| ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Κανν το σου, ο κροστιχς. Τος σος γνας επρεπς μλπω Μκαρ. δ α " χος πλ. β» Ερμς «ς ν περ πεζεσας σραλ, ν βσσ, χνεσι, τν δικτην Φαρα, καθορν ποντομενον Θε, πινκιον δν βα σωμεν». Τς εσεβεας τ φλτρ κατασχεθες, κα τ θε ρωτι, τρικυμας κοσμικς, πεκροσω σιε, Θε, πινκιον δν νακρουμενος. φωτοφρος σου βος κα τ φαιδρν, τς ψυχς κα σντονον, εσεβε συγκραθν, ρετς εκνισμα λαμπρν, ν σο σιε, τρανς πηκριβσατο. περφυε δδουχ κα φωταυγε, το Χριστο λαμπμενος, τν παθν τς προσβολς, γκρατς μρανας βον· πινκιον δν τ Παντοκρτορι. Θεοτοκον Σεσαρκωμνον τν Λγον θεοπρεπς, συλλαβοσα Πναγνε, τν πρν σαρκον μν, πρ φσιν ττοκας γν, μετ γννησιν Παρθνος διαμενασα. Κανν α», δ γ», το σου χος πλ. β» Ερμς «Οκ στιν γιος ς σ, Κριε Θες μου, ψσας τ κρας, τν πιστν σου γαθ, κα στερεσας μς, ν τ πτρ τς μολογας σου». Σο θεληπτος ψυχ, τ τς πστεως ζλ, πυρπολουμνη Μκαρ, τν νμων τν πικρν, μαναν κα τν θυμν, Θεοφρε, κραταις διλυσεν. Οκεοις αμασι βαφες, τν Μαρτρων τος θλους, μιμσω τρισμκαρ, ακισμος τν σεβν, νδρειοττ ψυχ, πομενας, καρτερικς Προκπιε. πστης σιε διπλος, τος γνας μφρνως, τς αρσεις λγχων, κα λεντων τς ρμς νδρεως πενεγκν, θεοφρνως, πνσοφε Προκπιε. Θεοτοκον Σοφα Λγος το Πατρς, πρ πντων ανων, π» σχτων τν χρνων, πορρτως σαρκωθες, ξ πειρνδρου Μητρς, Θεοτκον τατην πειργσατο. Κθισμα χος α " Το λθου σφραγισθντος σματος ν β γνωρσθης Πατρ μν, κα νσαρκος γγλοις, νεδεχθης συνδαιτος, τ κσμ κατ Παλον σταυρωθες, τ σο σταυρωμν ληθς, κα ες ορνιον οκν, τ διανο χρον γνος· Δξα τ εδοκσαντι ν σο, δξα τ γνωρισθντι σοι, δξα τ νεργοντι δι σο πσιν ματα. Δξα... Κα νν... Θεοτοκον Τς χερς σου τς θεας, ας τν Κτστην βστασας, Παρθνε Παναγα, σαρκωθντα χρησττητι, προτενασα δυσπησον ατν, λυτρσασθαι μς κ πειρασμν, κα παθν κα τν κινδνων, τος εφημοντας πθ, κα βοντς σοι· Δξα τ νοικσαντι ν σο, δξα τ προελθντι κ σο, δξα τ λευθερσαντι μς δι το τκου σου. Σταυροθεοτοκον Σταυρ σου προσπαγντος, π τν παρανμων, κα στρατιωτν Στερ λγχ, τν πλευρν ρυγντος, Πναγνος δρετο πικρς, τ σπλγχνα κοπτομνη μητρικς, κα τ πολ σου κα φρικτν, τς νοχς ξστατο βοσα· Δξα τ πρς νθρπους σου στοργ, δξα σου τ χρησττητι, δξα τ ν τ θαντω σου βροτος θανατζοντι. |
| Εκ νετητος Σωτρ, τς εντολς σου επαρωσμην, λον εμπαθς, αμελν, ραθυμν, παρλθον τν βον, δι κρζω σοι Σωτρ, κν εν τ τλει. Σσν με. Ερριμμνον με Σωτρ, πρ τν θυρν σου κν εν τ γρει, μ με απορρψης εις δου κενν, αλλ πρ το τλους, ως φιλνθρωπς μοι δς, παραπτωμτων φεσιν. Τν ουσαν μου Σωτρ, καταναλσας εν ασωτα, ρημς ειμι, αρετν ευ σεβν, λιμττων δ κρζω. Ο Πατρ τν οικτιρμν, προφθσας σ με οκτειρον. Ο ληστας περιπεσν, εγ υπρχων τος λογισμος μου, λως υπ " αυτν τετραυμτισμαι νν, επλσθην μωλπων, αλλ " αυτς μοι επιστς, Χριστ Σωτρ ιτρευσον. Ιερες με προδν, αντιπαρλθε, κα ο Λευτης, βλπων εν δεινος, υπερεδε γυμνν, αλλ " ο εκ Μαρας, ανατελας Ιησος, σ επιστς με οκτειρον. Οσα το Θεο πρσβευε υπρ ημν Σ μοι δδου φωταυγ, εκ θεας νωθεν προμηθεας, χριν εκφυγεν, τν παθν σκοτασμν, κα σαι προθμως, το σο βου τ τερπν, Μαρα διηγματα. Δξα... Υπεροσιε Τρις, η εν Μονδι προσκυνουμνη, ρον τν κλοιν, απ " εμο τν βαρν, τν τς αμαρτας, κα ως εσπλαγχνς μοι δς, δκρυα κατανξεως. Κα νν... Θεοτοκον Θεοτκε η ελπς, κα προστασα τν σ υμνοντων, ρον τν κλοιν, απ " εμο τν βαρν, ως Δσποινα αγν, μετανοτν τς αμαρτας, και οντα δξαι με. Ωδ β " Ο Ειρμς Πρσεχε, Ουραν κα λαλσω, κα ανυμνσω Χριστν τν εκ Παρθνου σαρκ, επιδημσαντα. Ωλσθησα, ως ο Δαυδ ακολστως, κα βεβορβρωμαι, αλλ " αποπλναις καμ, Σωτρ τος δκρυσ μου. Ου δκρυα, ουδ μετνοιαν χω, ουδ κατνυξιν, αυτς μοι τατα Σωτρ, ως Θες δρησαι. Απλεσα, τ πρωτκτιστον κλλος, κα τν ευπρπειν μου, κα ρτι κεμαι γυμνς, κα καταισχνομαι. Τν θραν σου, μ αποκλεσης μοι ττε, Κριε, Κριε, αλλ " νοιξν μοι αυτν μετανοοντ σοι. Εντισαι, τος στεναγμος τς ψυχς μου, κα τν εμν οφθαλμν, προσδχου τος σταλαγμος. Κριε σσν με. Φιλνθρωπε, ο θλων πντας σωθναι, σ ανακαλσα με, κα δξαι ως αγαθς, μετανοοντ με. Θεοτοκον χραντε, Θεοτκε Παρθνε μνη πανμνητε, ικτευε εκτενς, εις τ σωθναι ημς. |
| σ νν προσκειλεν κ τρικυμας, το βου πρς εδιον, ψυχ λιμνα βρθουσα, καλλστων νθων τε, τν γωγμων σοφ, νθα προητομασται τν σν, τληπαθειν πολλν νπαυλα. Σοφς καθωδγησας ν κοινοβ, τν τπον τυγχνουσα, μ μεταλλττειν πποτε· μεγλης γρ πρξενος μοιβ πημονς, λγοις τε κα πρξεσιν νεν, τς μοναζοσας ντως οκ κνησας. Θεοτοκον δτων φσις με τς μαρτας, κπλνει το τκου σου τ πρ λγον νεματι· Θεο γρ κθαρσις, το Ποιητο το φωτς, πτει Θεονμφευτε πολλος, τος υπωθντας Κρη ν πτασμασι. Κανν γ», δ ζ», τν Μαρτρων χος βαρς Κμινον καιομνην Τλος το Μαρτυρου, δξασθε μο, τ ξφει θανατομενοι, σν γυναιξ, κα παισ, Χριστ βοντες· Ελογητς ε Θες, τν Πατρων μν. γλλοντο ο γιοι, ρντες αυτος, τ ξφει τελειουμνους, κα πστει νεκραγαζον· Ελογητς ε Θες, τν Πατρων μν. Τν σεβν τ φραγμα, φνισται κ γς, κα ο θεο πεπτκασιν, ες γν κα συνετρβησαν, τ τν Μαρτρων μολογ, κα θε στερρτητι. Θεοτοκον Περσζε τν πομνην σου, πανχραντε γν, κ πσης περιστσεως, ς μνη προστασα, το γνους μν ελογημνη, Θεοτκε Πανμνητε. Κανν α», δ η», Προερτιος χος α» Θαματος περφυος «Τρατος περφυος δειξε τπον, πυρνδροσος κμινος πλαι· τ γρ πρ οκ φλεξε νους Παδας, Χριστο προδηλον, τν σπρως κ Παρθνου θεαν Γννησιν· δι νυμνοντες ναμλψωμεν· Ελογετω κτσις πσα τν Κριον, κα περυψοτω, ες πντας τος ανας. Ανεσιν μεγαλοφνως τ Δεσπτ, ναπμψωμεν· λθεν φνη, πιβανει δασι, κα γυμνοται Ορανν, τας νεφλαις περιβλλων κα βαπτζεται, καθαρων μς τος ναμλποντας· Ελογετω κτσις πσα τν Κριον, κα περυψοτω, ες πντας τος ανας. Δετε νοερς πρς, ορδνην, φικμεθα θαμα μγα, ν ατ ψμενοι· ησος γρ φωτισμς, παραγνεται, κα δολου ποκλνεται, παλμ σν τρμ ναμλποντος· Ελογετω κτσις πσα τν Κριον, κα περυψοτω, ες πντας τος ανας. νθραξ ν προεδεν σαας, ν τος δασι το ορδνου, ναφθες συμφλξεται λην πσαν μαρτιν, κα παρξει συντριβεσι τν νπλασιν· δι νυμνοντες ναμλψωμεν· Ελογετω κτσις πσα τν Κριον, κα περυψοτω, ες πντας τος ανας. |
| Κα ο κριο ναβανοντες σαν π τ πρβατα κα τς αγας, διλευκοι κα ποικλοι κα σποδοειδες αντο. Κα επ μοι γγελος το Θεο καθ πνον· ακβ, ακβ· γ δ επα· Τ στι; Κα επεν· νβλεψον τος φθαλμος σου, κα δε τος τργους, κα τος κριος ναβανοντας π τ πρβατα, κα τς αγας διαλεκους κα ποικλους, κα σποδοειδες αντος· ρακα γρ σα σοι Λβαν ποιε. γ εμι Θες σου, φθες σοι ν τπ Θεο, ο λειψς μοι κε στλην, κα ηξω μοι κε εχν. Νν ον νστηθι, κα ξελθε κ τς γς τατης, κα πελθε ες τν γν τς γενσες σου, κα σομαι μετ σο. Κα ποκριθεσαι αχλ, κα Λεα, επον ατ· Μ στιν μν τι μερς, κληρονομαν τ οκ το πατρς μν, οχ ς λλτριαι λελογσμεθα ατ; ππρακε γρ μς, κα καταβρσει κατφαγε τ ργριον μν, πντα τν πλοτον, κα τν δξαν, ν φελετο Θες το πατρς μν, μν σται, κα τος τκνοις μν. Νν ον, σα σοι ερηκεν Θες σου, ποει. Προκεμενον χος δ Ψαλμς ρια λεμων, κα οκτρμων, κα δκαιος. Στχ.Μακριος νρ, φοβομενος τν Κριον. Παροιμιν τ νγνωσμα (Κεφ. ΚΑ, 3–21) Υ, ποιεν δκαια κα ληθεειν, ρεστ παρ Θε μλλον, θυσιν αμα. Μεγαλφρων ν βρει θρασυκρδιος, λαμπτρ δ σεβν μαρτα, λογισμο συντμνοντος, πλν ες περσσειαν, κα πς μ πισπουδζων, πλν ες στρημα, νεργν θησαυρσματα γλσσ ψευδε, μταια δικει, κα ρχεται π παγδας θαντου. λεθρος σεβσιν πιξενωθσεται· ο γρ βολονται πρσσειν τ δκαια. Πρς τος σκολιος, σκολις δος ποστλλει Θες· γν γρ κα ρθ τ ργα ατο. Κρεσσον οκεν π γωνας παθρου, ν κεκονιαμνοις μετ δικας, κα ν οκ κοιν. Ψυχ σεβος οκ λεηθσεται π οδενς τν νθρπων. Ζημιουμνου κολστου, πανουργτερος γνεται κακος, συνιν δ σοφς, δξεται γνσιν. Συνιε δκαιος ψυχς σεβν, κα φαυλζει σεβες ν κακος. Ος φρσσει τ τα ατο το μ πακοσαι σθενος, κα ατς πικαλσεται, κα οκ σται πακοων. Δσις λθριος, νατρπει ργς, δρων δ φειδμενος, θυμν γερει σχυρν. |
| Πολλος δ κα λλους τν σπερων πισκπων τιμωρσαντο. Τν δ γε γιτατον Μξιμον μα τ λϑεν ν Κωνσταντινουπλει л. 234 обор. μετ τν σν ατ о том, что было в Риме, и исполнившись ярости, повелел доставить в Константинополь как святйшего Мартина так и величайшего Максима. После того как это было исполнено, блаженного Мартина после многих пыток и оскорблений, что совершили над ним люди, не имеющие никакого представления о божественном судилище, отослали в пределы Херсона, как сообщает о нем историческая запись. Многих и других западных епископов подвергли наказаниям. А святейшего Максима, как только Он прибыл в Константинополь, вместе с (Продолжение А совпадает с изданным Combefis‘oм Relatio motionis... ξγησις τς κινσεως γενομνης μεταξ το κυρο ββ Μαξμου κα τν σν ατ, κα τν ρχντων, π. Σεκρτου, t. I pag. XXIX, Migne 90, 109. См. наше издание далее, глава XXVI, стран. 49 сл.) —40— Ркп. Б. φημας ντα νμεστον. μντοι ϑεος Μξιμος ες λεγχον τν σεβν κα βεβαωσιν τν πεστν λγους συγγραψμενος κα πιστολς συνϑες λογικας τε κα γραφικας ποδεξεσι βεβαισας τς χαϑ’ μς πστεως τν λϑειαν, πανταχο τς οκουμνης κπμπει, ν κα τν κατ μρος πρξιν εσετα γε δη βουλμενος τ κτεϑντι περ ατν ντυχν πομνματι. стант 737 и объявил 738 Святой Церкви. Но святый Максим, в обличение нечестивцев и для утверждения верных написав сочинения, составив, письма и доказательствами от разума и писания утвердив истину нашей веры, рассылает их по всей вселенной, с коими желающий уже подробно может познакомиться, прочитав изданноое при них изложение их содержания. XIX. λλ γρ ϑεος Μξιμος τ π’ κενου τν ημν διαλεπτως οκν, τε κα τατην οκσειν τς Βυζαντδος παρων σκοπν ϑμενος, ε κα φρικ τοτον π πλον παρακατσχεν, ρωτι σφοδροτρ τ περ κενον αλωκυα λλ γρ τν μην το λοιπο ν – л. 102. διατημα χων, ς ερηται, πολλος μν ν πσαν μραν τος π τοτον φοιτσιν φελεας μετεδδου τς π γλττης, μιλν τ συνοσοντα, κα π τν συντιϑεμνων φιλοπνως λγων πρς βον νγε τν ψηλτατον, ρετς μνης πεϑων ντχεσϑαι κα τν κτω κα λικν πογνυσϑαι, ς ν μηδεν, φησ, το- XIX. |
| 3) Выше помеченный глагол с и – давать наследие или кому в чем; в великих, среди великих т. е. или сам будет велик или во многих, среди многих, т. е. получить во владение, унаследует, как все переводы. LXX: πολλος, Вульг. plirimos – многочисленных тоже Сир: между, среди, во многих, – Халд: (в) добычу народов многих. 4) – – и с героями, сильными властелинами, – как и Сир. – et inter robustos, с сильными разделит добычу. Но LXX и Вульг. по-вид. прин. за знак вин. пад: κα τν σχυρν μεριε (μεριεται) σκλα, Ακ. λφυρα – и крепких разделит корысти et fortium dividet spolia, – Халд: и богатства или достояния городов крепких разделит (как, в) добычу. 5) LXX. νθ ν, Ак. τι – зане. Вульг. и др. pro eo quod. 6) – гиф. опустошил, излил, ср. κνωσεν... μχρι θαντου Флп. 2:7 , – Сир. бросил, поверг – jecit, exiliavit, – Вульг. и Халд: tradidit – , но LXX в страд. форме (гоф. или ниф.); παρεδθη, – предана бысть, но Иер. contaminata est in morte – обесчещена, осквернена в смерти (?). 7) – Сир. Халд. LXX ες θνατον – ср. Флп μχρι θαντου – на смерть, Вульг. in mortem. 8) Вульг. Сир. Халд: animam suam, но LXX ψυχ ατο. 9) ... – и со злодеями, ко злодеям, Сир ..., Вульг. elcum sceleratis, LXX κα ν τος νμοις – и со беззаконными, Иуст. Апост. Пост. Ориг. (у Pars.) μετ (τν) νμων, но Мк. 15:28 и Лк. 22:37 , – Феод: κα τν σεβν (?) πσχετο (?). Но Халд: и преступников поработит ( – ) Закону. 10) – ниф. LXX λογσθη – вменися ср. Мк. 15:28 и Лк. 22:37 , – Ак. Сим. ριθμθη, тоже Сир. и Вульг. reputatus est. Но Феод. τν σεβν πσχετο – (от) нечестивых воздерживался, удалялся нечестия или нечестивых (?) ср. Халд. 11) Ср. ст. 4. LXX κα ατς μαρτας πολλν ννεγκεν и той грехи многих вознесе, Иер. suscepit, С. Ф. νελβετο, Ак. ρεν, – Вульг. и Сир. et ipse peccata multorum tulit, Халд. и он за грехи многих будет ходатайствовать. 12) Ср. ст. 6 – imperf. в знач. будущего Вульг. et pro transgressoribus rogabit, Халд. буд. в обоих случаях и – и преступникам отпустится ради него. В Сир. perfectum в обоих случаях. LXX опять в страд: κα δι τς νομας (μαρτας) ατν (μν) παρεδθη – и за беззакония их предан бысть (κατδραμεν), Сим. (κα) τος θετοσιν ντστη (?). |
| ν ασθσει ατο βυσσοι ρργησαν, νφη δ ρρει δρσον. Υ, μ παραρρυς, τρησον δ μν βουλν κα ννοιαν, να ζ σ ψυχ, κα χρις περ τ τραχλ· σται δ ασις τας σαρξ σου, κα πιμλεια τος στοις σου· να πορε πεποιθς ν ερν πσας τς δος σου, δ πος σου ο μ προσκπτ. ν γρ κθ, φοβος σ, ν δ καθεδς, δως πνσεις, κα ο φοβηθσ πτησιν πελθοσαν, οδ ρμς σεβν περχομνας· γρ Κριος σται π πασν δν σου, κα ρεσει σν πδα, μ γρευθς. Μ πσχου ε ποιεν νδε, νκα ν χ χερ σου βοηθεν. Μ επς· πανελθν πνηκε, κα αριον δσω, δυνατο σου ντος ε ποιεν· ο γρ οδας τ τξεται πιοσα. Μ τκταινε π σν φλον κακ, παροικοντα κα πεποιθτα π σο. Μ φιλεχθρσς πρς νθρωπον μτην, να μτι ες σ ργσητε κακν. Μ κτσ κακν νδρν νεδη, μηδ ζλου τς δος ατν· κθαρτος γρ ναντι Κυρου πς παρνομος, ν δ δικαοις ο συνεδρευει. Κατρα Κυρου ν οκοις σεβν, παλεις δ δικαων ελογονται. Κριος περηφνοις ντιτσσεται, ταπεινος δ δδωσι χριν. Παροιμιν τ νγνωσμα (κεφ. 9, 1–11) σοφα κοδμησεν αυτ οκον, κα πρεισε στλους πτ. σφαξε τ αυτς θματα, κα κρασεν ες κρατρα τν αυτς ονον, κα τοιμσατο τν αυτς τρπεζαν. πστειλε τος αυτς δολους, συγκαλοσα μετ ψηλο κηργματος π κρατρα λγουσα. " ς στιν φρων, κκλιντω πρς με· κα τος νδεσι φρενν επεν. λθετε, φγετε τν μν ρτον, κα πετε ονον, ν κεκρακα μν. πολπετε φροσνην κα ζσεσθε· κα ζητσατε φρνησιν, να βισητε, κα κατορθσητε σνεσιν ν γνσει, παιδεων κακος, λψεται αυτ τιμαν· λγχων δ τν σεβ, μωμσεται αυτν· ο γρ λεγχοι τ σεβε, μλωπες ατ. Μ λεγχε κακος, να μ μισσωσ σε, λεγχε σοφν, κα γαπσει σε. Δδου σοφ φορμν, κα σοφτερος σται· γνριζε δικα, κα προσθσει το δχεσθαι. ρχ σοφας, φβος Κυρου· κα βουλ γων, σνεσις, τ δ γνναι νμον, διανοας στν γαθς. Τοτ γρ τ τρπ πολν ζσεις χρνον, κα προστεθσετα σοι τη ζως. |
| Δξα... Κα νν... Θεοτοκον χος βαρς Ερνευσον πρεσβεαις τς Θεοτκου, τν ζων μν, τν βοντων σοι· λεμον, Κριε δξα σοι. ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ Τροπριον τς Προφητεας χος πλ. β Τν Σταυρν σου προσκυνομεν Δσποτα, κα τν γαν σου νστασιν δοξζομεν. (Δς) Προκεμενον χος δ Ψαλμς ογ δ Θες Βασιλες μν πρ ανων εργσατο σωτηραν ν μσ τς γς. Στχ.να τ, Θες, πσω ες τλος; Προφητεας σαου τ νγνωσμα (Κεφ. ΚΗ, 14–22) Τδε λγει Κριος· κοσατε λγον Κυρου, νδρες τεθλιμμνοι, κα ο ρχοντες το λαο τοτου το ν ερουσαλμ, τι επατε· ποισαμεν διαθκην μετ το δου, κα μετ το θαντου συνθκην, καταιγς φερομνη ν παρλθ, ο μ λθ φ’ μς, θκαμεν ψεδος τν λπδα μν, κα τ ψεδει σκεπασθησμεθα. Δι τοτο, τδε λγει Κριος Θες· δο γ μβαλ ες τ θεμλια Σιν λθον πολυτελ, κλεκτν, κρογωνιαον, ντιμον ες τ θεμλια ατς, κα πιστεων π ατ, ο μ καταισχυνθ, κα θσω κρσιν ες λπδα, δ λεημοσνη μου ες σταθμος, κα ο πεποιθτες μτην ψεδει, τι ο μ παρλθ μς καταιγς. Μ κα φλ μν τν διαθκην το θαντου, κα λπς μν πρς τν δην ο μ μμεν; Καταιγς φερομνη ν πλθ, σεσθε ατ ες καταπτημα, ταν παρλθ, λψεται μς, τι πρω πρω, παρελεσεται μρας, κα ν νυκτ σται λπς πονηρ. Μθετε κοειν, στενοχωρομενοι, ο δυνμεθα μχεσθαι, ατο δ σθενομεν το μς συναχθναι. σπερ ρος σεβν, ναστσεται Κριος, κα σται ν τ φραγγι Γαβαν, μετ θυμο ποισει τ ργα ατο, πικρας ργον, δ θυμς ατο λλοτρως χρσεται, κα πικρα ατο λλοτρα. Κα μες μ εφρανθεητε, μηδ σχυστωσαν μν ο δεσμο, διτι συντετελεσμνα κα συντετμημνα πργματα κουσα παρ Κυρου Σαβαθ, ποισει π πσαν τν γν. Προκεμενον χος δ Ψαλμς οδ γ δ γαλλισομαι ες τν ανα. Στχ.ξομολογησμεθ σοι, Θες. Τ ΠΑΡΑΣΚΕΥ ΤΗΣ Δ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΕΝ Τ ΕΣΠΕΡΙΝ Στιχηρ προσμοια το Τριδου χος δ δωκας σημεωσιν Τν ειμακριστον, ξιωθντες σπσασθαι, ο πιστο Σταυρν Κριε, δι ο μς σωσας, νυμνολογομεν, τν σν εσπλαγχναν, κα δυσωπομεν κτενς, πσι παρσχου τν γαλλασιν, Σωτρ το σωτηρου σου, ν μετανο διδος μν, κατιδεν σου τν γερσιν, κα τ Πθη τ τμια. |
| Ες Στχους δ Τλος· Ο πεσομεθα, λλ πεσονται ο νοικοντες π τς γς. ναστσονται ο νεκρο, κα γερθσονται ο ν τος μνημεοις, κα εφρανθσονται ο ν τ γ. γρ δρσος παρ σο αμα ατος στιν, δ γ τν σεβν πεσεται. Βδιζε λας μου, εσελθε ες τ ταμιεν σου, πκλεισον τν θραν σου, ποκρβηθι μικρν σον σον, ως ν παρλθ ργ Κυρου. Δξα... Κα νν... δ ε, Κανν ναστσιμος. – κτηχος χος πλ. β Ερμς «Τ θε φγγει σου γαθ, τς τν ρθριζντων σοι ψυχς, πθ εδναι καταγασον δομαι, σ Λγε Θεο, τν ντως Θεν, κ ζφου τν πταισμτων νακαλομενον». ποχωρε μοι τ Χερουβεμ, νν κα φλογνη ομφαα, Δσποτα ντ μοι δδωσι, σ δντα Λγε Θεο, τν ντως Θεν, Λστ δοποισαντα τν Παρδεισον. Οκ τι δδοικα τν ες γν, Δσποτα Χριστ πιστροφν· σ γρ κ γς με νγαγες, πιλελησμνον διεσπλαγχναν πολλν, πρς ψος φθαρσας τ ναστσει σου. Θεοτοκον Τος Θεοτκον σε κ ψυχς, Δσποινα το κσμου γαθ, μολογοντας δισωσον· σ γρ προστασαν καταμχητον, κεκτμεθα τν ντως Θεογενντριαν. δ ε, Κανν Σταυροαναστσιμος. – κτηχος χος πλ. β Θεοφανεας σου Χριστ Βρσει το ξλου ν δμ, πατηθες ες φθορν κατλισθεν, γενρχης παρακοσας Κριε, ντολς τς σς περγαθε, λλ τοτον δι Σταυρο, πλιν νγαγες ες τ πρτον κλλος, πκοος τ Πατρ Στερ γενμενος. Τ σ θαντ γαθ, τ το θαντου φνισται κρτος, κα πηγ ζως μν νβλυσε, κα θανασα δεδρηται· δι τοτ σου τν Ταφν, κα τν νστασιν πστει προσκυνομεν, δι ς ς Θες, κσμον πντα κατεφτισας. Θεοτοκον κατοικν ν ορανος, κα ποιητς τν πντων Κριος, ν τ σ Πανμωμε, κατκησεν, πορρτως μτρ δοξσας σε, περτραν τν ορανν, γιωτραν τε ταγμτων λων· δι νν ο π γς, σ μακαρζομεν. δ ε, Κανν τς Θεοτκου. – κτηχος χος πλ. β Τ θε φγγει σου γνε λμψασα τηλαυγς, θεον νδιατημα το Δεσπτου Πανμνητε γγονας· σ γρ μνη μτηρ ντως δεχθης Θεο, γκλαις σπερ βρφος, τοτον βαστσασα. Φοροσα κλλος τ νοητν, τς ραιοττης σου ψυχς, Νμφη Θεο χρημτισας, κατεσφραγισμνη τ παρθεν σεμν, κα φγγει τς γνεας, κσμον φαιδρνουσα. |
| Κανν α», δ γ», τν ποστολων χος α " μνος εδς ς στχυς πολφορος σοφ, ρθης λγ γνσεως, τος τ λιμ τακντας τς πστεως, κτρφων Στχυ θεομακριστε, κα τροφς τς κρεττονος, κοινωνος ν χριτι, ργαζμενος σθνει το Πνεματος. Σαγν τ γλττ εφυς, χρησμενος λευσας, κ το βυθο τς πλνης πστολε, κα προσηγγου θεον ψνιον, τ λθντι Νρκισσε, σσαι τ πλανμενον, Βασιλε κα Δεσπτ τς κτσεως. πδραμες ο περ στρ, ας ξορμμενος, κα Βρεττανας πλεις πφθασας, Χριστο κηρττων τ Εαγγλιον, κα φωτζων χριτι, μκαρ ριστβουλε, τος πιστς δεχομνους τν λγον σου. Θεοτοκον Παστς φωτοφρος το Χριστο, κα θρνος ψηλτατος, Θεογενντορ φθης Πανμωμε· ν σο γρ μνος ναπαυσμενος, τος μν φελετο, κπους κα τν μλλουσαν, τος ξοις ητρπισεν νεσιν. Κανν β», δ γ», το Μρτυρος χος δ " Τξον δυνατν Θρσος σεβν μαρωσεν, ν τ παντευχ,το Σταυρο γκαυχμενος, τροπαιοχος κα στεφαντης, το Χριστο Μρτυς πμαχος. Δξαν παριδν τν πρσκαιρον, κα πρς τος γνας, ποδυσμενος, χαιρες γενναιφρων ς στρατιτης, το Χριστο Μρτυς πμαχε. Σμα ακισμος παρδωκας, τν ψυχν δ Μρτυς, σφαλς διετρησας, θμα μωμον τ Δεσπτ, σεαυτν προσξας πντιμον. Θεοτοκον Χαροις μτηρ πειργαμε, Θεν Λγον, ν γαστρ σου χωρσασα, κα τεκοσα σεσαρκωμνον, ς Θεν μο κα νθρωπον. Ερμς «Τξον δυνατν σθνησε, κα ο σθενοντες, περιεζσαντο, δναμιν, δι τοτο στερεθη, ν Κυρ καρδα μου». Κθισμα τν ποστλων χος α« Τν τφον σου Σωτρ Ες πασαν τν γν, σοφς μν φθγγος, ξλθεν ληθς, το Κυρου ατπται, πστολοι νδοξοι, Ορβαν σν μπλ τε, ριστβουλε, κα πελλ σν Ναρκσσ, μετ Στχυος, πρ μν τν Σωτρα, παστως πρεσβεσατε. Δξα... Το Μρτυρος χος δ» Ταχ προκατλαβε Τας θεαις λαμπρτησι καλλωπιζμενος, τ σκτος μεωσας, τς θεας σοφ, θλσας δι» αματος· θεν τν παναγαν, κα φωσφρον σου μνμην, πστει πιτελοντες, ξαιτομεθα πντες, λαβεν θεον λεος, Μρτυς πμαχε. Κα νν... Θεοτοκον γν παναμμητε, κα πειργαμε, μνη τν χρονον, Υν κα Λγον Θεο, ν χρν κυσασα, τοτον σν τος γοις, κα σεπτος Πατριρχαις, Μρτυσι κα σοις κα Προφταις δυσπει, δωρσασθαι μν, λασμν κα μγα λεος. Σταυροθεοτοκον Παρθνε πανμωμε, Μτηρ Χριστο το Θεο, ομφαα διλθ σου, τν παναγαν ψυχν, νκα σταυρομενον, βλεψας κουσως τν Υν κα Θεν σου, ν περ ελογημνη, δυσωποσα μ πασ, συγχρησιν πταισμτων μν δωρσασθαι. |
|
|
