| Замечания о том как поступать с просфорой сырой нет. Και μετα ττο (после приготовления чаши) λαμβανει την ετεραν προσφοραν 171 και λεγει· προσδεξαι κυριε την θοσιαν ταυτην δια πρεσβειων της υπερευλογημενης... Ειτα λαμβανει την τριτην προσφοραν 172 και λεγει· δυναμει τ τεμι... Και εις την Д (τεταρτην) προσφοραν· 173 και μνησθητι κυριε τ αρχιεπισκοπ ημων τ δεινος (и о всем священном чине) μνησθητι κυριε καρποφορντων (затем воспоминаются: цари, палата и воинство, монастырь сей, путешествующее, плавающие, пленные) μνησθητι και των εν ελπιδι αναστασεως ζωης αιωνι κεκοιμημενων πατερων και αδελφων... και της εμης αναξιωτητος. (Против слова τ δεινος, где говорится об архиепископе, сделана на поле выноска: εν ταυτ μνημονευσονται οι βασιλεις κατ» ονομα· ειτα μνημονευει ς θελει ζωντων και τεθνεωτων φ. 25 обор.). Ο διακονος λαβων θυμιατον... καπνιζει ο ιερευς τον αστερισκον (говоря: словом Господним небеса утвердишася)... το καλομμα... το ετερον καλυμμα... τον αερα... Затем после каждения дьяконом алтаря и всего храма, при чтении про себя 50 псалма, священник с дьяконом становятся перед престолом, и говорит священник: κοριε Ιη Χε Θεος ημων δος ημιν προθυμιαν και ισχυν εκτελεισθαι (?) μετα φοβ και προσοχης την θειαν ιερργιαν. 174 Малый вход: εις ταυτην την εισοδον απερχεται ο δια κονος και αιρει 175 το ευαγγελιον και προπορευσας εμπροσθεν τ ιερεως και ελθοντων εν τω μεσω να ισταται ο διακονος εκ δεξι (?) και λεγει· τ κυρι δεηθωμεν... ιστεον και ττο οτι εν ταις εορταις ψαλλομεν τον τρισαγιον υμνον μετα τ ασματος οτε μελλσιν οι ψαλται προς το δοξα· ερχεται ο διακονος εις τον ιερεα κρατων το ραριον εν τη δεξια χειρι και λεγει· ευλογησον δεσποτα το δοξα (в подлиннике написано неразборчиво; мы читаем το δοξα т. е. пение трисвятого «на слава») και о ιερευς· ευλογητος о Θεος о εν τριαδι αγια δοξαζομενος και στραφεις ο διακονος δενκνυει τω λαω το ραριον και τως αρχεται ο δομεστικος τ δοξα· τ τε ψαλλομεν συνερχονται οι ιερεις και οι διακονοι εν τω συνθρονω τ διακον λεγοντος πρωτ (?). κελευσον δεσποτα και οι ιερεις ευλογητος ο ερχομενος... και μετα ττο απερχονται εις την αγιαν καθεδραν και δεικνυσι αυτην μετα τ οραρι λεγων· ευλογησον δεσποτα την αγιαν καθεδραν... 176 |
| πσης, ο διοι ο κτοικοι τς Οκρανας συμμετεχαν νεργ σ λες τς κφνσεις τς κκλησιαστικς ζως το Πατριαρχεου τς Μσχας (νοριακ ζω, διωγμος, μοναχισμς, θεολογικς σπουδς, διοκηση). Τελευταο, λλ κα τ πλον καθοριστικ: Στ ρτημα ν πγεται κκλησα τς Οκρανας στ Πατριαρχεο τς Ρωσας χει ποφανθε πανορθδοξη κκλησια-στικ συνεδηση. λες, χωρς καμα ξαρεση, ο κατ τπους Ατοκφαλες ρθδοξες κκλησες κα τ Πατριαρχεα ναγνωρζουν τι Ατνομη κκλησα τς Οκρανας πγεται στν κανονικ δικαιοδοσα τς Μσχας. λες, χωρς καμα ξαρεση, ο κκλησες θεωρον ς μοναδικ κανονικ Μητροπολτη Κιβου τν νοφριο. Μ ατν κα τν περ ατν Σνοδο κα μνο, εχαν κοινωνα στ διορθδοξα κα πανορθδοξα συλλετουργα κα στς πιτροπς λες ο ρθδοξες κκλησες. Ατ μοφωνα κφρζει τν πανορθδοξη-οκουμενικ κκλησιαστικ συνεδηση τς ρθοδοξας, τν ποα καννας δν χει δικαωμα ν περιφρονσει χωρς σοβαρς συνπειες. ς μν ξεχνμε: ταν στς 26-28 ουλου 2013 πολυπληθς συνοδεα κληρικν π τν Σεβασμιτατο Ποιμενρχη μας μετφεραν τν Σταυρ το Πρωτοκλτου π τν πλη μας, τν πλη τν Πατρν, στ Κεβο, ποιν μνημνευσαν; Μπως τν Οκουμενικ Πατριρχη; σφαλς χι! Μνημνευσαν τν Πατριρχη Μσχας Κριλλο, διτι Οκρανα πγεται στ Πατριαρχεο Μσχας, κα κκλησα τν Πατρν, πως σνολη ρθοδοξα, ναγνριζαν ς μοναδικ κα κανονικ Μητροπολτη Κιβου κα πσης Οκρανας τν νοφριο! Ατ μφωνη, δικοπη κα στασαστη π τρεισμισι ανες κκλησιαστικ μπειρα κα ζω δημιοργησε ατ τ ποο στν κανονικ παρδοση χει χαρακτηριστε ς «κκλησιαστικ θιμο», τ ποο εναι σεβαστ ς καννας δικαου κα, συνεπς, χει φαρμογ κμα κα σ ζητματα κανονικς δικαιοδοσας. Παραδεγματος χριν στ κκλησιαστικ θιμο θεμελιθηκε τ ατοκφαλο τς κκλησας τς Κπρου πο πικρωσε η Γ Οκουμενικ Σνοδος μ τν καννα Γ-8. λλωστε, κα παγωγ το ν. λλυρικο (Κρτη, χαα, Θεσσαλα, πειρος, λβανα, Μακεδονα) π τ Πατριαρχεο Ρμης στ Πατριαρχεο τς Κωνσταντινουπλεως, δν γινε μ τν κδοση Τμου, πως συνηθζεται, λλ βσει το κκλησιαστικο θμου. Τ νατολικ λλυρικ μχρι τ 731 παγταν κανονικς στ δικαιοδοσα το ρθοδξου, ττε, Πατριαρχεου τς Ρμης. Τ 731 εκονομχος ατοκρτορας Λων Γ σαυρος, παρ τς ντονες ντιρρσεις το ρθοδξου ππα Γρηγορου Γ πσπασε μ ατοκρατορικ πφαση τ νατολικ λλυρικ, κα τ πγαγε στ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως μ σκοπ ν τιμωρσει τν ππα τς Ρμης πο ταν ρθδοξος κα δν συμφωνοσε μαζ του στν καταστροφ τν ερν εκνων! |
| Κα. ν τις προσελϑ τ, ϑρ, ϑλων ποτακτικς εναι, περ τοτου μηνσουσιν πρτον τ κεφαλ, ετα παραδσουσιν ατ τν προσευχν, κα διδσκουσιν ατν καλς, κα ψαλμους ατν μελετν ποισουσιν μεντω δ πρς τ ϑρα λγας μρας δοκιμαζμενος μ τχα δι ταραχν τνα, ν ποησεν σως π ξουσαν στν, ε δυνατς στιν, ποτξασϑαι τος αυτο πατρσι κατ σρκα, κν ερσι τνδε τν νϑρωπον τοιμον ν παντ πργματι πειτα τοτον διδξωσιν τς τν δελφν πιστμας πσας ετε τς μεγλης συνξεως, ετε τς στισεως, να εσλθοι ρτιος ν παντ γαθφ μετ τατα κδσουσιν ατν τ κοσμικ ιμτια, νδσουσιν δ αυτν τ ρμα τ ποτακτικν δ ποδεται μτια λλο εδος εσφρει, δσε: ατ ες τν ξουσαν τς κοινωνας π τν γνμην το πατρς τς μονς. ν τις προσλϑη τ μον, ϑλων γενσϑαι ποταντικς, παραδσουσιν ατ τν προσευχν το εαγγελου κα ψαλμος διδξωσιν ατ, μεντω δ πρς τ θρ δοκιμαζμνος κα διδξου(235) σιν ατ πσαν πιστμην τν δελφν μετ τατα κδσουσιν ατν τ σχμα τ ποτακτικν δε ποδεται μτια, δσει ατ π τν ξουσαν τς κοινωνας π τν γνμην το πατρς τς μονς (об.). Приведенный редакции правил преп. Пахомия, относящихся к приему в монастырь нового брата, передают практику приема, в общем, согласно. Конечно, у блаж. Иеронима она излагается с наибольшими подробностями, – поэтому и текст блаж. Иеронима пользуется преимущественным вниманием исследователей 32 . Но, тем не менее, и в греческих редакциях находят себе место некоторые отдельные штрихи, позволяющие еще ярче нарисовать картину приема брата в Тавеннисиотский монастырь, особенно – при сопоставлении материала, даваемого редакциями, с повествованием преп. Иоанна Кассиана о порядке приема в Тавеннисиотский и другие египетские монастыри 33 . Желавший вступить в число подвижников Пахомиевой обители, прежде всего, не иначе мог быть принят сюда, как с ведома и разрешения настоятеля. Этого последнего и извещали раньше других монастырских властей (prius nuntiabitur Patri monasterii – 1; μηνσουσιν πρτον τ κεφαλ – 3) о приходе к вратам обители желающего отречься от греховного мира (saeculo renuntiare – 1; γενσϑαι ποτακτικς – 2 и 4) и подчинить жизнь свою правилам монастырской дисциплины (ποτακτικς εναι – 3). |
| Βλ. Gennadius Scholarius. De verbis patrum Latinorum de processu Spiritus Sancti//Jugie M., Petit L., Siderides X. A. Oeuvres complètes de Georges (Gennadios) Scholarios. Vol. 3. Paris, 1930. P. 63:13–18: «Νν δ σα χρν περ τν ητν τν σπερων διδασκλων κα Πατρων επεν, πρς τος οκεους τ μητρ μν τ νατολικ κκλησ κα τ δξ ατς κα διδασκαλ, ς ν μ θορυβνται, κ πλεινων λγα ερηται σν Θε». Χριν αληθεας πρπει να επισημνουμε τι ο γιος Μελτιος Πηγς αποκαλοσε την Ανατολικ Εκκλησα «μητρα τν κκλησιν» απ ιστορικς απψεως. Βλ. Meletius Pegas. Epistula 241. Ες Σαυρομτας. L. 5–11//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 288. Κατ τον Μελτιο, «μητρα γρ οσαν τν κκλησιν τν νατολικν κκλησαν» απ τους αποστολικος χρνους. Βλ. Meletius Pegas. Epistula 257. Τ Πανιερωττ Φιλαδελφεας κρ Γαβριλ, δελφ κα συλλειτουργ ν Κυρ περιποθτ, χριν, λεος παρ το Κυρου κα Θεο κα Σωτρος μν ησο Χριστο. L. 445–450//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 314. Meletius Pegas. Epistula 9. Μαξμ τ Θεοφιλεσττ Κυθρων. L. 201–202//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 33. Meletius Pegas. Epistula 10. Τος ν Χριστ τ Κυρ μν, κα Θε κα Σωτρι δελφος κα συλλειτουργος, τ τε Πανιερωττ Γαβριλ Φιλαδελφεας κα τ Θεοφιλεσττ Κυθρων Μαξμ τ Μαργουν χριν, λεος. L. 42–43//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 35. Meletius Pegas. Epistula 31. β Πατριρχ ωσας, κα Μοσκβου, κα τν περβορεων μερν. L. 34–37//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 66. Meletius Pegas. Epistula 175. Τ εσεβεσττ κα ρθοδοξοττ ρχοντι Κνζ δμ Βασιλεου Βισκοβτσικ, κα τ εσεβεσττ Κνζ Κυριακ ουζνσκ μετ τν λοιπν ρχντων, κα παντς το λαο τν ρθοδξων, τς ερς τξεως, κα τς κοσμικς καταστσεως· υος ν Κυρ περιποθτοις, χριν... L. 17–18//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 207. |
| 1. Οκρανα πγεται κανονικ στ Οκουμενικ Πατριαρχεο στ Πατριαρχεο τς Ρωσας; 2. Δικαιοται τ Οκουμενικ Πατριαρχεο ν χορηγε τ Ατοκφαλο; κα 3. Σ ποιος δθηκε ατοκεφαλα; Α πγεται Οκρανα στ δικαιοδοσα το Οκουμενικο Θρνου; Τ ζτημα ν κκλησα τς Οκρανας πγεται στ Οκουμενικ Πατριαρχεο εναι κομβικς σημασας, διτι σ ντθετη περπτωση τ Πατριαρχεο δν χει κανονικ δικαωμα ν παρεμβανει σ δικαιοδοσα λλης τοπικς κκλησας, διτι ττε διαπρττει σοβαρ κανονικ δικματα (εσπδηση κ.. ) πο καταδικζονται π πολλος ερος καννες (Β-2, Γ-8, Πενθκτης-39, ντιοχεας-13, -22, Σαρδικς-3 κ..) κα σνολη τν κκλησιαστικ παρδοση. σφαλς, ρχικ π το βαπτσματος τν Ρς στ Κεβο στν ποταμ Δνεπερο, τ 988 μ.Χ., περιοχ τς Οκρανας, «Μητρπολη Κιβου», λεγομνη «Μικρ Ρωσα», πως κα λη Ρωσα, παγταν στ δικαιοδοσα το Οκουμενικο Πατριαρχεου. ργτερα, τν 17ο α. Πατριρχης Διονσιος Δ κατπιν ατματος τν Ρσων γεμνων κα, κολουθντας τν ρχ το σεβασμο τς ντητος τν ρωσικν λαν, τν ποα ρχ τρησαν λοι ο ρθδοξοι Πατριρχες Κωνσταντινου-πλεως, κχρησε τν Οκρανα στ δικαιοδοσα τς κκλησας τς Ρωσας. Εναι ξιο πισημνσεως τι ο πρτοι Πατριρχες Κωνσταντινουπλεως πο προσπθησαν ν διασπσουν τν κκλησιαστικ ντητα Μικρς κα Μεγλης Ρωσας ταν ο λατινφρονες ωννης Καλκας κα Γρηγριος Μμας τν 14-15ο α . Τελικ τ κατφεραν (;) τν 21ο α… πως χουμε καταδεξει σ πρσφατη ργασα μας, σμφωνα μ τ πσημα στοιχεα, γγραφα κα κδσεις, κμα κα το δου το Οκουμενικο Πατριαρχεου πο χουν κδοθε π τ δικ Του ν Κωνσταντινουπλει «Πατριαρχικν Τυπογραφεον», σμφωνα με μελτες στελεχν κα συνεργατν το Οκουμενικο Πατριαρχεου (ρχειοφλακας το Οκ. Θρνου Κ. Δελλικνης, π. Θ. Ζσης, Β. Σταυρδης, Βλ. Φειδς, Γρ. Λαρεντζκης), καθς κα πσημα διατυπωμνες θσεις το δου το Οκουμενικο Πατριρχου Βαρθολομαου (πιστολς, μιλες) , προκπτει τι δια κκλησιαστικ κα κανονικ συνεδηση το Οκουμενικο Θρνου τος τελευταους τρεισμισι ανες μχρι κα τ 2018, δν θεωροσε ς κανονικ του δαφος τν Οκρανα, τν ποα ναγνριζε μ τν πλον πσημο κα σαφ τρπο τι πγεται στν κανονικ δικαιοδοσα το Πατριαρχεου τς Ρωσας, τ ποο σκοσε τν πλρη κανονικ δικαιοδοσα του σ λα τ ζητματα τς κκλησιαστικς ζως . |
| Приложение Lact. de mort. pers. 48, 2–12, Baluze 41–43 (cf. Brandt 228–233): Euseb. h. e. X, 5, 2–14, Schwartz 883–887: δη μν πλαι 30 σκοποντες τν λευθεραν τς θρησκεας οκ ρνηταν εναι, λλ» νς κστου τ διανο κα τ βουλσει ξουσαν δοτον το τ θεα πργματα τημελεν κατ τν ατο προαρεσιν καστον, κεκελεκειμεν 31 τος τε Χριστιανος τς αρσεως κα τς θρησκεας τς αυτν τν πστιν φυλττειν· λλ» πειδ πολλα 32 κα διφοροι αρσεις ν κεν τ ντιγραφ, ν τος ατος συνεχωρθη η τοιατη ξουσα, δκουν προστεθεσθαι σαφς 33 , τυχν σως τινς υτν μετ» λγον π τς τοιατης παραφυλξεως πεκροοντο 34 . ( 2 ) Cum feliciter tam ego 35 Constantinus Augustus quam etiam ego Licinius Augustus apud Mediolanum convenissemus, atque universa, quae ad commoda et securitatem publicam pertinerent, in tractatu haberemus, haec inter cetera quae videbamus pluribus hominibus profutura, uel in primis ordinanda esse credidimus 36 quibus divinitatis reverentia continebatur, ut daremus et Christianis et omnibus liberam potestatem sequendi 37 religionem quam quisque noluisset, quo 38 quidem divinitas 39 in sede caelesti nobis atque omnibus qui sub potestate nostra sunt constituti placatum ac propithim 40 possit existere. ( 4 ) πτε ετυχς γ Κωνσταντνος Αγουστος κγ Λικννιος Αγουστος ν τ Μεδιολνω ληλθειμεν κα πντα σα πρς τ λυσιτελς κα τ χρσιμον τ κοιν διφερεν, ν ζητσει σχομεν, τατα μεταξ τν λοιπν τινα δκει ν πολλος πασιν 41 πωφελ εναι, μλλον δ ν πρτοις διατξαι δογματσαμεν. ος πρς τ θεον αδς τε κα σβας νεχετο, τουτ» στιν, πως δμεν κα τος Χριστιανος κα πσιν λευθραν αρεσιν το κολουθεν τ θρησκε δν βουληθσιν, πως τ ποτ στιν θειτητος 42 κα ορανου πργματος , μν κα πσι τος π τν μετραν ξουσαν διγουσιν εμενς εναι δυνηθ . ( 3 ) Itaque hoc consilio 43 salubri 44 ac rectissima ratione ineundum esse credidimus, ut nulli omnino facultatem abnegandam putaremus qui 45 vel observationi Christianorum vel ei religioni mentem suam dederet 46 quam ipse sibi aptissimam esse sentiret, ut possit nobis summa divinitas, cuius religioni liberis mentibus obsequimur, in omnibus solitum 47 favorem 48 benevolentiamque praestare. |
| Ε τις πσκοπος, π χρμασι χειροτοναν ποισαιτο, κα ες πρσιν καταγγοι τν πρατον χριν, κα χειροτονσοι π χρμασιν πσκοπον, χωρεπσκοπον, πρεσβυτρους, διακνους, τερν τινα τν ν τ κλρ κατηριθμημνων, προβλλοιτο π χρμασιν οκονμον, κδικον, παραμονριον, λως τιν το καννος, δι ασχροκρδειαν οκεαν, τοτο πιχειρσας, λεγχθες, κινδυνευτω περ τν οκεον βαθμν· κα χειροτονομενος, μηδν κ τς κατ μποραν φελεσθω χειροτονας, προβολς· λλ στω λλτριος τς ξας, το φροντσματος, οπερ π χρμασιν τυχεν. Ε δ τις κα μεσιτεων φανεη τος οτως ασχρος κα θεμτοις λμμασι, κα οτος, ε μν κληρικς εη, το οκεου κπιπττω βαθμο· ε δ λακς, μονζων, ναθεματιζσθω. Κανν Γ´ λθεν ες τν γαν σνοδον, τι τν ν τ κλρ κατειλεγμνων τινς, δι ασχροκρδειαν, λλοτρων κτημτων γνονται μισθωτο, κα πργματα κοσμικ ργολαβοσι, τς μν το Θεο λειτουργας καταα θυμοντες, τος δ τν κοσμικν ποτρχοντες οκους, κα οσιν χειρισμος ναδεχμενοι δι φιλαργυραν. ρισε τονυν γα κα μεγλη σνοδος, μηδνα το λοιπο, μ πσκοπον, μ κληρικν, μ μονζοντα, μισθοσθαι κτματα, πραγμτων πεισγειν αυτν κοσμικας διοικσεσι· πλν ε μπου κ νμων καλοτο ες φηλκων παρατητον πιτροπν· τς πλεως πσκοπος κκλησιαστικν πιτρψοι φροντζειν πραγμτων, ρφανν, χηρν προνοτων, κα τν προσπων τν μλιστα τς κκλησιαστικς δεομνων βοηθεας, δι τν φβον το Θεο. Ε δ τις παραβανων τ ρισμνα το λοιπο πιχειρσοι, τοιοτος κκλησιαστικος ποκεσθω πιτιμοις. Κανν Δ´ Ο ληθς κα ελικρινς τν μονρη μετιντες βον, τς προσηκοσης ξιοσθωσαν τιμς. πειδ δ τινες τ μοναχικ κεχρημνοι προσχματι, τς τε κκλησας, κα τ πολιτικ διαταρσσουσι πργματα, περιντες διαφρως ν τας πλεσιν, ο μν λλ κα μοναστρια αυτος συνιστν πιτηδεοντες, δοξε, μηδνα μν μηδαμο οκοδομεν, μηδ συνιστν μοναστριον, εκτριον οκον, παρ γνμην το τς πλεως πισκπου· τος δ καθ κστην πλιν κα χραν, μονζοντας, ποτετχθαι τ πισκπ, κα τν συχαν σπζεσθαι, κα προσχειν μνη τ νηστε, κα τ προσευχ, ν ος τποις πετξαντο, προσκαρτεροντες· μτε δ κκλησιαστικος, μτε βιωτικος παρενοχλεν πργμασιν, πικοινωνεν, καταλιμπνοντας τ δια μοναστρια, ε μποτε ρα πιτραπεεν δι χρεαν ναγκααν π το τς πλεως πισκπου· μηδνα δ προσδχεσθαι ν τος μοναστηροις δολον π τ μονσαι, παρ γνμην το δου δεσπτου· τν δ παραβανοντα τοτον μν τν ρον, ρσαμεν κοιννητον εναι, να μ τ νομα το Θεο βλασφημται. Τν μν τοι πσκοπον τς πλεως, χρ τν δουσαν πρνοιαν ποιεσθαι τν μοναστηρων. Κανν Ε´ |
| δν ναφρει τ Ρωσα τν Οκρανα στς ποκεμενες στ Οκουμενικ Πατριαρχεο κκλησιαστικς παρχες! ii) ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΟ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ (1715): πατριρχης εροσολμων Χρσανθος (Νοταρς) στ περφημο Συνταγμτι του (σ. ξστ-ξθ) ναφρει λεπτομερς τς π τν Κωνσταντινουπλεως κκλησιαστικς παρχες, στς ποες δν περιλαμβνει τ Μητρπολη Κιβου λλη πισκοπ τς Οκρανας. πιπλον, π τ σελ. ογ κ.ξ. ναφρεται στ «περ το γιωττου πατριαρχικο Θρνου τς Μοσχοβας». ρχικ μνημονεει πς δθηκε στ Μσχα πατριαρχικ ξα κα τιμ (σ. ογ-οδ) κα κολοθως στς σελ. οδ-οε ναφρεται στ ρια τς «Μοσχοβας» στ ποα περιλαμβνει κα τν Οκρανα. Τ πμενο κρσιμο κεφλαιο πο πιγρφεται «Περ τν ποκειμνων Θρνων τ πατριρχ Μοσχοβας» (σελ. οστ κ.ξ.) ναφρει τ Κεβο κα τ Γαλικα (« Κιοβας κα λικας») καθς κα λλες περιοχς τς Οκρανας («Μεγλης Νοβογορονδας», «Σουσδαλας», «Τσερνιγβας», «Χολμογορας» κ..) ς παγμενες κκλησιαστικ στν Πατριρχη Μσχας! Τλος, στ σελ. οζ ναφερμενος «περ τν προνομων τν κατ τν Μοσχοβαν ρχιμανδριτν» παριθμε στος «πισημοτρους ρχιμανδρτες» το Πατριαρχεου Μσχας κα Οκρανος ρχιμανδρτες ν ος πρτος « το Κιεβοπετζερσκου» κα κολουθον λλοι π τν Οκρανα (π.χ. « τς Τζερνιγοβιγας»). Συμπερασματικ: κκλησιαστικ συνεδηση στς ρχς το 18ου α., πως χει καταγραφε τ 1715 π τν Πατριρχη εροσολμων Χρσανθο στ Συνταγμτι του, θλει χωρς καμα νσταση στω πλ πιφλαξη τν παρχα το Κιβου κα τς Οκρανας ν πγεται κκλησιαστικ στ Πατριαρχεο τς Μσχας κα χι στ Οκουμενικ Πατριαρχεο. Σημεινεται τι δν πρξε ποτ καμα νσταση κατ το Συνταγματου το Χρυσνθου π τ Οκουμενικ Πατριαρχεο. iii) ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΟ 1855: Σμφωνα μ τ «Συνταγμτιο περ τς τξεως τν πατριαρχικν Θρνων κα τν Ατοκεφλων Συνδων», ν θναις 1855, σελ. 3-12 δν πγεται στ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως Μητρπολη Κιβου κα περιοχ τς Οκρανας. Στς σελ. 16-18 το Συνταγματου ναγρφεται « Κιβου κα Γαλικας» ς Μητροπολτης «παρχας πρτης τξεως» τς «Ατοκεφλου κκλησας τς Ρωσσας» καθς κα λλες παρχες τς σημερινς Οκρανας! iv) ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΟ 1896: Στ «ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΟΝ τν π τν Οκουμενικν Θρνον Μητροπολιτν κα πισκπων» πο ξεδθη «ν Κωνσταντινουπλει κ το Πατριαρχικο Τυπογραφεου» τ 1896, δν ναφρεται Μητρπολη Κιβου λλη περιοχ τς Οκρανας ς κκλησιαστικ παρχα π τν Κωνσταντινουπλεως. |
| См.: Aristoteles. Metaphysica VII, 8–11//Op. cit. P. 133–143. Можно сказать, что единичная вещь, или первая сущность, возникает там, где происходит соединение формы и материи. Неоформленная материя, так же, как и нематериальная форма, обладают бытием лишь в возможности, к существованию же в действительности они приходят, лишь конкретизовавшись, или «получив ипостась», как сказали бы отцы Церкви, в виде конкретных чувственно воспринимаемых вещей. Первая сущность (единичная вещь) состоит из материи и формы. При этом под «формой» (εδος) понимается как раз вторая сущность, причём, не род, а «последний вид» т. е. такой вид, который уже не делится на новые виды, но только на индивиды. Ср.: Aristoteles. Metaphysica VIII, 1, 6//Op. cit. P. 155. Отметим, что универсалии, согласно мысли святителя, потому и могут быть познаны ограниченным и тварным рассудком человека, поскольку и сами являются тварными. См., например: Gregorius Palamas. Capita physica, theologica, moralia et practica 134//ΓΠΣ. Τ. 5. Σ. 77:23–28. Ibid. 142//ΓΠΣ. Τ. 5. Σ. 114:29 — 115:2. Gregorius Palamas. Capita physica, theologica, moralia et practica 81//ΓΠΣ. Τ. 5. Σ. 81:14–21. Рус. пер.: Григорий Палама, свт. Сто пятьдесят глав. С. 141–142. Ларионов Д., мон. Яннис Димитракопулос. С. 296. Позиция паламитов по вопросу о мысленном различии сущности и энергии очень подробно представлена в статье Я. Димитракопулоса: Demetracopoulos J. Palamas Transformed. P. 263–372. См.: Καρμρης . Τ Δογματικ κα Συμβολικ Μνημεα. Σ. 380. «λλ μν σπερ τν νωσιν θεαν κα διον ο μνω τ χωρστ, λλ’ λλοις τε πολλος κα δ κα τ κοιντητι το κτστου κα περιγρπτου κατ τν τν γων θεολογαν κηρττομεν, οτω κα τν δικρισιν κα διαφορν πλιν κατ’ ατος θεοπρεπ κα τατην δοξζειν γνκειμεν· οκ ες παντελ διασπασμν ντεθεν ατ κα διαρεσιν κατασπντες, οδ τινα κφυλον τν διαφορν τατην κα φυσικν λλοτρωσιν ννοοντες, διαστμασι χωρζοντες λλλων τατα, παγε, λλ’ οαν πιδχεσθαι τ κατ φσιν ατια κα ατιατ μεμυμεθα παρ τν γων, μν τ λογισμ θεοπρεπς διακρνοντες τ φσει νωμνα κα διαρετα» (Concilium Constantinopolitanum (anno 1351) 27// Καρμρης . Τ Δογματικ κα Συμβολικ Μνημεα. Σ. 391:1–8. Рус. пер.: Томос исихастского Собора 1351 года/пер. с греч. А. И. Корнакова. СПб, 2020. С. 32. |
| Vat., 1986. (ST; 314); Sideras A. Bruder oder Freund?: Zum Adressaten einen unedierten Grabrede des Makarios Makrès//Βυζαντιακ. Θεσ., 1988. Τ. 8. Σ. 120-132; Ζσης Θ. Γεννδιος Β Σχολριος Βος - συγγρμματα - διδασκαλα. Θεσ., 19882. Σ. 87, 91, 172; Γερσιμος Μικραγιανναντης, μον. Ακολουθα πντων τν ν Θεσσαλονκ διαλαμψντων γων//ΓΠ. 1990. Τ. 73. Ν 732. Σ. 358; Talbot A.-M. Makres, Makarios//ODB. Vol. 2. Col. 1273; Ο Αγιοι τς Ιερς Μονς Βατοπεδου//Πρωττον. Καρυς, 1992. Ν 34. Σ. 51; Χρυσοστμου Γ. Ο γιοι τς Θεσσαλονκης//Χαριστριον τ Παναγιωττ Μητροπολτ Θεσσαλονκης κ. κ. Παντελεμονι τ Δευτρ π τ συμπληρσει εκοσαετος ν Θεσσαλονκ ποιμαντορας (1974-1994). Θεσ., 1994. Σ. 933-934; Σωφρνιος (Εστρατιδης). Αγιολγιον. Σ. 284; Πασχαλδης Σ. Μακριος Μακρς Ασπρφρυς//Τ Αγιολγιον τς Θεσσαλονκης. Θεσ., 1997. Τ. 2. Σ. 19-27; idem. Θεολογικ ζητματα κα μοναστικ πνευματικτητα στ Αγιον Ορος κατ τ 15ο κα 16ο ανα//Τ Αγιον Ορος στν 15ο κα 16ο ανα: Πνευματικς βος, Ιστορα, Τχνη. Θεσ., 2011. Σ. 87-105; idem. Οψεις τς γιορετικης στορας κα πνευματικτητας κατ τν 15ο κα 16ο ανα//Τ Αγιον Ορος στν 15ο κα 16ο ανα: Πρακτικ Συνεδρου. Θεσ., 2012. Σ. 225-236; idem. Εκφνσεις τς λογιτητας στ Αγιον Ορος κατ τν Παλαιολγεια περοδο//Αγιον Ορος κα Λογιοσνη: Πρακτικ Συνεδρου. Θεσ., 2014. Σ. 43-51; Dendrinos Ch. Palaiologan Scholars at Work: Makarios Makres and Joseph Bryennios " Autograph//From Manuscripts to Books=Vom Codex zur Edition: Proc. of the Intern. Workshop on Textual Criticism and Editorial Practice for Byzant. Texts (Vienna, 10-11 December 2009)/Ed. A. Giannouli, E. Schiffer. W., 2011. P. 25-54. О. А. Родионов Рубрики: Ключевые слова: ГРИГОРИЙ СИНАИТ (1275-1346 (?)), прп. (пам. 8 авг., греч. 6 апр.), один из важнейших деятелей исихастского возрождения XIV в., духовно-аскетический писатель ИОАНН КУКУЗЕЛЬ [Пападопул] († до 1341), прп. (пам. греч. 1 окт.; во 2-ю Неделю по Пятидесятнице - в Соборе Афонских преподобных), маистор (руководитель придворного хора), мон. Великой Лавры на Афоне, визант. мелург и муз. теоретик МАКСИМ КАВСОКАЛИВИТ [Максим Кавсокалив] (ок. 1270 - ок. 1365), прп. (пам. во 2-ю Неделю по Пятидесятнице в Соборе всех Афонских преподобных; пам. греч. 13 янв.), один из наиболее выдающихся афонских подвижников-исихастов XIV в. НЕОФИТ ЗАТВОРНИК (ок. 1134 - † вскоре после 1214 (?)), прп. (пам. греч. 12 апр., 27 и 28 сент., пам. кипрская 24 янв.), церковный писатель, богослов, агиограф, хронист, основатель мон-ря НИКОДИМ СВЯТОГОРЕЦ (1749-1809), прп. (пам. 14 июля, в Соборе Афонских святых), греч. церковный писатель, богослов, издатель, гимнограф |
|
|
