– О падших. Лат. текст и франц. перевод: Cyprien de Carthage. Ceux qui sont tombés/Texte critique M. Bévenor (CCL 3), trad. M. Poirier. Paris, 2012 (Sources chrétiennes 547). – О смерти. Лат. текст: PL 4, 583–602. Кирилл, архиепископ Александрийский, свт. – Глафира на книгу Бытия. Греч, текст: PG 69, 13–385. – Диалог о Воплощении Единородного. Текст и франц. перевод: Cyrille d " Alexandrie. Deux dialogues christologiques/Texte et trad. G.-M. de Durand. Paris, 1964 (Sources chrétiennes 97). P. 188–300. – Диалоги о Троице. Текст и франц. перевод: Cyrille d " Alexandrie. Dialogues sur la Trinité/Texte et trad. G.-M. de Durand. Paris, 1976, 1977, 1978 (Sources chrétiennes 231, 237:246). – О том, что Христос един. Греч, текст и франц. перевод: Cyrille d " Alexandrie. Deux dialogues christologiques/Texte et trad. G.-M. de Durand. Paris, 1964 (Sources chrétiennes 97). P. 302–514. – Объяснение догматов. Греч, текст: Cyrille d " Alexandrie. Oevres completes. Vol. 5/Ed. P. E. Pusey. Oxford, 1872. – Толкование на Евангелие от Иоанна. Греч, текст: PG 73, 560–605. – Толкование на Послание к Римлянам. Греч, текст: PG 74, 775–856. Кирилл, архиепископ Иерусалимский, свт. – Поучения огласительные. Греч, текст: PG 33, 332–1057. – Поучения таинственные. Греч, текст и франц. перевод: Cyrille de Jérusalem. Catéchèses mystagogiques/A. Piédagnel. Paris, 2009 (Sources chrétiennes 126). Кирилл Скифопольский , прп. – Житие святого Евфимия. Греч, текст: Kyrillos von Skythopolis/Е. Schwartz. Leipzig; 1939 (Texte und Untersuchungen 49:2). S. 3–85. – Житие святого Саввы Освященного. Греч, текст: Kyrillos von Skythopolis/Е. Schwartz. Leipzig; 1939 (Texte und Untersuchungen 49; 2). S. 85–200. Климент Александрийский – Кто из богатых спасется? Греч, текст и франц. перевод: Clément d " Alexandrie. Quel riche sera sauvé?/Texte de O. Stählin et L. Früchtel (CCS 172); trad. P. Descourtieux. Paris, 2011 (Sources chrétiennes 537). – Педагог. Греч, текст и франц. перевод: Clément d " Alexandrie. Le Pédagogue. Livre I/Texte, trad. M. Harl. Paris, 1983 (Sources chrétiennes 70); Livre II/Texte, trad. C. Mondésert. Paris, 1991 (Sources chrétiennes 108); Livre III/Texte, trad. C. Mondésert et C. Matray. Paris, 1970 (Sources chrétiennes 158).

http://azbyka.ru/otechnik/Zhan_Klod_Lars...

Чиофари Г. Соборность в русском богословии. 19 . Cerfaux L., La Theologie de l’Eglise suivant Saint Paul. Paris, 1965. Серво Л., Богословие Церкви согласно св. ап. Павлу. 20 . Congar Y., Esquisses du mystere de L’Eglise. Paris, 1941. Конгар И.В. Очерки о тайне Церкви. 21 . Congar Y., Sainte Eglise. Etudes et approches ecclesiologiques. Paris, 1963. Конгар И. Святая Церковь . Экклезиологические очерки и наброски. 22 . Congar Y., Chretiens desunis. Paris, 1937. Конгар И. Разделенные христиане. 23 . Congar Y., Chretiens en dialogue. Paris, 1964. Конгар И. Христиане в диалоге. 24 . Dahl N.A. Das Volk Gottes. Eine Untersuchung um Kirchenbewusstsein des Urchristentums. Oslo, 1941. Даль H.A. Народ Божий. Исследование церковного сознания первохристианства. 25 . Danielou I., L’unite des chretiens et l’avenir du monde. Paris, 1952. Данилов. Единство христиан и будущее мира. 26 . Davies I.G., Der Heilige Geist, die Kirche und die Sakramente. Stuttgart, 1958. Девис. Святой Дух, Церковь и таинства. 27 . Ertis О., Die Erneuerung der Gemeinde durch den Geist. Kassel, 1960. Эртис. Обновление общины Духом. 28 . Evdokimov P., L’orthodoxie. P., 1959. Евдокимов. Православие. 29 . Flew R.N., The Nature of the Church. London, 1952. Флю. Природа Церкви. 30 . Florowsky G., Lasainte Eglise universelle. Neuchatel–Paris, 1948. Флоровский. Святая Вселенская Церковь . 31 . Florovsky G., Le Corps du Christ vivant, une interpretation orthodoxe de l’Eglise, in LaSainte Universelle. Neuchatel et Paris, 1948. Флоровский. Тело живого Христа, православное истолкование Церкви. 32 . Florovsky G., L’Eglise, sa nature et sa tache, in L’Eglise universelle dans de dessein de Dieu vol. 1 pour la conference d’Amsterdam. Neuchatel-Paris, 1949. Флоровский. Церковь , ее природа и ее задача. 33 . Florovsky G., archipretre. Les limites de l’Eglise. Messager de l’Exarchat, n. 37. Флоровский, прот. Границы Церкви. 34 . Florovsky G., The limits of the Church. Church Quarterly Review CXVII (October). London, 117–131. Флоровский. Границы Церкви.

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/ekk...

Omont. Paris, 1886–1898; Bibliotheque nationale (France). Departement des manuscrits. Inventaire sommaire des manuscrits du supplement grec de la Bibliotheque nationale/Par H. Omont. Paris, 1883; Bibliotheca Coisliniana, olim Segueriana; sive Manuscriptorum omnium graecorum, qua in ea continentur, accurata descriptio, ubi operum singulorum notitia datur, atas cujusque manuscripti indicatur.../Coislin H.Ch. du Cambout de, due. Parisiis, 1715; Devreesse R. Le Fonds Coislin: Catalogue des manuscrits grecs II. Paris, 1945; Astruc Ch., Concasty M.–L. Le Supplement Grec: Catalogue des manuscrits grecs. Paris, I960–; Richard M. Repermoires des Bibliotheques et des Catalogues de manuscrits grecs. Paris, 1948 (1–е изд.), 1958 (2–е изд.); idem. Repermoire des bibliotheques et des catalogues de manuscrits grecs: Supptement. P., 1964–; idem. Repertoire des bibliotheques et des catalogues de manuscrits grecs. 3 eme ed. entierement refondue par Olivier J.–M. Tumhout, 1995 (Corpus Christianorum); Catalogue codicum hagiographicorum graecorum Bibliothecae nationalis parisiensis/Ediderunt hagiographi Bollandiani et H. Omont. Bruxellis; Parisiis, 1896; Anciens inventaires et catalogues de la Bibliotheque nationale/Publies par H. Omont. Paris, 1908–1921; [Bibliotheque nationale. Paris. Departement des manuscrits.] Facsimites de manuscrits grecs, latins et franipais du 5 е au 14 siecle, exposes dans la Galerie Mazarine. P., Omont H.A. Facsimites des manuscrits grecs des 15 е et 16 е siecles, reproduits en photolithographic d’apres les originaux de la Bibliotheque nationale. R, 1887 (репринт: Hildesheim; N.Y., 1974); idem. Miniatures des plus anciens manuscrits grecs de la Bibliotheque nationale du 6 е au 14 е siecle. Paris, 1929. См. также: Halkin F. Manuscrits grecs de Paris; inventaire hagiographique. Brux., 1968 (Subsidia hagiographica. 44); Omont H. Inventaire sommaire des manuscrits grecs consents dans les bibliotheques de Paris. P., 1883; idem. Catalogues des manuscrits grecs de Fontainebleau sous Francois Ier et Henri II.

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

MENOUD Ph. La mort d’Ananias et de Saphira, dans «Aux sources de la tradition chrétienne», Mélanges offerts a M. Goguel, Neuchâtel-Paris, 1950. MICHIELS A. L’origine de l’épiscopat. Etude sur la fondation de l’Eglise, l’oeuvre des apôtres et le développement de l’épiscopat aux deux premiers siècles, Louvain 1900. MUNCK J. Paul, the Apostles and the twelve, in «Studia Theologica» 3 (1949). NAU F. La Didascalie des Douze Apôtres, Paris 1902. NEIL W. The Epistle of Paul to the Thessalonians, London 1950. OTTO R. Reichgottes und Menschensohn, München 1934. PERCY E. Die Probleme der Kolosser und Epheserbriefe, Lund 1948. PEAT F. La théologie de Saint Paul, t. I et II, Paris 1949. REICKE B. Diakonie, Festfreude und Zelos, Uppsala 1951. REVILLE J. Les origines de l’épiscopat. Etude sur la formation du gouvernement ecclésiastique au sein de l’Eglise chrétienne dans l’Empire romain, Paris 1894. RIESENFELD H. Jesus transfigure, Lund 1947. ROGUET A.-M. «Amen» , acclamation du peuple sacerdotal, Paris 1947. ROUBIER. Théorie generale du droit, Paris 1946. SABATIER A. Les religions d’autorité et la religion de 1’Esprit, Paris 1903. SAHLIN H. Der Messias und das Gottesvolk, Uppsala 1945. – Zur Typologie des Johannesevangelium, Uppsala 1950. SASS G. Apostelamt und Kirche, München 1939. SCHEPELERN W. Der Montanismus und die phrygische Kulte, 1929. SCHMIDT K.L. Die Kirche des Urchristentums, In «Festgabe für A. Deissmann», Tübingen 1927. SCHOEPS H.J. Theologie und Geschichte des Judentums, Tubingen 1949. SCHWEITZER E. Das Leben des Herrn in der Gemeinde und ihren Diensten, Zurich 1946. – Gemeinde nach dem Neuen Testament, Zurich 1949. SELWYN E.G. The first Epistle of Saint Peter, London 1949. SOHM R. Kirchenrecht, B.I., München und Leipzig 1923. SPICQ C. Saint Paul. Les êpitres pastorales, Paris 1947. – L’épitre aux Hébreux. (Série «La Sainte Bible», éd. du Cerf), Paris 1950. – L’origine johannique de la conception du Christ-prétre dans l’épitre aux Hébreux, dans «Aux sources de la tradition chrétienne», Mélanges offerts a M.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Afanas...

– Протрептик. Греч, текст и франц. перевод: Clément d " Alexandrie. Le Protreptique/Texte, trad. C. Mondésert. Paris, 1976 (Sources chrétiennes 2). – Строматы. Греч, текст: PG 8, 685–1381; PG 9, 9–601; Clemens von Alexandria. Stromata I-VI/O. Stählin. Leipzig, 1906 (Die griechischen christlichen Schriftsteller der ersten drei Jahrhunderte 15); Stromata Buch VII und VIII/O. Stählin. Leipzig, 1909 (Die griechischen christlichen Schriftsteller der ersten drei Jahrhunderte 17). Греч, текст и франц. перевод: Clément d " Alexandrie. Stromate I/Introd. de C. Mondésert, texte, trad, et notes de M. Caster. Paris, 1951 (Sources chrétiennes 30); Stromate II/Introd. et notes de Ph.-Th. Camelot, texte et trad, de C. Mondésert. Paris, 1954 (Sources chrétiennes 38); Stromate III/U. Treu. Berlin, 1985 (Die griechischen christlichen Schriftsteller 522); Stromate IV/Texte et trad, de A. van den Hoe. Paris, 2001 (Sources chrétiennes 463); Stromate V/Texte de A. Le Boulluec, trad, de P. Voulet. Paris, 1981 (Sources chrétiennes 278); Stromate VI/Texte et trad. P. Descourtieux. Paris, 1999 (Sources chrétiennes 446); Stromate VII/Texte et trad. A. Le Boulluec. Paris, 1997 (Sources chrétiennes 428). Климент, папа Римский, свщм. – Послания к Коринфянам 1 и 2. Греч, текст и франц. перевод: Clément de Rome. Épître aux Corinthiens/Texte J. A. Fischer; trad. A. Jaubert. Paris, 1971 (Sources chrétiennes 167). Леонтий, епископ Неапольский, свт. – Житие Иоанна Кипрского, называемого Милостивым. Греч, текст и франц. перевод: Jean de Chypre. Vie de Syméon le Fou et Vie de Jean de Chypre/Texte et trad. A.-J. Festugière. Paris, 1974 (Bibliothèque archéologique et historique 95). P. 343–524. Макарий Египетский , Великий (Псевдо-) – Беседы (Собрание I) 1–64. Греч, текст: Makarios-Symeon. Reden und Briefe. Die Sammlung des Vaticanus Graecus 694 (В)/H. Berthold. Berlin, 1973 (Die griechischen christlichen Schriftsteller der ersten Jahrhunderte 55). – Беседы (Собрание II) 1–50. Греч, текст: Die 50 geistlichen Homilien des Makarios/H. Dörries, E. Klostermann, M. Kroeger. Berlin, 1964 (Patristische Texte und Studien 4).

http://azbyka.ru/otechnik/Zhan_Klod_Lars...

67 Idem, Quaestiones et dubia, in: J.-P. Migne (ed.), Patrologiae cursus completus (Tomus 90, Paris: Garnier Fratres, 1865), col. 833 D. 68 Idem, Capita Theologiae et Economiae, in: J.-P. Migne (ed.), Patrologiae cursus completus (Tomus 90, Paris: Garnier Fratres, 1865), col. 1172 D-1173 A. 70 Idem, Quaestiones et dubia, in: J.-P. Migne (ed.), Patrologiae cursus completus (Tomus 90, Paris: Garnier Fratres, 1865), col. 833С; Larchet J.-C. La dinivisation de selon saint Maxime le Confesseur. P., 1996, pp 638–639. According to Benevitch G. Here one can see influence of Christian neo-platonism. St Maximus follows Areopagite in considering the unity with God of a unified with the Supreme One to be the highest type of theology. S.Maximus Abbas, Quaestiones et dubia, in Russian. transl. (Voprosy I nedoymeniya, Series visantiiskaya filosophia, 6, M., 2010), p. 233, note 557. 71 S.Maximus Abbas, Quaestiones Ad Thalassium, in: J.-P. Migne (ed.), Patrologiae cursus completus (Tomus 90, Paris: Garnier Fratres, 1865), col. 741В; Idem, Opuscula Theologica et Polemica , in: J.-P. Migne (ed.), Patrologiae cursus completus (Tomus 91), col. 268A. 72 Idem, Ad Thalassium, in: J.-P. Migne (ed.), Patrologiae cursus completus (Tomus 90, Paris: Garnier Fratres, 1865), col. 684C-D. 73 Idem, Mystagogia VII, in: J.-P. Migne (ed.), Patrologiae cursus completus (Tomus 90, Paris: Garnier Fratres, 1865), col. 684 D. Confirmation to the aforesaid we find at the end Mystagogy: “they can according to the adoption and grace be called gods because God has filled them totally (δι τν ατος λως πληρσαντα λον θεν), not leaving anything in them which would be void of His presence” (Mystagogy 21, PG 91, col. 697 А). 75 Idem, Epistolae 10, in: J.-P. Migne (ed.), Patrologiae cursus completus (Tomus 91, Paris: Garnier Fratres, 1865), col. 449 B. 76 Idem, Ambiguorum Liber, in: J.-P. Migne (ed.), Patrologiae cursus completus (Tomus 91, Paris: Garnier Fratres, 1865), col. 1308 D. 82 Idem, Ambiguorum Liber, in: J.-P. Migne (ed.), Patrologiae cursus completus (Tomus 91, Paris: Garnier Fratres, 1865), col. 1052 D.

http://azbyka.ru/otechnik/Kirill_I_Mefod...

Ellverson A. S. The Dual Nature of Man. A. Study in the Theological Anthropology of Gregory of Nazianzus. – Uppsala, 1981. Fleury E. St. Gregoire de Nazianze et son temps. – Paris, 1930. Galavaris G. The illustrations of the Liturgical Homilies of Gregory Nazianzus. – Princeton, 1969. Gallay P. Langue et style de Saint Gregoire de Nazianze dans sa correspondance. – Paris, 1933. Gallay P. La vie de S. Gregoire de Nazianze. – Lyon – Paris, 1943. Gerhards A. Die griechische Gregoriosanaphora. Ein Beitrag zur Geshichte des Eucharistischen Hochgebets. – Munster. Guignet M. Saint Gregoire de Nazianze et la rhetorique. – Paris, 1911. Guignet M. Saint Gregoire de Nazianze orateur et epistoleur. – Paris, 1911. Hauser – Meurv M.M. Prosopographie zu den Schriften Gregors von Nazianz. – Bonn, 1960. Hergenrother J. Die Lehre von der gottlischen Dreieningkeit nach dem hl. Gregor von Nazianz dem Theologen. – Ratisbonne, 1850. Hummer F. K. Des hl. Gregor von Nazianz des Theologen Lechre von der Gnade. – Kempten, 1890. Junyk C. Gregor von Nazianz, De vita sua. – Heidelberg, 1974. Knecht A. Gregor von Nazianz Gegen die Putzsucht der Frauen. – Heidelberg, 1972. Leclerq H. Gregoire de Nazianze/Dictionnaire d’Archeologie Chretienne et de Liturgie. – Paris, 1925. – T. 6. – P. 1667–1711. Lefhertz Fr. Studien zu Gregor von Nazianz. Mythologie, Uberlieferung, Scholiasten. – Bonn, 1958. Lercher J. Die Personlichkeit des hl. Gregorius von Nazianz und seine Stellung zur klassischen Bildung. – Innsbruck, 1949. Martroye P. Le testament de saint Gregoire de Nazianze/Memoires de la Societe nationale des antiquaires de France 76. – Paris, 1923. – P. 219– 263. Mason A.J. The Five Theological Orations of Gregory of Nazianzus. – Cambridge, 1899. Norris Fr. W. Gregory Nazianzen’s Doctrine of Jesus Christ. – Yale, 1970. Pinault H. La platonisme de Saint Gregoire de Nazianze. – Paris, 1825. Playnedux J. Saint Gregoire de Nazianze theologien. – Paris, 1952. Portmann F. X. Die Gottliche Paidagogia bei Gregor von Nazianz. – Fribourg – in Brisgau, 1954.

http://azbyka.ru/otechnik/Ilarion_Alfeev...

Вопросоответы к Фалассию. – Questions a Thalassios//PG. T. 90. Col. 244–785; Trad. par E. Ponsoye. Paris; Suresnes, 1992. Диспут в Бизии. – Dispute a Bizya//PG. T. 90. Col. 136–172. Мистагогия. – Mystagogie//PG. T. 91. Col. 657–718; Traduction par M.-L. Charpin-Ploix//Les Pères dans la foi. 92. Paris, 2005. Письма. – Lettres//PG. T. 91. Col. 364–669; Saint Maxime le Confesseur. Lettres/Trad. par E. Ponsoye. Paris, 1998. Сотницы о любви. – Centuries sur la charite//PG. T. 90. Col. 960–1080; Trad. par J. Pégon//SG 9. Paris, 1945. Толкование на молитву Господню. – Commentaire du Notre-Père//PG. T. 90. Col. 872–909; Le Monde et l’Eglise selon Maxime le Confesseur/Trad. par A. Riou. Paris, 1973. Р. 214–239. Псевдо- Максим Исповедник . О Божественных именах. – Maxime (Pseudo-) le Confesseur. Scholies sur les Noms divins//PG. T. 4. Col. 185–416. Марк Подвижник , прп. О воплощении. – L’Incarnation/Texte grec et trad. par G.M. De Durand//Marc le Moine. Traités. Vol. II//SC 455. Paris, 2000. Р. 252–314. Состязание с адвокатом. – PG. T. 65. Col. 1072–1101; Marc l’Ermite. Discussion avec un avocat/Texte grec et trad. par G.M. De Durand//Marc le Moine. Traités. Vol. II//SC 455. Paris, 2000. Р. 26–92. Мелетий, монах. Об устроении человека. – Mélétios le Moine. De la constitution de l’homme//PG. T. 64. Col. 1075–1310. Немезий Эмесский . О природе человека. – Némésius d’Émèse. De la nature de l’homme//PG. T. 40. Col. 504–818. Никита Стифат , прп. О душе. – De l’âme/Texte critique et trad. par J. Darrouzes//Nicétas Stéthatos. Opuscules et lettres//SC. 81. Paris, 1961. P. 56–153. Сотницы. – Centuries//PG. T. 120. Col. 852–1009; Φιλοκαλα. T. III. θναι, 1960. P. 273–355; Philocalie/Trad. par J. Touraille. T. IV. Bellefontaine, 1982. Николай Кавасила . Жизнь во Христе. – Nicolas Cabasilas. La Vie en Christ/Texte critique et trad. par M.-H. Congourdeau//SG 355. Paris, 1989; 361. 1990. Изъяснение Божественной литургии. – Explication de la Divine Liturgie/Texte et trad. par S. Salaville, R. Bornert, J. Gouillard, P. Perichon//SC 4 bis. Paris, 1967.

http://azbyka.ru/otechnik/Zhan_Klod_Lars...

Греч, текст, и франц. перевод: Basile de Césarée. Homélies sur la richesse/Ed. Y. Courtonne. Paris, 1935. P. 39–71. – Монашеские установления (атрибуция сомнительна). Греч, текст: PG 31, 1321А-1428С. – На память мученицы Иулиты. Греч, текст: PG 31, 237–261. – О посте. Греч, текст: PG 31, 185–197. – О Святом Духе. Греч, текст и франц. перевод: Basile de Césarée. Sur le Saint-Esprit/Texte et trad. B. Pruche. Paris, 1968 (Sources chrétiennes 17 bis). – Письма. Греч, текст и франц. перевод: Basile de Césarée. Lettres/Texte et trad. Y. Courtonne. Paris, 1957 (T. 1), 1961 (T. 2), 1966 (T. 3) (Collection des Universités de France). – Правила, кратко изложенные. Греч, текст: PG 31, 1080–1305. – Правила, пространно изложенные. Греч, текст: PG 31, 889–1052. – Слово подвижническое и увещание об отречении от мира и о духовном совершенстве (атрибуция сомнительна). Греч, текст: PG 31, 625–648. – Толкование на книгу пророка Исаии (атрибуция сомнительна). Греч, текст: PG 30, 117–668; San Basilio. Commento al profeta Isaia/Ed. P. Trevisan. Turin, 1939. Vols. 1–2. Григорий Назианзин (Богослов), архиепископ Константинопольский, свт. – Богословские послания. Греч, текст и франц. перевод: Grégoire de Nazianze. Lettres théologiques/Texte et trad. P. Gallay. Paris, 1974 (Sources chrétiennes 208). – Послания. Греч, текст и франц. перевод: Grégoire de Nazianze. Lettres/Texte et trad. P. Gallay. Paris, 1964 (T. 1), 1967 (T. 2) (Collection des Universités de France). – Слова 1–3. Греч, текст и франц. перевод: Grégoire de Nazianze. Discours 1–3/Texte et trad. J. Bernardi. Paris, 1978 (Sources chrétiennes 247). – Слова 4–5. Греч, текст и франц. перевод: Grégoire de Nazianze. Discours 4–5/Texte et trad. J. Bernardi. Paris, 1983 (Sources chrétiennes 309). – Слова 6–12. Греч, текст и франц. перевод: Grégoire de Nazianze. Discours 6–12/Texte et trad. M.-A. Calvet. Paris, 1995 (Sources chrétiennes 405). – Слова 20–23. Греч, текст и франц. перевод: Grégoire de Nazianze. Discours 20–23/Texte et trad. J. Mossay et G. Lafontaine. Paris, 1980 (Sources chrétiennes 270).

http://azbyka.ru/otechnik/Zhan_Klod_Lars...

Издания (частичные): Le candélabre des sanctuaires de Grégoire Aboulfaradj dit Barhebraeus; (1/2). Éd. et trad, en français par J. Bakoš. PO. T. 22. Fase. 4. Paris, 1930; (1/2 suite). PO. T. 24. Fase. 3. Paris, 1933; Le candélabre du sanctuaire de Grégoire Abou " lfaradj dit Barhebraeus: Base 3. De la théologie. Éd. par F. Graffin. PO. T. 27. Fase. 4. Paris, 1957 (с фр. переводом); Base 4. De l " Incarnation. Ed. et trad, par Joseph Khoury. PO. T. 31. Fase. 1. Paris, 1964; Base 5. Des Anges. Éd. et trad, par A. Torbey. PO. T. 30. Fase. 4. Paris, 1963; Base 7. Des Démons. Éd. par M. Albert. PO. T. 30. Fase. 2. Paris, 1962; Base 9. Du livre arbitre. Éd. et trad, par P.-H. Poirier. PO. T. 43. Fase. 2. Turnhout, 1985; Base 10. De la résurrection. Éd. et trad. par É. Zigmund-Cerbü. PO. T. 35. Fase. 2. Paris, 1969; Base 11. Du jugement dernier. Éd. et trad. par Nicolas Séd. PO. T. 41. Fase. 3. Turnhout, 1983; Base 12 Du paradis: suivie du Livre des rayons: traité X. Éd. et trad. par Nicolas Séd. PO. T. 40. Fase. 3. Turnhout, 1981. «Номоканон», или «Книга законов», представляет собой кодекс, который в сорока главах объединяет все каноны, действующие в церковном, гражданском и уголовном праве. Издания. Bedjan Р. Barhebraei Nomo canon. Paris, 1898; лат. перевод Assemani J. Α.: Mai A. Scriptorum veterum Nova Collectio. T. X. P. 3−268. «Книга этики» и в более краткой форме, предназначенной для подвижников, «Книга Голубя» содержат высказывания древних отцов. Издания. Bedjan P. Liber Ethicon seu moralia. Paris, 1898; Cardahi G. Abulfaragii Liber columbae. Romae, 1898; англ. перевод: Wensinck A. J. Bar Hebraeus " s Book of the Dove together with some chapters from his Ethikon. Leyden, 1919. «Хронография» Григория Абу-ль-Фараджа доведена до последнего года жизни автора. Знаменитое сочинение, которое обнимает как светскую, так и церковную историю. В ней рассматриваются основные события Ветхого Завета, история древней Церкви, а также Церквей яковитской и несторианской. Бар-Эбрей продолжает «Церковную историю» Михаила Сирийца, из которой он, впрочем, в изобилии заимствует факты.

http://azbyka.ru/otechnik/Patrologija/si...

   001    002    003    004    005   006     007    008    009    010