| Особыми художественными достоинствами обладают Евангелие-тетр (Ризница. Cod. 14, 1314/15 г.), украшенное кроме традиц. образов евангелистов миниатюрами «Снятие с креста» и «Сошествие во ад», и иллюминированный кодекс Слов свт. Иоанна Златоуста 1335 г. (Cod. 327), подаренный мон-рю визант. имп. Иоанном VI Кантакузином, и др. Изысканный колорит и классические формы отличают миниатюры Евангелия 1340/41 г. (Ризница. Cod. 16), на к-рых изображены евангелисты, композиции «Сошествие во ад» и «Вознесение Христово». На проникнутых духом эллинизма миниатюрах рукописи 1346 г. (Cod. 1199) представлены персонифицированные изображения 12 месяцев. Лицевые рукописи поступали в б-ку и в последующие века, особенно в XVII, но их художественный уровень далек от хранящихся там рукописей X-XIV вв. Лит.: Weitzmann K. Aus den Bibliotheken des Athos. Hamburg, 1963; Ο θησαυρο το Αγου ρδβλθυοτεΟρους/Υπ Π. Χρστου, Χ. Μαυροπολου-Τσιομη, Σ. Καδ, Ακ. Κατσαρο. Αθναι, 1991. T. 4; Καδς Σ. Τ εκογραφημνα χειργραφα//Ιερ Μεγστη Μον Βατοπαιδου. Παρδοση, στορα, τχνη. λδβλθυοτεΑγιον ρδβλθυοτεΟρος, 1996. T. 2. Σ. 575-597; Γαλβαρης Γ. Η τχνη τν εκογραφημνων το Αγου ρδβλθυοτεΟρους//Θησαυρο το Αγου ρδβλθυοτεΟρους. Θεσσαλονκη, 1997. Σ. 194-197. Б. Тодич Стихирарь. 1106 г. (РНБ. Греч. 789. Fol. 1) Среди афонских мон-рей В. располагает одним из наиболее значительных собраний муз. манускриптов. В наст. время оно насчитывает ок. 350 певч. рукописей, что составляет приблизительно 1/10 часть письменного муз. наследия Афона. В Описании митр. Софрония (Евстратиадиса) и иеродиак. Аркадия указано 285 певч. рукописей (Cod. 1252-1536), в составленном позднее дополнительном каталоге, озаглавленном «Перечень рукописей библиотеки священного Ватопедского мон-ря...» (Κδιξ τν ν τ Βιβλιοθκ τς ερς μονς Βατοπαιδου χειρογρφων...), описано 25 рукописей (Cod. 1581-1589; 1597-1608; 1682-1683; 1688b - 1690); впосл. ватопедскими монахами было найдено еще ок. 40 муз. кодексов, гл. обр. XIX-XX вв., а также было принято на хранение в собрание В. 15 певч. рукописей (N 37-51) из б-ки дочернего скита вмч. Димитрия ( Λμπερτς, Λτσας. Σ. 75-92). |
| Ист.: Strunk O. Specimina notationum antiquorum. Copenhagen, 1965. Pars suppl. P. 7. (MMB, Facs.; 7); Follieri E. , Strunk O. Triodium Athoum [: Cod. Vatop. 1488]. Copenhagen, 1975. Pars suppl. (MMB, Facs.; 9); Λμπερτς Ε. , Λτσας Ε. Κατλογος χειρογρφων Σκτης Αγου Δημητρου. Θεσσαλονκη, 1975; Στθης. Χειργραφα. Τ. 1. Σ. XXX-XLII; Τ. 2. Σ. 597; Τ. 3. Σ. 751, 758, 842; Χατζιακουμς Μ. Χειργραφα κκλησιαστικς μουσικς: 1453-1820. Αθνα, 1980. Τ φωτογραφικ δεγματα, 15; Герцман Е. В. Греч. муз. рукописи С.-Петербурга. М., 1996. Т. 1. С. 54-56, 578-579, 592-593, 622-623; 1999. Т. 2. С. 440, 452-453, 486, 487. Лит: Velimirovic M. Byzantine Composers in ms. Athens 2406//Essays presented to E. Wellesz. Oxf., 1966. P. 7-18; Гранстрем Е. Каталог греч. рукописей ленинградских хранилищ//ВВ. 1951-1971. Т. 16, 18-19, 23-25, 27, 31; Στθης Γ. Θ. Τ μουσικ χειργραφα//Ιερ Μεγστη Μον Βατοπαιδου. Παρδοση, στορα, τχνη. λδβλθυοτεΑγιον ρδβλθυοτεΟρος. 1996. Τ. 2. Σ. 598-604, 679; Герцман Е. В. В поисках песнопений Греч. Церкви. СПб., 1996. С. 112-114. Э. П. М. Жалованная грамота царей Иоанна V и Петра I Ватопедскому мон-рю. 1688 г. мон-ря находится на нижнем этаже башни Богородицы. Огромный массив греч. документов был систематизирован в кон. XIX - нач. ХХ в. ватопедскими иеродиаконами Анфимом и Вениамином. Они обработали ок. 150 кодиков, содержащих материалы с 1645 г. до ХХ в. Их дело продолжили др. археофилаксы, и в наст. время число кодиков с документами (до 1959) достигло 282. К визант. периоду относится ок. 250 документов (акты афонских мон-рей, хрисовулы визант. императоров, сигиллии К-польских Патриархов, перечни монастырского имущества и др.), к XVI в.- 43, к XVII-XVIII вв.- 5 тыс., к XIX-XX вв.- 300 тыс. документов. Румын. архив состоит из 12 659 документов, 25 свитков, 45 карт и 150 реестров, из к-рых на румын. языке написано 11020 документов, на греч.- 874, на рус.- 464, на слав.- 285, на др.- 30 документов. Наиболее ранний из них относится к молдав. господарю Александру Доброму (1428). |
| В XIX в. немало афонских рукописей было вывезено во Францию (М. К. Миноидис), Великобританию (Э. Д. Кларк, К. Симонидис) и Россию (П. И. Севастьянов, еп. Порфирий (Успенский)). Напр., приобретенные Кларком «Codex Crippsianus» и Симонидисом листы из «Географии» Птолемея в наст. время хранятся в Британской б-ке (Lond. Brit. Libr. Burn. 95 и Add. 19391). Лит.: Arkadios Vatopedinos, Sophronios Eustratiadis. Catalogue of the Greek Manuscripts in the Library of the Monastery of Vatopedi on Mt. Athos. Camb. (Mass.), 1924; Σωφρνιος (Εστρατιδης), πρην μητρ. Λεοντοπλεως. Συμπλρωμα Αγιορειτικν καταλγων Βατοπεδου κα Λαρας μνημεα γιολογικ. P., 1930 (Αγιορειτικ Βιβλιοθκη, 4); Πολτης Λ. Κατλογος λειτουργικν εληταρων τς Ιερς Μονς Βατοπαιδου//Μακεδονικ. 1955/1960. N 4. Σ. 403-408; Pavlikianov C. A Short Catalogue of the Slavic Manuscripts in Vatoped//Σμμεικτα. 1996. Τ. 10. Σ. 295-325; Λμπερτς ρδβλθυοτεΕ. Η βιβλιοθκη κα τ χειργραφ της//Ιερ Μεγστη Μον Βατοπαιδου. Παρδοση, στορα, τχνη. λδβλθυοτεΑγιον ρδβλθυοτεΟρος, 1996. Τ. 2. Σ. 562-574; Слав. рукописи афонских обителей/Под ред. А.-Э. Н. Тахиаоса. Фессалоники, 1999. Э. П. А. Лицевые рукописи Рождество Христово. Миниатюра из Евангелия. XIII в. (Vatop. 974. Fol. 10v) Рождество Христово. Миниатюра из Евангелия. XIII в. (Vatop. 974. Fol. 10v) Евангелие-тетр. 1314–1315 гг. (Vatop. 14. Ризница) Из рукописных книг ок. 380 украшены миниатюрами. Самая древняя лицевая рукопись В.- Евангелие-тетр 949 г. (Cod. 949) с изображениями евангелистов - создана в К-поле, в мастерской мон. Ефрема. Кон. X в. датируется еще одно богато украшенное Евангелие-тетр (Ризница. Cod. 1) с миниатюрами «Воскресение Христово», «Рождество Христово и Древо Иессеево», изображениями апостолов и святых. Евангелие XI в. (Ризница. Cod. 36) иллюстрировано более чем 30 миниатюрами. 2 Псалтири (Cod. 761, 1088 г.; Cod. 760, кон. XI - нач. XII в.) содержат большое число миниатюр с изображениями лиц и событий как из ВЗ, так и из НЗ. Среди лицевых рукописей XII-XIII вв. сохранились Евангелие-тетр (Cod. 960, 1128 г.) с изображениями 4 евангелистов, Толкование Олимпиодора Александрийского на Книгу Иова (Cod. 590, кон. XII - нач. XIII в.) с 48 иллюстрациями, Восьмикнижие (Октатевх) (Cod. 602, XIII в.) со 162 иллюстрациями; Евангелие (Cod. 939) с изображениями апостолов; Евангелие (Cod. 974) с образами евангелистов и многофигурной композицией «Рождество Христово». «География» Клавдия Птолемея (Cod. 655) с включенной в нее картой Средиземноморья датируется кон. XIII - нач. XIV в. |
| Ο Μικροβιολγος λμπερτ Σιμπιν απλλαξε τον κσμο απ την πολιομυελτιδα, χωρς να αμειφτε για αυτ οτε σεντ, και στη συνχεια θερπευσε τον εαυτ του απ την ανιοσα παρλυση του Λαντρ (μια παρλυση που αρχζει απ τα κτω κρα και εξαπλνεται στο σμα και στα νω κρα μχρι που προσβλλει και τους αναπνευστικος μυς κτι που προκαλε το θνατο - ΣτΜ). Γρφει ο Αλξιος Μιτροφνοβ λμπερτ Μπριους Σιμπιν. Φωτογραφα απ την ιστοσελδα ignotus.it Απ τη μια, μπορες να εφερεις να εμβλιο και να εξασφαλσεις την πατντα, μια και εσαι ταλαντοχος, δολευες πολ, ταν οι συνομλικο σου παιζαν μπλα, εσ καθσουν πνω απ τα βιβλα. λο αυτ πρπει να αμεβεται, τσι δεν εναι; Απ την λλη, ωστσο, μπορες να κνεις κι αλλις. Να εφερεις το διο καταπληκτικ εμβλιο, να αρνηθες την πατντα και να την χαρσεις στην ανθρωπτητα. Και αυτ, επειδ λες οι θαλαμηγο, τα αεροπλνα, τα μεσογειακ παλτια, λα αυτ που μπορες να τα αγορσεις με αυτ τα χρματα, δεν εναι τποτα μπροστ στην ελεθερη πρσβαση των ανθρπων στο εμβλιο και στην πραγματικ σωτηρα του κσμου απ τη φοβερ ασθνεια. Ο λμπερτ Μπριους Σιμπιν, ο εφευρτης του εμβολου κατ της πολιομυελτιδας, επλεξε το δετερο. Ο οδοντατρος που δεν γινε Ο ιατρς λμπερτ Σιμπιν μελετ μεταλλξεις του ιο της πολιομυελτιδας, 7 Οκτωβρου του 1956, Σινσιντι. Φωτογραφα: GENE SMITH/AP/http://www.statnews.com/ Ο λμπερτ Σιμπιν γεννθηκε το 1906, στην πλη Μπελοστκ, μια επαρχιακ, εκενη την εποχ, πλη της περιφρειας Γκρντνο της Ρωσικς Αυτοκρατορας. Το 1915, κατλαβαν την πλη Μπελοστκ οι Γερμανο. Τον Μρτιο του 1918, γινε μρος της Δημοκρατας της Λευκορωσας και τον Ιολιο του διου τους, μρος της Λιθουανας. Το 1919, στην πλη μπκαν οι Πολωνο. Τον Ιολιο του 1920, ο Κκκινος Στρατς. Μετ απ να μνα ξαν οι Πολωνο. Και το 1921, ο Ιακβ Σαπερστιν και η Τσλα Κρογκμαν, καθς δεν ντεχαν αυτ το πργμα, μαζ με τον δεκαπεντχρονο γιο τους Αμπρμ, φυγαν για τις Ενωμνες Πολιτεες της Αμερικς. |
| Ο ταλαντοχος νεαρς μαθε τη γλσσα σε ξι βδομδες. Τελεωσε το σχολεο μσης εκπαδευσης της πλης Πτερσον. Ο πλοσιος θεος του, ο ιατρς Ζγκμουντ Σντνε, του πρτεινε να αναλβει τη δαπνη της εκπαδευσς του, με ναν μοναδικ ρο: ο λμπερτ να σπουδσει το κερδοφρο επγγελμα του οδοντιτρου. Ο νεαρς μπκε στην προπαρασκευαστικ-εισαγωγικ Σχολ Ιατρικς του Πανεπιστημου της Νας Υρκης, και αργτερα στο διο το Πανεπιστμιο. Περπου εκενη την εποχ, ο Αμπρμ Σαπερστιν λλαξε το νομ του σε λμπερτ Σιμπιν. λα πγαιναν ομαλ, σπου στο πργραμμα σπουδν του μελλοντικο οδοντιτρου εμφανστηκε το γνωστικ αντικεμενο της Μικροβιολογας. Το δδασκε ο Ουλιαμ Παρκ, νας απ τους πρωτεργτες του εμβολου κατ της διφθερτιδας. Εκτς απ αυτ, στα χρια του Νεοορκζου φοιτητ πεσε το βιβλο του λλου μικροβιολγου, του Πολ ντε Κρουφ, με ττλο «Κυνηγο Μικροβων». Το βιβλο ταν γραμμνο σε στιλ λογοτεχνικο μπεστ-σλερ και εχε γοητεσει πολλος σγχρονους του λμπερτ. Το αποτλεσμα ταν ο Σιμπιν να εγκαταλεψει την οδοντιατρικ και να ακολουθσει τη μικροβιολογα. Οπτε, αμσως μεινε χωρς την οικονομικ υποστριξη του θεου του. Ο λμπερτ αναγκστηκε να εργζεται σε εργαστριο. Εκε, εκτς των λλων, πρεπε να ξεχωρζει τους τπους της πνευμονας. Ως βοηθς στο εργαστριο ανακλυψε πς να επισπεσει αυτ τη χρονοβρα διαδικασα. Η μθοδς του αποδεχθηκε πολ αποτελεσματικ και δημοσιετηκε σε επιστημονικ εγχειρδια ιατρικς. Και τι ειρωνεα της τχης που στην τελικ πτυχιακ του εξταση, στο φοιτητ Σιμπιν, κληρθηκε η ερτηση: «Η τυποποηση της πνευμονας με τη μθοδο Σιμπιν». Μπορομε να φανταστομε τι γλιο πεσε στο αμφιθατρο. Το 1931, μετ την αποφοτησ του απ το Πανεπιστμιο της Νας Υρκης, ο λμπερτ λαβε τον ττλο του διδκτορα. Και ττε, ρχισε να «περιεργζεται» την πολιομυελτιδα. Ο επιστμονας διηγοταν: «Τη δουλει μου την ξεκνησα σχεδν τυχαα. Ττε, το 1931, να μνα μετ την αποφοτησ μου απ την Ιατρικ Σχολ στη Να Υρκη, ξσπασε η επιδημα της πολιομυελτιδας. Εγ δη εχα ξεκινσει την ρευνα της πνευμονας, αλλ ο δσκαλς μου, ο ιατρς Παρκ με συμβολεψε να επικεντρωθ στην πολιομυελτιδα». |
| Στη συνχεια, ακολοθησαν η διετς πρακτικ σκηση σε να απ τα νοσοκομεα της πλης, η ειδκευση στο Ινστιτοτο Προληπτικς Ιατρικς Λστερ του Λονδνου και η εργασα στο Ινστιτοτο Ιατρικν Ερευνν Ροκφλερ. λα εναι τσο χλια αλλ εναι και πολ καλ Σε αυτ την φωτογραφα του 1959, ο ιατρς λμπερτ Σιμπιν (δεξι), του οποου το εμβλιο κατ της πολιομυελτιδας δοκιμζονταν ευρως σε λο τον κσμο, βρσκεται στο παιδικ νοσοκομεο της πολιτεας Σινσιντι με τον 5χρονο Μαρκ Στισι, ο οποος εχε προσβληθε απ την παραλυτικ πολιομυελτιδα, λγους μνες νωρτερα. Μαζ του εναι ο ιατρς Βλτερ Λνγκσαμ, Πρεδρος του Πανεπιστημου Σινσιντι. Φωτογραφα: Harvey Eugene Smith/АР/www.statnews.com Σταδιακ, η πολιομυελτιδα γνεται το βασικ θμα των ερευνν του Σιμπιν. Η δια η αρρστια εναι σε ξαρση. Οι επιδημες γνονται λο και πιο συχν. σο και να φανεται παρξενο, η αιτα ταν η νοδος του βιοτικο επιπδου. Μχρι πρσφατα, κτω απ γενικς ανθυγιεινς συνθκες, σχεδν λοι περνοσαν την πολιομυελτιδα σε πολ νεαρ ηλικα. Σε αυτ την ηλικα η ασθνεια περνιται σχεδν ασυμπτωματικ και αποκτται η ανοσα εφ ρου ζως. Η πολιομυελτιδα υπρχε. Απλς δεν την εντπιζαν, επειδ εχε τα χαρακτηριστικ μιας συνηθισμνης ωσης. Με την ανπτυξη νων τεχνολογιν υγιεινς, και πρτα απ λα της αποχτευσης, η πολιομυελτιδα ρχισε να χτυπει τα παιδι σε μεγαλτερη ηλικα, ακμα και ενλικες. Δυστυχς, σε ττοιες περιπτσεις η αρρστια κνει φοβερς επιπλοκς. Παρλυση των κρων, και σε κποιες περιπτσεις, και θνατο. Ναι, αλλ τι να κνουμε! Να επιστρψουμε στον τρπο ζως των σπηλαων; πρεπε να νικσουμε την ασθνεια, και να την νικσουμε χωρς καθυστρηση. Η ασθνεια αποκαλπτεται μπροστ σε ναν ανσυχο ερευνητ. τσι, το 1940, ο λμπερτ ανακαλπτει τι η πολιομυελτιδα μεταδδεται χι απ αεροσταγονδια, αλλ μσω της πεπτικς οδο. Η ασθνεια εξελσσεται στο ντερο και απ κει μεταφρεται στον εγκφαλο και στο μυελ των οστν. τσι οριστικοποιθηκε και ο τρπος εμβολιασμο. Τα παιδι δεν τα τρομζανε με νεση, αλλ τους διναν απλς να κομμτι ζχαρη που ταν εμποτισμνη με εμβλιο. |
| Τελικ, το 1957, ο λμπερτ καταφρνει να απομονσει τις εξασθενημνες μορφς του ιο, οι οποες μπορον να εξασφαλζουν σταθερ ανοσα. Μπορε να πει κανες τι το εμβλιο ταν τοιμο. Ββαια, μχρι ττε, για δο χρνια, δη, υπρχε το εμβλιο του ιολγου Τζνας Σολκ κατ της πολιομυελτιδας. ταν το λεγμενο νεκρ εμβλιο, αλλ τα αποτελσματ του δεν ταν και τσο εντυπωσιακ. Ο Σιμπιν, μως, δημιοργησε το λεγμενο ζωνταν εμβλιο, που εχε σχεδν εκατ τοις εκατ αποτελεσματικτητα. πως και πολλο λλοι επιστμονες, πρτα απ λα πειραματστηκε με τον εαυτ του. Στη συνχεια, το εμβλιο το καναν οι κρες του, η μι και η Ντμπορα. Και το διο τος, το 1957, το νο εμβλιο βρισκταν σε διαδικασα δοκιμν σε ξι χρες του κσμου, στην ΣΣΣΔ, στη Χιλ, στην Ολλανδα, στην Ιαπωνα, στο Μεξικ και στη Σουηδα. Ββαια, στην πατρδα του, στην Αμερικ, το εμβλιο θα αρχσουν να το χρησιμοποιον, μνο μετ απ τρα χρνια. Αντ για θαλαμηγ Ο ιατρς Σιμπιν δνει σε να κορτσι το εμβλιο κατ της πολιομυελτιδας σε σιρπι απ κερσι. Φωτογραφα: http://edsitement.neh.gov/ Ο λμπερτ Σιμπιν μποροσε να γνει δισεκατομμυριοχος. Αλλ αρνθηκε την πατντα και παρδωσε αφιλοκερδς το εφερημ του στον Παγκσμιο Οργανισμ Υγεας. Ο επιστμονας γραφε: «Πολλο επμεναν να πατεντρω το εμβλιο, αλλ εγ δεν θελα. Εναι το δικ μου δρο σε λα τα παιδι του κσμου». Το αποτλεσμα ταν πως ακμα και στις πιο φτωχς χρες, στις αρχς της δεκαετας του 1960, ρχισαν να κνουν τα σωτρια εμβλια. Στις αρχς της δεκαετας του 1960, στην Ευρπη και στην Αμερικ, γιναν πνω απ 200 εκατομμρια εμβλια. Σμφωνα με τους υπολογισμος του ΠΟΥ, αποτρπηκαν γρω στους 500 χιλιδες θαντους και 5 εκατομμρια τομα δεν μειναν ανπηροι. Ο Σιμπιν δε, εκενη την εποχ, εστασε το ενδιαφρον του στην ιολογα των καρκινικν γκων. Το 1967, γινε μλος του κινματος «Καθηγητς της Αμερικς για την ειρνη στη Μση Ανατολ». Το 1982 και το 1983, ο Σιμπιν δινε τον αγνα του κατ της ιλαρς, στο Μεξικ και στη Βραζιλα. |
| – Για να μιλσουμε για τους μουσικος, οποιοσδποτε ερμηνευτς, οποιαδποτε και να εναι η στση του απναντι στη θρησκεα, με το που αρχζει ν’ ασχολεται με το επγγελμ του, φτνει τελικ στην διαπστωση τι εκτς απ τον φυσικ μας κσμο, υπρχει και κποιος λλος. Το επγγελμ μας, η δια η τχνη της μουσικς, το αποδεικνει. – Με ποιον τρπο; – Βασιζμενοι μνο στη φυσικ κατανηση της αρμονας, στην κατανηση του χου ως δονσεις του αρα, εναι αδνατο να εξηγσουμε τον αντκτυπο που χει νας καλς ερμηνευτς μια ιδιοφυς μουσικ στους ανθρπους. Μια αππειρα ττοιας εξγησης εναι αδνατη. Εναι εντελς ακατανητο, γιατ ο κσμος εξακολουθε να πηγανει σε " ζωντανς " συναυλες κλασικς μουσικς, τη στιγμ που μπορε, αντ’ αυτο, να βλει ν’ ακοσει στο σπτι του τον τελειτερο δσκο που υπρχει. Αν οι νθρωποι πηγανουν στις συναυλες, εναι γιατ υπρχει αυτ η ανεξγητη «χορδ», την οποα χρησιμοποιον οι καλο ερμηνευτς για να επικοινωνσουν με τον ακροατ, η μουσικ η οποα φτνει στην καρδι του ακροατ. Κθε μουσικς καταλαβανει, τελικ, τι υπρχει μια κποια, μπορομε να πομε, υλη λη. Και φτνει σε αυτν τη διαπστωση τσι απλ. Απ ’κε και πρα, ο καθνας κνει τις δικς του αναζητσεις. Κι χει τις δικς του απαντσεις. – Πς γνατε πστος – ταν μσω της μουσικς; – Δεν πει πολς καιρς που βαπτστηκα – πριν περπου ενμιση χρνο – αλλ ακμη και πριν απ αυτ, φυσικ, μουν πιστς. Ξεχνω σε ποιον ανκει η ρση, ταν θαρρ κποιος δισημος φυσικς, που ασχολεται με την κβαντικ μηχανικ (ΣτΜ: λμπερτ Ανστιν): " σο περισστερο σπουδζω Φυσικ, τσο περισστερο πιστεω στον Θε " . Μελετντας οποιοδποτε αντικεμενο, μελετντας το σμπαν, μπορομε, ετε χρησιμοποιντας τη διασθησ, πως εμες κνουμε, ετε ορθολογικ, πως κνουν οι επιστμονες, να βρομε, αργ γργορα, στοιχεα και αποδεξεις για την παρξη ενς λλου κσμου, πραν του φυσικο κσμου. Σεργκι Ραχμνινοφ – Επιστρφουμε στον Σεργκι Βασλιεβιτς. Ποιο, θα λγατε, εναι το αγαπημνο σας ργο και πς εξηγετε αυτν σας την επιλογ; |
| Τρα χρνια π τ 1942 ς τ 1945 Στβεν Ρνσιμαν διδσκει στ λκνο το μεσαιωνικο λληνισμο Βυζαντιν στορα κα Τχνη. Τ 1945 ρχεται στν λλδα, γι ν διευθνει δο χρνια τ Βρετανικ Συμβολιο κα ν γνωρσει, μεταξ λλων, τν Γιργο Σεφρη, τν γγελο Σικελιαν κα τν Δημτρη Χρν. Στβεν Ρνσιμαν χρζεται ππτης τ 1958 π τ βασλισσα λισβετ κα δνει διαλξεις σ λα τ μεγλα πανεπιστημιακ δρματα το κσμου. σοι εχαν τν τχη ν τν κοσουν, συμφωνον τι ταν νας ξχαστος μιλητς, πως γι παρδειγμα ταν διηγονταν μ μελαγχολα λλ κα σπαραγμ τς τελευταες στιγμς μας χιλιχρονης ατοκρατορας, καταδικασμνης ν χαθε, λλ πολ περφανης γι ν παραδοθε. Συνεργζεται πσης μ τ Βρετανικ Μουσεο, τ Μουσεο Βικτρια κα λμπερτ, τ βιβλιοθκη το Λονδνου κα τιμται μ πολυριθμα πανεπιστημιακ διπλματα, ν κα λλδα το ναγνωρζει τ συμβολ του στ μετδοση μας εκνας θετικς γι τν π πολλος παραγνωρισμνη περοδο τς λληνικς στορας : διος χει τιμηθε μ τ χρυσ μετλλιο τς πλης τν θηνν (1990), δρμοι στν Μυστρ κα στ Μονεμβασι φρουν τ νομ του, ν στν πονομ τν βραβεων νση τ 1997 σρ Στβεν Ρνσιμαν μοιρζεται τ βραβεο γι τν Πολιτισμ μ τν κυρα Ντλυ Γουλανδρ. Κα μ μα κνηση συμβολικ διαθτει τ χρηματικ παθλο, πο τ συνοδεει, γι τν ναστλωση το βυζαντινο πργου το Πρωττου στ γιον ρος. «προπαγανδιστς» ατο του κομβικο μρους τς στορας μας ταν πολυγραφτατος. Τν κπληκτικ μονογραφα του γι τν «Ατοκρτορα Ρωμαν Λεκαπην κα τ βασιλεα του» (1929) κολοθησαν, μεταξ λλων, «Τ πρτο βουλγαρικ κρτος» (1930), «Βυζαντινς πολιτισμς» (1993) κα τρτομη «στορα τν Σταυροφοριν» (1951, 1954), τ γνωσττερο ργο του, πο λλαξε τν ντληψη το δυτικο κσμου γι τς Σταυροφορες, κλνοντας «σαφς πρς τν πλευρ το Βυζαντου ναντι τς μισαλλοδοξας κα το πλιτσικου στ ποο πιδιδταν Δση», πως γραψε φημερδα «The Times». Σημαντικ ργα του πσης εναι « λωση τς Κωνσταντινουπλεως» (1965), «Βυζαντιν θεοκρατα» (1977) κα λλα. |
|
|
