| Ενορα και Εκκλησα..... του Πρωτοπρεσβυτρου Γεωργου Δ. Μεταλληνο Ομοτμου Καθηγητο Πανεπιστημου Αθηνν Απ το βιβλο του «ΕΝΟΡΙΑ - Η μεγλη μας οικογνεια» ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» ΕΝΟΡΙΑ Η μεγλη μας οικογνεια α) Εκκλησα και Ενορα β) Η ζω της Ενορας γ) Η Ενορα στην ιστορα δ) Δυναττητες και προοπτικς Α. ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΝΟΡΙΑ 1. Στην εκκλησιαστικ μας πραγματικτητα η μικρτερη εντητα, ο πυρνας της Εκκλησας, εναι η Ενορα. Ως ευχαριστιακ σναξη των πιστν εμφανζεται η (κθε) Ενορα, σε συνρτηση ββαια με την Επισκοπ, στην οποα οργανικ ανκει, ως «η καθολικ εκκλησα» (=Η Εκκλησα) στον συγκεκριμνο τπο και χρνο. Ο πιστς ζει το μυστριο της Εκκλησας στη ζω και πρξη της Ενορας του, μσα στην οποα αγωνιζμενος και αγιαζμενος, εννεται με τον Χριστ και τους εν Χριστ αδελφος του, πραγματοποιντας συνεχς την εν Χριστ παρξ του, την εκκλησιαστικτητ του. Ο λγος, συνεπς, για την Ενορα και τη ζω της εναι στην ουσα του λγος για την δια την Εκκλησα και την παρουσα της στον κσμο. Η Εκκλησα εναι «σμα Χριστο» (βλ. Α " Κορ. Κεφ. 12), η εν Αγω Πνεματι νωση και εντητα των πιστν στην θεωμνη ανθρωπτητα του Χριστο. Χριστς και Εκκλησα εναι εντητα αδισπαστη και ασγχυτη. Εναι κατ τον ι. Χρυσστομο «γνος εν, Θεο και ανθρπων» (Ελλην. Πατρ. 52, 789). Κατ την ημρα της Πεντηκοστς η δοξασμνη (κατ φσιν ενωμνη, αδιαρετα και ασγχυτα, με την θεα ουσα) ανθρωπτητα (=ανθρπινη φση) του Χριστο μας επανρχεται στον κσμο, μετ την ανληψ της στους «ουρανος» της Τρισηλου Θετητος, για να συνεχισθε η παρουσα του Χριστο στους πιστος του (πρβλ. Ματθ. 28, 20), με να διαφορετικ τρπο παρουσας, εν Αγω Πνεματι. Ο Χριστς επιστρφει εν Αγω Πνεματι, για να εναι ο τπος συναντσεως και ενσεως των σωζομνων δι " Αυτο και εν Αυτ. Χρειζεται μως να αναλυθε λγο περισστερο αυτ η θεμελιακ για την εκκλησιαστικ (ενοριακ) μας ζω αλθεια. Κατ τον «Μυστικ Δεπνο» ο Χριστς δωσε στους Μαθητς Του μερικς (επιφανειακ) περεργες υποσχσεις: «... |
| Η ιστορα της μητερολας για τον βο της, για τη χριστιανικ ανατροφ που λαβε κατ τη διρκεια της σκληρς δωξης της Εκκλησας, για την επιθυμα της ν’ αφιερσει τη ζω της στον Θε στο μοναστρι του παλαιο Κιβου, που γεννθηκε ο ρωσικς μοναχισμς, για την αγπη για την οικεα της Μον Φλωρβσκι, που κμασε απ τον 16ο αινα στον λφο Χορβιτσα, δπλα στο Ποντλ (ΣτΜ: Ιστορικ περιοχ του Κιβου), αποτελε, κατ τη γνμη μας γλαφυρ παρδειγμα της αφοσωσης στην κανονικ Ορθδοξη Εκκλησα (ΣτΜ: Στην Ο.Ε.Ο. – Π.Μ.), η οποα, σμφωνα με τον Χριστ, " κα πλαι δου ο κατισχσουσιν ατς " (βλ. Ματθ. 16,18). Η ανατροφ που λαβα απ τον πατρα μου διαμρφωσε την πστη και την εσωτερικ αυτοπειθαρχα μου α – Μητερολα, μιλστε μας για σς, πο γεννηθκατε και ποιος σας εμφσησε την ορθδοξη πστη; Απ τα 17 σε μοναστρι ... – Γεννθηκα το 1936, σε μια πολ θρησκευμενη οικογνεια. Ο πατρας μου, Μιχαλ Γκεργκιεβιτς Μιχαλιβ, ταν απ το Κουρσκ, και η μητρα μου, Μαρα Ουλινοβνα, γννημα – θρμμα της Μπρεστ (ΣτΜ: Πλη της Λευκορωσας), κατληξε στο Κουρσκ, στο οποο η οικογνει της κατφυγε κατ τη διρκεια του Πρτου Παγκοσμου Πολμου, που και γνωρστηκαν με τον πατρα μου. Θυμμαι την αρχ του Μεγλου Πατριωτικο Πολμου (ΣτΜ: Β Παγκσμιος Πλεμος), τις επιδρομς, λες αυτς οι εικνες «παρελανουν» μπροστ απ τα μτια μου. Η νεαρ λγα με τον πατρα της Μιχαλ Γκεργιεβιτς και τον αδελφ της Αλξι, μελλοντικ ιερα, το 1951 Ο μπαμπς μου, θα μποροσε κανες να πει, ταν νας νθρωπος του δκατου νατου αινα, ταν πντα στην εκκλησα: ψαλλε, διηθυνε τη χορωδα, στο Κουρσκ λοι τον γνριζαν. Η οικογνεια κανε, επσης, λα σα απαιτε ο Κανονισμς της Εκκλησας. ταν τα παιδι μεγαλσαμε λγο, λοι, μικρο και μεγλοι, πηγαναμε στην Εκκλησα. Η ανατροφ μας ταν ντεμοντ, δηλαδ δεν επιτρεπταν να κβουμε τα μαλλι μας, να βλπουμε ταινες, να χορεουμε. Και αν ο μπαμπς μθαινε απ γνωστος του τι εχα παραβισει τις εντολς του αναφορικ με το τι απαγορεονταν να κνουμε, θα με καλοσε και θα ρωτοσε: " Χρεψες στο σχολεο; " – και λαμβνοντας καταφατικ απντηση θα με ρωτοσε γιατ το κανα. " Θυμσου μνο, η κρη της Ηρωδιδας χρεψε μορφα και τι κατληξη εχε αυτ; λαβε ως ανταμοιβ το κεφλι του Ιωννη του Βαπτιστ. Δεν θα το κνεις πλον, εντξει; " . Σε λες αυτς τις ερωτσεις το απαντοσα: " Δεν θα το ξανακνω, δεν θα το ξανακνω " . Ακμη δεν μπορ να το ξεχσω... |
| Η Μον του Αγου Προδρμου. Φωτογραφα: pemptousia.ro Θωση — Βλπω τι εσες οι νθρωποι εστε πολ απασχολημνοι και θα μποροσατε να πετε πολλ, αν χρειαζτανε κτι να πετε, αλλ νομζω τι σε αυτ τη ζω εναι σημαντικ να κνουμε υπακο για χρη της μλλουσας ζως. Εξλλου, ο Θες μας δωσε τον χρνο και αυτ τη ζω για να πμε προετοιμασμνοι σ " Αυτν. Αλλ δεν γνωρζω γιατ δεν μας επιτρπεται να ξρουμε τη στιγμ την ρα που θα πμε στον Κριο προετοιμασμνοι. Εξλλου, ο Θες δεν μας δημιοργησε χωρς σκοπ. Και διακρυξε τον σκοπ στην αρχ της Ββλου, στη Γνεσις 1: 26: « κα επεν Θες ποισωμεν νθρωπον κατ εκνα μετραν κα καθ μοωσιν » Και ο επμενος στχος λει τι « κα ποησεν Θες τν νθρωπον, κατ εκνα Θεο ποησεν ατν », και δεν υπρχει καμα αναφορ για την ομοιτητα, επειδ πρεπε να γνει απ τον Αδμ. Λοιπν, εδ εναι ο στχος της ζως μας, η θωση, γιατ εναι γραμμνο: « σεσθε ον μες τλειοι, σπερ πατρ μν ν τος ορανος τλεις στιν. » (Ματθ. 5:48). Προσευχ και αγιτητα — Δεν χουμε δει το πρσωπο του Θεο, πως διαβζουμε στο κατ Ιωννη ευαγγλιο, κεφ. 1:18: « Θεν οδες ρακε πποτε ». Αυτ εναι αλθεια, αλλ μπορομε να Τον συναντσουμε στην προσευχ. Πγαινε στο δωμτι σου, στο κελ σου, στην καρδι σου, και πρτα απ " λα σκψου καλ σε ποιον θα μιλσεις, και μετ πες, πως σε δδαξε ο γροντας: «Κριε, Σ " ευχαριστ, Κριε, σ’ ευχαριστ που μου δωσες την ευκαιρα να μιλσω σε Σνα, εγ... ο πιο αμαρτωλς νθρωπος»! Και μετ σηκωθετε και μιλστε στον Θε. Εξλλου, τι θλει Εκενος να κνουμε; Να διξουμε λες τις αμαρτες που μας μολνουν απ μσα μας. Μρα εναι ετε νχτα διτι αμαρτνουμε λη μρα, μπετε στο κλουβ της ψυχς σας και μιλστε με Εκενον που «καθαρζει λες τις ανομες σας» (βλ. Ψαλμς 102:3). Και μετ πετε: « τν μενον πσας τς νσους σου ...»: «Συγχρεσ με, Κριε, συγχρεσ με, γιατ δεν ξερα τι μπροστ στα μτια Σου συμβανουν λα αυτ! Γιατ μουν ανασθητος και δεν Σε σκφτηκα». Κνε το λοιπν αυτ μρα με τη μρα και μθε να στκεσαι μπροστ στον Θε, γιατ τσι θα εξαγνιστες και θα προετοιμαστες για την επερχμενη κρση. |
| «Και ο θερζων μισθν λαμβνει και συνγει καρπν εις ζων αινιον, να και ο σπερων ομο χαρη και ο θερζων. εν γαρ τοτω ο λγος εστν ο αληθινς, τι λλος εστν ο σπερων και λλος ο θερζων. εγ απστειλα υμς θερζειν ο ουχ υμες κεκοπικατε• λλοι κεκοπικασι, και υμες εις τον κπον αυτο εισεληλθατε» (Ιων. δ’, 36-38). Στον απραντο αγρ του Θεο, πολλς φορς δεν προλαβανουν οι διοι εργτες και να σπερουν και να θερσουν, επειδ οι μρες του ανθρπου εναι μετρημνες. Μερικο νθρωποι σπρνουν και πεθανουν προτο προλβουν να δουν τον καρπ του κπου τους. Μετ γεννιονται λλοι, ταν ο καρπς που σπειραν μεγλωσε, ωρμασε κι γινε κτρινος για θερισμ. Κι τσι αυτο γνονται θεριστς και μαζεουν τον ριμο καρπ που δεν σπειραν. Ο αγρς του Θεο στη γη χει σπαρε απ την αρχ με ζω. Σποριδες ταν οι προπτορς μας, οι νθρωποι του Θεο, προφτες και δκαιοι, κυρως οι προφτες. Εκενοι σπειραν, μα δεν εδαν τον καρπ ν " αυξνει και να ωριμζει. ζησαν λοι με πστη και πθαναν με πστη, χωρς να δουν τους καρπος της επαγγελας. Τους εδαν μνο απ μακρι, με την πνευματικ τους ραση (βλ. Εβρ. ια’,13). Ο Κριος Ιησος επε κποτε στους μαθητς Του: «Πολλο προφται και δκαιοι επεθμησαν ιδεν α βλπετε, και ουκ εδον» (Ματθ. ιγ’, 17). Οι σποριδες δε βλπουν εκενα που βλπουν οι θεριστς: τον καρπ και το θερισμ. Κι οι δυ τους μως θα λβουν μισθ για τον κπο τους, γιατ κι οι δυ τους εναι εργτες στον αγρ του Θεο, να και ο σπερων ομο χαρη και ο θερζων. Ο Κριος επαινε τους κπους και τους αγνες των προφητν και των δικαων της Παλαις Διαθκης, ταυτχρονα μως ενθαρρνει τους αποστλους στον αγνα του θερισμο τους. Εναι σα ν " θελε να πει: Αυτο καναν μεγαλτερους αγνες απ σας, γιατ εναι πιο δσκολο και πιο κουραστικ να σπρνεις, χωρς να βλπεις τον καρπ στον αγρ σου, παρ να θερζεις τον ριμο καρπ. Εσες μπκατε στο δικ τους κπο. Εκενοι αγωνστηκαν και πθαναν σαν μισθωτο και δολοι, χωρς να δουν στο μεταξ τον Κριο του αγρο. Εσες χετε τον Κριο ανμεσ σας, εργζεστε σαν γιο, χι σαν μισθωτο δολοι. Στην ουσα ο διος ο Κριος εργζεται, εσες εστε οι συν-εργτες Του. Γι " αυτ ευφρανθετε και σπεσετε με χαρ να θερσετε τον ριμο καρπ. |
| Και τι τις μεν σωματικς πρξεις, σαν τα φυτ οφελομε να τις συντηρομε πντοτε με την καλ εργασα, τις δε ψυχικς αρετς οφελομε να προσχομε πντοτε, και να μελετομε πς να αποκτσομε την κθε μι αρετ. Και αφο μθομε γι’ αυτ απ τις θεες Γραφς και τους Αγους, να το τηρομε με πνο ψυχς σαν θησαυρ με την εργασα μας, μχρις του φτσομε στην ξη της κθε αρετς. Και ττε με επιμλεια να αρχζομε την λλη αρετ, για να μην καταπιαστομε αμσως με λες και σως ατονσομε, πως λει ο Μγας Βασλειος. Αλλ να αρχζομε απ την υπομον σων μας συμβανουν, και ττε να προχωρομε με δναμη και στις υπλοιπες αρετς με κθε προθυμα, χοντας σκοπ να ευαρεστσομε το Θε. λοι χρεωστομε να φυλγομε τις εντολς του Θεο ως Χριστιανο, επειδ δεν χρειαζμαστε σωματικ κπο για να αποκτσομε τις ψυχικς αρετς, αλλ μονχα προαρεση και προθυμα για να λβομε τη δωρε, πως λνε ο Μγας Βασλειος, ο Θεολγος Γρηγριος και οι λοιπο. Πλην μως οι ψυχικς αρετς κατορθνονται ευκολτερα δι μσου των σωματικν πρξεων, και μλιστα απ τους ησυχαστς, λγω της απερσπαστης ζως και της αμεριμνας για λα· γιατ δεν μπορε κανες να βλπει τα θη του και να τα διορθνει, εκτς αν σχολζει και μεριμν γι’ αυτ. Γι’ αυτ οφελει κανες πρτα να αποκτσει απθεια με την αποφυγ των πραγμτων και των ανθρπων, και ττε, αν το καλσει ο καιρς, να γνει προστμενος λλων και να οικονομε τα πργματα χωρς να επισρει κατκριση να βλπτεται, καθς με την ξη της ελευθερας απ εμπαθες κλσεις φτασε σε τλεια απθεια, και μλιστα αν λαβε απ το Θε την κλση –λει ο Δαμασκηνς–, πως ο Μωυσς(ξ. 3, 4), ο Σαμουλ(Α Βασ. 3, 10) και οι λοιπο Προφτες(Ησ. 6, 8· Ιερ. 1, 5) και οι γιοι Απστολοι(Ματθ. 4, 19 και 21), για να σωθον πολλο. Κι χι μνο αυτ, λει, αλλ πρπει κανες και να διστζει να δεχτε, πως ο Μωυσς(Εξ. 3, 11· 4, 10 και 13), ο Αββακομ(Δαν. [Βλ και Δρ.] 35), ο Γρηγριος ο Θεολγος και λλοι· και πως επε ο γιος Πρχορος για τον Ευαγγελιστ Ιωννη, τι δε θλησε να αφσει την προσφιλ του ησυχα, αν και εχε χρος ως Απστολος να μην ησυχζει, αλλ να κηρττει. |
| Μερικς φορς κοιτζουμε τους λλους σαν να μας χρωστνε κτι: «Δεσμεουσι γαρ φορτα βαρα και δυσβστακτα και επιτιθασιν επ τους μους των ανθρπων, τω δε δκτυλω αυτν ου θλουσι κινσαι αυτ» (Ματθ. 23,4). Και ο Δεσπτης μας κανε το αντθετο, παιρνε τα βρη πνω του (βλ. Γαλ.6,2), ανησυχοσε για τον καθνα, αν μπορε αυτς ο νθρωπος να σηκσει το βρος χι, μπως χρειαστε κποια υποστριξη, για να μη σκοντψει. Αν μποροσαμε να ξρουμε πσα ττοια βρη κουβαλοσε ο Σεβασμιτατος στους μους του! Ττοιοι νθρωποι εναι δορυφορομενοι απ τους Αγγλους! Για την Ορθοδοξας χωρς ρια Κηδεα του Μητροπολτη Αμφιλοχου. Φωτ: AP Photo/Risto Bozovic Δεν ξρετε πς μας απειλοσαν! Για φανταστετε, θελαν να εισγουν καινοργια νομοσχδια, στε να τα προυν λα απ την Ορθδοξη Εκκλησα και να τα δσουν στους σχισματικος. Και μνο το κρος του Μητροπολτη Αμφιλοχου επηρασε τον κσμο και τους εξγειρε για την υπερσπιση της Ορθοδοξας. Δεκδες χιλιδες νθρωποι, νοι και γροι, στη βροχ και στην κακοκαιρα, υπερασπστηκαν τους ναος! Μετ απ μια ττοια νκη, αφο κρδισε τους αντχριστους, ο Κριος κλεσε τον Μητροπολτη Αμφιλχιο στον Ουραν. Ττοιοι νθρωποι εναι δορυφορομενοι απ τους Αγγλους! Θα εναι δσκολο για το διδοχ του, επειδ ο Μακαριστς Μητροπολτης Αμφιλχιος βαλ τον πχη πολ ψηλ. Ανεξρτητα απ το πσο ταπειν συμπεριφερταν σ’ εμς, τσι και αλλις αισθανμασταν το ηθικ και πνευματικ του ανστημα. Θυμμαι πως στη Θεολογικ Ακαδημα της Αγας Πετροπολης του απονεμθηκε το διδακτορικ αξωμα honoris causa (το διο αξωμα εχε και στη Θεολογικ Ακαδημα της Μσχας) και ττε τον περικκλωσαν δημοσιογρφοι κι εκενος τους επε: – Θα θελα να χουμε μα χρα, απ το Τστιε μχρι το Βλαδιβοστκ. στε να μην υπρχουν σνορα και να μναμε λοι μαζ. Ευχαριστα της Ρωσας Ο Σεβασμιτατος αγαποσε πολ τη Ρωσα, τη Ρσικη Εκκλησα, τον Ρσο Πατριρχη Κριλλο, ξερε και σεβταν και τους προηγουμνους Πατριρχες. Πγαινε τακτικ στο γιον ρος, για ν’ ακοσει κποια πνευματικ συμβουλ απ τον γιο Γροντα Πασιο, ο οποος, μεταξ λλων, ταν πνευματικ τκνο του Ρσου Γροντα Τχωνα. Ο Δεσπτης Αμφιλχιος απορρφησε μσα του τις καλτερες παραδσεις του Αγου ρους, της Ελλδας και της Ρωσας. Για εμνα, που λαβα το πτυχα μου στη Ρωσα, ταν μεγλη ευτυχα να διδαχτ θεολογα απ τον Μητροπολτη Αμφιλχιο. |
| νας κα μνο νας μς μλησε καθαρ κα μ σαφνεια γι λα σα θ γνουν στ τλος το χρνου: Κριος ησος Χριστς. ν πρχε ποιοσδποτε λλος ν μς πε ατ πο κενος επε γι τ τλος το κσμου, δν θ τν πιστεαμε, κμα κι ν ταν μεγαλτερος σοφς. ν μιλοσε μ τν νθρπινη σοφα του κα χι π θεα ποκλυψη, δν θ τν πιστεαμε. νθρπινη σοφα κι νθρπινη λογικ, σο μεγλες κα σπουδαες κι ν εναι, εναι πολ μικρς γι ν φτσουν στ δημιουργα κα στ τλος το κσμου. σοφα εναι χρηστη κε πο χρειζεται τ ραμα. π προφτη χουμε νγκη, πο βλπει τσο καθαρ σο μες βλπουμε τν λιο, γι ν δε λκληρο τν κσμο π τν ρχ σαμε τ τλος του, καθς κα τν δια τν ρχ, τ διο τ τλος. Μνο νας ττοιος νθρωπος χει πρξει: Κριος ησος Χριστς. Μνο κενον μπορομε κα πρπει ν πιστεουμε, ταν μς λει τ θ γνει στ τλος. λα σα προφτεψε, παληθετηκαν. Τσο ταν φοροσαν σ πρσωπα, πως Πτρος, οδας κι ο λλοι πστολοι, σ λαος, πως ο ουδαοι, σ κποιους τπους πως ερουσαλμ, Καπερναομ, Βηθσαδ κα τ Χοραζν, καθς κα στς κκλησες το Θεο, πο δρθηκαν μ τ αμα Του. Ο προφητεες το Κυρου γι τ γεγοντα πο θ συμβον κατ τ τλος το κσμου, τ διο τ τλος κα τελικ κρση, δν χουν κμα παληθευτε. ποιος χει μτια μως βλπει καθαρ πς στς μρες μας, τ γεγοντα πο επε πς θ εναι σημεα τν καιρν τι ρχεται τ τλος, χουν ρχσει ν μφανζονται στν κσμο. Δν χουν δη μφανιστε διφοροι γυρολγοι τς χαρς, πο γυρεουν ν ντικαταστσουν τν Χριστ κα τ διδασκαλα Του μ τν αυτ τους κα τ δικ τους διδασκαλα; Δν χουν ξεσηκωθε θνη νντια σ λλα θνη κα βασιλεες νντια σ βασιλεες; Δν τρμει γ κα ο καρδις μας μαζ της μ τος πολμους κα τς παναστσεις πο γνονται σ λον τν πλαντη; Δν εναι πολλο ατο πο προδδουν τν Χριστ κι λλοι πο ρνονται τν κκλησα Του; Δν χει περισσψει νομα, δν χει ψυχραθε γπη τν πολλν; Δν χει κηρυχτε τ εαγγλιο το Χριστο σ λκληρο τν κσμο, « ες μαρτριον πσι τος θνεσι » (βλ. Ματθ. κδ´ 3-14); |
| Ο Απστολος Παλος δισχισε πολλ χιλιμετρα, προκειμνου να μεταλαμπαδεσει σε διφορες γωνις της γης την εδηση περ του Χριστο Σταυρωθντος και Αναστντος. Επσης, προκειμνου να εξηγσει στους πρτους χριστιανος, τι σημανει αυτ η εδηση, απστειλε τις επιστολς του στις Εκκλησες που δημιουργονταν [...]. Αυτο οι δο Απστολοι ο Πτρος, τον οποο ο Κριος ονμασε πτρα και στον οποο επε: π τατ τ πτρ οκοδομσω μου τν κκλησαν, κα πλαι δου ο κατισχσουσιν ατς (Ματθ. 16.18) και ο Παλος, ο οποος εκλθη αργτερα απ τους λλους Αποστλους, αλλ πως ο διος αναφρει, εργσθηκε περισστερο απ τους λλους στο κρυγμα του Χριστο (βλ. Α Κορ. 15.10), εγκωμιζονται απ την Εκκλησα ως Πρωτοκορυφαοι [...]. Σμερα δοξζουμε αυτος τους δο μεγλους Αποστλους, τους δο κρυκες του χριστιανισμο και θαυμζουμε τους κπους και τους αποστολικος αγνες τους. Τους δοξζουμε ως εκενους, οι οποοι μς εκμισαν την εδηση του Χριστο Σταυρωθντος και Αναστντος, εν τον Απστολο Παλο δοξζουμε λως ιδιαιτρως ως εκενον, ο οποος πρτος ερμνευσε θεολογικ σα εδαν με τα μτια τους οι λλοι Απστολοι [...]. Ο Απστολος Παλος ταν εκενος, ο οποος θεσε τα θεολογικ θεμλια του χριστιανισμο και επομνως εναι ανεκτμητος ο αγνας του». Αποτεινμενος στον Πρωθιερρχη της Υπερορου Ρωσικς Εκκλησας ο Σεβασμιτατος κ. Ιλαρωνας τον συνεχρη για την εορτ και ευχαρστησε για τη δυναττητα του συλλειτοργου. «Ζομε μια εποχ, που δυστυχς, τελεται σχσμα στην Ορθδοξη Εκκλησα εξαιτας των ενεργειν του Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως, ο οποος κατ τρπον αντικανονικ αναγνρισε τους Ουκρανος σχισματικος. Σμερα, αντ να θεραπευθε, αυτ το σχσμα εμβαθνεται και καταλαμβνει ολονα και νες Εκκλησες. Αλλ η Αγα μας Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα μεινε θικτη απ αυτ το σχσμα. Συνεχζουμε να διατηρομε την εντητα, την Εκκλησα μας εντς εκενων των ιερν ορων, που δεν δημιουργσαμε εμες, αλλ δημιουργονταν στο διβα των αινων και δεν εμαστε εμες, που θα τα γκρεμσουμε. |
| Σαν δολος φοβται τα δυσρεστα, και παρασρεται σαν αιχμλωτος απ την υψηλοφροσνη. Απ τη χωρς λγο χαρ του νομζει τι χει εκενα, τα οποα ποτ δεν μαθε τι εναι και απ που εναι. Κι αν λει τι γνωρζει, ττε ακμη περισστερο τυφλνεται· γιατ αυτ εναι συνπεια του τι δεν κατηγορε τον εαυτ του. Αυτ εναι που λγεται αυταρσκεια και αφανς απλεια, πως λει ο γιος Μακριος στη διγηση για τον μοναχ που πγε στην απλεια, αφο εδε την νω Ιερουσαλμ την ρα που προσευχταν μαζ με λλους αδελφος και αρπχθηκε ο νους του· γιατ νμισε τι κατρθωσε κτι και χι τι βαλε μεγαλτερο χρος. πως λοιπν οι υπερβολικ εμπαθες δε γνωρζουν οτε σα εναι φανερ σε πολλος, εξαιτας του σκοτισμο των παθν, τσι οι απαθες γνωρζουν σα οι πολλο αγνοον, απ την καθαρτητα του νου τους. Βλ. σελδα 283, κεφ. 82. Ο λγος του Θεο δεν εναι πολυλογα Ο λγος του Θεο, λει ο γιος Μξιμος δεν εναι πολυλογα· αλλ και αν πομε λοι οι νθρωποι πολλ, ττε να λγο του Θεο δεν ολοκληρσαμε. Για παρδειγμα· επε ο Θες: «Να αγαπς τον Κριο και Θε σου με λη κλπ.»(Δευτ. 6,5· Ματθ. 22,37). Πσα ραγε δεν επαν και δεν γραψαν οι Πατρες, και ακμη λνε και γρφουν, και δεν ολοκλρωσαν το να αυτ ρητ; Γιατ το “με λη την ψυχ”, πως λει ο Μγας Βασλειος, εναι το να μην αγαπ κανες τποτε λλο μαζ με το Θε. Επειδ αν αγαπ κανες την ψυχ του, δεν αγαπ με λη του την ψυχ το Θε, αλλ με τη μισ. Αν λοιπν αγαπομε τους εαυτος μας και λλα αναρθμητα πργματα, πς μπορομε να αγαπομε το Θε πς τολμομε να το πομε αυτ; Το διο συμβανει και με την αγπη του πλησον. Αν δεν απορρπτομε την πρσκαιρη ζω μας, ακμη σως και την μλλουσα, για χρη του πλησον πως ο Μωυσς και ο Απστολος Παλος, πς μπορομε να πομε τι αγαπομε τον πλησον μας; Ο Μωυσς επε για το λα στο Θε: «Αν θλεις να τους συγχωρσεις τις αμαρτες, συγχρησ τες. Αλλις, σβσε κι εμνα απ το βιβλο της ζως που μ’ χεις γραμμνο»(ξ. 32,32). Κι ο Απστολος επε: «Ας χωριζμουν εγ απ το Χριστ κλπ.»(Ρωμ. |
| Συνεπς, εν ο κσμος αγωνζεται τον σισφειο αγνα να συμπξει τις κοινωνες του, εμες οι Χριστιανο αγωνιζμεθα, πως λοι οι γιο μας, να ενταχθομε στην «ητοιμασμνην ημν βασιλεαν απ καταβολς κσμου» (Ματθ. 25, 34), στην χρη και κοινωνα του σματος του Χριστο. λος ο αγνας μας σ " αυτ εστιζεται: στην ορθ και πλρη («ολοτελ», Α " Θεσσ. 5, 23) νταξ μας στην εν Χριστ κοινωνα. (Βλ. περισστερα στου Γ. Δ. Μεταλληνο, Ορθδοξη θερηση της κοινωνας, στο περιοδ. ΚΟΙΝΩΝΙΑ, τ. ΚΗ (1985), σ. 82-102). Η νταξ μας μως στην εν Χριστ κοινωνα, και συνεπς και στην ενοριακ - εκκλησιαστικ ζω, προποθτει να και μοναδικ τρπο. Εναι ανγκη η ζω του Χριστο, η εισαχθεσα στον κσμο με την σρκωσ Του «Χριστοζω», ως καινς τρπος υπρξεως, να γνει και δικ μας ζω. Αυτ πραγματοποιεται, ταν μετ ορισμνη μεταμορφωτικ διαδικασα φθσουμε σε σημεο να μη ζομε πια εμες, αλλ να «ζη εν ημν Χριστς» (Γαλ. 2, 20), να «μορφωθ -δηλαδ- ο Χριστς εν ημν» (Γαλ. 4, 19). λη αυτ η διαδικασα στην θεολογικ γλσσα, στη γλσσα της Εκκλησας, ονομζεται πορεα θεσεως και εναι η σωτηρα. Στην ζω της Εκκλησας εισρχεται κανες, για να σωθε, δηλαδ για να θεωθε. Αυτ εξασφλιζε η Ενορα στην αρχαα Εκκλησα και αυτ (πρπει να) εξασφαλζει σ " λους τους αινες. Αν ο στχος αυτς παραθεωρηθε, ττε αλλοινεται η ενοριακ ζω και καταντ, η στην περπτωση αυτ ονματι μνο ενορα, μα αρεση, που δεν σζει, αλλ οδηγε στην αινια απλεια. Ββαια, σπεδουμε να πομε, για να ηρεμσουν τα πνεματα, τι στην Ορθοδοξα αυτ η ολοκληρωτικ αλλοωση της ενορας δεν εναι δυνατ. Διτι, και αν ακμη βρεθον κληρικο, που βλπουν κοσμικ την ενοριακ ζω και «διδσκουν οτω τους ανθρπους», μνουν οι εν Χριστ πατρες και διδσκαλο μας, οι γιοι Πατρες, που μας διδσκουν τον τρπο σωτηρας με τα λειτουργικ βιβλα, τους μνους και τις ευχς. ταν μως ο προφητικς, αποστολικς και πατερικς λγος σιγσει, ττε χνεται αμετκλητα ο ορθς προσανατολισμς και στχος της εκκλησιαστικς ζως. |
|
|
