| John prepares the way of Yahweh (1:23)–and hence of Jesus–and testifies of Jesus» preexistence (1:30). Jesus proves to be one greater than Moses (2:1–11). Jesus would come down from heaven more like divine Wisdom or Torah than like Moses (3:13, 31). Like Torah or Wisdom, Jesus is the bread of life (6:48). He existed as divine before Abraham existed (8:56–59). Jesus is far greater than the «gods» to whom God " s Word came at Sinai (10:33–39). Repeatedly in John the Scriptures testify to Jesus» identity and mission, but the climax of this motif appears when we learn that Isaiah spoke of Jesus when he beheld his glory in the theophany of Isa 6 ( John 12:39–41 ). Jesus is the perfect revelation of the Father (14:8–10) and shared the Father " s glory before the world existed (17:5,24). His self-revelation can induce even involuntary prostration (18:6), and confession of his deity becomes the ultimately acceptable level of faith for disciples (20:28–31). Where Jesus parallels Moses, he is greater than Moses (e.g., 9:28–29), as he is greater than Abraham and the prophets (8:52–53) or Jacob (4:12). Elsewhere, however, Jesus parallels not Moses but what Moses gave (3:14; 6:31), and even here, Moses should not get too much credit for what was «given through» (cf. 1:17) him (6:32; 7:22). Moses may have given water in the wilderness from the rock, but Jesus is the rock himself, the foundation stone of the new temple (7:37–39). How do Jesus» «signs» contribute to this high Christology (as they clearly must– 20:30–31)? Even though John has specifically selected them (21:25), most signs in the Fourth Gospel are of the same sort as found in the Synoptic tradition, which often applies them to the messianic era (Isa 35:5–6 in Matt 11/Luke 7:22). As in the Synoptics, the closest biblical parallels to Jesus» healing miracles are often the healing miracles of Elijah and Elisha. But in some other signs, John clearly intends Jesus to be greater than Moses: for his first sign he turns water to wine instead of to blood (2:1–11; cf. Rev 8:8). Later he feeds a multitude in the wilderness and, when they want to make him a prophet-king like Moses (6:15), he indicates that he is the new manna that Moses could not provide (6:32). The walking on water sign (6:19–21) probably reflects faith in Jesus» deity even in Mark. In this broader Johannine context, the healing miracles themselves may further evoke one story about Moses: people who beheld the serpent he lifted up would be healed. Yet Jesus parallels not Moses but the serpent, through which healing came directly (see 3:14, in a context addressing Wisdom, Torah, and Moses). Those who «see» him (parallel Johannine language to «believe» and «know» him) are healed. |
| Much in the same way as in traditional Judaism, Reformed Presbyterians ensure that all food preparations are made the night before Sunday, they refuse to work or make unnecessary purchases on that day, and many refuse to do anything of a “secular” nature at all on Sundays (such as watch television, play games, listen to non-Christian music, and so on). Not surprisingly, all of the biblical “proof texts” cited by the confession on this issue are taken from the Old Testament (Ex. 20:8; Ex. 16:23, 25–26, 29–30; Ex. 31:15–17; Isa. 58:13; Neh. 13:15–19, 21–22; Isa. 58:13), save for one: Matthew 12:1–13. This is admittedly a little confusing, given that this story from the Gospel would seem to undermine a rigid application of Sabbath law, if not especially for Christians. For example, Jesus reminds the Pharisees (vv. 3–4, 12): Have you not read what David did, when he was hungry, and those who were with him: how he entered the house of God and ate the bread of the Presence, which it was not lawful for him to eat nor for those who were with him, but only for the priests? … So it is lawful to do good on the sabbath. In the Orthodox Christian tradition, there is no better reminder of “do[ing] good on the sabbath” than in both the work of Christ on Holy Saturday, and in our liturgical recognition of Saturday as the “Day of Souls.” If the original Sabbath of God was a day to rest from the work of creation (Gen. 2:2–3), then “The Great Sabbath” of Holy Saturday (the Saturday just prior to Pascha/Easter) is the day on which our God rests from the work of re -creation. It is a day of rest because Christ himself “rests” in the tomb, following his crucifixion, but it is also a day of rest on which Christ does a good work—descending into Hades and raising into Paradise the faithful saints of old. As our Kontakion (a hymn) of the day exclaims: “This is the most blessed Sabbath on which Christ has fallen asleep to rise again on the third day!” As the Day of Souls, the Christian Sabbath (which is still on Saturday) is now a day set apart for prayers and alms in honor of our departed loved ones. Those who have “fallen asleep” in the Lord are now remembered on the day of rest; on the day we petition God to grant repose and peace to their souls. The proper days for this commemoration are the Saturday before Meat-fare Sunday (prior to Great Lent) and on the Saturday before Pentecost. However, Saturday in general is set apart on our liturgical calendar as a day to commemorate the dead, even apart from these two specific days. |
| Death as the means of God’s retribution manifests itself through illnesses, pain, persecution, loneliness, need, fear and being forsaken by God, and threatens life both in case of individuals and of whole societies (compare Ps 6:5-9; Ps 21:12-22; Ps 29:2-4; Ps 37; 59:3-5; 78:1-5). The Prophets could daringly declare a whole city or a whole country to be cast down into dust, although at the time of the prophecy these places were flourishing and it appeared that nothing was threatening them. This kind of prophesy was uttered by Isaiah about Zion (Isa 1:21-23) and by the prophet Amos about the house of Israel (Am 5:1-2). 1.3. In the Old Testament death is linked with the underworld, or Sheol, which is located in the bowels of the earth and is the common grave for the whole of humanity. To descend into Sheol or to be buried meant becoming a victim of the mighty power of death. And although the idea of life after death was linked to Sheol, existence in this kingdom of shadows was hopeless, because death is the result of and the punishment for sin (Gen 2, 3; Wisdom 1:13-16; 2:22-24). However at the time of the Maccabees the attitude to death changes in connection with the struggle against foreign enslavement and, for the first time in the Old Testament, in the first book of Maccabees death is portrayed as heroic (1 Macc 13:25-30). From this time onward the idea of the anticipation of the resurrection of the dead gradually develops, an idea that had been expressed already in the book of the prophet Daniel (Dan 12, 13; compare 2 Macc 7, 9, 14). It is subsequently taken up in Jewish apocalyptic writings, in the writings of the wise men of Israel (Sir 15:6; Wisdom 2:23) and in the works of scribes close to the Pharisee faction (Acts 23:8). 2. Death in the New Testament 2.1. In the New Testament Man’s death is viewed through the prism of the death on the Cross and the Resurrection of Jesus Christ. Immortality belongs only to God (1 Tim 6:16) and it is natural for people to be afraid of death (Matt 4:16; Heb 2:15). However, because God is the life-giving source of all life (Rom 4:17), death could have only appeared as the result of Man having abandoned God, which is what happened with Adam (Rom 5:15, 17-18; 1 Cor 15:22) and which is repeated in the life of every person (Rom 6:23; Heb 9:27). In this manner, death gains power over a person not only at the end of his earthly life, but reigns over him throughout his whole life. This is so-called carnal wisdom, moral or spiritual death (Rom 8:6; 1 John 3:14), because sin, which results in death and is its sting, exists in Man despite the law of God (Rom 7:9, 1 Cor 15:56; James 1:15). For this reason the Scriptures say that the Devil, from whom sin originates, was in possession of the dominion of death (Heb 2:14) and death itself is viewed as a demonic power (1 Cor 15:26-27; Rev 6:8; 20:13-14). |
| Isa köp hassalary sagaldýar (Mark 1:29-34;Luka 4:38-41) 14 Isa Petrusy öýüne geldi. Ol Petrusy gaýynenesini gyzzyrma tutup ýatanyny gördi. 15 Isa aýaly elinden tutan badyna, onu gyzzyrmasy aýryldy. Aýal ýerinden turup, Isa hyzmat etmäge balady. 16 ol gün agam Isany ýanyna arwah-jyn eýelän adamlary getirdiler. Ol hem bir söz bilen olardaky erbet ruhlary çykardy, eýle-de hassalary hemmesini sagaltdy. 17 unlukda, Iaýa pygamberi üsti bilen aýdylan u sözler berjaý boldy: «Ol bizi hassalygymyzy Öz üstüne aldy, bizi dertlerimizi çekdi». Isany yzyna eýermek (Luka 9:57-62) 18 Isa dayna üýen köpsanly mähelläni görüp, ägirtlerine kölü beýleki tarapyna geçmegi buýurdy. 19 onda Töwrat mugallymlary biri gelip: «Mugallym, Sen nirä gitse, men hem Seni yzya düjek» diýdi. 20 Isa oa: «Tilkileri süreni, gulary höwürtgesi bardyr, ýöne Ynsan Ogluny bayny goýara-da ýeri ýokdur» diýip jogap berdi. 21 Onu baga bir ägirdi: «Agam, rugsat et, öürti gidip, kakamy jaýlaýyn» diýdi. 22 Emma Isa oa: «Meni yzyma dü, goý, ölülerini ölüleri özleri jaýlabersinler» diýdi. Isa tupany ýatyrýar (Mark 4:35-41;Luka 8:22-25) 23 Isa gaýyga münende, ägirtleri hem Onu yzyna düdüler. 24 Kölde birdenkä güýçli gaý turdy we gaýyk tolkunlara büreldi. Emma Isa uklap ýatyrdy. 25 ägirtleri Ony oýaryp: «Agam, bizi halas et! Biz heläk bolup barýarys!» diýdiler. 26 Isa olara: «Nämä gorkýarsyyz, eý, imany azlar?!» diýdi. Sora Ol ýerinden turup, ýele we köle käýedi welin, ol ýere doly ümsümlik aralady. 27 Olar haýran galyp: «Bu nähili Adamka, hatda ýel bilen köl-de Oa gulak asýar?» diýidiler. Isa arwah-jynlary çykarýar (Mark 5:1-20;Luka 8:26-39) 28 Isa kölü beýleki kenaryndaky gadaralylary ýurduna geldi. Ol ýerde Oa arwah-jyn eýelän iki sany adam du geldi. Olar gonamçylykdan çykyp gelýärdiler. Olary juda wagydyklary üçin, ol ýerden hiç kim geçip bilmeýärdi. 29 Birdenkä olar: «Eý, Hudaýy Ogly! Seni bizi bilen näme ii bar? Bizi wagtyndan ö gynamaga geldimi?» diýip gygyryyp baladylar. 30 ol wagt olardan uzagrakda ullakan bir douz sürüsi otlap ýördi. 31 Arwah-jynlar Isa ýalbaryp: «Eger bizi kowup çykarmakçy bolsa, onda bizi douz sürüsine iber» diýdiler. 32 Isa olara: «Bary!» diýdi. eýdip, olar adamlardan çykyp, douzlary içine girdiler. onda tutu douz sürüsi uçutdan aak zyyp, kölde paýyrdayp gark boldy. 33 Çopanlar gaçyp, ähere gitdiler. Olar arwah-jyn eýelän adamlara näme bolandygy baradaky wakalary hemmesini halka gürrü berdiler. 34 Onso äheri tutu ilaty Isa bilen duumaga geldi. Ony görenlerinde, özlerini äherinden gitmegini sorap, Isa ýalbardylar. |
| 19 Isany ejesi bilen inileri Ony görmäge geldiler, emma üýen mähelleden ýaa Onu ýanyna girip bilmediler. 20 Oa: «Eje bilen doganlary Seni görmek üçin daarda garayp durlar» diýip habar berdiler. 21 Emma Isa: «Meni ejem, doganlarym — Hudaýy sözüni diläp, ony berjaý edýänlerdir» diýip jogap berdi. Isa tupany ýatyrýar (Matta 8:23-27;Mark 4:35-41) 22 Bir gün Isa ägirtleri bilen bir gaýyga münüp, olara: «Geli, kölü beýleki tarapyna geçeli» diýdi. eýdip, olar ýola düdüler. 23 Olar gaýykda ýüzüp barýarkalar, Isa uka gitdi. Kölde birden güýçli tupan turdy. Gaýyk suwdan dolup balady, olar howply ýagdaýa düdüler. 24 ägirtler baryp, Isany oýaryp: «Halypa! Halypa, biz heläk bolup barýarys!» diýdiler. Isa turup, ýele hem möwç alýan tolkunlara käýedi. Tupan ýatyp, doly imisalalyk aralady. 25 Isa ägirtlerine: «Sizi imanyyz hany?» diýip sorady. Olar bolsa gorkuyp hem ge galyp, biri-birlerinden: «Bu Adam kimkä? Ol ýele hem suwa buýruk berýär, olar-da Oa gulak asýar!» diýidiler. Isa arwah-jyn eýelän adamy sagaldýar (Matta 8:28-34;Mark 5:1-20) 26 Olar Jeliläni garysynda ýerleýän gerasalylary ýurduna geldiler. 27 Isa kenarda gaýykdan düende, Oa arwah-jyn eýelän bir adam gabat geldi. Ol adam köpden bäri hiç hili egin-eik geýmeýärdi, öýünde ýaaman, mazarlary arasynda ýaaýardy. 28 Ol Isany görende, gygyryp goýberdi. Onu öünde ýere ýüzin ýykylyp, batly ses bilen: «Eý, Isa, Beýik Hudaýy Ogly! Meni bilen näme ii bar? Ýalbarýan, meni gynama» diýdi. 29 Çünki Isa arwah-jyna ol adamdan çykmagy buýrupdy. Arwah-jyn ony ýygy-ýygydan tutýardy. Munu üçin ol adamy zynjyrlap, gandallap saklardylar, emma ol zynjyrlaryny gyryp talardy, arwah-jyn ony çöllere äkiderdi. 30 Isa ondan: «Ady näme?» diýip sorady. Ol hem: «Adym Goun » diýip jogap berdi, sebäbi oa san-sajaksyz arwah-jyn giripdi. 31 Arwah-jynlar özlerine dowzaha gitmegi buýurmasyn diýip, Isa ýalbardylar. 32 ol ýerdäki dagy eteginde ullakan bir douz sürüsi otlap ýördi. Arwah-jynlar douzlary içine girmäge rugsat etmegini sorap, Isa ýalbardylar. Ol hem rugsat etdi. 33 Olar ýaky adamdan çykyp, douzlara girdiler. ondan so süri uçutdan aak zyyp, kölde paýyrdayp gark boldy. 34 Bolan zady görenlerinde, çopanlar gaçyp, äherdir obalara muny habar berdiler. 35 Halk bolan wakany görmek üçin geldi. Olar Isany ýanyna gelenlerinde, içinden arwah-jyn çykan adamy geýnip, Isany aýagujunda oturandygyny, akylyny hem ýerindedigini görüp gorkdular. 36 Bu wakany görenler bolsa, olara arwah-jyn eýelän adamy nähili sagalandygy barada gürrü berdiler. 37 Onso ähli gerasalylar we ol sebiti ilaty Isadan öz ýanlaryndan gitmegini haýy etdiler, sebäbi olary uly gorky gaplap alypdy. Isa hem gaýyga münüp, yzyna gaýtdy. 38 Arwah-jyndan halas bolan adam Isa gitmezden ö Ondan Özi bilen gitmäge rugsat sorap ýalbardy. 39 Isa bolsa: «Bar, öýüe gaýt, Hudaýy saa nämeler edendigini gürrü ber» diýip, ony ugratdy. Ol hem gidip, Isany özüne edenlerini tutu ähere jar etdi. |
| Isa bä mü adamy doýurýar (Mark 6:30-44;Luka 9:10-17;Ýohanna 6:1-14) 13 Isa muny eidip, ýeke Özi gaýyga mündi-de, ol ýerden bir çola ýere çekildi. Halk muny bilende, äherlerden çykyp, paý-pyýada Onu yzyndan gitdi. 14 Ol gaýykdan düende, uly mähelläni görüp, olara haýpy geldi, olary hassalaryny sagaltdy. 15 ägirtleri agam Onu ýanyna gelip: «Bu bir çola ýer, wagt hem gijikdi, halky goýber, obalara gidip, özlerine iýmit satyn alsynlar» diýdiler. 16 Isa olara: «Gitmegi geregi ýok, olara iýmäge zady siz beri» diýdi. 17 ägirtler hem Isa: «Bizi bu ýerde bä çörek bilen iki balykdan baga zadymyz ýok ahyryn» diýdiler. 18 Isa: «Olary u ýere — Meni ýanyma getiri» diýdi. 19 onda Isa halka otu üstünde oturmagy buýurdy. Ol bä çörek bilen iki balygy alyp, gözlerini göge dikip, ükür etdi we çörekleri bölüdirip, ägirtlerine berdi. ägirtleri hem olary mähellä paýladylar. 20 Hemmeler iýip doýdular. ägirtler artan çörek böleklerini ýygnap, on iki sebedi doldurdylar. 21 Mundan iýenleri sany aýallardyr çagalardan baga bä müe golaý adamdy. Isa suwu ýüzünden ýöreýär (Mark 6:45-56;Ýohanna 6:15-21) 22 Isa halky öýlerine ugradyp durka, ägirtlerine gaýyga münüp, Özünden ö beýleki kenara geçmeklerini buýurdy. 23 Halky ugradanyndan so, Hudaýa doga etmek üçin bir Özi daga çykdy. Agam hem Ol ol ýerde ýekedi. 24 Gaýyk bolsa ol wagt eýýäm kölü ortasyndady, tolkunlar gelip, oa urulýardy, sebäbi ýel olary garysyndan öwüsýärdi. 25 Dadana golaý Isa kölde suwu ýüzünden ýöräp, olara tarap geldi. 26 Emma ägirtler Onu suwu ýüzünden ýöräp gelýänini görenlerinde, tanaman: «Bu bir gözümize görünýän arwahdyr!» diýip, dowla düdüler, olar gorkudan ýaa gygyrydylar. 27 Emma Isa dessine olara söz gatyp: «Dogumly bolu! Bu — Men, gorkma!» diýdi. 28 Petrus Oa jogap berip: «Agam, bu Sen bolsa, maa buýruk ber, suwu ýüzünden ýöräp, ýanya baraýyn» diýdi. 29 Isa: «Gel!» diýdi. Petrus hem gaýykdan düüp, Isany ýanyna barjak bolup, suwu ýüzünden Isa tarap ýöremäge balady. 30 Emma ýeli güýjüni görüp gorkdy, gark bolup ugranda: «Agam, meni halas et» diýip gygyrdy. 31 Isa obada elini uzadyp, ony tutdy-da: «Eý, az imanly, näme üçin übhelendi?» diýdi. 32 Olary ikisi gaýyga münen badyna ýel ýatdy. 33 Gaýykdakylar: «Sen, hakykatdan-da, Hudaýy Oglusy» diýip, Oa sede etdiler. |
| Ol peridelerine Sen babatda emr eder. Aýagy daa büdremez ýaly, olar Seni ellerinde göterer» diýdi. 7 Isa oa: «„Hudaýyyz Rebbi synama“ diýip hem ýazylgydyr» diýdi. 8 Bu gezek iblis Isany beýik bir dagy çür bayna çykardy. Oa dünýäni ähli alyklaryny we olary an-öhratyny görkezip: 9 «Eger dyzya çöküp, maa sede etse, bulary baryny Saa bereýin» diýdi. 10 Isa oa: «Ýok bol, eýtan! „Hudaýyyz Rebbe sede edi, die Oa gulluk edi“ diýip ýazylandyr» diýdi. 11 undan so iblis Isany talap gitdi. Perideler gelip, Isa hyzmat etdiler. Isa Ho habary yglan etmäge balaýar (Mark 1:14,15;Luka 4:14,15) 12 Isa Ýahýany tussag edilendigini eidende, Jelilä dolandy. 13 Ol ilki Nasyra äherine geldi, emma ol ýerde uzak eglenmän, Zebulun bilen Naftaly welaýatyndaky Jelile kölüni kenarynda ýerleýän Kapernaumda ornady. 14 unlukda, Iaýa pygamber arkaly aýdylan u söz berjaý boldy: 15 «Eý, Zebulun we Naftaly ýurdy! Deiz ýakasyndaky ýol, Iordany ayrsy! Eý, keseki milletleri ýaaýan Jelilesi! 16 Tümlükde mesgen tutan halk beýik nur gördi, tüm garakylykda ýaaýanlary üstlerine nur saçyldy». 17 ol wagtdan balap, Isa: «Toba edi, çünki Gögü alygy golaýlady» diýip, wagyz etmäge balady. Isa ilkinji ägirtlerini saýlaýar (Mark 1:16-20) 18 Isa Jelile kölüni kenaryndan geçip barýarka, köle tor talap duran iki dogany gördi. Olary biri Petrus lakamly Simun, beýlekisi hem Andrysdy. Olar balykçydylar. 19 Isa olara: «Meni yzyma düü, Men sizi ynsan tutýan balykçylar edeýin» diýdi. 20 Olar hem ol wagty özünde torlaryny talap, Onu yzyna düdüler. 21 Biraz ýöränlerinden so, Isa baga iki dogany, Zebedeýi ogullary Ýakup bilen Ýohannany gördi. Olar gaýygy içinde kakalary Zebedeý bilen torlaryny bejerip otyrdylar. Isa olary çagyrdy. 22 Olar hem dessine gaýyk bilen kakalary Zebedeýi talap, Isany yzyna düdüler. Isa hassalary sagaldýar 23 Isa tutu Jeliläni aýlanyp çykdy. Ol ýerdäki sinagogalarda sapak berip, Gögü alygyny Ho Habaryny wagyz etdi, halky arasyndaky her hili keselleri, hassalary sagaltdy. 24 Onu at-owazasy bütin Siriýa ýaýrady, dürli kesellere duçar bolan ähli hassalary, arwah-jyn eýelänleri, tutgaýlylary we oturalary Isany ýanyna getirdiler, Ol hem olary sagaltdy. 25 Jelileden, Dekapolisden , Iýerusalimden, Ýahudyýadan we Iordany gündogar tarapyndan uly mähelle Onu yzyna düdi. |
| 1 Isany Ýahýa garanda has köp ägirt edinip, suwa çümdürýändigi baradaky habar fariseýleri gulagyna ýetdi. 2 Aslynda olary Isa däl-de, ägirtleri çümdürýärdi. 3 Isa fariseýleri Özi hakynda eidendigini bilende, Ýahudyýany talap, ýene-de Jelilä gaýtdy. 4 Ol Samariýany üsti bilen gitmelidi. 5 eýlelikde, Isa Samariýany Sihar diýen äherine geldi. Bu äher Ýakuby öz ogly Ýusuba beren ýerine golaýdy. 6 Ýakuby guýusy-da ol ýerdedi. Ýol ýöräp ýadan Isa guýyny baynda oturdy. Wagt günortan bolup barýardy. 7 ol wagt samariýaly bir aýal guýudan suw almaga geldi. Isa oa: «Maa içmäge suw bersene» diýdi. 8 Isany ägirtleri bolsa iýmit satyn almak üçin ähere gidipdiler. 9 Samariýaly aýal Isa ge galyp: «Sen ýahudy bolup, men samariýaly aýaldan nädip içmäge suw soraýarsy?» diýdi. Sebäbi ýahudylar samariýalylary äsgermeýärdiler. 10 Isa oa: «Sen Hudaýy pegeini we özüden suw diläni kimdigini bilsedi, özü Ondan suw dilärdi, Ol-da saa ýaaýy suwuny bererdi» diýdi. 11 Aýal Oa: «Eý, Aga, Seni suw çeker ýaly hiç zadyam-a ýok, guýy bolsa çu, ýaaýy suwuny nireden aljak? 12 Bu guýyny bize atamyz Ýakup berdi. Onu özi-de, çagalary-da, mal-garalary-da bu guýudan suw içen. Eýsem sen ol atamyz Ýakupdan hem beýikmi?» diýdi. 13 Isa oa: «Bu suwdan içen ýene suwsar. 14 Emma Meni berjek suwumdan içen asla suwsamaz. Tersine, Meni berjek suwum onu içinde baky ýaaýy çemesine öwrüler» diýdi. 15 Aýal: «Eý, Aga, maa ol suwdan bersene, gaýdyp suwsamaýyn, suw çekmäge bu ýere gelmäýin» diýdi. 16 Isa: «Bar, git-de, ärii çagyryp gel» diýdi. 17 Aýal: «Meni ärim ýok» diýdi. Isa oa: «Ärim ýok diýip, dogrusyny aýtdy. 18 Seni ö bä äri bardy, häzirki bile ýaap ýöreni hem öz äri däl, muny dogry aýtdy» diýdi. 19 Aýal: «Eý, Aga, görýän welin, Sen pygamber öýdýän. 20 Bizi ata-babalarymyz Hudaýa u dagda sede edipdirler, emma siz ýahudylar Hudaýa sede edilýän ýer Iýerusalimdedir diýýärsiiz» diýdi. 21 Isa oa eýle diýdi: «Eý, zenan, Maa ynan, eýle bir wagt geler, onda Ata Hudaýa ne u dagda, ne-de Iýerusalimde sede edersiiz. 22 Siz samariýalylar kime sede edýäniizi bilmeýärsiiz, biz kime sede edýänimizi bilýäris, sebäbi halas bolmaklyk ýahudylardan gelýändir. 23 Emma eýle bir wagt geler, hakyky sede edýänler Ata ruhda we hakykatda sede ederler. Ol wagt eýýäm geldi! Ata Özüne eýle sede edýänleri agtarýar. 24 Hudaý Ruhdur, Oa sede edýänler ruhda we hakykatda sede etmelidirler». 25 Aýal Oa: «Men Mesihi geljegini bilýärin, Ol gelende bize ähli zady düündirer» diýdi. (Mesih Hudaýy saýlap-seçeni diýmekdir). 26 Isa oa: «Seni bilen gepleip duran oldur» diýdi. |
| 21 Maa: „Ýa Reb! Ýa Reb“ diýen her bir adam Gögü alygyna girmez, die gökdäki Atamy islegini berjaý eden oa girer. 22 ol gün köpler Maa: „Ýa Reb, ýa Reb, biz Seni ady bilen pygamberlik etmedikmi? Seni ady bilen arwah-jynlary kowup, köp gudratlar görkezmedikmi?“ diýerler. 23 onda Men olara: „Eý, ýamanlyk edýänler, Men sizi asla tanamok, ýok bolu ýanymdan!“ diýip, açyk aýdaryn. Iki bina (Luka 6:47-49) 24 onu üçin hem bu sözlerimi eidip, olary berjaý edýän her bir adam öýüni gaýany üstünde guran akylly adama mezeýär. 25 Ýagy ýagyp, siller geldi, ýeller öwsüp, ol öýe urdy, emma öý ýykylmady, sebäbi ol gaýany üstünde gurlupdy. 26 Meni bu sözlerimi eidip, olary berjaý etmedik her bir kii öýüni çägäni üstünde guran akmak adam ýalydyr. 27 Ýagy ýagyp, siller geldi, ýeller öwsüp, ol öýe urdy. Öý ýykylyp, bütinleý wes-weýran boldy». 28 Isa bulary gürrü berip gutaranda, mähelle Onu taglymatyna haýran galdy, 29 sebäbi Isa olara Töwrat mugallymlary ýaly däl-de, erk-ygtyýarly biri ýaly öwredýärdi. 8-nji bap Isa deri kesellini sagaldýar (Mark 1:40-45;Luka 5:12-16) 1 Isa dagdan aak inende, uly mähelle Onu yzyna düdi. 2 ol wagt deri keseline ýolugan bir adam Onu ýanyna gelip, dyzyna çöküp: «Agam, eger islese, meni bu keselden tämizläp bilersi» diýdi. 3 Isa elini uzatdy-da, oa degrip: «Isleýärin, tämiz bol!» diýdi. Ol adam obada deri keselinden gutuldy. 4 Sora Isa oa: «Ägä bol, muny hiç kime aýtmagyn. Ýöne git-de, ruhana görün we deri keselinden saplanandygyy hemmelere subut eder ýaly, Musany buýran sadakasyny ber» diýdi. Ýüzbayny imany (Luka 7:1-10) 5 Isa Kapernauma girende, bir ýüzbay Onu ýanyna gelip: 6 «Agam, meni hyzmatkärim öýde agyr ýatyr. Çekýän jebrinden ýaa gozganyp-da bilenok» diýip ýalbardy. 7 Isa oa: «Men baryp, ony sagaldaryn» diýdi. 8 Ýüzbay Isa eýle jogap berdi: «Agam, Seni öýüme gelmegie men mynasyp däl. Die birje söz aýtsa bes, meni hyzmatkärim sagalar. 9 Men hem buýruk astyndaky adamdyryn, ygtyýarymda esgerlerim bar. Birisine „Git“ diýsem gidýär, bagasyna „Gel“ diýsem gelýär. Hyzmatkärime „uny et!“ diýsem edýär». 10 Isa bu sözleri eidip haýran galdy. Ol yzyna düüp gelýänlere: «Size dogrusyny aýdýaryn, Men hatda Ysraýylda hem eýle imany bar adamy tapmadym. 11 Size uny-da aýdýaryn: gündogardan we günbatardan köp adamlar gelip, Ybraýym, Yshak, Ýakup bilen bile Gögü alygynda bir saçagy baynda oturarlar. 12 Emma alygy mirasdüeri bellenenler daary, garakylyga talanar. Ol ýerde agy we di gyjama bolar» diýdi. 13 Isa ýüzbaa: «Bar, gidiber, goý, saa imanya görä bolsun!» diýdi. Onu hyzmatkäri ol sagady özünde sagaldy. |
| Isa Lewini çagyrýar (Matta 9:9-13;Luka 5:27-32) 13 Isa ýene kölü ýakasyna gitdi. Tutu halaýyk Onu ýanyna geldi, Ol hem olara öwretmäge balady. 14 Isa ýoldan geçip barýarka, salgyt ýygnap oturan Alfeýi ogly Lewini görüp, oa: «Meni yzyma dü!» diýdi. Ol hem turup, Onu yzyna düdi. 15 Ençeme salgytçylardyr günäkärler-de Isany yzyna eýerýärdiler. Bir gün Isa Lewini öýünde saçak baynda otyrka, olar hem gelip, Isa we Onu ägirtleri bilen bile iýip-içdiler. 16 Fariseýler bolan Töwrat mugallymlary Isany günäkärler hem salgytçylar bilen nahar iýip oturanyny görenlerinde, Onu ägirtlerinden: «Näme üçin Ol salgytçylardyr günäkärler bilen bile nahar iýýär?» diýip soradylar. 17 Isa muny eidende, olara: «Lukman saglara däl-de, hassalara gerekdir. Men dogrulary däl-de, günäkärleri çagyrmaga geldim» diýdi. Agyz beklemek barada sowal (Matta 9:14-17;Luka 5:33-39) 18 Ýahýany ägirtleri we fariseýler agyz bekleýärdiler. Käbir adamlar gelip, Isadan: «Näme üçin Ýahýany we fariseýleri ägirtleri agyz bekelýärler-de, seni ägirtleri bolsa agyz beklänok?» diýip sorady. 19 Isa olara: «Giýew ýanlaryndaka, heý-de, toýu myhmanlary agyz beklärmi?! Ýok, giýew aralaryndaka, olar agyz bekläp bilmezler ahyryn. 20 Emma giýewi olardan alynjak günleri geler, ine, onda olar agyz beklärler. 21 Hiç kim köne eige täze matadan ýama salmaz, ýogsam salnan ýama köne eikden gopup, ýyrtyk ýeri has beter bolar. 22 Hiç kim täze eraby köne meiklere guýmaz. Ýogsa erap meikleri böwsüp, döküler, meikler-de zaýalanar. Täze erap täze meiklere guýulýandyr» diýip jogap berdi. Sabat güni barada sowal (Matta 12:1-8;Luka 6:1-5) 23 Bir Sabat güni Isa bugdaýlygy arasyndan geçip barýardy. Onu ägirtleri ýolda barýarkalar, bugdaý balaryny ýolmaga baladylar. 24 Fariseýler Isa: «Seret, näme üçin olar Sabat güni gadagan ii edýärler?» diýdiler. 25 Isa olara: «Dawut bilen ýanyndakylar aç hem mätäç galanlarynda, siz Dawudy näme edendigini asla okamadyyzmy? 26 Ol ba ruhany Abiýatary döwründe Hudaýy öýüne girip, Hödür çöreklerini iýdi, ýanyndakylara hem berdi. Bu olar üçin gadagandy, die ruhanylara rugsat berlendi» diýip jogap berdi. 27 Sora Isa olara: «Adam Sabat güni üçin däl-de, Sabat güni adam üçin ýaradyldy. 28 onu üçin Ynsan Ogly hatda Sabat gününi-de hökümdarydyr» diýdi. |
|
|
