[Strassburg, 1531] [=ActaClarenb]; Rabus L., Hrsg. Historien Der Heyligen Ausserwölten Gottes Zeügen, Bekenern, und Martyrern. Strassburg, 1554. Bd. 2. Fol. CLXXXIIIv - CCLXVIr; Briefe und Documente aus der Zeit der Reformation im 16. Jh./Hrsg. K. Krafft, W. Krafft. Elberfeld, 1875. S. 59-63; Klugkist Hesse H., Hrsg. Die Bekenntnisschrift Adolf Clarenbachs vom Jahre 1527: Erstmalige vollständige Veröffentlichung derselben mit Einleitung und Anmerkungen//Beiträge zur Gemeindegeschichte: Hist. Beil. zum Evangelisch-reformierten Wochenblatt Elberfeld. Elberfeld, 1930. H. 1. S. 1-29; Groten M., Hrsg. Beschlüsse des Rates der Stadt Köln (1320-1550). Düsseldorf, 1988. Bd. 3: 1523-1530. Библиогр.: Rotscheidt W. Adolf Clarenbach-Bibliographie (1529-1929)//Monatshefte für Rheinische Kirchengeschichte. Essen, 1929. Bd. 23. S. 257-284; Hillerbrand H. J. Bibliographie des Taufertums (1520-1630). Gütersloh, 1962. S. 60-61; Heuser K. W. Bibliographie Adolf Clarenbach//Allein Gottes Wort. 1981. S. 339-346. Лит.: Kanne J. A. Adolph Clarenbachs Martyrthum// Idem. Zwei Beiträge zur Geschichte der Finsterniss in der Reformationszeit. Fr./M., 1822. S. 87-232; Mohnike G. Die erste Quelle zur Geschichte Adolf Clarenbachs//ZHTh. 1835. Bd. 5. S. 248-266; Krafft K. Ueber die Quellen der Geschichte der evangelischen Bewegungen am Niederrhein zur Zeit der Reformation im 16. Jh.//Theologische Arbeiten aus dem Rheinischen Wissenschaftlichen Prediger-Verein. Elberfeld, 1872. Bd. 1. S. 1-60; idem. Beiträge zur Reformationsgeschichte des Niederrheins: 1. Abdruck einer gleichzeitigen Schrift über A. Clarenbachs Process und Gefängnis; 2. Brief Clarenbachs an Johannes Romberch von Kierspe//Zschr. des Bergischen Geschichtsvereins. [Neustadt], 1873. Bd. 9. S. 113-162; idem. Die Beschlüsse des Rathes der Stadt Köln in Bezug auf die beiden evangelischen Märtyrer Peter Fliesteden und Adolf Clarenbach von ihrer Gefangennahme an bis zur Hinrichtung (1527-1529)//Ibid. 1874. Bd. 10. S. 176-229; idem. Zur Geschichte der beiden rheinischen Märtyrer Adolf Clarenbach und Peter Fliesteden//Theologische Arbeiten aus dem Rheinischen wissenschaftlichen Prediger-Verein.

http://pravenc.ru/text/1841261.html

(см.: Rotscheidt. Adolf Clarenbach auf dem Index. 1929; Reusch F. H. Der Index der verbotenen Bücher: Ein Beitrag zur Kirchen- und Literaturgeschichte. Bonn, 1883. Bd. 1. S. 239). Научное исследование жизни и деятельности К. началось в 1-й пол. XIX в., когда были опубликованы обзоры содержания основных источников - трактатов и памфлетов XVI в. ( Kanne. 1822; Mohnike. 1835). Наиболее весомый вклад в изучение событий жизни К., а также исторического контекста его деятельности и обстоятельств инквизиционного процесса над ним внес нем. историк и протестант. пастор К. Краффт (1814-1898), в 70-80-х гг. XIX в. опубликовавший мн. недоступные ранее источники, в т. ч. протоколы заседаний городского совета Кёльна и связанную с процессом К. офиц. переписку (см.: Krafft. 1872; Idem. 1873; Idem. 1874; Idem. 1882), а также обобщивший все доступные сведения о К. в монографическом исследовании ( Idem. 1886). Большое значение для популяризации идеализированного образа К. в Германии в 1-й пол. XX в. имела деятельность протестант. историка Г. Клюгкиста Гессе (1884-1949), автора наиболее обстоятельной научной монографии о К. ( Klugkist Hesse. 1929) и мн. публицистических работ о нем, предназначавшихся для широкого круга читателей, «евангелического народа» ( Goebel. 1982. S. 131). В XIX-XX вв. на западе Германии широко отмечались 300-, 400- и 450-летие со дня смерти К. В рамках юбилейных торжеств организовывались памятные собрания и научные конференции, публиковались сборники научных и публицистических статей (см.: Bekenner und Zeugen. 1979; Allein Gottes Wort. 1981), открывались посвященные К. мемориалы в местах, связанных с его жизнью. Так, в 1829 г. на родине К. была установлена увенчанная крестом стелла из белого камня, в надписи на которой К. назван «свидетелем истины»; в 1979 г. на кладбище Мелатен в Кёльне в торжественной обстановке состоялось открытие памятного камня, обозначающего условное место казни К. ( Goebel. 1982. S. 130-132; Lauff. 1997. S. 67-78). Ист.: Alle Acta Adolphi Clarenbach: Was Adolphus Clarenbach im landt von Berge, ehe dann er zu Cöln gefangen, dess Euangeliums halben von seinen widersechern begegnet vnnd zugestanden sei: Vnd wie ihn hernach, als er zu Cöln gefangen, die Sophisten vnnd Ketzermeyster zu Cöln so verräterisch, diebisch, möderisch, onchristlich, ja gantz vnd gar so ommenschlich, wider alles sein gründtlich darthun, auss Heyliger schrifft zum fewr geurtheylt haben, ein warhafftige vnnd klägliche Histori, sampt vil heylsamen leeren auss Heyliger geschrifft.

http://pravenc.ru/text/1841261.html

– «О случаях последнего времени», л. 126).–Не входя в подробное рассмотрение сих мудрований, как ни на чем не основанных, – считаем достаточным–для опровержения оных – изложить только учение о сем предмете св. Писания и св. Церкви. 160 Протестанты–рационалисты (Vid. D. Weissagungen d. Kirche I. Christ, aus d. letzten Zeiten. d. Heiden gegeben P. Lambert. Herausgegeben von Ioh. Arn. Kanne. Nurnberg. 1818.) возражают, будто дух человеческий (в лице антихриста) не может дойти до такого безумия, чтобы считать себя богом и требовать себе божеского поклонения. – Но такое предположение окажется несправедливым, если даже рассматривать оное на основании исторических свидетельств. Так, из евангелия мы знаем, что сатана требовал от I. Христа божеского поклонения себе, хотя очень хорошо знал, что сам он (то есть диавол) есть только тварь, и что поклонение должно воздавать только единому Богу, бытие Которого он также признавал. Поскольку же антихрист будет всецело во власти сатаны, по действу коего он и явится: то и не может оставаться ничего невероятного или невозможного в том, что антихрист, ослепленный своим счастием и внешним величием, исполненный гордости и духа сатаны, станет богохульствовать и требовать себе от людей божеского поклонения. Притом, нечто подобное уже случалось в истории ослепленного человечества: следовательно может повториться и в другое время. Так римские императоры, высокомерные и гордые, думали, что они имети высшую и совершеннейшую природу, нежели все другие люди. Заблуждение свое они простерли до того, что дозволяли строить храмы и алтари для них, приносить жертвы, клясться их именем, воздавать им божеское почитание еще при их жизни (каковы Нерон, Кай Калигула и другие Vid. Ioseph. Antiquit. lib. XVIII. cap. II ). A посему не должно удивляться тому, что антихрист,–который вместе с земною властию, с чрезвычайным возвышением, будет обладать еще необычайным могуществом, то есть, будет совершать знамения, – станет требовать себе служения от подобных ему людей, которых притом он будет покорять не столько своим величием, сколько страхом. 176 Вот пример неестественного объяснения, какое дают безпоповцы чудесами антихриста «Мертвеца воскресит по привидению: мертвый всяк пребываяй в суеверии, а еже воскрешати есть грехи оставлять в крещении и присно чудодействует сия антихрист; но егда кто в оного купель слазит, паче сквернее и смрадиее оттуду возникает», и тому под. («Щит Веры», ответы на вопросы 347 и 360. – Тоже «О случаях последнего времени», рукопись, гл. 10. – «Цветник.» рукопись 3, в особой статье).

http://azbyka.ru/otechnik/Biblia/ob-anti...

180 Св. отцы Церкви полагая, различие между лживыми чудесами антихриста и его льстивыми действиями ( Кирилл Иерусалимский . Огласительное слово XV, п. 14 и 15), указывают в частности и самые виды сих последних, напр. его притворное усердие к иерусалимскому храму (там же, п. 15.). 194 Гонения сего царя на святых, хулы его на Бога и скорое открытие страшного последнего суда, изображаемые Пророкам Даниилом, показывают, что он разумеет здесь антихриста, к которому только и можно отнести все сии черты. 201 Разумеем протестантов (Vid. Bellarm. Tom. I. De Summo Pontifice lib. III. c XI.) и безпоповцев. 202 Безпоповцы называют печатию антихристовою четвероконечный крест, троеперстное сложение, имянословное сложение перстов для благословения, пятипросфорие, трегубое аллилуиа, партесное пение, новое иконописание, даже святейшую евхаристию, совершаемую на пяти просторах, и другие таинства, совершаемые в православной Церкви («Щит Веры», рукопись, ответы на вопросы 343, 368. «Сборник», рукопись Московской Духовной Академии. 375, в конце). Кроме того бритие бород, новый покрой одежд, размежевание земли, определение меры и веса в купле и продаже и тому под. 213 Вот их мудрование «Ныне никаковым образом познати может кто, кая истинная Церковь ... Понеже вся вещи, яже свойственно и истинно Христовы, еретяцы имут в развратии: подобная имут церкви, такожде св. Писания... подобное крещение, подобные святости, сиречь, безкровные жертвы» («Шить Веры», ответ на вопрос 362. – «Сборник», 412 л. 150); но все сии святыни составляют печать антихристову, по мнению раскольников («Шить Веры», ответы на вопросы 343, 368. – «Сборник», 412, лист. 121 и след.). 215 Протестанты-рационалисты (Vid. D. Weissagungen d. Kirche I. Christ, auf d. letzten Zeiten d. Heiden gegeben P. Lambert. Herausgegeben von I. Arn Kanne. Nürnberg. 1818) возражают против сего. «Как люди могут дойти до такого ослепления, чтобы почитать, как Бога, подобного им человека? Не должны ли все они потерять разум? А это невозможно». – Сие случится естественно, если только люди потеряют веру в истинного Бога, и Бог предаст их в неискусен ум творити неподобная ( Рим. 1:28 ), предаст за их безчисленные преступления, за противление истине и крайнее развращение сердца.

http://azbyka.ru/otechnik/Biblia/ob-anti...

Einem Erzbischof oder Patriarchen wird das Kreuz vorangetragen. Die Messe wird wie gewöhnlich nach dem Ritus des Grünen Donnerstags gefeiert, bis zu der Stelle des Kanons: Durch welchen du, Herr! immer all dieses Gute schaffest ausschliesslich. Ehe der Bischof diese Worte spricht, verbeugt er sich ehrfurchtsvoll vor dem heiligsten Sacramente, welches auf dem Altare consecrirt worden ist, und wäscht auf der Epistelseite des Altares seine Finger über einem leeren Kelche; die Ablution wird bis zur Kommunion des Bischofs aufbewahrt. Nach nochmaliger Verbeugung gegen das allerheiligste Sacrament setzt er sich mit dem Gesicht gegen den Altar gewendet, mit der Inful auf dem Haupte, an einem im Presbyterium mitten vor dem Altar aufgestellten Tisch. Der an der Seite des Bischofs stehende Archidiakon ruft im Tone der Lection: Das Oel der Kranken! Ein Subdiakon überbringt die Kanne mit dem für die Kranken bestimmten Oel dem Archidiakon, welcher sie vor dem Bischof auf den Tisch stellt. Der Bischof erhebt sich mit der Inful auf dem Haupt, und spricht mit gedämpfter Stimme den Exercismus über das Oel, und segnet dann mit entblösstem Haupte das Oel, indem er betet, «dass es allen damit Gesalbten zum Schutze der Seele und des Leibes dienen möge». Der Bischof wäscht sich, während das Oel zur Sacristei zurückgetragen wird, mit der Inful auf dem Haupte die Hände, und fährt dann in der Messe fort mit den Worten: Durch welchen du, o Herr, immer all dieses Gute schaffest, bis zum Schluss der Communion. Der Bischof geht nun wieder auf seinen vorerwähnten Platz zurück, und der Archidiakon ruft: Das Oel zum heiligen Chrisma! und: das Oel der Katechumenen! Der Bischof thut Weihrauch in das Rauchfass, und die beiden Gefässe mit dem Oele zum Chrisma und für die Katechumenen werden aus der Sacristei abgeholt, und dem Bischof in folgender Weise unter feierlichem Gesange überbracht: Zuerst kommt der Rauchfassträger mit dampfendem Rauchfass, auf ihn folgt der das Kreuz tragende Subdiakon zwischen zwei Akolythen mit brennenden Kerzen, dann zwei Sänger, an welche sich die Subdiakonen und Diakonen zu zweien anschliessen, dann ein Subdiakon mit dem Balsamgefäss, darauf zwei Diakonen, welche die Gefässe mit dem Oele für das Chrisma und die Katechumenen tragen; die beiden Diakonen tragen jeder ein Velum auf den Schultern, mit dessen Enden sie ihr Oelgefäss umschlingen; ihnen folgen die zwölf Priester nebst Diakonen und Subdiakonen.

http://azbyka.ru/otechnik/Aeksej_Malcev/...

βλιον, τ Spielmarke, Loskugel, Würfel: VAlex 18,6. DeCerV II 144,5. DrexlTraum 65.66. AnonTraum 352,36. Gewicht: ζγια βλια EpBib 6,4. Geschoß, Kugel: JoKan 107.– LS, Kr, Duc, TLG, LexByz 190f. βολς, Lichtstrahl: CommArat Sch. 445. EustrTheotok 13 (Romanos). β. κα βροντ VDonat 30 М 12. Pfeil, Stichelei: μπαιγμος κα βολδας ScriptOr 46,9.– DGE, LS, L, Ren II, Kr, Duc. βλισμα, τ Senkblei, Lot: TheognMon 853D. NByzMo 772D=Zigab III 1345C.– (Stam). βολιστικς zum Loten: σδηρα DeCer I 672,9; 673,6 (cf. KukDiorth 84.102).– (LS), L, Stam, (KL). βολστρα, Katapult: StephProg 167,16.– HL s.v. βολστης. βολθριον, τ Ferkel: PhilesDüb 49,27 mss. (μολβριον ed., cf. LS). βολοθριοτρφος Ferkel nährend: ς τς -ους Philes I 92,19 (app.: leg. μολοβρ.). βλος, Tau: δρσος Suda, τ δκτυον κα δρσος EtymGudSte 277,17.– (LS, DGE), Tgl, Duc, (Kr). βολουντριος (lat. voluntarius) freiwillig: CAG XXI/II 296,33. π τς βολ. Bas В 505,33; βουλουμπτρια δαπανματα В 722,19.– TriantLex. βολοχρσανθον, τ σαγαπηνν DelAn II 308,16; 321,17. βομβζω dröhnen, summen: VBasVes I 14=VBasVil 13,7.– (LS, DGE); s. βομβζω. βμβαξ ein Ausruf: τ νν βμβαξ λεγμενον πππαξ λεγον ScholPlat Euthyd. 303a.– LS, DGE, Tgl βομβξ. βομβεω dröhnen, summen, brummen: Rom. XLIX 17,3 (Grosdidier SC 283). Eret 122,132.–Vgl. βομβω LS, DGE, Stam. βομβ, Gebrumm, Murren: MartSebast 199 C.3.–Vgl. βμβος LS. βμβηθρον, τ Hummel: NByzMo 757B (-υθρον ed.).– Vgl. βομβυλις LS, Stam. βμβημα, τ Dröhnen: σαλπιγγδει -μτι NChonOr 62,9.– L. βομβητικς summend, brummend: ργανον EustΙl 1372,40. ζωφιον EustOd 1591,34.– LS, DGE (Eust.). βομβκυμα, τ rauschende Welle: ScholOpp Hal. 5,222. βομβολαλω summend schwatzen: BlemCarm 129,42. βομβολλος dumpf redend, summend schwatzend: τς -ους ψευδες αγριτητας LascEp 131,26. βομβφωνος summend sprechend: AesP 81,5. βομβζω summen: DidymZach IV 8. βομβζει bilbit CorpGloss II 29,50.– Vgl. βομβρζω LS. βομβλιον, τ ein enghalsiges Gefäß, Kanne, Krug: gutus CorpGloss. βομβλον Suda=βμμυλον GennSchol VIII 430,26.– (LS), DGE; LS,DGE, AndrArch, Stam -ς.

http://azbyka.ru/otechnik/Spravochniki/l...

Volk: Amen. Während in der Orthodoxen Orientalischen Kirche das Oel für die Katechumenen und Kranken vom Priester jedesmal beim Ritus der hl. Taufe und Oelung vor Spendung der betreffenden Sacramente geweiht wird, so werden sämmtliche drei Oele, das Oleum sancti Chrismatis, das Oleum catechumenorum und Oleum infirmorum nach dem Ritus der Römischen Kirche vom Bischof am Grünen Donnerstage geweiht und dann unter die einzelnen Parochien vertheilt. Der Ritus ist im Pontificale Romanum enthalten, wie folgt: Am fünften Tage der Charwoche, dem Grünen Donnerstage, wird in jedem Jahre das Oel der Katechumenen und Kranken geweiht und das Chrisma bereitet. Morgens in der Frühe hat der Sakristan oder jener, welchem diese Sarge übertragen ist, Alles, was zur Weihe der Oele und zu der Bereitung des Chrisma erforderlich ist, herbeizuschaffen, nämlich drei Kannen, mit dem reinsten Oele angefüllt, welche er in die Sacristei stellt, nämlich eine Kanne für das Oel der Kranken, eine für das Oel der Katechumenen, und eine grössere für das Chrisma; diese letztere muss mit einem weissen seidenen Tuche bedeckt werden, die erste und zweite aber mit einem seidenen Tuche von anderer Farbe. Ferner müssen bereit liegen zwei reine Tüchlein (vela) für die Diakonen. Der Bischof bekleidet sich zur Messe mit einem kostbaren Ornate von weisser Farbe; die Diener des Bischofs, und ausserdem noch zwölf Priester, sieben Diakonen und sieben Subdiakonen sind ebenfalls mit weissen Kirchengewändern bekleidet. Sie schreiten in folgender Ordnung in feierlichem Zuge zum Altar: An der Spitze geht der Rauchfassträger, und ihm folgen zwei Leuchterträger; an diese schliessen sich die sieben Subdiakonen an, je zwei und zwei, und in der letzten Reihe gehen drei neben einander; auf diese folgen die zwölf Priester, zwei und zwei geordnet, nach ihnen der Subdiakon, welcher das Evangelium mit dem nun dasselbe geschlungenen Manipulus vor der Brust trägt, dann der Diakon, und zu dessen Rechten der assistierende Kapellan; schliesslich folgt der Bischof, in der Mitte der zwei vornehmsten Chorherren der Kirche, oder solcher, welche in kirchlichen Würden stehen weun der Bischof in seiner eigenen Kirche diese Weihe vornimmt; sonst geht er in der Mitte zwischen dem Diakon und seinem Assistenten.

http://azbyka.ru/otechnik/Aeksej_Malcev/...

16 Söwday köpdügi üçin Siriýa seni bilen söwda etdi; olar seni harytlaryy deregine zümerret, gyrmyzy we kedeli matalar, nepis zygyr mata, merjen we ýakut bererdiler. 17 Ýahuda bilen Ysraýyl ýurdy seni söwdagärleridiler; olar harytlaryy deregine Minnit bugdaýyny, un, bal, ýag we melhem bererdiler. 18 Söwday we baýlygyy köpdügi üçin Damask hem seni bilen söwda etdi; ol Helbon erabyny we ak ýü getirerdi. 19 Uzal ýurdundan gelen Dan we Ýawan harytlaryy deregine ýüplük bererdiler; aly-çaly harytlaryy arasynda bolsa ilenen demir, dalçyn we hoboý ysly gamy bardy. 20 Dedan at münmäge gerekli bolan eýerlik atkeçeleri bilen söwda ederdi. 21 Arabystan we bütin Kedar hökümdarlary seni i gadyrly müderileridi; olar guzular, goçlar we erkeçler getirip, seni bilen söwda etdiler. 22 ebany we Ragamany täjirleri seni söwdagäridiler; olar harytlaryy deregine ähli atyrlary seresini, her hili gymmatbaha dalar we altyn bererdiler. 23 Haran, Kanne, Eden, eba täjirleri, Aur we Kilmat seni söwdagäridiler. 24 Olar seni bazarydaky harytlaryy saýlama zatlar bilen, mawy we rebe-re kedeli matalar we ýüp bilen berk dalan rekli halylar bilen aly-çaly ederdiler. 25 Seni harytlaryy kerweni Taryy gämileridi; sen dolup-dayp, deizler ummanynda agyr ýük bilen ýüklenerdi. 26 Kürekçileri seni açyk deizlere alyp çykarlar, emma gündogar emaly deizler ummanynda seni kül-peýekun eder. 27 Ýykylan günü seni baýlygy, harytlary, mallary, deizçileri, gämiçileri, jaýryklaryy suwaýanlar, harytlaryy aly-çaly edýänler, sendäki ähli urujylar we içidäki ähli jemagat deizler ummanyna gark bolarlar. 28 Gämiçileri ahy-nalasyndan öri meýdanlar lerzana geler. 29 Ähli kürekçiler, deizçiler we ähli deiz gämiçileri gämilerinden düüp, gury ýerde durarlar. 30 Seslerini gataldyp, seni üçin perýat ederler, balaryndan gum sowrarlar, küle togalanarlar. 31 Seni üçin saçlaryny syryp, jul geýnerler, janhowluna hasrat bilen zar-zar aglap, dady-perýat ederler.

http://pravbiblioteka.ru/reader/?bid=523...

Ache sumutuburibo naneneka. Aysimikatatoshi-wa nomunato soboi, takana shisomu sopisimi katatato umo shuama chushiam puuymiya suinya. Tapi chebo obi suicha pene au makoko tosh, ayke smunu su somi enaki nominat. Прослушать аудио: 111. Отче наш на чин, чо Оригинальный текст Русская транскрипция Латинская транскрипция Khankho ah om ciah kami Pa; Na ming theing thang sä; Na uk nak gawk law sä; Khankho ah mäih ah m’dek khan ah phi nang zak hlü cu kümbe sä: Ak hnüüp tä ng’büh nak vai ei na pe gui ä. Na kat na gui ci kami m’gein ah mäih ah, Kami kat nak nam gein gui ä. Tüihtok nak ung kä gawk vai ah, Kä nik ci phung ung nam htei gui ä. Uknak, hlüngtai nak la Bawimang nak cu, Nang ung ang täih ah om sä. Amen Канко я ом киа ками Па; На минг тейнг тханг со; На ук нак гак ло со; Канко я мэя ндэк кан а пи нанг як лу тю кюмбе со: Анг хюп тю нбу на вай эйн пенг ё. На каннэ гый чи ками мген мэ я, Ками каннак нам гэю ё. Ти тонг нанг нонг кэ гок вая, кыни чипунг ном нам цей гу ё. Угнак, хюнтай нак ла Бойманг нак тю, Нанг нунг анг тэя ом со. Амен Ka nko у a om ki a kami Pa; Na ming teyng thang so; Na uk nak gak lo so; Kanko ya теуа ndek kan a pi nang yak lu tyu kumbe so: Ang hyup tyu nbu na vay ey na peng yo. Na kanne giy chi kami mgen me ya, Kami kan-nak nam geyu yo. Ti tong nang nong ke gok vaya, kini chipung nom nam tsey gu yo. Ugnak, huntay nak la Boymang nak tyu, Nang nung ang teya om so. Amen Прослушать аудио: 112. Отче наш на чипайя Оригинальный текст Русская транскрипция Латинская транскрипция Yos Tata, amki tsewkta yoqkin zelhcha, Nizasa am thuki alt’itax khila. Nizasa am irpis wathakix thonlalla. Am quskama palla ni tsewkta yoqkin, nizasa ti yoqkis. Nizasa sapuru wethnaka lulhs t’anta tox thuni thazkalla. Wethnaka ujkistanz pertunalla, nizasa werhnakki thappacha wethnakatan ana wali paninakzkis pertunucha. Nizasa anaz werhnak ujkis thxotsqatalla, nizasa wethnaka ujkistanz liwriyalla.

http://azbyka.ru/otche_nash

ρτοχανδοψωμολεθροπαμφγος Brot verschlingender, Brocken vertilgender Vielfraß: KonstRhodMatr 626,13. ρτυλα, Testament: τυπικ KypTyp 71,1. Neoph 140,– LS, Tgl. ρτυμα, τ besonders zubereitete (beim Fasten unzulässige) Speise: TaktNik 40,7.– (LS), Kr. ρτυματιαος Würze gebend: ρχιερες πηγαος, . NeophDel 202,13. ρτυσα, Bereiten (Würzen) von Speisen, Würzung: KonstPorphMil С 141. TheodosDiac 459. Hippiatr II 270,14. Schweinefett: Trinch 293 (a.1187) – LS, Kr, Car, HL. ρτυσμς, Würze: . κα λατισμς DemChom 22,7 (=PitParal 92).– Vgl, ρτυμς HL, ρτυσμα Stam. ρτυτικς Würze gebend, fruchtbringend: Χριστιανς Theophyl I 945B.– LS, Tgl, Stam. ρτδης brotartig: βρσις BasilMin 9,22. ρυπτως auf unbefleckte Weise: HomMarial I 505,2. CodMes 95,10.– ρρ. L. ρς (= ραις) auseinander gezogen, mit Zwischenräumen: παραταγ ρυτρα UranΙn 67,1 v.l, durchlässig: βτζο -ν CatAlch HI А 21.–Kr (+VII 411). ρυτανη, Kanne: LeoJob 445.– ρταινα LS, LSSup. ρυταινοειδς gießkannenförmig (vom Gießbeckenknorpel): Io. Philop., CAG XV 381,26=PselPhil II 57,19. TheophProt 110,4; 112,1.– LS, TLG, DurlDict, Stam. ρυτς ( < ρω) geschöpft: ScholIl Ψ 34d. . Schnabel eines Gefäßes ? πντα σνθες ν φιλη ως ρυτο ατς AnonMetal 300,3.– (LS). ρχαγγελικς wie Erzengel: TR 434=OR 469. EustrTheot 14,217.–L. ρχαγγελγνωμος wie ein Erzengel gesinnt: Μιχαλ . MethTheoph 27,1. ρχαγγελοπτω einen Erzengel sehen: Prodrom 1134B. ρχαγγελνυμος nach dem Erzengel (Michael) benannt: γαμβρς VThStud 272C. ρχαιβουλος LudwAnek 151,9. PsHerod 167.– Vgl. ρχβουλος PB, DGE. ρχαιογενς ursprünglich: ετλεια CatLuc 657. aus altem Geschlecht: PoemMor 867 (comp.).– L, Stam. ρχαιογρων magnaevus CorpGloss. ρχαιογνριστος von alters her bekannt: διαβωμα ThStudCatM 28 (p. 195).– L. ρχαιογονς (-γενς ?), von alter Herkunft, einheimisch: Bas А 2483,18.– (L -γενς). ρχαιογονικς von altem Ursprung: - μαρτα GeorgTorn 193,28; 194,1.– KumN. ρχαιγονος aus altem Geschlecht: NBasProg 51,33.– LS.

http://azbyka.ru/otechnik/Spravochniki/l...