| Приветствуют вас ефесяне 15 из Смирны, откуда и пишу вам: они находятся здесь во славу Божию, подобно вам, и успокоили меня во всем с Поликарпом епископом смирнским. И прочие Церкви в честь Иисуса Христа приветствуют вас. Укрепляйтесь в единомыслии с Богом имея неразделенный дух, который есть Иисус Христос. 1 Христиане, жители города Магнезии близ Меандра в Ионии, прислали в Смирну к св. Игнатию своего епископа Дамаса с пресвитерами Вассом и Аполлонием и диаконом Сотионом. Увещание к церковному порядку и единству (гл. 3–7) здесь находит особенный повод в молодости епископа, которого, однако, должно уважать, как видимого представителя Невидимого епископа. К этому присоединяется (гл. 8–10) предостережение от ложных учителей, особенно христиан иудействующих Затем следуют (гл. 12–15) краткие увещания и личные просьбы с приветствием от других церквей. 5 νεωτεριν τξιν Гефеле и Гильгенфельд, на основании контекста, относят к видимой молодости епископа Магнезии, а не к недавности епископского сана вообще, как думают Роте и Ульхорн. 7 Гефеле объясняет: единение с епископом есть образ той жизни, какою живут святые, соединенные с Богом, и в то же время другие, смотря на единение христиан магнезийских с епископом, приходят к убеждению в той жизни. 10 Некоторые в слове «молчание» (σιγ) видели указание на учение гностика Валентина, и потому отвергали подлинность этого послания Игнатия. Но Котельер и Персон объясняли слова Игнатия в таком смысле: Сын Божий есть вечное Слово Божие, которое рождается не из молчания подобно слову человеческому, не следует по времени после молчания, но вечно. – В недавно открытом сочинении св. Ипполита «Philosophumena» сохранился отрывок из «Великого откровения» Симона Волхва: из него видно, что Симон в своей системе давал первое место «молчанию» (σιγ), которое имеет сходство с «глубиною» (βϑος), Валентина. На это именно учение Симона здесь намекает св. Игнатий, по мнению Денцингера, Бунзена и Гефеле. Читать далее Источник: Антология : Ранние Отцы Церкви. – Брюссель : Изд. «Жизнь с Богом», 1988. – 734 с./Послание к магнезийцам. 111-116 с. Вам может быть интересно: |
| Παρμενα σε αναμον, ταν, στην αρχ της εφηβικς μου ηλικας, στη Δση συνβη να σημαντικ γεγονς, πραγματικ επανσταση στον παπισμ, στροφ 180 μοιρν, που συνεχζει μχρι σμερα. Αυτ ταν η Δετερη Σνοδος του Βατικανο, το 1962. Εντς μερικν μηνν, 2-3 ετν σε μερικς περιπτσεις, νας ολκληρος κδικας καννων, που διαμορφθηκε στη διρκεια αινων, τελικ ακυρθηκε και κηρχτηκε πεπαλαιωμνος. Π.χ., σμφωνα με τους καινοργιους καννες, στη διρκεια της Θεας Λειτουργας το ιερ και ο ιερας τρα πρπει να στραφον ανποδα (δηλαδ ν’ αντικρζουν στον κσμο). Τα Λατινικ, η πρωταρχικ γλσσα της Λειτουργας στον δυτικ κσμο, τρα απαγορετηκε. Η Λειτουργα της Κυριακς μεταφρθηκε το απγευμα του Σαββτου, στε οι πιστο να χουν τη δυναττητα να κνουν σκι και να κοιμηθον περισστερο τις Κυριακς. Το ρσο του καθολικο ιερα θεωρθηκε χρηστο. λες οι νηστεες (πριν τη Θεα Κοινωνα, η Τεσσαρακοστ και τις Παρασκευς) ακυρθηκαν κ.τ.λ. Γενικ, λο αυτ ταν μια αρρωστημνη δψα αλλαγν. Οι παραδσεις χασαν τη δημοφηλα τους ανμεσα στους ανθρπους. Η αστθεια μετατρπηκε σε κανονικτητα, μαζ με τη βασικ και αναπφευκτη συνπει της, τη βεβαιτητα τι εμες υπερχουμε ουσιαστικ, χρη στον σγχρονο πολιτισμ μας, σε σχση με λα εκενα που ρθαν σ’ εμς απ το παρελθν. Οι νθρωποι του παρελθντος ταν αγενες και αναιδες, τσι δεν εναι; Εν εμες εμαστε ναυαρχδες της εξλιξης... , κατ τον Ντσε: «“ ευτυχα βρθηκε απ εμς” -λνε οι τελευταοι νθρωποι, κλενοντας ταυτχρονα το μτι». Το σνθημα αυτς της επανστασης γινε το «l’aggiornamento» (δηλαδ κατ κποιον τρπο «ανανωση»), περ σημανει τι η Εκκλησα πρπει να ακολουθε τα «θλω» του κσμου, πργμα το οποο καταδικζει την Εκκλησα να «κυνηγει» τον κσμο (αφο ο κσμος πντα θα εξελσσεται ταχτερα). Σε αυτ το πλασιο δεν λαβα καμα απντηση στις ερωτσεις που κανα και δεν βρκα καννα σημεο προσανατολισμο μσα μου. τσι, σιγ-σιγ, ρχισα ν’ αποστασιοποιομαι απ την Εκκλησα, τη λεγμενη «καθολικ». Εν τω μεταξ, αυτ τα γεγοντα συνπεσαν μα γενικτερη εξασθνιση του πνεματος της θρησκευτικς ζως. Μχρι της Δετερης Συνδου του Βατικανο, οι περισστεροι νθρωποι, ακμη και σοι δεν ταν καθλου ενεργ μλη της εκκλησας, εκτς απ τους μεγλους αθεστς, ββαια, συμμετεχαν στην κοινωνικ και εκκλησιαστικ ζω, επισκεπτμενοι τις ακολουθες τις Κυριακς. Μετ τη Σνοδο, το νο πρτυπο του «λα επιτρπονται» και της προσωπικς νεσης δειασε τις εκκλησες απ τους περισστερους πιστος. |
| 600 Здесь следуем чтению Дресселя. По чтению других, эти слова относятся ко Христу: «кто более Его пострадал» и пр. 607 Сатана не мог не знать, что Христос Спаситель умер. Но Игнатий здесь говорит о рождении и смерти Спасителя не как о событиях, на земле совершившихся, но как о таинствах, которые совершились в безмолвии Божием, т. е., в предвечном совете Божием, но после открылись миру посредством звезды и других знамений. 608 ντψυχον. Это слово толкуется различно разными учеными. Гефеле держится такого смысла: «Вы найдете одобрение во мне и в том, которого…» Дрессель: «Я более своей души люблю вас и того…» Гильгенфельд, указывая на слова послания Игнатия к смирнянам (гл. Х) и Поликарпу (гл. II, VI), полагает, что здесь Игнатий выражает свою готовность пожертвовать жизнью для блага Церкви. 609 Христиане, жители города Магнезии близ Меандра в Ионии, прислали в Смирну к святому Игнатию своего епископа Дамаса с пресвитерами Вассом и Аполлонием и диаконом Сотионом. Увещание к церковному порядку и единству (гл. III–VII) здесь находит особенный повод в молодости епископа, которого, однако, должно уважать как видимого представителя Невидимого Епископа. К этому присоединяется (гл. VIII–X) предостережение от ложных учителей, особенно христиан иудействующих. Затем следуют (гл. XII–XV) краткие увещания и личные просьбы с приветствием от других Церквей. 613 νεωτερικν τξιν. Гефеле и Гильгенфельд на основании контекста относят к видимой молодости епископа Магнезии, а не к недавности епископского сана вообще, как думают Роте и Ульхорн. 615 Гефеле объясняет: единение с епископом есть образ той жизни, какою живут святые, соединенные с Богом, и в то же время другие, смотря на единение христиан магнезийских с епископом, приходят к убеждению в той жизни. 618 Некоторые в слове молчание (σιγ) видели указание на учение гностика Валентина и потому отвергали подлинность этого послания Игнатия. Но Котельер и Персон объясняли слова Игнатия в таком смысле: Сын Божий есть вечное слово Божие, которое рождается не из молчания, подобно слову человеческому, не следует по времени после молчания, но вечно. В недавно открытом сочинении святого Ипполита «Philosophumena» сохранился отрывок из «Великого откровения» Симора Волхва; из него видно, что Симон в своей системе давал первое место молчанию (σιγ), которое имеет сходство с «глубиною» (βθος) Валентина. На это именно учение Симона здесь намекает святой Игнатий, по мнению Денцингера, Бунзена и Гефеле. |
| – Η επιδεξιτητα του καλλιτχνη να δουλεει εξ σου επιτυχημνα, τσο με μικρ εικονσματα και μινιατορες σο και με τοχους, πντα θεωρετο φυσικ για κποιον εκκλησιαστικ τεχνητ. Στην πραγματικτητα, η μινιατορα συχν μπορε να εναι πιο κοντ στη μνημειακ τχνη παρ η τχνη της εικονογραφας, δηλαδ η πινακογραφα. Σε μια μικρογραφα πρπει να τα σχεδισεις λα με ακρβεια, να χτσεις ναν ρυθμ χρωματικν και τονικν κηλδων, πως και σε μεγλο χρο. Σε μια μικρογραφα πρπει να τα σχεδισεις λα μ ακρβεια, να χτσεις ναν ρυθμ χρωματικν και τονικν κηλδων, πως και σε μεγλο χρο. μως δεν πγα εκε γιατ θλησα ν’ ασχολομαι με μινιατορες. Ακμα ταν βρισκμουν στο σχολεο πρα την απφαση ν’ ασχοληθ με την αγιογραφα, αλλ που; Πουθεν δεν υπρχαν εκενην την εποχ οτε σχολα αγιογραφας οτε τμματα σε καλλιτεχνικ ινστιτοτα. Κποτε, στο μουσεο του Αντρι Ρουμπλιφ, εδα να γκρουπ φοιτητν συνομλικν μου, οι οποοι αντγραφαν παλις εικνες. μαθα τι ταν απ το Κολγιο Τεχνν του Πλεχ Και αντγραφαν τσο επιτυχημνα, που φλχτηκα απ επιθυμα και πγα να εγγραφ στο Χολοι που επσης υπρχε Κολγιο. Μας δδασκαν πς πρπει να διαχειριζμαστε τα στολδια: Τι εναι αυτ, πς λειτουργε, πσα στολδια χωρον πνω σε μα επιφνεια, πς να δομομε τονικς κηλδες. Αυτο οι καννες λειτουργον εξ σου και για τη μικρογραφα του βερνικιο και για τη μνημειακ τχνη και για την εικονογραφα. Επιπλον, στην εικνα υπρχουν πολλ μικρογραφικ λεπτοτεχνματα. Για να το κατανοομε αρκε μνο να παρατηρσουμε προσεκτικ εικονσματα αγων των 15ου και 17ου αινων. Πνω σ " αυτ βλπουμε ττοια επιδεξιτητα, που οτε την ονειρευμαστε. Οι εικονογρφοι του παρελθντος ταν αριστοτχνες κθε επιφνειας, απ μικρογραφα ως μεγλους τοχους. – μως εκενην την εποχ στη μικρογραφα βερνικιο υπρχαν αποκλειστικ κοσμικ και πιο πολ σοβιετικ αντικεμενα απεικνισης. Παρ " λα, αυτ πς καταφρνατε να μελεττε και την εικονογρφηση; – Ναι, ντως. Η τεχνικ της γραφς χει μενει η δια, πως και στην εικονογραφα, δηλαδ αυγοτμπερα. Πλεχ, Μστρα, Χολοι, λα ταν μεγλα αγιογραφικ χωρι, που ζοσαν γενες εικονογρφων. Παραδοσιακ, δπλα σ’ ναν κτοχο της τχνης βαζαν να καθσει νας μαθητς και με αυτν τον τρπο μυετο στην τχνη, βοηθντας τον ειδικ. Παρακολουθντας τη δουλει του, βλεπε ολκληρη τη διαδικασα κι τσι, αλυσιδοτ, παραδιδταν στους επμενους, μχρι να φτσει στη σοβιετικ εποχ. Ακμα και ανμεσα στους καθηγητς μας εχαμε αυτος που κρυφ, εν βρισκμασταν στη δεκαετια του " 80, σιγ-σιγ ασχολονταν με την εικονογρφηση. Οι περισστεροι καθηγητς, μως, με «λοξοκοταζαν», επειδ πγαινα στην εκκλησα και αρνιμουν κατηγορηματικ να γνω μλος της Κομσομλ. |
| Ο Αρχιεπσκοπος Ιωνς με τον γροντα Γρηγριο Οι αγιορετες μοναχο ψαχναν πολ για ειδικος. Μελετοσαν εργασες τεχνιτν απ την Ελλδα, τη Ρωσα και την Ουκρανα. Στις σχετικς αναζητσεις για ψηφιδογρφους βοηθοσε ο τακτικς επισκπτης της Μονς Δοχειαρου Αρχιεπσκοπος Ομποχοβ κ.Ιωνς, καθηγομενος της Ιερς Μονς της Αγας Τριδας και του Αγου Ιων, στο Κεβο. Επειδ τα ψηφιδωτ και οι τοιχογραφες των τεχνιτν της Ιερς Μονς της Αγας Ελισβετ κοσμον την Ιερ Μον του Αρχαγγλου Μιχαλ Ζβερνετσκι στο Κεβο, ο Σεβασμιτατος συμβολεψε τον γροντα να εξετσει τις εργασες του εργαστηρου μας. Και τσι, ο τοποτηρητς της Ιερς Μονς Δοχειαρου πατρ Γαβριλ και ο αγιογρφος Δημτριος το 2014 επισκφτηκαν τη Μον της Αγας Ελισβετ. Το ψηφιδωτ ρεσε στους φιλοξενομενους και μας κλεσαν στην Ιερ Μον Δοχειαρου. Φτσαμε στο γιο ρος, κατατοπιστκαμε και εκτιμσαμε τον γκο των εργασιν. Ο καθηγομενος της Μονς ευλγησε να ξεκινσουμε. Φτιξαμε πρτα τα ψηφιδωτ των Αρχαγγλων που εναι ουρνιοι προσττες του μοναστηριο. Οι τοιχογραφες τις οποες αργτερα αλλξαμε με ψηφιδωτ, ταν τοποθετημνες στους τοχους του πργου, στην εσοδο του μοναστηριο. Τις βασικς εργασες τις κναμε στο εργαστριο της Ιερς Μονς της Αγας Ελισβετ. Το ψηφιδωτ εναι αρκετ μεγλο, το ψος τους εναι 2,9 και 1,9 μτρα. Το συνθταμε τμηματικ. Δολευαν σχεδν λοι οι εργαζμενοι. Στο γιο ρος, μως, αν και συναρμολογοσαν δκα τομα, χρειστηκε πνω απ να μνα. Και γενικς, για τη δουλει χρειστηκε νας ολκληρος χρνος. Εκτς απ το ψηφιδωτ, διακοσμσαμε τις κολνες και τον θλο στην εσοδο της Μονς. Το διστημα που δουλεαμε στο γιο ρος, διεισδσαμε στη ζω της κοιντητας. νας προσκυνητς που ρχεται για δο μρες, δε θα επικοινωνσει με τους μοναχος. Εμες μως εργαζμασταν και προσευχμασταν μαζ με την αδελφτητα. Αισθανμασταν τι εμαστε κοινωνο κποιου θαματος. Βουτξαμε σε ναν κσμο που δεν τον βλπει το απλ μτι… Στις μρες μας τα μοναστρια του θω υποδχονται πολλος προσκυνητς. Στη διθεση των επισκεπτν εναι κελλι, κερσματα στις τραπεζαρες και καλ αυτοκνητα με τα οποα μπορε κανες να μετακινεται απ το να μοναστρι στο λλο. Εναι δσκολο να φανταστομε τι στα τλη της δεκαετας του 1970 η κατσταση στο γιο ρος ταν τελεως διαφορετικ, σχεδν τραγικ. Πολλς μονς ταν δειες, οι μοναχο ταν λγοι, σιγ-σιγ τα μοναστρια ερημνονταν. Εκενα τα χρνια, στο Δοχειρι ζοσαν μνο τσσερις μοναχο. Η Μον ταν πολ φτωχ. Οι μοναχο δεν μποροσαν να φροντζουν το μοναστρι. Λγω κλματος μως οι οικοδομς χρειζονταν συνχεια επισκευς. Κποια στιγμ προκυψε η ανγκη να εγκατασταθον νοι μοναχο στο γιο ρος… |
| 3.Προς το παρν, στις περισστερες Ορθδοξες Εκκλησες επικρατε μα ανησυχητικ σιωπ. Oι διαφαινμενες εκατρωθεν πολιτικς πισεις τραυματζουν το πνευματικ κρος της Ορθοδξου Εκκλησας. Εν η κινητοποηση ανεθυνων προσπων, για να λοιδορον εκενους που διατυπνουν διαφορετικς εκτιμσεις, κολακεοντας συγχρνως σους υποστηρζουν, ευτελζει τον διορθδοξο διλογο σε μα κρσιμη για την Ορθοδοξα εποχ. Ορισμνοι εκκλησιαστικο κκλοι εκφρζουν την προσδοκα τι σιγ-σιγ λες οι Ορθδοξες Εκκλησες θα αναγνωρσουν τον παραλαβντα τον Τμο. μως, κι αν ακμη ορισμνες Αυτοκφαλες Εκκλησες τoν αναγνωρσουν, αρκετς λλες, πως δηλνουν στις μχρι τοδε δημσιες τοποθετσεις τους, θα παραμενουν στην ρνηση. Με αποτλεσμα μια εθνοφυλετικ δισπαση (σε λληνες, Σλβους και σους επιθυμον αρμονικς σχσεις με λους), η οποα ακυρνει τον πολυεθνικ και πολυπολιτισμικ χαρακτρα της Ορθοδοξας και την οικουμενικτητ της. Τα εκκλησιαστικ σχσματα δεν τα διορθνει αυτομτως ο χρνος οτε τα επουλνει αντιθτως τα παγινει και τα βαθανει. 4.Επεγει πλον να αναζητηθον δρμοι υπερβσεως της εκκλησιαστικς πολσεως. Για την αντιμετπιση των ποικλων συγκροσεων στον κσμο το πρτο στδιο ενεργειν εναι η αποκλιμκωση. Εναι ευρτατα αποδεκτ και συχν επαναλαμβνεται διεθνς τι μνον με σοβαρ διλογο εναι δυνατν να αντιμετωπιστον οι εντσεις. Ας επιδιωχθε το συντομτερο εκ νου επικοινωνα και ανταλλαγ δημιουργικν προτσεων μεταξ των βασικν παραγντων της κρσεως. Υπρχουν στην Ορθδοξη Εκκλησα πρσωπα που μπορον να συμβλουν στην μεση ναρξη διαβουλεσεων. 5. Καιρς να τεθον ως βσεις των νων προσπαθειν αλθειες της Ορθοδξου Παραδσεως, οι οποες στηρζονται στην Αγα Γραφ. Πχ: «Τ δ με καλετε, Κριε Κριε, κα ο ποιετε λγω;» (Λουκ. 6:46, πρβλ. Ματθ.7:21) «γ δ λγω μν, γαπτε τος χθρος μν, ελογετε τος καταρωμνους μς, καλς ποιετε τος μισοσιν μς…» (Ματθ. 5:44) «φες μν τ φειλματα μν, ς κα μες φεμεν τος φειλταις μν…» (Ματθ. 6:12) «…σπουδζοντες τηρεν τν ντητα το Πνεματος ν τ συνδσμ τς ερνης» (Εφεσ.4:3, βλπε και Γαλ.5:15). Ακολουθντας πιστ τις εντολς του Κυρου θα διακρνουμε νους δρμους για την υπρβαση της κρσεως. |
| Πηγ: Miloserdie.ru Φωτογραφα του Πβελ Σμρτιν. τος 2006 Δεν μπορομε ν’ αντιμετωπσουμε μνοι μας τον φβο και τον πανικ. Συχν εμαστε σαν τα φλλα, που παρασρονται απ τον νεμο: Ετε προς τα πνω ετε προς τα κτω. μως υπρχει ο Θες, που κυβερν αυτν τον κσμο. Και ταν Τον εμπιστευτες, ταν παρακαλσεις για βοθεια, στην ψυχ σιγ-σιγ εγκαθιστται η ειρνη. Το παρακτω ρθρο βασζεται στη συνομιλα με τον επσκοπο Παντελεμωνα (Στοβ), που δημοσιετηκε στο κανλι του Συνοδικο Τμματος της εκκλησιαστικς φιλανθρωπας και κοινωνικς διακονας της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας στο Youtube. Πο εναι καλτερο να τυγχνουμε φροντδας, ταν εμαστε ρρωστοι: Στο σπτι στο νοσοκομεο Παλι, μνο οι φτωχο νθρωποι βρσκονταν στα νοσοκομεα. Οι πλοσιοι ρρωστοι βρσκονταν στα σπτι τους, περικυκλωμνοι απ υπηρτες κι χοντας διφορες ανσεις. Το να βρσκεσαι σπτι ταν σουν ρρωστος ταν πιο βολικ, γιατ στο σπτι «βοηθον και οι τοχοι», που λμε. Αλλ και σμερα, καμι φορ, οι πλοσιοι πηγανουν για θεραπεα σε ιδιωτικς κλινικς, που υπρχουν ιδιατερες συνθκες γι’ αυτος. Στην πραγματικτητα, μως, λη αυτ η «διακσμηση» δεν συμβλλει και πολ στην αποκατσταση της υγεας. Λνε πς σο περισστερους αρρστους χει ο γιατρς τσο μεγαλτερη εναι η εμπειρα του. Σε ιδιωτικς κλινικς, που οι ασθενες εναι λγοι, αναλογικ εναι μικρτερη και η εμπειρα των γιατρν. Η προσευχ και το χιομορ ελαφρνουν το γχος Φυσικ, εναι ιδιατερα δσκολο, ταν δεν εσαι εσ ρρωστος, αλλ ανησυχες για τους αγαπημνους σου ανθρπους, που εναι ρρωστοι. Για το παιδ, τον νδρα, τη γυνακα, τη μητρα, τον πατρα. Ανησυχες γι’ αυτος, αλλ δεν μπορες να κνεις πολλ πργματα για να τους βοηθσεις. Προσεχεσαι στον Θε να τους θεραπεσει. Παρακαλς τους γιατρος να τους δουν και να παρσχουν κποιο καλ φρμακο. Σμερα πολλο φλοι μου βρσκονται σε νοσοκομεα. Μου τηλεφωνον οι γυνακες τους και με παρακαλον να προσευχηθ για τους νδρες τους. Οι γυνακες αυτς τηλεφωνον και σε γιατρος. Εκενοι, με τη σειρ τους, απαντον πως «μχρι στιγμς, δξα τω Θε, δεν υπρχει αρνητικ δυναμικ, αναπνει μνος του». λνε: «Ακμα δεν μπορομε να του αφαιρσουμε το οξυγνο». |
| Αρχεο Ο επσκοπος Μπτσκας Ειρηναος: Εναι ντως τρομακτικ η σιγ της μεταχριστιανικς Δσεως για τις διξεις κατ της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας 25 Ιανουαρου 2024 τος 10:19 Πριν απ λγο καιρ η σερβικ εφημερδα «Πετστ» δημοσευσε μεγλη συνντευξη του ιερρχη της Ορθοδξου Εκκλησας της Σερβας επισκπου Μπτσκας Ειρηναου. Προτενουμε στους αναγνστες ορισμνες απαντσεις του ιερρχη σε ερωτσεις των ανταποκριτν του εντπου. – Θεοφιλστατε, εμαστε πεπεισμνοι τι παρακολουθετε τις εκκλησιαστικς εξελξεις στην Ουκρανα και πο χουν οδηγηθε. Πς αξιολογετε την παροσα κατσταση και ποιες εναι οι προβλψεις Σας; Πς βλπετε το μλλον της Ορθοδοξας στην Ουκρανα; – Η Ορθοδοξα στην πολυβασανισμνη Ουκρανα, πως εναι γνωστ, βαρνεται απ δο εκτεταμνα καρκινματα. Το πρτο εξ αυτν εναι η φανατικ αντιορθδοξη ουνα στη Δυτικ Ουκρανα, που εναι καρπς της ψευδο-οικουμενικς Συνδου Φερρρας-Φλωρεντας (1438-1439) και πολ περισστερο της λεγμενης ουνας της Βρστης (1596). Το δετερο εναι οι σχισματικς παρεκκλησιαστικς δομς. Η μια εξ αυτν χει επικεφαλς τον «Φιλρετο» Ντενισνκο, κποτε υποψφιο νομερο δο για τον πατριαρχικ θρνο Μσχας, ο οποος θυμθηκε τον «ουκρανισμ» του μνο ταν απτυχε να αναδειχθε Πατριρχης Μσχας και Πασν των Ρωσσιν, στις οποες περιλαμβανταν ττε φυσικ και η ιστορικ Ρωσα του Κιβου, δηλαδ τα εδφη, τα οποα μνον επ Λνιν προσλαβαν τη σημεριν τους ονομασα και τα σημεριν σνορα. Αυτ τα σνορα επεκτθηκαν στη συνχεια με την Κριμαα, την οποα προσφερε στη Δημοκρατα της Ουκρανας (!) ο Χρουστσφ, αν και μχρι ττε η Κριμαα πντοτε ταν μρος της Ρωσας, πργμα, που συνετς αποσιωπ η «συλλογικ Δση», αυτ η αυτκλητος αντατος διαιτητς επ θεμτων δημοκρατας, ηθικς και ανθρωπνων δικαιωμτων. Της δετερης δομς ηγεται ο «Επιφνιος» Ντουμνκο. Η αππειρα της «συνενσες» τους κατληξε σε αποτυχα παρ’ λες τις προσπθειες του ττε προδρου της Ουκρανας Πτρου Ποροσνκο και των δυτικν συμμχων του, οι οποες καταβλθηκαν ετε απευθεας, μσω πολιτικς πεσης, ετε εμμσως, μσω μονομερν ενεργειν εκενων των ορθοδξων εκκλησιαστικν κκλων, που πστεψαν στην παραπληροφρηση σχετικ με την ευμεν διθεση ναντ τους απ την κανονικ ουκρανικ ιεραρχα, η οποα στην πραγματικτητα αποδεχθηκε αφοσιωμνη στην ακεραιτητα της τριδας Μσχας, Κιβου και Μινσκ. |
| Это и останавливает мой разум, устрашает мою мысль, обуздывает мое слово и понуждает меня воздержаться – смотреть в глубину божественных даров этого мужа» (Vita Tarasii р. 1:1–11). Говоря о 7-м вселенском соборе и об участии в нем секретаря Никифора, Игнатий замечает: «когда отеческое и богоизбранное собрание, водимое веянием божественного Духа, ввело корабль исповедания в гавань правой веры, возвратило хитону церкви украшения в виде священных изображений и умертвило порождение ереси тогда великий Никифор, нося печать победы (Νικφορος – νκη+φρω), составил песнь, пронзающую и разящую врагов веры» и пр. (Vita Nicephori cap. 2, n. 11). Благодаря такой манере писания, обширные жития Тарасия и Никифора предлагают исторического материала не столь много, сколько можно ожидать, судя по их внешнему виду: добрая половина их сообщает не факты, а представляет только упражнения Игнатия в красноречии. Сравнивая жития между собою, нельзя не заметить с первого взгляда, что первое (Тарасия) беднее по содержанию и написано языком более напыщенным, чем второе. Это обстоятельство дает повод некоторым думать, что биографии появились в свет в разное время и притом чрез промежуток очень значительный, именно: биография Тарасия составлена около 806 г., а Никифора – около 828–829 г. (Heikel Praefatio art vitam Tarasii, p. IV) Мы не можем согласиться с этим предположением на следующих основаниях: 1) В начале жития Тарасия, вслед за приведенною выше выдержкою, Игнатий говорит: «так как продолжительное молчание, скрыв во времени дела его, может причинить ущерб многим, с охотою желающим слушать о подвигах его жизни полных духовного назидания, то, отложив всякие опасения, я попытаюсь вполне правдиво обнародовать с помощью Божией то немногое о нем, что удостоился видеть своими глазами, слышать своими ушами, в чем, сам принимал участие, и что могла сохранить моя слабая, бедная память» (Vita Tarasii р, 1. 12: πειδ τ κα ατν σιγ βαθεα τ χρν καλψασα πολλν μελλε ζημιον κος. ρωτι κα πθ καμνοσας τν κεν βεβιωμνων κουτισθναι τ κρτιστα ς ψυχικ ς φλειας νμεστα, φρε и т.д.). |
| Гносис Валентина при этом более, чем всякая другая система, нам известен, потому что о нем более сохранилось источников, и по его системе составлено обыкновенное ходячее представление о гносисе 46 . Против валентинианства собственно направлял свое сочинение – «Против ересей» Ириней лионский . Против системы Валентина направлены и замечания знаменитого Оригена , который в толковании на евангелие Иоанна имел в виду комментарий ученика Валентина Ираклеона на это евангелие. Гносис Валентина не представляет однородного целого. Частичными поправками уже Птолемей внес в его систему законченность. В общем она представляет религиозную поэму, составленную мастерски с точки зрения поэзии и с философскою подкладкою, которая выступает здесь яснее, чем в других гностических доктринах. Эта религиозная поэма по своему плану ясно распадается на две части, тесно связанные между собою и в начале и в окончании. Это – история «плиромы» и история «кеномы», история самого чистого бытия и история безусловной пустоты, чистого небытия. Та и другая половины в свою очередь слагаются из двух моментов, из создания и воссоздания. История плиромы. А) Первоначало, Первоотец всего сущего (Προαρχ, Προπτωρ) есть самосущий «Βυθς», (глубина, бездна бытия), составляющий брачную пару (συζυγα) с «Молчанием» (Σιγ), «Мыслью» (’ννοια) или «Благодатию» (Χρις). Из этой сизигии развивается вся полнота (πλρωμα) духовного бытия, представляемая 28 новыми эонами, связанными в различные группы. Сперва является «Единородный», «Ум» или «Отец» (Μονογενς, Νος, Πατρ) в сизигии с «Истиною» (’Αλθεια). Вместе с первою парою эта вторая образует первую четверицу (τετρς). Из Ума и Истины происходят «Слово» (Λγος) и «Жизнь» (Ζω); от них «Человек» (’νθρωπος) и « Церковь » (’Εκκλησα). Эти четыре эона вместе с тетрадою составляют первородную осмерицу (ρχγονος γδος). Слово и Жизнь затем развивают из себя пять пар эонов или десятицу (δεκς), а Человек и Церковь шесть пар, двоенадесятицу (δωδεκς). Таким образом, составляется полное число 30 (τριακοντς), которое и представляет собою всю плирому. |
|
|
