Синайское богоявление Вершиной добродетели 1115 , по Григорию, является богоявление на горе Синай (ср. Исх. 19 и ниже), где выстоявший в бою и одолевший противников «возводится к таинственному боговедению» 1116 , к «созерцанию превысшего Естества» 1117 . Однако для этого необходимо очистить и «омыть одежды» 1118 , а также отогнать от горы скот, т.е. подняться над чувственным познанием на уровень ноэтического созерцания 1119 . Созерцание Бога ( το Θεο θεωρα), однако, превышает не только чувственное познание, но и обычное интеллектуальное познание 1120 . Поэтому богословие – «подлинно крутая и неприступная гора» 1121 : ведь Синай – согласно сведениям, почерпнутым Григорием у Филона 1122 , – как раз и означает «неприступный» 1123 . Уже в своем историческом толковании, в первой книге своего сочинения, Григорий описал восхождение на Синай в терминологии тайноводческого посвящения (μησις, 1124 μυσταγωγα 1125 ), которое получает сам Моисей, а через него и весь Израиль. В своем аллегорическом толковании Григорий настаивает прежде всего на том, что Моисей видел Бога во мраке (γνφος 1126 ). Григорий указывает, что это некая противоположность богоявлению в свете неопалимой купины. Таково, по его мнению, движение по духовному пути: от первоначального света, разгоняющего тьму (σκτος 1127 ), к постепенному познанию того, что Бога познать невозможно, к видению во тьме. Самое адекватное познание, которое мы можем получить о Боге, – это именно мрак неведения: Ум же, простираясь далее, с большей и совершеннейшей всегда внимательностью углубляясь в уразумение истинно постижимого, чем паче приближается к созерцанию (τ θεωρ), тем более усматривает несозерцаемость Божественного естества (τ τς θεας φσεως θερητον). Ибо оставив все видимое, не только то, что восприемлет чувство, но и то, что видит, кажется, разум, непрестанно идет к более внутреннему (πρς τ νδτερον), пока пытливостью разума не проникнет в незримое и непостижимое и там не увидит Бога. Ибо в этом истинное познание искомого: в том и познание наше, что не знаем (ν τ μ δεν), потому что искомое выше всякого познания, как бы неким мраком (τινι γνφ) объято отовсюду непостижимостью. Поэтому и возвышенный Иоанн, бывший в таком светозарном мраке (ν τ λαμπρ γνφ), говорит: Бога никто же виде нигде же ( Ин. 1:18 ), – решительно утверждая этими словами (πφασις), что не людям только, но и всякому разумному естеству недоступно ведение Божией сущности 1128 .

http://azbyka.ru/otechnik/Grigorij_Nissk...

Но тем ярче проступают эти своеобразные элементы христианского отношения к твари вообще и в частности к человеку, чем глубже подвиг. Христианин не признающий подвига до конца, не воспитавший себя трудами; христианин, продолжающий оставаться «от мира»; 505 христианин не способный и не ищущий быть «превыше мирского слития», 506 – таковой может хулить тварь Божию, брезгливо морщиться на то или другое естественное явление тварной жизни и гнушаться им. Посмотри, кто как ни интеллигенция гнушается браком? Разве «Крейцерова соната» Л. Толстого, – это типично-интеллигентское произведение, – не есть одновременно и грязь и кощунство? Разве снисходительно-брезгливое и, в сущности, грязно-гадливое покивание в сторону тела со стороны людей «научного» мировоззрения не отрицает этого самого тела в его таинственной глубине, в его мистическом корне. Аскетизм не признается потому, что не признается идейная суть его, – идея обожения, 507 идея, – осмелюсь употребить поврежденное еретиками речение, – идея святого тела. Интеллигенты упрекают церковное жизнепонимание в метафизическом дуализме, а сами не замечают, что ложь дуализма сваливают с себя на Церковь . 508 Между тем, святоотеческое богословие в высшей степени определенно раскрывает ту истину, что вечная жизнь – жизнь не души только, но вместе и тела; так, по св. Григорию Нисскому , ζω ατ ο τς ψυχς στι μνον, λλ κα το σματος. 509 Не только «душа христианина» становится «причастною божеского естества – κοινωνς θεας φσεως γνηται, 510 но – и тело; человек соединяется с Богом духовно и телесно. Как говорит Симеон Новый Богослов , «homo Deo spiritualiter corporaliterque unitur». 511 И т. д. Очищение сердца открывает взор на горний мир и, тем, устраивает всего человека. Освящается душа, освящается и тело; святой душе сопряжено и святое тело. Столпы церковного жизнепонимания – святой Ириней Лионский , святой Мефодий Патарский , святой Афанасий Великий , святой Иоанн Златоуст и сонмы других выражают эту идею до такой степени ясно и стоят на ней до такой степени твердо, что читатель, смотрящий на подвижничество глазами светских писателей, говорящих о подвижничестве или по невежеству, или по злому умыслу против св. Церкви, – всякий такой не может не быть ошеломлен.

http://azbyka.ru/otechnik/Pavel_Florensk...

25 For further information on the development of the Triodion, see E. Theodorou, H Μορφωτικ ξα το σωοντος Τριωδου . 26 For additional information see P. N. Trembelas, κλογ λληνικς ρθοδξου μνογραφας ”(Athens, 1949). N. P. Papadopou1os, “μνογρφοι δεσπτων ορτν in κκλησα (1953) 109. K. Mitsakes, Βυζαντιν μνογραφα (Athens, 1986). A. Fitrakis, κκλησαστικ μν Ποησις, 1956. G. Florovsky, " Hymnographers, Polemicists and Florilegia " in his collected works, vol. 9, The Byzantine Fathers of the Sixth to Eighth Century (Belmont,1987), pp. 19-34. H. J. W. Tillyard, Byzantine Music and Hym­nography (London, 1923). E. Wellesz, A History of Byzantine Music and Hymnography (Oxford, 1961). S. J. Savas, The Treasury of Orthodox Hymnology . Triodion (Minneapolis, 1983). The Lenten Triodion, pp. 40-43. Dimitri Conomos, Byzantine Hymnography and Byzantine Chant (Brookline, 1984). 27 The Typikon is the Book of directives and rubrics, which regulate the order of the divine services for each day of the year. It presupposes the existence of other liturgical books which contain the fixed and variable parts of these services. In the strict monastic sense, the Typikon of the monastery includes both the rule of life of the community as well as the rule of prayer. 28 SeeA. Calivas, Χρνος Τελσεως τς Θεας Λειτουργας , p. 197ff. 29 On the development of the Typikon, as well as the origins of the daily services, see A. Schmemann, Introduction to Liturgical Theology (Crestwood, 1966 and 1986). M. Arranz, " Les grandes etapes de la Liturgie Byzantine; Palestine-Byzance-Russie. Essai d " apergu historique, " in Liturgie de Piglise particuliere et liturgie de Piglise universelle, 43-72. BELS 7 (Rome: Edizion: Liturgiche, 1976). R. Taft, The Liturgy of the Hours. The Study of Liturgy, eds. Jones, Wainwright, and Yarnold,1978, pp. 208-22 and 350-69. AndA. Calivas, Χρνος Τελσεως τς Θεας Λειτουργας . ForthetextsofvariousTypikasee, Tupikav (Kiev, 1895 andHildesheim, 1965); andA. Papadopoulos-Kerameus, νλεκτα εροσολημιτς Σταχυολογας 2 (Petersburg, 1894). Seealsothe: Τυπικν κκλησιαστικν κατ τ φος τς Χριστο Μεγλης κκλησας, το Κωνσταντνου Πρωτοψλτου (Constantinople, 1838). Τυπικν τς το Μεγλης κκλησας, το Γεωργου Βιολκη (Athens, N.D.). Τυπικν τς κκλησιαστικς κολουθας τς ν εροσολμοις γας Λαρας το σου κα Θεοφρου Πατρς μν Σββα , κδ. εροδιακνου Σπυρδωνος Παπδοπολου; (Venice, 1771).

http://pravoslavie.ru/61205.html

С помощью исповедания веры выражает в житии Григория Декаполита свои взгляды об иконах Игнатий Диакон. Перечисление и описание добродетелей святого составляет как бы отдельный раздел в тексте жития вслед за описанием странствий прп. Григория и собранием историй о людях, которым помог преподобный. Православная вера – одна из названных Игнатием добродетелей прп. Григория наряду с бодрствованием, воздержанием, терпением, смирением и другими. Каждую из них Игнатий иллюстрирует двумя-тремя фразами, а на православии святого останавливается чуть подробнее и для описания его составляет небольшой вероучительный текст. Этот текст использовал безымянный автор жития Никиты Патрикия. Сопоставить фрагменты этих памятников предлагает издатель последнего жития 420 , что мы сделаем это в приведенных ниже таблицах. Это позволит нам, во-первых, более подробно ознакомиться с работой Игнатия и увидеть типичный пример краткого исповедания, во-вторых, понять, следует ли использовать анализировать этот отрывок в житии Никиты как отдельное исповедание. В житии Григория Декаполита он выглядит следующим образом: Таблица 2 421 Κα Χριστν ποστολικας κα πατρικας μολογαις θεν ληθς κα νθρωπον τν ατν μολογ σας περγραπτον τν ατν κα περιγραπτν δοξολογεν πεπαδευτο. νθεν κα τς ατο θεας σαρκ σεως νιστορν τ κτπωμα ς προσκυνητν κα σεπτν κα προσκυνεν κα σβειν κατ τν τς κκλησας παρδοσιν οκ πκαμεν, ο περιγρφων τ σαρκ τ τς θετητος ναφς (μ γνοιτο! οδ γρ περιτομν θετητος πμεινεν οδ κπους κα δρτας κα τν λοιπν δι’μς παθ ημτων συμμετσχεν, παγε! Δι τοτο οδ τ εκνι συμπεριγραφσεται οδ γραφσεται ) · τς γρ θεας σαρκς ατο μμημα τν εκνα οσαν δδασκεν. σατως δ τς θεομτορος κα τν θεων γγλων . Κα πντων τν γων σεβε σχετικς τ μορφματα οχ ς ο ληρωδοντες κα φληναφοντες ναιδς βατταρζ ουσι λατρευτικν τοτοις πονμων προσκνησιν, λλ τν ς ερηται σχετικν προσφρων διθεσιν . И был научен славить Христа неописуемого и описуемого, исповедуя Его апостольскими и отеческими исповеданиями истинно Бога и человека. Потому и творя изображение Егобожественного воплощения как почитаемое и священное, согласно церковному Преданию, поклоняться ему и чтить его не престал, не описуя вместе с Плотию неосязаемое божества (да не будет! ибо не подверглось божество обрезанию, ни труды и пот, и ни в чем ином из наших страстей не соучаствовало, нет! Посему ни на иконе не будет соописано, ни изображено). Ибо учил, что икона есть подобие божественной плоти. Таким же образом и Богоматери, и божественных ангелов. И всех святых относительно чтил образы. Не как несущие вздор и пустяки бесстыдно косноязычествуют, объявляя поклонение таковым служительным, но, как было сказано, воздавая относительное почитание

http://azbyka.ru/otechnik/ikona/ikonopoc...

σον αφορ την αποστολικ διαδοχ, ας επαναλβουμε και πλι: σε αντθεση με την ROCOR, δεν υπρχε ποτ στο «Πατριαρχεο Κιβου». Το UOC-KP δημιουργθηκε σε μια συνντηση των λακν χωρς τη συμμετοχ επισκπων. Η φυσικ συνπεια της απομνωσης μιας ττοιας θρησκευτικς κοιντητας απ την Αποστολικ Εκκλησα, απ την επισκοπικ διαδοχ, εναι η απουσα της Θεας Χριτος στα «μυστρια». Επομνως, λα τα «μυστρια» που προσφρονται στους ανθρπους στο «Πατριαρχεο Κιβου» (σε αντθεση με την Υπερριο Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα) εναι απλς μια απομμηση της θεας ακολουθας, αλλ στερονται της Χριτος του Αγου Πνεματος με συνπεια να εναι κυρα. Αυτ αντιλαμβνονται και πολλο «ιερες» του UOC-KP, επομνως υπρχουν συχνς περιπτσεις ταν τα παιδι και οι συγγενες τους που βαφτζονται και παντρεονται στις εκκλησες της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας (φυσικ, μακρι απ τον τπο διαμονς τους. Οι «ιερες» του UOC-KP προσρχονται στα ιερ μυστρια υπ το πρσχημα των απλν λακν που εναι στην πραγματικτητα). μως μερικο ενορτες του Πατριαρχεου Κιβου δεν κατχουν τις διες γνσεις με τους ποιμνες τους. Πολλο απ αυτος μνο μετ απ πολ καιρ και με κπληξη μαθανουν τι τα παιδι τους παρμειναν αβφτιστα, οι γονες τους πγαν στην αιωνιτητα χωρς εκκλησιαστικ κηδεα, ο γμος τους δεν αγιστηκε απ την Εκκλησα. Εναι ιδιατερα λυπηρ ταν οι εξαπατημνοι μαθανουν αυτ στο εξωτερικ, στις λλες ορθδοξες χρες. ταν στην Κπρο στην Ελλδα, στη Γεωργα, στους Αγους Τπους τους εξηγον τι δεν μπορον να κοινωνσουν, τι δεν χουν βαφτιστε, ο γμος τους δεν εναι ευλογημνος και γκυρος. Οι εξαπατημνοι συμπατριτες μας προσπαθον να εξηγσουν στον ξνο κλρο αυτ που τους εχαν πει οι ψευδο-«ιερες». Αλλ ακονε με κπληξη τι η Ορθοδοξα χει τους δικος της πνευματικος νμους και καννες που δεν συμππτουν με τους καννες των θρησκευτικν απατενων. Το πιο πρσφατο παρδειγμα: μια γεωργιαν οικογνεια που γνωρζω προσωπικ, ταν επστρεψε στην πατρδα τους, στην Γεωργα, με την επιμον του κλρου, αναγκστηκε να βαφτσει πραγματικ τα παιδι τους, τα οποα εχαν προηγουμνως «βαπτιστε» στο «Πατριαρχεο Κιβου». Και, στο Κεβο, οτε θελαν να ακοσουν τι τα παιδι τους δεν εχαν βαφτιστε.

http://gr.pravoslavie.ru/132058.html

Печатный текст номаканона Бинер, однако, не считает первоначальным. Рассматриваемый в целом, этот текст содержит сверх заимствований из coll. 50 titt. и coll. 87 capp. весьма мало постороннего: несколько мест из Кодекса и из Дигест. И если читать заключительные слова номоканона и заглавие и конец coll. 22 capp., то нельзя не придти к мысли, что первоначально номоканон в 50 титт. состоял только из coll. 50 titt., соединенной с coll. 87 capp., а все добавления из других источников суть результат позднейшей переработки. Время происхождения coll. 87 capp. определяется тем, что автор – современник Юстиниана, переживший его несколькими годами: он называет Юстиниана «в Боже почившим» ( τη ς θεας λξεως), он включил в свой труд новеллы позднейших лет его царствования и работал тогда, когда еще не существовало авторизованного сборника новелл (в предисловии: μετγραψα κ τω ν σπορδην κειμνων κφωνηθεισω ν πο του τη ς θεας λξεως Ιουστινιανου μετα το ν κδικα θυεων νεαρω ν διατξεων). Значит, Иоанн Схол. составил coll. 87 capp., по-видимому, в ближайшее десятилетие после смерти Юстиниана, будучи патриархом Константинопольским. А появление номоканона должно быть поэтому отнесено ко времени еще более позднему, однако, не слишком отдаленному от кончины Юстиниана, так как именно в непосредственно за ней следовавший период особенно усердно шла работа над тем, чтобы сделать Юстинианово право более удобным и доступным для церкви. Coll. 22 capp. представляет собою не что иное, как части coll. 87 capp., не вошедшие в систему номоканона при его составлении, и потому появилась одновременно с ним и Иоанну Схол. не принадлежит 51 . Через посредство Бинера проникли впервые в западную науку сообщенные ему бароном Розенкампфом и митрополитом Евгением сведения о древнем славянском переводе сборника в 50 титт., сохранившемся в рукописи Моск. Рум. Муз. 230 52 . § 5 . Относительно времени происхождения номоканона G. E. Heimbach 53 , идя по следам Бинера, добавил соображения, более точно фиксирующие его эпохой после смерти Иоанна Схол.

http://azbyka.ru/otechnik/Vladimir_Benes...

Κανν α», δ ζ», το δελφοθου χος δ " ν τ καμν ς ν καμν τ περ πυρσευμενος, Θεου παρουσ Πνεματος μυστικς, κωβος βησεν· Ελογημνος ε, ν τ να τς δξης σου Κριε. Η κ το ψους, πνο βιαα τν κωβον, γλσσ πυριμρφ φθγγεσθαι το Θεο, μεγαλεα παρεσκεασεν· Ελογημνος ε, ν τ να τς δξης σου Κριε. Τς θεωρας, τς πρακτικς σ κτιθμενος, δλτον κ πυξδος σπερ πνευματικς, τος νθρπους βελτωσας· Ελογημνος ε, Θες μου κραυγζων κα Κριος. Θεοτοκον ναπλσας, κσμον ν μτρ σου Θενυμφε, θεας λειτουργας δεκνυσι τελεστν, τν κωβον κραυγζοντα· Ελογημνη σ, ν γυναιξν πρχεις πανμωμε. Κανν α», δ η», το δελφοθου χος δ " Χερας κπετσας Δανιλ Χερας κπετσας κραταις, τος ποστλους σου Στερ ελγησας, πανερχμενος Δσποτα, πρς τν ναρχον Πατρα σου, κα παρεσκεασας ατος μτ» εφροσνης βον· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον. σπερ πηγγελω ψευδς, τος, ποστλοις σου Πνεμα πστειλας, τοτου, κωβος Δσποτα, τ λαμπρτητι λαμπμενος, τν οκουμνην στραπας, καταγλαζει φαιδρς, κα κραυγζει· Πντα τ ργα μνετε τν Κριον. Σοφαν κωβε σοφ, τν νυπστατον σχες διδσκαλον, μυσταγωγοσν σε ρρητα, κα νκφραστα μυστρια, κα πρς εσβειαν λαος, μλπων διγειρας· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον. Θεοτοκον ρος κφανθεσαν νοητν, Παρθνε χραντε, Προφτης βλπει σε· κ σο πρτιμος λθος γρ, κτμηθες περιεσσατο, τν οκουμνην ληθς, νθως ψλλουσαν· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον. Ερμς «Χερας κπετσας Δανιλ, λεντων χσματα, ν λκκ φραξε, πυρς δ δναμιν σβεσαν, ρετν περιζωσμενοι, ο εσεβεας ραστα, Παδες κραυγζοντες· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον». Κανν α», δ θ», το δελφοθου χος δ " Λθος χειρτμητος ρους Δετε τν πρωτθρονον πντες, τς κκλησας τν φωστρα, ερος κωβον μνοις, ς ερρχην κα θεον κρυκα, τν φερωνμως Δκαιον, νομασθντα μεγαλνωμεν. Θεας κοινωνν ς φανντα, τελευττου βασιλεας, κα Θεο κληρωθντα δελφν, κα πολιτεαν παληθεουσαν, προσηγορ δεξαντα, σ μεγαλνομεν κωβε. Θρν παριστμενος Μκαρ, στεφανηφρος τς Τριδος, πστει τος τιμντς σε πθ, τν κηρτων κατατρυφσαι γερν, ρχιερε κωβε, τν σν Δεσπτην καθικτευε. Θεοτοκον Σ τν κ Παρθνου τεχθντα, πειρογμως Θεοφντορ, τας μυσταγωγαις σου σαφς Θεν, διδσκεις σεσαρκωμνον Λγον, ες ν περ κα πιστεοντες, νν παξως μεγαλνομεν. Ερμς «Λθος χειρτμητος ρους, ξ λαξετου σου Παρθνε, κρογωνιαος τμθη, Χριστς συνψας τς διεστσας φσεις· δι παγαλλμενοι, σ Θεοτκε μεγαλνομεν».

http://azbyka.ru/otechnik/greek/mineja-o...

Να αποδεχθε Ο ισττοπος χρησιμοποιε cookie για να σας δεξει τις πιο ενημερωμνες πληροφορες. Συνεχζοντας να χρησιμοποιετε τον ισττοπο, συναινετε στη χρση των Μεταδεδομνων και των cookie σας. Διαχεριση cookie ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΒΟΛΟΚΟΛΑΜΣΚ ΙΛΑΡΙΩΝΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ Προσκυνηματικ εκδρομ στο Αγινυμο ρος, κατπιν ευλογας του Αγιωττου Πατριρχου Μσχας και Πασν των Ρωσσιν κ.κ. Κυρλλου πραγματοποησε απ 11 ως 13 Μαρτου 2017 ο Μητροπολτης Βολοκολμσκ Ιλαρωνας, Πρεδρος του Τμματος Εξωτερικν Εκκλησιαστικν Σχσεων του Πατριαρχεου Μσχας. Κατ’αυτς επσης ρχισε η επσκεψη εργασας στο γιον ρος του Επισκπου Μπογκορντσκ Αντωνου, Προσταμνου της Διευθνσεως των ιδρυμτων εξωτερικο του Πατριαρχεου Μσχας. μα τ μεταβσει του στην Αγινυμη Πολιτεα οι δο Ιερρχες κατευθνθηκαν στην Ιερ Σκτη Νας Θηβαδος, εξρτημα της Ρωσικς Μονς Αγου Παντελεμονος, προκειμνου να ενημερωθον απ κοντ για την πορεα ργων αναστηλσεως. ν συνεχε  η ομδα προσκυνητν επισκφθηκε τις Καρυς, που τυχε υποδοχς απ τον Πρωτεπισττη της Ιερς Επιστασας μναχ Γροντα Βαρνβα Βατοπαιδιν. Αφο ασπσθηκαν την εικνα της Παναγας ξιον Εστν στο Να του Πρωττου οι προσκεκλημνοι μετβησαν στην Ιερ Μον Ιβρων, που ο Μητροπολτης Ιλαρωνας ψαλε Ελληνιστ τον Ακθιστο μνο ενπιον της εικνας της Παναγας Πορτατσσης. Αμσως μετ τν φιξ τους στην Ιερ Μον Αγου Παντελεμονος οι πρσκυνητς παρακολοθησαν τον Μικρ Εσπεριν και ακολοθως την αγρυπνα στο Καθολικ της Μονς. Στις 12 Μαρτου 2017, την Β’ Κυριακ της Μεγλης Τεσσαρακοστς, ο Μητροπολτης  Ιλαρωνας τλεσε τη Θεα Λειτουργα στο Καθολικ της Μονς, συλλειτουργησντων του Επισκπου Μπογκορντσκ Αντωνου, του Καθηγουμνου της Μονς Αρχιμανδρτου Ευλογου, των ιερωμνων αδελφν της Μονς και των κληρικν της συνοδεας του Σεβασμιωττου κ. Ιλαρωνος. Μετ την απλυση της Θεας Λειτουργας ο Πρεδρος του ΤΕΕΣ κρυξε το θεο λγο, που μεταξ λλων ανφερε: «Χαρομαι που κατπιν ευλογας του Αγιωττου Πατριρχου χω τη δυναττητα τελσεως της Θεας Λειτουργας εδ την ημρα μνμης του Αγου Γρηγορου του Παλαμ, Αρχιεπισκπου Θεσσαλονκης...Ο γιος Γρηγριος Παλαμς, «ο δετερος θεολγος», πως τον χαρακτηρζει η Εκκλησα μετ απ τον πρτο, δηλαδ του Γρηγορου του Θεολγου, ζησε δκα αινες μετ και ταν υπρμαχος της Εκκλησας κατ φοβερς αιρσεως. Διατπωσε την πολ σπουδαα διδασκαλα περ του Θεου Φωτς, την ουσα και τις θεες ενργειες...

http://mospat.ru/gr/news/48645/

Τ σε νν προσεπω θαυμσιε; ριστν τς συζυγας, σωφροσνης βραβευτν· παιδευτν τν Μοναζντων, παρθενας δηγν· δικαως, μφοτροις ταλαντεοντα· ς περ, διελθντα τ κτερα. Πολλ τ σ προτερματα, κα νθες σου σκησις· κτευε, το σωθναι τς ψυχς μν. Δοξαστικν χος β« νατολου το λους πηγ, τος νδεσι πλημμυρε, εσυμπαθτους οκτιρμος, , ωννης Χριστο μιμητς, μγας ποιμν τν λεξανδρων κα φωστρ. Δετε κορεσθμεν ο πτωχο κατ πνεμα, μιμομενοι ατο τν λαρτητα· φιλευσπλγχν γρ στοργ, Χριστν ξενσας δι τν πεντων, ς πλαι βραμ, το μακαρισμο ξιθη, κα παρρησ πρεσβεει, λεηθναι τς ψυχς μν. Θεοτοκον χος β» τε, κ το ξλου σε Τ σοι, ταλαπωρος γ, Δσποινα το κσμου προσοσω; ε μ δακρων πηγς, κα ξομολγησιν τν πεπραγμνων μοι· λλ» λ σου μματι, πβλεψον Κρη, π τν σθνειαν, τς ταπεινς μου ψυχς· λσον, τν παθν μου τ νφη, κα τς κατεχοσης χλος, δομαι πλλαξον τν δολον σου. Σταυροθεοτοκον χος β« τε, κ το ξλου σε Ξλ το Σταυρο σε, ησο, προσαναρτηθντα ρσα, πειργαμος, κλαιε κα λεγε· Τκνον γλυκτατον, να τ γκατλιπες, μ τν τεκοσαν, μνην φς πρσιτον, το προανρχου Πατρς;σπεσον, κα δοξσθητι πως, δξης πιτχωσι θεας, ο τ θεα πθη σου δοξζοντες. Ες τν Στχον. Στχ. Προσμοια το ερρχου. χος πλ. α» Χαροις σκητικν Χαροις τς κκλησας φωστρ· τς οκουμνης τ περβλεπτον καχημα, τ κλος λεξανδρεας, ρθοδοξας κρηπς, γκρατεας στθμη κα σκσεως, λιμν τν ν ζλ, κινδυνευντων λτρωσις, πργος σχος, κα φρουρς σφαλστατος, νμος μπρακτος, εποιας τ πλαγος· δτης λαρτατος, πσι τ πρσφορα, νμων πλουσως Παμμκαρ, τος σο ν πστει προστρχουσι· Χριστν κδυσπει, τας ψυχας μν δοθναι, τ μγα λεος. Στχ. Τμιος ναντον Κυρου θνατος τν σων ατο. Χαροις τν πεινντων τροφες, τν δεομνων παροχες φθοντατος, βρσις τς συμπαθεας, το λους πηγ, καταπονουμνων ντληψις· χηρν προσττης, τν σθενοντων πσκεψις, γυμνητευντων, σφαλς περιβλαιον, ξυττη τν πιπτντων νρθωσις· Πτερ περουρνιε, λ σου μματι, νωθεν πρσχες κα θεας, φιλανθρωπας μετδοσιν, Χριστν καταπμψαι, τας ψυχας μν δυσπει, κα μγα λεος. Στχ. Τ νταποδσωμεν τ Κυρ. Χαροις χειραγωγα τυφλν, παιδαγωγα τς νετητος νδοξε, το γρως βακτηρα, τν πλανωμνων ποιμν, τν μαρτανντων διρθωσις, λειμν εωδστατος, μυροθκη το Πνεματος, τς εποιας, ποταμς ναος, καταγγιον, τς γας Τριδος σεπτν· Μμνησο τν μνοντων σε, υμενος θλψεων, κα τν κινδνων κα νσων, κα αωνου κολσεως· Χριστν κετεων, τν παρχοντα τ κσμ, τ μγα λεος.

http://azbyka.ru/otechnik/greek/mineja-n...

27 Sermo 54 (P. 689:252–254; ρκεσεν ατος μνη ασθνεια του σματος κα ησυχα ντ πντων των καννων…). 32 См.: Sermo 3 (Р. 238:14–18). Ср. выражение «безмолвие чувств» у Ари­стотеля: Aristoteles. De partibus animalium. P. 686a:n. 41 Sermo 5 (Р. 291:171–172; Κα κτος της ησυχας των αισθσεων, της ειρνης τς διανοας οκ αισθνεται). См. также: Sermo 27 (P. 465:557–562). 48 Sermo 37 (P. 556:121–122; μαργαρτης ν τος ταμεοις φυΛττεται, κα τρυφ το μοναχο σωθεν τς συχας συντηρεται). 55 Sermo 42 (Р. 615:387). Сирийский текст: Sermo 51//Mar Isaacus Nini- vita. De perfectone religiosa/Ed. P. Bedjan. P., 1909. P. 376. 60 Joannes Damascenus. Homilia in transfigurationem salvatoris nostri Jesu Christi, 10:16–7 (μτηρ γρ τς προσευχς ησυχα, προσευχ δε θεας δξης μφνεια). 61 См.: Symeon Neotheologus. Catecheses 22:134–135 (οτε συχα φελε ναχρησις κσμου, ν ραθυμμεν κα μελμεν). 63 Orationes ethicae 15, 1:170–172 (π τς συχας επ τν Λγον, οχ αυτοις, ε κα αυτος, λλ’ ον ποθοσε κα φ ντιποθονται Θεω φιλοτιμομενο). 75 См.: Orationes ethicae 11, 3,1:152–169. Далее прп. Симеон доказывает единство этого духовного чувства и условность разделения чувств: Orationes ethicae 11,3,1:232–237. 76 Orationes ethicae 11, 3,1:195–197 (ρων οδεν τι ρα τοτον Θες δε γε μ ρων τν Θεν οκ οδεν τι ρα αυτν Θες, ς ουδ ρα, ε κα τα πντα βλπει κα οδν αυτν Λληθεν). 78 Orationes ethicae 11, 3, 1: 257–259 (Αλλ σπουδσωμεν αυτος κκαθραι δι μετνοιας κα ταπεινσεως κα τς αισθσεις πσας ς μαν τφ γαθφ κα περαγαθφ νσαι Θεφ). 79 См.: Hymni 52:9–10 (τς μοι δσει γαλνην γε κα συχαν πντων, να του κλλους κορεσθ κα τς εκενου θας). Ср. у прп. Иоанна Дамаскина : «Ибо безмолвие – мать молитвы, а молитва – явление Божественной сла­вы. Когда мы смежим чувства и окажемся в себе и в Боге и освободимся от внешнего пребывания в мире, тогда ясно в себе увидим Царствие Божие…» (μτηρ γρ τς προσευχς συχα, προσευχ δ θεας δξης μφνεια. «Οτε γρ τς αισθσεις μσωμεν κα αυτος κα θεφ συγγενμεθα κα τς ξωθεν του κσμου περιφορς λευθερωθντες εντς αυτν γενμεθα, ττε τρανς ν αυτος του θεο τν βασιλεαν ψμεθα, – Joannes Dama­scene. Homilia in transfigurationem salvatoris nostri Jesu Christi 10:16–20). Впоследствии эта цитата неоднократно приводилась в поздневизантийской христианской литературе. Cp.: Joannes VI Cantacuzenus. Refutationes duae Prochori Cydonii 1, 66:26 и далее; Philotheus Coccinus. Antirrhetici duodecim contra Gregoram 12:380 и далее.

http://azbyka.ru/otechnik/Dionisij_Shlen...

   001    002    003    004    005    006    007    008   009     010