| 423. Григ. Бог. 424. Кан. воскр. 6–го гл., ирм. 7–й. 425. «Нощь не светла неверным Христе, верующим же просвещение сладостию словес Твоих» (канон воскресн. 7–го гл., ирм. 7–й). — Помню, когда я учился, то среди моих товарищей ирмос этот был предметом пререканий, ибо одни считали за подлежащее слово «нощь», а другие — «Христе». При первом толковании ирмос парафразировался так: «ночь, т. е. время богослужения, несветла, о Христос, для неверующих, а для верующих она оказывается просвещением, ибо в это время они слушают божественные словеса». При втором же толковании ирмос парафразируется так: «Ты, Христос, — несветлая ночь для неверующих, а для верующих — Ты просвещение чрез сладость Твоих словес». — Греч. текст показывает, что правильно именно последнее толкование. В сам. дел, в ирмосе: «Νξ φεγγς τος πστος Χρστε, τος δ πιστος φωτισμς [мист. термин] τροφ των θεων λγων σου» (Ειρμο εις χον βαρυν, ωδ ε " . — Ερμολγιον, κδ. " Ιων. Νικολαδου, εν θναις, 1906, σ. 120) слово «νξ», как стоящее без члена, есть сказуемое, а «Χριστ» служит при нем подлежащим. 426. О λθος κρογωνιαος см.: Ив. Мансветов, — Новозаветное учение о Церкви, М., 1879, стр. 40–41. — Hoffmann, — Heil. Schr., Th. IV, 1, 1870, S. 104. — По бл. Феодориту («Творения», Т. VII, стр. 428), это есть камень, полагаемый во главу угла и потому связующий и сдерживающий, «смыкающий две стены здания». По св. Иоанну Златоусту «краеугольным камнем называется то, что поддерживает и стены и основание, — на чем утверждается все здание» (Бес. на посл. к Ефес., стр. 90). 427. Библ. ук. соч. К. Н. Леонтьева и литер, о нем, составл. А. М. Коноплянцевым, см. в лит. сб. «Памяти К. Н. Леонтьева», СПБ., 1911, стр. 403–424. Но его необх. пополнить недавно найденным соч. Леонтьева: «Четыре письма с Афона» («Бог. В.», 1912 г., нояб. и дек.=К. Н. Леонтьев, — Отшельничество, монастырь и мир. Их сущность и взаимн. связь. Изд. «Рел. — фил. Библ.», Серг. — Пос. 1912) и «Собр. соч. К. Леонтьева» в 12 том., М., 1912. |
| Απολυτκιον, Θεοτκε Παρθνε εκ γ " Κα η λοιπ, Ακολουθα τς Αγρυπνας ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Μετ τν Εξψαλμον τ, Θες Κριος τ Απολυτκιον Αναστσιμον δς, κα τ Θεοτοκον. Ετα η συνθης Στιχολογα, τ Αναστσιμα Ευλογητρια τ Καθσματα, κα οι Αναβαθμο τς Οκτωχου τ, Πσα πνο, κα τ Εωθινν ενδιτακτον Ευαγγλιον. Ειθ " οτω τ, Ανστασιν Χριστο θεασμενοι κα μετ τν Ν " ψλλομεν τ Ιδιμελα τατα. Δξα... χος πλ. δ " Τς μετανοας νοιξν μοι πλας Ζωοδτα, ορθρζει γρ τ πνεμ μου, πρς ναν τν γιν σου, ναν φρον το σματος, λον εσπιλωμνον, αλλ " ως οικτρμων κθαρον, ευσπλγχνω σου ελει. Κα νν... Θεοτοκον χος ο αυτς Τς σωτηρας εθυνν μοι τρβους, Θεοτκε, αισχρας γρ κατερρπωσα, τν ψυχν αμαρταις, ως ραθμως τν βον μου, λον εκδαπανσας, τας σας πρεσβεαις ρσα με, πσης ακαθαρσας. Στχ. Ελησν με ο Θες κατ τ μγα ελες σου κα κατ τ πλθος τν οικτιρμν σου, εξλειψον τ ανμημα μου. χος πλ. β " Τ πλθη τν πεπραγμνων μοι δεινν, εννον ο τλας, τρμω τν φοβερν ημραν τς κρσεως, αλλ θαρρν εις τ λεος τς ευσπλαγχνας σου, ως ο Δαυδ βο σοι. Ελησν με ο Θες, κατ τ μγα σου λεος. Οι Καννες, ο Αναστσιμος, ο Σταυροαναστσιμος τς Θεοτκου κα το Τριωδου. Τν δ Ακολουθαν το Μηναου ψλλομεν τ παρελθοση Παρασκευ εσπρας εν τος, Αποδεπνοις. Ο Κανν το Τριωδου εις στ " . Ποημα το κυρου Ιωσφ. Ωδ α " χος β " Τν Μωσiως ωδν Ιησο ο Θες, μετανοοντα δξαι νν καμ, ως τν σωτον Υιν, πντα τν βον εν αμελεα ζσαντα κα σ παροργσαντα. Ον μοι δδωκας πρν, κακς εσκρπισα θεον πλοτον, εμακρνθην απ σο, αστως ζσας, εσπλαγχνε Πτερ. Δξαι ον καμ επιστρφοντα. Τς αγκλας νυν, τς πατρικς προσεφαπλσας δξαι, Κριε, καμ, σπερ τν σωτον, πανοικτρμον, πως ευχαρστως δοξζω σε. Θεοτοκον Εν εμο ο Θες, πσαν δεικνς αγαθωσνην, πριδ μου τν πληθν, τν εγκλημτων ως ευεργτης, θεαις τς Μητρς σου δεσεσι. Καταβασας δε λγομεν τος Ειρμος το Καννος. «Τν Μωσως ωδν, αναλαβοσα βησον ψυχ, Βοηθς και σκεπαστς, εγνετ μοι εις σωτηραν, οτς μου Θες κα δοξσω αυτν». |
| Δξα... χος β " Τας τν Αποστλων, πρεσβεαις Ελεμον, εξλειψον τα πλθη, τν εμν εγκλημτων. Κα νν... Τας τς Θεοτκου, πρεσβεαις Ελεμον, εξλειψον τ πλθη, τν εμν εγκλημτων. Στχ. Ελησν με, ο Θες, κατ τ μγα λες σου, κα κατ τ πλθος τν οικτιρμν σου εξλειψον τ ανμημ μου. Πεντηκοστριον χος ο αυτς Αναστς ο Ιησος απ το τφου, καθς προεπεν, δωκεν ημν, τν αινιον ζων κα μγα λεος. Ο Κανν. Τος Ειρμος αν δο κα τ τροπρια εις δδεκα. Ποημα Ιωννου Μοναχο Ωδ α " χος α " Ο Ειρμς σωμεν πντες λαο, τ εκ πικρς δουλεας, Φαρα τν Ισραλ απαλλξαντι, κα εν βυθ θαλσσης, ποδ αβρχως οδηγσαντι, ωδν επινκιον, τι δεδξασται. Σμερον αρ ψυχν, τι Χριστς εκ τφου, σπερ λιος εκλμψας τριμερος, τν ζοφερν χειμνα απλασε τς αμαρτας ημν, αυτν ανυμνσωμεν, τι δεδξασται. Η βασιλς τν ωρν, τ λαμπροφρω ημρα, ημερν τε βασιλδι φαντατα, δορυφοροσα τρπει, τν γκριτον τς Εκκλησας λαν, απαστως ανυμνοσα, τν αναστντα Χριστν. Πλαι θαντου Χριστ, ουδ το τφου σφραγδες, οδε κλεθρα τν θυρν σοι αντστησαν, αλλ " εξαναστς επστης, τος φλοις σου ειρνην Δσποτα δωρομενος, τν πντα νον υπερχουσαν. Καταβασα Αναστσεως ημρα, λαμπρυνθμεν Λαο, Πσχα Κυρου, Πσχα, εκ γρ θαντου πρς ζων, κα εκ γς πρς ουρανν, Χριστς ο Θες, ημς διεββασεν, επινκιον δοντας. Ωδ γ " Ο Ειρμς Στερωσν με Χριστ, επ τν πτραν τν εντολν σου, κα φτισν με φωτ το προσπου σου, ουκ στι γρ γιος, πλν σου φιλνθρωπε. Καινος αντ παλαιν, αντ φθαρτν δ αφθρτους, δι Σταυρο σου Χριστ, τελσας ημς, ν καιντητι ζως πολιτεεσθαι, αξως προσταξας. Εν τφω περικλεισθες, τ περιγρπτω σαρκ σου, ο απεργραπτος, Χριστ ανστης, θυρν κεκλεισμνων δ επστης, σο τος Μαθητας, παντοδναμε. Τος μλωπς σου Χριστ, ος εκουσως υπστης, υπρ ημν τος Μαθητας σου φυλξας μαρτριον, τς σς δειξας, ενδξου Αναστσεως. Καταβασα Δετε πμα πωμεν καινν, ουκ εκ πτρας αγνου τερατουργομενον, αλλ " αφθαρσας πηγν, εκ τφου ομβρσαντος Χριστο, εν στερεομεθα. |
| Κανν Σταυροαναστσιμος, ο η Ακροστιχς, σν τος Ειρμος. δω τν ανον τ φερεσβω λγω. Ο Ειρμς τριπτον ασυνθη, αβρχως θαλατταν ανσας τρβον, ο εκλεκτς εβα Ισραλ. Τ Κυρω σωμεν, τι δεδξασται. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Δναμις ασθενοσιν, ανστασις πεσοσι, κα αφθαρσα τος τεθνεσι, γγονας Χριστ, τς σαρκς τ πθει σου, τι δεδξασται. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. κτειρε τν πεσοσαν, εικνα κα ανστησε, συντριβεσαν ο πλαστουργς Θες κα καινουργς, νεκρωθες ο γγονε, τι δεδξασται. Κανν τς Υπεραγας Θεοτκου, ο η Ακροστιχς. δω τν ανον τ φερεσβω Κρη. Ειρμς ο αυτς Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Αλος πλαι κλμαξ, κα ξνως χερσωθεσα, οδς θαλσσης, τν σν εδλου γννησιν Αγν, ν υμνομεν παντες, τι δεδξασται. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Δναμις το Υψστου, Υπστασις τελεα, Θεο Σοφα, σωματωθεσα χραντε εκ σο, τος βροτος, ωμλησεν, τι δεδξασται. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. δευσε δι πλης, αβτου κεκλεισμνης, τς σς νηδος, δικαιοσνης λιος Αγν, κα τ κσμω λαμψεν, τι δεδξασται. Ωδ γ " Ο Ειρμς Εξνθησεν η ρημος, ωσε κρνον Κριε, η τν εθνν στειρεουσα, Εκκλησα τ παρουσα σου, εν εστερεθη η καρδα μου. Στχ. Δξα τ Αγα Αναστσει σου, Κριε. Η κτσις εν τ πθει σου, ηλλοιοτο βλπουσα, εν ευτελε προσχματι, υπ " ανμων, μυκτηριζμενον, τν εδρσαντα πντα θεω νεματι. Στχ. Δξα τ Αγα Αναστσει σου, Κριε. Εκ χος κατ " εικνα με, τ χειρ σου πλασας, κα συντριβντα πλιν δ, εις χον θαντου δι " αμαρταν Χριστ, συγκαταβς εις δην συνανστησας. Θεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Τ τγματα εξστησαν, τν Αγγλων Πναγνε, κα τν ανθρπων φριξαν, αι καρδαι επ τ τκω σου, δι σε Θεοτκε, πστει σβομεν. Κανν Σταυροαναστσιμος Ο Ειρμς Τξον συνετρβη δυναστν τ κρτει σου Χριστ, κα δναμιν ασθενες, σ περιεζσαντο. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Ο πντων επκεινα Χριστς, ηλττωται βραχ, τ πθει τ τς σαρκς, τς Αγγλων φσεως. |
| Λβετε, φγετε, τοτο μου εστ το Σμα, το υπρ υμν κλμενον εις φεσιν αμαρτιν. Αμν. Ομοως και το ποτριον μετ το δειπνσαι, λγων Πετε εξ» αυτο πντες, τοτο εστ το Αμα μου, το της Καινς Διαθκης, το υπρ ημν και πολλν εκχυνμενον εις φεσιν αμαρτιν. Αμν. Μεμνημνοι τονυν της σωτηρου τατης εντολς, και πντων των υπρ ημν γεγενημνων, του σταυρο, του τφου, της τριημρου αναστσεως, της εις ουρανος αναβσεως, της εκ δεξιν καθδρας, της δευτρας και ενδξου πλιν παρουσας. Τα Σα εκ των Σων, σοι προσφρομεν κατ πντα, και δι πντα. Σε υμνομεν, σε ευλογομεν, σοι ευχαριστομεν, Κριε, και δεμεθ σου, ο Θες ημν. τι προσφρομν σοι την λογικν τατην και αναμακτον λατρεαν, και παρακαλομεν σε και δεμεθα, και ικετεομεν. Κατπεμψον το Πνεμα σου το γιον εφ» ημς, και επ τα προκεμενα δρα τατα. Ο Θες ιλσθητ μοι τω αμαρτωλ και ελησον με. (3) Ευλγησον, Δσποτα, τον γιον ρτον. + Και ποησον τον μεν ρτον τοτον, τμιον Σμα του Χριστο σου. Αμν. Ευλγησον, Δσποτα, το γιον Ποτριον. + Το δε εν τω ποτηρω τοτω, τμιον Αμα του Χριστο σου. Αμν. Ευλγησον, Δσποτα, αμφτερα τα για. + Μεταβαλν τω Πνεματ σου τω Αγω. Αμν. Αμν. Αμν. στε γενσθαι τοις μεταλαμβνουσιν εις νψιν ψυχς, εις φεσιν αμαρτιν, εις κοινωναν του Αγου σου Πνεματος, εις Βασιλας ουρανν πλρωμα, εις παρρησαν την προς σε, μη εις κρμα η εις κατκριμα. τι προσφρομν σοι την λογικν τατην λατρεαν υπρ των εν πστει αναπαυσαμνων Προπατρων, Πατρων, Πατριαρχν, Προφητν, Αποστλων, Κηρκων, Ευαγγελιστν, Μαρτρων, Ομολογητν, Εγκρατευτν, Διδασκλων, και παντς πνεματος δικαου εν πστει τετελειωμνου. Εξαιρτως της Παναγας, αχρντου, υπερευλογημνης, ενδξου, Δεσπονης ημν Θεοτκου και αειπαρθνου Μαρας. ξιν εστιν ως αληθς μακαρζειν σε την Θεοτκον, την αειμακριστον και παναμμητον και μητρα του Θεο ημν. Την τιμιοτραν των Χερουβεμ και ενδοξοτραν ασυγκρτως των Σεραφεμ, την αδιαφθρως Θεν Λγον τεκοσαν, την ντως Θεοτκον, σε μεγαλνομεν. απ τς θ» Ωδς Ειρμο κατ τ Τυπικν. |
| Μετ τατα γνεται ανγνωσις εις τ κατ Ματθαον Ευαγγλιον. Τ επαριον, τις εστ μετ τν Παρασκευν... Ετα τν Ν " , κα τν επμενον Καννα, ψλλοντες τος Ειρμος αν β " , κα τ Τροπρια εις δ " , κα αθις σχατον Καταβασας τος αυτος Ειρμος. Εστι δ οτος ο Κανν, η μν α " , γ " , δ " κα ε " Ωδ, ποημα Μρκου Μοναχο επισκπου Υδροντος. η δ ς " , ζ " , η κα θ " Ωδ, Κοσμ το Αγιοπολτου. οι δ Ειρμο εισι ποημα γυναικς τινος Κασσας. λος δ ο Κανν φρει ακροστιχδα, νευ τν Ειρμν. Κα σμερον δ Σββατον μλπω μγα. Ωδ α " χος πλ. β " Ειρμς Κματι θαλσσης, τον κρψαντα πλαι, δικτην τραννον, υπ γς κρυψαν, τν σεσωσμνων οι Παδες, αλλ " ημες ως αι Νενιδες, τ Κυρω σωμεν. Ενδξως γρ δεδξασται. Κριε Θε μου, εξδιον μνον, κα επιτφιον, ωδν σοι σομαι, τ τ ταφ σου ζως μοι, τς εισδους διανοξαντι, κα θαντω θνατον, κα δην θανατσαντι. νω σε ενθρνω, κα κτω εν τφω, τ υπερκσμια, κα υποχθνια, κατανοοντα Σωτρ μου, εδονετο τ νεκρσει σου, υπρ νον ωρθης γρ, νεκρς ζωαρχικτατος. να σου τς δξης, τ πντα πληρσης, καταπεφοτηκας, εν κατωττοις τς γς, απ γρ σο ουκ εκρβη, η υπστασς μου η εν Αδμ, κα ταφες φθαρντα με, και νοποιες, Φιλνθρωπε. Καταβασα Κματι θαλσσης, τον κρψαντα πλαι, δικτην τραννον, υπ γς κρυψαν, τν σεσωσμνων οι Παδες, αλλ " ημες ως αι Νενιδες, τ Κυρω σωμεν. Ενδξως γρ δεδξασται. Ωδ γ " Ο Ειρμς Σ τν επ υδτων, κρεμσαντα πσαν τν γν ασχτως, η Κτσις κατιδοσα, εν τ Κρανω κρεμμενον, θμβει πολλ συνεχετο. Ουκ στιν γιος πλν σου Κριε, κραυγζουσα. Σμβολα τς ταφς σου, παρδειξας τς Ορσεις πληθνας, νν δ τ κρφι σου, θεανδρικς διετρνωσας, κα τος εν δη Δσποτα, ουκ στιν γιος, πλν σου Κριε, κραυγζουσιν. πλωσας τς παλμας, κα νωσας τ τ πρν διεσττα, καταστολ δ Στερ, τ εν σινδνι κα μνματι, πεπεδημνους λυσας. Ουκ στιν γιος, πλν σου Κριε, κραυγζοντας. Μνματι κα σφραγσιν, αχρητε συνεσχθης βουλσει, κα γρ τν δναμν σου, τας ενεργεαις εγνρισας, θεουργικς τος μλπουσιν, ουκ στιν γιος, πλν σου Κριε φιλνθρωπε. |
| Πκειται πλι γι διασκευ το καννα τς Μ. Πμπτης (βλ. ντυπο Τριδιο). ε. Μηναο ανουαριου 5· ν τος ποδεπνοις Κανν, ο κροστιχς· Κα σμερον δ Σββατον μλπω μγα. Πρκειται γι τν γνωστ καννα το Μ. Σαββτου, το ποου ο δς ς´–θ´ ποτελον τετραδιο μ κροστιχδα «Σββατον μλπω μγα», ποημα το Κοσμ (βλ. παραπνω, περπτωση α´). δ ζ´, 2 Κοσμς (Τετραδιο Μ. Σαββτου) ννυμος (Προερτιος Καννας Θεοφανεων) : λβιος τφος!:: ν αυτ γρ δεξμενος,:: ς πνοντα τν δημιουργν,:: ζως θησαυρς:: θεας ναδδεικται:: ες σωτηραν μν τν μελ-:: δοντων· λυτρωτ,:: Θες ελογητς ε : λβιον εθρον!:: ν αυτ γρ δεξμενον:: βαπτισθντα τν δημιουργν:: δδεικτσι πηγ:: ζωηφρου νματος:: ες σωτηραν μν τν μελ-:: δοντων· λυτρωτ,:: Θες ελογητς ε ΠΙΝΑΚΕΣ ΕΡΓΩΝ ТОΥ ΚΟΣΜΑ 1. ΕΙΡΜΟΙ Πνακα τν παρχν τν ερμν το Κοσμ συνταξε κα δημοσευσε Σ. Εστρατιδης 518 . διος ξδωσε τ κεμενο τν ερμν στ γνωστ Ερμολγι το (1932), μ βση τος κδικες Paris. Coisl. gr. 220 (ιγ´ α.) κα Μ. Λαρας В 32 (ιγ´ α.). Σμερα γνωρζουμε κα λλο λαμπρ ερμολγιο, τς Κρυπτοφρρης (=Cod. Crypt. Ε.γ. II, ιδ´ α.) 519 . Περιργως, πρχουν πολλς κα οσιδε.ς διαφορς νμεσα στν Πνακα κα στ Ερμολγιο το Εστρατιδη, μολοντι, πως διος μαρτυρε, πνακας καταστρθηκε μ βση τς νδεξεις το ντυπου Ερμολογου το. κτς ατο, ρθμηση στν πνακα εναι σφαλμνη ξαιτας τυπογραφικς βλεψας. Μετ τν ρ. 57 πανρχεται στν 49 κα συνεχζει κανονικ. τσι Πνακας οσιαστικ περιλαμβνει 167 ερμος κα χι 158, πως ναγρφεται. πνακας ατς περιχει κα λλα οσιδη σφλματα κα παραλεψεις, πο πρπει ν διορθωθον. Γι τν νασνταξη το πνακα τν ερμν το Κοσμ, πο πιχειρομε δ, χρσιμες, νομζω, εναι ο κλουθες παρατηρσεις: α. Ερμο «Ες τν Χριστο Γννησιν» (Σ. Εστρατιδου, Κοσμς, σ. 92. Ερμολγιον, σσ. 6–7, ρ. 8). Ο δς χουν διπλος ερμος, κτς π τς β´ κα δ´. Οσιαστικ πρκειται γι δο πλρεις ερμος στν δια ορτη κα τσι πρπει ν διακρνονται, πως ρθ τς διακρνει Cod. Crypt. Ε.γ. II, f. 4 ν . Τν πρτο ερμ «Χριστς γεννται, δοξσατε» (στν πνακα ο ρ. 1, 4, 6, 7, 9, 11, 13, 15) χρησιμοποησε διος Κοσμς στν μνυμο καννα το κα τν περιλαβε στν κροστιχδα. πομνως χουμε να σφαλς μτρο λγχου κα πρβλημα δ δν φσταται. |
| Σταυροθεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. ρα τ το Πθους, τν ωραον εν κλλει εισβλψασα, εδος, Παρθνε, ουδ κλλος κεκτημνον, εβας πικρς, Αγν, αλαλζουσα. Ομοι! πς πσχεις Υι, εκ παθν, πντας θλων ρσασθαι. Κανν τς Θεοτκου Ο Ειρμος Ο μνος ειδς τς τν βροτν, ουσας τν ασθνειαν, κα συμπαθς αυτν μορφωσμενος, περζωσν με εξ ψους δναμιν, το βον σοι, γιος ο νας ο μψυχος, τς αφρστου σου δξης Φιλνθρωπε. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Δεσπτην τεκοσα το παντς, κα πντων οσα Δσποινα, τς δεσποτεας νν με εξρπασον, τν ακαθρτων παθν πανμωμε, εμαυτν αθλως γρ, τοτοις κατεδολωσα, ραθυμα κα γνμης στρεβλτητι. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. χουσα αε τ συμπαθς, ως μνη συμπαθστατον, κα αγαθν κυσασα Κριον, ασυμπαθ με ντα κα σπλαγχνον, μοχθηρα φσεως, μ παρδης, χραντε, αλλ " επστρεψον σας παρακλσεσι. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Ζλης με ατπων λογισμν, κινδνων τε κα θλψεων, κα πειρασμν, Παρθνε, εξρπασον, κα πρς λιμνας, ενθους θυνον, κα γαλνης πλρωσον, τν εμν δινοιαν, ικετεω σε, μνη Πανμνητε. Ωδ δ " Ο Ειρμς Ρβδος εκ τς ρζης Ιεσσα Ακκοε πλαι Αββακομ, Χριστ, σο ο θαυμσιος, τν ακον κα φβω κραζεν. Απ θαιμν ο Θες, κα ο Αγιος ξεις, ρους εκ δασος κατασκου, το σσαι σο τος χριστος, δξα τ δυνμει σου Κριε. Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. Στγματα κα μλωπας Χριστ, υπνεγκας σταυρομενος, τος τς καρδας μου ιμενος, χολς εγεσω πικρς, ενηδνου γεσεως, τν φθοροποιν εξαρων βλβην, εν ξλω δ προσπαγες, ξλου τν κατραν ηφνισας. Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. Μακρν απωσθντα απ σο, τ θνη ανυψομενος, επ Σταυρο πλησον ελκυσας, κατλλαξας δ ημς τ Πατρ, Μακρθυμε, μσον εμβαλν, οα Μεσ της σαυτν, κα μσον τς γς, πθος ενεγκν επονεδιστον. Μαρτυρικ Στχ. γιοι το Θεο πρεσβεσατε υπρ ημν. Αιμτων θαλσση μυστικ, υμν θεομακριστοι, σν τος αυτο πσι στρατεμασιν, ο νοητς Φαρα εμπεσν απλετο, θεν εν χαρ υμες σωθντες, επαγγελας πρς γν, ουρανοπολται γεγνατε. |
| Στχ. Δξα τ Αγα Αναστσει σου, Κριε. Εν τφω, σωματικς, εν δη δ μετ ψυχς ως Θες, εν Παραδεσω δ μετ Ληστο, κα εν θρνω υπρχες Χριστ, μετ Πατρς κα Πνεματος, πντα πληρν ο απεργραπτος. Θεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Ασπρως, τ το Πατρς βουλματι, εκ θεου Πνεματος, τν το Θεο συνεληφας Υιν, κα σαρκ απεκησας, τν εκ Πατρς αμτορα, κα δι " ημς εκ σο απτορα. Κανν Σταυροαναστσιμος, ο η Ακροστιχς: «Ανον Ιωννης μελιηδα τταρτον δει». Ο Ειρμς Ανοξω τ στμα μου, κα πληρωθσεται Πνεματος, κα λγον ερεξομαι, τ Βασιλδι Μητρ, κα οφθσομαι, φαιδρς πανηγυρζων, κα σω γηθμενος, τατης τ θαματα. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Ισω τ σντριμμα, τς ανθρωποτητος Κριε, τ θεω σου αματι, ανασκευσας αυτν, κα συντριψας, δυνστην εν ισχ, τν πλαι συντρψαντα, σο τ πλαστοργημα. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Νεκρν εξανστασις, δι νεκρσεως γγονας, ισχς γρ αφρηται τς θανατσεως, ομιλσασα, ζω τ αιωνω, τ πντων δεσπζοντι, σεσαρκωμνω Θε. Θεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Ωραος υπρτερος, τν ουρανων Δυνμεων, ο θες σου γγονεν, οκος ο μψυχος, η εν μτρασε, βαστσασα Παρθνος, τ ρος τ γιον σο το Θεο ημν. Κανν τς Θεοτκου, ο η Ακροστιχς σν τος Ειρμος: «Τταρτος μνος τ πανευκλεε Κρη.» Ο Ειρμς Τρισττας κραταιος, ο τεχθες εκ παρθνου, απαθεας εν βυθ, ψυχς τ τριμερς, καταπντισον δομαι, πως σοι ως εν τυμπνω τ νεκρσει το σματος, επινκιον σω μελδημα. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Εσεσθησαν λαο, εταρχθησαν θνη, βασιλεαι κραταια δ, κλιναν Αγν, εκ το φβου το τκου σου, λθε γρ ο Βασιλες μου, κα καθελε τν τραννον, κα τν κσμον φθορς ελυτρσατο. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Τ σκνωμα αυτο, ο οικν εν υψστοις, τος βροτος συγκαταβς, ηγασε Χριστς, κα ασλευτον δειξε, μνη γρ μετ τν τκον, παρθενας κειμλιον, η τν Κτστην τεκοσα διμεινεν. Ωδ γ " Ο Ειρμς Ευφρανεται επ σο, η Εκκλησα σου Χριστ κρζουσα. Σ μου ισχς Κριε, κα καταφυγ κα στερωμα. |
| Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Σμασι φθαρτος, αφθαρσαν θεαν εκτσασθε, πθεσι τ πθος τ σεπτν, το απαθος στερρς μιμησμενοι, πανεφημοι Μρτυρες, τν Ασωμτων πντων συνριθμοι. Σταυροθεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Τμον σε ποτ, ο Προφτης Κρη τεθαται, εν τ δακτλω το Πατρς, εναπεγρφη Λγος σαρκομενος, κα τ το προπτορος, λγχη ρηγνει, χραντε χειργραφον. Κανν τς Θεοτκου Ειρμς ο αυτς Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Μλωπας Χριστ, κα σφαγν εκν ως υπμεινας, τν μωλωπισθεσν μου ψυχν, τας ληστρικας δαιμνων κακσεσι, πρεσβεαις θερπευσον, τς σ Τεκοσης, μνε πολυλεε. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. ργον σν χειρν, πλαστουργ υπρχω κα ποημα, κακα δ φεως Χριστ, υφηδονν το βου συνττριμμαι, δι με ανπλασον, τς σ Τεκοσης, θεαις παρακλσεσιν. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Λγον το Πατρς, υπρ λγον ττοκας, λσαντα πσης αλογας τος βροτος, ν εκτενς δυσπει, αλγοις με πθεσι δουλομενον, ελευθερσαι, μνη αειπρθενε. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. αμα ημν, εκ παλμης βρεις εκστοτε, λη αγισματος σκην, λη φωτς υπρχουσα μπλεως, λη αποστζουσα, μρον ευωδας, Πναγνε Θενυμφε. Ωδ ε " Ο Ειρμος Επ τς γς ο αρατος φθης, κα τος βροτος εκν συνανεστρφης, ο ακατληπτος, δι πρς σ ορθρζοντες, ανυμνομν σε φιλνθρωπε. Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. σπερ αμνς ανηρτθης εν ξλω, κα τ Πατρ θυσα προσηνχθης, υπρ ημν αγαθ, κα θυσας παυσας, τν ειδλων παντοδναμε. Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. Νυγες πλευρν ζωοδτα τ λγχη, δο κρουνος σωτηρας προχεις, τος τς Τριδος, σ να καταγγλουσιν, ενεργεας δο φροντα. Μαρτυρικ Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Βσιν στερρν κα ασλευτον πτραν, σ Ιησο οι στερρο Αθλοφροι, πστει ευρμενοι, σπερ λθοι τμιοι, εαυτος επω κοδμησαν. Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Ρμη Θεο δυναμομενοι πστει, πσαν δεινν, δυναστεαν το πλνου κατεπαλασατε, αθλοφροι Μρτυρες, κα λαμπρς εστεφανθητε. |
|
|
