Washington, 1987. Vryonis S. The Peira as a source for the history of Byzantine aristocratic society in the Ith. Half of the Xlth. Century//Near Eastern Numismatics, Iconography, Epigraphy and History of Middl. Ages. Beyrouth, 1974. Vryonis S. The Will of a principal Magnate Eustathios Boilas//DOP. 1957. Т.Н. Weiss G. Ostromische Beamte im Spiegel der Schriften des Michael Psellos. Munchen, 1973. Yusbashjan K. N. L» administration byzantine en Armenie aux siecles//REA. 1973–1974. T. 10. Zakythenos D. A. Crise monetaire et crise economique a Byzance du XIIIe au XIVe siecles. Athenes, 1948. Список сокращений АДСВ – Античная древность и Средние века ВВ – Византийский Временник ВО – Византийские очерки ВОН – Вестник общественных наук ГСКА – Глас Српске Кралевске Akaдeмuje ЖМНП – Журнал Министерства народного просвещения ЗРВИ – Зборник Радова византолошкого института ИИБИ – Известия на Института за българстка историата ИРАИК – Известия Русского археологического института в Константинополе САН – Српске Академие науките ТКДА – Труды Киевской духовной академии AASS – Acta Sanctorum Bollandiana (Brusseles – 1643–1770, 1894; Paris, Rome – 1866, 1887) AB – Analecta Bollandiana ABSA – Annual of the British School at Athens AHDO – Archives d " histoire du droit oriental AKKR – Archiv fur katholisches Kirchenrecht APAW – Abhandlungen der Preussischen Akademie der Wissenschaften ASCL – Archivio storico per la Calabria e la Lucania ASI – Archivio storico italiano ASS – Archivio storico siciliano BBAO – Bulletin of the British Association of Orientalists BBBS – Bulletin of British Byzantine Studies BBGG – Bollettino della Badia greca di Grottaferrata BCH – Bulletin de correspondance hellenique BF – Byzantinische Forschungen BHO – Bibliotheca Hagiographica Orientalia BIFAO – Bulletin de f Institut frangais d " archeologie orientate BISIAM – Bollettino dell " Istituto Storico Italiano per il Medio Evo e Archivio Muratoriano BM – Benediktinische Monatsschrift BMGS – Byzantine and Modem Greek Studies BNJ – Byzantinisch-neugriechische Jahrbucher BS – Byzantine Studies BSAC – Bulletin de la Societe d " archeologie copte BSC – Byzantine Studies Conference, Abstracts of Papers BSE – Byzantinoslavika Byz – Byzantion BZ – Byzantinische Zeitschrift CA – Cahiers archeologiques CCM – Cahiers de civilisation medievale CH – Church History CIG – Corpus Inscriptionum Graecarum/Ed.

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

103 Orat., 42. О Татиане см.: Elze M. Tatian und seine Theologie. Göttingen, 1960 (там же библиография). 105 Irénée. Adv. haer., IV, 30, 3. См., что писали по этому поводу языческие авторы – современники рассматриваемых событий: Pline. Hist, nat., 14, 2; Epictète. Dissert., III, 13, 9; Aristide de Smyrne. Eis Basileia, éd. Gebb, p. 66; Tertullien. De anima, 30. Галикарнасскую надпись см.: Gausse A. Essai sur le conflit du christianisme primitif et de la civilisation. Paris, 1920, p. 28. 109 О римских дорогах см.: Forbes R. J. Notes of the History of Ancient roads. Amsterdam, 1934; Chapot V. Via//Dictionnaire des Antiquités, V, pp. 777–817. 118 Saussure de H. De la marine antique à la marine moderne//Revue archéologique, 10, 1937, p. 9. 120 По этому вопросу см.: Saussure de H. De la marine antique à la marine moderne//Revue archéologique, 10, 1937, p. 95. 131 Cicéron. Pro Milone, 10, 28; 20, 54. См. также: Saglio E. Rheda//Dictionnaire des Antiquités, IV, p. 862. 137 CIG, 6233 5774; Strabon. Géographie IV, I, 5; Phüostrate. Vita Apoll., VIII, 15; Quintillien. Declam., 333. 139 Так поступил во II в. некий египтянин, совершивший путешествие к истокам Нила. Его письмо хранится в Британском музее: Greek Papyri in the British Museum, III, London, 1907, p. 206, n. 854. 149 По этому вопросу см.: Kleberg T. Hôtels, restaurants et cabarets dans l " Antiquité romaine. Upsala, 1957. 172 См., в частности, относящиеся к рассматриваемой эпохе: Hermas. Similitude, 9, 27; Préc., 8, 10; Ps. Clem. Нот., 9. 190 См., например: Cumont F. Les Religions orientales dans le paganisme romain. Paris, 1929, pp. 96–101. 194 Тессера, хранящаяся в музее во Вьенне, несет на себе имена двух странников, а другая, найденная в Трасакко, в Италии, снабжена двумя именами, соединенными словом «hospes » («странник»). См. репродукцию в: Lécrivain Ch. Hospitium//Dictionnaire des Antiquités, III, 298. 204 См.: Leclercq H. Ostrakon; Papyrus//DACL, XIII, 70–112; 1370–1520 (библиография); Deissmann A. Licht vom Osten. Tübingen, 1923, S. 116–213; Schneider J. Brief//RAC, II, pp. 564–585 (библиография до 1954 г.).

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/povs...

Budge. – The Chronography of Gregory Abu-4-Faraj. Ed. E.A. W. Budge. Vol. 1–2. rep. Amsterdam, 1976. Caes. – Caesarii Dialogue. – PG. 1859, vol. 38. Cameron. Corippus. – Corippus. In laudem Justini Minoris. Ed. Av. Cameron. L., 1976. Cantoclarus. – Excerpta de legationibus. Ed. С Cantorlarus. P., 1609. Cedren. – Georgii Cedreni Historiarum compendium. Vol. I. Bonnae, 1838. Chabot – Chronique de Michel le Syrien, patriarche Jacobite... Vol. 1–4. Ed. I.B. Chabot. P., 1899. Repr. 1963. Chron. Pasch. – Chronicon Paschale. Rec. L. Dindorf. Bonnae, 1832. CIG – Corpus inscriptionum graecarum. Vol. 4. В., 1876. CIL – Corpus inscriptionum latinarum. Vol. 3. В., 1873. Comparetti. – La Guerra gotica di Procopio di Cesarea. Ed. D. Comparetti. Vol. 1–3. Roma, 1895–1899. Comparetti. Le inedite. – Procopio di Cesarea. Le inedite. Ed. D. Comparetti. Roma, 1928. Const. Porph. De adm. – Constantine Porphyrogenitus. De administrando imperio. Ed. Gy. Moravcsik. Wash., 1967. Costanza. – Agathiae Myrinaei Historiarum libri quinque. Ed. S. Costanza. Messina, 1969. Coste. – Prokop. Gothenkrieg. Übers. von D. Coste. Bd. 3. Lpz., 1922. Cureton. – The third part of the Ecclesiastical History of John, bishop of Ephesus, ed. W. Cureton. Oxf., 1953. CV – Corpus Veneticum. De quattuor. – De quattuor fluminibus paradisi. – PG. 1863, vol. 106. Detlefsen. – C. Plinii Secundi naturalis historiae libri XXXVII. Ed. D. Detlefsen. Bd. 1–6. В., 1866–1882. Dewing. – Procopius. With an English translation. Ed. H. Dewing, G. Downev. Vol. 1–8. L. – N.Y., 1914–1940. Dieterich. Quellen. – Dieterich K. Byzantinische Quellen zur Länder- und Volkerkunde (5–15 Jh.). Bd. 1–2. Lpz., 1912. Dindorf. HGM – Historici Graeci minores. Ed. L. Dindorf. Vol. 1–2. Lipsiae, 1870–1871. Doblhofer. Diplomaten. – Doblhofer E. Byzantinische Diplomaten und ostliche Barbaren. Priskos und Menander. – Byzantinische Geschichtsschreiber. 4. Graz – Wien – Köln, 1955. Ernout. – Pline Histoire narurelle. Texte établi... par J. Beaujeu, A. Ernout et autres. P., 1950–1983.

http://azbyka.ru/otechnik/6/svod-drevnej...

ατοκλλητος „selbsthaftend“, hartgekocht (vom Ei): Seth 124,8.– Vgl. -λλησις Stam, ατοκνδυλος mit eigener Faust: PselMin II 151,28. ατοκσμητος von selbst geschmückt: BernSic 67,135. ατκοσμος Schmuck an sich, selbst Schmuck seiend: NicBry 341,11 (Th. Prodr.). BernMang X 9. ατοκρτεια, Selbstbeherrschung: ThStudPG 812A. eigene Macht: BoissAn IV 243 (V.Barl, et Ioas.).– LS, Stam. ατοκρατω selbst herrschen, Selbstherrscher sein: PselChron VI 21,2. MarkKod 185 nr.366,9. EustOp 167,71; 202,48. MorPant 52,12. Hellenika 8 (1933) 97,470 (s.XII). selbstbeherrscht sein: Suda II 197,4. beherrschen: JoDuk А 32 (pass.).– Tgl. ατοκρατα, Selbstherrschaft, Kaisertum: οκουμενικ ο μνον πατριαρχα, λλ κα ατ. στ NikSeid Α 73,8.– Polikarpov 361. KumN, Stam, LMA. ατοκρατικς (be) herrschend: Vizantijskoe Obozrenie 1 (1915) 115,24.– KumN, Dem. ατοκρατοργγονος, Kaiserenkel: MarkKod 148 nr.224,11. ατοκρατορω Selbstherrscher, Kaiser sein (werden): PapSyl 209,2. GMon 801,7. ScriptOr 142,9. LGram 237,7; 262,17 (=TheophCont 700,10). NoctPetrop 188,13. herrschen über: τινς Philag I 33,3; II 829B.– L, Tgl, Kr, Duc. ατοκρατορα, unumschränkte Herrschaft, Kaisertum: LydMag 12,3. ConcCP 136,11. Mansi XVI 392B. 424C (a.869/870). EpSteph 144,48. GMon 801,7. SchminckStud 6,53. SourcPaul 9,7. Willkür: ThStudCatM 63 (p.443).– LS, DGE, Tgl, Kr, TLG, Stam. ατοκρατρισσα, Selbstherrscherin, Kaiserin: PselOr 5,55. Anna III 191,1.8. Glykas 599,6. CIG 8722. 8741 (s.XII). ProdPoesies 41 inscr. PapProdr 110, nr.C. Balsam II 1017B.– Kr. ατοκρατορθεν vom Kaiser: Anna III 74,19. Libad 45,19. ατοκρατορπαις, Kaisersprößling: MarkKod 35 Nr.70,17. ατοκρατρως wie ein Herrscher: JoDuk А 31. ατκρημνος der sich selbst (hinab)stürzt: ThStudCatM 59 (p.421). ατκριτος selbst beschlossen, willkürlich: νομοθεσα ThStudEp 489,61. selbst erklärend: ScholIl В 55– (LS). ατοκτονω sich gegenseitig töten: ScholAesch I 71,29. selbst (eigenhändig) töten: MarkAnek А 1341.–LS, Stam. ατοκυριτης, absolute Herrschaft: CantRef I 40,41 (pl.).– Vgl. -κριος L.

http://azbyka.ru/otechnik/Spravochniki/l...

Материал из Православной Энциклопедии под редакцией Патриарха Московского и всея Руси Кирилла ДЕСЯТИГРАДИЕ [Декаполис; греч. εκπολις], встречающееся в Евангелиях (Мф 4. 25; Мк 5. 20; 7. 31) и принятое в эллинистическо-рим. эпоху название группы городов, лежавших (кроме Скифополя) к востоку от р. Иордан и Галилейского м. (Геннисаретского оз., совр. Тивериадское оз.), а также контролируемой ими области в Палестине и Иордании. Д. играло значительную роль в развитии Палестины эллинистическо-рим. эпохи, включая время проповеди Иисуса Христа и раннехрист. период. Д. упоминается также внебиблейскими источниками. В I в. по Р. Х. Плиний Старший ( Plin. Sen. Natur. hist. V 18. 74) перечислил города Д.: Филадельфия, Рафана, Скифополь, Гадара , Гиппос, Дион, Пелла, Гераса и Канафа, а также лежащий значительно севернее Дамаск. Согласно Плинию, Д.- владения Иудеи за пределами ее географической территории, в Сирии; отмечается также, что точного списка городов Д. нет. Иосиф Флавий упоминает Скифополь как крупнейший город Д. ( Ios. Flav. De bell. III 9. 7), Филадельфию (Ibid. II 18. 1), Гадару и Гиппос ( Ios. Flav. Vita. 65, 74) и 10 городов Д. в Сирии (судя по тексту, речь идет о хорошо известном тогда составе городов). У географа Клавдия Птолемея (II в. по Р. Х.) ( Ptolem. Geogr. V 14. 8) Д. включается в Келесирию с упоминанием большинства городов, названных Плинием, и дополнением из числа городов Юж. Сирии, лежавших рядом с Дамаском, в т. ч. и Капитолиады (всего 18). Христ. авторы Евсевий Кесарийский ( Euseb. Hist. eccl. III 5. 3) и свт. Епифаний Кипрский ( Epiph. Adv. haer. XXIX 7. 7-8), описывая Д. как расположенное в пределах Переи, упоминают Гиппос, Пеллу и Гадару (видимо, вслед. их заметной роли в истории христианства). Географ Стефан Византийский в VI в. ( Steph. Byzant. Ethnika. 135. 15), называя Герасу, отнес ее к области Τεσσαρεσκαιδεκπολις (Четырнадцатиградие), возможно, по ошибке. Как входящий в Д. упоминается и г. Абила (в греч. надписи из района Пальмиры - CIG, 4501). В одной из греч. надписей на Балканах эпохи имп. Домициана упоминается имя префекта «сирийского Десятиградия». Данные эпиграфики позволяют предположить, что города Д. не именовали себя официально членами Д. (надпись из Пальмиры просто стремится отличить Абилу из Д. от одноименного города во владениях Лисания; см.: Ios. Flav. Antiq. XIX 5. 1).

http://pravenc.ru/text/171761.html

παυγζω strahlen: Lapid 168,30,4. CorpGloss. παυθαδω dreist reden, dreist handeln: Origenes I 159,13 (Koetschau). παυθαδιζω ablehnen, zurückweisen: GregNazPG 36,549B. Mansi XVII 453E (a.879/880)=XVI 513E (a.869/870). anmaßend handeln: PhotBib 167b12. NBasOr 108,10. -ομαι sich hindrängen: πρς τς φροδισους ρμς PselPhil I 16,168.– LS, DGE, Soph, Tgl. παυθαδζω dreist reden, dreist handeln: VThStud 161A. NEug 7,59. PachF 269,26.– LS -ομαι. παυτθι von dort: DiMatteo 465 (a.1338).– Vgl. ατθι LS. παυχενζω enthaupten: NikMesJo 28,35.– LS. παυχνισις, das vom Nacken Nehmen, Ablegen: το χρονου ζυγο NChonHi 371,24. παφαυανομαι «darüber austrocknen», (vor Lachen) umkommen: TzetzAr III 1023,2.– Tgl s.v. παυανω; vgl. παφ. LS. παφεδρνυμαι aus dem After ausgeschieden werden: παφεδρωνμενα κα τς κοιλας πορρεμενα PapVar 281,4 (Kosm. Att.). παφηνιζω widerstreben, ungehorsam sein: CodMes 70,9; 124,16.– Vgl. φηνιζω. παφθαρτζομαι (pass.) unvergänglich werden: VBasVes II 97. Theophyl I 1068D (ποφθ. falso). ElCret 851D. GermII 230,15. Synod 301. Libad 91,17. παφθρτισις, Unvergänglichkeit: GlykKeph I 29,17; 30,7.23. Glykas 170,1.3. παφω hinterlassen: Guill Corp V 41,42 (a.1198). Cusa 377 (a.1206). παφρισμς, das Abschäumen: Bandini I 266A.– Vgl. παφρζω LS. παχς ohne Dicke, ohne Ausdehnung: πνεματα ThStudPG 740A. Θες EustDam 557A. dünn, schwach: μτις EustIl 1317,54.– LS (Eust.), Stam. παχρειω unbrauchbar machen, unnütz machen: GMon 786,4. NPB X 2,195. EustEsp 80,7. EustOp 169,10. NChonHi 281,71. entstellen, häßlich machen: τ πρσωπον τος ξυστρσιν NPaphProc 188,16. τ το προσπου κλλος EustIl 1157,32.– Tgl. πεγγνη, Urenkelin: DelTyp 115,14. Ururenkelin: FontMin III 114,18; 115,32. PatlagParent Taf. 1. Nachfahrin: ProdTetr 77. CIG 8722 (s.XIV).– Vgl. πεκγ. πεγγονσση, Urenkelin: Trinch 252 (a.1179). πγγονος, Urenkel: Bas A 45,12. GuillCorp V 12,8 (a.1127/8). JacBulg 93,5. MM III 241 (a.1258). Ururenkel: Cod. Just. VI 4,4,10. Bas A 1343,9. Zepos V 123. FontMin III 114,18; 115,32. PatlagParent Taf.1. Abkömmling, Nachfahre: SynaxCpl 918,7. ProdTetr 96. Manas 440.– Vgl. πεκγ.

http://azbyka.ru/otechnik/Spravochniki/l...

LEXIKON ZUR BYZANTINISCHEN GRÄZITÄT besonders des 9.–12. Jahrhunderts 2 . Faszikel (ργυροϑραξ-δυσαχενος) Erstellt von ERICH TRAPP unter Mitarbeit von WOLFRAM HÖRANDNER, JOHANNES DIETHART ASTRID STEINER-WEBER, ELISABETH SCHIFFER sowie von GEORGIOS FATOUROS, JOSé DECLERCK, MARTIN HINTERBERGER, MICHAEL CHRONZ, GÜNTER WEISS, ROBERT VOLK, MANFRED HAMMER VERLAG DER ÖSTERREICHISCHEN AKADEMIE DER WISSENSCHAFTEN WIEN 1996 gelegt von w. М. Otto Kresten in der Sitzung am 11. Oktober] Gedruckt mit Unterstützung durch den Fonds zur Förderung der wissenschaftlichen Forschung Alle Rechte Vorbehalten ISBN 3–7001–2562–6 Copyright © 1996 by österreichische Akademie der Wissenschaften Wien Herstellung: Universitätsbuchdruckerei Styria, Graz ργυροθραξ mit silbernem Brustpanzer: StephId II 200,10 (-κον ed.). Walz I 531,18.– LS, Stam. ργυροκντηλον, τ Silberleuchter: TestBoil 24,131.– HL -o. ργυροκπηλος geldgierig: Miller: cod. Laur. IX 24,79v (=NChonThes IV).– L. ργυροκατκλειστος mit Silber eingefaßt: σελλα KonstPorphMil C 217. ργυροκντητος mit Silber bestickt: κοντομνικα DeCer I 575,4; χλανδια 641,10.– HL. ργυροκλλησις, Lötung mit Silber: Alchim 324,25.– Vgl. -ητος HL. ργυροκοπω in Silber prägen: λγους JoPatr 527,38.– LS, TLG. ργυροκοπικς des Silberschmieds: - (sc. τχνη) AnastPers VII 3,2.19. id. LatMen I 222,10.– Vgl. -κπος LS. ργυροκραλλος, «Silberkoralle» (ein Metall): Alchim 361,3.– Vgl. χρυσοκραλλος LS. ργυροκοσμω mit Silber verzieren: CIG 8765 (s.XIV).– Vgl. -κσμητος Stam. ργυροκρτης, der das Silber zurückbehält (fingierter Name): NekrDial 47.61. ργυρκρατος mit Silber gemischt: φρμακα Philes I 310. ργυρολαμπω wie Silber glänzen: PselPoem 2,152. ργυρολαμπς von Silber leuchtend, silberstrahlend: στλοι -ες GrNyssOp VII 1,93,10.– Stam; vgl. -λαμπος HL. ργυρολτης Silberschmied: τεχνται ργυρολται DanApokr 9,11; id. 18,11.– LS -ηλτης; vgl. -ελατρ. ργυρλευκος silberweiß: PetitNotre 121,3.– KumN, Stam. ργυρολβανος, weißer Weihrauch, candidus styrax: Tgl: Salmas. Homon. hyl. iatr. c.97. Miller: cod. Par. 2510,54v (lex. med., a.1384).

http://azbyka.ru/otechnik/Spravochniki/l...

С другой стороны, посвящение Клавдию в переименовании города Куриума на Кипре проконсулом JI. Аннием Бассом «согласно с прежде принятым решением проконсула Юлия Корда» подписано 12 годом, т.е. царствования императора, или 52 годом по Р. Хр. Время службы Корда, если (как, по-видимому, можно полагать) он был непосредственным преемником Басса, относится к 51 году, почему ни в одном из этих годов не может быть места для служения Сергия Павла (Censola, Cyprus, стр. 425; Boeckh, CIG. 2682). 5) Изгнание иудеев ив Рима при Клавдии записано у Светония (Клавдий 25): Judaeos impulsore Chresto assidue tumultuantes Roma expulit, но так как метод этого писателя состоял в том, чтобы группировать вместе события однородного характера в каком-либо царствовании, то и здесь у него совсем нет указания на дату. Тацит, которого «Анналы», впрочем, сохранились только за последние семь лет (47–54) царствования Клавдия, ничего не говорит об иудеях, хотя он, под 52 годом, упоминает изгнание из Италии астрологов, как меру «и жестокую и недействительную». Павел Орозий, 417 г. (Hist. VII. VI, 15), является древнейшим авторитетом для даты – Клавдия 9-й год=49 по р. Хр., при чем он цитирует это как будто из Иосифа Флавия; но, в действительности, Иосиф не упоминает, как и Тацит, не только даты, но и обо всем этом деле. Нет также никакого основания верить, что Павел Орозий имел доступ непосредственно к Иосифу Флавию; единственная другая ссылка на него (VII. IX, 7) оказывается повторением из «Хроники» Иеронима. Поэтому остается сомнительным, был ли источник Павла Орозия в этом случае достоверный, или нет, [Ramsay (St. Paul, стр. 68) предполагает, что все даты П. Орозия для событий при Клавдии показаны на год раньше (что легко могло случиться, если он, напр., копировал какого-либо хронологиста вроде Евсевия, у которого 1-й год Клавдия начинается не в январе, а в сентябре 41 года: см. ниже, 8а), так что это изгнание скорее следует отнести к 50 году.] 6) Проконсульство Галлиона в Ахаии должно было быть после 44 года, в который (Dio Cassius 24) эта провинция, взятая Тиверием в 15 году по Р.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Glubok...

Bdziemy zatem uwaa: 1-od Szczsliwo doczesn i iey niedostateczno. 2-re Szczsliwo wieczn, szczsliwo przygotowan dla nas w Królewstwie Niebieskiem; i iakim sposobem iey dostpi moemy. Do ciebie teraz zwracamy mody nasze Wszechmocny Boe; aeby nas oswieci ask swoi, w poznaniu iaka iest wola Twoia Swita; abysmy nie zbdzili w tak wanym przedmiocie, który rozwaa przedsibieremy; abysmy nie wzili pozoru za istot, i nie zboczyli z drogi wskazaney nam przez Religi i zdrowy rozum. I. Nic nie masz podaszego dla czowieka, iak bydz szczsliwym. Od dziecistwa do póney starosci kady si za szczsciem updza. Wszystkie prace, starania i zabiegi, do tego iedynego zmierai celu. Lecz iak mao znaydziemy ludzi, któryby siebie za szczsliwych poczytywali! Jak mao znaydziemy spokoynie przestaicych na stanie swoim! Wszyscy si uskarai na ndz która ich wszdzie przesladuie, na niedostatek który zawsze cierpi; wszyscy zgodnie wyznai, e cae ycie byo dla nich pasmem udrcze i nieszczsliwosci! Skd e to pochodzi? Oto std, e nie wszyscy mai prawdziwe wyobraenie o szczsliwosci, e nie wszyscy szukai iey tam, gdzie szuka powinni. Nie ieden pych powodowany, honory, zaszczyty i godnosci, uwaa za naywiksze dobro, a dostpienie ich za zupen swoi szczsliwo. Odwaa si wic na wszystko, aby tylko mog do podanego doy celu. Podo, oszczerstwo, obuda, nayszkaradnieysze nawet zbrodnie, s nardziami, których on w naymnieyszey zdaroney okolicznosci gotów iest uy do swego interesu. Co nakoniec zyskuie, gdy los czsto wystpkowi przychilny, usiowania iego pomyslnym uwiczy skutkiem? – Oto zgryzoty sumienia, cig hoia i niepokoie. Jnny blaskiem zota zwiedziony: wposrod dostatków i bogactw przybytek szczscia wyobraa: poswica wic caego siebie na pomnoenie swych zbiorów, które w miar swoiey wielkosci zaostraic iego chciwo, czyni go istnym mczennikiem tey nieprawey dzy. Ow nakoniec, co brzuch swoy obra sobie za Boga; co ciau swemu suy, za naywiksz ma dla siebie powinno; co wyrzek si Religii, cnoty, swoiey nawet Jstnosci, aby tylko dogodzi sprosnym namitnosciom; co zatwardzi serce swoie na cierpienia i iki tylu tysicy ludzi, którzy ledwie caemi swemi silami na iego marnotrawstwo wystarczy mog: ten mowi potwor rodzaiu ludzkiego, moe si nazwa szczsliwym! – O! zayrzyimy tylko w gb iego serca, a zobaczemy, iak dalekim iest szczscia, ktorego tak gorco pragn.

http://azbyka.ru/otechnik/Iosif_Semashko...

«Synu Pompiliusza: modo i niedoswiadczenie, wymawiai twoi porywczo; a, dobre twe serce dale mi otuch, e nie odstpisz tych chwalebnych maxym któremi ci Rodzice i cnotliwy Tullus napoili. – Mniemasz e, e same tylko grzmice odgosy woiennych czynów, chwa przynosz Bohaterom: e rze i nieszczsliwo Narodów Niesmiertelneini ich czyni? mylisz si: Bachus, nie podbiciem Azyi, lecz ucywilizowaniem i uszczliwieniem iey mieszkaców iest sawnym: Achilles, bardziey z przyiani ku Patroklowi, iak z smierci zadaney Hektorowi,godzien iest uwielbienia: Herkules i Tezeusz nakoniec, nie z swoiey e gorliwosci o dobro ludzi s dotd podziwieniu? Nie bdz Numo uprzedzonym basniami przeciwniczki moiey: nie same tylko talenta woienne Romulusa, potrafi zyska serce Rzymian. Ty sam nie przez waleczno w potyczkach, lecz spokoynemi cnotami iasnieic, scigniesz ich wybor na siebie. – Rozwa e teraz umysem od przesdów dalekim, iakich roskoszy doznawa bdziesz iesli si udasz za mn: y osuszone iednego nieszczsliwego, mksz ci napeni radosci iak podbite królestwo. Podz no do tego slarvnego Romulusowego Pastwa: a zobaczysz iak daleko si róni od spokoyney twoiey Oyczyzny Kures . Tam ubostwo, przymusza prawie umiera z godu mieszkaców; tu przeciwnie obfito wszdzie widzie si daie: tam pacz znaydziesz, bezustanny prawie, po smierci Oyców, mzów, i Synów zabitych w potyczkach; tu zas Familie wspolnie si cieszce z darów, które im matka Ceres hoynie udziela: tam postrzeesz cig obaw nieprzyiacio, wszdzie pospno; tu przeciwnie wzaiemn ufno i spokoyno. – Teraz e uwa iak chwa woyna, a iak pokoy przynosi: masz otwart drog, tey lub owey szuka: bydz katem lub Dobroczyc Narodu Ludzkiego. Lecz dosy na tem: widz e ochone z pierwszego zapdu, i uczucia wrodzone cnoty trvarz twoia okazuie: Nu e Numo! nie ustawaj – d do celu który ci wyroki naznaczyy – Niech ci Rymianie, za Nasladowc Saturna, nie za kochanka Marsa uwaai». – То rzekszy obie Boginie znikny, a mnie obudzonego, w zadziwieniu i pomieszaniu zostawiy. Od tego czasu, to nadzwyczayne zdarzenie zawsze mi byo w pamici. Odtd woyn w obrzydzeniu, a pokoy za iedyny cel chci moich miaem: – Dostpiem nakoniec tey roskoszy, którey poczciwy czowiek zwyczajnie doznaie: widok ludu wdzicznego dopeni moiego szczscia, i sprawdzi t Masym; e nie masz wikszey roskoszy, iak bydz przyczyn szczscia podobnych sobie ludzi.

http://azbyka.ru/otechnik/Iosif_Semashko...

   001    002   003     004    005