| Κανν α», δ ζ», το δελφοθου χος δ " ν τ καμν ς ν καμν τ περ πυρσευμενος, Θεου παρουσ Πνεματος μυστικς, κωβος βησεν· Ελογημνος ε, ν τ να τς δξης σου Κριε. Η κ το ψους, πνο βιαα τν κωβον, γλσσ πυριμρφ φθγγεσθαι το Θεο, μεγαλεα παρεσκεασεν· Ελογημνος ε, ν τ να τς δξης σου Κριε. Τς θεωρας, τς πρακτικς σ κτιθμενος, δλτον κ πυξδος σπερ πνευματικς, τος νθρπους βελτωσας· Ελογημνος ε, Θες μου κραυγζων κα Κριος. Θεοτοκον ναπλσας, κσμον ν μτρ σου Θενυμφε, θεας λειτουργας δεκνυσι τελεστν, τν κωβον κραυγζοντα· Ελογημνη σ, ν γυναιξν πρχεις πανμωμε. Κανν α», δ η», το δελφοθου χος δ " Χερας κπετσας Δανιλ Χερας κπετσας κραταις, τος ποστλους σου Στερ ελγησας, πανερχμενος Δσποτα, πρς τν ναρχον Πατρα σου, κα παρεσκεασας ατος μτ» εφροσνης βον· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον. σπερ πηγγελω ψευδς, τος, ποστλοις σου Πνεμα πστειλας, τοτου, κωβος Δσποτα, τ λαμπρτητι λαμπμενος, τν οκουμνην στραπας, καταγλαζει φαιδρς, κα κραυγζει· Πντα τ ργα μνετε τν Κριον. Σοφαν κωβε σοφ, τν νυπστατον σχες διδσκαλον, μυσταγωγοσν σε ρρητα, κα νκφραστα μυστρια, κα πρς εσβειαν λαος, μλπων διγειρας· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον. Θεοτοκον ρος κφανθεσαν νοητν, Παρθνε χραντε, Προφτης βλπει σε· κ σο πρτιμος λθος γρ, κτμηθες περιεσσατο, τν οκουμνην ληθς, νθως ψλλουσαν· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον. Ερμς «Χερας κπετσας Δανιλ, λεντων χσματα, ν λκκ φραξε, πυρς δ δναμιν σβεσαν, ρετν περιζωσμενοι, ο εσεβεας ραστα, Παδες κραυγζοντες· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον». Κανν α», δ θ», το δελφοθου χος δ " Λθος χειρτμητος ρους Δετε τν πρωτθρονον πντες, τς κκλησας τν φωστρα, ερος κωβον μνοις, ς ερρχην κα θεον κρυκα, τν φερωνμως Δκαιον, νομασθντα μεγαλνωμεν. Θεας κοινωνν ς φανντα, τελευττου βασιλεας, κα Θεο κληρωθντα δελφν, κα πολιτεαν παληθεουσαν, προσηγορ δεξαντα, σ μεγαλνομεν κωβε. Θρν παριστμενος Μκαρ, στεφανηφρος τς Τριδος, πστει τος τιμντς σε πθ, τν κηρτων κατατρυφσαι γερν, ρχιερε κωβε, τν σν Δεσπτην καθικτευε. Θεοτοκον Σ τν κ Παρθνου τεχθντα, πειρογμως Θεοφντορ, τας μυσταγωγαις σου σαφς Θεν, διδσκεις σεσαρκωμνον Λγον, ες ν περ κα πιστεοντες, νν παξως μεγαλνομεν. Ερμς «Λθος χειρτμητος ρους, ξ λαξετου σου Παρθνε, κρογωνιαος τμθη, Χριστς συνψας τς διεστσας φσεις· δι παγαλλμενοι, σ Θεοτκε μεγαλνομεν». |
| 4. Ατ εναι, πιστεω, μ λθεια κα πραγματικτης, Μακαριτατε κα γιοι Πατρες κα συνεπσκοποι δελφο. Μακ. ρχιεπισκπος Τιρννων κα πσης λβανας κ.ναστσιος, διερμηνεων τν πφασιν τς περ ατν ερς Συνδου, ες τ π 14ης ανουαρου 2019 ρχιεπισκοπικν του Γρμμα πρς τν Α.Θ.Π. τν Οκουμενικν Πατριρχην κ. Βαρθολομαον, διεκτραγδε τ δρμα τς Οκρανικς κκλησας κα στιγματζει τν ξ κοινωντων, καθρημνων, χειροτοντων - κα δ το ς «Προκαθημνου τς Ατοκεφλου Οκρανικς κκλησας» φερομνου κ.πιφανου -κα σχισματικν συγκροτηθεσαν «Ατοκφαλον κκλησαν», παραγκωνισθεσης τς κεσε κανονικς Οκρανικς κκλησας π τν Μητροπολτην Κιβου κ.νοφριον. Θεωρεται, λοιπν, σοφιστικ κα χι σοφ θερησις το λλογ. κ.Καθηγητο, φο παραθεωρε παντα τ ς νω, τ ποα προδλως προσκροουν ες τος Θεους κα ερος Καννας τς γας μας κκλησας, τ Κανονικν Δκαιον Ατς κα τν ν Ατ εροκανονικν τξιν, κα 5. Σεπτ μν εραρχα κατ τατα δν θ σταζε, προφανς, τν προσοχν Ατς ες τν δυναττητα κα τ δικαωμα το Οκουμενικο Πατριαρχεου ν χορηγ τν Ατοκεφαλαν ες παρχας – Κρτη το Οκουμενικο Θρνου, λλ ες τ ν κκλησιαστικ κοινωνα τς λλαδικς μν κκλησας κωλεται μ κ τς οτω πως δοθεσης Ατοκεφαλας ες σχισματικος, ναθεματισμνους, καθρημνους κα χειροτοντους «πισκπους» κα λοιπος «Κληρικος» κα συνεπς, ν μες, Μακ. Προκαθμενος ατς ερουργοντες ς Πρωθιερρχης κα ρχιεπσκοπος θηνν κα πσης λλδος δνασθε κ τν ερν Καννων ν μνημονεητε ες τν Μεγλην Εσοδον κα τ Δπτυχα κα τ βασικτερον ν συλλειτουργτε μετ το «νου Προκαθημνου» κ.πιφανου. Ατ εναι τ οσιδες θμα κα τ ζητομενον. Κα ατ δν δικαιοται πλς, λλ’ εναι ποχρεωμνη ν τ κρν ρμοδως κα παραιττως μ εροκανονικ κριτρια ερ Σνοδος τς εραρχας μας. πομνως ερ μν Σνοδος τς εραρχας, αρομνη ες τ ψος τν περιστσεων, θ δει, συνερχομνη νευ πιβραδνσεως τινος, ν επ ς ες νθρωπος, μετ το προσκοντος σεβασμο, λλ κα το πιβεβλημνου ασθματος εθνης ναντι Θεο κα νθρπων, τ «οκ ξεστι παραβανειν τος ερος Καννας κα παραθεωρεν τν κανονικν τξιν τς κκλησας». Ες τοιατα κρσιμα κα κατεπεγοντα θματα ταπεινς φρον τι δν χρειζεται π’ ριστον ναμον κα τρησις το κκλησιαστικο πρωτοκλλου. λλωστε εναι γνωστν τι τ βλμματα τν λοιπν Ατοκεφλων κατ τπους ρθοδξων κκλησιν εναι στραμμνα ες τν λληνορθδοξον Πατρδα μας κα τν λλαδικν μας κκλησαν, παρ’ ς τν πιβεβλημνην κνησιν κα πρωτοβουλαν ναμνουν. |
| Σχετικ με την προοπτικ της Συνδου υπ τις συνθκες που διαμορφθηκαν δλωσε: «Κατ πσαν πιθαντητα η Σνοδος της Κρτης θα πραγματοποιηθε, αν δεν κρνουν αλλις σοι προσλθαν στην Κρτη και συμμετεχαν στη σναξη Προκαθημνων. Πρπει να λβουν απφαση τι μλλει γενσθαι. Απ την ποψ μας η διεξαγωγ αυτς της Συνδου εγκυμονε ορισμνο κνδυνο για την εκκλησιαστικ εντητα». Τνισε επσης τι ταν εντελς αναπφευκτη η απφαση της Ιερς Συνδου της Ρωσικς Εκκλησας να υποστηριχθε η πρταση ορισμνων Εκκλησιν περ αναβολς της ημερομηνας της σγκλησης της Συνδου και σε περπτωση απρριψης αυτς πρτασης να κριθε αδνατη η συμμετοχ αντιπροσωπεας της Ρωσικς Εκκλησας στην εν λγω Σνοδο. «Η Ιερ Σνοδος δε θα μποροσε να κρνει αλλις, επειδ η Αρχιερατικ Σνοδος, που συγκλθηκε λγες μρες μετ την επιστροφ της ρωσικς αντιπροσωπεας απ τη σναξη Προκαθημνων στο Σαμπεζ, αποφσισε τι ανμεσα στις απαρατητες προποθσεις της σγκλησης της Πανορθδοξης Συνδου συγκαταλγεται η ελεθερη συμμετοχ των αντιπροσωπειν λων των κοινς αναγνωρισμνων αυτοκφαλων Ορθδοξων Εκκλησιν», δλωσε ο αντιπρεδρος του Τμματος Εξωτερικν Εκκλησιαστικν Σχσεων και τνισε: «Ωστσο δεν χνουμε την ελπδα τι η Αγα και Μεγλη Σνοδος θα πραγματοποιηθε». Αυτ η ελπδα, συνχισε ο ιερωμνος, εκφρστηκε στο μνυμα, που απστειλε ο Αγιτατος Πατριρχης Μσχας και πασν των Ρωσιν Κριλλος προς τους Προκαθημνους των Εκκλησιν, που συνλθαν στην Κρτη, καθς και σε λους τους συμμετχοντες στην εκε συνντηση. Ο Αγιτατος Πατριρχης χαιρτισε τους συγκεντρωθντες εκ μρους της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας και τους κλεσε να μην εμπσουν σε σγχυση επειδ οι στσεις των Αδελφν Εκκλησιν περ της σγκλησης της Αγας και Μεγλης Συνδου διστανται: «…Κατ τ λγιον το ποστλου Παλου «δε γρ κα αρσεις ν μν εναι, να κα ο δκιμοι φανερο γνωνται ν μν» (Α’ Κορ. 11.19). Κατ τς μρας προπαρασκευς τς Συνδου α διχογνωμαι αται διεπιστθησαν σαφς, ν τοτοις δν πρπει ν φνωμεν τατας ν ποδυναμνουν τν θεοκλευστον ντητα, προκειμνου ν καταλξουν ες διεκκλησιαστικν διαφορν, ν διασπερουν διχασμν κα ν προκαλον νασττωσιν ες τος κλπους μν. Παραμνομεν μα ρθδοξος οκογνεια κα πντες χομεν κοινν εθνην δι τν γαν ρθοδοξαν…» |
| Βσει ποου εκκλησιαστικο καννα μα Ατνομη κκλησα, μ διατερα ντονη κκλησιαστικ ζω (χιλιδες νορες, χιλιδες μοναχος κα κατομμρια πιστν), πο μχρι σμερα ναγνωριζταν π λες τς ρθδοξες κκλησες τι ατ κα μνο ατ κφρζει τ σνολο τν ρθοδξων τς Οκρανας, «ξαφανζεται» π τν κκλησιαστικ χρτη γι ν δημιουργηθε χρος ν δρυθε μα «να» κκλησα; Και τελικ, εναι δυνατν οι Ορθδοξες Εκκλησες να αναγνωρσουν τι οι ενργειες και πρξεις ενς τσαρλατνου αχειροτνητου ψευτο-επισκπου παρχουν την τελετουργικ του μυστηρου της Ιερωσνης Θεα Χρη; Εναι δυνατν νας αχειροτνητος να χειροτονε κανονικος επσκπους; Απ πτε οι αυτοχειροτνητοι χουν Αποστολικ Διαδοχ; ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ: ΑΠΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ; Δυστυχς, τ κκλησιαστικ πρβλημα τς Οκρανας ξελσσεται π πρβλημα κανονικς φς σ μεζον κκλησιολογικ πρβλημα, μ προσδιριστες γι τν ρα συνπειες κα διαστσεις: χουμε στ νετερη κκλησιαστικ στορα γι πρτη φορ τν Οκουμενικ Πατριρχη ν προσδδει στ «πρεσβεα τιμς» – πο ναμφισβτητα ρθδοξη παρδοση Το ναγνωρζει – ννοια πρωτεου ξουσας παπικο τπου. · Πρωτεο τιμς (πρεσβεα τιμς): 1. Συντονιστικς ρλος στς πανορθδοξες σχσεις. 2. κφραση κα λοποηση ποφσεων πο λαμβνουν ν Συνδ ο ρθδοξες κκλησες. · Παπικ πρωτεο ξουσας: 1. ππας νεργε περορως, χι μνο στ ρια το Πατριαρχεου Ρμης, λλ στν καθ’ λου κκλησα. 2. ππας ποφασζει κυριαρχικ κα νεξρτητα κα ντθετα μ τ γνμη τν κατ τπους κκλησιν. 3. Ο λοιπο πσκοποι ποχρεονται ν ποδεχθον τν παπικ πφαση. 4. παπικ πφαση δν χρζει γκρσεως λλ οτε προσβλλεται οτε ναιρεται. Σας παρακαλ πολ, πετε μου, οι ενργειες του Οικουμενικο Πατριρχου στο Ουκρανικ τι σας θυμζουν; Ορθδοξα πρεσβεα τιμς παπικ πρωτεο εξουσας; Και τι πλον: η καινοφανς στην Ορθδοξη Εκκλησα απατηση του Οικουμενικο πατριρχου Αυτς να επιλαμβνεται των σοβαρν υποθσεων των τοπικν Ορθοδξων Εκκλησιν και να μπορε ν πεμβανει περορως, στν ν τν Οκουμνη ρθδοξη κκλησα κμα κα «ατεπαγγλτως κα ς κ καθκοντος» «ο μνον νθα περ Δογμτων κα ερν Παραδσεων κα Κανονικν κκλησιαστικν Διατξεων περ γενικν ζητημτων φορντων ες λκληρον τ σμα τς κκλησας λλ κα ν πσι τος σχετικς σπουδαοις π μρους ζητμασι τος νδιαφρουσι τατην κενην τν Τοπικν κκλησαν», φρνει στο μυαλ τ Διταγμα Dictatus Papae (1075), το ππα Γρηγορου Ζ . |
| – «λλ κατορθσατ φησι σνεσιν, τν γςι κα πνοις πνευματικος κατορθουμνην ν γνσει»; – «Но, говорить, приобретайте разумение, подвигами и трудами духовными усовершаемое въ ведении». Свт. Филофей здесь говорит не о разумении, а о свойстве смысленности (σνεσιν). И его нужно не приобретать, а выправлять, или дословно выпрямлять (κατορθσατ) борьбой со страстями (γςι) и подвигами добродетелей (πνοι), чтобы смысленность становилась знанием (γνσει). Перевод «ведение» в данном случае подходит, т.к. речь о знании божественном. В начале с. 77 содержится подобный смысл, и перевод дан более точный. В конце §27 на с. 92 слово «σνεσις» переведено снова как разумение. Вопрос корректности перевода терминов, указанных свт. Филофеем, требует дополнительного изучения. 323 Филофей (Коккин), свт. Три речи… С. 77. В синодальном переводе несколько иначе: «Поучающий кощунника наживет себе бесславие, и обличающий нечестивого – пятно себе. Не обличай кощунника, чтобы он не возненавидел тебя; обличай мудрого, и он возлюбит тебя; дай наставление мудрому, и он будет еще мудрее; научи правдивого, и он приумножит знание». Подчеркнутой фразы здесь нет. В начале с. 85 в источнике перевод еп. Арсения совпадает с синодальным относительно последних фраз. 330 «Σοφα… κοιν τς μοουσου κα διαιρτου Τριος , τς μις φημι κα παντοδυνμου κα συγχτου Θετητος, στιν νργεια , ν γ ΙΙνεματι διδομνη τος ξοις, τ ν φημι τς Τριδος Θε, τ συνδημιουργ μν κα συμπληρωτικ τς πρτης το κσμου κτσεως» (Там же. С. 103). 331 «… διδομνη χρις κα δωρε ν Τριδι δδοται παρ Πατρς δ Υο ν Πνεματι γ» (Там же. С. 105). 333 «Ипостасный и неизменный Образ Отца… и Премудрость … живое и действенное Слово… Сын Божий единосущный и Бог… во всем беспредельный и неописуемый , совершенно необъемлемый ничем по естеству Божескому, напоследок по преизбытку человеколюбия благоволивший соделаться человеком для спасения Им же созданного прежде человека, построил Себе дом вещественный и одушевленный, то есть храм свой телесный , из непорочных кровей и плоти всесвятой Девы Богородицы, по благоволению Отца Своего и при содействии Всесвятаго Духа, один из двух… двойствен по природе, единичен по ипостаси»; « ενυπστατος κα παρλλακτος το Πατρς εκν κα σοφα , ζν τε κα νεργς Λγος κα Υς μοοσιος το Θεο κα Θες, πειρος κα περγραπτος ν τ παντ , κα χωρητς ομενον οδαμο τ παρπαν δι τν τς Οετητος φσιν, νθρωπος στερον εδοκσας γενσθαι φιλανθρωπας περβολ δι τ σσαι τν π» ατο δημιουργηθντα πρτερον νθρωπον, κοδμησεν αυτ οκον λικν τε κα μψυχον, τν το δου φημ σματος ναν , κ τν χρντων αμτων κα τς σαρκς τς παναγας Παρθνου κα Θεοτκου, εδοκ το δου Πατρς κα συνεργ το παναγου Πνεματος, ε κ δω προελθν, τλειος ατς ν θετητι, κα τλειος ν νθρωπτητι, διττς τν φσιν, μοναδικς τν πστασιν». (Там же. С. 110–111). |
| 63 In honorem solemnitatis, quae id temroris agebatur, Infiuita de aliis coenobiis monachorum turba confluxerat. Nam prioris abbatis… anniuersaria deposition solemniter celebrabatur. Collat XIX. (Migne. Patr. T. 49, ser. lat; p. 1126). Феодор Студит в письме de cura insepultorum (Mign. T. 99 p. 953) говорит, что временем общего поминовения умерших было начало индикта и период пятидесятницы, а обстановку поминок представляет в таких чертах: πιτελεν μας κοινν τα μνημσυνα… ποιοντων μν ν ταυτ κ τς συνεισφορς κα γπην παρακλσεως σωματικς. μ μν τοι ξω τν νενομισμνων τς αταρκεας ρων ς πολυοινα πολυφαγα ξορχεσθαι μς τ πιτελυμενα μνημσυνα… и т. д. 65 στον δε τι ς τς ν… καννας νεκρωσμους ν τος σββασι ψλλομεν κα ν λλη δ μρα, ε τχοι μνημσυνον δελφο ψλλομεν. (Migne T. 99 p. 1708). Согласно с этим текстом следует исправить и перевод той же статьи в уставе Афанасия: «ни в субботу не поем мертвенных канонов». (Заметки покл. 203). π τς β το Θομ ρχμεθα μνημονυειν τν κεκοιμημνων δελφν. (Catech. chron. Mign. 99 p. 1700). 66 ν μν τ σπρα τς παρασκευς κινης τς βδομδος καϑ ν φθσοι τ μνημσυνον παννυχς επιτελεσθσεται.(Mign. T. 127. p.1089). 67 Молитва над умершим младенцем погребальная до двенадцати месяцев. Сия молитва глаголется: храняй младенцы… аще ли двою годов умрет отроча, то уже в ризах служба свершена. (Опис. рукк. Тр. Лавры II. стр. 8). 68 Служ. с. б. 358–615, требн. 378–898. Здесь обряд этот называется последованием провожению (προδος?) над младенцем умершим и приписывается митр. Киприану. cf. Троиц. Лав. Библ. 226, 227. Библ. М. Д. Акад. 183 гл. 77. О составе последований по рук. 358, см. Опис. с. б. III. 74–75. 69 В епитимийных правилах Иоанна постника (по изданию Морина: antiqui poenitentiales p. 115): φελει ξομολογσιν δχμενος τινς ν κκλησα λλ τνι κρυπτ τπω προσιναι. У Семеона Солунского: ν τπω δ σεμν τε κα ερ κα διαζντως κα αθορβως χρ τν δεχμενον τν ξομολογσιν καθσθαι. (Patr. T. 155 p.481). В славянских рукописных требниках: «Емь поп за руку и ведет его в церковь или на место безмолвно… Аще ли несть церкви, то на чисте месте… Аще ли несть церкви, то в храмине чисте наедине, или прилучится кроме храмины на месте некоем также наедине… Потом седе распрошает…» Кроме непосредственного знакомства с греческими списками постникова труда и с требниками славянскими, Киприан пользовался извлечениями из них у Никона Черногорца. Подробное изложение вопросов относительно разных грехов, см. в греческом издании чина покаяния, у Морина, а намек на известность их у нас на Руси, в XIII в., находится в правиле Владимирского собора относительно исповеди ставленников. |
| νησυχα μν πεκεντρθη λως διαιτρως ες τ καριον θμα τς χειροτονας τν πισκπων, τς ποστολικς διαδοχς. Δι πεγραμμσθη προπαντς δλιος ρλος το ατοκαλουμνου «πιτμου Πατριρχου Κιβου κα πσης Ρς-Οκρανας» κ. Φιλαρτου κα διετυπθησαν θεολογικα πιφυλξεις, ς πρς τν γιοπνευματικν γκυρτητα τν π’ ατο τελεσθεισν χειροτονιν, δοθντος τι θεα Χρις δν πενεργε, ταν τελετουργς εναι καθρημνος, φωρισμνος κα ναθεματισμνος κα τι κανονικς χειροτονν πσκοπος δν νεργε ξ δας δυνμεως, λλ’ ξ νματος τς κκλησας, μοναδικο φορως τς χριτος το Θεο. Διερωτμεθα κατ πσον παναφορ το κ. Φιλαρτου ες τν κανονικν τξιν καθιστ ατομτως γκρους τς τελεσθεσας π’ ατο χειροτονας. 2. συσχτισις κα ναλογα το Οκρανικο ζητματος πρς τ Μελιτιανν Σχσμα το 4ου ανος, περ το ποου γνεται κτενς ναφορ ν τ μετρ Γρμματι, δν λυσεν τς πορας μν. ντιθτως προσεκτικ μελτη ατο δηγε ες διαφορετικ συμπερσματα: Συμφνως πρς τν Πραγματεαν το ειμνστου Μητροπολτου γχιλου κα μετπειτα Σμρνης κυρο Βασιλεου, τν ποσταλεσαν μν σωκλεστως, ες τ παρρτημα «Περ το Σχσματος τν Μελιτιανν πλαττερον» καταγρφονται τ ξς: « διρθωσις γνετο δι παραδοχς το μν Μελιτου μνον ν τ πισκοπικ τιμ νευ το λειτουργεν, τν δ π’ ατο, καπερ καθρημνου, χειροτονηθντων πισκπων τε κα πρεσβυτρων κα διακνων μετ τς ατς συνθκης κα κατ τν ατν τρπον, πως δι το γδου καννος διετξετο περ παραδοχς τν Καθαρν ετε Νοβατιανν, τοτστιν δι’ πλς χειροθεσας μετ’ εχς βεβαιωθντων κστωνν τος οκεοις ερατικος βαθμος». τελευταα πεξηγηματικ φρσις παρελφθη ες τ μτερον Γρμμα. Πργματι, σχετικς πρς τν διαδικασαν τς διορθσεως το Σχσματος Μ. θανσιος διευκρνσεν: «δοξεν…τος δ π’ ατο κατασταθντας μυστικωτρ χειροτον βεβαιωθντας κοινωνηθναι π τοτοις, φ’ τε χειν μν ατος τν τιμν κα λειτουργεν, δευτρους δ εναι ξπαντος πντων τν ν κστ παροικ»(1). Μητροπολτης Βασλειος πλεξεν τν κδοχν, πως προανεφρθη, τι γιναν ποδεκτο ες κοινωναν δι’ πλς χειροθεσας μετ’ εχς. π’ ατο μβριθς στορικς οδιμος ρχιεπσκοπος θηνν Χρυσστομος Παπαδπουλος συνοψζει: « Σνοδος πελφθη κα το ζητματος το Μελιτου Λυκοπλεως (Καν. 4). Ες τν Μελτιον πετρπη ν μνν Λυκοπλει κα ν χ τν τιμν το πισκπου, νευ το δικαιματος το διοικεν τν πισκοπν Λυκοπλεως κα το χειροτονεν. λεξανδρεας λξανδρος πτησε παρ’ ατο (το Μελιτου) βρεβον (κατλογον) τν π’ ατο χειροτονηθντων πισκπων νερχομνων ες 29. Τοτους δ Σνοδος φιλανθρωπευομνη νεγνρισεν ν τ ξιματι ατν δι νας πιθσεως τν χειρν, «μυστικωτρ χειροτον βεβαιωθντας», π τν ρον πως διατελσι δετεροι μετ τος κανονικος πισκπους, πκεινται τ ρχιεπισκπ δ οτοι ν κλγωνται ες κενουμνας θσεις πισκπων. Μνος Μελτιος δν δνατο ν κλεγ»(2). |
| Καλατζδης συνεχζει: «ν ντς τν πομνων δεκαετιν χουμε μα Ερπη π τν τλαντικ μχρι τν Οκρανα, μ κοιν νμισμα, κοιν ξωτερικ, οκονομικ κα νομισματικ πολιτικ, μ περαιτρω μβθυνση τν Ερωπακν θεσμν κα το Ερωπακο κεκτημνου, κα μ τν μα τν λλη μορφ θ περιλαμβνει τν Τουρκα στος κλπους της, ττε πραγματικ καννας πο λει τι “εωθε τ κκλησιαστικ συμμεταβλεσθαι τος πολιτικος” ποκτ ντελς ξεχωριστ νημα κα προοπτικ γι τν κανονικ ργνωση κα τ κκλησιολογικ παρδειγμα τς ρθδοξης Κατ τ γνμη του, ρθοδοξα δναται ν κολουθσει μα κ τν δο νδεχομνων δν: ετε τς περαιτρω πιδεινσεως τς θνικιστικς παραφροσνης κα τς ταυτσεως τς κκλησας μ τν Πολιτεα κα τ θνος –κτι τ ποο συντκτης γι κποιο λγο παρουσιζει ς θση τς Ρωσικς κκλησας– ετε τς μεταβσεως στν λγο πολ περεθνικ προοπτικ, ποα προσεγγζει περισστερο τ οκουμενικ πνεμα τς ρθοδοξας κα νταποκρνεται ποτελεσματικτερα στν ναπτρεπτη κα μελικτη πορεα τς παγκοσμιοποησης. Ατ τ θερηση, κατ τν συντκτη, τν προωθε τ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως. διατερο νδιαφρον γι τ θρησκευτικ δισταση τς ντξεως στν Ερπη πιδεικνει στ πονματ του κανονολγος ρχιμανδρτης Γρηγριος Παπαθωμς. Σ πολλς μελτες του περασπζεται μ συνπεια τ γνμη του τι διαδικασα τς νσεως τς Ερπης δημιουργε να πλασια γι τν παρξη τς ρθοδξου κκλησας. φσον τ πργματα ξελσσονται τσι στε τ Ερωπακ κρτη ποβαθμζονται, γι ν καταλξουν περιφρειες, περιοχς, μεγλες Ερωπακς παρχες, ποβθμιση τν κποτε κυραρχων πολιτικν σχηματισμν ναπφευκτα θτει τ ζτημα τς προσαρμογς τν κκλησιαστικν ατοκεφλων στ να Ερωπακ Ο προαναφερθντες γρφουν πσης τι ρχ τν θνικν ατοκεφλων θ πρπει ν ντιπαραταχθε μ τ δαφικ ατοκφαλα, οτως στε ο δικαιοδοσες τν περιφερειακν κκλησιαστικν δομν ν συμπεριληφθον ντς τν αστηρν γεωγραφικν ρων, ν περρια εθνη ν κατοχυρωθε μνο σ μα κκλησα, κενη δηλαδ το Οκουμενικο Πατριαρχεου. Κατ τν ποψ τους, ποιαδποτε διαφορετικ προσγγιση το θματος δηγε στ συνπαρξη πληθρας οκουμενικν κκλησιν κα σ σγχυση τν περορων δικαιοδοσιν. Γι’ ατ, σπουδαο στοιχεο τς μεταρρυθμσεως τς κκλησιαστικς διαρθρσεως ποτελε πσχιση τν θνικν διασπορν π τς «θνικς κκλησες» κα ποταγ τους στ δικαιοδοσα το Οκουμενικο Πατριρχη, κτι τ ποο παρατηρομε κα στ κεμενο το Τμου Ατοκεφαλας τς ν Οκραν σχισματικς νττητας. |
| Но его согласие на избрание могло вытекать и из других мотивов и соображений. 1620 Cf. Ep. Metroph. Mansi XVI, 416 B. Ep. Styliani. Mansi XVI, 300 В: ε κ τς κκλησας ν μοιχς συννευσα ν κα κν ατ. 1621 Впоследствии в своих письмах Фотий неоднократно жаловался на эту настойчивость, против которой ему трудно было сопротивляться. 1622 Ep. Metroph. Mansi XVI, 416 В. Ετα πεκλπησαν κατ μικρν ο λοι σχεδν (πσκοποι), νευ πντε ν ος ν κ’γ. κα ς εδομεν τ γελαον πλθος τν πσκοπων ποφθαρν, θημεν δεν κν δι’ διοχερου μολογας τκνον ατν ποφναι τν ν Χρισι καθ’ μς κκλησας, κα το τατης ρχιερως γιωττου κοινονν, να κα οτω πρς τν εκενου διταξιν μηδαμς ερεθμεν διαφονσαντες ν γαρ θεσπσας, κ τν ν Χριστ καθ’ μς κκλησας ψηφσασθαι πατριρχην. Нельзя думать, что такое завещание было сделано Игнатием еще до изгнания, так как до церковного переворота, жертвой которого пал Игнатий, подобное завещание не имело смысла: само собою разумелось, что правящая партия стала-бы выбирать по смерти Игнатия преемника ему из своих рядов, а не из схизматиков. Лишь после переворота, когда потерявшим силу игнатианам угрожала опасность получить патриарха из партии Асбесты, завещание Игнатия выбирать патриарха κ τν ν Χριστ καθ’ μς κκλησας стало вполне необходимо. 1623 По Митрофану, их было только пятеро. Ep. Metroph. Mansi XVI, 416 B. Если верить сообщению Генезия о своем деде Константине Армянине, то последний не дал своего согласия на выборы Фотия. Genes. 100 (P. G. CIX, 1117). 1624 Vita Ignatii, 513 А. Libell. Theogn. Mansi XVI, 300 C. Ep. Metroph. Mansi XVI, 416 C. Ep. Stylian. Mansi 428 E. De stauropatis. Mansi XVI, 441 C. 1625 На девятом заседании к-польского собора 869 г. было заслушано письмо александрийского патриарха Михаила к императору Василию Македонянину, в котором патриарх отмечает, что ему известны случаи, когда управление патриаршей кафедрой, по соглашению, находилось единовременно в руках двух лиц (в Иерусалиме Наркисс и Гордий). Mansi XVI, 146. Можно думать, что избиратели Фотия пользовались подобными прецедентами, чтобы определить возможные отношения между старым и новым патриархом. |
| Χορς: ξιν στιν ς ληθς, μακαρζειν σε τν Θεοτκον, τν ειμακριστον κα παναμμητον κα μητρα το Θεο μν. Τν τιμιωτραν τν Χερουβεμ κα νδοξοτραν συγκρτως τν Σεραφεμ, τν διαφθρως Θεν Λγον τεκοσαν, τν ντως Θεοτκον, σ μεγαλνομεν. Хор: Достойно есть яко воистинну блажити Тя, Богородицу, Присноблаженную и Пренепорочную и Матерь Бога нашего. Честнейшую Херувим и славнейшую без сравнения Серафим, без истления Бога Слова рождшую, сущую Богородицу Тя величаем. ερες: Το γου ωννου, προφτου, προδρμου κα βαπτιστο· τν γων, νδξων κα πανευφμων ποστλων· το γου... ο κα τν μνμην πιτελομεν, κα πντων σου τν γων, ν τας κεσαις πσκεψαι μς, Θες. Κα μνσθητι πντων τν κεκοιμημνων π λπδι ναστσεως ζως αωνου... κα νπαυσον ατος, Θες μν, που πισκοπε τ φς το προσπου σου. Μνσθητι, Κριε, πσης πισκοπς ρθοδξων, τν ρθοτομοντων τν λγον τς σς ληθεας, παντς το πρεσβυτερου, τς ν Χριστ διακονας κα παντς ερατικο τγματος. τι προσφρομν σοι τν λογικν τατην λατρεαν πρ τς οκουμνης· πρ τς γας, καθολικς κα ποστολικς κκλησας· πρ τν ν γνε κα σεμν πολιτε διαγντων· πρ τν πιστοττων κα φιλοχρστων μν Βασιλων, παντς το παλατου κα το στρατοπδου ατν. Δς ατος, Κριε, ερηνικν τ βασλειον, να κα μες, ν τ γαλν ατν, ρεμον κα σχιον βον διγωμεν, ν πσ εσεβε κα σεμντητι. ν πρτοις μνσθητι, Κριε, το ρχιεπισκπου μν... ν χρισαι τας γαις σου κκλησαις ν ερν, σον, ντιμον, γι μακροημερεοντα κα ρθοτομοντα τν λγον τς σς ληθεας. Священник: О святем Иоанне Пророце, Предтечи и Крестители, о святых славных и всехвальных Апостолех, о святем (имярек), егоже и память совершаем, и о всех святых Твоих, ихже молитвами посети нас, Боже. И помяни всех усопших о надежди воскресения жизни вечныя. И упокой их, идеже присещает свет лица Твоего. Еще молим Тя, помяни, Господи, всякое епископство православных, право правящих слово Твоея истины, всякое пресвитерство, во Христе диаконство и всякий священнический чин. Еще приносим Ти словесную сию службу о вселенней, о святей, соборней и апостольстей Церкви, о иже в чистоте и честнем жительстве пребывающих, о Богохранимей стране нашей, властех и воинстве ея. Даждь им, Господи, мирное правление, да и мы в тишине их тихое и безмолвное житие поживем, во всяком благочестии и чистоте. В первых помяни, Господи, архиепископа нашего , егоже даруй святым Твоим церквам, в мире, целых, честных, здравых, долгоденствующих, право правящих слово Твоея истины. |
|
|
