| 48 Βλ. Ιωννου του Σινατου, Κλμαξ, μεταγλωττισθεσα υπ Ιερεμου Σινατου, εκδοθεσα το πρτον εν τει 1774 εν Βενετα, Λγος Ι´, η´, εκδ. «Αστρ», Αθναι 1969, σ. 145. 49 Γκαμλα ονομζεται η βουνοκορφ της Πνδου Ππιγγο-Τμφη, επειδ το σχμα της μοιζει με καμλα. 50 Ο Γροντας αποκαλπτοντας εξομολογητικ το γεγονς αυτ, αποκαλπτει συγχρνως το μαρτυρικ του φρνημα, το οποο πγαζε απ την αγπη του για τον Χριστ. Η αγπη αυτ κατφλεγε την καρδι του και τον παρακινοσε προς κθε υπερβολ ασκσεως και οδνης. Το κνητρο δηλαδ για την αντιμετπιση αυτν του πειρασμο δεν ταν το μσος προς το σμα, αλλ η αγπη του για τον Χριστ. (Παρμοια παραδεγματα μαρτυρονται και στους βους των Αγων. Βλ. Βος Οσου Μαρτινιανο, 13 Φεβρουαρου). Ο Γροντας ανφερε το γεγονς αυτ, για να τονση τι με την κατκριση απομακρνεται απ τον νθρωπο η Χρις του Θεο· σε καμμι περπτωση δεν θα υπεδεκνυε παρμοια αντιμετπιση ενς σαρκικο πειρασμο. 52 Βλ. Το Μγα Γεροντικν, τμος Α´, κεφ. Γ´, παρ. 51, κδ. Ι. Ησυχαστηρου «Το Γενσιον της Θεοτκου», Πανραμα Θεσσαλονκης, 1994, σ. 344. 53 Βλ. Του Οσου πατρς ημν Ισακ, Τα ευρεθντα ασκητικ, Επιστολ Δ´, εκδ. Βασ. Ρηγοπολου, Θεσσαλονκη 1977, σ. 383. 57 Ο Γροντας εχε επτ αδλφια. Αυτν την εποχ οι τρεις μεγαλτερες αδελφς του εχαν δη δημιουργσει οικογνεια. 74 Βλ. ξ. 11, 1–3 και 12, 36–37. Οι Ισραηλτες, λγο πριν απ την ξοδ τους απ την Αγυπτο, εχαν δανεισθ κατ εντολν του Θεο απ τους Αιγυπτους σκεη ασημνια και χρυσ και ιματισμ. Αυτ δεν τα επστρεψαν, γιατ στην συνχεια θανατθηκαν τα πρωττοκα των Αιγυπτων και ο Φαρα φοβθηκε και τους διωξε αμσως απ την Αγυπτο. 77 Λαμαργα: Τα κλαδι που απομυζντας τον χυμ του δνδρου αναπτσσονται υπερβολικ, αλλ δεν δνουν καρπ. 83 Η αδελφ που κανε την ερτηση εχε υπ ψιν της περιπτσεις ανθρπων που χρησιμοποιοσαν το νομα του Γροντα, για να εξυπηρετσουν συμφροντ τους για να πεσουν τον κσμο να δεχθ πλανεμνες ιδες τους. 84 Ο Γροντας σ αυτς τις περιπτσεις συνθως χρησιμοποιε το μριο «σν» αντ του «ως», που εναι το ορθ. |
| χαρε, τς βασιλεας τ απρθητον τεχος. Χαρε, δι " ς εγερονται τρπαια. χαρε, δι " ς εχθρο καταππτουσι. Χαρε, χρωτς το εμο θεραπεα, χαρε, ψυχς τς εμς σωτηρα. Χαρε, Νμφη ανμφευτε. Χαρε, Νμφη ανμφευτε. πανμνητε Μτερ, η τεκοσα τν πντων Αγων αγιτατον Λγον (γ " ), δεξαμνη τν νν προσφορν, απ πσης ρσαι συμφορς παντας, κα τς μελλοσης λτρωσαι κολσεως τος σο βοντας, Αλληλοα. Αλληλοα. γγελος πρωτοσττης, ουρανθεν επμφθη, ειπεν τ Θεοτκω τ Χαρε (γ " ) κα σν τ ασωμτω φων, σωματομενν σε θεωρν Κριε, εξστατο κα στατο, κραυγζων πρς αυτν τοιατα. Χαρε, δι " ς η χαρ εκλμψει, χαρε, δι " ς η αρ εκλεψει. Χαρε, το πεσντος, Αδμ η ανκλησις, χαρε τν δακρων τς Εας η λτρωσις. Χαρε, ψος δυσανβατον ανθρωπνοις λογισμος, χαρε, βθος δυσθερητον κα Αγγλων οφθαλμος. Χαρε, τι υπρχεις Βασιλως καθδρα, χαρε, τι βαστζεις τν βαστζοντα πντα. Χαρε, αστρ εμφανων τν λιον, χαρε, γαστρ ενθου σαρκσεως. Χαρε, δι " ς νεουργεται η κτσις, χαρε, δι " ς βρεφουργεται Κτστης. Χαρε, Νμφη ανμφευτε. Χαρε, Νμφη ανμφευτε. Κοντκιον χος πλ. δ " Αυτμελον Τ υπερμχω στρατηγ τ νικητρια, ως λυτρωθεσα τν δεινν, ευχαριστρια, αναγρφω σοι η Πλις σου, Θεοτκε, αλλ " ς χουσα τ κρτος απροσμχητον, εκ παντοων με κινδνων ελευθρωσον να κρζω σοι, Χαρε, Νμφη ανμφευτε. Συναξριον Τ αυτ ημρα, Σαββτω τς πμπτης Εβδομδος τν Νηστειν, εορτζομεν τν Ακθιστον μνον τς Υπεραγας Δεσπονης ημν Θεοτκου, κα Αειπαρθνου Μαρας. Στχοι · Υμνοις απναις ευχαρστως η Πλις, · Τν εν μχαις γρυπνον μνε Προσττιν. Τας τς σς υπερμχου τε κα απροσμχου Μητρς πρεσβαις, Χριστ ο Θες τν περικειμνων κα ημς απλλαξον συμφορν, κα ελησον ημς, ως μνος φιλνθρωπος. Ωδ ζ " Ο Ειρμς Ουκ ελτρευσαν, τ κτσει οι θεφρονες, παρ τν κτσαντα αλλ πυρς απειλν, ανδρεως πατσαντες, χαροντες ψαλλον. Υπερμνητε, Ο τν Πατρων Κριος, κα Θες ευλογητς ε. · Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. |
| Δξα... Κα νν... Θεοτοκον Η μνη κυσασα, τν ποιητν το παντς, η μονη κοσμσασα, τν ανθρωπτητα, τ τκω σου χραντε, ρσα με τν παγδων, το δολου Βελαρ, στσν με επ πτραν, τν Χριστο θελημτων, αυτν εκδυσωποσα εκτενς, ν εσωμτωσας. Κανν Κατανυκτικς ο η ακροστιχς νευ Ειρμν κα Θεοτοκων Καθαρτικος με δκρυσιν πλνον, Λγε.Ποημα Ιωσφ. Ωδ α " χος δ " Ο Ειρμς Ο πατξας Αγυπτον, κα Φαρα τν τραννον, βυθσας εν θαλσση, λαν δισωσας δουλεας, Μωσακς δοντα, ωδν επινκιον, τι δεδξασται. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Κεκρυμμνως πρττοντα, ργα το σκτους Κριε, μ φανερς ελγξης, μ στηλιτεσης επ πντων, αλλ φωτ λμπρυνον γνησας μετανοας, Σωτρ κα σσν με. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Αμαρτας πντοτε, εφ " αμαρτας Δσποτα, ο σωτος συνπτω, κα ουκ αισθνομαι το φβου, το σο ποτ Κριε, δι με πρ το τλους σσον, οικτερησον. Μαρτυρικ Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Θυρε σκεπμενοι, τς ευσεβεας γιοι, κατχοντες ως ξφος Σταυρο τ πλον, πρς τν πλην το δυσμενος, νδοξοι εξλθετε, κα τοτον κατηδαφσατε. Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Αιμοβρους λοντας, κα ξφη κατατμνοντα, κα βρσματα λεβτων, ξεσμος ονχων, σπαθισμος τε κα αλγειν, βσανα, οι Μρτυρες, οι θεοι ουκ επτοθησαν. Θεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Τν σκηνν τν χραντον, κα κιβωτν κα τρπεζαν, τ ρος ο ετμθη, νευ χειρς ανθρπου, λθος ο το παντς Κριος, Μαραν τν Παρθνον, μνοις τιμσωμεν. Κανν το Προδρμου, ο η Ακροστιχς: Ωδν πλκω σοι ευκτικν, μκαρ πθω. Ιωσφ. Ο Ειρμς Τρισττας κραταιος, ο τεχθες εκ παρθνου, απαθεας εν βυθ, ψυχς τ τριμερς, καταπντισον δομαι, πως σοι ως εν τυμπνω τ νεκρσει το σματος, επινκιον σω μελδημα. Στχ. Βαπτιστ το Χριστο πρσβευε υπρ ημν. Ως μγιστος αστρ, το Ηλου προτρχων, κατεφτισας τν γν, τας λμψεσι τας σας, Βαπτιστ, θεν κρζω σοι. Φτισν μου τν καρδαν, τας δεινας αμαυρτησι, τν απερων πταισμτων τυφλττουσαν. |
| Δξα... Τ προσταχθν μυστικς Ως εις λειμνα αρετν ανθηφοροντα, τν θεοφρων Ασκητν περιπατοντες, τς οσμς πληρομεθα τς ηδυπνου, τος θλοις γρ στομωθντες τν πειρασμν, τ σμα τ εγκρατεα δουλοπρεπς, καθυπταξαν πνεματι, αγγελικν επ γς, πολιτεαν βισαντες, δξης ον ηξιθησαν. Κα νν... Θεοτοκον μοιον Τν Ασωμτων σου Χριστ, κα το Προδρμου, τν Μαθητν, τν Προφητν, κα τν Μαρτρων, τν Αγων απντων τε, κα τν Οσων, πρεσβεαις τς απειρνδρου κα αγαθς, Μητρς σου, εκδυσωπομενος, δς ημν, τ φωτ σου πορεεσθαι, κα καταξωσον ημς, τυχεν τς Βασιλεας σου, δι σπλγχνα ελους σου. Ωδ α " χος πλ. δ " σμα αναπμψωμεν Πντες εν ωδας πνευματικας, τος εν ασκσει λμψαντας, θεους Πατρας ημν, υμνσωμεν συμφνως, ος νεγκεν Αγυπτος, Θηβας κα Λιβη, πας τπος, κα πλις, κα χρα. Χαροις Μοναστν ο αρχηγς, Αντνιε παννδοξε, Αμμον ο θεοφρος, τ τς νηστεας κλος, Αρσνιε Αγγελε, κρτος τς ησυχας, κα Αμμωνς ο πνευματοφρος. Τρπου σκεος ντως το Θεο, Αγθων ιερψυχε, Αχιλλ κα Αμη, τ νθη τς ερμου, Ανοβ, κα Αλνιε, Αμοναθ, κα νθιμε, τν αρετν φαιδρο μαργαρται. Λχνοι διακρσεως ημν, υμνεσθω ρης σμερον, κα Απολλς ο μγας, υπακος δ φτα, Αθρ κα Ακκιος, τοτοις κα Αββακρης, συνεκλμπει, ως τις εωσφρος. ρος πολιτεας υψηλς, ανφανεν Αυξντιος, αθλητς δ αγνεας, Αβρμιος, ο μγας, μεθ " ν Αφροδσιος, στλος τς εγκρατεας ανεδεχθη, σν Αθηνοδρω. Λμπει ως αστρ εν ουραν, εν ασκητας Αμμνιος κα ο θεος Αννας, αυγζει δ σν τοτοις, κα ο μγας Αντοχος, Αγαπητς ο πνυ, ες τις λλος, σν τοτοις αυγζει. μνοις ευφημομεν ιερος, τν μγαν Αθανσιον, τν εν τ ρει λαμπρς, ασκσαντα το " Αθω, φωστρα τν μγιστον πσης τς οικουμνης, ο πρεσβεαις σωζμεθα πντες. Βοις θεοπνεστοις αληθς, Παρδεισος εδεχθητε, τς Εκκλησας σοφο μακριοι Πατρες, ο πντες κατ " νομα, υπρ ημν πρεσβεαν, τ Κυρω ποιετε απαστως. Μαρτυρικν Δετε φιλομρτυρες πιστο, τιμσωμεν τος Μρτυρας, εν ετησοις ωδας, κα σμασιν εν πστει, Χριστ τ Θε ημν, δοντες κα βοντες, σωμν σοι τ μνω Δεσπτη. |
| Δξα... Υπερτελεσττη, Μονς, υπρθεε τρισυπστατε, αγννητε Πτερ, κα Υι μονογενς, Πνεμα εκ Πατρς εκπορευθν, δι " Υιο δ φανν, ουσα μα κα φσις, κυριτης βασιλεα, σσον πντας ημς. Κα νν... Θεοτοκον Μνη εισγαγες, τ ανθρωπτητι ξνην γννησιν, μνη ουχ υπστης, τν εκ φσεως φθορν, σπορον αφθρως, τοκετν υπομενασα, δι σε ως Θεοτκον, κατ χρος οι πιστο, Αγν δοξζομεν. Καταβασα δετε, δετε, τι εγ ειμι ο Θες υμν, ο πρ τν αινων γεννηθες εκ το Πατρς, κα εκ τς Παρθνου επ " εσχτων, πλν ανδρς κυηθες, κα λσας τν αμαρταν, το προπτορος Αδμ, ως φιλνθρωπος. Ωδ γ " Ουκ στιν γιος, ως ο Κριος Εις λλον Παρδεισον, εισιντες αρετν, τν θεσπεσων Πατρων, τος τοτου γευσμεθα, αειζωοπαρχου, εμψχου τρυφσεως, πιστς ανευφημοντες αυτος. Τιμσθω Ευθμιος, ο φαντατος αστρ, ο εωσφρος Ελλδιος, Εφραμ ο θεπνευστος, συν Ευλογω τ πνυ, οι ργοις κα θαμασιν, αστρψαντες τος πρασιν. Υμνεσθω εν σμασι, Ζωσιμς ο θαυμαστς, κα Ζαχαρας ο πντιμος, κα Ζνων, κα Ζλος, Ησαας ο μγας, Ηλας ο νδοξος, σν τοτοις γεραιρσθωσαν. Τς Θρμης Θεδωρον, τν πανγαστον υμν, κα το Ενντου τν πνυμνον, μεθ " ν κα Θεδουλον, σν Θεων αναμλπω, τιμ τν θεσπσιον, κα μγαν Θεοδσιον. Αινεσθω Θεκτιστος, ο πανριστος ποιμν, κα ο υψνους Θαλσσιος, ο μγας Θεδωρος, ο κληθες Συκετης, σημεοις κα τρασι, φανες επ τς γς υψηλς. Αστρες ανσχουσιν, λλοι πλαι παμφαες, ο κολοβς Ιωννης, σν τος εν τ κλμακι, τρισ φαεσφροις, σν πλεοσιν λλοις τε, ενδξως καταλμποντες. Μαρτυρικν Τιμσωμεν σμασι, κα ωδας πνευματικας, οι συνελθντες φιλορτοι, Μαρτρων τν πνσεπτον, κα ετσιον μνμην, αε γρ πρεσβεουσι Χριστ, υπρ το γνους ημν. Δξα... Τρις ομοοσιε, κα υπρθεε Μονς, η διαιρσει τν νωσιν κα μπαλιν χουσα, τος προσποις τν φσιν, εις ν ημς σναψον θλημα τν σν εντολν. Κα νν... Θεοτοκον Σκηνν σε θετευκτον, προδιγραψε Μωσς, τος Σεραφμ συγκαλπτουσαν, Αγων τ για, προτυπν σου Παρθνε, τν τκον τν χραντον, Χριστν σαρκ τραφσεσθαι. |
| Εις νδειξιν δε τοτου και βεβαωσιν εγνετο και η παροσα Πατριαρχικ μν και Συνοδικ Πρξις, καταστρωθεσα μεν και υπογραφεσα εν τδε τω Ιερ Κδικι της καθ’ ημς Αγας του Χριστο Μεγλης Εκκλησας, εν σω δε απαραλλκτω σταλεσα τη Ιερ Κοιντητι του Αγου ρους, προς επ’ εκκλησας ανγνωσιν και κατθεσιν ετα εν τοις Αρχεοις αυτς, Εν τει σωτηρω, βιε´, κατ μνα Ιανουριον ιβ´ Επινεμσεως Η´ Ο Πατριρχης Κωνσταντινουπλεως αποφανεται Βαρθολομαος ο Σικγου Ικωβος ο Ελβετας Ιερεμας ο Τορντο Σωτριος ο Κρτης Ειρηναος ο Σμης Χρυσστομος ο Βοστνης Μεθδιος ο Μεξικο Αθηναγρας ο Γορτνης και Αρκαδας Μακριος ο Αρκαλοχωρου Ανδρας ο Βελγου Αθηναγρας ο Λρου, Καλμνου και Αστυπαλαας Πασιος ο Κυδωνιν Αθηναγρας Ο γιος του πονεμνου λαο: σιος Πασιος Αγιορετης Ο πρωτοπρ. Χαρλαος Παπαγεωργου, Εφημριος Μητροπολιτικο Ναο Αγου Νικολου, μιλει για την οσιακ μορφ του Γροντα Πασου και την αγπη του για τον πονεμνο νθρωπο. (απομαγνητοφωνημνη συνντευξη) Εναι μεγλη ευλογα η παρουσα των συγχρνων αγων και με πολ πνευματικ χαρ λοι μας δεχθκαμε την αγιοκατταξη του γροντος Πασου του Αγιορετου του οποου εχαμε μα μικρ, ελχιστη εμπειρα. Ζουσε ουσιαστικ την παρουσα της Χριτος σε να απλ αν θλετε και ταλαιπωρημνο ανθρπινο σαρκο. Ο γροντας Πασιος ταν να γεροντκι εξαιρετικ συμπαθς, πατρικ, με πολ-πολ αγπη που αν το βλεπες στο δρμο σου δεν του δινες ιδιατερη σημασα, αλλ εξπεμπε τερστια πνευματικ δναμη. Αυτς λοιπν ο νθρωπος του Θεο σε πιανε απ το χρι και ανλογα με το τι του ζταγες και τι του λεγες σου μετφερε αυτ, σου μετγγιζε μλλον αυτ τη Χρη του Θεο και φευγες αναπτερωμνος, χωρς να εναι πνευματικς, χωρς να χει το χρισμα της αφσεως των αμαρτιν, εν τοτοις μως εχε το ιδιατερο χρισμα της ουσιαστικς ρσης των βαρν του ανθρπου. Η αγιοκατταξη του γροντος Πασου, του οσου πλον Πασου, του Αγιορετου εναι μα απντηση στους βεβαρημνους αδελφος μας. Διτι πως γραψε μα εφημερδα αυτς τις ημρες και ειπθηκε και στα μσα μαζικς ενημρωσης και επικοινωνας ο γιος του λαο, ο γιος του πονεμνου λαο, ο νεοφανς αστρ Πασιος ξερε να παρνει τον ανθρπινο πνο με να χαμγελο, με να περαγμα, με να γγιγμα και μ’ αυτν τον τρπο να σου χαρζει την παρουσα της Χριτος και την ασθηση του Παραδεσου. |
| Επωμεν κα υπρ εαυτν, τ Κριε, ελησον, (γ» ). Ο Χορς ψλλει χος γ« Τν ωραιτητα τς Παρθενας σου, κα τ υπρλαμπρον τ τς αγνεας σου, ο Γαβριλ καταπλαγες, εβα σοι Θεοτκε, Πον σοι εγκμιον, προσαγγω επξιον, τ δ ονομσω σε; απορ κα εξσταμαι. Δι ως προσετγην βο σοι, Χαρε, η Κεχαριτωμνη. ο Ιερες Δι» ευχν... ο Χορς Αμν. ΣΤΑΣΙΣ Α» γγελος πρωτοσττης, ουρανθεν επμφθη, ειπεν τ Θεοτκω τ Χαρε (γ») κα σν τ ασωμτω φων, σωματομενν σε θεωρν Κριε, εξστατο κα στατο, κραυγζων πρς αυτν τοιατα. Χαρε, δι» ς η χαρ εκλμψει, χαρε, δι» ς η αρ εκλεψει. Χαρε, το πεσντος , Αδμ η ανκλησις, χαρε τν δακρων τς Εας η λτρωσις. Χαρε, ψος δυσανβατον ανθρωπνοις λογισμος, χαρε, βθος δυσθερητον κα Αγγλων οφθαλμος. Χαρε, τι υπρχεις Βασιλως καθδρα, χαρε, τι βαστζεις τν βαστζοντα πντα. Χαρε, αστρ εμφανων τν λιον, χαρε, γαστρ ενθου σαρκσεως. Χαρε, δι» ς νεουργεται η κτσις, χαρε, δι» ς βρεφουργεται Κτστης. Χαρε, Νμφη ανμφευτε. Χαρε, Νμφη ανμφευτε. Βλπουσα η Αγα, εαυτν εν αγνεα, φησ τ Γαβριλ θαρσαλως. Τ παρδοξν σου τς φωνς, δυσπαρδεκτν μου τ ψυχ φανεται, ασπρου γρ συλλψεως τν κησιν πς λγεις; κρζων, Αλληλοα. Αλληλοα. Γνσιν γνωστον γνναι, η Παρθνος ζητοσα, εβησε πρς τν λειτουργοντα: Εκ λαγνων αγνν, Υιν πς εστι τεχθναι δυνατν, λξον μοι. Πρς ν εκενος φησεν εν φβω , πλν κραυγζων οτω, Χαρε, βουλς απορρτου μστις, χαρε, σιγς δεομνων πστις. Χαρε, τν θαυμτων Χριστο τ προομιον, χαρε, τν δογμτων αυτο τ κεφλαιον. Χαρε, κλμαξ επουρνιε, δι » ς κατβη ο Θες, χαρε γφυρα μετγουσα τος εκ γς πρς ουρανν, Χαρε, τ τν Αγγλων πολυθρλητον θαμα, χαρε, τ τν δαιμνων πολυθρνητον τραμα, Χαρε, τ Φς αρρτως γεννσασα, χαρε, τ πς μηδνα διδξασα. Χαρε, σοφν υπερβανουσα γνσιν. χαρε, πιστν καταυγζουσα φρνας. Χαρε, Ν μφη ανμφευτε. Χαρε, Νμφη ανμφευτε. Δναμις το Υψστου, επεσκασε ττε, πρς σλληψιν τ Απειρογμω. κα τν εκαρπον τατης νηδν, ως αγρν υπδειξεν ηδν πασι, τος θλουσι θερζειν σωτηραν, εν τ ψλλειν οτως. Αλληλοα. |
| Κανν το Προδρμου Ο Ειρμς Ο κατ " αρχς τος ουρανος, παντοδυνμω σου Λγω, στερεσας Κριε Σωτρ, κα τ παντουργ κα θεω Πνεματι, πσαν τν δναμιν αυτν, εν ασαλετω με πτρα, τς ομολογας σου στερωσον. Στχ. Βαπτιστ το Χριστο πρσβευε υπρ ημν. Ηλιοβλοις αστραπας, πσαν φωτζεις τν κτσιν, το Ηλου γρ το νοητο, αστρ φωτεινς εδεχθης Πρδρομε, ν εκδυσπει εκτενς, παθν τ σκτος διξαι, εκ τν πανωδνων καρδιν ημν. Στχ. Βαπτιστ το Χριστο πρσβευε υπρ ημν. Νμου κα χριτος εστς, εν μσω θεε Προφτα, παρεδλους πσιν εμφανς, τν παλαν το μν, τς δ τν λλαμψιν, γενησομνην καθαρς, ανακαινσει τελεα, τν παλαιωθντων αμαρτμασι. Στχ. Βαπτιστ το Χριστο πρσβευε υπρ ημν. Δαιμονικς επιφορς, εκ τν σκανδλων το βου, απ πσης θλψεως ημς, Χριστο Βαπτιστ, βομεν, λτρωσαι, εκδυσωπν τν Αγαθν, κα εν ημρα τς δκης, τν κολαστηρων απολτρωσαι. Θεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Ευλογημνη η Θεν, ανερμηνετως τεκοσα, σν τ θεω τοτου Βαπτιστ, δυσπει Αγν απαστως Δσποινα, υπρ ημν τν συμφορας, περιπιπτντων το βου, κα συνεχομνων αμαρτμασι. Ωδ δ Ο Ειρμς Τν νσαρκον παρουσιαν σου Χριστ, πιστομενος ο Προφτης, Αββακομ εκραγαζε, Δξα τ δυνμει σου. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Εξνευσα τς οδο τς πρς ζων, φεροσης με, κα εις βθρον τν κακν κατπεσον. Στερ μ παρδης με. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Δακρων μοι οχετος Λγε Θεο, κατπεμψον, να πλνω, τν πολλν πταισμτων μου, Δσποτα τν βρβορον. Μαρτυρικ Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Αγμενοι ως αρνα πρς σφαγν, οι Μρτυρες, τν πολμιον εχθρν κατσφαττον, δξης αξιομενοι. Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Κενομενοι τν αιμτων οι κρουνο, Πανεφημοι το χειμρρου, τς τρυφς, ηυτρπιζον, πσι τν απλαυσιν. Θεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Σεσρκωται εξ αιμτων σου αγνν, ο Κριος, τν μετνοιαν, βροτος, δωρομενος, Κρη μεσιτεαις σου. Κανν το Προδρμου Ο Ειρμς |
| Ο Καλς Θες ας μας δση καλ μετνοια, για να μας βρη ο θνατος σε καλ πνευματικ κατσταση και να αποκατασταθομε στην Ουρνια Βασιλεα Του. Αμν. Ευρετηρια ΙΙ. Πατερικν χωρων Γρηγορου Μοναχο , μαθητ Αγ. Βασιλεου του Νου, «Ο τελωνισμς των ψυχν κατ την ρα του θαντου: Τα εκοσι τρα βασικ τελνια», Ι. Η συχ. Αγ. Αθανασου και Αγ. Νεομαρτρων Ακυλνης, Κυρννης και Αργυρς, Γαλνη σσης Λαγκαδ Ευεργετινς, τμος Β´, Υπθεσις Α´, κδ. Ματθαου Λαγγ, Αθναι 1980, σ. 37–38 Οσου Εφραμ του Σρου , ργα, Τμος Α´, εκδ. «Το Περιβλι της Παναγας», Θεσσαλονκη 1988, σ. 253 Αββ Ισακ του Σρου , Οι Ασκητικο Λγοι, Λγος ΝΕ´, κδ. «Αστρ», Αθναι 1961, σ. 193 Αγου Ιωννου του Δαμασκηνο Λγος εις το «Γενσιον της Υπεραγας ημν Θεοτκου», PG 96 667Β 669Α Περ των εν πστει κεκοιμημνων πως αι υπρ αυτν γινμεναι λειτουργαι και ευποιαι τοτους οννησιν, PG 95 248A-277C 276A Ιωννου Μσχου , Λειμωνριον, κδ. Ιερς Μονς Σταυρονικτα, γιον ρος 1983, σ. 182 Αγου Ιωννου του Χρυσοστμου Περ παρθενας ΙΖ´, PG 48, 546 Υπμνημα εις την προς Τιμθεον Επιστολν πρτην, Ομιλα Θ´, PG 62, 546 Οσου Νελου , Περ των οκτ πνευμτων της πονηρας, PG 79, 1160C Αγου Νεκταρου , Επισκπου Πενταπλεως 35 Ποιμαντικς Επιστολς, Επιστολ 26η, εκδ. «Υπακο», Αθναι 1993, σ. 123 «Μελτη περ της αθανασας της ψυχς και περ των ιερν μνημοσνων», εκδ. Βασ. Ρηγοπολου, Θεσσαλονκη 1973, σ. 202 Παλλαδου, Επισκπου Ελενοπλεως Λαυσακ Ιστορα, Φιλοκαλα των Νηπτικν και Ασκητικν, Τμος 6, κδ. «Το Βυζντιον», Θεσσαλονκη 1996 σ. 122 σ. 124 Αγου Συμεν του Νου Θεολγου , Περ μετανοας, Λγος Ε´, Sources Chrétiennes, 96, 434 Ο Μγας Συναξαριστς της Ορθοδξου Εκκλησας, κδ. Ματθαου Λαγγ, Αθναι 1980 Τμος 1ος, σ. 145–148 Τμος 5ος, σ. 218 Τμος 12ος, σ. 243–244 ΙΙΙ. Εννοιν, πραγμτων και ονομτων Αγαθ υλικ 150 αγαλλαση αινια 212, 257, 285 αγπη 49, 73, 79, 134, 161, 163, 169, 186, 218, 220, 225, 228, 242, 246, 285 – αγν 44 – αδελφν βλ. αδλφια και αγπη – αρχοντικ 202 – γονων βλ. |
| Στχ. γ " . Απ φυλακς πρωας μχρι νυκτς, απ φυλακς πρωας ελπιστω Ισραλ επ τν Κριον. Σλου τν πειρασμν κα δεινς, ερεσχελας τν ασμνων αιρσεων, δαιμνων κακοβουλας, κα τν ανθρπων πικρς, συστροφς κα ζλης παμμακριστοι, πυρς αφεγγος τε, κα αιωνζοντος σκληκος, βρυγμο οδντων, κα πσης λλης κολσεως, τας πρς Κριον, ικεσαις λυτρσασθαι, πντας ημς, κα τεξασθαι, αυτν δυσωπσατε, δι " εγκρατεας, κα πνων, τν αρετς αντιδσεων, τυχεν κληρουχας, ουρανν τε Βασιλεας, κα μγα λεος. τερα το Αγου Νικολου, μοια Στχ. δ " . τι παρ τ Κυρω τ λεος, κα πολλ παρ " αυτ, λτρωσις. κα αυτς λυτρσεται τν Ισραλ κ πασν τν ανομιν αυτο. Χαροις, η ιερ κεφαλ, τ καθαρν τν αρετν καταγγιον, ο θεος τς θειοττης, ιερωσνης κανν, ο ποιμν ο μγας ο φαντατος, πυρσς ο τς νκης, επιφερμενος νομα, ο δεομνοις, συμπαθς επικλμενος, ο καμπτμενος, ασθενν τας δεσεσι, ρστης ο ετοιμτατος, φρουρς ο σωτριος, πσι τος πστει τιμσι, τν πανσεβσμιον μνμην σου, Χριστν εκδυσπει, τας ψυχας ημν δοθναι, τ μγα λεος. Στχ. ε " . Αινετε τν Κριον πντα τ θνη, επαινσατε αυτν, πντες οι λαο. Χαροις, ο ιερτατος νος, τ τς Τριδος καθαρν ενδιατημα, ο στλος τς Εκκλησας, ο τν πιστν στηριγμς, καταπονουμνων η βοθεια, αστρ ο τας λμψεσιν, ευπροσδκτων δεσεων, διασκεδζων, πειρασμν τε κα θλψεων, σκτος πντοτε, Ιερρχα Νικλαε, ρμος ο γαληντατος, εν καταφεγοντες, οι τρικυμαις το βου, περιστατομενοι σζονται, Χριστν εκδυσπει, τας ψυχας ημν δοθναι, τ μγα λεος. Στχ. ς " . τι εκραταιθη τ λεος αυτο εφ " ημς, κα η αλθεια το Κυρου μνει εις τν αινα. Χαροις, ο θεου ζλου πλησθες, απαγωγς τε πονηρς λυτρωσμενος, αδκως μλλοντας θνσκειν, επιστασα φρικτ, κα τας δι " ονερων προσφοιτσεσι, πηγ η πηγζουσα, εν τος Μροις Νικλαε, μρα πλουσως, κα ψυχς καταρδεουσα, τ δυσδη τε, τν παθν απελανουσα, μχαιρα τ ζιζνια, τς πλνης εκτμνουσα, πτον λικμζον Αρεου, τ αχυρδη διδγματα, Χριστν εκδυσπει, τας ψυχας ημν δοθναι, τ μγα λεος. |
|
|
