| Греки заранее запасаются большими свечами, по-гречески большая свеча (пасхальная или, например, венчальная – «λ αμπδα ». Так что тут у нас есть некоторое расхождение в терминологии. Потому что лампада, которая висит перед иконой, по-гречески вовсе не «лампада», а – « καντλι ». А кадило – « θυμιατρι ». – Пасхальные свечи обязательно красные? – В Греции – нет. И когда греки приезжают в Россию на Пасху, они с удивлением спрашивают: «А почему у вас свечи красные?!». – Пасхальная трапеза устраивается в приходе? – Нет, греки празднуют дома. После окончания службы они собираются всей семьей и идут к кому-нибудь есть пасхальный супчик из потрохов -« μαγειρτσα ». Как правило, идут к хозяйке, которая лучше всего готовит это блюдо. Суп этот не очень тяжелый и очень вкусный – как раз то, что надо после службы. Затем вес ложатся спать, а утром просыпаются, и начинается подготовка к масштабному празднованию. Во дворах ставят вертела, на которых будут жарить баранов ли запекать козу. Пасхальный суп μαγειρτσα (магирица) Пасхальная трапеза – самая обильная праздничная трапеза в году. В греческом есть даже специальный глагол « πασκζω » (что-то вроде «пасхальничать»), то есть «вкусно и обильно кушать». На столе должны быть всевозможные блюда: уже упоминавшаяся выпечка, крашеные яйца, мясо... – Греки тоже «сражаются» пасхальными яйцами? – Да, это называется « τσουγκρζω ». Они обязательно определяют в семье победителя. И есть много рассказов о том, как кто-то когда-то пытался всех обмануть, используя вместо обычного яйца крашеное деревянное. Греки непременно расскажут, что в семье был дядя, который всех победил, а потом все захотели попробовать съесть это яйцо, а он стал его прятать – и обман открылся. Похожие истории рассказывают в армии. В Северной Греции – во Фракии и греческой Македонии есть обычай χσκα. «Χσκω» значит «разевать рот». К потолку подвешивается на веревке вареное яйцо, раскручивается – и каждый пытается его ухватить. Тот, кому удается его съесть, считается «счастливчиком Пасхи». |
| – Σε ποια γλσσα τελοσατε τη Θεα Λειτουργα στις Φιλιππνες; Και ποια ταν η εντπωσ σας απ τις πρτες Λειτουργες που τελστηκαν εκε; – Εκενην την εποχ λειτουργοσα με τον ιερα Στανισλβ Ρασποτιν, ως δικονος. Προσπαθοσαμε να τελσουμε τη Λειτουργα στα Αγγλικ, τα οποα ο τοπικς πληθυσμς καταλβαινε πολ καλτερα απ την παλαι εκκλησιαστικ σλαβονικ γλσσα, και μερικς φορς προσπαθσαμε να τελσουμε λειτουργα στη Σεμπουνο (ΣτΜ: Γλσσα η οποα ομιλεται απ περπου 20 εκατ. κατοκους στις Φιλιππνες). ταν ρχισα να λειτουργ ως ιερας ο διος, σχεδν πντα λειτουργοσα στη Σεμπουνο. Την χω συνηθσει. Ωστσο, υπρχει μια λλη τοπικ γλσσα, η Ταγκαλγκ. Αυτν τη χρησιμοποι σε μικρτερο βαθμ, ακμη και τρα «σκοντφτω» στην ομιλα, ταν τελ τη Θεα Λειτουργα. Επειδ, μως, στην ιεραποστολ μας στις Φιλιππνες εξακολουθε να μην υπρχει επαρκς αριθμς ιερων και η τλεση Λειτουργας γνεται σπνια, οι νθρωποι πρπει να περιμνουν πολ. Κνω προσπθειες ν’ ακον τη Λειτουργα στη μητρικ τους γλσσα, στε να κατανοον τα πντα. Εκτυπσαμε, επσης, το κεμενο της Λειτουργας στη μητρικ τους γλσσα, τσι στε ακμα και αν μπερδεω μια συγκεκριμνη λξη, οι νθρωποι κθονται και διαβζουν και κατανοον τι θελα να πω. Και το συνασθημα απ την τλεση της Λειτουργας εναι αυτ που εχα απ πντα. Πργματι, κατ τη διρκεια της Λειτουργας, «βινουμε» τα γεγοντα του Μυστικο Δεπνου. Επομνως, ανεξρτητα απ τον τπο τλεσης της Λειτουργας, στο Βιετνμ, στις Φιλιππνες αλλο, υπ οποιεσδποτε συνθκες και να τελεται η Θεα Λειτουργα, τα συναισθματ μου εναι αυτ τα δια που θα εχα, αν την εχα τελσει στο δικ μας να, πσω στην πατρδα. Η Λειτουργα δεχνει πς οι ενορτες των τοπικν εκκλησιν εκκλησιζονται. ταν τελοσαμε τις πρτες Λειτουργες, πρεπε να οργανσουμε τα πντα μνοι μας: Να διανμουμε μεταξ μας τα προς ανγνωση κεμενα, να ετοιμζουμε το θυμιατρι και οτω καθ’ εξς. Και τρα οι ντπιοι πιστο γνωρζουν δη οι διοι τα πντα: Ποιο προκεμενο και πτε, ποιες εναι οι αποστολικς αναγνσεις – ξρουν δη τα πντα εκ των προτρων, ο βοηθς του ιερα ετοιμζει το θυμιατρι εκ των προτρων, ακμη και ψλλουν με ορθδοξο τρπο. Αυτ εναι, επσης, να σημδι εξοικωσης με την Εκκλησα, καθ’ τι οι νθρωποι γνωρζουν δη τη Λειτουργα καλ, παρ το γεγονς τι μχρι σμερα χουν τελεστε 10 – 15 λες κι λες. Αυτ το γεγονς αποτελε μεγλη προδο. Πολλ λλα συμβανουν, εν τ μεταξ: Δημοσιεουμε βιβλα, κνουμε ορθδοξες ραδιοφωνικς εκπομπς στην τοπικ γλσσα, μεταφρουμε τις παραδσεις της ψαλτικς τχνης, με τις οποες προσωπικ δεν χω καμα σχση, αλλ ρθαν λλοι, εργστηκαν, μετγραψαν τα μουσικ μλη σε Σεμπουνο και δδαξαν στον τοπικ πληθυσμ να ψλλει. |
| Ιερ Μον Νταλμτοβσκι. Η εσωτερικ ζω ΦΩΤΟΓΚΑΛΕΡΙ Τα καθημεριν διακονματα των μοναχν και δοκμων της Ιερς Μονς Νταλμτοβσκι, η οποα βρσκεται στη περιφρεια Κουργκν, φωτογραφζονται πολλ χρνια. Ο φωτογρφος Ανδρ Χιταλνκο διηγεται: «Με ενδιφερε πντα να δω και να φωτογραφσω την εσωτερικ ζω της μονς. Πως οι μοναχο και οι εργτες φτιχνουν ψωμ, αλιεουν ψρια, εργζονται στον κπο και φτιχνουν κρβουνα για θυμιατρι, προετοιμζονται για τις ακολουθες και φροντζουν τα οικσιτα ζα και τα μελσσια. Στη δουλει μου με υποστριξε με κθε τρπο ο ηγομενος Βαρνβας. Χρη σε αυτ γεννθηκε η σειρ φωτογραφιν, που αναμφβολα θα συνεχιστε ». Μερικς απ αυτς τις φωτογραφες παρουσιστηκαν σε κθεση στο Ιερ Καθεδρικ Να Σωτρος Χριστο της Μσχας, λλες εκτυπθηκαν στο πολωνικ λμπουμ «Τα χρματα της Ορθοδοξας». vk fb tw ok @ g+ lj Μοναστηριακ αλιεα Φωτογραφα: Ανδρ Χιταλνκο/gr.pravoslavie.ru vk fb tw ok @ g+ lj Στο να της μονς Φωτογραφα: Ανδρ Χιταλνκο/gr.pravoslavie.ru vk fb tw ok @ g+ lj Ο ηγομενος Βαρνβας Φωτογραφα: Ανδρ Χιταλνκο/gr.pravoslavie.ru vk fb tw ok @ g+ lj Εσπεριν τσαι Φωτογραφα: Ανδρ Χιταλνκο/gr.pravoslavie.ru vk fb tw ok @ g+ lj Ο θερμαστς Βλαντμιρ Φωτογραφα: Ανδρ Χιταλνκο/gr.pravoslavie.ru vk fb tw ok @ g+ lj Ο ρασοφρος Ιννοκντι Φωτογραφα: Ανδρ Χιταλνκο/gr.pravoslavie.ru vk fb tw ok @ g+ lj Ο Ηλιγι Φωτογραφα: Ανδρ Χιταλνκο/gr.pravoslavie.ru vk fb tw ok @ g+ lj Ο μοναστηριακς ξυλουργς Φωτογραφα: Ανδρ Χιταλνκο/gr.pravoslavie.ru vk fb tw ok @ g+ lj Ο πατρ Γκρμαν Φωτογραφα: Ανδρ Χιταλνκο/gr.pravoslavie.ru vk fb tw ok @ g+ lj Ο δκιμος Φωτογραφα: Ανδρ Χιταλνκο/gr.pravoslavie.ru vk fb tw ok @ g+ lj Παρασκευ προσφρου Φωτογραφα: Ανδρ Χιταλνκο/gr.pravoslavie.ru vk fb tw ok @ g+ lj Ο Αλεξντρ Φωτογραφα: Ανδρ Χιταλνκο/gr.pravoslavie.ru vk fb tw ok @ g+ lj Πορτρτο με πρσινο κρεμμδι Φωτογραφα: Ανδρ Χιταλνκο/gr.pravoslavie.ru vk fb tw ok @ g+ lj Μοναστηριακ αλιεα |
| Και το πρω ο ιερας λειτοργησε. Και στον να, λοι με κπληξη σημεωναν τον ασυνθιστο τρπο με τον οποο ξεκνησε την Λειτουργα: με μια προσευχ Ευχαριστιν και μνεα των νυκτερινν επισκεπτν του, τα ονματα των οποων " Κριε, εσ ξρεις ! " . Και σχεδν κανες δεν κατλαβε τι προσεχεται για ληστς που δεν ξραν τι κναν». Ηγομενος Σεραφεμ (Τυποτσκιν). Προσευχ στο σκοτδι Αφο επστρεψε απ φυλκιση και εξορα, ο ηγομενος Σεραφεμ (Τυποτσκιν, αργτερα αρχιμανδρτης) ταν σε ττοιο βαθμ εξαντλημνος που στο εκκλησιαστικ συμβολιο το χωριο Ρακτνοε, ενορας στην οποα διορστηκε, γκρνιαζαν με δυσαρσκεια. Τι εδους ιερας εναι αυτς, «σκελετ» μς στελανε ... Ταξδεψε μχρι το χωρι στο πσω μρος ενς φορτηγο. λοι κθονταν, ταν ο μνος που στκονταν ρθιος. Κανες δεν παραχωροσε την θση του σε ναν μεσλικα νδρα, σε ναν ιερα. Τα πρτα χρνια στο Ρακτνοε, ζοσε σε να κρο σπτι - χυνε σκουριασμνο νερ σε να κουτ κονσρβας, ριχνε μσα παξιμδια και τα τρωγε. Και πς πρεπε να λειτουργσει; Ιδο μια ιστορα απ το βιβλο " Ο Γροντας Αρχιμανδρτης Σεραφεμ (Τυποτσκιν) το Μπλγκοροντ " : «Ο διοικητς τς περιοχς επτρεπε να λειτουργε μνο τη νχτα, τσι στε οι νθρωποι να πηγανουν στο κολχζ (ΣτΜ: συλλογικ αγρκτημα στην Ε.Σ.Σ.Δ.) και χι στο να. Την Κυριακ, επιτρπονταν να λειτουργσει μχρι τις 9.00, και στη συνχεια μπαινε λουκτο στην εκκλησα. Ο πατρας Σεραφεμ κποτε επε στον εγγνο του: " Καλ που ξερα την λειτουργα απξω, γιατ δεν υπρχαν κερι, μνο να καντλι. Η εκκλησα ταν δεια. Δεν υπρχε κανες για να ψλλει, οτε για να αναγνσει, οτε υπρχε καννας για να ετοιμσει το θυμιατρι. Αλλ μποροσα να κνω λειτουργα λη τη νχτα " . Ρτησα: " Και καλ, για ποιν ταν το κρυγμα αν η εκκλησα ταν δεια; " . Κι η απντηση που λαβα ταν: " Μα δεν θα μποροσε να εναι κποιοι στο σκοτδι; Γιαυτος ταν. " . Βλτε τρα με το μυαλ σας: σε ναν σκοτειν να, νχτα με παγετ, νας ιερα κνει κρυγμα και, εμαι ββαιος γιαυτ, κλαει απ παρση, πως το συνηθζει». |
| Μια φορ σκανδαλσθηκα εδ στον Να σας. Εδα να κατε στην Αγα Τρπεζα μια τσο κοντ λαμπδα! Εγ δεν αφνω οτε στο μανουλι που χω μπροστ στο τμπλο τσο μικρ λαμπδα· το θεωρ περιφρνηση. – Λνε μως, Γροντα, τι το κερ πρπει να καγεται μχρι κτω. – Να, να καγεται μχρι κτω, αλλ πο; Αυτ χει σημασα. λλο εναι να καγεται μχρι κτω στα μανουλια που ανβει κερι ο κσμος και λλο στην Αγα Τρπεζα στην Αγα Πρθεση. Δεν κνει μσα στο Ιερ να καη μισ λαμπδα· εναι περιφρνηση. Ακμη και στον πολυλαιο, στω και αν φθνουν οι λαμπδες για λη την Ακολουθα, πλι να τις αλλζετε, ταν εναι πολ μικρς. Και στην Θεα Λειτουργα, στην Μικρ και στην Μεγλη Εσοδο, πντα να χρησιμοποιτε μεγλη λαμπδα, γιατ συμβολζει τον Τμιο Πρδρομο. Αλλο σβνουν τα κανδλια, για να κνουν οικονομα! Δεν καταλαβανουν τι ο Θες θα τους στελη μεγλες ευλογες, ταν Τον ευλαβονται. Και για τα μνημσυνα εναι περιφρνηση να χρησιμοποιονται λεπτ κερι σαν κεροστοπι. Εναι ντροπ να τα δσης και στους λλους. – Γροντα, οι αδελφς να κανε στα κελλι σα κερι θλουν; – Ας κψουν, να κα και ο διβολος. Εδ καγεται ο κσμος λος. Μνο να χη νημα το κερκι που θα ανψουν· να συνοδεεται με προσευχ. ταν αφεθ κανες στον Θε, εναι μεγλο πργμα. Εμες τρμε γλυκος καρπος και προσφρουμε την ρητνη των δνδρων στον Θε με το θυμιατρι. Τρμε το μλι και προσφρουμε στον Θε το κερ, και αυτ συχν το ανακατεουμε με παραφνη. να κερ προσφρουμε στον Θε απ ευγνωμοσνη για τις πλουσιοπροχες ευλογες Του, και αυτ να το μουρνταρεουμε; Που να μας ζητοσε ο Θες να Του προσφρουμε το μλι! Φαντζομαι ττε τ θα κναμε! ζουμι θα δναμε λγο ζαχαρνερο. Ο Θες να μη μας πρη στα σοβαρ! Σε λα μπορε να κνη κανες οικονομα εκτς απ την λατρεα στον Θε. Στον Θε θα προσφρη το πιο καθαρ, το πιο καλ. – Γροντα, ο κσμος δεν καταλαβανει εκολα τι εναι ανευλβεια να καμε κερι απ παραφνη. – Να πτε στον κσμο: «Για την υγεα σας δεν κνει να κατε κερι απ παραφνη στους Ναος». |
| νας απ τους γηραιτερους ιερες της Ρωσικς Εκκλησας της Διασπορς, ο πρωτοπρεσβτερος Γεργιος Λριν, εχε μια ιδιατερη ευλογα στη ζω του: ως μικρ παιδ στη Σανγκη, ταν πολ κοντ στον γιο Ιωννη της Σανγκης και του Σαν Φρανσσκο και μαθε πολλ απ εκενον. Αρκετς φορς, ο ττε Ζρα και μετπειτα πατρ Γεργιος, γιρτασε με τον επσκοπο Ιωννη τη Λαμπρ Ανσταση του Χριστο και θυμταν καλ πς, στην κυριολεξα, πετοσε στην εκκλησα ανμεσα στο πλθος των προσκυνητν. Αυτ την πασχαλιν χαρ την κουβαλοσε μσα του σε λη του τη ζω. O γιος Ιωννης της Σανγκης – Πατρα Γεργιε, θυμστε πς λειτουργοσε ο επσκοπος το Πσχα; – Στη Σανγκη υπρχε νας αρκετ μεγλος νας. Τη νχτα του Πσχα πλημμριζε με κσμο και ο επσκοπος Ιωννης κυριολεκτικ πετοσε ανμεσα απ το πλθος. Περνοσε δπλα απ τον κσμο με το θυμιατρι και τους χαιρετοσε λους με τη φρση: «Χριστς Ανστη! Χριστς Ανστη!» Το λεγε με ττοιο ενθουσιασμ, σαν παιδ. ταν ντως τσι, εχε στ’ αλθεια ψυχ μικρο παιδιο, ταν πολ ασυνθιστος νθρωπος. Ξρετε, ταν σαν να εμφανστηκε ο γιος Νικλαος ο Θαυματουργς ζωντανς ανμεσ μας, και με ττοιο ενθουσιασμ, με ττοια χαρ ευχταν σε λους για αυτ τη μεγλη γιορτ. ταν σαν να εμφανστηκε ο γιος Νικλαος ο Θαυματουργς ζωντανς ανμεσ μας Ο επσκοπος περιφερταν τσο γργορα μσα στον να, που ταν σαν να πετοσε, στην κυριολεξα. Οι δικονοι, οι οποοι δεξι και αριστερ κρατοσαν τα Δικηροτρκηρα, τρεχαν πσω του αλλ δεν προλβαιναν. Και με αυτν τον τρπο ο επσκοπος περιδιβαινε σε λο τον να. Δε θα το ξεχσω ποτ. χω πολλ λλα πργματα που σχετζονται με τον επσκοπο Ιωννη. Αν δεν ταν αυτς, η ζω μου θα ταν τελεως διαφορετικ, και εκενος το προβλεψε αυτ. – Οι δικονοι δεν προλβαιναν τον επσκοπο. Και εσες, μικρ παιδ και βοηθς του, προλαβανατε; – Ναι, ναι. Μα μουν πολ μικρς, τρεχα δπλα του, αλλ μερικς φορς συμβαδζαμε. Δπλα ταν δο μεγλοι δικονοι. Και τσι τρεχα σε λο τον να, χοντας τερστια χαρ, την οποα μο μετδιδε ο επσκοπος. Εναι δσκολο να εξηγσω αυτ το συνασθημα, αλλ ταν κτι πολ ωραο. |
| Οι φωτογραφες του Αγου στην εκκλησα του Αγ. Τχων του Ζαντνσκ, που λειτουργοσε καθημεριν Το μνημσυνο στο δρμο Μια φορ, ταν ο Δεσπτης βρισκταν στη Μασσαλα, αποφσισε να τελσει το μνημσυνο στον τπο της δολοφονας του Σρβου βασιλι Αλεξνδρου. Καννας απ τους κληρικος απ ψετικη ντροπ δεν θελε να τον ακολουθσει . Και πραγματικ, δεν ξανακοστηκε σγουρα να ψλλει κανες στη μση του δρμου! Ο Δεσπτης πγε μνος του. Οι κτοικοι της Μασσαλας μειναν κπληκτοι ταν εδαν ναν κληρικ με ασυνθιστα ροχα, με μακρι μαλλι και χωρς παποτσια να περπατει στη μση του δρμου και να χει μπροστ και πσω του μια βαλτσα και σκοπα... Καθς ο Δεσπτης καθρισε να μικρ τμμα του πεζοδρομου με την σκοπα του, βγαλε απ την βαλτσα του το θυμιατρι, το ναψε και ρχισε να ψλλει την μνημσυνη δηση», αναφρει να απ τα πνευματικ τκνα του Αγου Ιωννη. Ο γιος Ιωννης στο Σαν Φρανσσκο. Στη φωτογραφα απεικονζεται τι τι βαλε τις μπτες χωρς κλτσες. «Δεν μπορομε να πομε τι λοι βλεπαν τον Δεσπτη ως ενεργ διαχειριστ», λει ο πρωτοπρεσβτερος Πτρος Περεκρστοφ, ο συγγραφας του βιβλου για τον γιο «Ο Μητροπολτης Ιωννης ως νας γιος της Ρωσικς Διασπορς», αν και ο γιος Ιωννης χτισε κμποσες εκκλησες, νοιξε να καταφγιο, μια αδελφτητα, ασχολθηκε με τη νεολαα και συμπαραστθηκε στο πομνι του σε λο τον κσμο. μως το κριο στοιχεο που τον κνει να εναι αγαπητς και σεβαστς απ’λους εναι επειδ ταν νας πραγματικς μοναχς, πιστς στον Θε. Προσευχταν συνεχς, καθημεριν λειτουργοσε (λγοι κρατοσαν ναν ττοιο ρυθμ, για αυτ ο Δεσπτης λειτουργοσε συχν μνος του — διβαζε και ψαλνε ολκληρη την ιερ ακολουθα), κοινωνοσε κθε μρα, κρατοσε την αυστηρ νηστεα — τρωγε μνο μια φορ την ημρα αργ το βρδυ. Κατ την περοδο της Μεγλης Σαρακοστς και της νηστεας των Χριστουγννων τρωγε μνο πρσφορα». «Για να μην τον επαινον — τχα σχεδν δεν κοιμται, λειτουργε καθημεριν, σαν ναι εναι γιος — ο Δεσπτης κποιες φορς συμπεριφερταν πως νας απλς σαλς (μως ταν νας δι Χριστν σαλς!), μας λει ο π. Πτρος, «για αυτ αργοσε συχν για μια ρα ετε ακμη περισστερο, κυκλοφοροσε χωρς παποτσια και φοροσε ζαρωμνα ροχα». |
| Ο χειμνας στο μοναστρι «Μπως εσαι μοναχ;» Η εκκλησα με τραβοσε και γι’ αυτ ρχισα να πηγανω στις ακολουθες το πρω και το βρδυ. Σντομα πγα και στην πρτη εξομολγησ μου. Με εξομολγησε εκενος ο πατρ Αλξιος και μετ μου λει: «Εσαι δη 24 χρονν, πρπει ν’ αποφασσεις, αν θα παντρευτες αν θα πας στο μοναστρι». Φλο δεν εχα και γι’ αυτ θμα γμου δεν υπρχε. Τι εναι το μοναστρι δεν το ξερα. Σκφτηκα τι, αφο ο ιερας επε τσι, μλλον πρπει να κνω υπακο και να γνωρσω κποιον πιστ νεαρ, στε στη συνχεια να κνω και οικογνεια. Τσο το μοναστρι σο και η οικογνεια, ταν για ’μνα σαν την εκτξευση στο διστημα. Στις ακολουθες ερχντουσαν κυρως γιαγιδες και δεν υπρχε οτε νας πιστς νεαρς στον κκλο μου. Μια φορ, στον εσπεριν, κατ την ψαλμωδα του «Την Τιμιωτραν των Χερουβμ», νας ηλικιωμνος δικονος, με το νομα Αλξιος κι εκενος, περνντας απναντ μου με το θυμιατρι, σταμτησε και με ρτησε απ’ ευθεας: «Μπως εσαι μοναχ;». Του απντησα: «χι». Αλλ δεν παψε και συνχισε: «Δεν εσαι καλγρια;» Και πλι του απντησα αρνητικ. Εκενος ττε επε αποφασιστικ: «Μοιζεις πολ!» και μετ συμπλρωσε: «Σγουρα δεν εσαι μοναχ;». Μοιζω με καλγρια;! Ερχμουν στον να, φορντας τζιν, εκε βαζα φοστα και μετ την ακολουθα φοροσα ξαν το τζιν. Μου φνηκαν περεργα αυτ τα λγια, αλλ μ’ καναν να αισθανθ ζεστασι μσα στην ψυχ μου. Την τελευταα φορ, ταν ο δικονος επε: «Σγουρα δεν εσαι μοναχ;», δκρυσα: «Πο να εμαι μοναχ. Εμαι λκος με προβι αρνιο!» Την επμενη μρα στη Λειτουργα ο πατρ Αλξιος μου φερε το πρσφορο απ το Ιερ. τσι εκκλησιαζμουν σιγ-σιγ, μελετοσα πνευματικ βιβλα, βλεπα τα παραδεγματα των ενοριτν μου και, ως μικρ παιδ, απορροφοσα αυτν την οικεα τρα για ’μνα ατμσφαιρα. Πρσφορο Οι φβοι της μητρας Θυμμαι ιδιατερα τη συνομιλα με τη μητρα μου. Η μητρα μου δεν επτρεψε να βαπτιστομε, επειδ θεωροσε τι θα μεγαλσουμε και ττε θ’ αποφασσουμε τι θα κνουμε. Γι’ αυτ δεν της λεγα για τον καθημεριν εκκλησιασμ μου. Φοβμουν, επσης, τι η αντδρασ της μπορε να χαλσει την ασθηση του θαματος, που ζοσα εκενη την περοδο. Αλλ μετ απ ναν μνα, ταν κατλαβα πως λο αυτ για ’μνα εναι πολ σοβαρ, αποφσισα να της αποκαλψω την αλθεια. |
| σοι δεν συμπσχουν με τους πονεμνους, αυτο πσχουν απ θανσιμη πνευματικ αρρστια, την ασπλαγχνα. Εκενοι πλι που ενοχλονται απ τα βογκητ των αρρστων και αγανακτον, επειδ δεν μπορον να συγκεντρωθον, πσχουν απ πολλς πνευματικς αρρστιες. Εκενοι που αγαπον αληθιν και αγωνζονται σωστ, ανχονται με αγπη, θυσιζονται, στερονται και αναπαουν τον πλησον τους, που εναι ο Χριστς. σοι θλουν λο να τους δνωνται οι λλοι, χωρς να δνουν οι διοι στους λλους τποτα, και ζητνε και απ τον Θε συνχεια, χωρς να δνουν στον Θε οτε και τις αμαρτες τους (με την μετνοια), αποξεννονται τελεως πια απ τον Θε και παραδδονται μνοι τους στα χρια του ανθρωποκτνου. Επειδ καλλιργησαν την αγπη για τον εαυτ τους, επμενο ταν να αναπτυχθ το μεγλο γχος, και να υποφρουν μρος της κολσεως απ τοτη την ζω. σοι δεν ρχονται στην θση των πονεμνων συνανθρπων τους, εγκαταλεπονται απ τον Θε, και πφτουν ττε σχημα και μαθανουν να ποννε. Εν εκενοι που ποννε και ενδιαφρονται λο για τους λλους και αδιαφορον για τον εαυτ τους, προστατεονται απ τον Θε και φροντζονται απ τον Θε και απ τους ανθρπους. ταν δση κανες την καρδι του στον Θε, ττε και τα μυαλ του ανθρπου εναι παρμνα απ την αγπη του Θεο, και αδιαφορε πια για λα τα του κσμου και σκπτεται συνχεια τον Ουρνιο Πατρα, ερωτευμνος πια θεκ, και δοξολογε σαν γγελος μρα-νχτα τον Πλστη του. Εναι αρκετ και μνον οι ευεργεσες του Θεο, εν τις σκεφτ κανες, να τινξουν στον αρα μια φιλτιμη καρδι· πσο μλλον, εν σκεφτ και τις πολλς του αμαρτες και την πολλ ευσπλαγχνα του Θεο! σοι αγωνζονται και συναισθνονται την αμαρτωλτητα τους και τις ευεργεσες του Θεο και εμπιστεονται στην μεγλη Του ευσπλαγχνα, ανεβζουν την ψυχ τους στον Παρδεισο με πολλ σιγουρι και με λιγτερο κπο σωματικ, ταν χουν καλ προαρεση. Εκενοι που αγωνζονται πολ, με πολλ ευλβεια, και φθασαν κπως σε Αγγελικ κατσταση και τρφονται πια απ το Παραδεισνιο μλι, πλι δεν προσφρουν τποτε το σπουδαο στον Θε εν συγκρσει μ’ αυτ που μας πρσφερε Εκενος. Διτι μλι τρνε, κερ Του προσφρουν. Γλυκος καρπος τρνε, την ρετσνη των δνδρων προσφρουν στον Θε με το θυμιατρι. Επομνως, τποτε δεν κνουμε και τποτα δεν προσφρουμε στον Θε, εν συγκρσει με τις μεγλες ευεργεσες Του. Εν ο Καλς Θες μας φτιχνει και με τα σκουπδια μας, ακμη και με την κοπρι, ωραους καρπος, και τρεφμαστε, εμες μως, οι ταλαπωροι νθρωποι, τους κνουμε τους ωραους καρπος μετ κοπρι! |
| Στα γερματα του πια, επειδ τρεμαν τα πδια του, ρχονταν συνθως και λειτουργοσαν ο Παπ-Μξιμος και ο Παπα-Αγαθγγελος, οι Ιβηρτες, που ταν πιο κοντ, και του φηναν και γιον ρτο, γιατ κοινωνοσε κθε μρα. Φυσικ, ταν προετοιμασμνος κθε μρα με την αγα του ζω. Για τον Παπα-Τχωνα λες σχεδν οι ημρες του χρνου ταν Διακαινσιμες, και ζοσε πντα την Πασχαλιν χαρ. Συνχεια κουγε κανες απ το στμα του το Δξα σοι ο Θες, Δξα σοι ο Θες. Αυτ συνιστοσε και σε λους: να λμε το Δξα σοι ο Θες, χι μνο ταν περνμε καλ, αλλ και ταν περνμε δοκιμασες, γιατ και τις δοκιμασες τις επιτρπει ο Θες για φρμακα της ψυχς. Πολ πονοσε για τις ψυχς που υπφεραν στο θεο καθεστς της Ρωσας. Μου λεγε με δακρυσμνα μτια: – Παιδ μου, η Ρωσα χει ακμη καννα απ τον Θε· θα περση μως. Για τον εαυτ του ο Γροντας δεν νοιαζταν καθλου οτε και φοβταν, γιατ εχε πολ φβο Θεο (θεα συστολ) και ευλβεια. Επειδ αγωνιζταν και με πολλ ταπενωση, δεν διτρεχε οτε τον πνευματικ κνδυνο της πτσεως. Επομνως, πς να φοβηθ και τ να φοβηθ; Τους δαμονες, που τρμουν απ τον ταπειν νθρωπο, τον θνατο, που συνχεια τον μελετοσε και ετοιμαζταν χαρομενος γι’ αυτν; Μλιστα, εχε ανοξει και τον τφο του μνος του, για να εναι τοιμος, και μπηξε και τον Σταυρ, που και αυτν τον εχε κνει ο διος, και γραψε τα εξς, αφο εχε προαισθανθ τον θνατο του: «Αμαρτωλς Τχων, Ιερομναχος, 60 χρνια στο γιον ρος. Δξα σοι ο Θες». Πντα με το Δξα σοι ο Θες θα ρχιζε και με το Δξα σοι ο Θες θα τελεωνε ο Γροντας. Εχε συμφιλιωθ πια με τον Θε, γι’ αυτ χρησιμοποιοσε περισστερο το Δξα σοι ο Θες παρ το Κριε Ιησο Χριστ, ελησον [//28] με. Κινετο, πως εδαμε, στον θεο χρο, αφο λμβανε μρος και στην ουρνια δοξολογα με τους Αγους Αγγλους την ρα της Θεας Λειτουργας. Επειδ εχε ανψει πια η φλγα του θεου ρωτος μσα στην καρδι του, γι’ αυτ και δεν τον συγκινοσαν τα μταια πργματα, πως ανφερα. Το κελλ του ταν και αυτ μικρ. Εχε να τραπεζκι που ακουμποσε εικνες, καθς και το ακομητο κανδλι και το θυμιατρι. Δπλα εχε το Αγγελικ του Σχμα και το τριμμνο του ρσο. Απ την λλη πλευρ του τοχου εχε τον Εσταυρωμνο και σε μια κρη εχε τρεις σανδες για κρεβτι με μια κουρελιασμνη κουβρτα απλωμνη για στρμα. Για σκπασμα εχε να παλι ππλωμα με τα βαμβκια απ’ ξω, απ το οποο παιρναν και τα ποντκια βαμβκι, για να κνουν τις φωλις τους. Επνω στο δθεν μαξιλρι του εχε το Ευαγγλιο και να βιβλο με τις ομιλες του Αγου Χρυσοστμου. Το δε πτωμα του κελλιο του ταν μεν απ σανδες, αλλ φαινταν σαν σουβαντισμνο, επειδ δεν σκοπιζε ποτ, και οι λσπες, που μπαιναν απ ξω, με τα γνια και τα μαλλι, που πεφταν κτω χρνια ολκληρα, εχαν σχηματσει κανονικ σουβ. |
|
|
