| Ad eundem Х83, см. 4148/1 Ad Aristolaum tribunum 59 (лат.) 323–324 Ad eundem 60 (лат.) 323–326 Ad Iohannem Antiochenum 61 (лат.) 325–328 Ad eundem 62 (лат.) 327–328 Х84, см. 4148/1 Ad eundem Ad Maximum, Iohannem, Thalassium presb. et archimandritas 64 (лат.) 327–330 Ad Mosaeum episcopum Aradi et Antaradi 65 (лат.) 329–330 Iohannis Antiocheni ad Cyrillum 66 (лат.) 329–332 Ad eundem et synodum Antiochenum 332–337 Х38, см. 5000/1 Т. 1. С. 581–583; Т. 3. С. 372–373 Ad Acacium Melitenum 68 (лат.) 337–338 Т. 3. С. 354, 501–502 (fr.) Ad eundem 337–340 Х85, см. 4148/1 Т. 3. С. 373 (fr.), 484–485 Ad Lampronem presb. Alexan drinum Х86, см. 4148/1 Т.3. С. 353, 501 (fr.) Ad Theodosium imperatorem 71 (лат.) 341–344 Т. 3. С. 374 (fr.) Ad Proclum Constantinopolitanum 344–345 Х87, см. 4148/1 Т. 3. С. 375–376(fr.), 485–486 Rabbulae Edesseni ad Cyrillum (fragmenta) 73 (лат.) 347–348 ==6494 Т. 3. С. 355–356, 502 (fr.) Ad Rabbulam Edessenum 74 (лат.) 347–348 Т. 3. С. 354 Attici Constantinopolitani ad Cyrillum 348–352 ==5652 Ad Atticum Constantinopolitanum 352–360 Х88, см. 4148/1 Ad Domnum episcopum Antiochiae 360–361 Х63, см. 5000/3 Т. 3. С. 122–123 Epistula canonica ad Domnum 361–364 Ad episcopos qui sunt in Libya et Pentapoli 364–365 Ad Optimum episcopum 365–372 Ad monachos in Phua constitos (fragmenta) 372–373 X64, cm. 5000/4 Т. 3. С. 525–526 Ad Amphilochium episcopum Sidae X89, cm. 4148/1 Ad Calosyrium 76,1065–1077 Ad Euoptium episcopum Ptolemaidis 76, 385–388 X48, cm. 5000/1 Т. 1. С. 445–446 Ad Carthaginiense concilium 376–377 Ad Euoptium episcopum Ptolemaidis 86 (лат.) 377–384 87 (лат.) 385–390 ==5242 Hypatiae ad Cyrillum 88 (лат.) 389–390; 84, 848 Epistula ad Iohannem Antiochenum X55, cm. 5000/1 Epistula ad eundem X56, cm. 5000/1 Epistula ad eundem pro Theodoro (лат.) T. 3. С. 371 Epistula ad Acacium Beroeensem X54, cm. 5000/1 Epistula ad Maximianum Constantinopolitanum X58, cm. 5000/1 84, 826 Libellus Cyrilli et Memnonis Ephesini ad consilium Ephesinum X26, cm. 5000/1 T. 1. C. 306–307 |
| 398 66 Ad Pammachium К Паммахию о смерти Павлины 395/397 68 Ad Castrucium К Кастрицию 397/400 69 Ad Oceanum К Океану 70 Ad Magnum oratorem urbis Romae К Магну, римскому ритору 71 Ad Lucinium К Луцинию 72 Ad Vitalem presbyterum de Salomone et Achaz К Виталию пресвитеру о Соломоне и Ахазе 73 Ad Evangelum presbyterum de Melchisedec К Евангелу пресвитеру о Мелхиседеке 398 74 Ad Rufinum presbyterum de jurgio duarum meretricum et judicio Salomonis К Руфину пресвитеру о суде Соломона между двумя спорившими блудницами 397/400 75 Ad Theodoram viduam К Феодоре вдове 76 Ad Abigaum presbyterum К Абигаю пресвитеру 77 Ad Oceanum de morte Fabiolae К Океану о смерти Фабиолы 397/400 78 Ad Fabiolam de XLII mansionibus Israelitarum in deserto [В память] Фабиолы о 42 стоянках израильтян в пустыне 79 Ad Salvinam К Сальвине 81 Ad Rufinum К Руфину 399 82 Ad Theophilum adversus Ioannem Hierosolymitanum К Феофилу Александрийскому против Иоанна Иерусалимского 397 84 Ad Pammachium et Oceanum К Паммахию и Океану 399 85 Ad Paulinum К Павлину 400/401 86 Ad Theophilum К Феофилу Александрийскому 88 Ad eumdem Theophilum К нему же 400 97 Ad Pammachium et Marcellam К Паммахию и Марцелле 402 99 Ad Theophilum К Феофилу Александрийскому 404 102 Ad Augustinum К Августину 402 103 Ad eumdem Augustinum К нему же 397/403 105 Ad eumdem Augustinum К нему же 403/404 106 Ad Sunniam et Fretelam К Суннии и Фретеле 404/410 107 Ad Laetam de institutione filiae К Лете о воспитании дочери 400 108 Ad Eustochium. Epitaphium Paulae matris К Евстохии. Надгробное слово ее матери Павле 404 109 Ad Riparium presbyterum К Рипарию пресвитеру (о Вигилянции) 403/404 112 Ad Augustinum К Августину 402 114 Ad Theophilum К Феофилу Александрийскому 405 115 Ad Augustinum К Августину 117 Ad matrem et filiam in Gallia commorantes К [некоим] матери и дочери, проживавшим в Галлии 118 Ad Iulianum К Юлиану 406/407 119 Ad Minervium et Alexandrum monachos К Минервию и Александру монахам 120 Ad Hedibiam de quaestionibus XII К Гебидии о 12 вопросах из Нового Завета |
| Ο Χριστιανισμς ταν και παραμνει η κινητρια δναμη της κουλτορας. Δεν μπορε κανες να μην παρνει υπ’ψη το ρλο της στην τχνη, στη φιλοσοφα και στην πρακτικ οργνωση της ανθρπινης συμπεριφορς, την οποα ονομζουμε ηθικ. Η Εκκλησα αγιζει και δημιουργε μια πραγματικ κουλτορα. «Η Εκκλησα μας επιτρπει να δομε εκ νου τον νθρωπο, τον εσωτερικ του κσμο, το νημα της παρξς του. Ως αποτλεσμα, η ανθρπινη δημιουργικτητα,με τον εκκλησιασμ, επιστρφει στις αρχικς θρησκευτικς ρζες της. Η Εκκλησα βοηθ τον πολιτισμ να υπερβε τα ρια της καθαρ επγειας εργασας, προσφροντας ναν τρπο κθαρσης της καρδις και νωσης με τον Δημιουργ, τον κνει ανοικτ για τη συνεργασα με το Θε » Η κουλτορα αντιπροσωπεει «αξες», δηλαδ, τα ιδανικ της ζως και της σκψης, που εκδηλνονται στα πρτυπα των γνωμν και ενεργειν. Αυτς οι αναζητσεις και αποδοχς των «αξιν» μπορον, αν δεν τους δνουμε αρκετ προσοχ, να ρχονται σε σγκρουση με τον Χριστιανισμ,αντιτσσοντς του μια θετικ αξα της γνσης, την ανθρωπιστικ αξα της προδου και της αυτοπροβολς, την αξα της επιτυχας και, ως εκ τοτου, την ανθρπινη υπερηφνεια και αλαζονεα. λα αυτ εναι χαρακτηριστικ για το σγχρονο κσμο. Για πολλος ανθρπους ο κσμος δεν παριστνεται πλον ως κφραση του Θεο, αλλ γινε να οικπεδο για τον νθρωπο, και αυτς ο τελευταος περισστερο εδραινεται στα σχδι του για το μλλον, παρ σε αναμνσεις. Ο πολιτισμς γνεται αντιληπτς μνο ως απομεινρι του παρελθντος, ως κτι που πρπει να αλλξει λγω των αλλαγν που συνδονται με την προδο της ανθρωπτητας. Ο νθρωπος δεν επιδικει να ριζνεται στον πολιτισμ, σ’εκενο τον πολιτισμ που τον ανθρεψε και διαμρφωσε το σστημα αξιν της κοινωνας. Προσπαθε να αλλξει αυτς τις κατευθυντριες γραμμς, γεγονς που τελικ οδηγε αναπφευκτα στην καταστροφ του πολιτισμο.Η Margaret Mead εξηγε τις αιτες της «αλλοτρωσης» του σγχρονου ανθρπου απ τον παραδοσιακ πολιτισμ με το τι πρασε «απ τον postfigurati onal πολιτισμ, με προσανατολισμ στα πρτυπα του παρελθντος,σε να πολιτισμ configurational , για τον οποο το κυραρχο κοινωνικ πρτυπο εναι η συμπεριφορ των συγχρνων του, και στη συνχεια σε prefigurational , μια εντελς να φση της πολιτιστικς ανπτυξης που χαρακτηρζεται απ την πεποθηση τι τποτα στο παρελθν της ανθρωπτητας δεν χει καννα νημα και δεν μπορε να χρησιμεσει στο μλλον» |
| Στις 12 Φεβρουαρου 2018 στην Αυστρα διεξχθη διεθνς συνδριο, που ταν αφιερωμνο στην κατσταση των χριστιανν στη Μση Ανατολ, που παρουσισθηκε κατλογος των κατεστραμμνων χριστιανικν ναν, ο οποος καταρτσθηκε με κοινς προσπθειες του ΤΕΕΣ και της ρωμαιοκαθολικς οργανσεως «Kirche in not» («Βοθεια σε εμπερστατη εκκλησα»). Τον Νομβριο του 2018 πραγματοποιθηκε η επσκεψη στη Ρωσα αντιπροσωπεας του Συμβουλου των επικεφαλς των χριστιανικν εκκλησιν του Ιρκ και η συνντησ τους με τον Αγιτατο Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσσιν Κριλλο. Αυτ η επσκεψη και οι γενμενες στη διρκεια αυτς συναντσεις, απβλεπαν στην περαιτρω προθηση της συνεργασας μεταξ της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας και των θρησκευτικν κοινοττων του Ιρκ, η οποα υλοποιεται εντς του πλαισου των προσπαθειν, που καταβλλει το Πατριαρχεο Μσχας στον τομα της υποστριξης των χριστιανν και λλων θρησκευτικν κοινοττων, που υποφρουν δειν στη Μση Ανατολ. Ειρηνευτικς πρωτοβουλες Μια λλη πολ σπουδαα πτυχ της δρσεως της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας, μεταξ λλων και μσω του διαλγου με λλες χριστιανικς εκκλησες και θρησκευτικς κοιντητες, εναι οι ειρηνευτικς πρωτοβουλες. Ο Αγιτατος Πατριρχης Κριλλος, και με εντολ του, το Τμμα Εξωτερικν Εκκλησιαστικν Σχσεων και λλες υπηρεσες απδιδαν ιδιατερη προσοχ στο ζτημα αποκαταστσεως της ειρνης, επιστροφς των προσφγων και αποκαταστσεως της ειρηνικς ζως στη Συρα. Το 2017 με ευλογα του Αγιωττου Πατριρχη Κυρλλου το Συμβολιο επ της συνεργασας με τις θρησκευτικς ενσεις παρ τω Προδρω της Ρωσας προχρησε στη συγκρτηση μιας Διαθρησκειακς ομδας εργασας για την παροχ βοθειας στον πληθυσμ της Συρας, στην οποα ως μλη εντχθηκαν εκπρσωποι των χριστιανικν και μουσουλμανικν κοινοττων της Ρωσας και σειρ κοινωνικν φορων. Τον Φεβρουριο του 2018 αντιπροσωπεα της Διαθρησκειακς ομδας εργασας του Συμβουλου επ της συνεργασας με τις θρησκευτικς ενσεις παρ τω Προδρω διεξγαγε κινητοποηση για την παροχ βοθειας στο συριακ λα, η οποα ταν νευ προηγουμνου ως προς τον γκο της παραδοθεσης βοηθεας στο πλασιο μιας κινητοποισεως. Η κινητοποηση διεξχθη με την ευλογα του Αγιωττου Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσσιν Κυρλλου. Σημαντικ μρος των μσων, που συγκεντρθηκαν για την αγορ της βοθειας, αποτλεσε η προσωπικ προσφορ της Αυτο Αγιτητος, ο οποος επβλεπε αυτοπροσπως την πρωτοβουλα. Η βοθεια διανεμθηκε σε ναος και μουσουλμανικ τεμνη της Συρας απ κοινο απ χριστιανος και μουσουλμνους της Συρας και της Ρωσας. Επιπλον, στο πλασιο της δραστηριτητας αυτς της ομδας επιτεχθηκε η αποκατσταση και ο εξοπλισμς για τη να σχολικ χρονι ενς σχολεου στο δμο Μπρζα της Δαμασκο. |
| Κορυφαα απ’ λες τις αρετς του δσποζε η αγπη του. που και να πγαινε, αγκλιαζε λους τους ανθρπους με στοργ και φροντδα. δινε μεγλη σημασα στην ελεημοσνη. Τη θεωροσε βασικ κριτριο για τη σωτηρα καθενς. Για να ευαρεστ τους ανθρπους, μζευε ροχα, χρματα, τρφιμα και φρμακα, τα κανε δματα και τα στελνε σε απρους. Βοηθοσε με χρματα και με γνωριμες τα φτωχ και τα ορφαν παιδι, προκειμνου να σπουδσουν. Κποιοι ευεργετημνοι, σημερινο επιστμονες, ακμη τον θυμονται και τον ευγνωμονον. Μοραζε τα υπρχοντ του σε μοναχος, ασθενες, φτωχος, και σε μαθητς της Αθωνιδος Σχολς. Συγχρνως μοραζε και ευλογες: Σταυρος, εικονκια, βιβλα, κομβοσχονια, ακμη και για λεψανα, ταν βλεπε μεγλη ευλβεια. Εκολα δινε, δσκολα παιρνε, και τοτο για να μη δυσαρεστση τον δωρητ. λη του η ζω ταν δσιμο, κνωσι, θυσα προς λους. Παρακαλοσε τον Θε να θεραπεωνται οι ασθενες και να αρρωστανη ο διος. Συμπονοσε, συναισθανταν, συνπασχε με καθνα που τον επισκεπτταν. Πολλς φορς κλαιγε μαζ τους. Νστευε, κοπαζε και προσευχταν για τη σωματικ και ψυχικ υγεα των ασθενν αδελφν. Δεν υπολγιζε τον εαυτ του, δεν εχε χνος φιλαυτας. ταν κποιος μοναχς του πρτεινε να οικονομση ο διος τον εαυτ του, απντησε ο Γροντας: «ταν ρχωνται οι νθρωποι με προβλματα, τι να κνω; Τον εαυτ μου θα κοιτξω;». μως παρλληλα βοηθοσε αδιακρτως, ακμη και Μουσουλμνους, ακμη και Βεδουνους. κλαιγε για τους ανθρπους που δεν πιστεουν στον Χριστ. Θεωροσε λο τον κσμο γονες και αδλφια και συγγενες. Αισθανταν λο τον κσμο σαν αδελφος του. Μοραζε την αγπη του σε λους, αλλ ποτ δεν στρευε, γιατ εχε συνδεθ με την αστερευτη πηγ της αγπης, τον Χριστ. Γι’ αυτ και γινε πατρ παγκσμιος. Συγχρνως με πολλ δικρισι και ενδιαφρον κανε και αντιαιρετικος αγνες, αντιμετωπζοντας αιρετικος, μγους, ετεροδξους και αλλοθρσκους. Κποτε επε σε ναν Εβραο κομμουνιστ που βλεπε τον Γροντα με πολλ υπεροψα: «Πες μου, χεις διαβσει καθλου τους Ψαλμος του Προφτη Δαβδ;». «χι», απντησε εκενος. Και του αποκρθηκε ο Γροντας: «Ξρεις, εμες οι μοναχο διαβζουμε λους τους Ψαλμος τουλχιστον μια δυο φορς την εβδομδα. Εμες εμαστε πιο Εβραοι απ σας». |
| Διακρινταν για την ιεροπρπεια και την απλτητα στην τλεση των ιερν ακολουθιν και της Θεας Ευχαριστας, ετε στον Πανερο Να της Ευαγγελιστρας, ετε στις καθδρες των χωριν και στα ξωκλσια του νησιο. Ξεχριζε, στον μβωνα του ναο της Ευαγγελιστρας για το κρυγμ του, τον μεστ πνευματικ του λγο, ο οποος - αφουγκραζμενος την πραγματικτητα - γγιζε τις καρδις των πιστν. Εκφραστς γνσιου εκκλησιαστικο θους και φρονματος, εσβετο και τιμοσε τον Επσκοπ του, τον μακαριστ Μητροπολτη Δωρθεο, και τρεφε αισθματα σεβασμο και δικρισης προς τους ιερες, τους συνεφημερους του και προς λους τους υπηρετοντες στο ργο της Εκκλησας. Γι αυτ η αγπη λων αυτν προς το πρσωπ του ταν μεγλη. Αγαποσε τους χριστιανος λου του νησιο, χωρς διακρσεις, πντα τρεχε να προσφρει ναν λγο παρηγορις και ελπδας στις οικογνειες που βρσκονταν σε δσκολες καταστσεις. Ερχταν να συνεορτσει με τους συμπατριτες του, να τιμσει τους ενορτες κθε χωριο που τον περμεναν στο πανηγρι τους, αλλ και τους προσκυνητς και τους εορτζοντες στα μικρ ξωκλσια. Η παρουσα του πλημμριζε λους με αισθματα χαρς και τιμς. Aγωνιοσε για την πορεα και τη ζω των νων, για την επλυση των προβλημτων τους. Μοχθοσε - ως αληθινς πνευματικς πατρας - να φρει τα νιτα, το μλλον του τπου, πιο κοντ στον Χριστ, μσω της προσπθεις του για συμμετοχ των παιδιν και των εφβων στην πνευματικ και μυστηριακ ζω της Εκκλησας και την ενεργ δρση του στις κατηχητικς συνξεις. Τατιση θεωρας και πρξης. ντιμος στον βο του, φιλνθρωπος, αφιλοχρματος, φιλειρηνικς νθρωπος. Ο παπς που εξπεμπε αγπη, εκτμηση, σεβασμ προς λο τον κσμο. νας αυθεντικς νησιτης. λα αυτ τα χαρσματα τα αναγνρισε η Εκκλησα μσω της βολησης του μακαριστο Αρχιεπισκπου Αθηνν κυρο Σεραφεμ, να του εμπιστευτε καριες θσεις της Ιερς Συνδου, πως στην Αποστολικ Διακονα, στον Ρ/Σ της Εκκλησας και τη θση του Ιεροκρυκος στον Ι. Να του Αγου Ελευθερου Γκζη. Λγο αργτερα η Ιεραρχα της Ελλαδικς Εκκλησας τον εξλεξε επσκοπο της ιστορικς Μητροπλεως Φθιτιδος, την οποα διακνησε για εκοσι τρα χρνια. Η χαρ και η αγαλλαση λων σοι τον γνωρσαμε και τον ζσαμε, γινε ακμη μεγαλτερη. |
| Ως επικεφαλς της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας ο Αγιτατος Πατριρχης Κριλλος πραγματοποησε 46 επσημες επισκψεις σε 30 χρες: το Αζερμπατζν (2009, 2010), την Αλβανα (2018), την Αρμενα (2010, 2011), τη Λευκορωσα (2009, 2012, 2013, 2015, 2018), τη Βουλγαρα (2012, 2018), τη Βραζιλα (2016), τη Μεγλη Βρετανα (2016), την Ελλδα (2013), την Αγυπτο (2010), το Ισραλ (2012), την Ιορδανα (2012), το Καζαχστν (2010, 2012), την Κπρο (2012), την Κιργιζα (2017), την Κνα (2013), την Κοβα (2016), το Λβανο (2011), τη Μολδαβα (2011, 2013), την Παλαιστνη (2012), την Παραγουη (2016), την Πολωνα (2012), τη Σερβα (2013, 2014), τη Συρα (2011), την Τουρκα (2009), το Ουζμπεκιστν (2017), την Ουκρανα (2009, 2010 τρεις φορς, 2011 δο φορς, 2012, 2013), τη Γαλλα (2016, 2019), το Μαυροβονιο (2013), την Εσθονα (2013), την Ιαπωνα (2012). Πραγματοποιθηκαν συναντσεις με τους Προδρους της Αμπχαζας (2010, 2013, 2014, 2019), του Αζερμπατζν (2009, 2010), της Αλβανας (2018), της Αρμενας (2010, 2011, 2013), της Λευκορωσας (2009 δο φορς, 2012, 2013 δο φορς, 2015, 2016, 2018), της Βουλγαρας (2009, 2012, 2018), της Βραζιλας (2016), της Γουατεμλας (2010), της Γερμανας (2010), της Ελλδος (2013), του Ισραλ (2012, 2016), της Ιρλανδας (2010), της Ιταλας (2017), του Καζαχστν (2010, 2012, 2015), της Κπρου (2012), της Κιργιζας (2012, 2017), της Κοβας (2019), της Λετονας (2010), του Λιβνου (2010, 2011, 2013), της Βρειας Μακεδονας (2014, 2015, 2017), της Μολδαβας (2009, 2013, 2017 δο φορς, 2018), της Παλαιστνης (2010, 2011, 2012, 2013, 2015 δο φορς, 2017, 2018), της Παραγουης (2016), της Πολωνας (2012), της Υπερδνειστερας (2010, 2012, 2015, 2016, 2017), της Σερβικς Δημοκρατας (2014), της Σερβας (2014, 2016), της Συρας (2011), της Σλοβενας (2010), των ΗΠΑ (2009), του Ουζμπεκιστν (2017), της Ουκρανας (2009, 2010, 2011, 2012, 2013), της Γαλλας (2016), της Κροατας (2017), του Μαυροβουνου (2009), του Ισημερινο (2009, 2013), της Ντιας Οσετας (2011, 2014, 2017). Επιπλον, ο Αγιτατος Πατριρχης Κριλλος συναντθηκε με τον επικεφαλς του κρτους του Βατικανο (2016), τον υπουργ Εξωτερικν του κρτους του Βατικανο (2017), τη Βασλισσα της Μεγλης Βρετανας (2016), τον Βασιλι της Ιορδανας (2012, 2018), τον Πρεδρο της Λακς Δημοκρατας της Κνας (2013, 2015), τον πρεδρο του Συμβουλου Επικρατεας της Δημοκρατας της Κοβας (2009, 2015, 2016, 2018), τον διδοχο πργκιπα του Λιχτενστιν (2009), τον ασκντα χρη Προδρου της Μολδαβας (2011, 2012), τον Πργκιπα του Μονακ (2013), τον Αυτοκρτορα της Ιαπωνας (2012). |
| «Της εγκρσεως του παρντος νομοσχεδου προηγθηκε ολκληρη σειρ μτρων κατ της κανονικς Εκκλησας στην Ουκρανα: συκοφαντικ αντιεκκλησιαστικ εκστρατεα στα εθνικ μσα μαζικς ενημρωσης, αρπαγς ναν με χρση ωμς βας εναντον κληρικν και θρησκευομνων, σκηση πολυριθμων εικονικν ποινικν διξεων, πεση στην ιεραρχα απ τις μυστικς υπηρεσες, αππειρες καταλψεως του λκνου του ρωσικο μοναχισμο, της Λαρας της Κοιμσεως της Θεοτκου στα Σπλαια του Κιβου και λλων μεγλων ιερν μονν με καταναγκαστικ ξωση των οικιστν τους, καθς και κμα καταναγκαστικο κλεισματος ιερν ναν της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας απ ργανα της τοπικς διοκησης, απαγρευση τελσεως ιερν ακολουθιν, δμευση οικοπδων, που ευρσκονται ιερς μονς, ναο και ιερ σεβσματ της», τνισε ο Προκαθμενος της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας. Κατ τον Αγιτατο Πατριρχη, η κρυξη εκτς νμου της θρησκευτικς οργανσεως που συνεννει πολλ εκατομμρια ακολοθους, χιλιδες κοιντητες και εκατοντδες μονς σε λη την επικρτεια της χρας, «τοποθετε το ουκρανικ κρτος στο διο εππεδο με τα πλον απασια αθεστικ καθεσττα του παρελθντος». Ο Αγιτατος Πατριρχης Κριλλος εκ μρους του Πληρματος της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας απευθνθηκε στους Προκαθημνους των κατ τπους Ορθοδξων Εκκλησιν με το ατημα να ταχθον υπρ της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας και λων των πιστν τκνων της, τα οποα τελον σε θλψη για τον λγο του Θεο και για την μαρτυρα του Ιησο Χριστο (Αποκ. 1.9). Το μνυμα του Αγιωττου Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσσιν Κυρλλου απεστλη στους Προκαθημνους των κατ τπους Ορθοδξων Εκκλησιν, στον Ππα της Ρμης Φραγκσκο, τον Πατριρχη της Κοπτικς Εκκλησας Θεδωρο Β, τον επικεφαλς της Αγγλικανικς Κοιντητας Αρχιεπσκοπο Καντερβουρας Τζστιν Ουλμπι, τον Καθολικ της Ανατολς και μητροπολτη Μαλανκρ Βασλειο Μαρ Θωμ Ματθαο Γ, τον πατο Καθολικ Πατριρχη πντων των Αρμενων Καρεκν Β, τον Καθολικ του Μεγλου Οκου Κιλικας της Αρμενικς Αποστολικς Εκκλησας Αρμ Α, τον Καθολικ Πατριρχη της Ασσυριακς Εκκλησας της Ανατολς Μαρ βα Γ, τον Μαρωντη Πατριρχη της Αντιοχεας και πσης Ανατολς Μπεσρα Μποτρος αρ-Ρα, τον Γενικ Γραμματα του Παγκοσμου Συμβουλου Εκκλησιν Δρ. Τζρι Πιλι, τον πρεδρο του «Ευαγγελικο Συνδσμου Μπλι Γκρχαμ» Φρνκλιν Γκρχαμ. |
| πως εδαμε, ο Τμος του 1922 δεν χει εθνικ χαρακτρα. Φανεται να οραματζεται την Αρχιεπισκοπ ως το μοναδικ κανονικ σμα για λους τους ορθδοξους χριστιανος στη Βρεια και Ντια Αμερικ. Ουδποτε δεν εχε η Αρχιεπισκοπ τον πανορθδοξο χαρακτρα, ο οποος πως φανεται καθιερνεται απ τον Τμο. Στο πρτο Καταστατικ της Αρχιεπισκοπς, που εξεδθη το 1922, αναφρεται αυτ ως «λληνικ» Αρχιεπισκοπ, και προορζεται για εκενους τους ορθοδξους χριστιανος, οι οποοι χρησιμοποιον την ελληνικ ως γλσσα της λατρεας τους. Το Καταστατικ τονζει ειδικτερα τι η Αρχιεπισκοπ υπρχει για να οργαννει την πνευματικ ζω των Ελλνων και των ορθοδξων Αμερικανν ελληνικς καταγωγς. Αυτς οι δο Πρξεις του Μελετου και της περ αυτν Συνδου ταν μνο να μρος της καταιγιστικς δραστηριτητας του Οικουμενικο Πατριαρχεου. Τον Μρτιο, τον διο μνα που ανεκλθη ο Τμος του 1908, ο Μελτιος διεξγε μια εβδομδα διαπραγματεσεων με μια σερβικ ορθδοξη αντιπροσωπεα για το αυτοκφαλο της Σερβικς Εκκλησας. Με λλο Τμο ιδρθηκε η μητρπολη Θυατερων και Μεγλης Βρετανας για να επιβλπει τις παροικες στην Κεντρικ και τη Δυτικ Ευρπη. Ο Τμος για τη Βρεια και τη Ντια Αμερικ ρθε τον Μιο, τον Σεπτμβριο ο Μελτιος εξδωσε εγκκλιο για το γκυρο των αγγλικανικν χειροτονιν. Δεν ταν σμπτωση τι η Βρετανα ταν νας απ τους αποφασιστικος πακτες στο ττε ακμη απροσδιριστο μλλον της Τουρκας και ο Μελτιος επ μερικ χρνια εξφραζε δημοσως την ελπδα τι η Αγα Σοφα θα μποροσε να επιστραφε στους ορθοδξους. Η εκλογ του Μελετου και λη αυτ η δραστηριτητα, που μλις περιγραψα, λαβαν χρα σε μα περοδο αδιεξδου στον ελληνοτουρκικ πλεμο, μια ηρεμα γεμτη νταση πριν απ τη Μικρασιατικ Καταστροφ. Τον Φεβρουριο και τον Μρτιο, ταν ο Μελτιος ενθρονσθηκε και ανακλεσε τον Τμο του 1908, οι σμμαχοι με επικεφαλς τη Βρετανα, διεξγαγαν διπλωματικς συναντσεις στο Λονδνο, προσπαθντας να μεσολαβσουν για μια ανακωχ. Ο Ατατορκ δεν συμφωνοσε, εν οι λληνες λο και περισστερο αποκαρδινονταν και διχζονταν. Τον Απρλιο ο Μελτιος γραψε στον Βενιζλο: «Εναι ββαιο τι λοι εμες εδ και στη Σμρνη και την Αθνα αγωνιζμαστε στα τυφλ, χτυπντας και φλους, και εχθρος χωρς πλον να συγκεκριμνο σκοπ…» . Κατ τη διρκεια μερικν εβδομδων πριν εκδοθε ο Τμος για τη Διασπορ, η σοβιετικ κυβρνηση, η οποα απ την πλευρ της ταν απασχολημνη με τον διωγμ κατ της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας, στελνε μεγλα χρηματικ ποσ ως βοθεια στην Τουρκα. Οι λληνες ρχισαν να δεχνουν μεγλο ενδιαφρον προς την Κωνσταντινοπολη. λοι πγαιναν για διευθτηση. |
| Η αντιπροσωπεα ξεναγθηκε στη μοναστηριακ βιβλιοθκη – φυλακτριο χιλιδων αρχαων χειρογρφων των μοναχν της Ερμου της Νιτρας. Ο μητροπολτης Αρσνιος και τα μλη της αντιπροσωπεας συναντθηκαν και συνομλησαν με τους αδελφος της Μονς (ο ηγομενος της Μονς επσκοπος Επιφνιος χθηκε τραγικ το 2018). Ιδως αξιοσημεωτη κατστη η μετβαση της αντιπροσωπεας στην πλησον της Μονς περφημης περιοχς της Σκτεως, που ασκτεψαν οι πρτοι αν τον κσμο χριστιανο μοναχο-ερημτες. πως εναι γνωστ, το τυπικ, που συντχθηκε απ τον σιο Μακριο, εχε ερημιτικ-κοινοβιακ χαρακτρα και προοριζταν για τους κατοικοντες στην ρημο της Νιτρας και της Σκτεως, οι οποοι τον περισστερο χρνο διγαν μονρη βο και συγκεντρνονταν μνον κατ τα Σαββατοκριακα για κοιν προσευχ και τλεση της Θεας Λειτουργας. Αργτερα, η λξη «Σκτη» υιοθετθηκε απ πολλς γλσσες του κσμου για να καταστε προσηγορικ. Σε να απ τα ερημικ κελι οι προσκυνητς συναντθηκαν με ναν απ τους σγχρονες αναχωρητς, τον 92χρονο μοναχ αββ Μην. Στις 27 Μαρτου η αντιπροσωπεα επισκφθηκε και λλα ιερ καθιδρματα της Ερμου της Νιτρας, δηλαδ τη Μον των Ρωμαων (Αλ Μπαραμος), των Σρων (Αλ Σουριν) και του Οσου Πασου του Μεγλου (νμπα Μπισι). Η Μον των Ρωμαων ιδρθηκε περπου το 335 απ τον σιο Μακριο τον Μγα και εναι η πρτη ανδρα μον αν τον χριστιανικ κσμο. Προσλαβε την επωνυμα του σε ανμνηση των αγνων των υπ την καθοδγηση αυτο του μεγλου ασκητ υιν του Ρωμαου αυτοκρτορα Ουαλεντιανο Μαξμου και Δομετου. Σμερα στο ιερ αυτ καθδρυμα ασκονται περισστεροι απ εκατ μοναχο. Οι προσκυνητς ασπσθηκαν τα τμια λεψανα των πλαι ποτ αγωνισαμνων εδ ερημιτν πατρων, του Οσου Μωυσως του Αιθοπα και του Οσου Ισιδρου. Στο μοναστρι τιμται ιδιαιτρως ο σιος Αρσνιος ο Μγας, ο οποος κποτε ασκτεψε εδ. Αν και ταν εξχων ρχων της αυτοκρατορικς Αυλς, διδσκαλος των τκνων του βασιλα, εγκατλειψε την κοσμικ δξα και απομονθηκε στην αιγυπτιακ ρημο για να αφιερωθε στον μοναχικ αγνα. Στο απμακρο τμμα του παλαιο καθολικο της Μονς των Ρωμαων σζεται στλος, πσω απ τον οποο με ταπενωση στεκταν και προσευχταν ο σιος Αρσνιος, του οποου για μεγλο διστημα παρμεινε γνωστη η προλευση απ τους λοιπος αδελφος. Στη συνχεια αναδεχθηκε σε ναν εκ των πλον περφημων ασκητν της Ερμου της Νιτρας και αναγκσθηκε να εγκαταλεψει τον τπο αυτ για να κρυφθε απ την περιβλλουσα τους αγνες του δξα και τους ανθρπους, οι οποο επιθυμοσαν να τον δουν. Κοιμθηκε οσιακ στο δαφος του σγχρονου Καρου, δδοντας εντολ να μην ταφε με τιμς. Επομνως δεν υπρχουν αξιπιστ στοιχεα ως προς τον τπο ταφς των τιμων λειψνων του μεγλου αυτο ασκητ. |
|
|
