| Δι τοτο μνος μλυντος νεφνη Χριστς κα προσφορν αυτν κα παρχν προσνεγκε τ πατρ πρ μν, να ο πρς τοτον ρντες κα τοτ πιστεοντες κα δι τς πρς ατν πακος ατ κολλμενοι δι ατο μφανισθμεν τ προσπ το θεο κα λασμο τυχντες γιασθμεν παντες. Κα τοτ στιν, φησιν ν εαγγελοις Κριος, «πρ ατν γ γιζω μαυτν, να κα ατο σιν γιασμνοι ν ληθε» 26 . Ο γρ τν προσφορν μνον, λλ κα τν προσφροντα ρχιερα καθαρν δει κα ναμρτητον εναι, ς κα πστολς φησιν «τοιοτος μν πρεπεν ρχιερες, σιος, κακος, μαντος, κεχωρισμνος π τν μαρτωλν, κα ψηλτερος τν ορανν γενμενος» 27 . Δι τατα τονυν κα τ τοιατα ο μνον το θεο Λγος «σρξ γνετο κα σκνωσεν ν μν» 28 , π γς φθες κα τος νθρποις συναναστραφες, λλ κα τν καθ μς νν, ε κα καθαρν κρως, θνητν μως κα παθητν νελβετο σρκα, κα τατ τν μν ρχκακον φιν θεοσφ δελατι δι το σταυρο γγιστρεσας τ π ατο δουλουμνον παν λευθρωσε γνος τυρννου γρ πεσντος, λεθερον παν τ τυραννομενον κα τοτ στιν περ ατς Κριος ν τος εαγγελοις φησν, τι «δεσμεθη σχυρς, κα τ σκεη ατο διηρπγη» 29 . ρπγη δ παρ Χριστο λευθερωθντα κα δικαιωθντα κα φωτς μπλησθντα κα θεοις χαρσμασι πλουτισθντα. Δι τοτο ψλλει Δαβδ «ναβς ες ψος», τ το σταυρο πντως, ε δ βολει, κα τ ορνιον, «χμαλτευσεν αχμαλωσαν, δωκε δματα τος νθρποις» 30 . Τν μν ον διβολον οτω δι το πθους κα τς σαρκς τρωπσατο τ δ θε κα πατρ τατην προσαγαγν ες θυσαν, ς μωμον κα πανερον ερεον, τς φτου μεγαλοδωρες! τος μογενσιν μν τοτον κατλλαξεν. πε δ κατ γνμην το πατρς πστη τ πθος, ες πδειγμα γγονεν μν, τος δι παρακος πολομνοις κα δι πακος σωζομνοις, μχρι τνος πακουστον. δειξε δ κα τν θνατον τοτον τς τ διαβλ προσοσης θανασας πολλ τιμιτερον, ς προξενοντα ζων θνατον ντως, τε μηδ τ δευτρ κα δ θαντ, μλλον δ κα χερονι μυρων θαντων, τ μελλοσ κολσει, ποππτειν μλλουσαν, λλ ν ορανοις σκηνμασιν σν Χριστ διαμνουσαν ατς γρ κ νεκρν ναστς τριμερος κα μετ τ παραστσαι ζντα τος οκεοις μαθητας αυτν, ες ορανος ναληφθες κα μνων θνατος, τν νστασιν μν κα τν θανασαν κα τν ν ορανος διον κα κρατον κα μακαραν ντως ζων χαρσατ τε κα πιστσατο, ν θαντ τ τς οκεας σαρκς κα μι τ τατης ναστσει, τν διπλον μν θνατον ασμενος κα τς διττς μς αχμαλωσας λευθερσας, τς ψυχς δηλαδ κα το σματος. |
| Δξα... Κα νν... Σταυροθεοτοκον Ο υψωθες εν τ Σταυρ Επ Σταυρο σε δυνατ κρεμασθντα, κατανοοσα η αμνς κα Παρθνος, οδυρομνη λεγε δακρουσα. Τς σου η απρρητος συγκατβασις Λγε; πς σε νν κατκρινεν, ο κατκριτος δμος, τν πντας κρναι μλλοντα Θεν. Υμνολογ σου τ φατον λεος. Κανν Σταυρσιμος, ο η Ακροστιχς νευ τν Θεοτοκων. Ο Σταυρς εστιν πλον εις σωτηραν. Ιωσφ. Ωδ α " χος δ " Ο Ειρμς Θαλσσης, τ ερυθραον πλαγος, αβρχοις χνεσιν, ο παλαις πεζεσας Ισραλ, σταυροτποις Μωσως χερσ, το Αμαλκ τν δναμιν, εν τ ερμω ετροπσατο. Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. Ο τενας, τν ουρανν εξτεινας, επ Σταυρο Ιησο, τς σς παλμας θνη τ μακρν, απσοχρη ματσαντα, ως αγαθς κα εσπλαγχνος, περιφανς αγκαλιζμενος. Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. Σταυρ με, τ σ Χριστ μου τεχισον, πως μ γνωμαι, θραμα λκου Λγε, τν εμν εκζητοντος απλειαν, κα καθ " εκστην λχους μοι, κα τς ενδρας ετοιμζοντος. Μαρτυρικ Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Τος πνοις, πνου παντς τν πρξενον, κατηδαφσατε, κα νν κληροσθε πονον ζων, πντα πνον κουφζοντες, εκ τν ψυχν, μακριοι, κα τν σωμτων ημν πντοτε. Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Αλτοις, δεσμος υμες εδσατε, τν πολυμχανον, δι Χριστν δεσμομενοι σοφο, τν δεθντα θελματι, κα πσαν πλνην λσαντα, θεν αξως μακαρζεσθε. Σταυροθεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Παρθνος, μετ τν τκον φθορος, διαμεμνηκας, τν υψωθντα χραντε Σταυρ, υπρ λγον κυσασα, θεν πιστο σε παντες, μεγαλοφνως μακαρζομεν. Κανν τς Υπεραγας Θεοτκου, ο η Ακροστιχς, «Ωδ τετρτη τ Θεοτκω Κρη». Ειρμς ο αυτς Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Ως οσα, καθαρωτρα Πναγνε, πσης τς κτσεως, τν ακαθρτοις πθεσι δεινς, μολυνθεσαν καρδαν μου, τ καθαρ πρεσβεα σου, Θεοκυτορ αποκθαρον. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Δακρων, κα στεναγμν με λτρωσαι, αποκειμνων μοι, εν τ μελλοση δκη τ φρικτ, ευπροσδκτοις πρεσβεαις σου, Παρθενομτορ χραντε, τας πρς τν Κτστην κα Θεν ημν. |
| Δξα τ θε σταυρσει σου Κριε. Μαρτυρικν Τν ν λ τ κσμ Μαρτρων σου, ς πορφραν κα βσσον τ αματα, κκλησα σου στολισαμνη, δι ατν βο σοι Χριστ Θες. τ λα σου τος οκτιρμος σου κατπεμψον, ερνην τ πολιτε σου δρησαι, κα τας ψυχας μν τ μγα λεος. Δξα... Κα νν... Σταυροθεοτοκον ψωθες ν τ Σταυρ π Σταυρο σε δυνατ κρεμασθντα, κατανοοσα μνς κα Παρθνος, δυρομνη λεγε δακρουσα· Τς σου πρρητος συγκατβασις Λγε; πς σε νν κατκρινεν, κατκριτος δμος, τν πντας κρναι μλλοντα Θεν. μνολογ σου τ φατον λεος. Κανν Σταυρσιμος, ο κροστιχς νευ τν Θεοτοκων. Σταυρς στιν πλον ες σωτηραν. ωσφ. δ α χος δ Ερμς Θαλσσης τ ρυθραον πλαγος, βρχοις χνεσιν, παλαις πεζεσας σραλ, σταυροτποις Μωσως χερσ, το μαλκ τν δναμιν, ν τ ρμ τροπσατο. τενας, τν ορανν ξτεινας, π Σταυρο ησο, τς σς παλμας θνη τ μακρν, π σο χρηματσαντα, ς γαθς κα εσπλαγχνος, περιφανς γκαλιζμενος. Σταυρ με, τ σ Χριστ μου τεχισον, πως μ γνωμαι, θραμα λκου Λγε, τν μν κζητοντος πλειαν, κα καθ κστην λχους μοι, κα τς νδρας τοιμζοντος. Μαρτυρικ Τος πνοις, πνου παντς τν πρξενον, κατηδαφσατε, κα νν κληροσθε πονον ζων, πντα πνον κουφζοντες, κ τν ψυχν, μακριοι, κα τν σωμτων μν πντοτε. λτοις, δεσμος μες δσατε, τν πολυμχανον, δι Χριστν δεσμομενοι σοφο, τν δεθντα θελματι, κα πσαν πλνην λσαντα· θεν ξως μακαρζεσθε. Σταυροθεοτοκον Παρθνος, μετ τν τκον φθορος, διαμεμνηκας, τν ψωθντα χραντε Σταυρ, πρ λγον κυσασα· θεν πιστο σε παντες, μεγαλοφνως μακαρζομεν. Κανν τς περαγας Θεοτκου, ο κροστιχς, «δ τετρτη τ Θεοτκ Κρ». δ α χος δ Θαλσσης, τ ρυθραον πλαγος ς οσα, καθαρωτρα Πναγνε, πσης τς κτσεως, τν καθρτοις πθεσι δεινς, μολυνθεσαν καρδαν μου, τ καθαρ πρεσβε σου, Θεοκυτορ ποκθαρον. Δακρων, κα στεναγμν με λτρωσαι, ποκειμνων μοι, ν τ μελλοσ δκ τ φρικτ, επροσδκτοις πρεσβεαις σου, Παρθενομτορ χραντε, τας πρς τν Κτστην κα Θεν μν. |
| Επισυνπτει κα τατην τν Ευχν Ο Θες ο μγας κα αινιος, ο γιος κα φιλνθρωπος, ο καταξισας ημς κα εν τατη τ ρα στναι ενπιον τς απροστου σου δξης, εις μνον κα ανον τν θαυμασων σου, ιλσθητι ημν τος αναξοις δολοις σου, κα παρσχου χριν, το μετ συντετριμμνης καρδας αμετεωρστως προσενεγκεν σοι τν τρισγιον δοξολογαν, κα τν ευχαρισταν τν μεγλων σου δωρεν, ν εποησας κα ποιες πντοτε εις ημς. Μνσθητι, Κριε, τς ασθενεας ημν, κα μ συναπολσης ημς τας ανομαις ημν, αλλ ποησον μγα λεος μετ τς ταπεινσεως ημν, να, τ τς αμαρτας σκτος διαφυγντες, εν ημρα δικαιοσνης περιπατσωμεν, κα ενδυσμενοι τ πλα το φωτς, ανεπιβουλετως διατελσωμεν απ πσης επηρεας το πονηρο, κα μετ παρρησας δοξσωμεν επ πσι, σ τν μνον αληθινν κα φιλνθρωπον Θεν. Σν γρ ως αληθς, κα μγα ντως μυστριον, Δσποτα τν απντων κα ποι ητ, τε πρσκαιρος λσις τν σν κτισμτων, κα η μετ τατα συνφεια, κα ανπαυσις η εις αινας. Σο χριν επ πσιν Ομολογομεν, επ τας εισδοις ημν τας εις τν κσμον τοτον, κα τας εξδοις, αι τς ελπδας ημν τς αναστσεως, κα τς ακηρτου ζως, δι τς σς αψευδος επαγγελας προμνηστεονται, ς απολασαιμεν εν τ δευτρα μελλοση παρουσα σου. Σ γρ ε κα τς αναστσεως ημν αρχηγς, κα τν βεβιωμνων αδκαστος, κα φιλνθρωπος κριτς, κα τς μισθαποδοσας Δεσπτης κα Κριος, ο κα κοινωνσας ημν παραπλησως σαρκς κα αματος, δι συγκατβασιν κραν, κα τν ημετρων αδιαβλτων παθν, εν τ εκουσως εις περαν καταστναι, προσλαβμενος σπλγχνα οικτιρμν, κα εν ππονθας πειρασθες αυτς, τος πειραζομνοις ημν γενμενος αυτεπγγελτος βοηθς, δι κα συνγαγες ημς εις τν σν απθειαν. Δξαι ον, Δσποτα, δεσεις κα ικεσας ημετρας, κα ανπαυσον πντας τος πατρας εκστου, κα μητρας, κα αδελφος, κα αδελφς κα τκνα, κα ε τι λλο Ομογενς κα ομφυλον, κα πσας τς προαναπαυσαμνας ψυχς επ " ελπδι αναστσεως ζως αιωνου, κα κατταξον τ πνεματα αυτν κα τ ονματα εν ββλω ζως, εν κλποις Αβραμ, Ισακ κα Ιακβ, εν χρα ζντων, εις βασιλεαν ουρανν, εν Παραδεσω τρυφς, δι τν φωτεινν Αγγλων σου εισγων παντας εις τς αγας σου μονς, συνγειρον κα τ σματα ημν εν ημρα, ρισας, κατ τς αγας σου κα αψευδες επαγγελας, ουκ στιν ον, Κριε, τος δολοις σου θνατος, εκδημοντων ημν απ το σματος, κα πρς σ τν Θεν ενδημοντων, αλλ μετστασις απ τν λυπηροτρων επ τ χρησττερα κα θυμηδστερα, κα ανπαυσις κα χαρ. |
| Ες τν Λειτουργαν κ το κατ ωννην ζ 37 – 52, η 12 Τ σχτ μρ τ μεγλ τς ορτς εστκει ησος κα κραξε λγων· ν τις διψ, ρχσθω πρς με κα πιντω. 38 πιστεων ες μ, καθς επεν γραφ, ποταμο κ τς κοιλας ατο εσουσιν δατος ζντος. 39 τοτο δ επε περ το Πνεματος ο μελλον λαμβνειν ο πιστεσαντες ες ατν· οπω γρ ν Πνεμα γιον, τι ησος οδπω δοξσθη. 40 πολλο ον κ το χλου κοσαντες τν λγον λεγον· Οτς στιν ληθς προφτης· 41 λλοι λεγον· Οτς στιν Χριστς· ο δ λεγον· Μ γρ κ τς Γαλιλαας Χριστς ρχεται; 42 οχ γραφ επεν τι κ το σπρματος Δαυδ κα π Βηθλεμ τς κμης, που ν Δαυδ, Χριστς ρχεται; 43 σχσμα ον ν τ χλ γνετο δι» ατν. 44 τινς δ θελον ξ ατν πισαι ατν, λλ» οδες πβαλεν π» ατν τς χερας. 45 λθον ον ο πηρται πρς τος ρχιερες κα Φαρισαους, κα επον ατος κενοι· Διατ οκ γγετε ατν; 46 πεκρθησαν ο πηρται· Οδποτε οτως λλησεν νθρωπος, ς οτος νθρωπος. 47 πεκρθησαν ον ατος ο Φαρισαοι· Μ κα μες πεπλνησθε; 48 μ τις κ τν ρχντων πστευσεν ες ατν κ τν Φαρισαων; 49 λλ’ χλος οτος μ γινσκων τν νμον πικατρατο εσι! 50 λγει Νικδημος πρς ατος, λθν νυκτς πρς ατν, ες ν ξ ατν· 51 Μ νμος μν κρνει τν νθρωπον, ν μ κοσ παρ» ατο πρτερον κα γν τ ποιε; 52 πεκρθησαν κα επον ατ· Μ κα σ κ τς Γαλιλαας ε; ρενησον κα δε τι προφτης κ τς Γαλιλαας οκ γγερται. Πλιν ον ατος ησος λλησε λγων· γ εμι τ φς το κσμου· κολουθν μο ο μ περιπατσ ν τ σκοτ, λλ» ξει τ φς τς ζως. ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΑΡΧΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ Τ ΔΕΥΤΕΡ ΤΗΣ Α ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ τοι ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ κ το κατ Ματθαον ιη 10– 20 Επεν Κριος· ρτε μ καταφρονσητε νς τν μικρν τοτων· λγω γρ μν τι ο γγελοι ατν ν ορανος δι παντς βλπουσι τ πρσωπον το πατρς μου το ν ορανος. 11 λθε γρ υς το νθρπου σσαι τ πολωλς. 12 Τ μν δοκε; ν γνητα τινι νθρπ κατν πρβατα κα πλανηθ ν ξ ατν, οχ φες τ νενκοντα ννα π τ ρη πορευθες ζητε τ πλανμενον; 13 κα ν γνηται ερεν ατ, μν λγω μν τι χαρει π» ατ μλλον π τος νενκοντα ννα τος μ πεπλανημνοις. |
| γιε το Θεο, πρσβευε υπρ ημν Ως παρρησαν, χων πρς Κριον, Ανδρα Κρτης σεπτν, κλος δυσωπ, πρσβευε το δεσμο με, τς ανομας λσιν, νν ευρεν ευχας σου, Διδσκαλε, Οσων δξα. Ευλογομεν Πατρα, Υιν, κα γιον Πνεμα ναρχε Πτερ, Υι συνναρχε, Παρκλητε αγαθ, Πνεμα τ ευθς, Λγου Θεο Γενντορ, Πατρς ανρχου Λγε, Πνεμα ζν κα κτζον. Τρις Μονς ελησν με. Κα νν... Θεοτοκον Ως εκ βαφς, αλουργδος χραντε, η νοητ πορφυρς, το Εμμανουλ, νδον εν τ γαστρ σου, η σρξ συνεξυφνθη, θεν Θεοτκον, εν αληθεα σ τιμμεν. Αινομεν, ευλογομεν κα προσκυνομεν τν Κριον. Ο Ειρμς ν Στρατια, ουρανν δοξζουσι, κα φρττει τ Χερουβμ, κα τ Σεραφμ, πσα πνο κα κτσις, υμνετε, ευλογετε, κα υπερυψοτε, εις πντας τος αινας. Τ Τριδια Ωδη θ " χος πλ. δ " Κυρως Θεοτκον Απστολοι το Χριστο, πρεσβεσατε υπρ ημν Πηγα το σωτηρου, νματος δειχθντες, τν εκτακεσαν ψυχν μου, Απστολοι, τς αμαρτας τ δψη, καταδροσσατε. Νηχμενον πελγει, τ τς απωλεας, κα υποβρχιον δη γενμενον, σ δεξι, ως τν Πτρον, Κριε σσν με. Ως λας τν νοστμων, ντες διδαγμτων, τν σηπεδνα νος μου ξηρνατε, κα τς αγνοας τ σκτος, αποδιξατε. Θεοτοκον Χαρν ως τετοκυα, πνθος μοι παρσχου, δι " ο τν θεαν παρκλησιν Δσποινα, εν τ μελλοση ημρα ευρεν δυνσομαι. Ειρμς λλος Σε τν ουρανο κα γς μεστιν, πσαι γενεα μεγαλνομεν, σωματικς γρ εσκνωσεν εν σο, τ πλρωμα Παρθνε τς θετητος. Σ τ ευκλες τν Αποστλων, σστημα ωδας μεγαλνομεν, τς οικουμνης φωστρες γρ φαιδρο, εδεχθητε τν πλνην εκδικοντες. Ευαγγελικ υμν σαγνη, λογικος ιχθας αγρεοντες, αυτος προσφρετε πντοτε Χριστ, οψνιον Απστολοι μακριοι. Εν τ πρς Θεν υμν αιτσει, μμνησθε ημν Απστολοι, απ παντς λυτρωθναι πειρασμο, δεμεθα, τος πθω ανυμνοντας υμς. Δξα... Σ τν τρισυπστατον Μονδα, Πτερ, κα Υι σν τ Πνεματι, να Θεν ομοοσιον υμν, Τριδα ομοδναμον κα ναρχον. Κα νν... Θεοτοκον Σ τν παιδοτκον κα Παρθνον, πσαι γενεα μακαρζομεν, ως δι σο λυτρωθντες τς αρς, χαρν γρ ημν τεκες τν Κριον. |
| γον λειπμενον ν, τ πρς τν σν βασιλεαν τοτον ναδραμεν, ατ τοτο κατ ριστoβουλαν πoησε πντως γνος κα μαϑν, ς μς αϑντης κα βασιλες τ πρς ναπαυσιν ατο κα ζων μετ βασιλικς φιλοτιμας κπερανο, κα δομα σου μ στραφναι τν γροντα τεταπεινωμνον, κατσχυμμνον. τις δ κα λλος φϑη τ προσπ τς βασιλεας σου κα οκ εηργετϑη βασιλικς; κα ς ξ κεανο πσαι μν πηγα, πντα δ φρατα, ε τι πειστον τ περιηγησαμν τν γν, οτω κκ σς σς βασιλεας παντοων εεργετημτων πρροιαι. κα χαρζου μοι, μγιστε βασιλε, πσιν μν σωτρ πρμαχος, εεργτης πλουτοποις. 24. 1616 Τ κραται βασιλε παρν, μγιστε βασιλε, ετε καϑαρς στιν, ετε αλουρος 1617 ετε μικτς, περ τοτου τως ο χρεα ζητεν, πλν τι ες ν κα οτος ς οτοι τν ν Ναυπκτ φρουρν, κα χρνους νυσεν ν ατ περπου τος εχοσιν 1618 ετα κ τινων ναγκν καταλιπν τν φρουρν (κα λεγτω οτος τος τς ποχωρσεως τρπους) πρς τν ντιπορϑμον μν διεπλωσατο Πτραν κα μετ’ λγον αϑις μετνεγκεν ες Ναπακτον λπζων κα π τς τ πηδλια φυλακς ατο στναι κα π το προτρου ποκαταστναι μισϑο. ο προσεδχϑη δ παρ το σο δελφο κα ν κατλεξα γωγε τς ελγους φορμς τς ες Πτραν νδημας ατο, ε μ μακρολογεν τε μελλον κα τ πν καιρολογεν ς πιληψμων ξηγητς. οτος δ καϑαρς λληνζων ατς ξαγγελες σεται τν κατ’ ατν, το προσληφϑναι δ τοτον σαϑις ν Ναυπκτ φρουρν παρ το αταδλφου τς σς βασιλεας ν νελπστ κειμνου· τ λοιπν στιν εκαταληπτον, ς βασιλικς δηλοντι προσλψεως πιδεται κα περιποισεως πντως τ παραδοχ κολοϑου. χαρσαιτ μοι κριος τν βασιλα μου πολυχρνιον. 25. 1619 Πρς τν βασιλα + γιε δσποτ μου κα ϑεοκυβρνητε βασιλε, εοδο π κυρου κα κατευϑνου κα καταπολμει χϑρος κα τας πλεσ σου πλεις προστϑει κα τος κατορϑμασ σου σναπτε κατορϑματα κα αξαν σου τ λχος τ σ κα μνον γνωρσαντα στην κα προσττην κα φλακα. κα σο μν οτω ϑες διδοη τ πργματα, μ δ τν σν εχτην γνωσκε, δσποτ μου, πσ ταλαιπωρ παλαοντα σματος κα τν χρνον τοτον δη τριπλομενον, φ’ ο πανλϑον κ τν Σκοπων. |
| Και επε θαυμσια πρματα. Για παρδειγμα: «ε ον μες, πρχοντες πονηρο, οδατε δματα γαθ διδναι τος τκνοις μν, πσ μλλον πατρ ξ ορανο δσει πνεμα γαθν τος ατοσιν ατν;» (Λουκς 11:13). τσι δωσε ελπδα σε λους μας. Και μλησε ακμη και για ποταμος «δατος ζντος», οι οποοι θα τρξουν μσα απ το Εναι αυτν που πιστεουν σ " Αυτν. Ο Ευαγγελιστς Ιωννης εξηγε: «τοτο δ επε περ το Πνεματος ο μελλον λαμβνειν ο πιστεοντες ες ατν οπω γρ ν Πνεμα γιον, τι ησος οδπω δοξσθη.» ( κατ Ιωννη 7:39). Και τσι αποκλυψε την Δξα τς Ανστασς Του. «Των θυρν κεκλεισμνων» ρχεται στους μαθητς Του, και τος λει : Ιω. 20,21 επεν ον ατος ησος πλιν ερνη μν. καθς πσταλκ με πατρ, κγ πμπω μς. Ιω. 20,22 κα τοτο επν νεφσησε κα λγει ατος λβετε Πνεμα γιον Ιω. 20,23 ν τινων φτε τς μαρτας, φενται ατος, ν τινων κραττε, κεκρτηνται. Η Αναγννηση το Ανθρπου απ το γιο Πνεμα Στην Αγα Γραφ, αναφορ στην Πνο το Θεο γνεται σε δο σημεα. Με την πρτη Πνο, δημιουργθηκε ο νθρωπος - αγνς, χωρς καμα ακμη αμαρτα. Η δετερη Πνο εναι το Δρο τς κθαρσης απ τις αμαρτες. Με αυτν τον τρπο θεραπεει την αρχικ πληγ το γιο Πνεμα. Ωστσο, η Πνο το Χριστο και η αποστολ τς Χριτος προς φεση αμαρτιν εναι σαν την αυγ που προαναγγλλει την επικεμενη ανατολ το λιου. Ημραν Πεντηκοστν εκ τς Ανστασες Του, ταν οι μαθητς Του ενθηκαν λοι με μια ψυχ , Πραξ. 2,2 κα γνετο φνω κ το ορανο χος σπερ φερομνης πνος βιαας, κα πλρωσεν λον τν οκον ο σαν καθμενοι Πραξ. 2,3 κα φθησαν ατος διαμεριζμεναι γλσσαι σε πυρς, κθισ τε φ να καστον ατν, Πραξ. 2,4 κα πλσθησαν παντες Πνεματος γου, κα ρξαντο λαλεν τραις γλσσαις καθς τ Πνεμα δδου ατος ποφθγγεσθαι. Εδ πρκειται για αναδημιουργα τς « Πεπτωκυας Σκηνς », την ανανωση το ανθρπου ως Ναο Θεο ζντος . Παρατηρστε τον τρπο που ενεργον οι Απστολοι πριν και μετ την κατβαση το Αγου Πνεματος, και θα δετε μια δραστικ αλλαγ. Οι φβοι δνουν τρα τπο στην αφοβα, την δειλα αντικαθιστ η παρρησα, τον δισταγμ, το αποφασιστικ κρυγμα ενπιον ηγεμνων και βασιλιδων, και το δυσανγνωστο τν εννοιν τς Γραφς - να σαφς ραμα και συγγραφ απ τος ιδους εμπνευσμνων κειμνων. |
| Κανν α», δ θ», το ποστλου χος πλ. δ " φριξε πσα κο Φλον σε φη Σωτρ, τος ατο καθυπουργοντα προστγμασι, Μκαρ πστολε, κα κληρονμον τς βασιλεας ατο, ν τ μελλοσ φοβερ, μρ συγκθεδρον, Ματθα πνσοφε, δωδεκδος Μαθητν τ συμπλρωμα. στ Μκαρ το Σταυρο, διελθν τν γριανουσαν θλασσαν, το βου φθασας, πρς τος λιμνας τς ναπασεως, κα κροττ φετν, χαρων νν παρστασαι, σν ποστλων χορ, δυσωπν πρ μν τν φιλνθρωπον. Λυχνα ντως χρυσαυγς, θρυαλλδι τ το Πνεματος λμπουσα, φθη γλσσ σου, καταπιμπρσα κφυλα δγματα, κατασβεννουσα σοφ, τ πρ τ λλτριον, φς παστρπτουσα, τος ν σκτει γνωσας καθεδουσιν. Θεοτοκον παυσας μνη γυναικν, τν ρν τν πρωτοπλστων Θενυμφε, τν περγραπτον, σαρκ τεκοσα περιγραφμενον, καινοτμησας θεσμος φσεως μλυντε, τ διεσττα πρν, παραδξ μεσιτε σου νωσας. Ερμς «φριξε πσα κο, τν πρρητον Θεο συγκατβασιν, πως ψιστος, κν κατλθεν μχρι κα σματος, Παρθενικς π γαστρς, γενμενος νθρωπος·δι τν χραντον, Θεοτκον ο πιστο μεγαλνομεν». ξαποστειλριον το ποστλου χος β« Τος μαθητας συνλθωμεν οδας παρνομος, αθαιρτ τ γνμ, πορραγες κππτωκε, δωδεκδος τς θεας, τν ερν ποστλων, κλογ δ τ θε, Ματθας πανεφημος, προκριθες ντεισχθη, ς Μαθητς, ς Χριστο πστολος, κα ς πσαν, τν γν λαμπρνας δγμασι, τς γας Τριδος. ξαποστειλριον τς ορτς χος β» Πρ το Σταυρο σου Κριε, Μαθητν τος προκρτους, λαβν μετεμορφθης νν, ν Θαβρ τ γ ν Μωσς κα λας, παρειστκεισαν τρμ, δουλοπρεπς σοι Δσποτα, συλλαλοντες· μεθ» ν σε, Χριστ Σωτρ, σν Πατρ κα Πνεματι προσκυνομεν, τν κ Παρθνου λμψαντα, ες βροτν σωτηραν. Ες τν Στχον τν Ανων, Στιχηρ Προσμοια. χος β» Οκος το φραθν ρει τ Θαβρ, τς Τριδος δξα, ναφανδν γνσθη, σο μεταμορφουμνου, Σωτρ μου περγαθε. Στχ. Σο εσιν ο ορανο, κα σ στιν γ. Νεφλη φωτειν, φαιδρς φαπλωθεσα, ν τ Μεταμορφσει, κατπληττε τος θεους, τν Μαθητν κραμονας. |
| Κανν α», δ ζ», το σου χος πλ. β " Ερμς «Δροσοβλον μν τν κμινον εργσατο, γγελος τος σοις Παισ τος Χαλδαους δ καταφλγον πρσταγμα Θεο, τν τραννον πεισε βον Ελογητς ε Θες, τν Πατρων μν». Νομοθτης Μοναζντων κριβστατος, φθης σεβασμιτατε, παλεπτης τε, πρς χθρν παντοων συμπλοκς δι σου τιμμεν τ σεπτν, κα ερν π τς γς Πτερ μνημσυνον. ναρμνιον το Πνεματος οδιμε, ργανον χρημτισας, πηχομενος, τας ατο κστοτε πνοας, κα μλος σωτριον μν, τς μετανοας μελδον, τος νυμνοσ σε. Θεοτοκον πρ λγον σου σλληψις Θενυμφε· Θεν γρ Λγον ττοκας, τν υσμενον, λογας πντας τος βροτος, κα λγον παρχοντα βον· Ελογητς ε Θες, τν Πατρων μν. Κανν α», δ η», το σου χος πλ. β " Ερμς «κ φλογς τος σοις δρσον πγασας, κα Δικαου θυσαν δατι φλεξας· παντα γρ δρς Χριστ, μν τ βολεσθαι Σ περυψομεν, ες πντας τος ανας». Φωτοφρος ς λλος δεχθης λιος, διδαγμτων κτνας πμπων τος πρασι, σκτος φεγγς, κμεισας Μακριε, πσης μαρτας, φωτ τς μετανοας. εθροις θεων δογμτων περικυκλομενος, ποταμς ς ξ λλης δμ πεπρευσαι, πρσωπον τς γς, καταρδεων θεσπσιε, κα τς σεβεας, ζιζνια συμπνγων. Θεοτοκον ληθ Θεοτκον μολογοντς σε, το γγλου τ Χαρε πστει βομν σοι μνη τν χαρν, π τς γς κησας, Κεχαριτωμνη, ε ελογημνη. Ερμς «κ φλογς τος σοις δρσον πγασας, κα Δικαου θυσαν δατι φλεξας· παντα γρ δρς Χριστ, μν τ βολεσθαι Σ περυψομεν, ες πντας τος ανας». Κανν α», δ θ», το σου χος πλ. β " Ερμς «Θεν νθρποις δεν δνατον, ν ο τολμ γγλων τενσαι τ τγματα, δι σο δ Πναγνε, ρθη βροτος, Λγος σεσαρκωμνος, ν μεγαλνοντες, σν τας οραναις στρατιας σε μακαρζομεν». Τρωθες γπ το Παντοκρτορος, λον σαυτο τν βον, θρηνδν διετλεσας, κβον μετ’ κπλξεως σιε νες τ κματ σου, Στερ τς χριτος, τατην μοι πλουσως συντηρν, ν τ μελλοσ ζω. δς λγος σου κατανξεως, παρεκτικς κα πλρης φωτισμο τος προστρχουσι, θεοφρε φραμ ξιγαστε μεμπτος δ βος, πσαις κοσμομενος, τας θεοφεγγσιν ρετας, κα λαμπρυνμενος. Νας το Πνεματος χρημτισας, κα ποταμς ναμτων ζωηρτων πληρομενος, κκλησας θεμλιος σειστος, ρεισμα μοναζντων, εθρον ναον, θεας κατανξεως, φραμ ξιοθαμαστε. Θεοτοκον Νοεν ο δναται νος νθρπινος, τ πρ νον το τκου σου Παρθνε μυστριον Θες γρ σκηνσας ν μσ σου, κλεθρα τς παρθενας, ο παρεσλευσε, μνος ς πσταται ατς, κατληπτος. Ερμς «Θεν νθρποις δεν δνατον, ν ο τολμ γγλων τενσαι τ τγματα δι σο δ Πναγνε, ρθη βροτος, Λγος σεσαρκωμνος, ν μεγαλνοντες, σν τας οραναις στρατιας σ μακαρζομεν». |
|
|
