωμηοσνης, Αθνα 2008, σ. 407-418. 46. «Διγγελμα του Οικουμενικο Πατριαρχεου, Προς τας απανταχο Εκκλησας του Χριστο». Βλ. Ιωννου Ν. Καρμρη, Τα Δογματικ..., II, σ. 957 επ. Πρβλ. π. Γ.Δ. Μεταλληνο, Οικουμενικ Πατριαρχεο και Οικουμενισμς, στο συλλογικ Τμο: Οικουμενισμς. Γνεση-Προσδοκες-Διαψεσεις. (Πρακτικ Συνεδρου, 20-24 Σεπτ. 2004, τ. Α’, Θεσσαλονκη 2008, σ. 233-250 (εδ: 240 επ.). 47. Βλασου Ι. Φειδ, Εκκλησιαστικ Ιστορα, π.π., σ. 605. 48. Ο καθηγητς Βλσιος Φειδς (Εκκλησιαστικ Ιστορα, σ. 606) παρατηρε μως για την επιλογ των Ανατολικν: «Οτε ο Ππας χωρς το φρνημα της Εκκλησας της Δσεως, οτε να μρος των επισκπων της Δσεως χωρς τον Ππα θα μποροσαν να εκπροσωπσουν το αυθεντικ φρνημα της Εκκλησας της Δσεως σε μια οικουμενικ σνοδο». 49. π.π., σ. 621. 50. Σιλβστρου Συροπολου, Απομνημονεματα Χ, 9 (=V. Laurend, Les «Memoires» du ... S. Syropoulos sur le concil de Florence Paris 1971, σ. 482 επ.) 51. Βλασου Ι. Φειδ, Εκκλησιαστικ Ιστορα..., σ. 610 επ. 52. Στο διο. 53. Βλ. Ιωννου Ν. Καρμρη, Ορθδοξος Εκκλησιολογα, π.π., σ. 235 επ. 54. Ο διλογος «επ σοις ροις» «καλλιεργε υποθλπει στους ετεροδξους την κρυφ ελπδα, τι μπορε να χουν αυτο το δκιο», παρατηρε ορθτατα ο θεολγος-καθηγητς κ. Παν. Σημτης (Η πατερικ στση στους θεολογικος διαλγους και ο Οικουμενικς Πατριρχης Βαρθολομαος, Τρκαλα-Αθνα, 2008, σ. 30). Συνμα διασπερεται η αμφιβολα και στους διους τους Ορθοδξους για την αλθεια της Εκκλησας τους. 55. Σιλβστρου Συροπολου, Απομνημονεματα..., IX, 11. π.π., σ. 446. 56. Το αλθητο νοεται απ την «Εγκκλιο της εν Κωνσταντινουπλει Συνδου κατ των λατινικν καινοτομιν» το 1838, ως θεοποηση του Ππα («ο παρ’ αυτν -των Λατνων- θεοποιομενος ππας). Ιωννου Ν. Καρμρη, Τα Δογματικ..., II, σ. 897. Και κατ τον π. Ιουστνο Πποβιτς, «το δγμα περ του αλαθτου του Ππα του 20ου αινος δεν εναι λλο παρ η αναγννησις της ειδωλολατρας και του πολυθεσμο. Αναγννησις της ειδωλολατρικς αξιολογας και κριτηριολογας», π. Ιουστνου Πποβιτς (μετφρ. π. Αθανασου Γιφτιτς), νθρωπος και Θενθρωπος, Μελετματα Ορθοδξου Θεολογας, Αθναι 19702, σ. 150. Ο Καθηγητς Ιωννης Καρμρης, δεχμενος την μεση σνδεση πρωτεου και αλαθτου του Ππα, παρατηρε: «Τα συγκροτοντα τον παπικν θεσμν δο δγματα του πρωτεου και του αλαθτου εναι απαρδεκτα υπ της Ορθοδξου Καθολικς Εκκλησας» Ορθδοξος Εκκλησιολογα, σ. 621). Εναι δε τα δγματα αυτ «το κυριτερον ατιον της θλιβερς διαιρσεως της Ανατολικς και της Δυτικς Εκκλησας...» (σ. 645). |
| Подтвердить же эту речь можно только непрочно заверенными намёками в тексте (местоименный суффикс 1-го лица в Авв. 3:19 ) и сближениями, почерпаемыми из текста книги Аввакума, свидетельствующими о знакомстве пророка с храмовым богослужением и с музыкальною техникою Иерусалимского храма ( Авв. 2:20; 3:1, 3, 9, 13, 19 – о них при истолковании). Так здесь гипотеза цепляется за гипотезу, для подтверждения одного предположения берется другое, весьма сомнительное и требующее доказательств, чтобы не сказать более. Но вот что нам необходимо иметь в виду. Ведь у нас нет никаких оснований считать пророка Аввакума автора нашей книги и пророка Аввакума, о котором говорится в Βλ α Δων ( Дан. 14:34 –39), за одно и то же лицо. Для нас весьма знаменательно, что Святая Церковь в Богослужении своём не даёт оснований к такому отожествлению). В день памяти пророка Даниила (17 декабря) вспоминается, что «пророку пророк (без указания имени) предста восхищен, пищу нося»... (Канон, песнь 7, тр. 2), а в службе на 2 декабря – день памяти пр. Аввакума, нет ни слова об этом событии, хотя книга пророка Аввакума несомненно дала материал песнописцу (ср. самую службу). Как бы мы ни относились к повествованию Βλ α Δων, нужно признать, что оно не могло появиться ранее конца плена Вавилонского ( Дан. 14:1 ), значит, оно не могло быть, по нашему убеждению, ποφητεας, пророка Аввакума – писателя нашей книги. Наиболее сильным основанием отвергнуть повествование Βλ α Δω для нас будет определение сравнительно раннего времени написания книги пророка Аввакума, что мы сейчас только утверждаем, но не аргументируем... Перейдем к легендам с христианским оттенком. Общее содержание их, по шести рецензиям у Schermann’a, таково 25 . Место происхождения пророка Аввакума они указывают в селении Βηζζουχ Симеонова колена (Епифаний, у Дорофея – Βηϑιτουχ, у Епифания во второй рецензии Βιδζουχ, r. anonyma – Βηϑζουχ, Исихий – Βεϑουχ, и в греческих минеях Βαιϑζαχαα). Напрасно, конечно, ищут местности, которую очень близко друг к другу, и вместе очень неодинаково отмечают указанные рецензии. |
| πως χει αποκαλψει η εκκλησιαστικ και πολιτικ ειδησεογραφα, πσω απ τη χοργηση του Αυτοκεφλου βρσκονται και πλι πολιτικς και γεωστρατηγικς σκοπιμτητες. Αυτ αποδεικνεται ξεκθαρα χι μνον απ τις ευχαριστες που στειλε ο Ουκρανς Προδρος κ. Ποροσνκο στις Η.Π.Α. για την «ενεργ υποστριξ τους στη διαδικασα χοργησης του Αυτοκεφλου», αλλ και η επσημη δλωση της εκπρσωπου Τπου του Υπουργεου Εξωτερικν των Η.Π.Α. Χθερ Νουερτ, τι «οι Ηνωμνες Πολιτεες της Αμερικς υποστηρζουν την χοργηση Αυτοκεφαλας στην Ουκρανικ Ορθδοξη Εκκλησα ». πως χουμε δη επισημνει σε παλαιτερη ανακονωση μας, γρω απ το λο ζτημα ασχολθηκαν διακεκριμνες προσωπικτητες και ειδικο ερευνητς, πως ο Σεβασμιτατος Μητροπολτης μας κ. Σεραφεμ, [βλ. μνημειδη μελτη του με ττλο: «Υφσταται εν τη Ορθοδξω Καθολικ Εκκλησα δικαιοδοτικ αρμοδιτης εφ’ λης της Εκκλησας εκτς της αρμοδιτητος της Οικουμενικς Συνδου;», (18.10.2018)], ο πρωτοπρ. π. Αναστσιος Γκοτσπουλος, πρ. του Ιερο Ναο Αγου Νικολου Πατρν, [(βλ. εξ’ σου σημαντικ εργασα του με ττλο: «Μικρ συμβολ στο διλογο για το Ουκρανικ ‘Αυτοκφαλο’. Υπγεται η Ουκρανα στη δικαιοδοσα του Οικουμενικο Θρνου;», (8.1.2019)], ο πρωτοπρ. π. Θεδωρος Ζσης, ομτιμος καθηγητς της Θεολογικς Σχολς του Α.Π.Θ., (βλ. σημαντικτατη ερευνητικ του εργασα με ττλο: «Το Ουκρανικ Αυτοκφαλο», Θεσσαλονκη 2018, εκδ. «Το Παλμψηστον»), κ.α. οι οποοι ανλυσαν και απδειξαν με πολ ισχυρ επιχειρματα τι: Α) Η αποκατσταση των σχισματικν της Ουκρανας στο ιερατικ, η αρχιερατικ τους αξωμα μετ την καθαρεσ τους απ την Πατριαρχεο της Μσχας δεν εναι δυνατ απ Σνοδο του Οικουμενικο Πατριαρχεου με βση τους Ιερος Καννες, διτι εν προκειμνω δεν υφσταται το λεγμενο «κκλητο» σε λλη τελεα Πατριαρχικ Σνοδο παρ μνον σε Οικουμενικ Σνοδο. πως αναφρει ο Βαλσαμν χαρακτηριστικ: «Αι ψφοι των Πατριαρχν εκκλτω ουχ υπκεινται, Ν ΡΚΓ, κβ, Β.Γ.α.λη «ο μακαριτατος πατριρχης εκενης της διοικσεως μεταξ αυτν ακροσθω, κακενα οριζτω τινα τοις εκκλησιαστικος κανσι, και τοις νμοις συνδει, ουδενς μρους κατ της ψφου αυτο αντιλγειν δυναμνου», στην δε «Επαναγωγ» ΙΑ ,6(J.G.R. τ Β , 260) «Το του Πατριρχου κριτριον εκκλτω ουχ υπκειται, ουδ αναψηλαφται υφ’ ετρου, ως αρχ και αυτν των εκκλησιαστικν κριτηρων». |
| 3. Περ εκκλτου προσφυγς 1. Πληρστατη ανασκευ των απψεων του κ. Φειδ για το εν η ΚΠολη μπορε να δεχθε εκκλτους κληρικν λλων δικαιοδοσιν, βλ. Νικηφρου, Σγχρονο, σελ. 86 κεξ. 2. Στην κκλητο του Φιλαρτου ο καθηγητς κνει αναφορ στις σελ. 65-71. μως ο κ. Φειδς αποσιωπ τεχνηντως τι ο Φιλρετος προσφυγε στην Κωνσταντινοπολη το 1992, αμσως μλις καταδικστηκε (11.6.1992), και ο Οικουμενικς απρριψε αμσως την προσφυγ του με την απ 26.8.1992 επιστολ του, αποδεχμενος ως κανονικ την καταδκη απ την Εκκλησα της Ρωσας. Το κκλητο ασκθηκε και απορρφθηκε τελεσδικα δη απ το 1992! Γι’ αυτ και λες οι Εκκλησες δχονται τον Φιλρετο ως καθηρημνο και αναθεματισμνο! (βλ. Νικηφρου, Σγχρονο, σ. 110-113, Γκοτσπουλος, ομιλα, σ. 9-14, Γκοτσπουλος, βιβλο, σ. 55-60). Γρφει ο κ. Φειδς για την καθαρεση του Φιλαρτου: «π τ πνεμα ατ, Πατριαρχικ Σνοδος κρωσε τν ντικανονικς κα κρτως πιβληθεσα καθαρεση ς κανονικς ναιτιολγητη κα καταχρηστικ, πως συνγεται κα π τ σκεπτικ τς ποφσεως τς γας κι ερς Συνδου το Οκουμενικο Πατριαρχεου. Εναι μως ερτερα γνωστ, τι καθαρεση το μητροπολτη Κιβου Φιλαρτου π τ Πατριαρχεο Μσχας γινε κρτως κα ντικανονικς … π τ πνεμα ατ, γα κα ερ Σνοδος το Οκουμενικο Πατριαρχεου κρωσε τν ντικανονικς πιβληθεσα ποιν κα ποκατστησε τν κρτως καθαιρεθντα μητροπολτη Κιβου στ πισκοπικ του ξωμα» (Φειδς, Συνοδικ πρξη σελ. 68, 70). Με τους ανυπστατους αυτος ισχυρισμος του ο καθηγητς προσβλλει ευθως τον Οικουμενικ Θρνο: πρεπε να περσουν 26 χρνια (1992-2018) για να καταλβει το Πατριαρχεο τι η καθαρεση του Φιλαρτου ταν «κανονικς ναιτιολγητη κα καταχρηστικ»; πρεπε να αφσει «τν κρτως καθαιρεθντα» (!) Φιλρετο, γρο νθρωπο (σμερα εναι 91 ετν), επ 26 χρνια (1992-2018) υπ την «ντικανονικς πιβληθεσα ποιν»; τοπον και παρλογον! Και το σημαντικτερο: Λησμονε ο καθηγητς τι ο διος ο Πατριρχης Βαρθολομαος σημεωσε σχετικ μ τν καθαρεση το Φιλαρτου: « γα μας Μεγλη κκλησα το Χριστο, ναγνωρζουσα ες τ κραιον τν … ποκλειστικν ρμοδιτητα τς φ’ μς γιωττης κκλησας τς Ρωσσας ποδχεται τ συνοδικς ποφασισθντα περ το ν λγ, μ πιθυμοσα τ παρπαν να παρξ οανδτινα δυσχρειαν ες τν καθ’ μς δελφν κκλησαν» (πιστολ Οκουμενικο Πατριρχου Βαρθολομαου πρς τν Πατριρχη Μσχας λξιο, ρ. πρωτ. 1203/26.8.1992). Γι τν ναθεματισμ το Φιλαρτου (1997) σημεινει σ πιστολ του Οκουμενικς Πατριρχη πρς τν Πατριρχη Ρωσας: «Λαβντες γνσιν τς ς νω ποφσεως, νακοινσαμεν τατην τ εραρχ το καθ’ μς Οκουμενικο Θρνου κα προετρεψμεθα ατν πως οδεμαν κκλησιαστικν κοινωναν χ τουντεθεν μετ τν ερημνων» (πιστολ Οκουμενικο Πατριρχου Βαρθολομαου πρς τν Πατριρχη Μσχα λξιο, ρ. πρωτ. 282/7.4.1997). |
| Αρχεο Пн Ο Αγιτατος Πατριρχης Κριλλος προγαγε στο βαθμ του Μητροπολτη τον εκλεγντα Πατριαρχικ ξαρχο πσης Λευκορωσας Επσκοπο Βενιαμν 6 Σεπτεμβρου 2020 τος 14:35 Στις 6 Σεπτεμβρου 2020, 13 η Κυριακ μετ την Πεντηκοστ, ο Αγιτατος Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσσιν Κριλλος τλεσε τη Θεα Λειτουργα στον Ιερ Καθεδρικ Να Σωτρος Χριστο στη Μσχα, συλλειτουργησσης πλειδας ιεραρχν και κληρικν και παρουσ μοναχν και λακν της Ορθοδξου Εκκλησας της Λευκορωσας. Κατ την Μικρ Εσοδο, συμφνως προς την απ 25ης Αυγοστου τρ.. (Πρακτικ υπ αριθμ. 46) απφαση της Ιερς Συνδου της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας, ο Αγιτατος Πατριρχης Κριλλος πραγματοποησε την τελετ προαγωγς του Θεοφιλεσττου Βενιαμν, εκλεγντος Μητροπολτη Μινσκ και Ζασλβλ, Πατριαρχικο Εξρχου πσης Λευκορωσας, στο βαθμ του Μητροπολτη. Ο Προκαθμενος της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας ανγνωσε και το σχετικ διταγμα. Μετ τη λξη της Θεας Συνξεως τους παρισταμνους προσφνησε ο Μητροπολτης Μινσκ Βενιαμν, ο οποος ειδικτερα τνισε: «Αγιτατε πτερ, φλτατοι αδελφο αρχιερες, αγαπητο αδελφο και αδελφς, Αυτ τη συγκινητικ και συνμα πανηγυρικ στιγμ της ζως μου με ευχαριστες απευθνομαι στην Υμετρα Αγιτητα και την Ιερ Σνοδο της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας, η οποα μου ανθεσε την τσο υπεθυνη και δσκολη διακονα. Δεν το εκολο να αναλογισθ αυτς τις ημρες την τσο απρσμενη στροφ της ζως μου και ερισκα τις απαντσεις στις εγειρμενες ερωτσεις, σκψεις και αισθματα στην Αγα Γραφ, την ιστορα της Μητρας Εκκλησας. Μικρς μην ν τος δελφος μου κα νετερος ν τ οκ το πατρς μου (βλ. Ψαλ. 151:1), μπορ να πω επαναλαμβνοντας τον Προφτη Δαβδ, καθς προχθην στον αντατο βαθμ της ιερατικς διακονας. χω επγνωση τι αυτ η διακονα εναι και υψηλ, και υπεθυνη, χω επγνωση τι τα λγια, που κποτε απηθυνε ο Κριος στον Απστολο Πτρο, γαπς με; και η προτροπ πομαινε τ πρβατ μου (βλ. Ιω. 21:15) αναφρονται και σ εμνα. Πολλς λλες σκψεις και αισθματα πληρον την καρδι μου και συνειδητοποι τι εναι αδνατο να ανταποκριθ στη διακονα μου χωρς την υποστριξη, και κυρως, την προσευχητικ υποστριξη της Υμετρας Αγιτητας, των αδελφν, λων των κατοκων της Λευκορωσας, λων σοι προσεχονται σε λλες χρες και λαος. |
| Euthymius Zigabenus. Commentarius in Psalterium//PG. 128. Col. 600:15–18. Euthymius Zigabenus. Commentarius in Pauli epistulam ad Galatas 4, 24:9–14//Euthymii Zigabeni Commentarius in XIV Epistolas Sancti Pauli et VII catholicas/ed. N. Kalogeras. Vol. 1. Athens, 1887. P. 540–541. Βλ. Theophylactus. Enarrationes in evangelia 2//PG. 123. Col. 597:29–34. Eustaphius Thessalonicensis. Exegesis in canonem iambicum pentecostalem 1, 131:1–5//Eustathii Thessalonicensis exegesis in canonem iambicum pentecostalem/ed. P. Cesaretti, S. Ronchey. Göttingen, 2014. (Supplementa Byzantina; 10). P. 147. Gregorius Palamas. Homilia 8. Περ πιστως. ν κα τς κατ’ εσβειαν μολογας κθεσις 6:1–5//Γρηγορου το Παλαμ παντα τ ργα/κδ. Π. Κ. Χρστου. Τ. 9. Θεσσαλονκη, 1985. (λληνες Πατρες τς κκλησας 720), σ. 218. Philotheus Coccinus. Confessio fidei. L. 4421–444//Arambatzes C. μολογα πστης το Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως Φιλοθου Κοκκνου//πιστημονικ πετηρς Θεολογικς Σχολς Πανεπιστημου Θεσσαλονκης, Να Σειρ, 2000. Τ. 10, σσ. 23–41. Gennadius Scholarius. De verbis patrum Latinorum de processu Spiritus Sancti//Oeuvres complètes de Georges (Gennadios) Scholarios/éd. M. Jugie, L. Petit, X. A. Siderides. Vol. 3. Paris, 1930. P. 63:13–18: «λλ γνοιτο, Θε βασιλε, κα τ ωμακ κκλησ ρμ πρς τν ερνην τς κκλησας δικαιοτρα, να κα ατ τν προτραν ποδιδμεν ελβειαν. Νν δ σα χρν περ τν ητν τν σπερων διδασκλων κα Πατρων επεν, πρς τος οκεους τ μητρ μν τ νατολικ κκλησ κα τ δξ ατς κα διδασκαλ, ς ν μ θορυβνται, κ πλεινων λγα ερηται σν Θε· δξα, ανος ες τος ανας. μν». Meletius Pegas. Epistula 6. Μαξμ τ Θεοφιλεσττ Κυθρων. L. 35–38//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 24. Βλ. Meletius Pegas. Epistula 31. β Πατριρχ ωσας, κα Μοσκβου, κα τν περβορεων μερν. L. 34–37//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 66; Meletius Pegas. Epistula 316. Τος μεγαλοπρεπεσττοις ρχουσιν, νδρ κα λεξνδρ Ζακοροβσκιε τος ρθοδοξοττοις, κα ν Κυρ περιποθτοις υσι. L. 13–17//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 364. |
| Basilius Caesariensis. Epistula 169. Γρηγορ Βασλειος 1:45–46//Saint Basile. Lettres/éd. Y. Courtonne. Vol. 2. Paris, 1961. P. 105. Basilius Caesariensis. Quod rebus mundanis adhaerendum non sit//PG. 31. Col. 556:38–43. Joannes Chrysostomus. Ad populum Antiochenum (homiliae 1–21) 6, 1//PG. 49. Col. 81:41–46. Joannes Chrysostomus. Ad illuminandos catecheses 1–2 (series prima et secunda) 1, 1//PG. 49. Col. 224:14–19. Βλ. επσης Joannes Chrysostomus. De baptismo Christi//PG. 49. Col. 363:40 — 364:2. Joannes Chrysostomus. De sancto hieromartyre Phoca//PG. 50. Col. 702:49–52. Joannes Chrysostomus. Non esse desperandum//PG. 51. Col. 368:17–21. Joannes Chrysostomus. Expositiones in Psalmos//PG. 55. Col. 304:11–18. Joannes Chrysostomus. In Matthaeum (homiliae 1–90) 3, 4//PG. 57. Col. 36:10–14. Cyrillus Alexandrenus. Commentarius in xii prophetas minores//Sancti patris nostri Cyrilli archiepiscopi Alexandrini in xii prophetas/ed. P. E. Pusey. Vol. 2. Oxford, 1868. [Brussels, r 1965]. Vol. 2. P. 327:8–11. Cyrillus Alexandrenus. De adoratione et cultu in spiritu et veritate//PG. 68. Col. 817:18–23. Cyrillus Alexandrenus.Commentarius in Isaiam prophetam//PG. 70. Col. 1337:51–54. Cyrillus Alexandrenus. Glaphyra in Pentateuchum//PG. 69. Col. 221:30–33. Cyrillus Alexandrenus. Glaphyra in Pentateuchum//PG. 69. Col. 324:27–31. Cyrillus Alexandrenus. Expositio in Psalmos//PG. 69. Col. 1128:3–4. Cyrillus Alexandrenus. Expositio in Psalmos//PG. 69. Col. 1208:53 — 1209:2. Cyrillus Alexandrenus. Commentarius in Isaiam prophetam//PG. 70. Col. 1196:14–19. Cyrillus Alexandrenus. Commentarius in Isaiam prophetam//PG. 70. Col. 1212:35–39. Cyrillus Alexandrenus. Commentarius in Isaiam prophetam//PG. 70. Col. 1396:13–20. Phipo Carpasianus. Enarratio in canticum canticorum//PG. 40. Col. 105:47 — 108:2. Ο αυτοκρτορας Θεδωρος Λσκαρης ονμασε το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως «θεα μτηρ κκλησα Χριστο», χωρς να νοηματοδοτε αυτ το νομα με κποια αντιπαρθεση με λλες Εκκλησες. Βλ. Theodorus Lascaris. Epistula 90. Ad Manuelem patriarcham I:1–6//Theodori Ducae Lascaris Epistulae CCXVII/ed. N. Festa. Florence: Istituto di studi superiori pratici e di perfezionamento, 1898. (Pubblicazioni del R. Istituto di studi superiori pratici e di perfezionamento in Firenze. Sezione di filosofia e lettere; 29). P. 117. |
|
|
