| В итоге сотериологическая функция, приписываемая Духу в ранней традиции, передается в книге Иова персонифицированной Премудрости, Которая соответствует пророческому Слову. Вместе они являются выражениями воли Божией, открытой через посредничество человека, будь то пророк или мудрец. В поздний послепленный период роль Духа как вдохновляющей пророческой силы снижалась, однако сохранялись предупреждения самих пророков, и, таким образом, Дух становился эсхатологическим фактором для будущего Израиля, появляясь почти исключительно в апокалиптическом контексте. Учительная функция Премудрости особенно выявляется в псалмах 32, 34 и 119, где Она наставляет на путь «страха Божия», по которому должно идти. В Пс. 119:29, 30 путь истины ( λθεια) противопоставляется пути лжи ( δικα), что показывает нам раннюю стадию развития «учения двух путей», свойственного Кумранской и раннехристианской литературе (см., например, Дидахи и Псевдоварнаву). Под иранским влиянием 63 в еврейской традиции дух истины и дух лжи становятся тем вдохновением, которое уводит человека на один или другой путь. Будучи основной темой для сект Мертвого моря, этот духовный дуализм появится впоследствии также и в первом послании Иоанна. То, что началось как простое различие между мудростью и глупостью, праведностью и неправедностью, верностью и неверностью, становится в эллинистический период напряженным выбором между истиной и ложью, путем жизни и путем разрушения 64 . В стихах псалмов также можно найти параллели между Премудростью ( Пс. 104:24 ) и Духом ( Пс. 104:30 ) в смысле их созидательной силы. Книга Премудрости Иисуса, сына Сирахова довольно точно датируется 190–180 гг. до Р. X. В книге Сирах Премудрость, происшедшая прежде всех вещей, имеет своим источником Бога (см.: Сир 1:1,4 ) и Его Слово (см.: Сир 1:5 ). Здесь, избегая сектантства, намечается путь синтеза еврейских и эллинистических элементов и утверждается необходимость такого объединения 65 . Для нашего рассуждения важным является появление в книге Сирах понятия внутреннего самопроизволения (yezer, LXX: διαβουλον ατο) человека (см.: Сир 15:14 ). Раввинистическое богословие противопоставляет злому произволению (yezer hara) – доброе (yezer hatob), однако эти два произволения суть более психологические, нежели метафизические реальности, находящиеся в сердце каждого человека и борющиеся за контроль над волей человека 66 . Иоанн Брек отмечает, что идентификация Премудрости с Торой в книге Сирах наметила раздвоение в учительной традиции: одна часть традиции переросла в раввинистическое учение, а другая часть, представленная книгой Премудрости Соломона, ассимилировала эллинистические идеи, приготовляя путь для христианского гностицизма 67 . |
| δι τοι τοτο, κν ρα μενωσι κα μετ τν παρανεσιν ο μαϑητευμενοι κερδες κ τς μαϑητεας, οδ οτως μες ποστησμεϑα τς πρς υτος συμβουλς· κα γρ α κρναι, κν μηδες δρεηται, ουσι· κα α πηγα, κν μηδες ρηται, ναβλζουσι· κα ο ποταμο, κν μηδες πν, τρχουσι. δε τονυν κα τν λγοντα, κν μηδες προσχ, τ αυτο ποπληρον· κα γρ νμος μν τος το λγου τν διακοναν γκεχειρισμνοις παρ το φιλνϑρωπου ϑεο μηδν τν παρ’ αυτν λλιμπνειν ποτ, μηδ σιγν, κν κο τις, κν παρατρχ. γον ερεμας, πειδ πολλ τος ουδαοις πειλν κα τ μλλοντα προαναφωνν δειν παρ τν κουντων κωμδετο κα δι’ λης γελτο τς μρας, βουλεσατ ποτε τς προφητεας κενης ποστναι, νϑρπινν τι παϑν κα τ σκμματα κα τς λοιδορας οκ νεγκν· κα φησιν· «γενμην ες γλωτα λην τν μραν. επον ο μ λαλσω, οδ’ ο μ νομσω τ νομα κυρου, κα γνετο ν μο ς πρ καιμενον κα φλεγμανον ν τος στοις μου κα παρεμαι πντοϑεν κα ο δναμαι φρειν» 82 . δ λγει, τοιοτν στιν· βουλευσμην ποστναι τς προφητεας, φησν, πειδ οκ κουον ο ουδαοι, κα μα τοτο βουλευσμην κα καϑπερ πρ ες τν ψυχν νπεσε τν μν το πνεματος νργεια κα πντα τ νδον κατφλεγεν πιδαπανσ μου τ στ κα κατεσϑουσα οτως, ς μ δνασϑα με πενεγκεν τν μπρησμν. ε δ γελμενος κα χλευαζμενος κα καϑ’ κστην λοιδορομενος τν ημραν, πειδ βουλεσατο σιγσαι, τοσατην πστη τιμωραν, τνος ν εημεν συγγνμης ζιοι μες τοιοτον μν οδπω παϑντες οδν, δι δ τν τινων ϑυμαν μικροψυχσαντες κα τς διδασκαλας ποστντες τς πρς τος λοιπος, κα μλλον ταν ο πλεους σι προσχοντες; τατα δ λγω οκ μαυτν παραμυϑομενος οδ παρακαλν· κα γρ ππεικα τν μαυτο ψυχν, ως 83 μπνω κα δοκε τ ϑε κατ τν παρντα βον μς εναι κα τατην πληρον τν διακοναν, ν τε προσχ τις, ν τε μ προσχ, τ πιταχϑν ποιεν. λλ’ πειδ τινς εσιν ο τς τν πολλν κλοντες χερας κα πρς τ 84 μηδν ατος χρσιμον ες τν βον εσγειν τν μτερον κα τν τν τρων παραλοντες σπουδν, χλευζοντς τε κα διακωμδοντες κα λγοντες «πστηϑι συμβουλεων, πασαι παραινν· ο βολοντα σοι προσχειν· μηδν κοινν χε πρς υτος», – πειδ τινς εσιν ο τατα λγοντες, τν πνϑρωπον τατην γνμην κα διαβολικν πιβουλν τς ψυχς κκψαι βουλμενος τν πολλν, μακρτερον ποι τν λγον· κα γρ οδα ερηκτας τατα τ ματα πολλος, πειδ εδν τινας ξ μν μ δεχομνους μετ προϑυμας τ παρ’ μο διδασκμενα, λλ γελντας κα χλευζοντας, επντας πρς με· «Πνυ πεσϑησαν λως· οδες τν σν διατξεων καταφρονε· πντες σωφρονσϑησαν». |
| I. ποτυπσεις κα ρμηνεα, περιχουσα 1 ς ν συντμ [τν μοναχικν πολιτεαν κα σκησιν?] πασαν, κριβς συλλεγεσα παρ ωννου ταπεινο μοναχο κα παραδοϑεσα τος δελφος ατο τος ν τ ρει τς μονς το τμιου Προδρμου το ν τ Μοναχε Εχεσϑε ον, πατρες γιοι, ο ντυχνοντες τατ πρ μο το μαρτωλο κα μελος, πως εροιμι λεων τν ϑεν ν τ φοβερ μρ τς κρσεως Ελγησον πτερ α´. «Τς φλεια ν τ αματ μου, ν τ καταβανειν με ες διαφϑορν» 2 Δαβδ προφτης κα βασιλες διαπρυσ κα προφητικ τ· γλττ προανακκραγε. κα ληϑς χει τ ματα κα προφητικς κα συνδντως τ φσει τν πραγμτων ατν· ο γρ π τοτ γεγναμεν νϑρωποι, να μχϑοις κα τρβαις μμνωμεν κα φροντσι βιωτικας, καϑ’ ς κα δ ς μυχς ϑαλττης νερευνται κα πντα τ κατ γν πολυπραγμονεται, γρο κα πτραι κα νπαι κα πρειαι τν ρν, ν’ κεϑεν χ τ τς τρυφς νϑρωπος κατ’ εκνα πλασϑες κα δημιουργηϑες κα βασιλεειν τν κτω ταχϑες, περγειος γγελος κα νσματος κα κρυξ τις διαπρσιος τς το ϑεο μεγαλειτητος ν ατ, καϑς κα λγεται κα πιστεεται ϑαυμαστοσϑαι τν γνσιν το ϑεο ξ ατο 3 , τι τ ντι κα ϑαυμαστν τι ζον νϑρωπος, πς ν τατ συνδδεται κα συνχεται φσις σματος, υλος, εικνητος, συνεκτικ τε κα ζωκ ν σματι παχυτρ κα λικωτρ τιν, φϑειρομν κα οντι, πσχοντι κα λλοιουμν, μεταβαλλομν κα τρεπομν δι τ παχ τς λης κα σκεδαστν, δι τ παλμβολον ατς κα τρεπτν, δι τ τατης μεταβλητν κα λλοιωτν, πως μικρτατν τι ζον πφυκεν ατς, ς ν βραχυτρ ϑριγκ περιειργμενς που τ σματι, μεταβλητικτατν τ τι κα τ πντα καταλαμβνον τος ταχυτροις κινμασι τος το νο, ο τποις περιειργμενος, ο τειχν στερροτραις πλξεσιν, πως ν ατ τ τς γενσεως συμπαρπεται κα ζ κατ τατν κα συνχεται, ορνιος νοομενος κα πγειος ϑεωρομενος, φϑαρτος ατς κα φϑαρτς, ϑνητς κα ϑνατος, λγ διοικονομομενος κα λογωτραις πολλκις ρξεσι συγκινομενος, τμιος ν τατ, καϑσον κα ππλασται κα δεδημιοργηται χερσ το ποισαντος κα κατ’ εκνα κα καϑ’ μοωσιν προσγγονεν ατ τ τς πλσεως, πε κα νοερν τι τοτο τ ζον κα ατεξοσιον λγ κα ν διοικονομομενον, πλν λλ’ στιν π κα ταξας νμοις καϑυπαγμενον κατ τ μτρα τς λογωτρας κα παχυτρας ζως, τε κα λδης κατστασις ρχει πως ν ατ, καϑ’ μρος κα τος λγοις συμπαραβλλεται. |
| ο πολλ μλλον φειλται σμν μες πρ λλλων ϑεναι τς ψυχς αυτν, το κυρου κα σωτρος μν ησο Χριστο επντος; «Μεζονα τατης οδες γπην χει, να τις τν ψυχν ατο ϑ πρ τν φλων ατο» 212 . δελφο, ο τ Χριστ πηγγελασϑε ρσαι; κα ε τος πειρασμος κα τς ϑλψεις τς περχομνας μν π τν ναντων μ φρετε, μηδ τς νουϑεσας κα τς παιδεας τς π το προεσττος μν δχεσϑε πομνετε γενναως, διψευσται μν παγγελ, το ποστλου λγοντος· «Ε δ χωρς στε παιδεας, ρα νϑοι στ κα οχ υο» 213 . βρσϑης, νεδσϑης; χαρε, τι βρισϑης, λλ κα διρϑωσον τ πτασμ σου. δκως βρσϑης; περισστερος μισϑς· κα γρ κα ο πστολοι τν σωτηραν τ κσμ καταγγλλοντες κατ πλιν ς κακοργοι τπτοντο κα οκ ργζοντο, οκ γανκτουν, λλ’ χαιρον τι ξιϑησαν πρ το νματος το Χριστο τιμασϑναι. κα σ ον χαρε, τι κατηξιϑης πρ το νματος ατο τιμασϑναι. λλ’ σως ρε τς μοι τν μελεστρων· «Λυπομαι, τι τοτ μοι συμββηκε μετ τοσοτους καμτους». τοτ σε λυπε, δολε κυρου; εντεϑεν τοιγαρον πγνωϑι σεαυτν, ε ντως μετ τοσατα τη τ πϑη νκησας, ε χρης πελϑοσης τιμας κα ε οχ ψϑης δξης πιγενομνης σοι· ε γρ δοκε τις ενα τι μηδν ν, αυτν φρεναπατ· γρ δοκιμ το κυβερντου ν τ καιρ το κλδωνος ποφανεται· γρ μεγαλαυχν κα λγων «χω τοσατα τη ν τ μοναδικ β» κα τν ργασαν το παγγλματος μ δεικνων κα τος τρπους το σεμνο βου κ τς καταστσεως ατο μ μφανων, οτος περιφρει ργαλεα, ν τν τχνην οπω μεμϑηκεν. γεγρακας ν τ σχματι; ς μπειρος το προλεχϑντος βου τυγχνων τπος γενο τος νοις κα περοις. ε δ νεφυτος ε, ποτγηϑι πρεσβυτροις· κα γρ ο το πιγεου βασιλως στρατιται τος γουμνοις κα ξρχοις ατν ποτσσονται· ο πολλ μλλον μς ποτσσεσϑαι δε, ο μνον δι τν φϑνον, λλ κα δι τν συνεδησιν; ε γρ κενοι κατ σρκα στρατευμενοι πσαν σπουδν πιδεκνυνται, στε ϑεραπεειν τος προεσττας ατν, πς μες ο κα ατν τν ζων παρνησμενοι χμεϑα π τν τοιοτων παϑν νυποτακτοντες κα τν ν Χριστ παιδεαν ποσειμενοι κα τος μν πανους κα τς δξας τελεων ναχωρητν παιτομεν, τος δ πνους, δι’ ν α τμα, ποφεγομεν; δι τι τοσατην συχαν κα γνα δι μαν ραν πολσαι νεχμεϑα; ν γρ μες αυτος πκτενωμεν, τις λεσων μς; οτος μν παινος; ατη μν δοκιμ, να μικρς ϑλψεως πελϑοσης κα τ σχμα ατ μικρο δεν ποϑσϑαι βιαζμεϑα κα τν βον ρνμεϑα τν γγελικν κα φοπλζωμεν καϑ’ μν τν χϑρν δι τς οκεας ϑυμας; μ, δελφο μου, μ δτε ντα τος πεναντοις, λλ’ νϑστασϑε κα πολεμσατε κα φεξεται φ’ μν. |
| 64 γογγυσμο] ν τ κειμν κδιξ χει τ διαλογισμο , λλ’ καλλιγρφος π τς ας τ γρ . γογγυσμο σεσημεωται. 107 «Καιρς δ’ ν εη λοιπν» χρι σ. 40, 25 «οκονομν ατος δηγσειεν " ] τ ατ κα ν τ τυπικ τς μονς Εεργτιδος. δε Дмитриевский Τυπικ, σ. 624–626, § ϑ´. Δι τ δε κεφ. κ´–κα´ δε κα § ιζ´. τυπικο μονς λεγμν ατϑι σ. 732–733. Δι τ ατ κεφ. κα μρος κβ´ πρβλ. τυπικν μονς Μαχαιρ. Acta et Dipl. τ. 5, σ. 408–409. 131 «Εσιναι» κτλ. χρι σ. 47, 12 «γινσϑω κατ τ ϑος] τ ατ ν τ τοπικ Εεργτιδος, νϑ. νωτ. σ. 627–629, § ϑ´, ι´. 136 «τς τονυν ... Δευτρας» χρι σ. 47, 13 «ρας τς νυκτς " ] πρβλ. τυπ. μονς Μαχαιρ (Acta, τ. 5, σ. 410–411). 148 Constit s. apost. 1. v, cap. 13, 15, 18–20. Pitra Juris eccles. graec. historia et monumenta, τ. 1, σ. 278–279 284, 288–290, 294. 152 «τοτον μν δ» μχρι σ. 50, 14 «λληλοια ψλλομεν " ] δε τατ κα ν τ τυπκ Εερ γτιδος νδ. ν. σ. 629–630, § ι´. 177 «κα σ δ, πτερ» χρι σ. 56, 13 «ν γ πνεαατι " ] τυπ. Εεργ. σ. 617–639, § ιζ´, ιη´. 190 «Α χεροτοναι» χρι σ. 61, 36 «πατρς μν κα κττορος " ] τατ ν τ τς Εεργτιδος, σ. 643–646, § κϑ´–λε´. 192 χρος τν νομτων ωννου κα τν ις´ το Δεκεμβρου ξ ρχς κενς ν ν τ κδικι· προσετϑησαν δ μετεπετα δι χειρς τρας, πντως δ μετ τν ϑνατον το τς μονς νακαινιατο κα το τυπικο τοτου συντκτου ωννου μοναχο. 194 το κδικος σελς 83 β φϑη ξ ρχς κεν κατ τ μισυ, κεν δ φϑη κα πσα σελς 84 α . Οτως α ν γκλαις προσϑκα εσι μεταγενστεραι, οχ δ κα το 1144-ου τους νετεραι. 195 «κα τν δελφν» χρι σ. 65, 20 «κν ρες μ λγωμεν " ] τυπικο Εεργτιδος σ. 646–649, § λς´–λζ´. 218 «Τ δ δ ηϑησμενον» χρι σ. 74, 15 «αυτος περιφολττειν " ] τατ ν τ τυπ. Εεργτιδος, σ. 649–650, § λη´, λϑ´. 228 «Ο λγοντες» κ. χρι σ. 81, 28 ] τοτο λον συναποτελε τ χρι τοδε τποις μενον νκδοτον «σον πιστoλς το μακαρου ββ Παλου το λλαδικo» (cod. Coisl. 303, f. 232 v –236) ο τεμχιον, τ περ εpeχoντoς, προεξδωκα σν τος βoις το σου Θεογνου (Правосл. Палест. Сборник, 189 τεχος 32, σ. 25). πειδ δ τ ν τ ν χερας τυπικ κεμενον πολλαχο διαφρει λεκτικς το ν τ cod. Coisl., σημειομαι τ διαφρον τ τοτου ναγνσματα δε τ στοιχε) C χρσιν ποιησμενος τν π το σοιρωττου φλου μου Père Hippolyte Delehaye ποσταλεισν μοι φωτογραφιν. |
| τ μντοι γ Παρασκευ μηδλως στιατον 139 τος δοναμνοις, μοως δ κα τ γ Σαββτ, κν μνμη το Εαγγελισμο τς γας Θεοτκου συνδρμ. λλ’ πστω πσα μριμνα περισπασμν μποιοσα μν· μνος δ διακλυσμς γινσϑω κατ τ ϑος ν τ γ κκλησ μετ τν γαν μετληψιν, τς κτης ρας τς νυκτς νισταμνης το γου Σαββτου· τατην γρ τν ραν παραδεδκασιν μν ο γιοι πατρες· στι γρ κανν τς οκουμενικς κτης συνδου γδοηκοστς νατος λγων οτως· «Τς το σωτηρου πϑους μρας ν νηστεαις κα προσευχας κα κατανξει καρδας πιτελεν χρ τος πιστος· περ μσην δ τς κατ τ μγα Σββατον νυκτς ραν πονηστζεσϑαι, τν ϑεων εαγγελιστν Ματϑαου κα Λουκ, το μν δι το φ σαββτων 140 προσρματος, το δ δι το ρϑρου βαϑος τν βραδυττα τς νυκτς μν πογρφοντος» 141 . κα οτως μν γα κα οκουμενικ σνοδος κα α λοιπα γιαι σνοδοι κα τεροι διφοροι πατρες περ τοτου ερκασιν· φ’ ν στι κα μακριος Διονσιος ρχιεπσκοπος λεξανδρεας· κενος γρ πιστλλων πρς Βασιλεδην τν γαπητν ατο δελφν κα συλλειτουργν κα ρμηνεων ατν περ το πτε δε πονηστζεσϑαι, κριβ ραν ζητοντος το Βασιλεδη, μετ τν λλων κα τατ φησι· «Τοτων οτως χντων, τοτο τος κριβολογουμνοις ποφαινμεϑα, κατ ποαν ραν κα ποον 142 μιριον ρας τταρτον νρχεσϑαι προσκει τς π τ το κυρου μν ναστσει 143 χαρς· τος μν λαν πιταχναντας κα πρ νυκτς δη μεσοσης νιντας ς λιγρους κα κρατες μεμφμεϑα, παρ’ λγον προκαταλοντας 144 τν δρμον, λγοντος νδρς σοφο ο μικρν β τ παρ μικρν· τος δ φυστερζοντας κα διαρκοντας π πλεστον κα μχρι τετρτης φυλακς γκαρτεροντας, καϑ’ ν κα τος πλουσιν σωτρ μν περιπατν π τς ϑαλσσης πεφνη, ς γενναους κα 145 φιλοπνους ποδεξμεϑα· τος δ μεταξ, ς κινϑησαν κα ς δυνϑησαν, ναπαυσαμνοις μ πνυ διοχλμεν 146 . πειδ δ κα τς ξ τν νηστειν μρας σως μηδ μοως πντες ναμενουσιν, λλ’ ο μν κα πσας περτιϑασιν σιτοι διατελοντες, ο δ δο, ο δ τρες, ο δ τσσαρας, ο δ (οδε)μαν, τος μν πνυ διαπονηϑεσιν ν τας περϑσεσιν, ετα ποκαμοσι κα μνον οκ κλεπουσι 147 , συγγνμη τς ταχυτρας γεσεως ε δ τινες οχ πως οχ περτιϑμενοι, λλ μηδ νηστεσαντες, λλ κα τρυφσαντες τς προαγοσας τσσαρας, ετα λϑντες π τς τελευταας δο κα μνος ατς περτιϑντες, τν τε Παρασκευν κα τ Σββατον, μγα τι κα λαμπρν ποιεν νομζουσιν, ν μχρι τς ω διαμενωσιν, οκ ομαι τν σην ϑλησιν ατος πεποισϑαι τος τς πλεονας μρας προησκηκσι». |
| προσχετε τονυν τος σπουδαοις κα καλος κα κ παραδεγματος ατν κανονζετε τν αυτν βον· μ προσχετε τος ϑμοις κα καταφρονητας, κν πολλο σι· «πολλο γρ» φησι «κλητο, λγοι δ κλεκτο» 48 · κα μικρν τ πομνιον, εδκησεν πατρ δοναι τν βασιλεαν. μ μικρν εναι νομσητε μρτημα τ παγγλλεσϑαι τελειτητα κα τος μελεστροις κα ϑμοις κολουϑεν, λλ’ να δυνηϑτε τς τελειτητος πιβναι, τατ κχρησϑε τ τξει. ζ´. Περ τς κατ πνεμα τελειτητος κα πως δε πρς τατην νγεσϑαι Τοτοις γρ κα τος μοοις τοτων σημεοις ταπενωσις γνωρζεται, τις, ταν ν ληϑει κατορϑωιϑ, ταχως πρς τ ψος, τς γπης πγει, ν φβος οκ στι κολσεως κα δι’ ς τ πντα οκτι μετ’ νγκης κα κπου φυλσσονται, λλ πϑ διαπρ κα πιϑυμ το καλο· πρς νπερ ρετν να σχσητε εχερεστερον φϑσαι, ποδεγματα μν πρς μμησιν στωσαν λγοι τν συμμενντων κα ελβειαν κεκτημνων δελφν, μ ο πλεους κα ϑυμτερον ζντες· κα γρ κ το μιμεσϑαι κα ζηλον τος σπουδαους μεγστη σφλεια προσγνεται τος βουλομνοις πρς τελειτητα φϑσαι. ε τονυν ϑλετε δυνηϑναι πσι τοτοις ξακολουϑσαι κα π τοτον τν πνευματικν καννα το κοινοβου χρι τλους διακαρτερσαι, τατα, επεν Δαυδ, ναγκαα μν πρς φυλακν στωσαν· «γ δ σε κωφς οκ κουον κα σε λαλος οκ νογων τ στμα ατο» 49 . κα μ μιμεσϑε τος πστους κα νηκους κα προπετες· κα βριστς τν δελφν, λλ’ ς κωφο κα μ κοοντες τοτους παραπμπεσϑε. ν σο τις λγχη νεδη βρεις πιπμπ, κνητος σο ς πεφιμωμνος κα λαλος, ε τν στχον τοτον το ψαλμο πιλγων αυτ· «Επα φυλξω τς δος μου το μ μαρτνειν με ν γλσσ μου· ϑμην τ στματ μου φυλακν ν τ συστναι τν μαρτωλν ναντον μου» 50 . τι μν πρς τοτοις κα τοτο πρ πντων μελεττε διηνεκς κα φυλσσετε, τ μωρος κα φρονας, κατ τ το ποστλου 51 παργγελμα, αυτος ποισαι ν τοτ τ ανι, να γνησϑε σοφο δηλοντι, μηδν διακρινμενοι διστζοντες ν ος ν προσταχϑτε π το πατρς μν ποισαι, λλ μετ πσης πλτητος κα πστεως τν πακον ποιετε, κενο μνον γιον τν γων λογιζμενοι κα σοφν κα συμφρον πιστεοντες, τ π το πατρς προσταχϑν μν· τοιατ γρ διαϑσει σφαλισμενοι τς μν καρδας δυνσεσϑε ως τλους πομεναι τν· χρηστν ζυγν τς ποταγς κα οδν μς τν το διαβλου πειρατηρων κα τεχνασμτων δυνσεται σαλεσαι κ τς πιστμης το κοινοβου. |
| γνωμεν γρ τινας τ ντι ληϑες νδρας κα γωνιστς κα δυναμνους τ πνευματικ πρξει, κτμονας κα σχυρος κα ετνους κα εδτας παλαειν κα πυκτεειν τος ντιπλοις δαμοσι, κα γρυπνοντας κα νηστεοντας κα δροποτοντας κα μν ψιϑ ες πνον ρκουμνους, κα πολλ κατορϑματα χοντας κα εχομνους δι παντς, τι ες μητρας δας πολεμοντο κα δελφς κα δελφος κα ες 238 υος δους νεωτρους τν μαναν τς πονηρς πιϑυμας πληρσαι κατηναγκσϑησαν π τν φιληδνων τς καϑαρσας πνευμτων κα μετ τατα ξωμολογσαντο φανερς τατα μετ δακρων κοπτμενοι 239 κα βοντες· μρτομεν, νομσαμεν, δαιμονσϑημεν. μγας γρ ληϑς δαμων 240 πρχει σαρκικ πιϑυμα κα ϑεσμος κα πικρ κα λεϑρα δον 241 . δι τατην 242 γνωμεν κα εδομεν ρνουμνους μοναχος τ σχμα τ γιον κα ες μυρα κα ασχρ ατος ξοκελοντας, κα τατα κα 243 Μεσοποταμηνος μοναχος παϑντας κα Κλικας κα σιανος κα Ποντικος κα Αγυπτους κα Θετταλος κα λλαδικος κα ραβας κα Πρσας, κα τος καϑεξς 244 στορα παρδωκε 245 . πλν γνϑι πανουργαν, μλλον δ κακουργαν το δαμονος τς πορνεας· ποχωρε γρ χρνον τιν κα νεκρο τ σμα, να μ πυροται, κα παει τς μπαϑες κινσεις 246 κα ποει τν χλευαζμενον πονοσαι, τι φϑασε τ ρος 247 τς παϑεας κα τι ξιϑη το μτρου τν ποστλων κα τι ναληφϑσεται λοιπν, καϑπερ λας ν ρματι πυρν, ες τ πουρνια. ποιοσι δ ατν κα διδσκειν πολλος κα κομπζειν κα λαλεν προγκα κα νειδζειν τος λισϑανοντας ες δονς 248 κα κατακρνειν τος πορνεοντας κα λαζονεεσϑαι κα καυχσϑαι π τος τς σκσεως ατο μεγλοις ργοις κα μυκτηρζειν τος δελφος ς χανους κα ννδρους κα μηδν χοντας ργον πνευματικς ρετς. μετ δ τατα πντα, χρνου τινς παρελϑντος, ξαφνης πιππτει δαμων τς πορνεας τ πλανηϑντι 249 δελφ, κν παρϑνος πρχ, κα μεταλλσσει τν νον ψας 250 πρς τν ασχρν δονν, κα τν σρκα κτω κοχλζειν βιζων ς πρς 251 τ μυσαρν κα ψυχοβλαβς ργον, κα χαλ τος τνους τς διανοας κα μπυρζει τ μλη τ μπαϑε κα καϑρτ πυρ, κα καταλει πσαν τν δναμιν το νϑρπου 252 κα τν διϑεσιν πσαν λλοιο πρς τ ψεκτν κα χερον, κα δεκνυσι τν πρ τοτου δοκοντα δκαιον κα γιον κα σκητν σπερ χορον ν βορβρ κυλινδομενον κα χερονα φαινμενον τν ες τν γορν φανερς κα δημοσως πορνευντων νϑρπων 253 · κα ττε νοε πϑεν κα πο ξπεσε κα λγει λοιπν· λϑον ες τ βϑη τς ϑαλσσης τν παϑν κα καταιγς κατεπντισ με 254 · προσζεσαν κα σπησαν ο μλωπς μου π προσπου τς φροσνης μου· νν γνων ληϑς, τι οκ εμ τλειος οδ φρνιμος οδ μπειρος τν τεχνασμτων το διαβλου κα τν δαιμνων, λλ μωρς κα φρων κα νπιος· διπερ κα κρζει· ϑες, σ γνως τν φροσνην μου κα α πλημμλεια μου π σο οκ πεκρβησαν 255 · γρ νομιζομνη δικαιοσνη μου ς κος ποκαϑημνης γυναικς ν τ φροσν μου 256 κατελογσϑη. |
| δι τοτο ον πσαν ϑλψιν κα στενοχωραν πμεινα ν τ ρει τοτ καϑμενος κα πσιν πδειξα μν, τι οτως κοπιντας δε ντιλαμβνεσϑαι τν σϑενοντων, μνημονεειν τε τν λγων το κυρου, τι ατς επε «Μακριν στι διδναι λαμβνειν» 301 . κα δο «παραγγλλω μν νπιον το ϑεο το ζωοποιοντος τ πντα κα Χριστο ησο, το μαρτυρσαντος π Ποντου Πιλτου τν καλν μολογαν, τηρσαι μς τς τε ντολς κα τς παραδσεις τς νταϑα ναταττομνας κα παραδοϑεσας μν σπλους κα νεπιλπους μχρι τς πιφνειας το κυρου μν ησο Χριστο, ν καιρος δοις δεξει μνος δυνστης κα μακριος, βασιλες τν βασιλευντων κα κριος τν κυριευντων, μνος χων ϑανασαν, φς οκν πρσιτον» 302 , να, παρακαλ πντας μς ξως πορευϑναι τς κλσεως μν 303 . παραστσατε τ σματα μν 304 για τ κυρ. γαπτε λλλους 305 , καλς τρχετε τν προκεμενον μν γνα 306 . σα καλ, σα ϑεοφιλ, τατα λογζεσϑε· κοσατε κα μϑετε, τατα ποιεν μ πσχησϑε. «δελφο, καιρς συνεσταλμνος στ» 307 · μνημονεετε τν ψυχν μν κα τς μν ετελεας μ πιλανϑνεσϑε ν τας προσευχας μν. τ γον παρν τυπικν ντλλομαι μν ναγινσκειν π κστου μηνς ρχς, χρις ν κα περατωϑ, ν τος καιρος τν στισεων μν ες τε νμνησιν τν ντεταλμνων μν κα φλειαν τν ψυχν μν οτω γρ σεσϑε μες μν π τ σωτηρ μν πεπληροφορημνοι, ς καλς φυλξαντες παρελβετε παρ τν πατρων μν κα μο τ τροφεα τς πνευματικς τατης ναγωγς κα παιδεσεως ν κυρ ποτιννντες· δ ϑες τς ερνης, καλσας μς ες τν ανιον ζων κα δξαν ατο δι πολλν ατο κα φατον γαϑτητα, καταρτσαι μς κα στηρξαι ες τ γιον ατο ϑλημα δι το μονογενος ατο υο, το κυρου κα ϑεο κα σωτρος μν ησο Χριστο κα το παναγου κα ζωοποιο πνεματος· πρπει πσα δξα, τιμ κα προσκνησις κα μεγαλοπρπεια, νν τε κα ε κα ες τος ανας τν ανων. μν. +++ [+πε δ μετ πντων τν συνεργησντων κα κοπιασντων ν τ καϑ’ μς μον κα λαμπρτατος χορηγετς κρ Θωμς Εγενιτης καϑστηκε κα οκ λγα συνετλεσε τατ ν τε τ κτσει το ναο κα ν λλαις παντοαις ποϑσεσι τς μετρας μονς κα τι κα ως το νν ο λγει συνεργν κα ς ες τν ν τ μον μοναχν διακονν καϑ’ κστην, τε κα πνευματικν παιδον το οιδμου πατρς μν κα κττορος χρηματσας, εκτως κα τοτου νομασα τ παρντι τυπικ τς μονς γγγραπται, ς ν κα οτος μετ τν λλων τν νταϑα γγεγραμμνων κα ν τος ερος διπτχοις τς μονς ναταττομνων συγκαταλγηται κα χρις ν καϑ’ μς ατη μον συνσταται σν ϑε μνημονεηται +. |
| οτε ον λγων, τι Δι τος φαλους χωρζεσ9αι τς πνευματικς ναγκζομαι συναφεας, πρφασιν ερεν ελογον τς οκεας βεβαιτητος, λλ’ στι μν ατς γ πετρδης, τν τς ληϑεας λγον κϑρψαι δι γνμης βεβαιοττης μ δυναμνη· λλ δι μικρν πειρασμο τινος προσβολν κρασαν παϑν τν σφρονα πολιτεαν οχ πομνων, εϑς τε ποξηρανεται τ κασωνι τν παϑν τ τς διδασκαλας ρτιφυς βλστημα. προφσεις δ ερηκεν οκ ρκοσας πρς πολογαν π το βματος το Χριστο κατ πληροφοραν οκεαν πινον κα εκλως παρακρουμενος· οδν γρ το αυτν πατν εκολτερον, πειδ κριτς καστος αυτ κεχαρισμνος γνεται, τ δα κρνων εναι συμφροντα. στω τονυν τοιοτος κατακεκριμνος παρ’ ληϑεας δικαζοσης, ς σκανδλων πϑεσις πλεοσι καϑιστμενος, τοι πονηρ ποδεγματι πρς ζλον τν σων τοπημτων διερεϑζων ε. κα το οα κληρονμος γενμενος «συμφρει ατ νε μλος νικς κρεμασϑ περ τν τρχηλον ατο κα καταποντισϑ ν τ πελγει τς ϑαλσσης» 198 . ν γρ ψυχ πστασιν ϑισϑ, πολλς μππλαται κρασας, πλεονεξας· τε κα γαστριμαργας, ψεδους τε κα πσης κακοηϑεας, κα τ τελευταου ες τν πυϑμνα καταστρφει τς πονηρας τος σχτοις μπερομνη κακος. τονυν τν τοιοτων δηγς καϑιστμενος σκοπετω πσων ψυχν πωλεας νοχος γνεται, γε μηδ πρς τς εϑνας τς αυτο ψυχς ρκσαι δυνμενος. τ γρ οχ μλλον τοιοτος μιμεται τν μγαν Πτρον κα πδειγμα βεβαας πστεως κα τς περ τ καλν νστσεως τος λοιπος γνεται, να λμποντος το φωτς τν κετου κατορϑωμτων κα ο ν σκτει τς πονηρας διγοντες π τ κρεττον δηγηϑσιν; πειτα Νε μν δκαιος οκ επε πρς τν ϑεν, τι «δε με κβναι το κσμου, πειδ πντες εσ πονηρο», λλ’ καρτρησε μλλον ϑλητικς κα γενναως· λλ μεταξ βσσου πονηρας τν εσβειαν χεμαστον διετρησεν, λλ’ πομον κα καρτερ μεταξ τν κυμτων τς σεβεας κα παρανομας τν ρετν παρφϑορον διεφλαξε κα οδαμς κακαις λω κα πιβουλας, λλ μεταξ ξενοκτνων κα ν βρει πολλ κα κολασ κατ τν τς φσεως φερμενον ϑεσμν τν γιωσνην μαντον ατς τε διεσσατο κα τος λοιπος, ς νν ν, εσηγσατο, πρξεσι πρ τν λγων τ καλν κπαιδεων· σ δ προφασζ τς τν δελφν λιγωρας, οσας παρ σο πλαττομνας, τν ποστασαν ννον κα τν ϑτησιν το πνεματος μηχανμενος κα τς αυτο πονηρας κα τς τν πνων κα τς πρ ρετς κνηρας παραπτασμα τν τν δελφν ργζ διαβολν. |
|
|
