Θρνος κα κλαυθμς κα δυρμς πολς! ξηπατθη λκληρος ρθοδοξα τι δθεν Πατριρχης π. Βαρθολομαος, δι ν δικαιολγ τν χοργησιν τς ατοκεφαλας ες τος καθηρημνους, ναθεματισμνους, σχισματικος κα ατοχειροτοντους τς Οκρανας, ποκατστησεν ατος νομμως, κανονικς κα κκλησιολογικς. Πρκειται περ κραυγαλας ψευδοαποκαταστσεως. Πατριρχης δν χει κανονικν ρμοδιτητα ν σκ τ δικαωμα το κκλτου, ατοβολως κα αθαιρτως, νευ συναινσεως, κτς τς δικς του κκλησιαστικς δικαιοδοσας. ν προκειμν διπραξε προκλητικν αθαιρεσαν εσπηδσεως ες τν δικαιοδοσαν το Πατριαρχεου Μσχας, δι ν ποκαταστσ τος καταδικασθντας π το Πατριαρχεου τοτου, ς ν εναι Ππας τς νατολς. Κατ τν σαφ κανονικν τξιν, τ κκλησιαστικν ργανον, τ πο­ον πιβλλει ποινς ες κληρικος, εναι κα τ ρμδιον ργανον ν τροποποισ ν ρ τς ποινς ατς. πειδ ποθετικς λγος φαρμζεται κα ες τ μαθηματικ, ς ποθσωμεν τι Πατριρχης δνατο ες τν ν λγ περπτωσιν ν σκσ τ δικαωμα το κκλτου. Πς μως νργησεν, ν προκειμν; Τ κκλητον κκλητος εναι τελικ κκλησιαστικ δικαστικ κρσις. πομνως, σχετικ Πατριαρχικ νργεια εναι καθαρς δικαστικ. ς γνωρζω, ξ λων τν ατοκεφλων κκλησιν μνον ες τν σχοντα Καταστατικν Χρτην τς ν λλδι κκλησας (ρθρον 44, παρ. 2) χει νομοθετηθ συν­αινετικς τ δικαωμα προσφυγς τν Μητροπολιτν ες τ κκλητον το Πατριρχου. Τ σχετικν ατημα τν νδιαφερομνων διαβιβζει ες τ Οκουμενικν Πατριαρχεον κστοτε Πρεδρος τς Διαρκος ερς Συνδου «μετ τς δικογραφας». ρωτται Πατριρχης: Κατ ποον τρπον ποκατστησε δικαστικς τος καταδικασθντας π το Πατριαρχεου Μσχας, φο δν εχε τος σχετικος δικαστικος φακλους, δι ν πραγματοποισ δικαστικν ρευναν; ς προεγρφ, ν λλδι κκλησα διαβιβζει ες τ Οκουμενικν Πατριαρχεον τν κκλητον προσ­φυγν τν νδιαφερομνων «μετ τς δικογραφας». Ατ δθεν δικαστικ ψευδοαποκατστασις γνετο, καριαως, κατ’ λευθραν κα λθητον, ς νομζει, κρσιν το Πατριρχου π. Βαρθολομαου. λεεινς μπαιγμς παντς νομονος νθρπου κα πραγματικ πανορθδοξος ξαπτησις. Πατριρχης ν δημοσιοποισ λην τν διαδικασαν ατς τς ψευδοαποκαταστσεως. πσης κα ερ Σνοδος ποχρεοται ν δημοσιεσ τν σχετικν μ τ Οκρανικν ζτημα γνωμοδτησιν τν δο Συνοδικν πιτροπν, δι ν ποστ δημοσαν κριτικν, θετικν ρνητικν. ποχρεοται ν πρξ τοτο, φο ζητεται. Ες τος καταδικασθντας πρχουν κα παραπτματα κωλυτικ τς ερωσνης.

http://gr.pravoslavie.ru/124836.html

Чтобы ни думать о странном insulae quattuor (по Westerburg, 17, автор по невежеству принял insulae за regiones, по моему мнению, между insulae и quattuor пропущено несколько слов или же после quattuor выпало «millia et...»), во всяком случае цифру «132» псевдо-Сенека заимствовал не у Тацита. Нет оснований подозревать, что автор послания, несомненно христианин, поставил ее – что называется – «от ветра главы своея»: он предпочел бы в таком случае сообщить цифру христиан, пострадавших при Нероне. С точки зрения тенденции апокрифической переписки, цифра сгоревших зданий не имеет важности; если же эти «132 domus, insulae...» упомянуты, то – потому, что неизвестный автор нашел эти строки в своем первоисточнике – может быть одном из тех сочинений, из которых черпал и Тацит. В таком случае «et judaei» имеет положительную ценность, как поправка к рассказу Тацита. «Сочинять» такую подробность христиане III – IV вв. едва-ли имели побуждения. Деян.11:26 : γ νετο δ α το ς [Βαρν βα κα Πα λω] – διδ ξαι χλον καν ν, χρηματ σαι τε (vulgatä ita ut cognominarentur) πρ τως ν A­ντιοχε α το ς μαθητ ς χριστιανο ς. Деян. 26, 28 : δ γρ ππας πρ ς τ ν Πα λον ν λ γφ με πε θεις χριστιαν ν ποι σαι. 1Петр. 4, 15 : μ γ ρ τις μ ν πασχ τω ς φονε ς κλ πτης κακοποι ς ς λλοτριεπ σχοπος. 16: ε δ ς χριστιαν ς, μ α σχυν σθω, δοξαζ τω δ τ ν Θε ν ν τ ν ματι το τω. Вероятно, антиохийцы-греки прозвали «учеников» христианами в смысле религиозно-философской секты, как το ς μφ . Χριστ ν, предположив, что «Христос», имя которого часто слышалось в устах «учеников», и есть их «учитель». Cf. Sueton., Claud. 25: impulsore Chresto. Конечно, верующие ничего не имели против того, чтобы «внешние» называли их христианами. Но это название не выражало точно существа их отличии от иудеев. «Христианами» sui generis ( Матф. 24:5 ; Марк.13:21 ) были ведь и сами иудеи: и они ожидали пришествия Христа; иудей, отрекшийся от этой «надежды израилевой» ( Деян.23:6, 26:6, 7, 28:20 ), перестал бы быть иудеем. Апостолы «свидетельствовали εναι τ ν Χριστ ν ησο ν ( Деян.18:5,28 ); иудеи этого не допускали: имя «Ιησο ς», не имя «о Χριστ ς», отличало христиан от иудеев. Последователи Эдварда Ирвинга называют свое общество «The Catholic and Apostolic Church»: мы не можем предоставить им такого названия, потому что нашу православную церковь признаем «кафолическою и апостольскою церковью», – и потому их общество называем «ирвингианами». По тем же самым побуждениям убежденные иудеи никак не могли согласиться называть «учеников» «христианами»: τ ν ναζωρα ων α ρεσις – вот единственно корректное название, которым может обозначить христиан представитель синедриона ( Деян.24:5 ), и лишь иудей такой сомнительной воды, как царь Марк Юлий Агриппа II, способен священное и для иудея имя «христианин» приложить к христианину. По всему этому невероятно, чтобы римские иудеи motu proprio просветили римский vulgus, что мнимых иудеев следует звать христианами.

http://azbyka.ru/otechnik/Vasilij_Boloto...

Троицы и λγος, υις – для Второго Лица; () θες – с или без члена, как собственное имя единственно существующего Бога, Которого евреи называли θες ζν. Новые метафоры, где явлениями материального мира описываются явления христианского сверхъестественного мира: περιπατεν ν καιντητι ζως, κατ σρκα, ν μρ, ν σκτει, κατ νθρωπον, τ ατ πνεματι, ν τ φωτ и пр.; πτρα σκανδλου, τ σκνδαλον το σταυρο; τ βλη το πονηρο τ πεπυρωμνα и τν θυρεν τς πστεως (Εф. 6:16); ε τις θλει πσω μο λθεν, παρνησσθω συτν κα ρτω τν σταυρς ατο κα κολουθετω μοι ( Мф. 16:24 ), причем евраистическое выражение πσω μο λθεν принимает христианский характер; π τατη τ πτρα οκοδομσω μου τν κκλησαν κα πλαι δου ο κατισχσουσιν ατς, δσω σοι τς κλεδας κτλ. (Μф. 16:18–19); ν εις τν κλπον το πατρς ( Ин. 1:18 ). Новое христианское соотношение между словом и его дополнением и конструкции особенные: ποθανεν τ μαρτ; ζν τ θε ν Χριστ ησου ( Рим. 6:11 ); τν πιστευντων δι κροβυστος и τς ν κροβυστ πστεως; βαπτζειν τιν ν πνεματι, ες πνεμα, ες τ νομα το πατρς, π τ νματι. ν τ νματι, ες Χριστν, ες τν θνατον. ες ν σμα; ν πρς τν θεν с богословским значением «в Боге и в единении с Богом»== ν ες τν κλπον ( 1Ин. 1:18 ); νδυναμοσθε ν Κυρ κα ν τ κρτει τς σχος ατο (Εф. 6:10) «чрез Господа и в единении с Ним. Его силой и пребывая в сфере действия этой силы». 8. Характерные черты языка Нового Завета. Анализ составных элементов новозаветного языка показывает, что на него нужно смотреть, как на язык живой, радикально преобразующийся под «иностранным» воздействием иудеев при проповедании нового христианского учения в мире. По смерти первых проповедников такое преобразование продолжалось еще некоторое время уже под одним христианским влиянием, в результате чего должен был явиться собственно, так называемый, греческий христианский язык. При нормальном полном развитии всякий язык заключает фактически три элемента: литературный язык – ораторов, историков, философов и пр.; обычный язык, употребляемый людьми хорошего воспитания для повседневного обращения; народный язык у людей без всякой культуры.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Glubok...

π τν ψηλν νβηθι, ψωσον ν σχ τν φωνν σου, πορεθητι νπλατυσμ, κρυξον μετ παρρησας, πως ξαρθ κα ες φανισμν οχσεται δι χρημτων χειροθεσα· κα πν ε τι δι φιλαργυραν τατ δικαν τε κα μποραν ασχροκερδς παρπεται. Τατης γρ μετ τν συστοιχοντων ατ ξαιρουμνης κ το περιουσου λαο, το τ νματι το Χριστο κεκλημνου κα δωρεν τυχντος τς πολυτρσεως, πντα τ τ κακ συναπτμενα μισματα πρρριζα συνεκτμηθσονται κα ο ερες ς φονιξ νθσουσι, Χριστο εωδαν τος σζομνοις μπνοντες κα τ κκλησ πινικως προσδοντες· Περιελε Κριος κ σο τ δικματ σου, τι δ κα τος δρεπομνους καρπος γλυκζοντες, πληθνοντς τε ατος ν γρει πονι, τς μακαρας κενης, λγω, κα κηρτου ζως κληρονμους ναδεικνοντες. ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ Κανν α´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ ντιμινσου τι πλυνμενον ο κοινοται. ν κατ γνοιαν πλυθ ντιμνσιον, οκ ποτθεται τν γιασμν, οδ ββηλον γνεται. Κανν β´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. τι ο δγαμοι ο στεφανονται, κα τς μεταλψεως περγονται. δγαμος ο στεφανοται, λλ κα πιτιμται μ μεταλαβεν τν χρντων μυστηρων τη δο· δ τργαμος, τη πντε. Κανν γ´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ το καταμνοντος ν νρθηκι τς κκλησας. ξ νγκης π λγον χρνον ν τ νρθηκι τς κκλησας καταμονν ποιησμενος, ο κατακρνεται. ν δ χρονσ, ατς μν μετ πιτιμων κβληθσεται, δ νας πολψεται τ οκεα. Κανν δ´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ τς γινομνης εποιας πρ τν διαθτως τελευτντων. Τν διαθτως τελευτντων, χρ δχεσθαι τς πρ ατν γινομνας εποιας, εγε κα ζντες πρθεσιν εχον το οτω τατας τελεσθναι. Κανν ε´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. τι χθυοφαγομεν, ε τχοι Εαγγελισμς τ μεγλ Παρασκευ. ν φθσ Εαγγελισμς τ μεγλ Πμπτ τ μεγλ Παρασκευ, οχ μαρτνομεν ονου τηνικατα μεταλαμβνοτες κα χθων. Κανν ς´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Ποος γομενος χειροτονε ποδικονον; χων εχν γουμνου, πρεσβτερος ν, χειροτονε ναγνστην κα ποδικονον ν τ δ μον. Κανν ζ´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ το ν σωτ ζσαντος, τι ο χειροτονεται. ν τις ν σωτε ζησε μχρις τν εκοσιν κα πκεινα, ετα φαν ποιν ργα ρετς, ο χρ ατν χειροτονεσθαι, τ γρ ερν μλυντον εναι δε. Κανν η´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. τι ο π δυσφμου γννας παδες δνανται χειροτονεσθαι. Ο π παλλακδος διγμων τριγμων τικτμενοι παδες, ν ξιον ερωσνης πιδεξωνται βον, χειροτονονται. Κανν θ´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. τι τ τελευτντι κα μετ τ φαγεν κοινωνητον. Δε μεταδιδναι τς θεας κοινωνας τ σθενοντι, ποθανεν κινδυνεοντι, κα μετ τ γεσασθαι βρσεως. Κανν ι´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ τς χριν σπασμο γονυκλισας.

http://azbyka.ru/otechnik/pravila/hieroi...

А. С. Уваров Глава II Условные слова, выражения и предложения, распределённые по восьми предметам правила о Тайне: I Таинство Крещения: accipere, percipere, suscipere, acceptus, susceptus, dies acceptionis, albatus, in albis; νεοφτιστος, νεφυτος, illuminatus, δωρ τς ζως, δωρ ζν, πηγ, fons, τ φραρ, puteus, cisterna, θεο τκνον, λοπαις, puer, infans, fidelis, πιστς, γιος, renatus, renata; quod summitas dedit adsignavit, resurrecturas, in spe resurrectionis, λπς, spes, acceptus или susceptus apud deum, кεπτα in XPTO; ν ερν, in pace, in deo, и составные из них формулы; jacet in Christo, in sinn Abraham, ν κλποις βραμ κα σακ κα κωβ; некоторые символические выражения у церковных писателей. II Миропомазания: а) целование мира; cum pace, te in pace, tecum pax, ν ερν, in pace; in Christo, ν θε и прочие составные формулы; vixit in pace, in Deo vivas, ζσας ν ερν, ν ερν προγι, ν ερν κομησις, χομητε ν ερν; б) lavit, unxit; в) crucem accipere, cruce suscepta, in signo domini. III Рукоположение: разные степени духовного звания. IV Причащения: τ γαθν, τ γαθ, σμβολα, σμβολα μυστικ, σμβολα θεων μυστηρων; сосуды с надписями: PIE ΖΕΣΙΣ, ΖΕΣΕΣ, dignitas amicorum pie zeses, cum tuis, cum caris tuis, cum tuis omnibus bibe et propina; in bono, in agape, in refrigerio, refrigere, in bono refrigeres; τ φς, φωτισμς, ζω, σωτηρα, salus, λπς, spes, ερν, pax, χθος ερν. V. Литургия и другие церковные службы. VI. Учение о Св. Троице, VII. Символ веры , VIII. Молитва Господня: важность тайны для учения о Св. Троице; символический χθς; геометрические знаки; символические выражения в гимнах, гимн св. Климента; in pace, ν ερν, vixit in pace, ζσας ν ερν, ν ερν προγι и пр., относятся до Символа веры ; omnibus amicus, omnibus могут быть отнесены к молитве Господней; символические формулы существовали также и для Таинств Покаяния, Брака и Елеосвящения. При рассмотрении внутреннего значения символических выражений мы распределим их по тем Таинствам и по тому учению о догматах христианских, к которым они принадлежат. Обращая внимание только на главные символы, как основные части символического языка, мы в доказательство их значения проведём надписи, на которых они встречаются. I. Таинство Крещения, βαπτισμς или τ βπτισμα

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

Δν χω πευθνους πληροφορας κ τν συσκψεων κα συνδιασκψεων ατν. κοσαμεν μνον ν Συνδ τν εδησιν παρ το Σεβ. Μητροπολτου Μαρωνεας κα Κομοτηνς κ.Παντελεμονος, Συνοδικο Συνδσμου μετ τς Συνοδικς πιτροπς π τν Δογματικν κα Νομοκανονικν Ζητημτων, τι λλογιμτατος κ.Βλσιος Φειδς, μτιμος Καθηγητς Πανεπιστημου κα Μλος τς ν θματι πιτροπς, καμε εσγησιν πρ τς Ατοκεφαλας τς «νας Οκρανικς κκλησας». μολογ τι μ ξπληξε δυσμενς πληροφορα ατ, Μακαριτατε, δι τ βεβιασμνον τς ντς τριημρου ξαγωγς συμπερασμτων κα πορισμτων π τν ν λγ Συνοδικν πιτροπν. γεθην τς πικρας, τς ποας κα μες γεθητε τν παρελθντα κτβριον, ταν τ ΣτΕ σπευσε ν ξαγγ χαριστικν πφασιν δι τν Παναγιτατον Πατριρχην μας, σχετικς μ τν πθεσιν το ερο Ναο κα το κτματος Προμπον. «Κα δο πλεον (Προμπον) δε» (πρβλ. Λουκ. ια’ 31-32). ξ ρχς μετρα τοποθτησις κα σστασις π το Οκρανικο θματος το κα εναι ν ξετασθ κα θεωρηθ π πσης πλευρς τ φλγον κα περπλοκον ατ ζτημα π τν ν θματι ρμοδων Συνοδικν πιτροπν, π τς Διαρκος ερς Συνδου κα ν τλει π τς Σεπτς εραρχας μν, τις κα θ ποφανθ σχετικς ν μυστικ ψηφοφορ, φο γν συνολικ θερησις το λου ατο προβλματος κα μελετηθον πισταμνως παντα τ σχετικ γγραφα κα πομνματα. Ταπεινς φρον τι τ πολυδαδαλον κα πολπλοκον ατ θμα το Οκρανικο Ατοκεφλου, ες ος κα δι’ ο τρπου χορηγθη, χρζει πολλς κα μπεριστατωμνης μελτης, θερμν κα κατανυκτικν προσευχν κα πρωτστως το τηλαυγος φωτισμο το Παναγου Πνεματος. Δν εναι δυνατν ες λακς, σην λιπαρν πιστημονικν κα θεολογικν γνσιν κα ν χ, ν ποφανθ φ’ νς τσον εαισθτου κανονικο κα κκλησιολογικο ζητματος, ταν μλιστα κοιννητοι – σχισματικο, καθρημνοι κα ναθεματισμνοι πσκοποι «χειροτνησαν», μετ τς ς νω σοβαρωττας κκλησιαστικς ποινς, τρους «πισκπους» κα «Κληρικος». Σβομαι τν προσωπικτητα κα τν πιστημονικν κρσιν το λλογ. Καθηγητο κ.Βλασου Φειδ, λλ θεωρ τι δν εναι φρνιμον κα λυσιτελς ν περιορισθμεν ες τν γνμην νς κα μνου σοβαρο κατ τ λλα πιστμονος. Τοσοτον μλιστα, καθ’ σον τερος συνδελφος ατο μτιμος Καθηγητς, λλογιμτατος κ.Παναγιτης Μπομης τς δρας το Κανονικο Δικαου, χει λλοαν τοποθτησιν π το Οκρανικο ζητματος.

http://gr.pravoslavie.ru/124026.html

12) Зеркало жён или библейские женщины добрые и худые Константина Дапонте. Καϑρπτης γυναικν παρ Κωνστ. Δαπντε. ν Λειψ τς Σαξονας 1766. 13) Истинное руководство к доброй жизни о Христе пресвитера Иоанна Литина. ληϑς δηγα τς κατ Χριστν ϑικς ζως, πνημα το κρ ωννου Λιτνου. ν Παταυ 1774. 14) Спасение грешников. μαρτωλν σωτηρα παρ γαπου μονχο το Κρητς. ν Βενετ 1779. 15) Добротолюбие греческое, гораздо полнее нашего. Φιλοκαλα. ν Βενετ 1782. 16) Новое сокровище с поучениями. Νος ϑησαυρς μετ τν μιλιν. ν Βενετ 1793. 17) Духовные упражнения Никодима Святогорца . Γυμνσματα πνευματικ παρ Ν. γιορετου. ν Βενετ 1800. Его же Χρηστοϑεια τν χριστιανν ibidem. В. Исторические 18) География Мелетия. Она сокровище для того, кому нужно знать все египетские кафедры на Востоке. Μελετου Γεωγραφα παλαι κα να. ν Βενετ 1728. 19) Чиноположение церковное иерусалимского патриарха Хрисанфа. Здесь достойны внимания ставленнические грамоты. Χρυσνϑου το μακαριωττου πατριρχου τν εροσολμων. Σνταγμα τν περ τν φφικιν κ. τ. λ. 1778. 20) История острова Кипра Неофита Родина знакомит с состоянием независимой церкви кипрской. ν μ. 1659. 21) История патриархов иерусалимских Досифея, патриарха иерусалимского. И она сокровище для жаждущего знать новейшую историю церкви восточной. στορα περ τν ν εροσολμοις πατριαρχευσντων παρ το οιδμου πατριρχου Δοσιϑου, in folio. 22) Церковная история Мелетия, митрополита афинского, четыре тома. Желающий найдёт в ней события восточной церкви по падению царства греческого. κκλησιαστικ στορα Μελετου μητροπολτου ϑηνν. 23) Краткая церковно-гражданская история иерусалимского патриарха Нектария. В ней есть сказания о Синае. πιτομ τς εροκοσμικς στορας παρ το μακαριωττου εροσολμων πατριρχου Νεκταρου. ν Βενετ 1805. 24 . Первое столетие христианской церкви Евгения Вулгари. κατονταετηρς πρτη παρ Εγ. το Βουλγρεως 1805. Александрийский патриарший престол по временам оказывал великое и благотворное влияние на всю церковь христианскую своим огласительным училищем, которому подражали в Кесарии Палестинской, в Антиохии, в Памфилии, повсюдным распространением монашества из горной пещеры св.

http://azbyka.ru/otechnik/Porfirij_Uspen...

Σ Υ Ν Α Ξ Α Ρ Ι Ο Ν Τ Κ» το ατο μηνς, Μνμη το γου Μεγαλομρτυρος ρτεμου. Στχοι πντα λαμπρς ρτμιος ν β, Τμηθες πλθεν ες πρτατον κλος. Εκδι ρτμιος πυκινφρων αχνα τμθη. Μνμη το σου κα θεοφρου πατρς μν Γερασμου το νου, το κ Τρικλων τς Πελοποννσου, ο τ σεπτν κα γιον λεψανον σζεται φθορον ν Κεφαλλην. Ο γιοι Μρτυρες βρης, νης, Ζεβινς, Γερμανς, Νικηφρος, ντωννος, κα γα Μρτυς Μαναθ παρθνος, ξφει κα πυρ τελειονται. Τας ατν γαις πρεσβεαις, Θες, λησον μς. μν. Κανν α», δ ζ», το γου Μεγαλομρτυρος χος β " ντθεον πρσταγμα ττητον φρνημα, ρραγεσττην, ψυχς καρτερτητα, ρτμιε κτησμενος, χθρν πανουργεματα, Μρτυς κατργησας, μλπων μμελστατα· ν ελογημνος κα περνδοξος. οας τν αμτων σου, τν πηρμνην, βασνων κατσβεσας, πυρν Θεομακριστε, κα δρσ το Πνεματος περιχεμενος, χαρων νεκραγαζες, ν ελογημνος κα περνδοξος. σεων χριτας, ναπηγζων, παθν πεκκαματα, σβεννεις θε χριτι, δικεις δ πνεματα πιστασαις σου, νδοξε ρτμιε· δι μεγαλοφνως σε μακαρζομεν. Θεοτοκον Νεκρος τν πηγσαντα, θανασαν, Παρθνε πανμωμε, θεοπρεπς κησας, ατν ον κτευε, το θανατσαι μν, πθη τ το σματος γν, κα αωνου καταξισαι ζως. Κανν α», δ η», το γου Μεγαλομρτυρος χος β " Κμινος ποτ Μστιξι σφοδρας, ρτμιε τ σμα, κδαπανμενος πνεγκας, ναποσκοπομενος, τν ντδοσιν τν μλλουσαν, ν νμει σοι κραυγζοντι, νδοξε Δεσπτης· Πντα τ ργα, μνετε τν Κριον. Αμασι τος σος, γ καθηγισθη, κα ατρεον ναδδεικται, σμα τ πολαθλον, πσαν νσον, πσαν κκωσιν, πσαν δαιμνων πντοτε, βλβην ποδικον, κ τν πιστς προσφευγντων σοι. Κσμος θλητν, δεχθης τ ν κσμ, εσεβοφρνως πωσμενος, κα τ περκσμια, βραχυττ ξωνομενος, τιμ σου ρτμιε, αματι νακρζων· Πντα τ ργα μνετε τν Κριον. κλυστος λιμν, χειμαζομνοις φθης, κα θαλαττεουσιν κστοτε, κινδνοις κα θλψεσι, κα παθμασιν ρτμιε· ν διασζμενοι, χριτι μελδομεν· Πντα τ ργα μνετε τν Κριον. Θεοτοκον εσαντας μς, πικρ το ξλου βρσει, κα συμπτωθντας λισθμασι, Πναγνε νπλασας, Πλαστουργν ποκυσασα, κα Λγον νυπστατον, χραντε, ν μνομεν, πντα τ ργα ς Κριον. Ερμς «Κμινος ποτ, πυρς ν Βαβυλνι, τς νεργεας διεμριζε, τ θε προστγματι, τος Χαλδαους καταφλγουσα, τος δ πιστος δροσζουσα ψλλοντας· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον».

http://azbyka.ru/otechnik/greek/mineja-o...

При составлении предлагаемых вниманию читателей очерков и заметок, кроме непосредственного личного наблюдения, автором принята во внимание вся паломническая литература, как древнейшего времени, так и современная, русская и иностранная. Специальной, в пределах намеченных автором задач и объема, литературы, можно смело говорить, не имеется, и такие очерки, как арх. Леонида (Кавелина) : «Великий пост в св. граде Иерусалиме» М. 1864 г., П–ни (архимандрита Антонина Капустина) «Пасха в Иерусалиме» 1867 г. (Херсон. епарх. Вед. 1867, 12), «Праздник Рождества Христова в Вифлееме» (Церк. Летоп. 1866, 9 и 10), «6 Января на Иордане» (Херсон. епарх. Вед. 1867, 5), «Водосвятие в храме Воскресения» (Херсон. епарх. Вед. 1869, 5), «Патриаршее богослужение в Иерусалиме» (Церк. Лет. 1867, 30), Святогробца «Ο σγχρονοι τελεται της χκλησας «Ιεροσολμων» (Να Σιν, τ. α», 1904 ετ. σελ. 87–96, 164–168, 274–282, 385–393) и заметки в греческих газетах »Αρμονα, Αμλθεια и Νεολγος использованы автором с глубокою признательностью и полным вниманием. Автору, очевидцу большинства из описанных им церковных торжеств в дни великих праздников, посчастливилось восполнить свои наблюдения положительными документальными данными, заимствованными им из редких филлад или брошюр, издаваемых большей частью в патриарших типографиях и особым распространением в публике не пользующихся. В этом случае ему незаменимую услугу оказали следующие брошюры и книги: 1) Διταξις Τυ­πικο τν κατ την εορτν της Χρστου γεννσεως ακολου­θιν. ν " Ιεροσολμοις 1886 ετ. 2) Ακολουθα ιερ εις τν μετστασ τς περαγας Δεσπονης μν Θεοτκον κα αειπρθενου Μαρας. ν Ιεροσολμοις 1885 ετ. 3) Ακο­λουθα του ερου νιπτρος, τελομενη ν τ πατριαρχικν θρνω τν Ιεροσολμων. ν " Ιεροσολμοις 1885 ετ. 4) Δι- ταξις περ του αγου μρου. ν Κωνσταντινουπλει 1890 ετ. 5) Ακολουθα του γου νδοξου κα πανευφμου αποστ­λου Ιακβου το ελφοθου κα πρτου ιερρχου τ> «Ιεροσολμων. ν Ιεροσολμοις 1861 ετ. 6) θεα λειτουρ­γα του γου νδοξου αποστλου Ιακβου το ελφοθου1 και πρτου ιερρχου τν »Ιεροσολμων, κδοθεΤσα μετ διατξεως και σημεισεων πο Διονυσου Λτα, αρχι­επισκπου Ζακνθου. ν Ζακνθω 1886 ετ. η) «0 Σιων- της μνοδς. ν »Ιεροσολμοις 1883 ετ. 8) " Ιερατικν, κ- δοθν εις χρσιν τν ιερων γκρσει τς τοδ Χρστου Με- -γλης Εκκλησας. ν Κωνσταντινουπλει 1895 ετ. и 9) Τυπικν κατ τν τςιν τς το Χρστου Μεγλης Εκκλη­σας. ν Κωνσταντινουπλει 1888 ετ.

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksej_Dmitri...

За исполнением правил общежития строго наблюдал сам преподобный Сергий. От начальствующих он требовал быть кроткими и милостивыми к подчиненным, а братии заповедовал быть в беспрекословном послушании у начальствующих. Поступь у всех должна быть тихая и спокойная, с наклоненной головой, чтобы наружность соответствовала внутреннему смирению. В свободное время братия должны были находиться в своих келлиях, а чтобы руки их не были праздны, должны были заниматься рукоделием, или, как говорят иноки, поделием, потому что настоящее «дело» инока – спасение своей души. Одним из важных келейных послушаний, судя по оставшимся в лаврской библиотеке и ризнице памятникам, было «списание книжное» и переплет рукописей в кожу. Жизнеописатель ученика Сергиева Афанасия, впоследствии основателя Высоцкого монастыря, говорит, что Сергий особенно любил Афанасия за его трудолюбие в переписывании книг. И теперь в лаврской ризнице можно видеть Евангелие преподобного Никона на пергаменте, малой меры, с надписью на нем: «Евангелие четвертное, на харатье, Никона чудотворца. А не отдати его никому». Служебник, писанный, может быть, для преподобного Сергия, рукой преподобного Никона в 1381 году, на пергаменте, в 12 долю. В библиотеке лавры также сохранилось несколько драгоценных рукописей от времен преподобного Сергия. Некоторые из них принесены из Ростова, где в то время процветало книжное учение в обители Григория Богослова и откуда пришел к преподобному списатель жития его – Епифаний премудрый , а другие рукописи писаны в самой обители Сергиевой или же относятся к более раннему времени и драгоценны для нас потому, что они бывали в руках угодника Божия, по ним он молился, читал братии поучения и сам поучался в слове Божием. Таковы на пергаменте Пятикнижие Моисеево (Ν 1), собрание некоторых книг Ветхого Завета (Ν 2), «Паремейник» (Ν 4), Евангелие (Ν 5), Поучения Ефрема Сирина (Ν 7), 16 слов святого Григория Богослова (Ν 8), с искусной заглавной заставкой из перевитых фигур с красками и с надписью: «Елисеевской» – может быть, эта рукопись принадлежала преподобному Елисею, ученику преподобного Сергия; Иоанна Златоуста (Ν 9), «Златая цепь» (Ν 11), два Сборника (ΝΝ 12 и 13) – Пандекты Никона Черногорца (Ν 14), «Мерило праведное» (Ν 15).

http://azbyka.ru/otechnik/prochee/sotnit...

  001     002    003    004    005    006    007    008    009    010