Не относи к слабости Сына слова Писания: Бог покорил Ему всё ( 1Кор.15:27 ), но узнай, что Он Сам всё Себе покорит, как написано: Наше же жительство – на небесах, откуда мы ожидаем и Спасителя, Господа Иисуса, Который уничижённое тело наше преобразил так, что оно будет сообразно славному телу Его, силою, которою Он может покорять Себе всё ( Флп.3:20–21 ). Итак, ты услышал, что Он может Сам всё Себе покорить силою божественной природы. 185. Disce nunc quoniam secundum carnem omnia subiecta accipiat, sicut scriptum est: Qui operatus est in Christo suscitans eum a mortuis et constituens eum ad dexteram suam in caelestibus supra отпет principatum et potestatem et uirtutem et dominationem et omne nomen, quod nominatur, non solum in hoc saeculo, sed etiam in future, et omnia subiecit sub pedibus eius. Secundum carnem igitur ei omnia subiecta tradentur, secundum quam et a mortuis suscitatus est. Узнай теперь, что по плоти Он примет всё, покорившееся Ему, как написано: [Бог] действовал во Христе, воскресив Его из мёртвых и посадив одесную Себя на небесах, превыше всякого начальства, и власти, и силы, и господства, и всякого имени, именуемого не только в сем веке, но и в будущем, и всё покорил под ноги Его ( Еф.1:20–22 ). Следовательно, по плоти Ему будет отдано всё покорившееся, потому что по плоти Он воскрес из мёртвых. 186. Et secundum animam humanam ac rationabilem subiectionem domini iure interpraetantur, quia scriptum est: Nonne deo subiecta erit anima mea?»Animam» dixit, non diuinitatem, animam, non maiestatem. Et ut sciremus quia dominus per prophetam de susceptione naturae est locutus humanae, addidit: Vsquequo adicietis super hominem? secundum illud quod ait in euangelio: Quid me quaeritis occidere hominem? Et addidit: Verumtamen praetium meum uoluerunt repellere, cucurrerunt in sitim, ore suo benedicebant et corde suo maledicebant. Iudaei enim reportante Iuda praetium recipere noluerunt currentes in sitim amentiae, quia spiritalis potus gratiam recusarunm. И они правильно истолковывают покорность Господа сообразно Его разумной человеческой душе, так как написано: Разве не Богу покорится душа Моя?( Пс.61:2 ). Сказано: «душа», а не «божественная природа», «душа», а не «величие». И чтобы мы знали, что Господь через пророка сказал о принятии человеческой природы, добавлено: Доколе вы будете нападать на человека? ( Пс.61:4 ). Он Сам говорит в Евангелии: За что ищете убить Меня, Человека? ( Ин.7:19; 8:40 ). И это Его слова: И цену Мою пожелали отвергнуть, и спешили в своей жажде; устами благословляли, а в сердце своём проклинали ( Пс.61:5 ). Иуда принёс деньги, но иудеи не захотели принять плату обратно 690 , в своей безумной жажде отказавшись от духовного питья благодати.

http://azbyka.ru/otechnik/Amvrosij_Medio...

15. 183. Conclusionem igitur totius absolutionis breuiter colligamus. Vnitas potestatis opinionem iniuriosae subiectionis excludit. «Euacuatio potestatum» et «uictoria de morte quaesita» triumphatoris utique non minuit potestatem. Subiectionem operatur oboedientia, oboedientiam Christus adsumpsit. Oboedientia usque ad crucem, crux ad salutem. Ergo ubi opus, ibi et auctor est operis. Cum igitur omnia Christo subiecta fuerint per oboedientiam Christi, ut in nomine eius genu flectatur 687 , «nunc» enim, quia non omnes credunt, «non uidentur omnes esse subiecti» , cum omnes ergo crediderint et dei fecerint uoluntatem, erit omnia et in omnibus Christus. Cum Christus fuerit omnia et in omnibus, erit omnia et in omnibus deus, quia «pater manet semper in filio». Quomodo ergo inflrmitatis arguitur, qui redimit «infirmos»? Давайте в заключение подведём краткий итог. Единство власти опровергает представление о несправедливом подчинении. Упразднение всякой власти и достигнутая победа над смертью 688 ни в чем не умалила власть Победителя. Послушание ведёт к покорности, Христос принял послушание. Послушание ведёт к кресту, крест – ко спасению. Итак, где деяние, там и Творец деяния. И когда всё покорится Христу послушанием Христа, чтобы пред именем Его преклонилось колено ( Флп.2:10 ), – теперь же не все веруют и не все покоряются, – когда все уверуют и совершат волю Божью, будет всё и во всём Христос ( Кол.3:11 ). Когда же Христос будет всё и во всём, будет и Бог всё и во всём ( 1Кор.15:28 ), потому что Отец всегда в Сыне пребывает. Можно ли обвинить в слабости Искупившего слабых 689 ? 184. Ac ne forte et illud ad infirmitatem flli referas, quod scriptum est quia subiecit ei deus omnia, disce quod omnia sibi etiam ipse subiecerit. Scriptum est enim: Nostra autem conuersatio in caelis est, unde et saluatorem expectamus dominum Iesum, qui transfigurauit corpus humilitatis nostrae, conforme ut fiat corpori gloriae suae secundum operationem, quo possit etiam subicere sibi omnia. Didicisti ergo quod omnia possit sibi ipse subicere, secundum operationem utique diuinitatis.

http://azbyka.ru/otechnik/Amvrosij_Medio...

7. 46. Vnde intellegimus illud, quod de incarnatione domini scriptum est: Dominus creauit me principium uiarum suarum in opera sua id significare quod ad redimenda opera patris dominus Iesus ex uirgine sit creatus. Neque enim dubitari potest de incarnationis dictum esse mysterio, cum «propter opera sua» a corruptelae servitio liberanda dominus susceperit carnem, ut ilium, qui imperium habebat mortis, per sui corporis destrueret passionem. Caro enim Christi propter opera, diuinitas ante opera, quia ipse ante omnia, et omnia in ipso constant. Мы делаем вывод, что написанное о воплощении Божьем: Господь создал Меня началом путей Своих для дел Своих ( Притч.8:22 ), – указывает, что Господь Иисус был сотворён от Девы для искуплений творений Отца 356 . Несомненно, это сказано о тайне воплощения, ибо Господь принял плоть, чтобы освободить Своё творение от рабства тления, чтобы страданием Своего тела лишить силы имеющего державу смерти ( Евр.2:14 ). Плоть Христова создана ради творения, а божественная природа существует до творения, потому что Он прежде всего и всё Им стоит ( Кол.1:17 ). 47. Non ergo diuinitas propter opera, sed propter diuinitatem opera, sicut apostolus declarauit dicens quia propter filium dei omnia. Sic enim habes: Decebat autem eum, per quem omnia et propter quem omnia, multis filiis in gloriam adductis ducem salutis eorum per passionem consummari. Nonne euidenter exposuit quia dei filius, qui propter diuinitatem suam omnia creauit, is postea propter populi salutem et camis susceptionem et mortis adsumpserit passionem? Итак, не божественная природа – следствие творения, но творение – следствие божественной природы, как провозгласил апостол, говоря, что всё существует Сыном Божьим 357 . Ты читаешь: Ибо надлежало, чтобы Тот, Которым всё и благодаря Которому всё, приведя многих сынов в славу, соделался вождём спасения их через страдания ( Евр.2:10 ). Разве не ясно изложил апостол, что Сын Божий божеством Своим сотворил все, а после ради спасения людей воспринял плоть и смертное страдание?

http://azbyka.ru/otechnik/Amvrosij_Medio...

499 Quantum vel consequentiam loci praesentis intueor, vel illud quod Salvator in cuangelio de Spiritu sancto dicit, quia «a Patre procedit» et «De meo accipiet» et huj us verbi explanationem in consequentibue jungit, dicens: «Pater, omnia mea tua sunt, et tua mea: propterea dixi quia de meo accipiet»,-cum, inquam, tantam hanc unitatis inter Patrem et Filium aspicio rationem, Spiritus Dei et Spiritus Christi unus atque idem mihi Spiritus dici videtur (Ibid. 6, 13 Mign. p. 1098). 501 Evidenter ostenditur naturam Trinitatis et substantiam unam esse, quae est super omnia (ibid. 8, 13, p. 1141). 502 Напр. In Numer. 12, 1: Quern puteum, nisi illum de quo supra diximus Jesum Christum Filium Dei, propria quidem substantia subsistentem, uno tamen cum Patre et Spiritu sancto deitatis fonte nominaturn (Mign. 2, 659). Schol. in Math. 28: Ε ς ζν Πατρ, Yς, κα τ γιον Πνεμα Εςστι ο συναλοιφ τν τριν, λλ οσα μι (Mign. 7, 309). In ep. ad Roman. 8, 5: Qui bene annuntiat bona, proprietates quidem Patri, et Filio, et Spiritui sancto suas cuique dabit; nihil autem diversitatis esse confitebitur in substantia velnatura (Mign. 4, 1169). Сюда же относятся все места, где он говорит о Пр. Троице, напр. in Ierem. 18, 9, Mign. 3, 481; Com in Math. 12, 42, Mign. 3, 1081; Sel. in Psalm. 4 . Mign. 2, 1350 и другие (см. выше). 504 Ut unitatem deitatis in Trinitate cognoscas, solus Christus peccata dimittit, et tamen certum est a Trinitate peccata dimitti. Qui enim in uno crediderit, credit in omnibus (In Isaiam 1, 3, Mign. 3, 223). lndicat apostolus Paulus, unam eamdemque yirtutem Trinitatis exponens in eo dum dicit: Divisiones sunt donorum, idem autem spiritus... Ex quo manifestissime designator quod nulla est in Trinitate discrepatio, sed hoc quod donum Spiritus dicitur, manifestatur per Filium, et inope ratur per Deum Patrem (De princ. 1, 3. 7). 507 Ne quis sane existimet nos ex eo, quod diximus Spiritum sanctum solis sanctis praestari, Patris vero et Filii beneficia pervenire ad bonos et malos, justos et injustos praetulisse per hoc Patri et Filio Spiritum sanctum, vel majorem ejus per ho casserere dignitatem... quod utique valde inconsequens est. Proprietatem namque gratiae ejus operisque descripsimue. Porro autem nihil in Trinitate majusminusve dicendum (De princ. 1, 3, 7. Mign. 1, 153).

http://azbyka.ru/otechnik/Fedor_Eleonski...

1402 Exp. in Io., LW III, p. 71, n. 83: Экхарт различает здесь «quattuor gradus entium in unverso» [«четыре ступени сущих в мире»], ставя над человеческими интеллектом «intellectus angelicus, et si quis sit alius a materia et phantasmate liber, separatus» [«ангельский интеллект и любой другой отделенный интеллект, свободный от материи и представления»]. 1405 Serm. All. 13, DW I, pp. 212–213. – Entwahsen [вырастать], посредством которого достигается ядро (kern) творений в Отцовстве, есть прерогатива природы, наделенной интеллектом, «diu dü niht suochet weder diz noch daz, sonder si entwahset allem andern unde luofet alleine zuo der ersten lûterkeit» [«Те, кто не ищет ни этого, ни того, но вырос из всего иного и устремляется лишь к первой чистоте»] (Pf., Pr. CII, p. 334, ll. 8–11). 1407 Exp. in Eccl., текст, приведенный выше, прим. 1314, гл. 5, раздел 10 «Qui edunt me, adhuc esurient». 1409 См. выше, с. 345 (франц. текста). Ср. Exp. in Io., 128 vb , ll. 32–35: «Notandum quod generaliter «id quod est» ab alio, ut sit quod est, et omne quod perfectionis est in ipso est ipsi ab alio. Et sic ipsum se toto clarificat, honorificat, praedicat et laudat» [«Надлежит заметить, что, вообще говоря, «то, что есть» от иного, является тем, что оно есть, и обладает всеми своими совершенствами от иного, и таким образом всем собой его являет, почитает, возвещает и восхваляет»]. 1412 См. выше, гл. 2, раздел 4 (Слово без слова); гл. 4, раздел 2 (Благодать, слава и божественное неподобие); гл. 5, раздел 6 (Аналогическая причинность). 1413 Lib. Parab. Genes., C, f o 35 va , ll. 36–45. Ср. Exp. in Io., C, f o 117 va , ll. 6–12: «Omnibus omnia loquitur Deus, sed non omnes audiunt, secundum illud Psalmi: «semel locutus est Deus duo haec audivi», id est multa duo enim primus numerus et multitudo. Loquitur ergo Deus semel perfecte, simul et omnia, sed non omnes nec omnia audiunt omnia, sed alia ipsum audiunt aliud et aliter, ut vita vel intellectus vel ut iustitia» [«Бог сказал всем всё, но не все слышали, по словам Псалма ( Пс. 61:12 ): «Однажды сказал Бог, и дважды слышал я это», то есть множество раз, ибо два – первое число и множество. Следовательно, Бог однажды высказал совершенным образом одновременно всё. Однако не все и не всё слышат всё, но разные (сущие) слышат разное и по-разному: как жизнь, или как ум, или как праведность»].

http://azbyka.ru/otechnik/Vladimir_Lossk...

372 Эту двойственность в воззрении Августина особенно выставляет на вид и старается показать на отдельных пунктах учения его Дорнер (A. Domer, 110–112; в христологии – докетизм и эвионитство, 292–295: в учении о церкви). Выражая свое критическое отношение к этой особенности августинизма с протестантской точки зрения, он видит в одной стороне августинизма отражение влияния неоплатонической философии, эллинизма, – другую характеризует как иудаизм. Но при всем значении для Августина неоплатонической спекуляции, и «акосмизм» его может находить объяснение в его собственной специфической точке зрения. Ср. также Harnack, III, 102–103: «акосмистический нанте-изм, который угрожает, однако, превратиться в космический монизм»; замечание о метафизической критике Дорнера – 108–109, Anm. 4. 374 De Trin. VII, V, 10, с. 942: Res ergo mutabiles neque simplices, proprie dicuntur substantiae. nefas est dicere, ut subsistat et subsit Deus bonitati suae atque ilia bonitas non substantia sit vel potius essentia, neque ipse Deus sit bonitas sua, sed in illo sit tanquam in subjectö unde manifestum est Deum abusive substantiam vocari, ut nomine usitatiore intelligatur essentia, quod vere ac proprie dicitur; ita ut fortasse solum Deum dici oporteat essentiam. 375 V, VIII, 9, c.917: Situs vero, et habitus, et loca, et tempora, non proprie, sed translate ac per similitudines dicuntur in Deo. 377 De ord. II, 16; cf. De Trin. V, X, II, c.918: Si tamen de illo proprie aliquid dici ore hominis potest. 378 Confess. I, VI, 9: Apud te, Domine, rerum omnium instabilium stant causae, et re-rum omnium mutabilium immutabiles manent origines, et omnium irrationabilium et tqpporalium sempiternae vivunt rationes. Quaest. 83, qu. 46, 2: Has autem rationes ubi arbitrandum est esse, nisi in ipsa mente Creatoris? De Trinit IV, I, 3, c.889: Ibi autem (in Verbo – omnia) nec fuerunt, nec futura sunt, sed tantummodo sunt; et omnia vita sunt, et omnia unum sunt, et magis unum est et una vita est. De Gen. ad. litt. II, VI, 12: Aliter in Verbo sunt ea, quae per illud facta sunt, quia regit et conti-net ea; aliter autem in eo sunt ea, quae ipse est. Tract, in Ev. Ioann. 1.1, 17: foris corpora sunt (terra, coelum etc.), in arte vita sunt.

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksandr_Bril...

См. Real- Encyklopadie, Dr. Herzog, Gotha, 1863, Bd. XVII, Artik. «Vulgata und die lateinischen Bibelubersetzungen». cf. Tischendorf, N. Testamentum graece. Ed. VII, 1859. Proleg. S. CCXLI – XLII; H. Ronsch, Itala und Vulgata. 2 Aufl. Marburg, 1875. S. 1 – 10. 362 Contra Faust. Manich., lib. XI, с. 2 (Edit. Bened. 1700. t. VIII) col. 157: «Ita si de fide exemplarium quaestio verteretur, sicut in nonnullis, quae et paucae sunt, et sacrarum litterarum studiosis notissimae sententiarum varietates; vel ex aliarum regionum codicibus, unde ipsa doctrina commeavit, nostra dubitatio dijudicaretur, vel si ibi quoque codices variarent, plures pauciorilms, aut vetustiores recentioribus praeferrentur: et si adbuc esset incerta varietas, praecedens lingua, unde illud interpretatum est, consuleretur» 363 De doctrina Christiana, lib. II, cap. XV (Edit. Bened. t. III), col. 21; по рус. пер. (Киев, 1835 г.) стр. 98. 364 См. изложение всех вышеприведенных доказательств у Рейтмайера: Einleitung in die canonischen Bucner d. N. Bundes. Regensburg, 1852. S. 263 – 265; cf. De Scriptura sacra Commentarius. I. Danko. Windob. 1867. Pars III, p. 204–205. 365 Приводим некоторые примеры: Мф. 5:16: Luceat lumen vestrum coram hominibus, ut videant bona facta vestra, et clarificent patrem vestrum, qui in coelis est (Iren, adver. haeres. IV, 37). Luceat lumen vestrum coram hominibus, ut videant opera vestra bona, et magnificent patrem... (Hilar. Pict. Tract, in Ps. LXV ). – Мф. 6:31: Nolite cogitare dicentes: quid edemus, aut quid bibemus, aut quid vestiemur? haec enim nationes quaerunt (Cyprian. de Orat. Dom.). Nolite solliciti esse dicentes: quid manducabimus et quid bibemus aut quo operiemur: haec enim omnia gentes inquirunt (August. de op. Monach. с. 1). – Мф. 11:12: A diebus enim Ioannis baptistae regnum coeloram cogitur et cogenmes diripiunt illud (Ambros. de Cain et Abel, lib. I. c. 4). A diebus autem loannis regnum coelorum vim patitur et vim facientes diripiunt illud (Hilar. Pict. in Ps. VIII .

http://azbyka.ru/otechnik/Vasilij_Rozhde...

Cp. также S. Thomae Aquinatis , Summa contra gentiles seu de veritate catholicae fidei. Lib. II, cap XXX-XXXI доказательства не-необходимости и не-вечности мира. Cap. XXXII доказательства вечности мира ex parte Dei, разбор их в гл. XXXV. Cap XXXIII – тоже ex parte creaturarum, разбор в гл. XXXVI и XXXVII. Non est igitur comparare inchoationem totius creaturae ad aliqua diversa signata in aliqua praeexistente mensura, ad quae initium creaturarum similiter vel dissimiliter se possit habere, ut oporteat rationem esse apud agentem quare in hoc signato illius durationis creaturam in esse produxerit, et non in alio praecedenti vel sequenti.Quae quidem ratio requireretur si aliqua duratio in partes divisibilis esset praeter totam creaturam productam: sicut accidit in particularibus agentibus, a quibus producitur effectus in tempore, non autem ipsum tempus. Deus autem simul in esse produxit et creaturam et tempus (I. II, c. XXXV). Общее заключение, что ex parte agentis нет ничего, что бы заставляло нас признать aeternitatem creaturarum Ср. S. Bonaventurae commentaria m secundum, librum sententiarum (Opera omnia, t. II), lib. II, dis I, p. I, a. I, qu 2 (conclusio, 4): Utrum mundus productus sit ab acterno, an ex tempore. Приводятся аргументы за (по Аристотелю) и против. Собственное заключение Б., что dupliciter est loqui de tempore aut secunqum essentiam aut secundum esse . Si secundum essentiam , sic nunc est tota essentia tempons, et illud incepit cum re mobili, non in alio nunc, sed in se ipso, quia status est in primis, unde non habet aliam mensuram. Si secundum esse , sic coepit cum motu variationis, scilicet non coepic per creationem, sed potius per ipsorum mutabilium mutationem, et maxime primi mobilis. Соображения Бонавентуры o вечности мupaˆSi mundus est aetemus sine principio, cum non sit sine homine – propter hominem enim sunt quodam modo omnia – et homo duret finito tempore: ergo infiniti homines fuerunt. Sed quot fuerunt hommes, tot animae rationales ergo infinitae animae fuerun.t Sed quot animae fuerunt, tot sunt, quia sunt formae incorruptibiles (Sent 1 II Dist I. p I. a I, qu. II, 5).

http://azbyka.ru/otechnik/Sergij_Bulgako...

Дом добродетелей Taken from Faber, In Festo Matthiae Apostoli, No. 5 «Commendatur Mansuetudo et Humilitas», sect. 3 «A sui necessitate»: «Augustin, hom. 20. de verbis Domini ait: ’Magnus esse vis? a minimo incipe. Cogitas magnam fabricant construere celsitudinis? de fundamento prius cogita humilitatis, etc.’ Cui congruit ilia Chrysost. sententia, Orat. de hum. animi, tom. 5. «Si decies millena sursum extruas, ut eleemosynam, ut precationem, ut ieiunium, ut omnem virtutem; nisi hanc prius fundamend vice ieceris, omnia abs te frustra superstruuntur: nihil esse enim in nostris recte factis, quod sine ea stare possit etc.»» Досада, Досада 2 Taken from Faber, In Festo S. Georgii, No. 5 «Martyres spirituales qui?» sect. 2 «Iniuriam patientes»: «Ratio est, quia, inquit S. Chrysostomus homil. 31. in Acta, «durius multo est opprobrium et convitium viro strenuo, quam corporis vulnus et plaga: nam haec praecipue corpus, illud animum transfigit et pungit.»’ Faber speaks of a valiant man receiving insults, but Simeon has changed this to «honest». Достоинство Taken from Faber, Dominica 4 Post Pentecosten, No. 3 «Quam frustra laborent sectatores mundi», sect. 1 «Ambitiosi dignitatum cupidi»: «Contingit eis [i.e. to the ambitious] id quod pueris, qui aspicientes montis alicuius verticem, putant caelum non plus uno digito ab eo distare, aut etiam solem cum in vertice oritur, manibus se contingere posse, si in illo essent; at cum forte aliquando rependo et sudando ad verticem ilium venerint, turn primum vident quam decepti fuerint; quodque nunc aeque longe a caelo vel sole absint, ac prius. Dignitates et officia procerum eiusmodi montium vertices sunt, quos in valle aspicientes homines putant beatitudini proximos; vident enim eorum comitatus, pompam, vestes, dapes, palatia, respectus, titulos, etc. о qualis mons! о si semel adhunc pervenirem! nonne caelum digito tangerem et beatus usquequaque forem? Age igitur repamus, conscendamus, ut illuc perveniamus. Et fit aliquando, ut quis eo deveniat rependo, algendo, sudando. Ubi illic fuerit, turn primum videt, quanto in errore versatus sit. Aegrotat ut prius, moritur ut prius, eget ut prius, insidiis et inimicitias patitur ut prius; praeterea videt se negotiis et curis obrui, omnia esse plena periculis et suspicionibus.» The last lines (11. 48–64) seem to come from Simeon rather than Faber. Published in Eremin and PLDR.

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

Rursus, in libro 24 philosophorum dicitur: " deus est quod solum voces non significant, nec mentes intelligunt propter dissimilitudinem " . Notandum autem quod in De causis dicitur deus non innarrabilis, sed superior narratione, secundum illud Psalmi (137, 2): Magnificasti super omne nomen sanctum tuum; et Philipp. 2, 9: Donavit illi nomen quod est super omne nomen. Non est innominabile, sed omninominabile. Unde Augustinus, super Io., sermone 13, tractans illud psalmi (36, 10), aput te est fons vile, dicit: " Omnia possunt dici de deo, et nihil digne dicitur de deo; nichil latius hac inopia: queris nomen congruum, non invenis; quoquo modo dicere, omnia invenis " . Verba sunt Augustini. [Что касается первого, следует прежде всего выслушать сказанное в 6–м положении книги «О причинах»: «Первопричина выше всякого слова»; и там же в 22–м: «Первопричина выше всякого имени». Точно так же в «Книге 24–х философов» сказано: «Бог — единственный, кого не обозначают слова и не постигают умы по причине несходства». Следует, однако, заметить, что в книге «О причинах» Бог именуется не несказанным, но превыше всякого слова, согласно псалму: Возвеличил еси над всем имя Твое святое (Пс. 137, 2); и Флп. 2, 9: дал Ему имя выше всякого имени. Поэтому и Августин в 13–м слове Exp. in Io., говоря о псалме 35, 10: Ибо у Тебя источник жизни, утверждает: «Всякое может быть сказано о Боге, и ничего достойного не говорится о Боге; нет ничего обширнее этой нищеты: ищешь подходящего имени — и не находишь; каким образом сказать — находишь всяческая». Таковы слова Августина.] В издании О. Барденхевера «ПсевдоАристотелевский текст об истинном благе, известный под названием Книги о причинах» (O. Bardenhewer, «Die pseudo-aristotelische Schrift uber das reine Gute, bekannt unter dem Namen Liber de causis». Freiburg-im-Breisgau, 1882) два положения, цитированные Экхартом, находятся под 5 и 21 (стр. 168 и 183). Мы будем цитировать в дальнейшем Liber de causis [«Книга о причинах»] по более позднему изданию Р.

http://pravbiblioteka.ru/reader/?bid=836...

  001     002    003    004    005    006    007    008    009    010