По преданию, до работы ювелиром, он был кузнецом. Однажды для того, чтобы было удобнее подковывать копыто буйной лошади, он оторвал ей ногу, поместил ее на наковальне, а затем восстановил первоначальный порядок. Каждый год во Фландрии эта история поминается прибытием большого количества конных паломников. Святитель Элуа построил часовню или молельню Рюдоруар (Rudoroire) в пригороде Суассона (Soissons), которую он заменил к 645 году монастырем, посвященным святому Лю и который стал позже монастырем святого Элуа. Монастырь был разграблен норманнами в 860 году, и к XIII веку был восстановлен лишь частично. К 1207 году восстановили здания и воздвигли великолепную церковь , которая даже могла соперничать с собором Бовэ. Монастырь был снова опустошен в 1472, на этот раз бургундами, которые ограбили архивы и уничтожили, помимо других документов, и документы на право владения собственностью. Ста двадцатью годами позже его разрушили снова во времена Лиги. Король Генрих IV возвел на этом месте крепость. Бенедиктинцы получили от Луи XIII разрешение, чтобы обосноваться в тех краях, где находился монастырь и некоторые его владения. Они восстановили скромный монастырь и церковь , желая воссоздать великолепное аббатство, которое существовало прежде. В 1789 в монастыре оставалось приблизительно двадцать бенедиктинцев. В епархии Бовэ – Нуайон – Сенлис имеются 17 церквей и один приход, посвященные Святому Элуа: Церкви в Авикурте (Avricourt) Карлепонте (Carlepont) Компьене Кризоле (Crisolles) Кувийи (Cuvilly) Эмемонт-Бутаване (Ernemont-Boutavent) Леглантье (Léglantiers) Либермонте (Libermont) Марёй Ла Мотт (Mareuil La Motte) Мениль Контевилле (Mesnil Conteville) Монши Сан Элуа (Monchy St Eloi) Нёвилль Гарнье (Neuville Garnier) Новиллерсе (Novillers) Оньёле (Ognolles) Плойроне (Ployron) Дреслинкурте (Dreslincourt) Траси-лё-Вале (Tracy-le-Val) и приход в Нуайоне. Атрибуты Святого Элигия: чаша, молот, наковальня, щипцы и лошадиная нога. Святой Элигий считается покровителем крестьян, золотых дел мастеров, кузнецов, слесарей, всех тех, кто работает по металлу, шахтеров, оружейников, чеканщиков монеты, часовщиков, изготовителей ламп, корзинщиков, граверов, каретников, кучеров, шорников, торговцев лошадьми и ветеринаров, лошадей. К нему обращаются при болезнях лошадей.

http://azbyka.ru/otechnik/Zhitija_svjaty...

Эта публичная исповедь без покаяния не очищает и не освобождает художника, но заражает зрителя всем тем, что он в себе несет. «Свобода» художника проявляется здесь за счет свободы зрителей, которым навязывается личное восприятие художника, заслоняющее от них реальность Церкви. Художник, сознательно или бессознательно стоящий на этом пути, подчинен своей чувственности и эмоциональности; создаваемый им образ неизбежно теряет свое литургическое содержание и значение. Кроме того, индивидуальный подход к искусству в Церкви разрушает его единство, раздробляет его, лишая отдельных художников связи между собой и с Церковью. Другими словами, принцип соборности уступает культу личности, обособленности, оригинальности, крайним проявлением которых является, например, недавно расписанная римо-католическая церковь в Асси (Франция). Пример Бернадетты Лурдской в этом смысле является весьма показательным: «Когда ей показали альбом изображений Божией Матери, она с отвращением отбросила изображения эпохи Ренессанса, отнеслась терпимо к изображениям Фра Анжелико, но остановилась с некоторым Удовлетворением на фресках и мозаиках совершенно примитивных, неподвижных и обезличенных». –Martindale С. С. What the saints looked like. L., 1947 (Catholic Truth Society, B397); цитировано в статье: Devaux Eloi, dom. L’agonie de l’art sacre//Zodiaque: Ca- hiers de l’Atelier du Coeur–Meurtry. 2.1951. P. 24). В связи с местными особенностями определяется и особый характер творчества. Так, например, вкус новгородцев к простому, сильному и выразительному проявился и в новгородском церковном искусстве, прекрасную характеристику которого дает И. Грабарь: «Идеал новгородца – сила, и красота его – красота силы. Не всегда складно, но всегда великолепно, ибо сильно, величественно, покоряюще. Такова же и новгородская живопись, – яркая по краскам, сильная, смелая, с мазками, положенными уверенной рукой, с графьями, прочерченными без колебаний, решительно и властно» (Грабарь И. [Э.] Андрей Рублев: Очерк творчества художника по данным реставрационных работ 1918–1925 гг.//Вопросы реставрации.

http://azbyka.ru/otechnik/Vladimir_Lossk...

Caput I. DE DEO Beatissimus Hieronymus, vir eruditissimus et multarum linguarum peritus, Hebraeorum nominum interpretationem primus in Latinam linguam convertit. Ex quibus pro brevitate praetermissis multis quaedam huic operi adiectis interpretationibus interponenda studui. Vocabulorum enim expositio satis indicat quid velit intellegi. Habent enim quaedam ex propriis causis nominum rationem. In principio autem decem nomina ponimus, quibus apud Hebraeos Deus vocatur. Primum apud Hebraeos Dei nomen El dicitur; quod alii Deum, alii etymologiam eius exprimentes σχυρς, id est fortem interpretati sunt, ideo quod nulla infirmitate opprimitur, sed fortis est et sufficiens ad omnia perpetranda. Secundum nomen Eloi. Tertium Eloe, quod utrumque in Latino Deus dicitur. Est autem nomen in Latinum ex Graeca appellatione translatum. Nam Deus Graece δος, φβος dicitur, id est timor, unde tractum est Deus, quod eum colentibus sit timor. Deus autem proprie nomen est Trinitatis pertinens ad Patrem et Filium et Spiritum sanctum. Ad quam Trinitatem etiam reliqua quae in Deo infra sunt posita vocabula referuntur. Quartum nomen Dei dicitur Sabaoth, quod vertitur in Latinum exercituum sive virtutum, de quo in Psalmo ab angelis dicitur (23,10): «Quis est iste rex gloriae? Dominus virtutum.» Sunt enim in huius mundi ordinatione virtutes multae, ut angeli, archangeli, principatus et potestates, cunctique caclestis militiae ordines, quorum tamen ille Dominus est. Omnes enim sub ipso sunt eiusque dominatui subiacent. Quintum Elion, quod interpretatur in Latinum excelsus, quia supra caelos est, sicut scriptum est de eo ( Ps. 113,4 ): «Excelsus Dominus; super caelos gloria eius.» Excelsus autem dictus pro valde celsus. Ex enim pro valde ponitur, sicut eximius, quasi valde eminens. Sextum Eie, id est, qui est. Deus enim solus, quia aeternus est, hoc est, quia exordium non habet, essentiae nomen vere tenet. Hoc enim nomen ad sanctum Moysen per angelum est delatum. Quaerenti enim quod esset nomen eius, qui eum pergere praecipiebat ad populum ex Aegypto liberandum, respondit (Exod.

http://azbyka.ru/otechnik/Isidor_Sevilsk...

1038 . О совершенстве, и о том, каким должно быть христианину. К Олимпию монаху. С. 224262. [С. 1654.] 2017/26. De perfectione Christiana ad Olympium monachum. CPG 3164. PG 46, 252285. 1039. О цели жизни по Боге; об истинном подвижничестве; ответ подвижникам, спрашивавшим о цели благочестия, и начертание, как жить и подвизаться в обществе. С. 263283. [С. 5575.] 918 2017/24. De instituto Christiano. CPG 3162. PG 46, 288305. 1040. О девстве. Письмо, содержащее увещание к праведной жизни. С. 284394. [С. 76186.] 2017/43. De virginitate. CPG 3165. PG 46, 317416. 1868 Творения св. Григория Нисского часть 7 ТСО 44. Кн. 3. 1041. О нищелюбии и благотворительности. С. 395433. [С. 187225.] 2017/10. De beneficentia (vulgo De pauperibus amandis i). CPG 3169. PG 46, 453469. —455— 1042. Против отлагающих крещение. с. 434450. [С. 226242.] TLG 2017/60. De iis qui baptismum differunt. CPG 3147. PG 46, 416432. 1043. На слова Писания: «а блудяй во свое тело согрешает» ( 1Кор.6:18 ). С. 451456. [С. 243248.] 2017/13. Contra fornicarios. CPG 3172. PG 46, 489496. 1044. Против ростовщиков. С. 457473. [С. 249265.] 2017/12. Contra usurarios. CPG 3171. PG 46, 433452. 1045. Против тяготящихся церковными наказаниями. С. 474484. [С. 266276.] TLG 2017/59. Adversus eos qui castigationes aegre ferunt. CPG 3190. PG 46, 308316. 1046. Слово к скорбящим о преставившихся от настоящей жизни в вечную, С. 485534. [С. 277309.] 2017/9. De mortuis non esse dolendum. CPG 3168. PG 46, 497537. 1872 творения св. григория нисского часть 8 TCO 45. Кн. 1. 1047. Слово на день светов, в который крестился наш Господь. С. 125. 2017/14. In diem luminum (In baptismum Christi oratio). CPG 3173. PG 46, 577 600. 1048. Слово на св. Пасху, и о тредневном сроке воскресения Христова. С. 2655. 2017/16. De tridui inter mortem et resurrectionem Domini nostri Jesu Christi spatio i (yulgo In Christi resurrectionem oratio). CPG 3175. PG 46, 600628. 1049. Слово на св. Пасху о воскресении; сказано в великий день воскресный. С. 5687. 2017/15. In sanctum Pascha (yulgo In Christi resurrectionem oratio in). CPG 3174. PG 46, 652681.

http://azbyka.ru/otechnik/pravoslavnye-z...

  Isany ölümi   (Mark 15:33-41;Luka 23:44-49;Ýohanna 19:28-30)   45 Günortan on ikiden öýlän sagat üçe çenli tutu ýurdy garakylyk gaplap aldy. 46 Öýlän sagat üç töweregi Isa gaty ses bilen gygyryp: «Elohi, Elohi! Lema sabaktani?» ýagny: «Hudaýym, Hudaýym! Näme üçin Meni terk etdi?» diýdi. 47 Ol ýerde duranlary käbirleri muny eidenlerinde: «Ol Ylýasy çagyrýar» diýidiler. 48 Bir adam ylgap baryp, bir esgini sirkä batyrdy. Ony bir taýagy ujuna dakdy-da, içirjek bolup, Isa uzatdy. 49 Beýlekiler-de: «Hany, göreli! Ylýas gelip, Ony halas edermikä?» diýidiler. 50 Isa ýene-de gaty ses bilen gygyryp, jan berdi. 51 ol wagt ybadathanany tutusy ýokardan aaklygyna ýyrtylyp, ikä bölündi, ýer titräp, dalar ýaryldy. 52 Mazarlar açylyp, ölen ençeme mukaddes adamlary jesedi direldi. 53 Olar mazarlardan çykyp, Isa direlenden so, mukaddes ähere baryp, köplere göründiler. 54 Isa garawullyk edip duran ýüzbay bilen ýanyndaky esgerler ýer titremäni, bolan beýleki zatlary görenlerinde, gorka düüp: «Hakykatdan-da, bu Hudaýy Ogly eken!» diýdiler. 55 Ol ýerde uzakdan serediip duran köp aýallar hem bardy. Olar Jelileden Isany yzyna düüp gelenlerdi we Oa hyzmat edenlerdi. 56 Olary arasynda magdalaly Merýem, Ýakup bilen Ýosäni ejesi Merýem bardy, eýle-de Zebedeýi ogullaryny ejesi hem bardy.   Isa jaýlanýar   (Mark 15:42-47;Luka 23:50-56;Ýohanna 19:38-42)   57 Agam düen wagty Ýusup atly arimatiýaly bir baý adam geldi. Ol hem Isany ägirtlerindendi. 58 Ol Pilaty ýanyna baryp, Isany jesedini diledi. onda Pilat jesedi oa berilmegini buýurdy. 59-60 Ýusup jesedi alyp, Ony tämiz kepene dolap, gaýada özi üçin oýduryp ýasadan täze mazarynda jaýlady. Onso mazary agzyna bir da togalap getirip goýdy-da, ol ýerden gitdi. 61 Magdalaly Merýem bilen beýleki Merýem hem ol ýerde mazary garysynda otyrdylar. 62 Ertesi, ýagny Taýýarlyk gününi ertesi ýolbaçy ruhanylar bilen fariseýler Pilaty ýanyna ýygnanyyp: 63 «Jenap, ol ýalançyny entek dirikä: „Men üç günden so direlerin“ diýeni bizi ýadymyzda. 64 onu üçin üç günläp mazary gorag astynda saklanmagyny buýur, ägirtleri gije gelip, jesedi ogurlap, halka bolsa: „Ol direldi“ diýäýmesinler. Bu soky ýalan öküden-de beter bolar» diýdiler. 65 Pilat olara: «Ýanyyza esgerler alyp, gidi-de, mazary öz biliiz ýaly gorag astynda saklady» diýdi. 66 Olar hem esgerler bilen gidip, mazary agzyndaky day möhürlediler-de, garawul goýup, mazary gorag astynda saklatdylar.

http://pravbiblioteka.ru/reader/?bid=523...

46.12. Qui admonitus secretim corrigi de peccato neglegit, publice arguendus est, ut uulnus, quod occulte sanari nescit, manifeste debeat emendari. 46.13. Manifesta peccata non sunt occulta correctione purganda; palam enim sunt arguendi qui palam nocent, ut, dum aperta obiurgatione sanantur, hii qui eos imitando deliquerant, corrigantur. 46.14. Dum unus corripitur, plurimi emendantur. Necesse est enim ut pro multorum saluatione unus condemnetur, quam per unius licentiam multi periclitentur. 46.15. Ita erga delinquentem sermo est proferendus, sicut eius qui corripitur expostulat salus. Quod si opus est aliquam medicamenti salutem uerbo increpationis aspargere, lenitatem tamen corde opus est retinere. 46.16. Doctores nonnumquam duris feriunt increpationibus subditos; qui tamen a caritate eorum quos corripiunt non recedunt. 46.17. Saepe ecclesiae censura arrogantibus uidetur esse superbia, et quod a bonis pie fit, crudeliter fieri putatur a prauis, quia non discernunt recto oculo quod a bonis recto fit animo. 46.18–20a. Notandum ab omni pontifice uehementer ut tanto cautius erga commissos agat, quanto durius a Christo iudicari formidat; nam sicut scriptum est: In qua mensura mensi fueritis, in ipsa remetietur uobis. ­ Cotidie namque omnes delinquimus, et in multis erroribus labimur. ­ Qui enim in nostris delictis clementes sumus, in alieno peccato rigorem tenere nequaquam debemus. 46.20b. Multi aliorum uitia cernunt, sua non aspiciunt et cum ipsi maximis criminibus obnoxii teneantur, minora peccata fratribus non dimittunt. 46.21. Hypocritae trabem in oculo suo consistentem non sentiunt, et haerentem festucam in lumine fratris intendunt. 46.22. Facilius reprehendimus uitia aliena quam nostra. Namsaepe quae peruersa in aliis iudicamus, in nobis nocibilia esse minus sentimus, et quod in aliis reprehendimus, agere ipsi non erubescimus. 46.23. Facilius uitia uniuscuiusque quam uirtutes intendimus, nec quid boni quisque gesserit agnoscere, sed quidmaliegerit, perscrutamur. XLVII. De subditis.

http://azbyka.ru/otechnik/Isidor_Sevilsk...

New Brunswick, 1978; Dubois J. Le rôle du chapitre dans le gouvernement du monastère//Sous la règle de Saint Benoît: Structures monastiques et sociétés en France du Moyen âge à l " époque moderne: Abbaye bénédictine Sainte-Marie de Paris, 23-25 Oct., 1980. Gen., 1982. P. 21-37; Lema î tre J.-L. Liber Capituli: Le livre du chapitre, dès origines aux XVIe siècle//Memoria: Der geschichtliche Zeugniswert des liturgischen Gedenkens im Mittelalter/Hrsg. K. Schmid, H.-J. Wollasch. Münch., 1984. S. 625-648; idem. Aux origines de l " office du chapitre et de la salle capitulaire: L " exemple de Fontenelle//La Neustrie: Les pays au nord de la Loire de 650 à 850: Colloque historique intern./Ed. H. Atsma. Sigmaringen, 1989. Vol. 2. P. 365-369; Huglo M. L " office de prime au chapitre//L " Église et la mémoire des morts dans la France médiévale: Communications présentées à la table ronde du C.N.R.S., le 14 juin 1982/Ed. J.-L. Lemaître. P., 1986. P. 11-18; Avril J. La participation du chapitre cathédral au gouvernement du diocèse//Le monde de chanoines, XIe-XIVe siècles/Ed. M.-H. Vicaire. Toulouse, 1989. P. 41-63; idem. Les réunions de prêtres (calendes, chapitres) au Moyen Âge//Ins Wasser geworfen und Ozeane durchquert: FS f. K. W. Nörr/Hrsg. M. Aschieri et al. Köln, 2003. S. 11-26; Crosby E. U. Bishop and Chapter in 12th-Cent. England: A Study of the Mensa Episcopalis. Camb., 1994; Stein-Kecks H. Quellen zum «capitulum»//Wohn- und Wirtschaftsbauten frühmittelalterlicher Klöster: Intern. Symp., 26.09-1.10.1995 in Zurzach und Müstair/Hrsg. H. R. Sennhauser. Zürich, 1996. S. 219-231; Францисканский капитул. М., 1998; Moulin L. Les origines religieuses des techniques électorales et délibératives modernes//Politix. P., 1998. Vol. 11. N 43. P. 117-162; Berman C. H. The Cistercian Evolution: The Invention of a Religious Order in 12th-Cent. Europe. Phil., 2000; Cygler F. Das Generalkapitel im höhen Mittelalter: Cisterzienser, Prämonstratenser, Kartäuser und Cluniazenser. Münster, 2002; Oberste J.

http://pravenc.ru/text/1470337.html

En esta forma pacifica y paulatina en doscientos años llegaron desde el Volga al Pacifico, respetando a los aborígenes. Todavía se conservan con sus propias culturas e idiomas pequeños grupos étnicos (las mas pequeñas de alrededor de 400 individuos), que tienen acceso a la civilización moderna. Campesinos desmontaban para efectuar plantaciones. Artesanos dieron comienzo al ulterior desarrollo de la industria rusa. Misioneros, predicando la fe cristiana, contribuyeron a fortalecer la Iglesia de Rusia ortodoxa, punto de unión y de sostén para los creyentes. Las múltiples caravanas comerciales, que transitaban por mar, tierra y sobre todo ríos (en verano con barco, en invierno con trineo), recorrían el país, llevando a todas partes sus mercancías y establecían lazos de unión entre los puntos más alejados. Los guerreros rechazaban los ataques enemigos. Todos ellos cooperaron para el desarrollo de la santa madre – Rusia. Los soberanos rusos unían y administraban, procurando aumentar el bienestar de sus súbditos y la grandeza de su tierra. No hay duda, que el gobierno y el pueblo de Rusia cometían faltas. Pero dónde no? ¿En qué país existen gobernantes y habitantes que no las cometan? Y si la crítica puede ser severa, no debe transformarse en calumnia. Un rasgo típicamente ruso es el profundo sentimiento religioso. El alma de este pueblo es principal y basicamente cristiana. Así el «Vae Victis»: «Ay de los vencidos» de los Romanos paganos se puede contraponer al lema popular ruso: «al caído no se le pega.» El juramento mas solemne era. «Que me avergüence, si no cumplo.» La Rusia meridional era un baluarte cristiano, rodeado por paganos; los nómadas de las estepas atacaban con frecuencia a la Rus’ de Kiev. En el año 1203 los Pólovtsi, una tribu nómada asiática, devastó a la capital y según un cronista: «una gran desgracia castigó a la tierra rusa, una desgracia, como no las había habido desde su cristianización.» Los primeros sacerdotes y obispos eran griegos y las relaciones con el Imperio Bizantino se hicieron muy cordiales. La Rusia de Kiev prosperó y se ha convertido en una poderosa nacion.

http://azbyka.ru/otechnik/spanish/histor...

Alcalde de Moscú. Plásticos, «fast-food» 13. Evtushenkov Vladimir Petrovich, 50 años. Componía financiera «SISTEMA.» Banco, teléfonos, seguros. 14. Smolenskiy Alexandr Pavlovich, 44 años, «SBS-AGRO» Bancos, Petroleo, turismo. La familia de Smolenskiy vive en un fastuoso mansion en el centro de Viena. El abuelo del banquero era secretario del partido comunista de Austria. I5. lyumzhinov Kirsan Nikolaevich, 37 años, Presidente de la Republica de Kalmykia. En 1996 el presidente de la república mas pobre de Rusia, era el político mas rico del país. Kirsan Ilyumzhinov quien declaro millones de ganancia anual (tres veces mas que Berezovsky). «Este dinero lo gane sin violar la ley, ocupándome de la actividad creativa, pedagógica, escribiendo libros y dictando conferencias» – dice modestamente Ilyumzhinov. Su primer millón el recién diplomado de MGIMO lo gano en algunos meses de 1989, realizando operaciones mercantiles en el Joint-Venture «Liko-raduga» En 1993 el giro de su corporación «SAN» sobrepaso los millones. Al mismo tiempo Ilyumzhinov realizo su campaña electoral bajo el lema: «Un presidente rico es un poder insobornable» y se hizo presidente de Kalmykia. Controla: La componía de inversiones estatal «Kalmykia.» Esta empresa posee el paquete de control de las empresas fundamentales industriales y comerciales de la república. 16. Chernomyrdin Victor Stepanovich, 61 años, Presidente del Consejo del movimiento «Nuestra Casa Es Rusia» «Gazprom.» Los ingresos de la familia en 1997 fueron de 233 000 (declaración de impuestos). Su patrimonio es de mil millones (Le Monde). Gas. 17. Projorov Mijail Dmitrievich, 34 años, «ONEKSIMBANK.» Es famoso por su estatura y el reloj de 1 millón de dólares. 18. Rajimov Murtaza Gubaydullovich, 65 años. Presidente de la Republica de Bashkortostan. Energética de Bashkiria. 19. Brynzalov Vladimir Alexeevich, 52 años. Presidente de la SA «FEREIN.» Farmacología, posee 2 mil millones 20. Hait Boris Grigorievich, 47 años. Most-Bank, Bancos, seguros.

http://azbyka.ru/otechnik/spanish/histor...

No obstante toda la crueldad de los carceleros y el despiadada régimen hubo varios levantamientos. Algunos fueron: en mayo de 1953 en el grupo de campos de concentración de Norilsk (con 70.000 recluidos), en pleno Ártico, con temperatura que fácilmente alcanza a 60° bajo cero, hombres y mujeres hambrientos y mal vestidos colocaron un cartel que decía: «Libertad o Muerte» y no salieron a trabajar. La lucha con armas fabricadas con clavos, rejillas de ventanas y trozos de hierro duró más de tres meses. La encabezaba un ex-mayor del Ejército Soviético allí recluido. Las bajas sufridas por ambos bandos se calculaban en miles. En agosto de 1954 el sublevamiento fue sofocado por tanques y carros blindados de la MVD (Ministerio del interior, ex-CHEKA), después de varios días de lucha. Un levantamiento de grandes proporciones aunque con menor cantidad de víctimas, abarcó el territorio de Vorcuta, en el mismo año 1953. Un caso ejemplar de heroísmo fue la sublevación del año 1950, en los campos punitivos de Salegard, sobre el río Obi, detrás del círculo polar. Había sido organizado por el recluido General Beliaev. Desarmando uno tras otro los destacamentos de la guardia y apoderándose de sus armas, los rebeldes detuvieron a todos los carceleros y crearon una administración propia. En la lucha fueron aniquilados quinientos guardias. Cuando llegaron tropas de represalia y aviones, el general Beliaev, rompiendo el cerco, se refugió con 400 hombres en las montañas de Ural, donde después de un mes de encarnizada lucha cayeron todos, sin traicionar su lema: «preferimos morir de pie a vivir arrodillados.» La Comisión Directiva de los Campamentos de Concentración legalizo un estatuto sobre las «nuevas normas,» que daba a las autoridades posibilidades ilimitadas de ejercer presión moral y física sobre los prisioneros. El trato a que fueron sometidas las mujeres no era menos riguroso. Las que no obedecían se les afeitaba la cabeza, y debían cumplir con trabajos pesados, superiores a sus fuerzas. Fueron muy numerosos los recluidos (hombres y mujeres), acusados por sus creencias religiosas que tomaron su condena como un sacrificio por la Gloria de Dios.

http://azbyka.ru/otechnik/spanish/histor...

   001   002     003    004    005    006    007    008    009    010