Отпадение в грех 5 . Taken from Faber, ibid., sect. 4 «In ignem mittentur»: «Audi quid dicat Deus populo Israelitico volenti reverti in Aegyptum Num . 14 Usquequo detrahet mihi populus iste?» Отрезание . Taken from Faber, ibid., No. 7 «Documenta Evangelii [viz. John 15.1–11 ]», sect. 4 «Malum a Christo separari». The poem is inspired by this section without quoting it. cf faber: «ait enim dominus: si quis in me non manserit, mittetur foras sicut palmes, et arescet, et colligent eum; et in ignem m ittent, et ardet [john 15.6].» cf П реселение . Отступници Церкве . Taken from Faber, Dominica 4 Post Pascha, No. 3 «Itinera aliquot bene praecogitanda», sect. 6 «Iter ad haeresin»: «Quo vadis, cum ab Ecclesia Catholica fugis, et ad haereticos deflectis? Eo nimirum quo defiexit Agar, cum a domina sua fugeret Gen. 16 . Cum enim duriusculum dominae im perium ferre nollet, profugit ab ea in desertum versus Aegyptum; ubi iuxta fontem aquae inventa est ab Angelo sibi dicente; Agar ancilla Sarai, un de venis, et quo vadis ? Et ilia: A facie Sarai dominae meae ego fugio. Cui Angelus: Revertere ad dominam tuam, et humiliare sub manu illius [ Gen. 16.8–9 ]: Hunc in modum plurimi hoc tempore, quo Catholica religio haeresi puisa restituitur, fugiunt ab ingressu Ecclesiae.» Отс т упство . Taken from Faber, In Festo Matthiae Apostoli, No. 7 «Neminem perturbari aut scandalizari debere, quod quandoque Iudas aliquis deserat Ecclesiam », sect. 4 «Quia non tarn ob fidei difficultatem, quam ob pravos mores». The poem appears to be based on Faber " s remarks about the Lutheran Church: «nemo deficit a nobis ad Lutheranos, ut melius vacare possit orationi, ieiunio, castitati; nemo ut mundum contemnat, ut illecebras foem inarum fugiat, ut magis voluntatem suam abdicet et superiori subdat, etc. Sed contra, ut libertatem et apertam viam habeat, ad libidinem suam implendam.» Отчаяние . Taken from Faber, In Festo S. Stephani Protom artyris, No. 6 «Obdurationis causae et remédia», sect 6 «Impudentia». 11.

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

3 «Propter exemplum Christi»: «Quem enim primo non animet exemplum ipsius Christi in suarummet legum rigidissima observation praeeuntis? ... Quis igitur non libenter ferat iugum Christi, quod vidit ab ipso et tot millibus Sanctorum eius alacriter portari?» 11. 37–46 cf sect. 4 «Ob charitatis adminiculum»: «In eo enim quod amatur, ait [S. Augustinus de sancta Virginitate], aut non laboratur, aut labor amatur. Ut ergo labor venantium aut piscantium, etc. ipsemet est delectatio laborantibus: sic Deum amantibus iugum Christi. Unde optime idem S. Pater ser. 22. de verbis Apostoli, onus hoc comparât alis avium, quae potius sublevant, quam onerent.» 11. 47–66 cf sect. 5 «Ob considerationem praemii»: «Si enim agricola tolerat labores plurimos ob spem ffugum et messis,... si miles se innumeris exponit vitae periculis ob spem praedae vel gloriae, mercator periculis maris ob spem lucri, et his omnibus sine taedio; quomodo asperum esse potest, pro aetema gloria portare iugum Christi brevi huius vitae curriculo? Obtulit se Iacob ad serviendum pro Rachele septem annis in pastorali munere: Et videbantur illi pauci dies, (inquit Scriptura) prae amoris magnitudiney Gen. 29 . Cur non ergo similiter leve nobis erit iugum id, quod parvo tempore gerimus pro aetema felicitate?» Иго благо, время легко. Taken from Faber, ibid., No. 9 «Mysteria [on the Gospel for the day, viz. Matt. 11.25–30]», sect. 10 «Cur hic humilitatem tantum et mansuetudinem proponit imitandam»: «Nunc ut iugum legis Evangelicae laborantibus suave fiat, suadet illis humilitatem: ut onus tribulationum oneratis leve fiat, suadet illis mansuetudinem.» Иго Иудейское . Taken from Faber, ibid., No. 1 «Quam gravia sint iuga Iudaeorum, Gentilium, Mundi, Peccati, Diaboli», sect. 1 «Iugum legis Iudaicae. Grave erat». 11. 1–2, 17–20 cf Faber: «Cemimus iugum legis Iudaicae, quod tarn grave erat, ut propterea id tollendum a cervicibus Christianorum statuerit S. Petrus et Apostoli in communi concilio, Act. 15 Quid tentatis Deum, inquit, imponere iugum super cervices discipulorum , quod neque patres nostri, neque nos portare potuimus? " 11.

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

   II Cor. 5: 10.17; 6: 14—16; 7: 1.    Ср. трехчастное деление души у Платона (Rep. IV 435 b — 441 c).    II Cor. 6: 16.    Cf. Mt. 5: 27—28.    II Cor. 6: 16—18.    II Cor. 7: 1; 11: 2.    II Cor. 11: 3.    I Pet. 2: 11—12; 15—16.    Mt. 5: 27; Rom. 7: 7.    Rom. 7: 7; 7: 17—18; 20. 23—24; 8: 10. 2—4.11.    Лакуна в тексте.    I Tim. 3: 4—5; I Cor. 7: 22—24.    Rom. 7: 2; I Cor. 7: 39—40.    Татиан (или Тациан), ок. 150 г. н.э., автор труда, называемого Diatessaron, представляющего собой попытку гармонизировать все версии Евангелия. Из других источников известно, что он действительно ратовал за крайний аскетизм.    I Tim. 4: 1—5.    Rom. 14: 21; I Cor. 7: 8.    Климент цитирует Epist. Barnabae, 11: 9. Источник этого «пророчества» неизвестен.    1Кор. 7: 32—33.34.    Действительно, см.: Strom. VII 75, 3; VI 147, 1.    Is. 50: 1; Bar. 3: 10.    I Tim. 5: 14—15.    I Tim. 2: 15.    Cf. Jer. 3: 4.    Exod. 20: 14; Deut. 5: 18.    Имя это до Иеронима никем, кроме Климента, не упоминается. Трудно сказать что-либо более определенное относительно воззрений этого раннехристианского писателя. См. т.ж.: Strom. I 101.    В этой фразе или в манускрипте, или же у самого Климента, части предложения не вполне согласованы. Смысл, однако, ясен.    Mt. 19: 12; Is. 56: 3.    Этот же пассаж цитируется Климентом Римским (II Clem. Ad Cor. 12, 2).    Cf. Plato, Phaedo 81 c; Phaedrus 248 c.    II Cor. 11: 3.    Gen. 3: 21; cf. Philo, Legum Allegoriae, III 69.    1Кор. 7: 1—2.5.    Источник неизвестен.    Io. 13: 33; Gal. 4: 19; I Cor. 4: 15.    Deut. 23: 1; Mt. 19: 12. О соблюдающих пост говорится в Oxyrhynchus Papyrus 1, 3 (J. Ferguson).    II Esd. 5: 35.    Cf. I Cor. 7: 6.    В смысле, «и познал Адам жену свою Еву…». Cf. Gen. 2: 9.    Место неизвестное. Ср. Rev. 9: 10.19.    Оба эти слова означают «хвост», однако часто используются для указания на половой член. Метафора, впрочем, вполне очевидная. Именно так употребляется, например, последнее слово в комедии Аристофана (Aristophanes, Thesmophoriazusae, 239).

http://lib.pravmir.ru/library/readbook/3...

Утреневати ко Богу . Taken from Meffreth, Dominica Infra Octavam Nativitatis: «Quid enim est aliud benedictio, nisi munerum datio, quam debet homo praeuenire Mane Deum exorando... Sicut enim filij Israel colligebant manna hora matutina, Exod. sic dulcedo diuinae consolationis quaerenda est mane: Quia Dominus mane visitât se quaerentes. lob. Visitas eum diluculo. & Isa. 26. dicit Dominus: De mane vigilabo ad te» (Pars hyem., p. 80). Ухищрение Ревекино . Taken from Faber, Dominica 15 Post Pentecosten, No. 5 «Ars bene moriendi», sect. 3 «Muni te Sacramentis». 11. 1–8 cf Faber: «Quid igitur faciat miser? sequatur consilium Rebeccae, Gen. 27 quae ut filio Iacob benedictionem a patre impetraret, induit eum vestibus Esau primogeniti fratris, valde bonis et odoriferis et pellibus circum dedit manus eius, ut per omnia fratrem primogenitum repraesentaret; eoque modo benedictionem ei impetravit.» 11. 9–14 cf Faber: «Quoniam igitur cum meritis nostris praecise coram Deo apparere non possumus, induamus mérita Christi, qui est primogenitus multorum fratrum, quod maxime facimus in SS. Communione; ibi enim Christi formes quodam modo efficimur. Christus autem eiusque meritorum odor non potest non placere Deo.» Ухо . Taken from Faber, Dominica 11 Post Pentecosten, No. 9 «Documenta [on the Gospel for the day, viz. Mark 7.31–7 ]», sect. 3 «Asurdo et muto disce:... 2. Aperire aures»: «Secundo. [Aperire] aures: Has claudunt aliqui Deo, divinis inspirationibus ac vocaiionibus, nec non concionibus... Et quid aliud agunt isti, nisi quod claudant fenestras so li, ne ad eos mittat radios et calorem suum.» Simeon introduces a new image here. Ухо 2 . Taken from Faber, ibid., No. 10 «Mysteria [on the Gospel for the day, viz. Mark 7.31–7 ]», sect. 4 «Cur in aures surdi immisit digitos?»: «Cur in aures surdi immisit [Christus] digitos suos? Respond... Secundo, ut doceret gratia Spiritus S. aperiendas esse aures hominum, ad doctrinam fidei et virtutum percipiendam. Digitum siquidem, Spiritus S. typum esse, aliunde scimus.»

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

В результате блж. Августин пришел к следующим христологическим формулам: «Во Христе две сущности, божество и человечество, но одно Лицо (duae sunt quidem substantiae, Deus et homo, sed una persona), чтобы сохранилась Троица и не стала бы четверицей от вхождения в Нее человека» (Serm. 130. 3); Христос - «одно Лицо, состоящее из двух сущностей - божественной и человеческой» (persona una ex duabus substantiis diuina humanaque constans, In Ioan. 99. 1; cf.: 78. 3; Serm. 294. 9; Ep. 137. 9; Enchirid. 36). Блж. Августин подчеркивал, что Христос воспринял истинную человеческую природу во всей ее полноте: разумную душу и тело (De fide et symb. 8; De corr. et grat. XI 30; Serm. 214. 6 и др.). В трактате «О христианском подвиге» (De agone christiano) он последовательно опровергал ересь докетов, отрицавших реальность плоти Христовой (De agone christ. XVII 20), строгих аполлинаристов, отрицавших во Христе человеческую душу (Ibid. XXI 23. Col. 302; ср.: Confess. VII 19), и умеренных аполлинаристов, признававших во Христе душу как жизненный принцип, но отрицавших наличие в ней разума, т. е. устранявших лучшую часть человека (Ibid. XIX 21. Col. 301; ср.: Ep. 187. 4; Serm. 67. 7). Наконец, он настаивал на том, что у Христа были человеческие чувства (affectiones), но они чудесным образом подчинялись повелениям Его воли, так что во время Своего страдания Он «волновался не немощью, а силой души» (non animi infirmitate, sed potestate turbatus - In Ioan. 60. 5). В то же время блж. Августин говорил о всеведении Христа по отношению к Его человеческой природе. Спасителю не была свойственна обычная для человека неполнота знания; даже будучи младенцем, Он был чужд естественному неведению этого возраста (De peccat. merit. et remiss. II 30. 48). Вместе с человеческой природой Слово Божие восприняло все ее характерные особенности и немощи, кроме греха (De pecc. merit. et remiss. II 29. 48): хотя Христос и был истинным человеком, по Своему земному рождению Он был безгрешен, поскольку Его зачатие совершилось силою Св. Духа, бессеменно и безмужно (De Gen. X 18; Enchirid. 34; 41; De Trinit. XIII 18; In Ps. 50. 10). Хотя Его тело было воспринято от плоти Жены, зачатой от источника греховной плоти, но поскольку оно было зачато в Ней не так, как была зачата Она, то оно не было плотью греха, но лишь «подобием плоти греха» (Рим 8. 3; De Gen. X 18; Enchirid. 41). Исповедуя во Христе свободную человеческую волю (libera voluntas - De praedest. sanct. XV 30; De corrept. et grat. XI 30), блж. Августин связывал личную безгрешность и абсолютную святость Христа с особым образом восприятия человеческой природы Богом в единство Своего Лица, что обеспечивает невозможность к.-л. греха произволения или движения в Нем злой воли (De corrept. et grat. XI 30; De Trinit. XIII 18; Enchirid. 41). Эпоха христологических споров (V-VII)

http://pravenc.ru/text/155236.html

17 Iophon, fr. 1 TGF. Иофон трагик был сыном Софокла. 18 [Homerus] Margites, fr. 2 Kinkel. 19 Hesiodus, fr. 193 Rzach; Opera et dies, 649. 20 Cf. Philo, De congr. 77. Первая из многочисленных, как правило, анонимных, цитат из Филона Александрийского. Подробнее об этом см. серию работ Анневиес ван ден Хук, прежде всего, ее монографию: Clement of Alexandria and His Use of Philo in the Stromateis (Vigiliae Christianae Suppl. 3). Leiden, 1988. (Пользуясь случаем, хочу выразить благодарность проф. Хук за интересную дискуссию и копию ее книги, которую она мне презентовала). О методах цитирования Климента и его обращении с источниками см. подробнее предисловие к этому тому. 21 Gen. 11:30; 16:1—16 22 Philo. De congr. erud. gr. 20, 43—7. 23 Сократический вопрос о том, можно ли «научиться мудрости» часто обсуждался классическими авторами. См., например, диалоги Платона (Meno, 71 a; Protagoras 328 c, etc.) или Никомахову этику Аристотеля (Ethica Nicom. VI 1139 b 25). Однако источником Климента здесь по прежнему является сочинение О связи с греческими науками Филона (De congr., 34—37). 24 Неточная цитат из Plato, Rep. VI, 424 a. 25 Cf. Anaxarchus, DK 72 B 1. Анаксарх был последователем Демокрита и спутником Александра Македонского 26 Hesiodus, fr. 197 Rzach. 27 Текст этого предложения содержит лакуну. Общий смысл, однако, ясен. 28 В действительности, вольный пересказ места из послания к Коринфянам Климента Римского (Clem. Rom. Ad I Cor. 48, 4—5). Примечательно, что эти же слова далее Климентом приписываются Варнаве (Strom. VI 64, 2). 29 Нечто подобное говорится у Секста Эмпирика (Авд. Мих. II:12). 30 Ст. Topica, IV, 126 a 30 31 Euripides, Phoenissae, 470—472. Контекст этого пассажа таков: У истины всегда простые речи. Она бежит прикрас и пестроты. И внешние ей не нужны опоры, А кривды речь недуг в себе таит, И хитрое потребно ей лекарство. (Финикиянки, 469—74; перевод И. Анненского) 32 Euripides, fr. 56; 439. 33 Очевидно, какой-то апокриф, см. A. Resch. Agrapha, TU 30 (1906) 38.

http://lib.pravmir.ru/library/ebook/3549...

Sed nota, quod notanter subiungitur in figura Gen. 41 quod aliae septem boues egrediebantur de fluuio foedae confectaeque macie, & pascebantur in ipsa amnis ripa in locis vberrim is: deuoraueruntque eas, quorum mira species & habitudo corporum erat. Moraliter per septem boues tenues & foedas, intelliguntur septem vitia, quae figurantur in bobus qui terram vertunt, quia haec vitia cor deprimunt, & terrenis actionibus inuoluunt» (Pars aestiv., pp. 158–9). Сердце . Taken from Faber, Dominica 5 Post Pascha, No. 5 «Circumstantiae Orationis», sect. 4 «Quoties orandum»: «Quis enim nescit amantem fere semper esse ubi amat? Ubi enim est thesaurus tuus, ibi est et cor tuum [Matt. 6.21]. " Сердце 2 . Taken from Faber, In Festo S. Thom ae Apostoli, No. 4 «Motiva Contritionis, desumpta ex gravitate peccati, quatenus est contem ptus Dei», sect. 10 «Quia contem nit eius unitatem». II. 1–8 cf Faber: «Tentavit olim Tyberius Imperator apud Senatum Romanum referre Christum in numerum Deorum suorum ut scribit Tertull. in apol. c. 5. et 21. sed impeditum est hoc negotium, quia noluit Christus coli cum falsis Diis: Quae enim conventio Christi ad Belial? [ 2Cor. 6.15 ]. Et tu peccator ausus es statuere iuxta Deum verum et unum, fictos alios Deos.» Сердце 3 . Taken from Faber, Dominica 18 Post Pentecosten, No. 4 «Cur fugiendum sit temerarium iudicium», sect. 5 «Si iisdem vitiis obnoxii essem us, non tanta apparerent»: «Ionathas in dextra habuit cor erga Davidem , Saul in sinistra.» Сердце м чистии и сквернии . Taken from Faber In Festo Ascensionis Domini, No. 9 «Miracula credentium quomodo spiritualiter edenda», sect. 2 «Linguis novis qui loquantur»: «Sed nemo est qui eructet Manna; omnes éructant cepas et allia uti illi Num. II Сион насл е дити . Taken from Faber, Feria 3 Pentecostes, No. 9 «Mysteria [on the Gospel for the day, viz. John 10.1–10 ]», sect. 2 «Quis ostium ? Christus:...2. est ostium Ecclesiae»: «Per transitum Iordanis in terram quidem optatam, lacte et melle manantem deventum est; sed in qua tamen adhuc contra varios hostes depugnandum erat. Ita per baptismum ingredimur quidem in Ecclesiam Christi, sed militantem cum C am e. Mundo, D iabolo, nondum triumphantem.» Скакание . Taken from Faber, Dominica 16 Post Pentecosten, No. 3 «Dierum festivorum profanatio reprehenditur», sect. 3 «Alii choreas agunt»: « " Puella quaedam in Meclinia Brabantiae oppido. inquit Thomas Cantipr. lib. 2. Apum. c. 35. ut ab eis, qui praesentes fuere, cognovi, sacro die Dominico cum iuvenibus diu choreas duxerat: fatigata ergo domum rediit, et dormitum pergens mox a daem one obsidetur. Ea clamante surgit familia, ligant vinculis saevientem. Mane in Hanswich ad Oratorium Gloriosae Virginis extra oppidum deportatur, ubi a puero duodecenni signo Cruris daemon fugatur.» Published in Berkov.

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

   Epicharmus, fr. 249 Kaibel.    Heraclitus, fr. 1g Marcovich (19 DK).    О магнесийском камне см.: Plato, Ion 533 d-e. Климент использует два различных слова, обозначающих янтарь.    h(meUn pisti» u(polhyi» e(kousio» kaiU prolhyi» eu)gnwmwn proU katalhyew», prosdokia deU [doca] mellonto».    Cf. Rom. 4: 3.    Is. 54: 1; Gal. 4: 27.    Скорее пересказ, нежели цитата. Близкий по смыслу фрагмент см.: Is. 54: 2 sq.    Происхождение этого пассажа неизвестно.    Hab. 2: 4; Rom. 1: 17.    I Tim. 1: 18—19.    Barnabas, Epistula 1, 5, 2, 2—3.    Cf. Exod. 20: 13—16.    Термин стоический. См. SVF III 175, 431; Cicero, Tusculan. Disput. IV 6 13.    О трояком разделении благ см.: Aristotelis Ethica Nicom. I 8, 1098 b 12 sq.    Cf. Rom. 3: 20.    Cf. Gal. 3: 24.    Cf. Jes. 33: 11; 18: 23.32.    Cf. Prov. 10: 4; 5: 8.    Barnabas, Epistula 4, 11.    Cf. Excerpta ex Theotodo, 16, где Климент полагает, что речь здесь идет о Святом Духе, который валентиниане называют Духом Замысла Отца, а последователи Василида — Служителем.    Отрывочность высказывания не позволяет сказать определенно, что же сделали ангелы. Предлагаемый перевод a)fanizein как скрыть или сокрыть мне представляется наиболее точным. R. Haardt переводит h)fanisan как испортили, Grant разрушили. A. Orbe полагает, что это энигматическое замечание может указывать на Gen. 2: 2. Подробнее об учении Валентина и его последователей и собрание фрагментов и свидетельств см.: Е.В. Афонасин. Школа Валентина. СПб., 2002.    Cf. Aristoteles, Topica IV 5, 126 b 17.    Имеется в виду гностическая София.    Текст пассажа не очень ясный и, вероятно, испорчен. Плерома — это гностический термин, означающий божественную Полноту, обитель Эонов.    Cf. Prov. 4: 33.    Ilias V, 359.    Cf. Rom. 12: 9—10.    Rom. 10: 19; Deut. 32: 21.    Rom. 10: 20; Is. 65: 1.    Rom. 10: 21; Is. 65: 2.    Rom. 11; 11.    Hermas, Poim. Similitud. 9, 16, 5—7.    Plato, Theaetetus 155 d; cf. Aristoteles, Metaphysica I 982 b 12.    Апокриф, приписываемый Матфею.

http://lib.pravmir.ru/library/readbook/3...

Глад Taken from Faber, In Festo Nativitatis Christi, No. 5 «Quomodo perfectiones divinae in Christi Incamatione elucescant», sect. 7 «Providentia»: «Quare sicut in Iosepho ostendit Deus providentiam suam circa corporalem necessitatem: ita ut per ilium Aegypti et aliae plurimae Provinciae pascerentur, sic in Christo providentiam circa spirituales necessitates. Venientibus ad se famelicis Pharao dicebat: Ite ad Ioseph et quodcum que ipse dixerit facite, Genes. 41. sic de Christo dixit caelestis Pater: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi bene com placui ipsum audite.» 1. 4 «Prince of the world is one of the titles that Christ gives to Satan ( John 12.31; 14.30; 16.11 ) and should not be confused with the Prince of Peace (мира) which is one of the titles of Christ (Isa. 9.6). Глад 2 Taken from Faber, Dominica 4 Post Pentecosten, No. 4 «Causae cur tarn pauci convertantur per verbi Dei praedicationem», sect. 4 «Obstinati»: «Verbi Dei contemptoribus iure minatur Deus per Amos, cap. 8. dicens: Et mittam famem in terram, non famem panis, neque sitim aquae, sed audiendi verbum Domini. «Ilia fames, ait Chrysostomus hom. 54. in Gen. corpus emaciat, haec autem animam atténuât.»» cf Amos 8.11. Глад 3 Taken from Faber, ibid.: «S. Bemardus in parvis sermonibus serm. 34. ait, multos compelli intrare in Aegyptum et tenebras, servireque Pharaoni Diabolo, ob famem verbi Dei, sicut fames panis coegit Israelem intrare Aegyptum et servire Pharaoni.» Глас Божий страх Taken from Faber, In Festo Nativitatis Christi, No. 7 «Cur tarn humilia symbola, Infantiam, pannos, praesepe elegerit sibi Christus», sect. 5 «Ob plantandam perfectionem»: «Adam Vocem , inquit, tuam au divi et abscondi me, Genes. et Hebraei non poterant audire vocem Dei promulgantis legem cum tonitribus et fulguribus; ideoque dicebant: Non loquatur nobis Deus, ne forte moriamur, Exod. Ideo Deus factus est infans, hoc est, fari nesciens et plorare tantum sciens, ut sic nemo non audeat deferre ad ilium querelas suas...Ideo nunc reclinari voluit in praesepio, ad quod nemo timeret accedere.»

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

   Plato, Leg. I 624 a; 632 d; Aristoteles, fr. 535 Rose; Ephoros, fr. 63 FHG; cf. Strabo, X 4, 8.    Chamaileon, fr. 29 Koepke; Aristoteles, fr. 548 Rose.    Cf. Plato, Gorgias, 525 b-c.    Cf. Deut. 8: 2: 11: 5.    Cf. I Io. 3: 14.    I Petr. 4: 8.    Cf. Gen. 28: 21.    Cf, I Cor. 1: 24.    Пс. 35: 2; Rom. 3: 18.    I Tim. 1: 8.    Cf. I Tim. 1: 7.    I Tim. 1: 5.    Plato, Politucus, 287 a.    Cf. Resch, Agrapha, 43.    Homerus, Ilias, V 127.    Чтение манускрипта: «четверояким», поэтому издатели (Bigg) добавляют сюда четвертый способ: «по-уподоблению».    Myconos — это остров, неподалеку от Делоса, где, как утверждали некоторые шутники, все обитатели были лысыми, то есть «все как один».    Plato, Timaeus 22 b.    Hermes, Visiones III 4, 5.    Cf. Homerus, Ilias, III 108.    Cf. Prov. 6: 23.    Pindar, fr. 152 b.    Hesiodus, Opera et Dies, 276—279.    Plato, Politicus, 301 c; 309 c-d; Leg. II 658 e — 659 a.    Kerygma Petri, fr. 1; E. Hennecke, New Testament Apocrypha, ed. W. Schneemelcher, tr. R. McL. Wilson (Philadelphia, 1964), II 94—102. Книга вторая I. Предварительные замечания    (1, 1) Поскольку Писание назвало эллинов ворами (Io. 10:8.) варварской философии, то следующей нашей задачей будет краткое прояснение этого обстоятельства. Мы покажем, что в своих сочинениях они не только копируют удивительные истории, которые открывает наше предание, но также и заимствуют важнейшие из наших учений и искажают все, что касается веры и мудрости, гносиса и научного знания, надежды и милосердия, раска­яния и воздержности и, наконец, страха Божьего, который является воистину средоточием добродетелей, ведущих к истине. (Тот же факт, что наши Писания намного древнее, уже было доказано; (2) и мы привлечем в наших заметках все необ­ходимое и подходящее для демонстрации этого факта.) Мы проникнем во мрак варварской философии, всмотримся в ее символизм и загадочные образы, о которых особенно заботились ревнители древ­них преданий. И все это полезно, а лучше сказать, совершенно необ­ходимо разобрать в целях познания истины.

http://lib.pravmir.ru/library/readbook/3...

   001   002     003    004    005    006    007    008    009    010