644 Catechesis mystagogica, III, c. 4 [Migne, s. g., t. 33, col. 1092]. В древних восточных требниках упоминается гораздо больше частей тела, которые должно помазывать. В эфиопском требнике упоминаются: чело, очи, ноздри, уста, уши, руки с одной и с другой стороны, сердце, колена, стопы, спина, и плечи. Августин приводит в своей археологии из одного древнего требника подробное описание миропомазания, причем священнослужителем произносились особые слова при помазании различных частей тела: Et obsigna eum sacro chrysmate, dicens: Ad frontem: Signaculum doni Spiritus S. Ad temporä Unctio arhabonis regni coelestis. Ad oculos: Unctio gratiae Spir. S. Ad aures: Unctio participationis vitae immortalis. Ad nares et os: Unctio sancta in vitam aeternam. Ad manus: Thorax fidei et veritatis. Ad pectus: Stola meriti regni. Ad genua et pedes: Gressus vitae divinae. Ad humeros, scapulas et juncturas brachiorum: Perfecta unctio et donum Spiritus Sancti. Denkwardigkeiten aus der chr. Archaologie. VII, 444. 646 Si ad ecclesiam aliquis de Afrorum seu Donatistarum haeresi venerit, et in Patre et Filio et Spiritu Sancto baptizatus est, manus ei tantum imponatur, ut accipiat Spiritum Sanctum. Augnsti, упом. соч., VII, 415. 649 Вот слова Сириция: Baptizatos ab impiis Arianis nos cum Novatianis aliisque haereticis, sicut est in synodo Constantinopolitana constitutum, per invocationem solam septiformis Spiritus, episcopalis manus impositione, catholicorum conventui sociamus, quod etiam totus Oriens Occidensque custodit. Epist. I ad Himerium, c. 1 [Migne, s. l., t. 13, col. 1133, 1134]. 650 Si ab haereticis baptizatum fuisse quemquam constiterit, erga hunc nullatenus sacramentum regenerationis iteretur, sed hoc tantum, quod ibi defait, conferatur, ut per episcopalem manus impositionem virtutem Spiritus S. consequatur. Epist. 166, cap. II [Migne, s. l., t. 54, col. 1194]. 651 Arianos per impositionem manus Occidens, per unctionem vero sancti chrismatis ad ingressum sanctae ecciesiae Oriens reformat. Epist. ad Quiricum episcopum, lib. XI, epist. LXVII (al. LXI) [Migne, s. l., t. 77, col. 1205, 1206].

http://azbyka.ru/otechnik/Nikodim_Milash...

Theod. XVI. V. 65). 65 Новатиане отделялись от Церкви в следствие неразумной стро­гости ко впадшим в тяжкие грехи: новатиане невозвратно отлучали их от своего общения. Савватиане были отрасль новатиан: особенностью их было праэднование пасхи вместе с Иудеями. 67 Novatianis et Sabbatianis omnis innovationis adimatur licentia, si quam forte temptaverint. Cod. Theod. XVI. V. 65. 68 Указ Константина не дошел до нас. О нем упоминают бл. Августин (Contra litt. Petil. II. 92. Contra Parmen. I. 8. Epist. 88. n. 3. 105. n. 9. Ed. Bened.), и император Грациан (Cod. Theod. XVI. VI. 2.). Августин говорит в письме к одному раскольнику, (Epist 88): (Constantinus) legem constituit, ut loca congregationum vestrarum vindicarentur. 70 Vitiorum institutio, ariana scilicet et caet... neque publicis neque privatis ditionibus, intra urbium atque agrorum ac villarum loca, aut colligendarum congregationum, aut constitutiendarum ecclesiarum copiam praæsumat nec ceritatem perfidiae suae vel solemnitatem dirae communionis exerceat. Cod. Theod. XVI. V. 12. 71 Colligendarum congregationum vel in publicis vel in privatis ecclesiis careant facultate. Cod. Theod. V. 14. Nec ad imaginem ecclesiarum parietes privatos ostendant. Ibid. V. 11. 72 Episcoporum faciendorum, clericorum instituendorum non habeant potestatem; nomine destituti apellationem hujus dignitatis amittant. Ibid. V. 14. 73 Arianis, Macedonianis et Apollinarianis intra nullam civitatem ecclesiam habere Iiceat. Cod. Theod. XVII. V. 65. 81 Ouos (gregalos Nestorii) omnis conventus celebrandi licenlia privari statuimus. Cod. Theod. XVI. V. 66. 82 Apollinaristas, hoc est Evtychianistas, sive in hac alma urbe (Constantinop.) diversisque provinsiis, sive in Alexandrina civitate, sive intra Aegyptiacam diæcesin sunt, episcopos et presbyteros aliosque clericos creare et habere prohibemus, non ecclesias, non monasteria sibi construant, parasynaxes vel conventicula tam diurna quam nocturna non contrahant, neque ad domum vel possessiones cujusque, neque ad monasterium vel quemcunque alterum locum operaturi sectae funestissimae cogregentur.

http://azbyka.ru/otechnik/Evgenij_Golubi...

В. В. Симонов Приложение 4. Перечень авторов, опубликованных в corpus christianorum Series graeca ( CCSG) Amphilochius Iconiensis Anastasius Sinaita Anonymus Anonymus auctor Theognosiae (saec. 9–10) Athanasius Athonita Basilius Minimus Catenae Diodorus Tarsensis Dionisius Alexandrinus/Dionysius Alexandrinus Eustathius Antiochenus Eustathius monachus Eustratius presbyter Gregorius Acindynus Gregorius Agrigentinus (Ps.) Gregorius Nazianzenus Gregorius Nyssenus (Ps.) Gregorius Presbyter Hagiographica Iohannes Caesariensis Iohannes Cantacuzenus Iohannes Chrysostomus (Ps.) Iohannes Scotus Eriugena Leontius presbyter Constantinopolitanus Maximus Confessor Nicephorus Blemmydes Nicephorus patriarcha Constantinopolitanus Nonnus (Ps.) Opera poetica Pamphilus Theologus Petrus Callinicensis Procopius Gazaeus Theodorus Dexius Theognostus Series latina (CCSL) Aldhelmus Scirebumensis Ambrosius Mediolanensis Anonymus Anonymus («Tullius») Anonymus ad Cuimnanum Apponius Arator Subdiaconus Archidiaconus Romanus Aldhelmus Malmesbiriensis Caesarius Arelatensis Cassiodorus Chromatius Aquileiensis Cl. Marius Victorius Commodianus Concilia Cyprianus Defensor Locogiacensis Desiderius Cadurcensis Dionisius Exiguus Eugenius Toletanus Eusebius (Hwaerberhtus) Wiremuthensis Eusebius «Gallicanus» Eusebius Vercellensis Evagrius Exegetica Facundus Hermianensis Faustinus Luciferianus Filastrius Brixiensis Florilegia Foebadius Aginnensis Fortunatianus Aquileiensis Frulandus clericus Fulgentius Ruspensis Gesta conlationis Carthaginiensis a. 411 Grammatici latini Gregorius Iliberritanus Gregorius Iliberritanus (Ps.) Gregorius Magnus Hegemonius (Ps.) Hieronymus Hilarius (Ps.) Hilarius Pictaviensis Ildefonsus Toletanus Ioannes Tomitanus Iohannes Biclarensis Isaac Iudaeus Isidorus (Ps.) Isidorus Hispalensis Itineraria et geographica Amobius Iunior Asterius Ansedunensis Augustinus Augustinus (Ps.) Beda Venerabilis Benedictiones Boethius Bonifatius (Vynfreth)/Bonifatius (Winfredus) Braulio Caesaraugustanus Iulianus Aeclanensis Iulianus Toletanus Lathcen filius Baith Leo Magnus Leporius monachus Leudegarius Augustodunensis Liturgica Lucifer Calaritanus Marius Victorinus Maxentius Maximus Taurinensis Mythographi Novatianus Orationes Paenitentialia Petrus Chrysologus Potamius Olisponensis Praefationes Primasius Prosper Aquitanus Prudentius Quodvultdeus Carthaginiensis Redemptus Hispalensis Remigius Remensis Ruricius Lemovicensis Sacramentaria Symphosius Tatuinus Tertullianus Theodorus Mopsuestenus Trifolius Presbyter Tyrannius Rufinus Ursinus abbas Verecundus Iuncensis Victor Tunnunensis Victricius Rotomagensis Vigilius Thapsensis (Ps.) Vincentius Lerinensis Vitae sanctorum Zeno Veronensis

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

231 † Prof. A. B. Davidson, The Epistle to the Hebrews, p. 28. Prof. G. Hoennicke в «Neue Kirchliche Zeitschrift» XXIX (1918), 7, S. 357. 238 См. и Franz Dibelius, Das Abendmahl: eine Untersuchung uber die Anfange der christiichen Religion (Leipzig 1911), S. 16 Anm., 18, 1. † Prof. Fritz Barth. Einleitung in das N. T., S. 4–5122: «Die Barnabashypothese ist zur Stunde bei weitern die wahrscheinlichste». † Prof. Hans Windisch, Der Hebraerbrief (Tubingen 21930, S. 6, 124). 239 См. о ней † Prof. D. Caspar Rene Gregory, Textkritik des Neuen Testamentes I (Leipzid 1900), S. 105–109. Alexander Souter. The Original Home of Codex Choromontanus (D. Paul) в «The Journal of Theological Studies» VI, 22 (January 1905), p. 240–243, что латинский текст – это копии того же, что у Люцифера Сардинского, а кодекс относится к веку и, может быть, изготовлен именно в пределах Сардинии. 240 См., напр., † Prof. Theodor Zahn, Geschichte des neutestamentlichen Kanons II, 1, S. (157 ff.) 159. 242 К нему прямо и относит † Prof. Theodor Zahn, Grundriss der Geschiclite des neutestamentlichen Kanons, S. 80. 243 К посланию Варнавы относит и † Prof. Theodor Zahn, Geschiclite des neutestamentlichen Kanons II, 1, S. 170–171. 246 K. Endemann в «Neue Kirchliche Zeitschrift» XXI (1910), 2, S. 105. Нужно заметить, что писательская личность Новациана тоже недостаточно определена: см. J. Quarry, Novatiani De Trinitate liber, its Probable History в «Hermathena» X (1899), 23, p. 36–70, что это – труд Ипполита, хотя – по Prof. Otto Bardenhewer, Patrologie (Freiburg im Breisgau 21901), S. 194 – обычно «darf das Werk mit Sicherheit als das Eigentum Novatians bezcichnet warden». 247 См. A. d les, Novatien: etude sur la theologie rornaine au milieu du IIIe siecle, Paris 1925. 248 † Prof. Ed. Riggenbach, Der Brief an die Hebraer, S. XII. Cp. Otto Bardenhewer, Patrologie, S. 2194–195; 365. 252 В Praelectio theologica in scholis Cantabrigiensibus habita auctore Gulielmo Hodge Mill, reverendissimo archiepiscop Cantabrigiensi (Cantabrigiae 1843), прямо говорится, что это есть чистая догадкаТертуллиана (р. 6).

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Glubok...

Во всяком случае на Западе послание к Евреям считалось авторитетным документом церковного достоинства 166 , и все колебания исчерпывались его Павлинистическими притязаниями. В этом направлении замечаются раздвоения и дальше. Правда, Иларий Пиктавийский († 366 г.) 167 , Люцифер Сардинский († 370 или 371 г.) 168 , К. М. Викторин Африканский (обратившийся в христианство около 355 г.) 169 , Пациан, епископ Барселонский, (360–390 г.г.) 170 , испанец Присциллиан († 385 г.) 171 , Фаустин, пресвитер Римский († после 380 г.) 172 , Амвросий Медиоланский († 4 апреля 397 г.) 173 , Руфин († 410 г.) 174 усвояли послание к Евреям Апостолу Павлу – наряду со всеми другими 175 , но это мнение было не повсюдным даже к концу IV века. По крайней мере Филастрий, епископ Брешианский († до 397 г.), упоминает, что statutum est ab Apostolis (beatis), et eorum successoribus, non aliud legi in Ecclesia debere catholica, nisi... Pauli tredecim Epistolas, а о послании к Евреям говорит: Sunt alii (quoque), qui Epistolam Pauli ad Hebraeos non asserunt esse ipsius, sed dicunt aut Barnabae esse Apostoli, aut dementis de urbe Roma episcopi. Alii autem Lucae evangelistae aiunt: Epistolam etiam ad Laodicenses scriptum. Et quia addiderunt (var.: scriptam beati Apostoli quidam volunt legere. (Sed) quia addiderunt) in ea quaedam, non bene sentientes, inde non legitur in Ecclesia, et si legitur a quibusdam, non tamen in Ecclesia legitur populo, nisi tredecim Epistolae ipsius, et ad Hebraeos interdum. Et in ea quia rhetorice scripsit sermone plausibili, inde non putant esse ejusdem Apostoli. Et quia et factum Christum dicit in ea, inde non legitur, de poenitentia autem propter Novatianos aeque. Cum ergo factum dicit Christum (III, 2), corpore non divinitate dicit factum, cum doceat ibidem, quod divinae sit et paternae substantiae Filius: qui est splendor gloriae, inquit (I, 3), et imago substantiae ejus. Poenitudinem etiam non excludit docendo, sed diversum gradum dignitatis ostendit inter hunc, qui integrum (se) custodivit, et ilium, qui peccavit.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Glubok...

32 Ad Marcellam К Марцелле 33 Ad Paulam К Павле 34 Ad Marcellam de aliquot locis Psalmi CXXVI К Марцелле о некоторых выражениях Пс.126 36 Ad Damasum papam rescriptum К Дамасу, папе Римскому, ответное 384/387 37 Ad Marcellam de Commentariis Rheticii in Canticum Canticorum К Марцелле о Толкованиях Ретиция на Песнь песней 384 38 Ad eamdem Marcellam de aegrotatione Blaesillae К пей же о болезни Блезиллы 39 Ad Paulam super obitu Blaesillae filiae К Павле о смерти ее дочери Блезиллы 40 Ad Marcellam de Onaso К Марцелле об Оназе 41 Ad eamdem Marcellam contra Montani haeretici dogmata К ней же против учения еретика Монтана 42 Ad eamdem Marcellam contra Novatianos haereticos К ней же против еретиковновациан 43 Ad eamdem Marcellam К ней же 385 44 Ad eamdem Marcellam de muneribus К ней же о подарках 45 Ad Asellam К Азелле 383 46 Paulae et Eustochii ad Marcellam de Sanctis locis [От лица] Павлы и Евстохии к Марцелле о Святых местах 386 47 Ad Desiderium К Дезидерию 394 48 Ad Pammachium pro libris contra Iovinianum К Паммахию в защиту своих книг против Иовиниана 49 Ad eumdem Pammachium К нему же 50 Ad Domnionem К Домнио 52 Ad Nepotianum de vita clericorum et monachorum К Непоциану о жизни клириков и монахов 397 53 Ad Paulinum de studio Scripturarum К Павлину об усердии к изучению Свящ. Писания 394 54 Ad Furiam de viduitate servanda К Фурии о хранении вдовства 395 55 Ad Amandum presbyterum К Аманду пресвитеру 57 Ad Pammachium de optimo genere interpretandi К Паммахию о наилучшем методе перевода 396 58 Ad Paulinum К Павлину 395 59 Ad Marcellam de quibusdam quaestionibus Novi Testamenti К Марцелле о некоторых вопросах из Нового Завета 395/397 60 Ad Heliodorum. Epitaphium Nepotiani К Гелиодору. Надгробное слово Непоциану 61 Ad Vigilantium К Вигилянцию 62 Ad Tranquillinum К Транквиллину 63 Ad Theophilum К Феофилу, епископу Александрийскому 64 Ad Fabiolam de veste sacerdotali К Фабиоле о священнической одежде 65 Ad Principiam virginem, sive explanatio Psalmi XLIV К девственнице Принципии, или истолкование Пс.44

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksej-Fokin/...

Idem. Expositiones in psalmos//Ibid., 60–545. Athenagorae Athemensis philosophi christiani Legatio pro christia-nis//PG, VI, 889–972. Aurelii Augustini Hipponensis episcopi Confessionum libri tred-ecim//PL, XXXII, 659–868 (см. также: Августин Блаженный . Исповедь. Перевод с латинского и комментарии М. Е. Сергеенко. Минск Idem. De doctrina christiana libri quatuor//PL, XXXIV, 15– 122. Idem. Enarrationes in psalmos//PL, XXXVI–XXXVII, 67– 1966. Idem. Sermo CCLII: In diebus Paschalibus//PL, XXXVIII, 1171–1179. Idem. De opere monachorum liber unus//PL, XL, 547–582. Idem. De cantico novo//Ibid., 677–686. Idem. Epistola XXIX//PL, XXXIII, 114–120. Basilii Caesareae Cappadociae archiepiscopi Epistolae//PG, XXXII, 219–1112. Idem. Initium moralium//PG, XXXI, 700–869. Idem. Ad adolescentes//Ibid., 564–589. Idem. De jejunio//Ibid., 164–218. Idem. Homilia in psalmum//PG, XXIX, 209–494. Basilii canones//Die Kirchenrechtsquellen des Patriarchate Ale-xandrien Zusammengestellt und zum Teil ubersetzt von W. Riedel. Leipzig, 1900, 231–283. Bibliotheca Hagiographica graeca. Ed. F. Halkin. Vol. I–III. Bruxellis, 1957. Boetii De institutione musica//Boetii Anicii Manlii Torquati Severini De institutione arithmetica libri duo; De institutione musica libri quinque, accedit geometria quae fertur Boetii. Edidit G. Friedlein. Leipzig, 1867, 177–371. (см. также: Боэций. О музыкальном установлении//Герцман Е. Музыкальная боэциана. Санкт-Петербург, 1995, 297–464). Callinici De vita Sancti Hypatii//Callinicus. Vie d " Hypatios. Introduction, texte critique, traduction et notes par G. J. M. Bartelink (Sources chretiennes, vol. 177). Paris, 1971. Canones Laodicensis//Hefele C. J. Histoire de conciles, traduction et notes par H. Leclerq. Vol. 1/2. Paris, 1907, 995–1028. Clementis Alexandrini Paedagogus//PG, VIII, 247–684. Idem. Stromatum libri//Ibid., 685–1382 (см. также: Климент Александрийский . Строматы. Пер. Н. Корсунского. Ярославль 1892). Idem. Cohortatio ad gentes//Ibid., 49–246. Cypriani [=Novatiani episcopi] De spectaculis//PL, IV, 779– 788.

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

Texte und Untersuchungen zur Geschichte der altchristlichen Literatur, herausgeg. von Oscar von Gebhardt und Adolf Harnack. 15,3 b. Leipzig, 1897. SS. 21. 24. 73 Carl Weizsacker. Das apostolische Zeitalter der christlichen Kirche. 3-te Aufl. Tubingen und Leipzig, 1902. S. 621. 74 История первых веков христианства. Т. 5. Евангелия и второе поколение христианства. Перев. Э. А. Серебрякова. Изд. Н. Глаголева. СПб. С. 195. 75 Heinrich Julius Holtzmann. Lehrbuch der historisch-kritischen Einleitung in das Neue Testament 3-te Aufl. Freiburg i B. 1892. SS. 290–291. Adolf Julicher. Einleitung in das Neue Testament. 5 und 6-te Aufl. Tubingen, 1906. § 13, 4. SS 166–169. 76 Adolf Harnack. Die Chronologie der altchristlichen Litteratur bis Eusebius. 1-er Bd. Leipzig 1897. SS. 480–485. 77 Contra haer. IV 33. Migne, PG, T. 7. Col. 1077B. Cfr.: III, 2, 2; 3, 2; 3; IV, 26, 2–5. V, 20, 1. Coll. 847A. 848В. 1053C. 1036А-В. 1177A-B. 79 Friedrich Bohringer. Die Kirche Christi und ihre Zeugen oder die Kirchengeschichte in Biographieen. 2-te Aufl. 2-er Band Die alte Kirche. 2-ter Th.: Das 2-te Jahrhundert. Irenaus, der Bischof von Lugdunum, oder die Bildung der altkatholischen Kirche und Kirchenlehre im Kampfe mit dem Gnostizismus. Stuttgart 1873. SS. 424–425. Cfr.: Friedrich Nitzsch. Grundriss der christlichen Dogmengeschichte. I Th. Berlin, 1870. S. 255. 80 Friedrich Loots. Leitfaden zum Studium der Dogmengeschichte. 4 te Aufl. Haile, 1906. § 19, 3. S. 135. 82 Johannes Leipoldt. Geschichte des neutestamentichen Kanons. 1-er Theil Leipzig, 1907. S. 161. 84 Ernst Rolffs. Das Indulgenz-Edict des romischen Bischofs Kallist. Texte und Untersuchungen zur Geschichte der altchristichen Literatur, herausgegeb. von Oscar von Gebhardt und Adolf Harnack. 11, 3. Leipzig, 1893. S. 10. 90 Tertullian. De paenitentia. De pudicitia. Herausgegeben von Lic. Eracin Preuschen. Freiburg. I. B. 1891. Einleitung. S. VIII. 91 A. Harnack. Novatian. Realencyclopadie fur protestantische Theologie und Kirche, begrundet von J.

http://azbyka.ru/otechnik/Ilarion_Troits...

501 Чтобы убедиться в этом, достаточно перечитать «Жизнь 12 цезарей» Светония. См. также: Novatianus. De spectaculis. 507 Однако еще до христианства философы – стоики и киники – предостерегали от подобного рода зрелищ. 509 Causse A Essai sur le conflit du christianisme primitif et de la civilisation. Paris, 1920, p. 56. 513 Отсылаем читателя к исчерпывающему исследованию: Cerfaux L.; Tondriau J. Le culte des souverains. Paris-Tournai, 1957, pp. 313–397. 520 Dig., XLVII, 22, 1, 3. См. также: Gagé J. Les classes sociales dans l " Empire romain. Paris, 1964, p. 308. 521 В «Дигестах» (XLVII, 22) говорится: «Однако не запрещается собираться в религиозных целях, поскольку это не противоречит постановлению сената, коим исключается создание недозволенных коллегий». 524 Tertullien. Ad nationes, 1, 7, 9; Moreau J. La persécution du christianisme dans l " Empire romain. Paris, 1956, pp. 50–51; Gaudement J. Institutions de l " Antiquité. Paris, 1967, p. 689. 527 См.: Светоний. Домициан, 10; Евсевий. Церковная история, III, 18, 4; 20, 5, 7; Dion Cassias. Hist, rom., 67, 12 Justin. 2 Apol., 44. 531 Закон допускал судебное преследование по инициативе частных лиц. См.: Dig., XXIX, 5, 25, §; XLVII, 23. 536 Acta Apollonii//La geste…, pp. 63–69; E. de Faye. Des difficultés qúéprouvait…, pp. 25–2b , note 94. 538 Материал по данному вопросу собран в работе: Harnack A. Der Vorwurf des Atheismus in den drei ersten Jahrhunderten//TU, 28, 4. 539 Apol., 6, 13; см. также: Евсевий. Церковная история, IV, 13; Athenag. , Suppl., 3; Mart. Pol., 3, 9. 550 Выше мы уже отмечали, что это было предметом озабоченности еще Августина, епископа Птпонского. 553 Minutius Felix. Octavius, 9; Justin. Dial., 10; 1 Apol., 3; Theophil. Ad Autol., III, 4; Евсевий. Церковная история, V, 1, 14. 555 Упреки Цельса см.: Origène. Contra Celsum, VIII, 55. Римское законодательство запрещало безбрачие. См. о законах Августа: Светоний. Октавиан, 34, 40; Dion Cassius. Hist., 54, 16. 556 Светоний. Домициан, 15; Евсевий. Церковная история, III, 17; Dion Cassius. Hist., 67, 14; Tertullien. Apolog., 42.

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/povs...

324 . Papandrea J. L. The Trinitarian Theology of Novatian of Rome. A Study in Third – Century Orthodoxy. Lewiston, Queenston, Lampeter, 2008. 325 . Weyer H. Novatianus De Trinitate. Uber den dreifaltigen Gott. Dusseldorf, 1962. Арнобий 326 . Дроздов Н. М. Арнобий. Семь книг против язычников. Киев, 1917; СПб., 2008 . 327 . Фокин А Р. Арнобий Старший//Православная Энциклопедия. М., 2001. Т. III. С. 376–378. 328 . Он же. 2005. См. выше, 142. 329 . Amata B. La cristologia di Arnobio il Vecchio//Bessarione, 5 (1986). P. 55–94. 330 . Beatrice P. F. Un oracle antichretien chez Arnobe//Memorial Dom Jean Gribomont/Ed. Y. de Andia et al. Rome, 1988. P. 107–129. 331 . Burger C. Die theologische Position des Alteren Arnobius. Diss. Heidelberg, 1970. 332 . Courcelle P. Les sages de Porphyre et les «viri novi» d’Arnobe//Revue des etudes latines, 31 (1953). P. 257–271. 333 . Idem. Anti-Christian Argument and Christian Platonism from Arnobius to Saint Augustine//The Conflict between Paganism and Christianity in the IV cent./Ed. A. Momigliano. Oxford, 1963. P. 151–192. 334 . Fortin E. L. The viri novi of Arnobius and the conflict between faith and reason in the early Christian centuries//The Heritage of the Early Church/Ed. D. Neiman, M. Schatin. Rome, 1973. P. 201–222. 335 . Gabarrou F. Arnobe et son oeuvre. Paris, 1921. 336 . Kraft P. Beitrage zur Wirkungsgeschichte des Alteren Arnobius. Wiesbaden, 1966. 337 . Lucarini C. M. Questioni arnobiane//Materiali e discussioni per l’analisi dei testi classici 54 (2005). P. 123–164. 338 . McDonald H. D. The Doctrine of God in Arnobius “Adversus Gentes”//Studia Patristica, 9 (1966). P. 75–81. 339 . Micka E. F. The Problem of Divine Anger in Arnobius and Lactantius. Washington, 1943. 340 . Rapisarda E. Arnobio. Catania, 1945. 341 . Simmons M. B. Arnobius of Sicca: Religious Conflict and Competition in the Age of Diocletian. Oxford, N.Y., 1995. 342 . Sitte A. Mythologische Quellen des Arnobius. Wien, 1970. 343 . Viciano A. Retorica, filosofia y gramatica en el Adversus nationes de Arnobio de Sicca. N. Y., 1993.

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksej-Fokin/...

   001    002    003   004     005    006    007    008    009    010