| Славы Моея иному не дам . Taken from Faber, In Feriis Rogationum, No. 11 «Oratio Dominica remedium contra septem vitia capitalia», sect. 1 «Contra superbiam: sanctificetur nomen tuum»: «Ut enim ille Putiphar omnia sua credidit Iosepho praeterquam uxorem. Ge. ita et Deus tradidit quidem nobis bona sua, ea tamen lege ut ne ea nobis adscriberemus. sed gloriam eorum Deo intactam relinqueremus.» Славы Моея иному не дам 2 . Taken from Faber, ibid.: «Si magister pueri calamum, chartam, atramentum det puero, si scribere eum doceat et in ipsa scriptione manum illi ducat ut literas elegantes exaret, cuius tu nomen celebrandum et huic scriptioni apponendum putas? nonne Magistri?» Славы Моея иному не дам 3 . Taken from Faber, ibid., the passage immediately following: «Vel si quis insignis pictor speciosam pingat imaginem, num quia ad picturam penicillo usus est, adscribendum im agini putas? Num penicillum hanc pinxit imaginem? Non sane, sed pic[t]ori adscribitur opus.» Славы не искати от человек . Taken from Faber, Dominica 10 Post Pentecosten, No. 7 «Quae sint partes viri humilis», sect. 5 «Extra, in conversatione prae te fer modestiam ... 2. Ne quaere applausum hominum». 11. 1–4 cf Faber: «Secundo, ne quaeras humanum applausum ob ea, quae in te cernis mérita vel excellentias. Sic ait S. lob c. Si osculatus sum manum meam, id est, si meipsum honoravi, aut gloriam meam procuravi.» 11. 5–12 cf Faber: «Constantinus M. Imp. cum tam multa et insignia templa ad honorem Dei et Sanctorum tum Romae, turn in aliis plurimis orbis Romani locis, maximis im pensis erexisset, in nullo tamen ipsorum nomen aut insignia sua adscripsit aut affixit.» 11. 13–20 cf Faber: «Traianum Imper, quod singulis operibus suis nomen affixisset suum, herbam parietinam vocabant, quod passim reperiretur, mûris adhaerens. Bar. An. Christi 324.» Славы увлачение . Taken from Faber, Dominica 3 Post Pentecosten, No. 9 «Documenta ex Evangelio [viz. Luke 15.1–10]», sect. 4 «Fuge detractionem». 11. 1–4 cf Faber: «Fit autem detractio, primo cum occultum alicuius peccatum revelatur.» 11. 5–6 cf Faber: «Secundo, cum peccatum alterius exaggeretur, quod plerum que fit; cum alterius vitia vel peccata referuntur.» 11. 7–8 cf Faber: «Tertio, cum falsum crimen alicui imponitur.» 11. 9–10 cf Faber: «Quarto, cum alterius facta bona negantur vel imminuuntur.» 11. 11–12 cf Faber: «Quinto, cum alterius bona opera male quis interpetatur, de intentione eius perperam iudicans.» II. 13–14 cf Faber: «Sexto, cum detrahentes audiuntur.» |
| Печаль грешному. Taken from Faber, Dominica 3 Post Pascha, No. 7 «Non esse vane laetandum in mundo, sed plorandum potius», sect. 1 «Iubent debita nostra»: «Iubent debita nostra, peccata scilicet praeterita eorumque poenae adhuc luendae: quae saepe plurima et ingentia sunt. Experimur autem nos cum magnis debitis premimur, vix dormire posse, diu noctuque angi, aliquos propterea sibi ipsis песет inferre.» cf Плачь грешному below which is taken from the same passage. Печемся о мир е. Taken from Faber, In Festo Ascensionis Domini, No. 6 «Quomodo Christum prosequi et comitari in caelum quisque debeat», sect. 4 «Contemptu rerum terrenarum»: «Peto a vobis, auditores, ut aspiciatis ad caelum quo ascendit Christus, et ad terram, ubi nos degimus. Quid haec respectu caeli? Punctum est, nihil est; et tarnen pro hoc puncto adeo contendimus. Contra: О Israel, quam magna est domus Dei, et ingens locus possessionis eius! ait Baruch Пир. Taken from Faber, Dominica 16 Post Pentecosten, No. 6 «Qualia esse debeant convivia Christianorum». The poem briefly summarises the whole sermon, as follows: 11. 5–6 cf sect. 1 «Convivium a Dei laude inchoandum». 11. 7–8 cf sect. 2 «Moderamen in cibo potuque servandum». 11. 9–10 cf sect. 3 «Attendat quisque sibi». 11. 11–12 cf sect. 4 «Moderanda hilaritas». 11. 13–14 cf sect. 7 «Ambitio absit» (cf Место 1 and 2 above, which are both taken from this section). 11. 15–16 cf sect. 8 «Gratiae agendae Deo et hospiti». Published in Majkov. Пир 2. Loosely based on Faber, ibid., Thema: «In tota S. Scriptura nullibi reperimus tot mala esse patrata atque in conviviis.» Пир 3. Taken from Faber, ibid., No. 8 «Documenta [on the Gospel for the day, viz. Luke 14.1–11]», sect. 7 «Convivia sic celebranda, ut mentem cum ventre pascamus»: «Convivia, si celebranda sunt, ita celebrare, ut non ventrem solum, sed mentem reficiamus.» Пирове смертнии. Taken from Faber, ibid., No. 6 «Qualia esse debeant convivia Christianorum», Thema. 11. 1–4 cf Faber: «In tota S. Scriptura nullibi reperimus tot mala esse patrata atque in conviviis» (cf Пир 2 above). |
| Покаяние 5. Taken from Faber, Dominica 3 Post Pentecosten, No. 2 «Vis et efficacia poenitentiae». The poem summarises the whole sermon, as follows: 11. 1–14 reflects the general statement in the Thema that repentance is necassary when a person falls into sin. 11. 15–16 cf sect. 1 «Peccata delet». 11. 17–20 cf sect. 2 «Restituit primam gratiam». 11. 21–24 cf sect. 3 «Restituit bona opera mortificata». 11. 25–26 cf sect. 4 «Conscientiam parit tranquillam». 11. 27–32 cf sect. 5 «Restituit existimationem»: «Restituit et famam, quam peccata abstulerant. ... Patet in Davide, Magdalena, Matthaeo, Zachaeo, Petro, Paulo, aliisque, quorum poenitentiam et sanctitatem solummodo loquimur, non peccata, quae vita posteriore deleverunt.» 11. 33–44 cf sect. 6 «Mutat Dei decretum»: «Probavit hoc in Ninevitis, qui cum ad Ionae praedicationem confugerent ad poenitentiam et punirent semetipsos ieiunio, misertus est Deus super malitia, quam locutus fuerat, ut faceret eis; et non fecit Ionae 3. [ 10]. Hebr, poentituit eum super malo, quod illis inferre decreverat. Ecce poenitentia Ninivitarum flagellum Deo extorsit et decretum eius mutavit.» 11. 49–56 cf sect. 7 «Mutat hominem in virum alterum»: «Mutat hominem in virum alterum, ex carnali in spiritualem, ex bestia in hominem. Cuius rei typus et exemplum fuit Nabuchodonosor, qui ob peccata sua ab hominibus eiectus est, et in sylvis inter bestias degens reptabat, herbas comedebat et mugiebat; postea sibi restitutus et in se rediens ac poentitens; pristinam etiam hominis speciem et Regis dignitatem est consecutus, Dan. 4 11. 57–66 cf sect. 8 «Proximum aedificat»: «Idem fecit S. Ignatius Loyola: nam Parisiis confitendo peccata iuventutis suae cuidam Sacerdoti impuro, magna contritione multisque lacrymis, eum pariter ad lacrymas et confessionem impulit. De Maria Magdalena concionem inchoans S. Gregorius homil. 33. in Evang. ait: ’Cogitanti mihi de Mariae Magdalenae poenitentia, flere magis libet, quam aliquid dicere. Cuius enim vel saxeum pectus illae huius peccatricis lacrymae, ad exemplum poenitendi non emolliant? " » 11. 67–72 cf sect. 9 «Caelo infert vim»: «Denique, poenitentia regno caelorum vim infert; idque cum violentia rapit, quod etiam in lege veteri adumbratum est, dum semel quotannis in die expiationis, quo populus se ieiunio et poenitentia macerabat, Summus Pontifex ingrediebatur in sancta sanctorum, ad Hebr. 9 et Levit. |
| Молитва 43. Taken from Meffreth, In Feriis Rogationum, No. 1: «Et Augustinus. Cur petere, quaerere & pulsare [cf Matt. 7.8] nos compellit, qui nouit, quid nobis sit necessarium priusquam petamus? non ergo est conueniens orare Deum. Sed contra hoc dicit. Luc. Oportet orare & non deficere» (Pars estiv., p. 126). Молитва враги побеждает. Taken from Faber, Dominica 5 Post Pascha, No. 1 «Incitamenta ad orandum», Thema: «Dum pugnat Iosue, non desinat interim Moyses levare ad Deum manus, (Exod. cumque dies isti sint dies rogationum, videamus quae ad hoc bellandi genus nos incitare debeant.» Молитва силам небесным уподобляет. Possibly taken from Meffreth, In Festo S. Michaelis, de angelis, No. 1. 11. 3–4 cf Meffreth: «Seraphin conformamur, quando excessiuo ardore in amore Dei accendimur.» 11. 5–6 cf Meffreth: «Cherubin conformamur, quando mens diuino lumine sic perfunditur, vt aliquam veritatem supematuralem limpide contemplatur.» 11. 7–8 cf Meffreth: «Thronis conformamur, quando mens inspecta serenitate quasi auctoritate regia, seipsum iudicans intimae conscientiae suae penetrat.» 11. 9–10 cf Meffreth: «Dominationibus conformamur, quando mens nostra per diuinam consolationem conforatur, & carnem ita tenet subiugatam, quod cunctis concupiscentiis dominatur potenter.» 11. 11–12 cf Meffreth: «Potestatibus conformamur, quando diabolicis instigationibus & tentationibus viriliter reluctamur.» 11. 13–14 cf Meffreth: «Virtutibus conformamur, si diuina virtute sufflati, signis & virtutibus clarere meruerimus, vel stipendia aliqua in virtuosis actibus operemur; quia Virtutes dicuntur angeli per quos signa & miracula frequentius fiunt.» 11. 15–16 cf Meffreth: «Principatibus conformamur, si vnicuique reuerentiam secundum gradum suum exhibeamus: quia Principals dicuntur, qui aliis sibi subditis principantur angelis.» 11. 17–18 cf Meffreth: «Sed Archangelis conformamur, quando ad magna mysteria capienda per gratiam subleuamur» (Pars fest., p. 291). The last point does not correspond, nor does Meffreth define how man conforms to angels. |
| Чистота 5 . Taken from Meffreth, Feria 4 Post Oculi: «Puritas decet [sacerdotes] quinque de causis... Quarto, quia habent purgare alios, ideo oportet eos esse mundos, iuxta illud Gregorij in Registro. & ponitur 1. q. 1. Necesse est, vt munda sit manus, quae diluere sordes curat, ne tacta quaeque deterius inquinet, si sordida sequens lutum tenet» (Pars hyem ., p. 267). Чищение сердца . Based on Meffreth, Feria 4 Post Laetare. 11. 1–8 the image of the field appears to be Simeon " s. 11. 9–12 cf Meffreth: «Sunt autem multa quae valent ad munditiam efficiendam. Primum. Aqua sapientiae salutaris. multum valeat ad munditiam: videlicet quod homo libenter audiat verbum Dei, vel quod libenter studiat in Scriptura sacra.» 11. 13–14 cf Meffreth: «Secundo, scilicet sapientiae studio, quae etiam valet ad mundiciam, patet quia tollit otium, quod est occasio immundiciae.» 11. 15–16 cf Meffreth: «Secundum, quod efficit mundiciam, est contritio.» 11. 17–18 cf Meffreth: «Tertium est confessio.» 11. 19–20 cf Meffreth: «Quartum quod efficit mundiciam est vitae austeritas.» 11. 21–2 cf Meffreth: «Sextum est oratio.» 11. 23–4 cf Meffreth: «Septimum est correctio.» 11. 25–6 cf Meffreth: «Quintum est eleemosynarium largitio.» 11. 27–8 cf Meffreth: «Octavum est mribulamioю.» (Pars hyem., pp. 297–9). Чтение . Taken from Faber, Dominica 19 Post Pentecosten, No. 6 «Media ac modi quibus Deus vocat», sect. 1 «Vocat per Scripturas SS. et libros pios». The poem distills the following passage: «’Sane uti in paradiso, inter vernantes arborum florumque surculos, aut rutilantes malorum facies, necesse est praetereuntem, vel odore saltern et colore refici, utque qui in sole, licet animi causa, deambulat, calescere tamen, et rubedine imbui videmus; ita divinas literas religiose assidueque legentium, audientium, discentium mentes, sensus, consilia, vota, moresque veluti quodam divinitatis colore tingi, sanctisque affectibus accendi necesse est,» inquit Corn, a Lap. in Prooem. in Pent.» Published in Berkov, Panenko and PLDR. |
| 3–4 cf Faber: «Grave autem ас репе importabile erat primo ob legum multitudinem. Numerant enim Abulensis q. 1. super 26. cap. Deut. et q. 24. in 1. cap. Ruth, et Lyranus ibid, tredecim supra 600. praecepta Iudaeorum.» 11. 5–6 cf Faber: «Secundo: propter difficultatem ipsorum praeceptorum in cibo, tactu, sacrificiis, caeremoniis, iudiciis.» 11. 7–8 cf Faber: «Tertio, quia umbrae tantum legum et misteriorum novi testamenti erant, unde nec gratiam conferebant, nec vim iustificandi habebant.» 11. 9–10 cf Faber: «Quinto. Multa etiam peccata ex ignorantia invincibili commissa, debebant expiari sacrificio.» 11. 11–12 cf Faber: «Quarto. Gravissimae delinquentibus poenae erant statutae.» 11. 13–16 cf Faber: «Verbi gratia, praeceptum circumcisionis, Sabbathi tarn stricte servandi.» Иго Еллинское. Taken from Faber, ibid., sect. 2 «Iugum gentilium». 11. 9–10 cf Faber: «Iubebantur ... puellam Virginem mactare, ut Laodicenses et Chalcidenses ... Ammonitae pueros Idolo Moloch comburendos immolabant. 4. Reg. Kings 23.10].» 11. 19–20 cf Faber: «Nisi gravius esset Christianorum iugo, non diceret Apostolus: Nolite iugum ducere cum infidelibus, 2. Cor. Published in Bylinin. Иго мира . Taken from Faber, ibid., sect. 3 «Iugum mundi»: «Iugum mundi grave esse testatur Ecclesiasticus c. dicens: Occupatio magna creata est omnibus hominibus, et iugum grave super filios Adam .... Quae sane occupatio grave iugum est filiorum huius saeculi, nec dissimile iugo illi, quod imposuit Pharao Hebraeis, cum occupavit eos perpetuis luti et laterum laborious, nec non in paleis conquirendis, et penso laborum augendo, ne possent respirare, et de sacrificio ас servitio divino cogitare Exod. 5.» Иго греха. Taken from Faber, ibid., sect. 4 «Iugum peccati». 11. 11–42 cf Faber: «Primo comminiscitur eius imperio David fraudes, quibus tegat peccatum suum; vocat Uriam et iubet ire domum ad uxorem, ut sic foetus adulterinus, legitimus 576 Anthony Hippisley credatur quasi prognatus a patre. Deinde cum non iret Urias, inebriavit eum ut ab ebrio obtineret, quod non poterat a sobrio. |
| 29–46 cf Faber: «Milo Crotoniates ictu nudae manus occidebat bovem, eodemque die absumebat, teste Solino c. 3. Idem tarnen «cum iter faciens, ait Val. Maximus 1. 9. c. 12. quercum in agro cuneis adactis fissam vidisset, fretus viribus accessit ad earn; insertisque manibus divellere conatus est: quas arbor excussis cuneis in suam naturam revocata compressit, eumque cum tot gymnicis palmis lacerandum feris praebuit.»» Крепость 3. Taken from Faber, ibid., immediately following: «Velocissimus Cursor Asael fuit, sed in malum suum, dum enim militarem gloriam aucupans cursu insequitur Abnerum, ab eo confoditur hasta aversa, 2. Reg. 2. [ 2Sam. 2.23 ].» Крепость 4. Taken from Meffreth, Dominica 1 Post Pascha, No. 2: «De corporali [fortitudine] dicit Psal. Non in fortitu dine equi voluntatem habebit.. ... Spiritualis autem constantia animi, qua homo perseuerauerit viuit virtuose, de quo Prouerb. vit. Fortitudo & decor indumentum eius. Et iterum; accinxit in fortitudine lumbos suos [ Prov. 31.17 ], & haec vincit omnes inimicos» (Pars aestiv., p. 41). Купецтво. Taken from Meffreth, Dominica 17 Post Trinitatis, No. 2. 11. 1–8 cf Meffreth: «Notandum est, quod sunt multa genera hominum. Primi sunt mercatores, qui propter auaritiam in mercando multa vitia committunt. Primum est vendere quantum possunt carius, & emere quantum possunt leuius.» 11. 9–10 cf Meffreth: «Secundum peccatum quod in eis abundat, est mendacium.» 11. 11–12 cf Meffreth: «Ideo Tertium peccatum quod in eis abundat, sunt periuria. ... Et dicit Raymundus: Quoties scienter, vel causa decipiendi proximum, periurat vel mentitur.» 11. 13–22 cf Meffreth: «Quartum peccatum est, quod abundant in furtis, quae praecipue fiunt circa stateras, pondéra & mensuras, & hoc tripliciter. Primo cum quis diuersa habet pondéra, vel mensuras, & emit ad maiorem, & vendit ad minorem. ... Secundo cum quis habens iustam mensuram, & pondus iustum, & male mensurat, vel pondérât. ... Tertio cum quis procurât, vt res quae debet vendi, ponderosior sit; vt faciunt qui lanam vel crocum madefaciunt.» 11. 23–26 cf Meffreth: «Quintum est, vendere carius propter dilationem ad terminum, quod est species vsurae palliatae.» 11. 27–28 cf Meffreth: «Sextum est, aliud ostendere, aliud vendere: siue, aliud vendere, aliud exhibere.» 11. 29–30 cf Meffreth: «Septimum est coelare defectum, vt si aliquod malum habet in se res quam vendit, non releuat [for «reuelat»] ementi.» 11. 31–34 cf Meffreth: «Octauum est loca tenebrosa eligere, vt res venalis appareat alterius modi quam sit in veritate, sicut accidit his qui tenebras faciunt, in locis in quibus vendere debent pannos, in quo ostendunt se esse filios tenebrarum» (Pars aestiv., pp. 420–1). Published in Majkov, Berkov, Eremin, and Gudzij. |
| Радость небесная . Taken from Faber, In Festo S. Nicolai, No. 7 «Documenta Evangelica [on the Gospel for the day, viz. Matt. 25.14–30]», sect. 5 «Sperare coronam iustitiae»: «Quantum denique est illud gaudium Domini, quod intrare in hominem nequit, sed in quod intrare homo debet? Quid enim hie loquendi modus aliud significat, quam locum Beatorum undique plenum esse gaudiorum, quemadmodum in oceano navigans, nil nisi maria undique et undique circumvidet? Gaudium habent supra se visionem Dei beatificam. Gaudium infra se, deiectionem inimicorum suorum ad infernum. Gaudium intra se in anima et corpore glorificatis. Gaudium extra se in societate Sanctorum, etc.» Радость сугуба . Taken from Faber, Dominica 3 Post Pascha, No. 8 «Documenta [on the Gospel for the day, viz. John 16.16–22 ]», sect. 4 «Discrimen inter verum et falsum gaudium». II. 1–8 cf Faber: «Primo gaudium verum, quod habent Dei amici, internum est, et ab intus nascitur, videlicet a bona conscientia, et Deo ipso animam inhabitante... Gaudium falsum, quod habent amatores saeculi, externum est, et ab externis causis nascitur.» II. 9–18 cf Faber: «Secundo gaudium verum est perenne: unde subdil Dominus: Et gaudium vestrum nemo tollet a vobis [ John 16.22 ]. Gaudium falsum est momentaneum. Illud est velut puteus perennis et indeficiens; hoc veluti cisterna continere non valens aquas. Illud hauritur ingenti et capacissimo vase intelligentia: hoc vero angusto, sensibus corporeis.» II. 21–30 cf Faber: «Tertio gaudium verum in altera vita perficitur; falsum vero mutatur in tristitiam. Unde illud simile est mulieri nativam habenti pulchritudinem, quam lotione non amittit, sed auget: hoc vero mulieri fucatae, quae cito amittit speciem levi aurae afflatu.» Радость печалию вершится . Taken from Faber, ibid., No. 4 «Quam modicum sit gaudium malorum in saeculo», sect. 5 «Ratione tristitiae secuturae». II. 1–4 cf Faber: «Videmus symposia desinere in dolores capitum, catarrhos, febres et morbos quandoque in mortem repentinam.» II. 5–10 cf Faber: «Libidinem in luem veneream, vomicas, etc., superbiam in odium, invidiam, probra et ignominias.» II. 11–14 cf Faber: «Miro modo exultabat Aman, quod a regina vocatus esset ad convivium; sed e convivio ductus est ad patibulum. Esth. 7.» II. 15–18 cf Faber: «Iucundus factus est Holofernes inter pocula ad praesentiam Iudith: sed brevi caput ei resectum est [Judith 13.10].» II. 19–20 cf Faber: «Deinde magis adhuc in mortis articulo, ut patet in Antiocho rege impio. 1. Mach. 6. Cum enim decidisset in lectum dicebat: In quantam tribulationem deveni et in quos fluctus tristitiae, in qua nunc sum, qui iucundus eram et dilectus in potestate mea? 6 .11 ].» The reference to the pride of Herod in II. 21–4 (cf Acts 12.21–3) is not in Faber. Published in Bylinin. |
| 912 Платон, Федон, 67 b. 913 Пиндар, Истм. 2, 5—7 (пер. М. Гаспарова). 914 См. комментарий. 915 Жук-скарабей изображался на языке бога Аписа. 916 Sophocles, fr. inc. 704 Nauck, 771 Radt. 917 I Кор. 2: 6—8. 918 I Кор. 2: 9—10. 919 I Кор. 2: 14. 920 I Кор. 3: 10.11.12. 921 I Кор. 3: 1—3. 922 I Кор. 3: 10.12. Рим.1: 11. 923 I Кор. 3: 13. 924 Cf. Porphyrius, Vita Pythagorae, 42; Plutarchus, Quest. conv. VIII, 7, 727 с. Jamblichus (Protrepticus 21) дает следующий комментарий: «... то есть будь сдержан на язык перед другими, следуя богам». 925 Гомер, Илиада, IX, 311. tru> zhte — от trugw> n горлица. То есть, буквально, «докучать воркованием и нашептыванием». 926 Имеется в виду миф о Филомеле, убийце собственных детей. Cf. Plutarchus, Quest. conv., VIII, 727d; О мифе о цикадах см. Платон, Федр, 259bd. 927 Автор этого текста неизвестен. Th. Bergk (PLG III, adesp. 87, р. 1341) считает, что автором может быть Пиндар. Cf. fr. inc. 960 Page (Poet. Mel. Gr.). 928 Aeschylus, fr. inc. 316. 929 Cf. Plutarchus, Quest. conv. 728 с. Греческое слово tu fov означает одновременно чад, дым и гордость, спесь. Аналогично, ajnaze> sasa pau> shtai означает «перестать кипеть, бить ключом» и «вспыхивать гневом». Это проясняет смысл изречения. 930 Cf. Plutarchus, Quest. conv. 728 b: «Не следует супругам оставлять неубранным ложе, как напоминание о проведенной ночи». 931 Cf. Мф. 19: 23; Мк. 10: 23; Лк. 18: 24. 932 Cf. Jamblichus, De vita pythagorica, 84; Prot., 21. 933 Имеется в виду храм Изиды. Впрочем, греческие храмы Афины и Зевса также были «лишенными кровли», открытыми. 934 Cf. Porphyrius, De antro nympharum, 6; Cf. Stahlin, арр. crit., ad loc. 935 Вероятно, имеется в виду пифагореец Эврит, живший в четвертом веке до н.э., однако пассаж, который цитирует Климент, взят им из другого (псевдо-пифагорейского) трактата «О царстве», который принадлежит некому Экфанту (Thesleff, Introd., р. 69; 69 п.4). 936 Платон, Законы, VII 792d3. 937 CAF III, р. 483, adesp. 395. Мф. 18: 3. 938 Порфирий (Vita Pythagorae, 42) так комментирует это изречение: «...не лихоимствуй». |
| Вино 8 Published in Gudzij, in A.M. Panenko, Russkaja stichotvornaja kul " tura XVII veka, L., 1973, p. 201, in Eremin, in Drevnjaja russkaja literatura. Chrestomatija, sost. N.I. Prokofev, M., 1980, p. 311 and in PLDR. Вино новое Taken from Faber, Dominica 2 Post Pentecosten, No. 1 «S. Eucharistia coena magna», sect. 6 «Ex maximo periculo»: «Nemo vinum novum mittit in litres veteres, alioquin dirumpet vinum utres. Marci Vinum novum est Eucharistia: quam quia Iudas indigne sumpsit, (probabile enim est accepisse, ex S. Luca, et sententia August, tr. 62. in loan.) suspensus crepuit médius, et diffusa sunt omnia viscera eius.» cf Matt. 27.5, Acts 1.18. 11.11–12 cf Faber: «Ait enim [Paul] 1Cor. 11 . Qui manducat et bibit indigne, iudicium sibi manducat et bibit, non diiudicans corpus Domini. " Власть Published in Bylinin. Возвращение чуждых Taken from Meffreth, Dominica 9 Post Trinitatis, No. 3. 11. 1–12 cf Meffreth: «Diuitiae dicuntur mammona iniquitatis, id est, inaequalitatis multiplici ratione. Primo diuitiae dicuntur inaequalitatis, quia inaequaliter acquiruntur. Vno modo, iusto titulo & tunc de eis potest fieri eleemosyna. Et ista eleemosyna multos habet fructus. Primus est peccatorum extinctio...Secundus fructus est, viae ad gratiam praeparatio.» The spelling мамона (1. 10) in A is perhaps due to the fact that Meffreth uses a superscript mark to indicate the double " m». 11. 13–14 cf Meffreth: «Secundo diuitiae acquiruntur titulo iniusto. Et hoc sit multis modis. Primo, de rapina, & de istis non est eleemosyna danda, sed restitutio est facienda.» 11.15–16 cif Meffreth: «Secundo, per vsuram & qui sic diuitias acquirunt non possunt eleemosynas facere.» 11. 17–18 cf Meffreth: «Tertio, per iniquam extorsionem, sicut faciunt domini tyranni, qui impij sunt in suos subditos, & sine iusta causa extorquent bona ipsorum, inde non faciunt nec facere possunt eleemosynam, sed tenentur secundum Raymundum ad restitutionem.» 11. 19–22 cf Meffreth: «Quarto, per simoniam; vt si quis clericus venderet sacramenta, &c.» 11. 23–4 cf Meffreth: «Quinto, per furtum, quod sit pro quacunque re parua.» 11. 25–30 cf Meffreth: «Cum ignoratur cui sit restituendum, tunc de consilio Ecclesiae puta Episcopo, maioribus, vel etiam confessoribus, de minoribus rebus talia ablata sunt pauperibus eroganda» (Pars aestiv., pp. 333–4). |
|
|
