| 19 .14.5 λλ φησεν· [« Οκ χω»·] οκ ε πε γρ· « Οκ σχον», νομζω, τοτο λγουσα· » Κ ν σχον νδρας πρτερον, λλ ο θλω νν χειν [ τος νδρας] ο σπερ ε χον· σ γρ ρτι κατχω τν σαγηνεσαντ με, κ το βορβρου τν πονηρν μου 19 .14.10 πιστς ντλησαμνη, να λβω γαλλασιν κα [ πο] λτρωσιν. " 19 .15.1 Νοσασα σα τν το σωτρος ξαν κ τν ποκαλυφθντων, π πλεον πεπθει πιγνναι τ στι κα τς στιν πρς τ φραρ· κα τχα τος τοιοτοις συνεχετο εκτως νθυ[ μμασιν]· 19 .15.5 " Θες πρχει ρα νθρωπος ν βλπω, ορνιος γ[ νος]; [] δο γρ τ μφτερα ν ν μοι γνωρζει, διψν [ τε] κα ποτζων, μανθνων κα προλγων, κα πλιν προ[ σκαλ] ν με τν παρ νμον κα προσδεικνς μοι 19 .15.10 τ σφλματ [ μου] πντα, να λβω γαλλασιν κα [ πο] λτρωσιν. 19 .16.1 Ο[ κον] ορνιος πλει κα τ πγειον φρει· † ε ο ν † Θες κα βροτς [ ν], ς νθρωπς μοι δεχθη, κα διψσας [ με] ποτζει ς Θες κα προφητ[ εει]. Οκ ν γρ ν νθρπ τ γννα μου τν βον κα[ ] νθυμ[ σας] θαι, 19 .16.5 λλ το ορτου κα νν θεωρουμνου νδεξαι [ κα] λγξαι με· ατο ν κα εδναι με κα κηρξαι πλω· [ α] το τν νον ντλσω, ατο τν γνσιν πω, ατο τος [ λγο] ις πλνω πντα τν πον τν μαρτ[ ι] ν μου, 19 .16.10 ν [ μω] μτ γνμ πολβω γαλλασιν κα [ πο] λτρωσιν. 19 .17.1 [ Y] βροτο ς ρ σε, υ Θεο ς νο σε, σ φτισν μου [ τ] ς φρνας, Κριε, δδαξν με τς πρχεις», χρηστς πα[ ρε] κλει Χριστν Σαμαρετις. " δο σαφς σε βλπω πιστς [ κα] τανοοσα, κα μ κρψ ς μοι· 19 .17.5 μ ρα σ πρχεις Χριστς [ ν] ο προφται προεπον τι ρχεται; ν σ ε, ς φησαν, [ π] αρρησ επ μοι· ρ γρ τι ντως πραξα γνωρζεις, [ κα] τατα τς καρδας κρφια πντα, [ κα] δι τοτο 19 .17.10 κα[ θι] κετεω γνμ, να λβω γαλλασιν κα [ πο] λτρωσιν.» 19.18.1 [ λλ] τε ε δεν βλπων τς τς σοφς διαλξεις κα τ πιστν [ τ] ς καρδας, παρευθς πεκρθη πρς τ θλυ· " ν μν λγεις Μεσσαν, ν ο προφται νν ρχεσθαι προεπον, ρᾷ#8119; ς [ μ] ν κα κοεις τς φωνς ατο. |
| I. 6. c. σατως ατς ρωτηθες παρ το ατο μοναχο κα ε δε τ προσφερμενα ν κκλησ, ο ον προσφορν κα νματα, διαφρως σθειν τν ερα κα που βολεται κα s βολεται κα ς ρτον κοινν σθειν τατα μετ προσοχς κα φειδος. Ε δ κα περιττν εσι, τ χρ ατ ποιεν; φη· Подобным образом, когда его тот же самый монах спросил: может ли иерей съедать то, что приносится в церковь – например, просфору и воду, – где и как хочет, и съедать это как простой хлеб, или же [он должен делать это] со вниманием и бережно? и если есть излишек, что с ним следует сделать? – [патриарх] ответил: Τ μν τς φωθεσης κλσματα οχ, λλ’ ν κκλησ μνον σθειν κα σω ντες τς κκλησας παντα να διαπανσωσι, τ δ περιττ τν λλων μ μετ γλακτος κα τυρο κα χθων λλ μνα κα διαζντως· «Остатки от возносимого [Хлеба нужно] не иначе, как в церкви, съедать, и все их потребить, находясь внутри церкви; остатки же от других просфор следует потребить не с молоком, сыром или рыбой, но отдельно и особым образом». δο κα νταθα, ς νομζω, τι γιτατος πατριρχης μαν κα μνην ποδεικνει γνεσθαι ναφορν, τις κα μνη μλλει ψοσθαι. Вот и здесь, как я полагаю, святейший патриарх указывает, что бывает только одно единственное Возношение, которое [только] одно и будет вознесено. I. 7. π πσι δ τοτοις διαπορ ς διτης κα γρμματος, να δ μ κα τν τς μελεας δσω λγον. νεκεν τοτου δομαι κα παρακαλ να γγρφως κατχω τν λθειαν κα μ πλανμαι μηδ ντρπωμαι π τν ψευδολγων· εχομαι δ τν γιωσνην σου. Итак, во всём этом я имею затруднение подобно простецу и неграмотному, и как бы мне не высказать небрежного мнения. Поэтому желаю и прошу о том, дабы обладать мне истиной, в письме запечатлённой, и не заблуждаться и бывать смущаемым от лжецов, и обращаюсь с мольбой к твоей святости. Λσις πρς τατα Разрешение этих [вопросов] II. 1 [ср. c I. 1. a и I. 2] μγας Βασλειος ο περ διαφρων προσφορν ρωτθη· θεν οδ περ τοτων ρμηνεειν διενοθη, λλ περ μνου το· Τ ποτε ρα τς προθσεως ρτος μφανειν βολεται κα τ τ καθν τοτων ανιγμα σημανειν θλει· δ σαφς τε κα εκρινς μγας οτος διεσφησ τε κα διετρνωσεν. Ε γρ περ διαφρων προσφορν ρωτθη κα μ ρωτηθες ατς φ’ αυτο πισημνασθαι περ τοτου γνωσκεν, οδν ν πντως παρκεν· λλ κατ λεπτν παντα ξηγσατο. |
| δ ε« χος πλ. β» Ερμς «Πρς σ ρθρζω, τν δι» εσπλαγχναν, σεαυτν τ πεσντι, κενσαντα τρπτως, κα δολου μορφν, κ Παρθνου φορσαντα, Λγε Θεο, τν ερνην παρσχου μοι φιλνθρωπε». Καρδα πσα, γηγενν σκιρττω· εφραινσθω κτσις, Κριος γεννται, κ Κρης γνς, Βηθλεμ ν Σπηλα, κα Μγοι ατ, προσκομζουσι δρα, νν πξια. Λας πλαι, ν σκι θαντου, καθεζμενος βλψον, τ φς σοι νατελαν, κ τς Παρθνου, κα πολλς θυμηδας μπλσθητι, τν πτωχεσαντα Λγον, μεγαλνων ε. Μικρ Σπηλα, ρχ χωρηθναι, χρητος φσει, πως με σμικρυνθντα τ παραβσει, μεγαλνς δι» οκτον μτρητον· προσκυν σου, τ εσπλαγχνον Μακρθυμε. δ ς« χος πλ. β» Ερμς «βυσσος σχτη, μαρτημτων κκλωσ με· κα τν κλδωνα μηκτι φρων, ς, ωνς, τ Δεσπτ βο σοι· κ φθορς με νγαγε». Νμων σε Παρθνος, τν τς σαρκς δχα Κριε, παραγνεται ποκυσαι, ν τ Σπηλα κα φτνη σαρκ, προσανακλινε σε ς νπιον. Ξνον γεγενημνον, παραβσει με πρθεος, τεχθες κ Κρης πειρογμου, δι» οκτον πολτην, ορανο ποδεκνυσιν. ρη τε κα νπαι, κα κοιλδες εφρνθητε· γρ Χριστς σαρκ γεννται, νακαινζων τν κτσιν, φθαρεσαν πονηρας παραβσεσιν. δ ζ« χος πλ. β» Ερμς «Ο Παδες ν Βαβυλνι, καμνου φλγα οκ πτηξαν, λλ» ν μσ φλογς μβληθντες, δροσιζμενοι ψαλλον· Ελογητς ε Κριε, Θες τν Πατρων μν». Πς σε σμικρτατον Λγε, καθυποδξεται Σπλαιον, τν πτωχε πολλ, τν πτωχεαν το δμ φελμενον, κα πλοτ θεας χριτος, τος νθρπους πλουτσαντα. ματα ξνα Ποιμνες, κηκοτες κατσπευσαν, Βηθλεμ κατιδεν, κα ν φτν τν λγων τν λσαντα, τς λογας παντας, εσεβς προσεκνησαν. Στματι κα καρδα, τν ν σαρκ φικμενον, γεννηθναι Χριστν ν Σπηλα, κ Παρθνου νενιδος, μνολογσαι σπεσωμεν, κα πιστς προσκυνσωμεν. δ η« χος πλ. β» Ερμς «Νμων Πατρων ο μακαριστο, ν Βαβυλνι νοι προκινδυνεοντες, βασιλεοντος κατπτυσαν, προσταγς λογστου· κα συνημμνοι, οκ χωνεθησαν πυρ, το κρατοντος πξιον, νμελπον τν μνον· Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας». Τν πρ λγον μνον Κριον, σεσαρκωμνον Κρη κα περικεμενον, τν νθρπων τ μοωμα, κατχουσα γκλαις, κα προσκυνοσα, κα σπαζομνη μητρικς. Τκνον φης γλυκτατον, πς σε οτω κατχω, κατχοντα χειρ σου τν κτσιν, κα χειρς δουλεας, ατν λευθεροντα; μνολογσαι θεοι γγελοι, τν π γς τεχθντα, διευτρεπσθητε. Μγοι δρα δηγομενοι, προσξατε στρι. Ποιμνες τοτον σπεσατε, δεν τας μητρικας, σπερ νπιον κρζοντες, καθμενον γκλαις. Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας. Φωτς Νεφλη Παναμμητε, πς σπαργανσεις νφει τν πενδοντα, ορανος ρρτ νεματι; πς λγων ν φτν πανακλινες, τν τς λογας τος βροτος, δι λεος μετρον, υσμενον Δεσπτην; ν πσα προσκυνε φβ κτσις, νυμνολογοσα, ατν ες τος ανας. |
| Η Υπακο Εκπλττων τ ορσει, δροσζων τος ρμασιν, ο αστρπτων γγελος, τας μυροφροις λεγε. Τν ζντα τ ζητετε εν μνματι; ηγρθη κενσας τ μνματα τς φθορς αλλοιωτν, γντε τν αναλλοωτον, επατε τ Θε, Ως φοβερ τ ργα σου! τι τ γνος σωσας τν ανθρπων. ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ Απολυτκιον χος γ " Ευφραινσθω τ ουρνια, αγαλλισθω τ επγεια, τι εποησε κρτος, εν βραχονι αυτο, ο Κριος, επτησε τ θαντω τν θνατον, πρωττοκος τν νεκρν εγνετο, εκ κοιλας δου ερρσατο ημς, κα παρσχε κσμω τ μγα λεος. Δξα... Κα νν... Θεοτοκον Σε τν μεσιτεσασαν τν σωτηραν το γνους ημν, ανυμνομεν Θεοτκε Παρθνε, εν τ σαρκ γρ τ εκ σο προσληφθεση, ο Υις σου κα Θες ημν τ δι Σταυρο καταδεξμενος πθος, ελυτρσατο ημς, εκ φθορς ως φιλνθρωπος. Καθσματα χος γ " Χριστς εκ νεκρν εγγερται, η απαρχ τν κεκοιμημνων. Ο Πρωττοκος τς κτσεως, κα Δημιουργς πντων τν γεγοντων, τν καταφθαρεσαν φσιν το γνους ημν, εν εαυτ ανεκανισεν. Ουκ τι θνατε κυριεεις. Ο γρ τν λων Δεσπτης, τ κρτος σου κατλυσε. Δξα... Σαρκ το θαντου γευσμενος Κριε, τ πικρν το θαντου εξτεμες τ Εγρσει σου, κα τν νθρωπον κατ " αυτο ενισχσας, τς αρχαας κατρας τν τταν ανακαλομενος, ο υπερασπιστς τς ζως ημν, Κριε δξα σοι. Κα νν... Θεοτοκον Τν ωραιτητα τς παρθενας σου, κα τ υπρλαμπρον τ τς αγνεας σου, ο Γαβριλ καταπλαγες εβα σοι Θεοτκε, Πον σοι εγκμιον, προσαγγω επξιον, τ δ ονομσω σε; απορ κα εξσταμαι, δι ως προσετγην βο σοι. Χαρε η Κεχαριτωμνη. Τν ωραιτητα τς παρθενας σου Τ αναλλοωτον τ τς θετητος, κα τ εκοσιον πθος σου Κριε, εις εαυτν καταπλαγες, ο δης επωδρετο. Τρμω τν το σματος, μ φθαρεσαν υπστασιν, βλπω τν αρατον, μυστικς πολεμοντ με, δι κα ος κατχω κραυγζουσι, Δξα Χριστ τ Αναστσει σου. Δξα... Τ ακατληπτον τ τς Σταυρσεως, κα ανερμνευτον τ τς Εγρσεως, θεολογομεν οι πιστο, απρρητον Μυστριον σμερον γρ θνατος, κα ο δης εσκλευται, γνος δ ανθρπινον αφθαρσαν ενδδυται, δι κα ευχαρστως κραυγζομεν. Δξα Χριστ τ Αναστσει σου. |
| Κανν Κατανυκτικς, δ θ χος δ Ερμς ποησε κρτος ν βραχονι ατο· καθελε γρ δυνστας π θρνων, κα ψωσε ταπεινος, Θες το σραλ, ν ος πεσκψατο μς, νατολ ξ ψους, κα κατηθυνεν μς ες δν ερνης. δο νεχθη νυμφν μυστικς, ο φρνιμοι κοσμοσι τς λαμπδας, λα τν ρετν, κα εσρχονται φαιδρο· πθου τν πνον ψυχ, τς αθυμας πως,ες Νυμφνα φωτεινν, συνεισλθς τ Χριστ, λαμπαδηφοροσα. ς πρνη κατχω σου τος πδας νοητς, κα δκρυσιν κπλνω τοτους Λγε, ππλυνν με Σωτρ, το βορβρου τν παθν. πστις σου σσωκε σε, νν κμο ποφωνσας, πως σου τν μετρον, μν εσπλαγχναν. Μαρτυρικ Σκιρτσ καρδ, γηθομν τε ψυχ, ο Μρτυρες τ νω κατοικοσι, τ στγματα το Χριστο, σπερ κσμον επρεπ ε κεκτημνοι, κα μν, ερνην ξαιτοσι, κα δεινν παλλαγν, κα πταισμτων λσιν. γασται πας τπος, θεοι θλητα, τ λεψανα μν καθπερ λλην, σραλ κιβωτν, κεκτημνος ν δεινος, γλλεται δ ορανς, μετ τν σωμτων, τς ψυχς μακριοι, μν κεκτημνος. Θεοτοκον Φιλγαθε Κρη τν φιλγαθον Θεν, κυσασα, γθυνον βο σοι, κεκακωμνην δεινς, τν θλαν μου ψυχν, τος πθεσι κα τας πονηρας, πιβουλας το πλνου, να πστει σε μν, τν λπδα πντων. Κανν το Προδρμου, δ θ χος δ Ερμς Εα μν τ τς παρακος νοσματι, τν κατραν εσκσατο, σ δ Παρθνε Θεοτκε, τ τς κυοφορας βλαστματι, τ κσμ τν ελογαν ξνθησας. θεν σε πντες μεγαλνομεν. σχς μου κα μνησις Χριστς Κριος, ν δυσπει μκαρ Πρδρομε, κατ παθν με νισχσαι, κα πσης προσβολς το λστορος, τ θεον ργαζμενον θλημα, πως μν σε εοδομενος. ραα τρυγν κα χελιδν δλαλος, νεδεχθης θεε Πρδρομε, αρ μηνουσα τ θεον, Χριστν, ν κδυσπει χειμνς με, υσθναι ψυχοφθρου κα κλδωνος, τς μαρτας κετεω σε. Σκιρτσας νηδ τς μητρς μνυσας, κ Παρθνου τν κλμψαντα, τοτον κτευε, σαρκς μου, σκιρτματα νεκρσαι νεκροντ με, πληρσα τε χαρς τν καρδαν μου, πως μν σε θεε Πρδρομε. κρσις νλεως ψυχ τος λεος, μ ποιοσιν, ρα πρσεχε, λαιον βλε ες τν λαμπδα, δυνμενον τηρεν σε κομητον· γγζει Νυμφος, γρηγρησον, μ σβεσμνην σχς προαρεσιν. Θεοτοκον Φιλγαθον τξασα Θεν φιλγαθε, Θεοτκε τοτον ατησαι, πσης με σασθαι κακας, κα ατο καρδισαι τ ρωτι, σαρκς δυπαθεας μισσαντα, πως μν σε τν Πανμνητον. |
| Κανν το Προδρμου Ο Ειρμς Λυτρωτ το παντς Παντοδναμε, τος εν μσω φλογς ευσεβσαντας, συγκαταβς εδρσισας, κα εδδαξας μλπειν, Πντα τ ργα, ευλογετε υμνετε τν Κριον. Στχ. Βαπτιστ το Χριστο πρσβευε υπρ ημν. Ραθυμας με πνω κρατομενον, κα ομχλη κακας σκοτομενον, φωτιστικας πρεσβεαις σου, επανρθου κα δδου, ως εν ημρα αρετν ευσχημνως πορεεσθαι. Στχ. Βαπτιστ το Χριστο πρσβευε υπρ ημν. Πειρασμν με χειμζει κλυδνιον, κα παθν καταιγς συνταρσσει με, χερ μοι δδου Πρδρομε, εμβιβζων πρς ρμον, τς μετανοας, τς ψυχς μου τ σκφος πρεσβεαις σου. Στχ. Βαπτιστ το Χριστο πρσβευε υπρ ημν. Ο τν αροντα κσμου τ πτασματα, ποταμοις βαπτσας εν δασι, τν τν κακν μου βυσσον, αποξρανον ρεθροις τν πρεσβειν σου, Ιωννη μακριε Πρδρομε. Στχ. Βαπτιστ το Χριστο πρσβευε υπρ ημν. Θεωρσας τ Πνεμα τ γιον, ενωτσθης φωνς το Γενντορος, προσμαρτυροσης Πρδρομε, υπ σο τ αρρτως, βαπτιζομνω Ιησο, ν δυσπει σωθναι ημς. Θεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Ως πηγ τς ημν αναπλσεως, συντριβντα με λον ανπλασον, τας προσβολας το φεως, πως πστει κα πθω, σ μακαρζω, Θεοτκε Παρθνε Πανμνητε. Ωδ θ " Ο Ειρμς Εποησε κρτος εν βραχονι αυτο, καθελε γρ δυνστας απ θρνων, κα ψωσε ταπεινος, ο Θες το Ισραλ, εν ος επεσκψατο ημς, Ανατολ εξ ψους, κα κατηθυνεν ημς εις οδν ειρνης. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Ιδο ηνεχθη ο νυμφν ο μυστικς, οι φρνιμοι κοσμοσι τς λαμπδας, ελαω τν αρετν, κα εισρχον απθου τν πνον ται φαιδρο, ψυχ, τς ραθυμας πως, συνεισλθης τ Χριστ, λαμπαδηφοροσα. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Ως πρνη κατχω σου τος πδας νοητς, κα δκρυσιν εκπλνω τοτους Λγε, αππλυνν με Σωτρ, το βορβρου τν παθν. Η πστις σου σσωκε σε, νν καμο υποφωνσας, πως σου τν μετρον, υμν ευσπλαγχναν. Μαρτυρικ Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Σκιρτση καρδα, γηθομνη τε ψυχ, οι Μρτυρες τ νω κατοικοσι, τ στγματα το Χριστο, σπερ κσμον ευρεπ αε κεκτημνοι, κα ημν, ειρνην εξαιτοσι, κα δεινν απαλλαγν, κα πταισμτων λσιν. |
| καταβανω ♦ спускаюсь, схожу (81, гл.27, cv-2d (κατβαινον), καταβσομαι, κατβην, καταββηκα, -, – καταβολ, -ς, ♦ основание (11, n-1b) καταγγλλω ♦ провозглашаю (18, cv-2d (κατγγελλον), -, κατγγειλα, -, -, κατηγγλην καταισχνω ♦ стыжу; позорю (13, cv-1c (κατσχυνμην), -, -, -, – κατσχνθην κατακασω ♦ сжигаю (12, cv-2c) (κατκαινον), κατακασω, κατκαυσα, -, – κατεκην κατκειμαι ♦ лежу; возлежу (12, cv-6b) (κατεκεμην), -, -, -, -, – κατακρνω ♦ осуждаю (18, cv-2d κατακριν, κατκρινα, -, κατακκριμαι, κατεκρθην καταλαμβνω ♦ хватаю; овладеваю; постигаю (15, cv-3a -, κατλαβον, κατεληφα, κατελημαι, κατελμφθην καταλεπω ♦ оставляю; остаюсь (24, cv-1b κατλειψα или κατλιπον, -, καταλλειμαι, κατελεφθην καταλω ♦ разрушаю; уничтожаю (17, cv-1a κατλυσα, -, -, κατελθην κατανοω ♦ думаю; смотрю; замечаю (14, cv-1d (κατενουν), -, κατενησα, -, -, – καταντω ♦ достигаю; прихожу, прибываю (13, cv-1d καταντσω, κατντησα, κατντηκα, -, – καταργω ♦ упраздняю; уничтожаю (27, cv-1d καταργσω, κατργησα, κατργηκα, κατργημαι, κατηργθην καταρτζω ♦ чиню, восстанавливаю; готовлю (13, cv-2a καταρτσω, κατρτισα, -, κατρτισμαι, – κατασκευζω ♦ готовлю, строю (11, cv-2a κατασκευσω, κατεσκεασα, -, κατεσκεασμαι, κατεσκευσθην κατεργζομαι ♦ делаю, произвожу (22, cv-2a -, κατειργασμην, -, κατεργασμαι, κατειργσθην κατρχομαι ♦ схожу (16, cv-1b -, κατλθον, -, -, – κατεσθω ♦ пожираю (14, cv-1b καταφγομαι, κατφαγον, -, -, – κατχω ♦ удерживаю; держусь; обладаю (17, cv-1b (κατεχον), -, κατσχον, -, -, – κατηγορω ♦ обвиняю (23, v-1d (κατηγρουν), κατηγορσω, κατηγρησα, -, -, – κατοικω ♦ живу, обитаю (44, cv-1d -, κατκησα, -, -, – καυχομαι ♦ хвалюсь (37, v-1d καυχσομαι, καυχησμην, -, κεκαχημαι, – καχημα, -ατος, τ ♦ похвальбы; похвала (11, n-3c καχησις, -εως, ♦ похвальба; похва (11, n-3e Καφαρναομ, ♦ Капернаум (16, n-3g κεμαι ♦ лежу; нахожусь; предназначаюсь (24, v-6b) (κειμην), -, -, -, -, – κελεω ♦ приказываю, повелеваю (25, v-1a -, κλευσα, -, -, – |
| Οκρανικ ψευδοαυτοκεφαλα δν χει οδεμαν σχσιν μ τς φισταμνας ατοκεφαλας τν Κανονικν κκλησιν τς ρθοδοξας. Α διαι κκλησαι ατα εχον ζητσει τν ατοκεφαλαν των. πρχεν μως κα εκαζομνη συνανεσις τν λλων κκλησιν, ποα πεδεχθη ς πραγματικ, φο λαι α Τοπικα κκλησαι νεγνρισαν μσως κα νεπιφυλκτως τς ατοκεφαλας. Κανονικ κκλησα τς Οκρανας δν ζτησεν ατοκεφαλαν. Τν ν λγ ψευδοαυτοκεφαλαν ζτησε, πιεστικς, κοσμικς κα αρετικς ρχων τς Οκρανας. οντης παπικς (αρετικς) Πρεδρος Πτρο Ποροσνκο κα Πατριρχης π. Βαρθολομαος δωκε τν Τμον τς συνταρασσσης τν ρθοδοξαν ατοκεφαλας ατς χι ες τν Κανονικν κκλησαν, λλ ες τν ψευδοεκκλησαν τν κτς κκλησας ψευδοεπισκπων, δι’ αθαιρτου κα ντικανονικς εσπηδσεως ες τν ξνην κκλησιαστικν δικαιοδοσαν το Πατριαρχεου Μσχας. χι μνον δν πρξε γραπτ (κατ τν θσιν το Πατριαρχεου), λλ’ οτε εκαζομνη συνανεσις τν Κανονικν Τοπικν κκλησιν, φο πρν δοθ ψευδοαυτοκεφαλα ατ εχεν ντνους ντιδρσεις τ οκεον Πατριαρχεον Μσχας κα λλαι κκλησαι εχον κ τν προτρων ντιρρσεις. Πρς τι δ, συνεχς γρφοντο πρινα ρθρα εδημνων, δι ν ποτραπ τοιατη ατοκεφαλα, τν ποαν δν χουν ναγνωρσει α ρθδοξοι τοπικα κκλησαι. ατοκεφαλα ατ δν δθη, ποδεδειγμνως, δι’ οδεμαν κκλησιαστικν φλειαν κα νγκην, λλ δι ν ξυπηρετηθον α ντιρωσικα πιδιξεις τς μερικς. Τ ξτατον κκλησιαστικν πρβλημα τς Οκρανας το κα εναι τ σχσμα. λαν σκανδαλδης κακοαυτοκεφαλα ατ, χι μνον δν φλησε τν ταραχδη κκλησιαστικν κατστασιν τς Οκρανας, λλ πεδενωσε κατ πολ τ Οκρανικν κκλησιαστικν σχσμα κα πεδεχθη τι εναι νατινακτικ τς πανορθοδξου ντητος κα δι’ ατ οδεμα ατοκφαλος κκλησα τς ρθοδοξας νεγνρισε ατ τ τερατδες ψευδοεκκλησιολογικν μρφωμα το Πατριρχου π. Βαρθολομαου, ποος κατηγορθη δημοσιογραφικς τι λαβεν π τν μερικν τ ποσν τν δκα κατομμυρων (10.000.000) δολλαρων δι τν νερον ατν πρξιν του. Δν υοθετ τοτο, διτι δν κατχω τ σχετικ ποδεικτικ στοιχεα. παναλαμβνω κα δ τι χρνος γνωριμας μου μ τν Πατριρχην μοιβαας κτιμσεως νρχεται ες δεκαετας. |
| Ποι εναι η κυρως ηδον Νομζω τι καννας που γνωρζει ξεκθαρα τα πργματα δεν αγνοε πως ηδον λγεται κυρως αυτ που δεν κατηγορεται απ τη φση και τη λογικ και που η ενργει του διαρκε πολ και γεμζει την καρδι απ χαρ και ευφροσνη και μετ την εκπλρωσ του, πργμα ββαια που δε συμβανει διλου με την ηδον της σρκας, η οποα εναι φαινομενικ και χι κρια ηδον. Ας ζητσει λοιπν καθνας που επιθυμε την καθαρ και μνιμη νοερ και πνευματικ ηδον, και δε θα σφλλει, αλλ μλλον θα ανεβε εκολα το λογιστικ του απ τα επγεια στα ουρνια, και πειτα και λη η ψυχ του. Γιατ αυτ εναι η αληθιν και κυρως καρδιακ ηδον, η αμεταμλητη και γνσια, που αρμζει σε λογικ αθνατη ψυχ και διαμνει αιωνως, φωτειν, αεροη και ακατκριτη, μλλον ευκταα και μακαριστ, αθρυβη σνοικος στους Αγους λων των αινων, ειρηνικ, ωφλιμη, παρρησιαστικ, λαμπρυντικ, ευπρσωπη, θεφρων, διαυγς, παρηγορητικ, γεμτη χαρ και ταν ενεργεται και μετ. Αν χεις δοκιμσει αυτ την ηδον νοερ και πνευματικ, απ εμπειρα θα συμφωνσεις ασφαλς με σα γρψαμε. Αν μως χι ακμη, κρτησε τουλχιστον με την πστη σα επαμε. Για τη σαρκικ ηδον Η μη νοερ και πνευματικ, αλλ σαρκικ ηδον, λθος χει και το νομα ακμα της ηδονς. Αφο φρνει ταν εκτελεστε πικρ μεταμλεια, εναι φανερ τι ψετικα λγεται ηδον. Εναι νθη και ξνη στη λογικ ψυχ, λογη, αγενς, νωθρ, σκοτεινοχαρς, θορυβδης, ενοχλητικ, πρσκαιρη και γργορα μαρανεται. ταν δηλαδ γερσει το σμα, και χωρς να θλει αναχωρε γεμτη ντροπ. Αξιοκατκριτη, θλια, δσχρηστη, αιχμλωτη, γεμτη καταφρνηση, βρωμερ, βλακδης, απρσωπη, απελπιστικ, απερσκεπτη, προκαλε μετ την τλεσ της μαρη λπη στο δρστη και εκτελεστ της. Αν χεις πσει σ’ αυτν, γνωρζεις οπωσδποτε τι εναι αλθεια τα παραπνω. Αν πλι χεις φυλαχτε απ αυτ με το χρι του Θεο, πστεψε ως αληθιν τα λγια μου και γνριζε τι θα θερσεις νδοξο καρπ ζως. Κατχω φως πνευματικ που λμπει συνεχς και ζω υπερκσμια, θεα τροφ και τρυφ, παρδοξες ανατσεις και εφσεις και ενσεις και απολασεις της τρισυπστατης Θετητας και ανκφραστες αγαπητικς διαθσεις με τον Ιησο Χριστ τον Κριο των πντων. Αλλ αλομονο στη δυστυχα και στην αφροσνη μου! Αλομονο για το κακ της μωρας μου! Ο νους μου που με αυτ τον τρπο γινε απ τη χρη υπερουρνιος, ενοτε απατται και κλνει σε πργματα σφαλερ και γινα και κοπρδη και γεμζει δυσωδα, αλομονο! Ποις δε θα απορσει και δε θα θρηνσει για την κατντια μου και δε θα παρακαλσει απ ευσπλαχνα για χρη μου τον ανεπωτα φιλνθρωπο Θε, για να μου δοθε μεγαλτερη θεα δναμη με το ζωοποι και φωτιστικ Πνεμα, στε να αποδικω ευκολτερα τον πονηρ εχθρ διβολο που επιβουλεεται την αγα και θαυμσια ζω μου! λοι οι αγιτατοι γγελοι και λες οι ψυχς των Δικαων, προσευχηθετε και παρακαλστε το Θε για χρη μου που χω χαμηλ και ανασθητη δινοια. |
| Ψαλμς 16,στ.2. Η κρση μου ας βγει απ το πρσωπ Σου Απ το προσωπ Σου ας βγει το πεπρωμνο Ναι, Κριε, εσ εσαι ο Βασιλες μου, μσω του δικαου της δημιουργας και της σωτηρας μου, και εγ ο δολος Σου. λα, σα κατχω εναι δικ Σου: και η ψυχ και το σμα και η υγεα και η ικαντητα, και λα σα χω. Ολκληρη η μορα μου, και η προσωριν και η αινια, εξαρτται απ εσνα, πως η μορα ενς κοινο δολου απ τον αφντη του. Δσε μου να θυμμαι αυτ για πντα και να σε ευγνωμον, Δσποτ μου, για να παρηγορηθε η προσμον μου απ σνα της καλς μου προνοας. Στ.5. Στριξε τα βματα μου στους δρμους Σου, για να μην τρμουν τα πδια μου. Αν εσ δεν μπορες να με βοηθσεις να περπατσω με σταθερ πδι στους δρμους Σου, στους δρμους της αληθεας, της αγπης και της αγντητας, πντα θα κουτσανω και απ τα δο μρη. θα εμαι ασταθς στο δρμο της ευσβειας Στριξε τα βματα μου στους δρμους Σου, για να μην τρμουν τα πδια μου… Ψαλμς 17, στ.5. Ωδνες ανομας με περικκλωσαν. Σταμτησ τους, Κριε και Θε μου! Στ.24. Και θα σταθ μεμπτος απναντ Του και θα φυλαχτ απ την αμαρτα μου. Θα εσαι μαζ μου; Θα εμαι μεμπτος και θα φυλαχτ απ την αμαρτα μου. Δεν θα εσαι; Θα πσω Ψαλμς 18, στ.13-15. Ποιος παραδχεται τα σφλματ του; Καθρισ με απ τις κρυφς μου ανομες και απ τα σκπιμα αμαρτματα [εκκλ.-σλαβ.: απ τα ξνα] προφλαξε τον δολον Σου. στε αυτ να μην επικρατσουν σε μνα. Ττε θα εμαι μεμπτος και καθαρς απ την μεγλη διαφθορ. Και θα εναι ευρεστα τα λγια του στματς μου και η μελτη της καρδις μου ενπιν Σου... Εμες αμαρτνουμε συνεχς, και συχν σοβαρ. Απ το μεγλο πλθος των αμαρτιν μας συχν εμες δεν τα επισημανουμε και δεν αναγνωρζουμε την σοβαρτητ τους. Για μας υπρχουν πολλ εδη αμαρτιν. Ξεκθαρες και κρυφς, ξνες και δικς μας. Κρυφς αμαρτες και αμαρτες λλων. Κρυφς, γιατ δεν μπορομε να τις παρατηρσουμε και δεν διορθωνμαστε απ αυτς. Ξνες, επειδ διαφθερουν χι μνο εμς, αλλ και τους συνανθρπους μας. Eλησ με, Κριε, απ τις αμαρτες των λλων, μην κατακρνεις αυτος πνω μου. Καθρισ με απ τα κρυφ μου αμαρτματα. Αυτς στερον απ τον εαυτ μου εσνα, Πανγαθε και Δκαιε Πατρα μου, με απομακρνουν απ σνα, επιρρπτουν πνω μου την δικαα οργ Σου, τσι που εσ δεν εισακος με ευδοκα τα λγια μου και τις προσευχς μου. τσι, δεν χω στην καρδι μου τλμη ενπιν Σου. ...Για να μην επικρατσουν σε μνα. Ττε θα εμαι μεμπτος και καθαρς απ την μεγλη διαφθορ. Και θα εναι ευρεστα τα λγια του στματς μου και η μελτη της καρδις μου ενπιν Σου, Κριε, οχυρ και Σωτρα της ψυχς μου! |
|
|
