1030. Cic. De amicitia, 6, 22: Quid dulcius, quam habere, quicum omnia audeas sic loqui ut tecum etc. 1031. У Krab. разстановка: non ut. 1032. Cic. De off. III, 10, 44: Nam si omnia facienda sint, quae amici velint, non amicitiae tales, sed conjurationes putandae sint. De amic. 11, 38: Quod si rectum statuerimus vel concedere amicis, quidquid velint etc. 13, 44: Haec igitur prima lex amicitiae sanciatur, ut ab amicis honesta petamus etc. 1033. Cic. De amic. 14, 50. Quamobrem hoc quidem, Fanni et Scaevola, constat, ut opinor, bonis inter bonos quasi necessariam benevolentiam esse etc.; 22, 82: Par est autem, primum ipsum esse virum bonum, tum alterum similem sui quaerere. 1034. Cic. De off. I, 38, 137: Magnam autem partem clementi castigatione licet uti, gravitate tamen adjuncta, ut severitas adhibeatur et contumelia repellatur. De amic. 24, 88: Nam et monendi animi saepe sunt, et objurgandi; et haec accipienda amice, cum benevole fiunt. 1035. Cic. De amic. 21, 81: Quanto id magis in homine fit natura, qui et se ipse diligit, et alterum anquirit, cujus animum itatum suo misceat, ut efficiat paene unum ex duobus? 1036. Ibidem, 80: est enim is quidem tamquam alter idem. 1037. Ibidem, 11, 40: Haec igitur lex in amicitia sanciatur; ut neque rogemus res turpes, nec faciamus rogati. 1038. Ibidem, 14, 51: Non enim tam utilitas parta per amicum, quam amici amor ipse delectat… Atque haud scio, an ne opus sit quidem, nihil unquam omnino deesse amicis. 1039. Ibidem, 15, 52: Haec enim est tyrannorum vita; in qua nimirum nulla fides, nulla caritas, nulla stabilis benevolentiae potest esse fiducia; omnia semper suspecta, atque sollicitä nullus locus amicitiae. И ниже: Coluntur tamen simulatione… 1040. В греческом тексте и в Вульгате этот стих читается немного не так. Прежде всего у св. Амвросия пропущено одно предложение: (чтобы они), когда обнищаете (приняли вас в вечныя обители) οταν κλπητε — cum defeceritis. «В вечныя обители» у св. Амвросия дополнено местоимением «свои». 1041. Греч.: ς πιτοαυτ γλχανας δσματα; Вульгата: qui simul mecum dulces capiebas cibos.

http://predanie.ru/book/220196-tvoreniya...

698 Cic. De amicitia, 6, 22: Quid dulcius, quam habere, quicum omnia audeas sic loqui ut tecum etc. 700 Cic. De off. III, 10, 44: Nam si omnia facienda sint, quae amici velint, non amicitiae tales, sed conjurationes putandae sint. De amic. 11, 38: Quod si rectum statuerimus vel concedere amicis, quidquid velint etc. 13, 44: Haec igitur prima lex amicitiae sanciatur, ut ab amicis honesta petamus etc. 701 Cic. De amic. 14, 50. Quamobrem hoc quidem, Fanni et Scaevola, constat, ut opinor, bonis inter bonos quasi necessariam benevolentiam esse etc.; 22, 82: Par est autem, primum ipsum esse virum bonum, tum alterum similem sui quaerere. 702 Cic. De off. I, 38, 137: Magnam autem partem clementi castigatione licet uti, gravitate tamen adjuncta, ut severitas adhibeatur et contumelia repellatur. De amic. 24, 88: Nam et monendi animi saepe sunt, et objurgandi; et haec accipienda amice, cum benevole fiunt. 703 Cic. De amic. 21, 81: Quanto id magis in homine fit natura, qui et se ipse diligit, et alterum anquirit, cujus animum itatum suo misceat, ut efficiat paene unum ex duobus? 705 Ibidem, 11, 40: Haec igitur lex in amicitia sanciatur; ut neque rogemus res turpes, nec faciamus rogati. 706 Ibidem, 14, 51: Non enim tam utilitas parta per amicum, quam amici amor ipse delectat… Atque haud scio, an ne opus sit quidem, nihil unquam omnino deesse amicis. 707 Ibidem, 15, 52: Haec enim est tyrannorum vita; in qua nimirum nulla fides, nulla caritas, nulla stabilis benevolentiae potest esse fiducia; omnia semper suspecta, atque sollicita: nullus locus amicitiae. И ниже: Coluntur tamen simulatione… 708 В греческом тексте и в Вульгате этот стих читается немного не так. Прежде всего, у св. Амвросия пропущено одно предложение: (чтобы они), когда обнищаете (приняли вас в вечные обители) οταν κλπητε – cum defeceritis. «В вечные обители» у св. Амвросия дополнено местоимением «свои». Читать далее Источник: Творение св. Амвросия, епископа Медиоланского. Об обязанностях священнослужителей (De officiis ministorum)./пер. с латин. Гр. Прохорова под ред. Л. Писарева. – Москва- Рига: Благовест. 1995. – 412 с./Об обязанностях священнослужителей. Книги 1-3. – 1-380 с. Вам может быть интересно:

http://azbyka.ru/otechnik/Amvrosij_Medio...

716 Неокесария называлась также Кесарией (Понтийской). Synodicon vetus называет ее: Kαισρεια το Пντου. Fabricius, Biblioth. ed. Herless. XX, 368. См. Maassen, I, 124. 717 Замечательно, что в письме Григораса, армянского католикоса, к греч. императору Мануилу поместные соборы, принимаемые Армянской церковью, перечисляются в следующем порядке: Анкирский, Кесарийский, Неокесарийский, Гангрский, Лаодикийский и Сардикийский (в Кесарии, противу волшебств женских, в Неокесарии, противу распутства). Худобашева, Историч. памятники вероучения Армянской церкви, относящ. к XII ст. Спб. 1847, стр. 251. Не есть ли упоминаемый здесь собор Кесарийский тот же Неокесарийский? Не явились ли два собора вместо одного потому, что один (Неокесарийский) имел в собрании соборных правил два названия? И не явилось ли одно из этих названий (в Кесарии) в армянских переводах греческих правил таким же образом, как и в латинских? Только в латинских переводах название это отнесено к Анкирскому собору, а в армянских к несуществовавшему особому собору, Кесарийскому (Нельзя думать, чтобы здесь разумелся арианский собор в Кесарии Палестинской, 384 г.). 718 В двух рукописях (Фрейзингенской и Вюрцбургской) Исидорова перевода, сделано следующее замечание относительно подписей епископов: Convenerunt autem іn synodum memoratam Anquirae (…) (Слово неразборчиво – примечание электронной редакции) hii, quorum nomina et loca in Graeco sermone continentur. Maassen, I, 125–126. Cp. у Migne, LVI, col. 754, примечание t, сделанное Баллерини. 720 Так можно думать потому, что означенное изложение веры нашло себе сочувствие только у некоторых отцов собора: большинство, как видно, было против дополнения Никейского символа. Если первые были на стороне внесению, то вторые были против внесения в кодекс этого определения. Отсюда могли быть две редакции с изложением веры Сардикийского собора, и без него. 722 Изложение веры направлено против Ариан, но в нем, по мнению некоторых исследователей (Биния и Александра Наталиса), вместо ουσα употребляется πστασις, и наоборот. Hefele, I, 534. Латинский, ниже упоминаемый, перевод – у Баллерини. Migne, LXVI, col. 854–56. Здесь этого смешения не заметно.

http://azbyka.ru/otechnik/Mihail_Ostroum...