| Μετ τν β Στιχολογαν, Κθισμα χος δ» Κατεπλγη ωσφ ορδνη ποταμ, τ θαμβθης θεωρν; Τν θερητον γυμνν, εδον κα φριξα φησ• κα πς γρ τοτον οκ μελλον φρξαι κα δναι; ο γγελοι ατν, ρντες φριξαν• ξστη ορανς, κα γ τρμαξε• κα συνεστλη θλασσα κα πντα, τ ρατ κα ρατα. Χριστς φνη, ν ορδν, γισαι τ δατα. Δξα... Κα νν... Τ ατ Μετ τν Πολυλεον, Πολυλεος χος δ " Ταχ προκατλαβε Τ εθρα γασας τ ορδνια, τ κρτος συντριψας, τς μαρτας, Χριστ Θες μν• πκλινας τ παλμ, σεαυτν το Προδρμου, κα σωσας κ πλνης, τν νθρπων τ γνος. δι σε κετεομεν• Σσον τν κσμον σου. Δξα... Κα νν... Τ ατ Προκεμενον χος δ θλασσα εδε κα φυγεν, ορδνης στρφη ες τ πσω. Στχ. Τ σο στι θλασσα τι φυγες; Δξα... χος β Τ σμπαντα σμερον γαλλισθω• Χριστς φνη ν ορδν. Κα νν... τ ατ Στχ. λησον μ Θες... διμελον χος πλ. β Θες Λγος πεφνη ν σαρκ, τ γνει τν νθρπων• στατο βαπτισθναι ν ορδν, κα λεγεν πρς ατν Πρδρομος• Πς κτενω χερα, κα ψωμαι κορυφς κρατοσης τ σμπαντα; Ε κα κ Μαρας πρχεις βρφος, λλ οδ σε Θεν προαινιον, π γς βαδζεις, μνομενος π τν Σεραφμ, κα δολος Δεσπτην, βαπτζειν ο μεμθηκα• κατληπτε Κριε, δξα σοι. Κανν το Κυρου Κοσμ ο κροστιχς. Βπτισμα ψις γηγενν μαρτδος. δ α« χος β» Ερμς «Βυθο νεκλυψε πυθμνα, κα δι ξηρς οκεους λκει, ν ατ κατακαλψας ντιπλους, κραταις, ν πολμοις Κριος, τι δεδξασται.». δμ τν φθαρντα ναπλττει, εθροις ορδνου κα δρακντων, κεφαλς μφωλευντων διαθλττει, Βασιλες τν ανων Κριος, τι δεδξασται. Πυρ τς θετητος λ, σρκα λικν μφιεσμνος, ορδνου περιβλλεται τ νμα, σαρκωθες κ Παρθνου Κριος• τι δεδξασται. Τν πον σμχων τν νθρπων, τοτοις καθαρθες ν ορδν, ος θελσας μοιθη ν μενας, τος ν σκτει φωτζει Κριος, τι δεδξασται. τερος Κανν αμβικς, το γου ωννου το Δαμασκηνο, ο κροστιχς δι Στχων ρωελεγεων. Σμερον χρντοιο βαλν, Θεοφεγγ πυρσ, Πνεματος, νθπτει νμασιν, μπλακην, Φλξας παμμεδοντος ς Πς· πιων δ, μνητας μελων τν δε δδωσι χριν. αμβικς Ερμς «Στεβει θαλσσης, κυματομενον σλον, πειρον αθις, σραλ δεδειγμνον. Μλας δ πντος, τρισττας Αγυπτων, κρυψεν ρδην, δατστρωτος τφος, μ κραται, δεξις το Δεσπτου.» ρθρου φανντος τος βροτος σελασφρου, Νν ξ ρμου, πρς ος ορδνου ναξ πσχες, λου σν αχνα, Χρου ζοφδους, τν Γενρχην ρπσαι, που τε παντς, κκαθραι τν κτσιν. ναρχε εθροις, συνταφντα σοι Λγε, Νον περανεις, τν φθαρντα τ πλν, Τατην φρστως, πατρθεν δεδεγμνος, πα κρατστην• Οτος γαπημνος, σος τ μοι Πας, χρηματζει τν φσιν. |
| Μνσθητι, Κριε, τς σθενεας μν, κα μ συναπολσς μς τας νομαις μν, λλ ποησον μγα λεος μετ τς ταπεινσεως μν, να, τ τς μαρτας σκτος διαφυγντες, ν μρ δικαιοσνης περιπατσωμεν, κα νδυσμενοι τ πλα το φωτς, νεπιβουλετως διατελσωμεν π πσης πηρεας το πονηρο, κα μετ παρρησας δοξσωμεν π πσι, σ τν μνον ληθινν κα φιλνθρωπον Θεν. Σν γρ ς ληθς, κα μγα ντως μυστριον, Δσποτα τν πντων κα ποιητ, τε πρσκαιρος λσις τν σν κτισμτων, κα μετ τατα συνφεια, κα νπαυσις ες ανας. Σο χριν π πσιν μολογομεν, π τας εσδοις μν τας ες τν κσμον τοτον, κα τας ξδοις, α τς λπδας μν τς ναστσεως, κα τς κηρτου ζως, δι τς σς ψευδος παγγελας προμνηστεονται, ς πολασαιμεν ν τ δευτρ μελλοσ παρουσ σου. Σ γρ ε κα τς ναστσεως μν ρχηγς, κα τν βεβιωμνων δκαστος, κα φιλνθρωπος κριτς, κα τς μισθαποδοσας Δεσπτης κα Κριος, κα κοινωνσας μν παραπλησως σαρκς κα αματος, δι συγκατβασιν κραν, κα τν μετρων διαβλτων παθν, ν τ κουσως ες περαν καταστναι, προσλαβμενος σπλγχνα οκτιρμν, κα ν ππονθας πειρασθες ατς, τος πειραζομνοις μν γενμενος ατεπγγελτος βοηθς· δι κα συνγαγες μς ες τν σν πθειαν. Δξαι ον, Δσποτα, δεσεις κα κεσας μετρας, κα νπαυσον πντας τος πατρας κστου, κα μητρας, κα δελφος, κα δελφς κα τκνα, κα ε τι λλο μογενς κα μφυλον, κα πσας τς προαναπαυσαμνας ψυχς π λπδι ναστσεως ζως αωνου, κα κατταξον τ πνεματα ατν κα τ νματα ν ββλ ζως, ν κλποις βραμ, σακ κα ακβ, ν χρ ζντων, ες βασιλεαν ορανν, ν Παραδεσ τρυφς, δι τν φωτεινν γγλων σου εσγων παντας ες τς γας σου μονς, συνγειρον κα τ σματα μν ν μρ, ρισας, κατ τς γας σου κα ψευδες παγγελας. Οκ στιν ον, Κριε, τος δολοις σου θνατος, κδημοντων μν π το σματος, κα πρς σ τν Θεν νδημοντων, λλ μετστασις π τν λυπηροτρων π τ χρησττερα κα θυμηδστερα, κα νπαυσις κα χαρ. |
| Μ, Δσποτα, μνος γαθς κα φιλνθρωπος, μ ποστραφεην τεταπεινωμνος κα κατσχυμνος· λλ’ ξαπστειλν μοι δναμιν ξ ψους, κα νσχυσν με πρς τν διακοναν το προκειμνου σου Μυστηρου, το μεγλου κα πουρανου. Κα μρφωσν σου τν Χριστν ν τ μλλοντι (ν τ μελλοσ) ναγεννσθαι δι τς μς λεειντητος· κα οκοδμησον ατν (ατν) ν τ θεμελ τν ποστλων κα Προφητν σου· κα μ καθλς, λλ φτευσον ατν (ατν) φτευμα ληθεας ν τ γ σου Καθολικ κα ποστολικ κκλησ, κα μ κτλς. πως προκπτοντος ατο (προκοπτοσης ατς) ν εσβει, δοξζηται κα δι’ ατο (ατς) τ πανγιον νομ σου, το Πατρς, κα το Υο, κα το γου Πνεματος, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. μν. Δε δ εδναι, τι καθ’ αυτν λγει κα τν κφνησιν κα τ, μν. Μετ δ τ συμπληρωθναι τ Ερηνικ, νευ κφωνσεως, λγει ερες τν Εχν τατην μεγαλοφνως κα μετ φβου Θεο κα ξ λης ψυχς κα συντετριμμνης καρδας. Μγας ε, Κριε, κα θαυμαστ τ ργα σου, κα οδες λγος ξαρκσει πρς μνον τν θαυμασων σου (3). Σ γρ βουλσει ξ οκ ντων ες τ εναι παραγαγν τ σμπαντα, τ σ κρτει συνχεις τν κτσιν, κα τ σ προνο διοικες τν κσμον. Σ κ τεσσρων στοιχεων τν κτσιν συναρμσας, ττταρσι καιρος τν κκλον το νιαυτο στεφνωσας. Σ τρμουσιν α νοερα πσαι Δυνμεις· σ μνε λιος· σ δοξζει σελνη· σο ντυγχνει τ στρα· σο πακοει τ φς· σ φρττουσιν βυσσοι· σο δουλεουσιν α πηγα. Σ ξτεινας τν ορανν σε διν· σ στερωσας τν γν π τν δτων· σ περιετεχισας τν θλασσαν ψμμ· σ πρς ναπνος τν ρα ξχεας. γγελικα Δυνμεις σο λειτουργοσιν, ο τν ρχαγγλων χορο σ προσκυνοσι, τ πολυμματα Χερουβμ, κα τ ξαπτρυγα Σεραφμ, κκλ σττα, κα περιπτμενα, φβ τς προστου σου δξς κατακαλπτεται. Σ γρ, Θες ν περγραπτος ναρχς τε κα νκφραστος, λθες π τς γς, μορφν δολου λαβν, ν μοιματι νθρπων γενμενος· ο γρ φερες, Δσποτα, δι σπλγχνα λους σου, θεσθαι π το διαβλου τυραννομενον τ γνος τν νθρπων, λλ’ λθες κα σωσας μς. |
| Μ λυπηθμεν ατομενοι τν Κριον ατματα, κα π χρνους μ εσακουμενοι. βολετο γρ Κριος πντας νθρπους ν μι καιρο οπ παθες γενσθαι. Πντες ο ατομενοι κ Θεο τ ατματα, κα μ λαβντες, δι μαν τοτων τν ατιν πντως ο κομζονται, τι πρ καιρο ατοσιν, τι ναξως ατοσι, κα κενοδξως, τι λαμβνοντες παρθναι μελλον, μελεν λοιπν μετ τν το ατματος κτσιν. τι μν ναχωροσιν ο δαμονες, κα τ πθη κ τς ψυχς, καιρ τινι, διηνεκς, οδες μφιβλλει, ομαι. Τ δ κ πσων τρπων τοτων ναχρησις ξ μν γνεται λγοι πστανται. νεχρησαν τ πθη κ τινων ο μνον πιστν, λλ κα πστων, κτς νς , κενο μνον καταλιπντα ατος ς κακν τι πρωτεον, κα τν τπον πντων ναπληρον, επερ τοιατην κκτηται τν βλβην, ς κα ξ ορανο κατενγκαι. ναλσκεται λη πυρ θε δαπανωμνη , κα τς ψυχς κριζουμνη. ποχωροσι δαμονες κουσως, μεριμνσαι παρασκευζοντες, κα αφνδιον τν θλαν ψυχν ρπζοντες, κα ες κρον ποιωθναι τος πθεσι παρασκευζοντες, ς ντεθεν ατεπβουλον οσαν λοιπν κα ατοπολμιον. Οδα κα λλην ποχρησιν τν θηρων μετ τ τελεως συνηθσαι τν ψυχν , κα πδειγμα το ερημνου τ νπια· μετ γρ τν μακρν συνθειαν, κα χωρς μαζο, κ τν οκεων δακτλων θηλζουσιν. Οδα κα πμπτην ν τ ψυχ πθειαν, τι ξ πλτητος πολλς κα κεραιτητοςπαινουμνους συνισταμνη. Δικαα γρ βοθεια τος τοιοτοις παρ Θεο το σζοντος τος εθες τ καρδ, κα νεπαισθτως ατος τν κακν παλλττοντες· επερ κα τ νπια κδυθντα ο πνυ γινσκουσι. Κακα μν , πθος φυσικς ν τ φσει ο πφυκεν οκ στι γρ κτιστς παθν Θες· ρετα δ φσει κα πολλα ν μν παρ ατο γεγνασιν, ξ ν εσι κα αται σαφς· λεημοσνη, επερ κα λληνες συμπαθοσιν· γπη, επερ κα τ λογα ζα πολλκις π τ στερσει λλλων δκρυσαν. πστις· πντες γρ ξ αυτν τατην ποτκτομεν· λπς, πε κα δανειζμενοι, κα πλοντες, κα σπεροντες πλουτσαι λπζομεν. ν πσι τος πθεσι κα τας ρετας αυτος κζητοντες μ παυσμεθα, πο τυγχνομεν ν ρχ, ν μεστητι, ν τλει. |
| ΣτΜ: βλ. Προς Κορινθους Β : Β Κορ. 3,6 Αυτς και μας χει αναδεξει ικανος και αξους διακνους της Καινς Διαθκης, χι του παλαιο γραπτο και τυπικο νμου, αλλ του πνευματικο, ο οποος δια του Αγου Πνεματος γρφεται εις τας καρδας μας και δδει ζων. Διτι το γρμμα, αι τυπικα διατξεις του παλαιο Νομου, φρουν τον πνευματικν θνατον. Τον νον μως πνεμα της Καινς Διαθκης δδει την ζων. ΣτΜ: βλ. κατ Λουκ : Λουκ. 11,13 Εν, λοιπν, σεις μολοντι εσθε πονηρο, ξρετε να δνετε ωφλιμα δρα εις τα παιδι σας, πσο μλλον ο Πατρ ο ουρνιος, θα δση το πανγαθον Πνεμα εις σους το ζητον;” (Και αφο θα δση το μγιστον και ψιστον, δεν εναι λογικν και ορθν να σκεφθμεν τι πολ περισστερον θα δση τα υλικ αγαθ, που εναι ασυγκρτως μικροτρας αξας;). ΣτΜ: βλ. κατ Ιωννη : Ιω. 7,39 Αυτ δε επε ο Κυριος δια το Αγιον Πνεμα, το οποον μελλον να λβουν σοι θα επστευον εις αυτν, διτι η χρις του Αγου Πνεματος, που αναγενν και σζει, δεν εχε ακμη δοθ εις καννα, επειδ ο Ιησος δεν εχε ακμη δοξασθ με την μεγλην θυσαν και με την νδοξον ανληψν του. ΣτΜ: βλ. κατ Ιωννη : Ιω. 20,21 Επε, λοιπν, ττε εις αυτος ο Ιησος· “ειρνη εις σας. Οπως στειλεν εμ ο Πατρ, δια να τελεισω το ργον της σωτηρας των ανθρπων, τσι και εγ στλνω σας, να μεταφρετε στους ανθρπους την σωτηραν”. Ιω. 20,22 Και αφο επε τοτο, εφσησε εις τα πρσωπα των την ζωογνον πνον της νας ζως και τους επε· “λβετε Πνεμα Αγιον. Ιω. 20,23 Εις ποιους συγχωρετε τις αμαρτες, θα εναι συγχωρημνες και απ τον Θεν. Εις ποιους μως τις κρατετε λυτες και ασυγχρητες, θα μενουν αιωνως ασυγχρητες”. ΣτΜ: βλ. Πρξεις : Πραξ. 2,2 Και ξαφνα λθε απ τον ουρανν νας χος, σαν ισχυρ βο ανμου που κινεται με ορμν, και εγμισε λο το σπτι, μσα στο οποον εκθηντο οι μαθητα. Πραξ. 2,3 Και παρουσισθησαν εις αυτος γλσσες σαν απ φλγες πυρς, να διαμοιρζωνται· και στον καθνα απ αυτος εκθισε απ μα γλσσα. Πραξ. 2,4 Και εγμισαν λοι απ Πνεμα Αγιον και ρχισαν να ομιλον ξνας γλσσας και να κηρττουν τας υψηλς αληθεας, πως το Πνεμα το Αγιον τους εφτιζε και τους διδε την δναμιν να ομιλον. |
| ναχρησον κα ξεριζθητι π τς πονηρας σου διβολε κα λευθερθητι / δολος/η το Θεο (δενα) π τ Δοξ το Δεδοξασμνου Θεο τος πσι. Ατς Θες κα Πατρ μν, ξ ο τ πντα κα μες δι ατο, κα σφραγισμενος μς κα δος τν ρραβνα το πνεματος, ο μελλον λαμβνει ο πιστεοντες ες ατν τν ησο Χριστν, Θεν ληθινν Δξα σοι. π το Πυρνου θρνου τς Δευτρας Ατο Παρουσας, τν λαμπρν κα βασιλικν κα ες τν χερα τν κτωθεν το θρνου, τν κρατοσα τν ζυγαρι τς δικαιοσνης, π τν δδεκα Πατριαρχν τος λμποντας ς λιοι κα τν φωτεινν ατν θρνων, π τν Χρυσν Θρνον το μακαρου βραμ ν κθεται κλεκτς το Θεο, ες τν Παρδεισον κα π τν Πρινον στραπμορφον θαυμαστν κα Τιμομενον π τ Σεραφεμ κα Χερουβεμ τν ρματοφρο κα στραποβλο θρνο τς περαγας Θεοτκου, ρκζω σε πνεμα πονηρν Σατν Βεελζεβολ Βελαρ σταρθ ρχων το κσμου τοτου, ρχμενος μετ μσους κα μανας, π ρκτου Μεσημβρας νατολς Δσης π 24 σεληνιακν κα 28 λιακν οκων το Διαβλου, 36 ρχν, 69 εκνων, 72 σθενεας, 12 δος, 64 φορισμν το κακο, 42 πικλσεων, 21 κηρων κα μερν ατν, 14 γητεας κα 7 μρου κηρου ατν, 28 σφραγδας, 36 κλειδν, 21 φαρμακεας, 12 γυναων, 99 γραμμτων τν λλοφλλων, 384 γραμμικν, 666 χαρακτρων, 526 μορφς τν δαιμνων, 195 σημεων, 169 συμβλων, 85 στσεων κα εκνων ατν, 17 φυσιομαγεας, 352 λογισμν, 13 νυπνων, 21 ριθμν κα τπων ατν 28 μαγγανεας. Καταργηθτωσαν κα φανιζσθωσαν τ σκοτειν σου ργα κπεσντα γγελε ζοφερ, π το δολου το Θεο (δενος) π τ Δξ το περμνητου Θεο το Τριαδικο, το θαυμαστο ν τος γοις Ατο. Ατς Πατρ πντων, π πντων κα δι πντων κα ν πσιν μν ησος Χριστς Ναζαρηνς, ν χρισεν Ατς Θες Πατρ Πνεματι γ κα δυνμει ς διλθεν εεργετν κα μενος πντας τος καταδυναστευομνους π το διαβλου. π τν 7 ορανων, τ στερεματι τν νω το Θεο κα τν δτων τν περνω ατν, π τς δο πλας τς ψηλς κα πανθαυμαστς τς ερισκομνας, μπροσθεν το φωτεινο πανευδου κα πντερπον τπον το Παραδεσου, τς δεξις τς κατασκευασμνης δι ορανου χαλκο κα σιδρων νημνων ς νθρακες φλογερο, π τς Σταυρμορφης πλης το Παραδεσου κα π τς πλας το Παραδεσου τς φρικτς δικαιοσνης το Θεο Σαβαθ ρκζω σε πνεμα κακοποιν, διβολε δουλεων δι το νμου συμβολα μετ τος συνεργοσι τν νομαν, τ χοντι τν 20ριθμον κα τ μ χοντι ριθμν, τ διχζοντι κα ρπζοντι τν ψυχν κα τν νον το νθρπου, τ σφραγιζμενον κα ριζμενον, δι θυσας αματος κα νματος το καθρτου. |
| Νηχμενον πελγει, τ τς πωλεας, κα ποβρχιον δη γενμενον, σ δεξι, ς τν Πτρον, Κριε σσν με. ς λας τν νοστμων, ντες διδαγμτων, τν σηπεδνα νος μου ξηρνατε, κα τς γνοας τ σκτος, ποδιξατε. Θεοτοκον Χαρν ς τετοκυα, πνθος μοι παρσχου, δι ο τν θεαν παρκλησιν Δσποινα, ν τ μελλοσ μρ ερεν δυνσομαι. Κανν β, δ θ, Τριδου χος πλ. δ Ερμς «Σ τν ορανο κα γς μεστιν, πσαι γενεα μεγαλνομεν· σωματικς γρ σκνωσεν ν σο, τ πλρωμα Παρθνε τς Θετητος». Σ τ εκλες τν ποστλων, σστημα δας μεγαλνομεν· τς οκουμνης φωστρες γρ φαιδρο, δεχθητε τν πλνην κδικοντες. Εαγγελικ μν σαγν, λογικος χθας γρεοντες, ατος προσφρετε πντοτε Χριστ, ψνιον πστολοι μακριοι. ν τ πρς Θεν μν ατσει, μμνησθε μν πστολοι, π παντς λυτρωθναι πειρασμο, δεμεθα, τος πθ νυμνοντας μς. Δξα... Σ τν τρισυπστατον Μονδα, Πτερ, κα Υ σν τ Πνεματι, να Θεν μοοσιον μν, Τριδα μοδναμον κα ναρχον. Κα νν ... Θεοτοκον Σ τν παιδοτκον κα Παρθνον, πσαι γενεα μακαρζομεν, ς δι σο λυτρωθντες τς ρς· χαρν γρ μν τεκες τν Κριον. Κανν γ, δ θ χος πλ. β Ερμς σπρου συλλψεως, τκος νερμνευτος, Μητρς ννδρου, φθορος κησις· Θεο γρ γννησις, καινοποιε τς φσεις. Δι σε πσαι α γενεα, ς Θενυμφον Μητρα, ρθοδξως μεγαλνομεν. (Δς) νος τετραυμτισται, τ σμα μεμαλκισται, νοσε τ πνεμα, λγος σθνησεν, βος νενκρωται, τ τλος π θραις· δι μοι τλαινα ψυχ, τ ποισεις ταν λθ, Κριτς νερευνσαι τ σ; Μωσως παργαγον, ψυχ τν κοσμογνεσιν, κα ξ κενου, πσαν νδιθετον, γραφν στοροσν σοι, δικαους κα δκους, ν τος δευτρους ψυχ, μιμσω, ο τος πρτους, ες Θεν ξαμαρτσασα. Νμος σθνησεν, ργε το Εαγγλιον, Γραφ δ πσα, ν σο παρημληται, Προφται τνησαν, κα πς δικαου λγος, α τραυμαται σου ψυχ, πληθνθησαν, οκ ντος, ατρο το γιοντς σε. Τς νας παργω σοι, Γραφς τ ποδεγματα, νγοντ σε, ψυχ πρς κατνυξιν, δικαους ον ζλωσον, μαρτωλος κτρπου, κα ξιλωσαι Χριστν, προσευχας τε κα νηστεαις, κα γνε κα σεμντητι. Χριστς νηνθρπησε, καλσας ες μετνοιαν, λστς κα πρνας, ψυχ μετανησον, θρα νκται, τς Βασιλεας δη, κα προαρπζουσιν ατν, Φαρισαοι κα Τελναι, κα μοιχο μεταποιομενοι. Χριστς νηνθρπησε, σαρκ προσομιλσας μοι, κα πντα σα, πρχει τς φσεως, βουλσει πλρωσε, τς μαρτας δχα, πογραμμν σοι ψυχ, κα εκνα προδεικνων, τς ατο συγκαταβσεως. Χριστς Μγους σωσε, Ποιμνας συνεκλεσε, Νηπων δμους, πδειξε Μρτυρας, Πρεσβτην δξασε, κα γηραλαν Χραν, ν οκ ζλωσας ψυχ, ο τς πρξεις, ο τν βον, λλ οα σοι ν τ κρνεσθαι! Νηστεσας Κριος, μρας τεσσαρκοντα, ν τ ρμ, στερον πενασε, δεικνς τ νθρπινον. Ψυχ μ θυμσς, ν σοι προσβλλ χθρς, προσευχ τε κα νηστε, κ ποδν ποκρουσθτω σοι. |
| Οον δ κα τ θαμα φοβερν κα λεεινν τς κενων σχτης ρας· πταν γρ ο συγκατδικοι τν προπορευμενον τελειοσθαι μλλοντα σθοντο, τι το νος ωμνου περιεκκλουν κα διψντες, κα πενθοντες λεεινοττ θει κα σκυθρωπ λγ τν κεφαλν σεοντες τν αυτν [τς αυτν κεφαλς], ρτων τν κλεποντα· κα καιμενοι τ συμπαθε τ πρς ατν λεγον· Τ στιν, δελφ κα συγκατδικε, πς; τ λγεις; τ λπζεις; τ πολαμβνεις; νυσας κ το κπου τ ζητομενον, οκ σχυσας; νοιξας, πεθυνος τι πρχεις; φθασας, οκ πτυχες; λαβς τινα πληροφοραν, δηλον χεις τν λπδα; Εληφας λευθεραν, κλονεται κα μφιβλλει τι λογισμς; σθου τινς ν τ καρδ φωτισμο, σκοτισμνη τι κα τιμωμνη πρχει; γνετ τις ν σο φων λγουσα νδον· δε γις γγονας· , φωντα σου α μαρται· , πστις σου σσωκ σε; ρα τι κενης κοεις τς λεγοσης· ποστραφτωσαν ο μαρτωλο ες τν δην· κα· Δσατε χερας κα πδας· κα· ρθτω σεβς, να μ δ τν δξαν Κυρου; Τ λγεις πλς, δελφ; επ μν, δυσωπομεν, να κα μες γνμεν, ν ποοις μλλομεν σεσθαι· σο γρ λοιπν καιρς κλεσθη, κα λλον οχ ερσεις τι ες τν ανα. Πρς τατα, ο μν τν κοιμωμνων, Ελογητς Κριος, πεκρνοντο, ς οκ πστησε τνπροσευχν μου, κα τ λεος ατο π μο. Ο δ πλιν· Ελογητς Κριος, ς οκ δωκεν μς ες θραν τος δοσιν ατν. Ο δ κενο νωδνως λεγον· ρα διλθ ψυχ μν τ δωρ τν πνευμτων το ρος τν νυπστατον; Μ θαοντες κμν, λλ ποσκοποντες τ ν τ λογοθεσ κεν γνεται. τεροι δ τοτου νωδυνηρτερον λλο πεκρναντο, κα λεγον· Οα ψυχ, τ μ φυλαξσ τ πγγελμα μωμον, ν τ ρ τατ κα μν γνσεται τ ατ τομασται· γ δ τατα ωρακς τε παρ κενοις κα κηκος, μικρο δεν αυτο πογινσκειν μελλον, ρν τν αυτο [μαυτο]διαφοραν, κα συγκρνων τατην πρς τν κενων κακοπθειαν. Οα γρ ν κα ατ το τπου κατστασις κα κατοκησις; λη σκοτειν, λη δυσδης, λη υπσα κα αχμηρ. |
| Ο κσμος ολκληρος εναι να δρο του Θεο στον νθρωπο• κι ο νθρωπος εναι δρο Θεο στον κσμο. Απ πνευματικ ποψη τρα, η δωρε του Θεο εναι ο διος ο Κριος. Παραδνοντας ολκληρο τον ορατ κσμο στον νθρωπο απ την αγπη Του, ο Θες του δνει τον διο Του τον εαυτ. Αν εσ, γυνακα, γνριζες τι πολτιμο δρο στειλε ο Θες στους Ιουδαους και στους Σαμαρετες, καθς και σ " λους τους λλους λαος χωρς εξαρεση, η ψυχ σου θα τρεμε. Θα κλαιγες απ χαρ, θα μενες φωνη απ θαυμασμ, δε θα τολμοσες να σκφτεσαι καν για αμοιβαα χθρα και για μσος ανμεσα στους Ιουδαους και τους Σαμαρετες. Να ξρεις πως αν επρκειτο να σου αποκαλυφτον λα τα μυστρια Εκενου που τρα μιλει μαζ σου, Αυτο που κρνοντας απ την εξωτερικ Του εμφνιση τον λογαριζεις για κποιον συνηθισμνο νθρωπο, που απ τα ροχα που φορει κι απ τον τρπο που μιλει τον θεωρες Ιουδαο, συ αν τησας αυτν και δωκεν αν σοι δωρ ζων. Με το δωρ ζων εννοε ο Κριος την φωτιστικ και ζεδωρη δναμη του Αγου Πνεματος που υποσχθηκε στους πιστος. «Ο πιστεων εις εμ... ποταμο εκ της κοιλας αυτο ρεσουσιν δατος ζντος. Τοτο δε επε περ του Πνεματος ου μελλον λαμβνειν οι πιστεοντες εις αυτν» (Ιων. ζ’, 38-39). Η γυνακα μως δεν ξερε και δεν καταλβαινε τποτα απ’ λ’ αυτ και γι’ αυτ συνχισε να ρωτει: «Λγει αυτ η γυν• Κριε, οτε ντλημα χεις, και το φραρ εστ βαθ• πθεν ουν χεις το δωρ το ζων; μη συ μεζων ει του πατρς ημν Ιακβ, ος δωκεν ημν το φραρ, και αυτς εξ αυτο πιε και οι υιο αυτο και τα θρμματα αυτο;» (Ιων. δ’, 13, 14). Δολους δεν χεις, δοχεο δεν χεις, το πηγδι εναι βαθ. Πς λοιπν θ " αντλσεις το δροσερ και ζωογνο νερ; Η γυνακα βλεπε τον Κριο κτω απ το κλυμμα της ανθρπινης σρκας, τον λογριαζε κποιον συνηθισμνο θνητ, ναν αβοθητο νθρωπο. δωρ ζων, και ττε και τρα, ονομζεται το νερ που βγανει απ πηγ, σε αντθεση με το νερ που αντλομε απ πηγδια και στρνες. Υπρχει μως και πηγαδσιο νερ που ονομζεται δροσερ, ζων δωρ, ταν το πηγδι αυτ τροφοδοτεται απ πηγ. Η πηγ βρσκεται στον πυθμνα του πηγαδιο, απ " που ρει το νερ και το γεμζει. Σε κποια στιγμ μως της ρχεται μια δετερη σκψη και βιζεται να την εξωτερικεσει: μη συ μεζων ει του πατρς ημν Ιακβ; Σα ν " θελε να πει: Μπως μπορες εσ να δημιουργσεις μια λλη πηγ νερο, δπλα στην πρτη; Ο πατρας μας Ιακβ δε δημιοργησε την πηγ, αλλ " απλ την χτισε και την περιρισε. Αν εσ μπορες να δημιουργσεις μια λλη πηγ, να φτιξεις τρεχομενο νερ, αυτ θα ταν δωρ ζων, και ττε ββαια θα σουν μεζων του πατρα μας Ιακβ. Εσαι αντερος απ εκενον; Το πηγδι αυτ του Ιακβ χει τσο φθονο νερ, στε απ " αυτ πιε ο διος, πιαν τα παιδι του, τα ζωνταν του κι λοι εμες που ζομε εδ κοντ, καθς κι οι ταξιδιτες που περνον απ " εδ, κι οι επισκπτες. Κι αυτ γνεται αινες τρα και το νερ στο πηγδι δε στερεει. Μπως εσ μπορες να κνεις κτι καλλτερο κι αντερο απ " αυτ; |
| Πανευγενστατε ζ ρμενας, Κιλικας κα σαυρας. Ερνην πευχμεϑ σοι ν Χριστ τ τ διεσττα συναγαγντι, τι κα σ ϑεοφιλς τν μετ το φιλευσεβος κραταιο κα γου μν βασιλως συγγενικν ρετσω γπην κα νωσιν. κραταις κα γιος μν βασιλες πρσταγμα τς γας ατο βασιλεας πρς τν καϑ’ μς πλυσε σνοδον, παραδηλον μετ τν λλων κα τοτο, ς λαμπροττη εγνει σου, συναλλσσουσα ες συγγνειαν μετ τς βασιλεας ατο γνησαν 790 , κα ες γυνακα τατ διδοσα τν ϑυγατρα ατς, πτησε μετ τν λλων κα σφλειαν γενσϑαι ατ δι συνοδικς γγρφου πρξεως περ το μ λλως συναφϑναι τ βασιλε ατο 791 τν ϑυγατρα τς σς εγενεας, ε μ κατ κανονικν κολουϑαν κα παρατρησιν, μετ ερολογας τελεας. Κα π τοτου, κατ τν σν ατησιν, ποισαι τν καϑ’ μς σνοδον τ τοιοτον κανονικν διεκελεετο πρσταγμα. τι γον κα μν ελογον νομσϑη τ γενσϑαι, καϑς τε κα εγνει σου τσατο, κα βασιλες πρς τοτο εκτως πνευσε, τ παρν γρμμα δο πρς τν σν εγνειαν γχαρξαι δον κρναμεν, δι’ ο κα παραδηλομεν ατ, γ τε πατριρχης, γ ρχιεπσκοπος Βουλγαρας, κα μες ο π τν πατριαρχικν μγιστον ϑρνον τς Κωνσταντινουπλεως τ τηνικατα παρευρεϑντες ρχιερες κα ν κροσει γεγοντες τς ποϑσεως, λλ δ κα πσκοποι 792 , ς κραταις κα γιος μν βασιλες λος (Θεο χριτι) τς εσεβεας στ 793 , κα τν ϑεων κα ερν καννων κα ρων ξχεται, κα οδν παρ τν νμιμον κα κανονικν κολουϑαν ϑλει ποιεν· περ κα κριβς εδτες μες, κα τ σ εγενε δι το μετρου γνωρζομεν γρμματος, κα ντελ τατ πληροφοραν διδαμεν. ς οκ ν πρς μξιν τ σ γνησ συναφϑσεται ϑυγατρ κραταις κα γιος μν βασιλες, ε μ πντα τ κκλησιαστικ κα κανονικ ϑιμ τε κα νμιμα 794 , κατ τν τς καϑ’ μς γιωττης μεγλης κκλησας ρχααν ερν παρατρησιν, κα π τ το προκειμνου συναλλγματος ποϑσει κατ τ ρτιον τελειωϑσεται, κα ατ δ τελεα ερολογα το γμου κολοϑως τοτου φψεται. Πντως γρ οτω τοτα προβναι μελλον, ε μ κα λαμπροττη σου εγνεια φϑσασα τοτο πτησε, δι’ ν, ς φημεν, κριβς οδαμεν χειν 795 τν βασιλα μν τν γιον περ τ ϑεα ελβειαν κα περ τ κανονικ τε κα ννομα ϑιμα, φυλακν κα συντρησιν. ϑεν κα πσης ποψας τε κα μφιβολας ντερον τν σν ποιομεν εγνειαν, δι πλεονα [δ] πληροφοραν το πργματος κα σφλειαν, κα δι’ οκειοχερων πογραφν ν τ παρντι πεσημηνμεϑα γρμματι. Μην κτωβρ, νδικτινος β´, τους ςψκβ´ (1213). Α πογραφα· |
|
|
