| Αρχιεπσκοπος Ιερνυμος: " " Δεν μπορ να πρω μνος μου την ευθνη " " Γρφει ο Αιμλιος Πολυγνης Ολοκληρθηκαν σμερα, Τετρτη 28 Αυγοστου οι εργασες της Διαρκος Ιερς Συνδου της 162ης Συνοδικς Περιδου. Κατ τη διρκεια των εργασιν τθηκε και το θμα της αναγνωρσεως της νας Αυτοκφαλης Εκκλησας της Ουκρανας. Πληροφορες της Romfea.gr αναφρουν τι η συζτηση γινε σε ρεμο κλμα, που λοι οι Συνοδικο εξφρασαν τις απψεις τους. " Αναγνωρσαμε απ κοινο το Προνμιο του Αρχιεπισκπου να χειριστε το θμα ο διος προσωπικ " - ανφερε Συνοδικς Ιερρχης στην Romfea.gr. Επσης ο διος Ιερρχης τνισε: " Σε διαφορετικ περπτωση δεν θα χρειαζταν η θση της Ιεραρχας για την αναγνριση της Αυτοκεφαλας, πως γινε και με λλες Αυτοκεφαλες στα Βαλκνια. Εδ μως χουμε μια ιδιμορφη περπτωση με αχειροτνητους, σχισματικος αλλ και αφορισμνους " . Ο Αρχιεπσκοπος Ιερνυμος κουσε με ιδιατερο ενδιαφρον τις τοποθετσεις των Συνοδικν, εν τους ευχαρστησε για την στριξη και αναγνριση του προνομου του. " Δεν μπορ να πρω μνος μου μια ττοια ευθνη, θα το πω στην Ιεραρχα να αποφασσει εκενη " - φρεται να διεμνυσε στους Συνοδικος Ιερρχες ο Προκαθμενος της Ελλαδικς Εκκλησας. Αποκλειστικς πληροφορες της Romfea.gr αναφρουν τι ο Μακαριτατος, παρλο που εναι εκτς ημερησας διατξεως θα προτενει να συζητηθε το Ουκρανικ μετ τις εκλογς των Μητροπολιτν στην Ιεραρχα του Οκτωβρου. Τλος να αναφερθε τι Συνοδικο Ιερρχες δεν κρυψαν την ενοχλση τους, αφο το θμα για το Ουκρανικ ρθε στο τλος των εργασιν χωρς ενημρωση και χωρς να συμπεριλαμβνεται στην ημερησα διταξη. Romfea.gr 8/29/2019 ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΤΥΑ |
| Αρκετος μνες ζοσα σε αυτ το σκτος… Σταδιακ κατλαβα τι η πλρης απγνωση δε θα βγαζε σε τποτα καλ. Αποφσισα να αλλξω δουλει και να το στρψω απ το καημ μου στο να προσφρω βοθεια σε λλους ανθρπους. Ττε ταν που μαθα για την Ορθδοξη Φιλανθρωπικ Υπηρεσα «Miloserdie» (Ελλ: Ευσπλαχνα), την οποα εχε ιδρσει ο Σεβασμιτατος Παντελεμων (Στοβ). μαθα και τι ο διος εκρη μοναχς, ταν χασε τη γυνακα του. Ο πατρ Αρκδιος – τσι τον λγανε πριν την κουρ – μεινε χρος με μικρ παιδι. Πρασε και αυτς αυτν τον τρομερ πνο της απλειας αγαπημνου ανθρπου. Με πραν στο Τμμα Δημοσων Σχσεων της Υπηρεσας «Miloserdie». Σιγ-σιγ, αυτ ρχισε να με επαναφρει στη ζω. Παρακολοθησα εκπαιδευτικ σεμινρια για βοηθος ιερων που επισκπτονται νοσοκομεα και ρχισα να βοηθω ανθρπους, οι οποοι εναι σε πολ χειρτερη κατσταση απ μνα, δηλαδ τους ανατους ασθενες του Νοσοκομεου «γιος Ιερρχης Αλξιος» Μσχας. Πριν αρχσω να δουλεω εκε, μου φαινταν τι η πτρυγα ανιτων ταν να τρομερ και θλιβερ χρος. Ευτυχς που δεν εναι καθλου τσι. Το νοσοκομεο μας εναι αγπη. λοι οι θλαμοι και οι διδρομοι εναι διαποτισμνοι με αγπη. Οι ασθενες απολαμβνουν διπλ υποστριξη, και ιατρικ και πνευματικ. Ιερες βοηθον στην πνευματικ καθοδγηση των ασθενν. Απ ξω, μλλον, εναι δσκολο να το πιστψει κανες, αλλ στους θαλμους κυριαρχε μια ατμσφαιρα χαρς. Για να πω την αλθεια, πλον, τρχω για τη δουλει! Θλω σο το δυνατν πιο γργορα να ξυπνω και να αναλαμβνω μια ατελεωτη λστα απ δουλεις. Πλον, χω αναλβει στο νοσοκομεο και το κομμτι των Δημοσων Σχσεων. Καμι φορ, στην ψυχ μου νιθω σκτος και κρο. Κτι ττοιες μρες η επικοινωνα με τους ανατους ασθενες εναι σωτηρα. Πολλο ασθενες γιναν για μνα πολ αγαπητο μου φλοι. Αυτ η επικοινωνα γεμζει, επαναφρει την ασθηση της ζως. Συνειδητοποιες τι οι σημερινς δυσκολες εναι να τποτα μπροστ στην αιωνιτητα, στα πρθυρα της οποας βρσκονται αυτο οι νθρωποι. Σε αυτ το λειτοργημα ρχισα να μαθανω να σιωπ. Απλ, να εμαι με τον νθρωπο που βινει δσκολες καταστσεις. Να παρσταμαι μαζ τους ενπιον του Θεο… |
| Ο Αρχιμανδρτης Νεκτριος Χατζηπετρπουλος διηγθηκε την εκπληκτικ ιστορα που ακολουθε για τον Μητροπολτη Λαρο Σκορλα, Πρωθιερρχη της Υπερορου Ρωσικς Εκκλησας, ο οποος κοιμθηκε εν Κυρω 15 χρνια πριν, στις 16 Μαρτου του 2008. Σμερα, ο πατρ Νεκτριος εναι επικεφαλς της ρωσικς ορθδοξης ιεραποστολς και καθηγομενος της Ιερς Μονς της Αγας Τριδας στην Πλη του Μεξικο. Και τα δο αυτ διακονματα τα εχε αρχσει με την ευλογα του Μητροπολτη Λαρου. Ττε, μως, στις αρχς της δεκαετας του 2000, ταν συνβη η ιστορα, μλις που εχε ρθει στην Ιερ Μον της Αγας Τριδας στην αμερικανικ πλη Τζρντανβιλ για να μελετσει τη ρωσικ εκκλησιαστικ παρδοση. ταν ττε που ο Σεβασμιτατος Λαρος τον χειροτνησε ιεροδικονο και στη συνχεια ιερομναχο. Ο πατρ Νεκτριος διηγεται: «Για 40 μρες πρεπε να λειτουργ κθε μρα ως ιεροδικονος και στη συνχεια ως ιερομναχος, για ακμα 40 μρες. Αναγκαζμουν να ξυπνω στις 3.00 το πρω περπου, για να ανοξω την εκκλησα στις 3.15 και για να αρχσω την ιερ ακολουθα. λοι οι υπλοιποι κοιμονταν. μουν τελεως μνος. μως, απ μια στιγμ και στερα ρχισα να ακοω να θρυβο. Βρισκμουν στο ιερ, προσευχμουν, διβαζα τα δπτυχα και, φυσικ, δεν βλεπα τι συμβανει στο να. ξερα τι δεν υπρχει κανες απ τους μοναχος και δεν εχα ιδα τι μπορε να εναι. Επειδ το μοναστρι στο Τζρντανβιλ εναι ανοιχτ για λους και ο αυτοκινητδρομος περνει ακριβς μσα απ την αυλ του, καμι φορ μπαιναν στο μοναστρι κποιοι παρξενοι νθρωποι. Μπως, κποιος απ αυτος με παρακολουθε θλει να μου κνει κτι; μπως, σκεφτμουν καμι φορ, αυτ εναι πειρασμς για ναν νο ιερα; εναι απλς η φαντασα μου; Αρχιμανδρτης Νεκτριος (Χατζηπετρπουλος) λο αυτ επαναλαμβανταν ξαν και ξαν. ρχισα να ανησυχ πραγματικ και αποφσισα τι πρπει να αντιδρσω στην πηγ του θορβου, ποιος και εναι εκε, δαμονας που με πειρζει νθρωπος. Πρα στα χρια μου το σταυρ, νοιξα την πρτα του ιερο και εδα… τον Σεβασμιτατο Λαρο! Καθταν ρθιος και λεγε την ευχ του Ιησο, τραβντας το κομποσκονι και κνοντας κθε φορ μετνοια. Μου φνηκε τι οτε καν με εχε καταλβει. |
| «Το πρω μετ την κηδεα του Ανδρα, η πιο τρομερ μρα στη ζω μου»: Πς κατφερα να ξεπερσω τον πνο της απλειας του αγαπημνου μου Εχαμε ζσει με τον ντρα μου επτ υπροχα χρνια. Ταξιδεαμε, γυρζαμε ταινες, ασχολομασταν με τη δημοσιογραφα. μασταν πραγματικ ευτυχισμνοι και αγαποσαμε πολ ο νας τον λλον. Κποια στιγμ, δο χρνια μετ τη γννηση της κρης μας Σεραφεμας, ο Ανδρας ρχισε να νιθει αδιθετος. Κναμε εξετσεις και μας ενημρωσαν τι πσχει απ μια σοβαρ ασθνεια. Στην αρχ δεν ανησυχοσα πρα πολ, επειδ νμιζα τι στο νδρα μου σγουρα δεν μπορε να συμβε κτι κακ. Ωστσο, η κατστασ του, δυστυχς, χειροτρευε γργορα. Προκυψε ανγκη ο Ανδρας να παραμνει συνχεια στο νοσοκομεο, και αργτερα να χειρουργηθε. Ννα Μιλοβντοβα, Διευθντρια Δημοσων Σχσεων του Νοσοκομεου «γιος Ιερρχης Αλξιος» Την ημρα, που εχε οριστε η εγχερηση, πγα να μεταλβω των Αχρντων Μυστηρων στην Ιερ Μον της Νας Ιερουσαλμ, στην πλη στρα. νιωθα τι αυτ η Θεα Κοινωνα χρειαζταν και για τους δυο μας. Βγκα απ την εκκλησα, μετ την ακολουθα, και νιωσα μια απραντη ηρεμα. Δσκολο να το περιγρψω με λγια. Λγα λεπτ αργτερα, τηλεφνησα στην εντατικ για να μθω πς εναι η κατσταση του ντρα μου. Μου επαν τι ο Ανδρας πθανε απ καρδιακ ανεπρκεια μετ το χειρουργεο. Περπου την δια στιγμ που βγαινα απ την εκκλησα, μετ την Θεα Κοινωνα… Το πρω, μετ την κηδεα του Ανδρα, ταν η πιο τρομερ μρα στη ζω μου. μουν ξαπλωμνη στο κρεβτι, δεν εχα δυνμεις οτε να μιλω οτε να κινομαι. Μια οριακ κατσταση ανμεσα στη ζω και στο θνατο. Κποια στιγμ απ την καρδι μου βγκαν τα λγια: «Ιησος, Ιησος…». Δεν μποροσα να προσεχομαι. Το μνο που εχα δυνμεις να κνω ταν απλς να επαναλαμβνω συνχεια το νομα του Κυρου. Μετ απ λγο, νιωσα λγο καλτερα και μπρεσα να σηκωθ. πρεπε να φροντσω την κρη μας. Την σαρακοστ ημρα μετ το θνατο του ντρα μου, η Σεραφεμα ξπνησε με δκρυα. Μου επε: «ρθε ο μπαμπς για να με αποχαιρετσει». Η μνα μου την ρτησε: «κλαιγε;» - «χι, ο μπαμπς δεν κλαει. Μνο εγ στεκμουν και κλαιγα». |
|
|
