| «Καλτερα νεργος πρα ντροπιασμνος!»: νος εθνικς ρωας στο ορθδοξο Μαυροβονιο» Μητροπολτης Μαυροβουνου Αμφιλχιος και τως αστυνομικς Μλογιε Στσεπνοβιτς Μαυροβονιο, 30 Δεκεμβρου 2019 часна образа, него с пендреком — «Καλτερα να εσαι σπτι και νεργος με φιλτιμο παρ να ντροπιζεις τον εαυτ σου κουνντας ρπαλο», τσι περπου μεταφρζονται τα λγια του τως πλον στελχους του Υπουργεου Εσωτερικν της πλεως Νκσιτς Μλογιε Στσεπνοβιτς, ο οποος αρνθηκε να συμμετσχει στη διλυση των Μαυροβουνιτν διαδηλωτν, οι οποοι διαμαρτρονταν κατ του νμου για την ελευθερα της συνειδσεως που εισγει δικριση σε βρος των Ορθοδξων. Ο Στσεπνοβιτς με τριακονταετ προπηρεσα στην αστυνομα κρινε τιμο να ξυλοκοπε διαδηλωτς συμπολτες, οι οποοι βγκαν στους δρμους για να υπερασπισθον την Εκκλησα τους: προτμησε ανεργα και «εισιτριο λκου» (κθε εδους εγγρφου που επηρεζει αρνητικ την καριρα ενς ατμου – σημ. του μτφρ.) απ τις σημερινς αρχς του Μαυροβουνου, παρ το ασχος το οποο αναποφεκτως θα αισθανταν σε περπτωση συμμετοχς στην καταστολ των ειρηνικν διαμαρτυριν. λλωστε, παρ τις δηλσεις του Πρωθυπουργο του Μαυροβουνου Μρκοβιτς για το απαρδεκτο χρσεως βας κατ των διαμαρτυρμενων, στις οποες προβη στο Κοινοβολιο αυτς της βαλκανικς δημοκρατας, που πρσφατα εντχθηκε στο ΝΑΤΟ, αστυνομικο ξυλοκπησαν μερικ τομα, μεταξ των οποων και τον Επσκοπο Διοκλεας Μεθδιο, ο οποος με τους συνοδος τους ρχθηκε στο δαφος, ξυλοκοπθηκε με τα πδια και ρπαλα και στη συνχεια νοσηλεθηκε. Ο Μλογιε δεν θεωρε αξιοπρεπ ττοια συμπεριφορ των αστυνομικν. Μετ τη Θεα Λειτουργα στον Ιερ Να Αναστσεως του Χριστο στην Ποντγκριτσα ο Μητροπολτης Μαυροβουνου και Παραθαλασσας Αμφιλχιος απνειμε στον Μλογιε Στσεπνοβιτς παρσημο του Αγου Πτρου Β " Λβτσεν σε νδειξη ευγνωμοσνης και ευχαριστας για την επιλογ του. Ο Σεβασμιτατος ευχαρστησε επσης και πολλος λλους αστυνομικος, οι οποοι παρλο που λαβαν εντολ να χρησιμοποισουν βα κατ των Ορθοδξων διαδηλωτν διαμαρτυρμενων κατ του νμου, που εισγαγε δικριση, δεν την εφρμοσαν. Ο Στσεπνοβιτς και οι ομφρονς του επλεξαν «την πστη, την αλθεια και την ελευθερα, φροντζοντας την συχη συνεδησ τους και μια αξιοπρεπ εικνα του Μαυροβουνου», τνισε ο Σεβασμιτατος Αμφιλχιος. Ακμη κλεσε λους τους Ορθοδξους να συμμετσχουν στις δεσεις στην Παναγα υπρ ειρνης, υγεας, σωτηρας και καταλλαγς των Μαυροβουνιτν. Οι δεσεις τελονται σε λους τους Ναος και θα συνεχζονται μχρι τα Χριστογεννα. Καθημεριν στους ναος του Μαυροβουνου οι καμπνες ηχον πνθιμα σε νδειξη του «θαντου» της δικαιοσνης και του δικαου στο Κοινοβολιο αυτς της χρας. σον δε αφορ την ιδιοκτησα της Ορθοδξου Εκκλησας ο κ. Αμφιλχιος επεσμανε: «Οι ναο ανκουν στον λα και χι στους θεους». |
| Oscar Mauricio Lopez Casillas: «Πρα τσο σοβαρ τον Ντοστογιφσκι πο γινα Ορθδοξος» Εκτς απ νας απ τους πιο δισημους και δημοφιλες συγγραφες στον κσμο, ο Fyodor Mikhailovich Dostoyevsky εναι νας Ορθδοξος φιλσοφος του οποου οι ιδες εξακολουθον να επηρεζουν τους αναγνστες του και να τους εξοικεινουν με βαθις χριστιανικς ννοιες. Για να τιμσουμε τα 200α γενθλι του που γιορτζονται τον Νομβριο του 2021, δημοσιεουμε μια συνντευξη με τον Oscar Mauricio Lopez Casillas, απφοιτο της Φιλοσοφικς Σχολς του Universidad Vasco de Quiroga στο Μεξικ. Αφο ανακλυψε τον Ντοστογιφσκι, ο σκαρ γινε ερευνητς του ργου του και προσυλητιστηκε στην Ορθοδοξα. – σκαρ, ξρει ο κσμος και διαβζει τον Φιοντρ Μιχαλοβιτς Ντοστογιφσκι στη χρα σου; – Πρτον, θα θελα να σας ευχαριστσω που μου δσατε την ευκαιρα να μιλσω για τον Fyodor Mikhailovich Dostoyevsky, καθς εναι ο αγαπημνος μου συγγραφας! Εναι ιδιατερα σημαντικ για μνα, δεδομνου τι τον περασμνο μνα γιρτασε τα 200α γενθλι του. Εναι αυτονητο τι οι νθρωποι στο Μεξικ γνωρζουν και διαβζουν τα μυθιστορματα του Ντοστογιφσκι. Εναι τσο δημοφιλς που μου ρχονται στο μυαλ τα λγια ενς απ τους χαρακτρες του Πιανστα(ταινα του Πολωνο σκηνοθτη Ρομν Πολνσκι): «Σμερα λοι θλουν μνο να διαβζουν Ντοστογιφσκι». Ωστσο, παρλο που ο Ντοστογιφσκι εναι πολ δημοφιλς στη χρα μου και σχεδν λα τα βιβλα του βρσκονται σε βιβλιοπωλεα βιβλιοθκες, λγοι νθρωποι τον καταλαβανουν, τουλχιστον σον αφορ τα πραγματικ κνητρα και τις ννοιες του ργου του. Οι νθρωποι συνθως επικεντρνονται στον μηδενισμ του, αν και ο Dostoyevsky γραψε γι ‘αυτ μνο για να δεξει πς οι αρχς του (μηδενισμο)μπορον να ξεπεραστον απ την ισχυρ πστη των θετικν πρωταγωνιστν του. Δυστυχς, το ημερολγιο ενς συγγραφα του Dostoyevsky δεν εναι τσο γνωστ, οπτε ακμη και η ερεση ενς αντιγρφου δεν εναι εκολη υπθεση. Κρμα, γιατ αυτ το βιβλο εναι ζωτικς σημασας για την κατανηση του Ντοστογιφσκι. Περιχει τον προσωπικ απολογισμ του συγγραφα για το ργο και τη ζω του. Τα βιβλα του Ντοστογιφσκι χουν επσης γνει δημοφιλ απ τον Αμερικαν λογοτχνη Τζζεφ Φρανκ του οποου τα ργα για τον Ντοστογιφσκι εναι πολ γνωστ στη χρα μου. |
| Απ σο ξρω, ο Γροντας Αμφιλχιος μετ απ το θνατ του, εμφανστηκε στο γροντα Γρηγριο σε τρες ιδιατερες στιγμς της ζως του. Μα απ αυτς τις εμφανσεις λαβε χρα στην Ιερ Μον Δοχειαρου, στο χρο του καθηγουμνου. Εκε, στο τραπεζκι απναντι απ την εσοδο, ο πατρ Γρηγριος φλαγε τεμχιο ιερο λειψνου του αγου γροντ του, το χρι του Οσου Αμφιλοχου. Οι δαιμονικς δοκιμασες, οι αρρστιες, οι κακουχες, λα αυτ ταν αναπσπαστο κομμτι της ζως του Γροντα, αλλ εκενος αγωνιζταν θαρραλα, προχωροσε μπροστ προς τον αγαπημνο του Χριστ, βρισκταν στην εμπροσθοφυλακ λη του τη ζω και ταν πραγματικς στρατιτης του Χριστο. Μα φορ καλοκαρι, μασταν για δουλεις στο μετχι και, ως εθισται, το βρδυ πγαμε να προυμε την ευλογα. Και ο Γροντας μας λεγε ιστορες απ τη ζω του. «να βρδυ – διηγοταν ο γροντας – εχα ανοξει το παρθυρο και ρχισα να διαβζω τη Ββλο, απ την αρχ, το πρτο κεφλαιο: ″ Στην αρχ ο Θες δημιοργησε τον ουραν και τη γη. Η γη μως ταν αρατη και ασχημτιστη· ταν σκοτδι πνω απ την βυσσο, και πνω στα νερ πνεε Πνεμα Θεο. ″ (Γεν.1,1-2), και ξαφνικ ακοω μια τρομερ φων απ ξω: ″Κλεσε το παρθυρο! Στο μοναστρι εσ εσαι ο καθηγομενος, και ξω απ το μοναστρι καθηγομενος εμαι εγ″». Ο Γροντας μς επε τι στην αρχ τρμαξε, κλεισε και το παρθυρο. Αλλ μετ το ξαννοιξε λγοντας «σιγ, που θα κλεσω το παρθυρο». Να, ο διβολος που δοκμαζε τον γροντα. Μια λλη περπτωση ταν ττε που χτζανε το μετχι. Σε εκενο το μρος και τρα υπρχει τοιχογραφα, στην οποα η Αγα Μαρνα κρατει το διβολο απ τα κρατα, ως ανμνηση αυτο του γεγοντος. Στο Γροντα, κποια φορ, εχε εμφανιστε ο διβολος και του επε: «Νομζεις τι δε θα πολεμω εναντον σου; Εννοεται πως θα πολεμω!» τσι και γινε: μετ απ κποιο διστημα ο Γροντας πρασε την πιο φοβερ δοκιμασα στη ζω του, ττε που να μρος της αδελφτητας στο μοναστρι καναν σαμποτζ και αποχρησαν. Μλλον, στο σημεο αυτ πρπει να πω τι ο γροντας δεν εχε εκολο χαρακτρα. Ναι, ταν μεγλος ασκητς, εχε αμτρητες δυνμεις, αλλ δεν μποροσαν να συνυπρχουν λοι μαζ του. Δεν εχαν λοι τις διες φυσικς και πνευματικς δυνμεις για να αντξουν τη ζω στη Μον Δοχειαρου, και ο γροντας, σως, δεν μποροσε να κατανοσει πλρως τους αδναμους. |
| Δεν υπρχει αμφιβολα τι τα ργα του Ντοστογιφσκι εναι φιλοσοφικ. Αν και δεν γραφε φιλοσοφικς πραγματεες, οι χαρακτρες του επικοινωνοσαν σημαντικς φιλοσοφικς ιδες. Τα βιβλα του Ντοστογιφσκι μπορον να ταξινομηθον ως να ειδικ λογοτεχνικ εδος «φιλοσοφικς λογοτεχνας». βαζε τις ιδες του σε λογοτεχνικ μορφ χωρς να θυσιζει το φιλοσοφικ πνευματικ βθος. Θα λεγα τι οι συνοπτικο διλογοι των χαρακτρων του Ντοστογιφσκι εναι πιο σημαντικο απ τα μακροσκελ γραπτ ορισμνων φιλοσφων. Τα ργα του Ντοστογιφσκι κλυπταν πολλ φιλοσοφικ προβλματα, πως η παρξη του Θεο, η παρξη του κακο, η σχση μεταξ ενς ατμου και μιας κοινωνας καθς και λλα ζητματα. Αλλ θα θελα να τονσω το πιο σημαντικ – την ελευθερα. Πρσφατα, διβασα στη Θεολογα και Λογοτεχνα του Γιργου Φλορβσκι τι ο Ντοστογιφσκι εξταζε το πρβλημα της ελευθερας και τα παρδοξα της σε λη του τη ζω. Σε λη την ιστορα της φιλοσοφικς σκψης, το πρβλημα της ελευθερας εχε εξεταστε απ διφορες απψεις. Ακολουθντας τη χριστιανικ ννοια, ο Ντοστογιφσκι υποστηρζει τι κθε τομο εναι ελεθερο επειδ κθε τομο δημιουργθηκε κατ εικνα και ομοιωση του Θεο. Αυτ επιλει τα παρδοξα που περιγρφηκαν απ τους σγχρονους του υλιστς και σοσιαλιστς , οι οποοι δλωσαν τι το κοινωνικ κακ μπορε να εξηγηθε απ την αταξα στην κοινωνα, και τι να γκλημα εναι μια δικαιολογημνη και φυσιολογικ διαμαρτυρα ενντια σε μια δικη κοινωνα. Ο Ντοστογιφσκι εχε διαφορετικ, χριστιανικ ποψη για την ελευθερα και επκρινε δριμτατα μια ττοια δικαιολογα για την παρξη του του κακο στον κσμο. – Εναι το χριστιανικ στοιχεο των ργων του Ντοστογιφσκι επκαιρο σμερα; Πς σε επηρασε προσωπικ; – Εναι να περπλοκο ζτημα που απαιτε μια μακροσκελ απντηση, αλλ θα προσπαθσω να εμαι σντομος. Φυσικ, η πστη προρχεται πντα απ τον Θε. Αλλ στην περπτωσ μου, μπορ να πω τι ο Θες χρησιμοποησε τον Ντοστογιφσκι για να φτσει σε μνα, ενας πεισματρης και επαναστατικς νεολαος πως μουν εγ ττε. λα τα εμπδια που φαινταν να με χωρζουν απ την πστη γκρεμστηκαν απ τον αρχικ αληθιν Χριστιανισμ που περιγραψε αυτς ο Ρσος συγγραφας. ταν ο Ντοστογιφσκι που βοθησε τη γργορη μετβασ μου απ την αβεβαιτητα στη σταθερ πεποθηση τι η αλθεια βρσκεται στο Χριστιανισμ, και απ εκενη τη στιγμ η ζω μου γινε διαφορετικ και ουσιαστικ. Δεδομνου τι ο Ντοστογιφσκι ταν Ορθδοξος, και ποτ δεν εχα σχση με το Ρωμαιοκαθολικ παρελθν μου και ποτ δεν σκφτηκα να στραφ στον Προτεσταντισμ, αποφσισα να δσω στην Ορθοδοξα μια ευκαιρα και ρχισα να την μελετ. |
| Επιπλον, λχθηκε και αυτ για τον Φιλρετο, πρην Μητροπολτη Κιβου: «Ο διος θα καταλξει στην αινια καταστροφ, πως και ο Ιοδας. μως, λες αυτς οι συκοφαντες του πονηρο και οι ψευδες διδασκαλες θα εξαφανιστον απ τη Ρωσα και θα υπρχει ενιαα Ορθδοξη Εκκλησα, η Ρωσικ». «Θα ρθει ο καιρς, που θα χτυπιονται, θα χτυπιονται και ττε θα αρχσει παγκσμιος πλεμος. Και στο αποκορφωμα του πολμου θα πουν: ελτε να εκλξουμε ναν τσρο για λη την οικουμνη. Και θα τον εκλξουν! Τον αντχριστο θα εκλξουν ως παγκσμιο τσρο και κριο «ειρηνοποι» στη γη. Πρπει να ακομε προσεκτικ, πρπει να εμαστε προσεκτικο! Μλις αρχζουν να ψηφζουν ναν για λο τον κσμο, να ξρετε τι εναι αυτς ο διος. Οπτε, μην ψηφζετε». Ο γροντας Λαυρντιος, εν αντιθσει με τις ανοσιες φμες, μιλει για τους σχατους καιρος, σμφωνα με την Αγα Γραφ, το μυστηριακ βιβλο της Αποκλυψης που μας προειδοποιε τι λοι οι λαο θα ενωθον με επικεφαλς ναν κυβερντη-ψευδομεσσα, τον αντχριστο. Στην Ουκρανα υπρχε ακμα νας γνωστς ασκητς, πνευματικς της Ιερς Μονς Κομησης της Θεοτκου στην Οδησσ, ο μεγαλσχημος αρχιμανδρτης Ιωνς (Ιγκνατνκο). Εκδμησε εις Κριον στις 18 Δεκεμβρου του 2012. Λγο πριν απ το θνατ του, εχαν καταγρψει τα εξς: «– να χρνο μετ το θνατ μου, θα αρχσουν μεγλες αναταραχς, θα γνει πλεμος. λο αυτ θα διαρκσει δο χρνια. – Και πς θα ξεκινσουν λα; Η Αμερικ θα επιτεθε στη Ρωσα; – χι. – Η Ρωσα θα επιτεθε στην Αμερικ; – χι. – Πς θα γνει ττε; – Σε μια χρα που εναι μικρτερη απ τη Ρωσα, θα γνουν πολ μεγλες αναταραχς και θα χυθε πολ αμα. Και στη δνη του εμφυλου πολμου, σε αυτ τη μικρ χρα, θα παρασυρθον και η Ρωσα και οι Ενωμνες Πολιτεες και πολλς λλες χρες». Σχεδν να χρνο μετ το θνατ του, στα τλη του 2013 – αρχς του 2014, ρχισαν το Μαντν και τα αιματηρ γεγοντα στο Κεβο και την Οδησσ. Επσης, λεγε: «Δεν υπρχει ξεχωριστ η Ουκρανα και ξεχωριστ η Ρωσα. Υπρχει μια ενιαα Αγα Ρωσα. Εναι οι εχθρο που αποφσισαν να μας χωρσουν για να καταστρψουν την Ορθοδοξα στη Μικρ Ρωσα. μως, ο Κριος δε θα το επιτρψει». |
| Η ζω δεν εναι μνο λαμπερς στιγμς. σως οι θλιβερς εναι και περισστερες. λοι εμαστε νθρωποι, λοι χουμε τα αισθματ μας, τις αδυναμες μας, τα πθη μας, αλλ μσα απ τη μετνοια, την επανρθωση, την αλλαγ του εαυτο τους οι γιοι φταναν κοντ στον Θε. Και αυτο ξπεφταν, και αδικοσαν, και αυτο μποροσαν να θυμνουν να οργζονται, μποροσαν επσης να κνουν και αμαρτες, αλλ δεν απελπζονταν, μετανοοσαν και προχωροσαν παραπρα. Συνχιζαν το δρμο τους προς τον Θε, και ο Κριος, βλποντς τους, που ακοραστα προχωρνε προς Αυτν, πντα τους στριζε και τους καθοδηγοσε, και, τλος, τους δεχταν και τους δξαζε με λους τους αγους που Τον χουν ευαρεστσει. Ο Γροντας Γρηγριος ταν πολ απλς στο ντσιμο και στο φαγητ. Δεν του ρεσαν οι παινοι και προσπαθοσε να αποφεγει τη ματαιοδοξα. ταν ρχονταν προσκυνητς και ψαχναν τον καθηγομενο της Μονς, συχν, τους συστηνταν ως εργτης κηπουρς, και μνο αργτερα, κποια στιγμ στην ιερ ακολουθα, οι προσκυνητς καταλβαιναν τι εκενος ο απλς «εργτης» ταν και ο καθηγομενος. Ο γροντας Γρηγριος μοιρζει αντδωρο στο τλος της γιορτινς ιερς ακολουθας Ο Γροντας ταν το παρδειγμα σε πολλ για την αδελφτητα. ταν γρασε, λγω των πολλν και διφορων ασθενειν του, ο πατρ Γρηγριος δεν μποροσε πλον να κνει τις βαρις δουλεις. ταν ταν νος, ββαια, τα πντα τα κανε μνος του. Οικοδομικς εργασες στο μοναστρι; Ο Γροντας φερνε τις πτρες, το μπετν, το κοναμα. Εργασες καθαρισμο; Ο γροντας πρτος παιρνε τη σκοπα και σκοπιζε λη την ημρα, χωρς διλειμμα, απ το πρω μχρι το βρδυ, λο το μοναστρι. Παρεμπιπτντως, πολλς φορς λεγε τι το σκοπισμα ταν η αγαπημνη του δουλει: τα χρια εναι απασχολημνα, δε χρειζεται να σκφτεσαι, χεις το νου σου στην προσευχ. Τι λλο χρειζεται ο μοναχς;… Ο Γροντας, κθε μρα στις τρες η ρα, κατβαινε για ιερ ακολουθα. Εχα προλβει την εποχ που ο ρρωστος πλον γροντας σπρωχνε τον εαυτ του για δουλεις. Βεβαως, τα τελευταα χρνια, λγω των ασθενειν δεν μποροσε να κνει σκληρ σκηση, αλλ, οι διες οι αρρστιες ταν μια μορφ σκησης πνω και πρα απ τις ποιες ανθρπινες δυνμεις. |
| Μνο να φανταστετε: αναπνευστικ, καρδιακ, νεφρικ ανεπρκεια, κμποσες κολες στη σπονδυλικ στλη, ζαχαρδης διαβτης, σχεδν πλρης απλεια ρασης, ρρωστα πδια (απ τα γνατα και κτω ταν καφ χρματος λγω διαταραχν του κυκλοφοριακο). Και δεν εναι μνο αυτ αλλ εναι αρκετ για ναν νθρωπο στε να μην κατεβανει απ το κρεβτι. Και ο Γροντας μχρι το τλος ανγκαζε τον εαυτ του να συνεχζει. Ο Κριος του δωσε δυνμεις στε να κουβαλει αυτ το σταυρ. Τα τελευταα χρνια, δη βαρι ρρωστος, κθε πρω κατβαινε απ το κελλ, στελνε κποιον να χτυπ τις καμπνες και να προσκαλε την αδελφτητα που μλις ξυπνοσε στα κοιν διακονματα, και μετ, στη διρκεια της ημρας, ο διος πγαινε και βλεπε πς προχωρνε οι εργασες. Τον να τον βοηθοσε με τη συμβουλ του, τον λλον τον παρτρυνε: «λα πιο γργορα, πιο γργορα τελεωνε». Ανμεσα στους μοναχος λεγταν ακμα και να αστεο: Ο γροντας: «Δουλεετε, αδλφια, δουλεετε, δουλεετε, ο λιος εναι ακμα ψηλ». Η αδελφτητα: «Γροντα, γροντα, αυτ εναι το φεγγρι πια!» Αναμφβολα, στα μεγλα κατορθματα του γροντα μπορομε να πιστσουμε το τι δημιοργησε στο μοναστρι μια ατμσφαιρ που λοι ταν σοι. Δεν αναφρομαι τρα σε ξεχωριστ πρσωπα, αλλ γενικς δεν εχε καμι σημασα το ποιος εσαι εσ – απλς δκιμος ιερομναχος. λοι καναν τις διες δουλεις. Συγκομιδ ελις; λο το μοναστρι στις ελις. Ανγερση μιας νας εκκλησας; λοι παρνουν μρος στις εργασες με το σκυρδεμα. Δεν υπρχε ιεραρχικ διαφορ ανμεσα στους ανθρπους. Κυριαρχοσε αδελφικ αγπη. Πρα απ αυτ, οι ιερομναχοι και πιο μπειροι μοναχο λειτουργοσαν ως παρδειγμα για τη νεαρ αδελφτητα και τους ενπνεαν στα διακονματα, στην προσευχ και στις εργασες. Στην Ιερ Μον Δοχειαρου χω δει πολλ ττοια παραδεγματα: νας αδελφς ακμα και μετ απ μια πολ βαρι εργσιμη μρα να εναι τοιμος με χαρ να αναβλει την ανπαυσ του και να βοηθει λλον αδελφ. Και πρπει να πω τι η εργσιμη μρα στη Μον ρχιζε με την πρωιν ιερ ακολουθα που ρχιζε στις τρες το πρω και διαρκοσε 4-5 ρες, για να συνεχιστε μχρι τη δση του ηλου, με μοναδικ διλειμμα δο ωρν, μετ την ιερ ακολουθα. Συχν μως αυτ το διλειμμα ακυρωνταν. |
| «Οι ασκητς της Ουκρανας εχαν προειδοποισει, πρα πολλ χρνια πριν, για αυτ που συμβανουν τρα». Ο Μητροπολτης Πσκοβ και Πορχβ Τχων απαντει σε ερωτσεις ενοριτν. Μρος Α. Οι γροντες Λαυρντιος, Ζωσιμς και Ιωνς (…) Αποδεχτηκε τι ασκητς της Ουκρανας εχαν προειδοποισει, πρα πολλ χρνια πριν, για αυτ που συμβανουν τρα, μερικς φορς μχρι και με ακρβεια στις λεπτομρειες. Για τον ξω κσμο αυτς οι μαρτυρες δεν χουν σημασα. μως, για μας, τους ορθδοξους, εναι πολ σημαντικς. Ο γροντας Λαυρντιος του Τσερνγκοβ που αγιοκατατχτηκε πρσφατα (κοιμθηκε στην πλη Τσερνγκοβ, το 1950), λεγε: «Οι δικς μας οικεες λξεις εναι Ρωσα και ρωσικς. Και οπωσδποτε πρπει να ξρουμε, να θυμμαστε και να μην ξεχνμε, τι υπρξε Βπτιση της Ρωσας και χι Βπτιση της Ουκρανας. Το Κεβο εναι η δετερη Ιερουσαλμ και εναι η μητρα των ρωσικν πλεων. Η Ρωσα του Κιβου ταν να με τη μεγλη Ρωσα. Το Κεβο χωρς τη μεγλη Ρωσα και εκτς Ρωσας δε νοεται σε καμα περπτωση». Και στη συνχεια, πολ δυνατ και παραστατικ: «πως δεν μπορομε να χωρσουμε την Παναγα Τριδα, τον Πατρα και τον Υι και το γιο Πνεμα, τον να Θε, τσι δεν μπορομε να χωρσουμε τη Ρωσα, την Ουκρανα και τη Λευκορωσα. Και οι τρες μαζ εναι η Αγα Ρωσα. Να ξρετε, να το θυμστε και να μην το ξεχντε. Στην πλη του Κεβου δεν υπρχε ποτ Πατριρχης. Πατριρχες υπρχαν και ζοσαν στη Μσχα. Να φυλγεστε απ την αυτοχειροτνητη ουκρανικ ομδα (εκκλησα) και την ουνα». ταν ο συνομιλητς του γροντα, καθηγομενος της Λαρας των Σπηλαων του Κιβου πατρ Κρονδης, εξφραζε αντιρρσεις στον παππολη και λεγε τι οι αυτοχειροτνητοι και οι ουντες στην Ουκρανα εχαν εξαλειφτε, ττε ο παππολης προφητικ απαντοσε: «Ο δαμονας θα μπει μσα τους, και τσι θα πολεμον με σατανικ κακα ενντια στην ορθδοξη πστη και την Εκκλησα, μνο που θα χουν επασχυντο τλος και οι οπαδο τους θα χουν ουρνια τιμωρα απ τον Κριο Βασιλα των Δυνμεων». Και προειδοποιοσε: «Να εστε πιστο στο Πατριαρχεο Μσχας και σε καμα περπτωση να μην μπανετε σε οποιοδποτε σχσμα… ταν προκψει σχετικ ελευθερα, θα ανογουν εκκλησες και μοναστρια και θα τα αναστηλνουν, ττε λες οι ψευδες διδασκαλες θα βγουν στη φρα μαζ με τους δαμονες και τους κρυμμνους θεους (καθολικος, ουντες, αυτοχειροτνητους ουκρανος και λλους) και με λα τα δυνατ τους θα πολεμον στην Ουκρανα ενντια στην κανονικ Ορθδοξη Εκκλησα, την εντητ της και τη συνοδικτητ της. Η θεη εξουσα θα στηρζει αυτος τους αιρετικος, και γι αυτ θα αρπζουν απ τους ορθδοξους τις εκκλησες και θα δρνουν τους πιστος. Ττε, ο Μητροπολτης Κιβου (που δεν εναι ξιος του αξιματς του) μαζ με τους ομοδετες αρχιερες και ιερες του θα αναστατσει σχημα την Ρωσικ Εκκλησα». |
| Ο γροντας εκτιμοσε πρτα απ λα την υπακο των μοναχν. Τον υπκουο τον αγαποσε και του φερταν ιδιατερα. Καμι φορ ταν και αυστηρς, δεν του ρεσαν οι περιττς συζητσεις την ρα της εργασας, επειδ ζητοσε απ την αδελφτητα προσευχ. Η περσσεια φαινομενικ αυστηρτητ του, ταν ο τρπος με τον οποο επιδωκε την ανατροφ των λλων. Συχν, βλεπα στο γροντα δο διαφορετικος ανθρπους. Αλλις ταν στη δουλει, και τελεως αλλις στο κελλ του. Στη δουλει μποροσε να τους φωνζει λους, να τους μαλνει, να τους ταπειννει συνχεια. Στο κελλ, μως, ταν ρεμος και αγαπητικς νθρωπος, γρω απ τον οποον μαζευταν η αδελφτητα και διβαζαν κποιο βιβλο, συζητοσαν ειρηνικ μιλοσαν μεταξ τους για την περασμνη μρα. Ο Γροντας θελε ο καθνας να κνει την σκησ του, σκηση που υπερβανει τις δυνμεις τους, σκηση συνεχ, που δεν υπρχουν οτε ρεπ οτε διακοπς. Αφο ο διβολος δεν κοιμται και διαρκς επιδικει να πινει τον μοναχ στα δκτυα του και δεν πει διακοπς. Γι’ αυτ και το μοναχ, δεν τον ωφελε η ξεκοραση. λη η ζω και ο μχθος του να προσβλπουν στη μλλουσα ζω και τη μλλουσα ανταμοιβ. Ο χρνος της ζως εναι μικρς, θα περσει γργορα. Οι κποι μως που κναμε εδ εις δξα Θεο, θα παραμνουν με τον νθρωπο για πντα. Απ τη νεαρ του ηλικα, ταν ο Γροντας ταν 25 ετν, διαγνστηκε με ζαχαρδη διαβτη πολ σπνιας μορφς. Αυτ σμαινε συνεχες δαιτες, απαγορεσεις πτε για το να, πτε για το λλο. Γενικς, οι γιατρο του λεγαν τι εσ πτερ, δε θα ζσεις για πολ. Οι γιατρο μως εχαν πεθνει καιρ πριν, εν ο γροντας ζησε μχρι τα 76 τη με το λεος του Θεο. Ζοσε ο νθρωπος. Ζοσε και ασκτευε. Ζοσε και κοπαζε. Κουβαλοσε τον τερστιο και βαρ του Σταυρ. Τον κουβλησε μχρι το τλος, υπομνοντας θλψεις, στεναχριες, αρρστιες και κακουχες για το Χριστ. Πιστεουμε τι ο Κριος και Θες μας χει δεχτε τον Γροντα Γρηγριο, τον πιστ Του δολο και υπηρτη, στη Βασιλεα Του, στη Βασιλεα Του Ουρνιου μας Πατρα. Τλειωσε ο επγειος δρμος του. Ολοκληρθηκε η επγεια ζω του και ρθε η αιωνιτητα. Για αυτος που αφιρωσαν τη ζω τους στον Θε αυτ εναι η χαρ. Να απομακρνεται απ τη γη προς τον Ουραν, πως λεγε ο γιος Απστολος Παλος «…επιθυμ να φγω απ’ αυτν τον κσμο και να εμαι μαζ με τον Χριστ, που εναι το καλτερο απ’ λα» (Φιλ 1,23). Και τρα θα προσευχμαστε και θα ζητμε απ τον γροντα να πρεσβεει για μας ενπιον του Θεο. |
| Ο Γροντας με παρηγοροσε πατρικ, και μετ ψλναμε «Χριστς Ανστη», αυτς στα ελληνικ και εγ στα ρωσικ… Να, μλλον, πο ξεκινει η ανσταση της ψυχς μας. Τι κρμα που δεν μπορομε να τη διατηρομε αυτ τη συγκνηση. Στη συνχεια, λα ξαναγυρζουν πσω στη θση τους, γνεσαι πως πριν, και μνο αυτς οι αναμνσεις βοηθνε, τουλχιστον μερικς φορς, να σκφτεσαι την αναξιτητ σου. Ττε, θυμμαι, ο Γροντας μου επε: «Πρπει να ψξεις μοναστρι που ο πνευματικς σου πατρας θα σε αγαπει». Ττε και εγ, συγκινημνος μχρι τα βθη της καρδις μου, αμσως του επα: «Ευλογετε να μενω». Και λαβα την ευλογα του γροντα. Ττοια θαυμσια γνωριμα εχαμε. Η πρτη περοδος εναι πντα ξεχωριστ. Και στην οικογνεια, και στην Εκκλησα, και στο μοναστρι, σο για τον καθνα τα πργματα εναι καινοργια, μχρι που η ζω να γνει ρουτνα. Αχ, να μποροσαμε να επιστρψουμε σε εκενη την εποχ και να ζομε εκε για πντα! Αλλ, ο Θες θλει να μας κνει ανδρεους, να μας αναθρψει «εις μτρον ηλικας του πληρματος του Χριστο», θλει να μας μθει τις αρετς, την ταπενωση, την αγπη. Θλει να μας αναθρψει και να μας οδηγσει στην πνευματικ και ηθικ τελειτητα, και οι καιρο των δοκιμασιν, των θλψεων και των κπων εναι απαρατητοι και αναπφευκτοι. Ο αρχιμανδρτης Γρηγριος, καθηγομενος της Ιερς Μονς Δοχειαρου στο γιο ρος θω Η λη ζω του Γροντα ταν μια διαρκς σκηση. Γεννθηκε στο νησ της Πρου που οι πρτοι του δσκαλοι ταν μοναχο απ την Ιερ Μον Λογγοβρδας, και πνευματικς του πατρας ταν ο γροντας Φιλθεος (Ζερβκος), που τρα βρσκεται στο αγιολγιο της Εκκλησας της Ελλδας. Απ την ηλικα των 12 ετν, ο Γροντας με την πρνοια του Θεο βρθηκε υπ την πνευματικ καθοδγηση του σιου γροντα Αμφιλχιου (Μακρ), που ζοσε στο νησ της Πτμου, και που ταν νας απ τους δημοφιλστερους λληνες γροντες του 20 ου αινα. ταν ο διος ο γροντας Αμφιλχιος που τον κειρε μοναχ μετ απ χρνια. Μχρι το τλος των ημερν του, ο πατρ Γρηγριος τρεφε ιδιατερη αγπη στους δο γροντες, στο γροντα Φιλθεο και τον γροντα Αμφιλχιο. Πντα προσευχταν σε αυτος και λμβανε βοθεια απ τον Κριο με τις μεσιτεες τους. |
|
|
