Сравните с этим учение языческой мудрости, которая считала достойным внимания только труд философствования, да управления тысячами рабов и множеством варваров, а всякую другую работу клеймила позором. Так именно смотрели Платон и Аристотель, эти кумиры древности; с ними соглашался Цицерон, учитель многих, который вместе с другим римским поэтом мог бы повторить эти жесткие слова: «ненавижу я этот простонародный сброд и к себе не подпускаю его близко» (Horat., od. 3, 1, 1). Но ведь и мы с вами – ученики Того же Учителя, и нам небесный Домохозяин вручил каждому талант по силе его, а вместе с талантом требует и труда. Он не терпит праздных: каждому дает Он особое поручение, и нет в Его царстве никого, кто был бы свободен от дела. «Дает Всевышний поручение и в раннее утро жизни дитяти и отроку, призывается к деятельности юноша, в жаркий полдень жизни Господь приглашает на работу и мужа, и в вечер жизни зовет к ней старца» 68 . Но что видим? В другой евангельской притче о работниках в винограднике видим: сколько раз в различные часы дня ни выходил Домохозяин, т.е. на какой бы возраст человеческой жизни ни обращал Он внимание, каждый раз находил несколько работников праздными ( Мф. 20:3, 6 ). И сколько этих праздных! (Ср. 1Тим. 5:13 ; Тит. 1:12 ). Тысячи людей не приносят жизнью своей и грошовой пользы человечеству, а между тем везде при жатве многой недостает делателей, а между тем человечество от глубоких ран тела и духа истекает кровью, а между тем во тьме сидящие просят света, голодные ищут хлеба, несчастные нуждаются в поддержке... Но что я говорю о таких делах; каждое, самое малое, самое простое, обыкновенное и не мудрое дело нуждается в честных и разумных работниках. Здесь ли не найдется каждому работы? Не найдется только тому, кто не хочет дела и бежит от него. Не великого, не блестящего, не картинного и не громкого искать нужно дела, а брать то, какое лежит около, в какое поставил Бог, давши одному пять талантов, т.е. дело видное и большое, другому два таланта – дело малое.

http://azbyka.ru/otechnik/Ioann_Vostorgo...

Головная боль мучила царя целый год, усиливаясь постоянно, хотя незаметно и мало-помалу, пока наконец не преодолела всех усилий врачебного искусства и не разлучила царя с этим миром. Он умер, находясь у Нимфея, и погребен в обители Созандрах, которую сам же и создал. Ему был шестидесятый год от рождения, когда он умер, а скипетр самодержца принял на двадцать восьмом году. Таким образом одного его царствования прошло тридцать три года, сколько прожил и преемник его, сын Феодор. Он явился на свет в то время, как его отец принял скипетр самодержца. 90 О привилегиях, данных Юстинианом Ахриде. vid. Ioan. Morin. I. 1, exercit. XXVII, Leo. Allat. I, 1, de consensu ntriusq. Eccl. c. XXV, n. IV. Ducang. 91 Здесь разумеется независимость епископа этого города от патриарха или какого-либо митрополита. См. у Льва Алляция loc. cit., у Меурсия – слово υτοκφαλοι. 94 Об этом см. ap. Acropolit. c. 33., Ioan. Morin. l. I, Exercit. XXVII, et. Leon. Allat. de concord. utriusque Eccl. c. XXV, n. V, it. gesta Innocent. III Papae p. 36, II ed. Balusian. Ducang. 95 Под названием скифов здесь разумеются татары, которые в это время опустошили многие страны Европы и Азии. Снес. Акрополит. гл. 25. 96 Это нападение татар на европейские страны приписывает Батыю, племяннику Чингисхана, Vincentius Beluacensis l. 31, с. 149 et l. 32, c. 15. Ducang. 97 Было две Комании: одна на севере, в смежности с Венгрией или по ту сторону Дуная; другая – в Азии, куда некогда перебрались команы с другими северными народами. Здесь идет речь о первой, которую Анна Комнина (кн. 8) и магистр Рожер (de destruct. Hungariae с. 20) помещают между Дунаем, Танаисом и Борисфеном. О положении же царства команов азиатских пишут Гайтон (с. 5) и Рейнекий, кроме того Викентий Белуаценский (l. 32, c. 21, 23). Ducang. 102 В речи Влеммида – π ιον δι ιναι τν βασιλα (vid. in Cod. Reg. 3125), особенно замечательны следующие слова: τς γρ υκ ν ισχυνθιη κι μνον νθυμηθις βασιλικν σεμντητα ις ισχρς κα πρεπες πρξεις μππτ σαν, κα παρμια πσχ σαν, σπερ τινς π τς μυθευομνης μαγικς Κρκης κινης ις χιρ ς κα κνας μετεβλλοντο. Boivin. 104 Κα τ.... Недостающее в тексте Григоры дополняется словами Акрополита: κα πλυσε ρς τν βασιλα Μιχαλ τ ςτυ Πρλαπον κα τν Βλεσον, κι τ ν τ λβν φροριον τς Κρας (и Михаил отдал царю крепость Прилап, Велес и находящийся на Албане замок Крои). 105 Арктур – звезда в знаке Воота – созвездия большой медведицы, следующая за хвостом медведицы и предвещающая непогоду. Nec saevus Arcturi cadentis Impetus, aut orientis hoedi Horat. Carm. l. 3, od. 1, v. 27. Arcturus signum sum omnium quam acerrimum, Uehemens sum cum exorior; cum occido, vehementior. Plaut, in Rudente Prol. v. 5. Hofm. lexic.

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

179 Tac. Annal. 1. XII, c. 3; XI, 25–38; XIV, 2; VI, 1– До чего иногда доходило дело в язычестве, можно видеть и з примера Нерона. Тацит передает, что несколько дней спустя после пира Тигеллинова, этот государь вступил в брак с отпущенником Пифагорою, причем соблюдены были все брачные обычаи и торжества (Annal. XV, 37). 181 Tert. apol. 9. 15; М. Фел. Окт. 24. 25. 28. 31 и др. Сюда же рассказ о пере Тигеллина – Tacit. Annal. XV, 37 195 Только этим, кажется, и можно объяснить происхождение так наз. lenocimum mariti – торговлю женами. Juv. sat. I, 56–57; Horat. od. III, 6, 25 – 30. 197 В Риме брак признавался только между полноправными гражданами, – вне сферы гражданства не было брака, равно как не было и семьи в соб. смысле этого слова и семейных прав. 204 Закон XII таблиц; в силу этого закона отец мог продавать сына в рабство до 3 раз, после чего терял всякое право на него. 210 Закон, ограждающий императора от оскорблений и насилий, делавший его личность неприкосновенной. 212 Гораций (l.V, od. 5; I. IV, od. 18; l. I, od.2), Лукиан (см. у Фреппеля I т., стр. 135), Сенека (consil. a. Polibe 31. 32, в сравнении с тем местом в его сочинении, где он того же императора приравнивает уже к тыкве. См. Freppel, Tertull. I, 141–144). 213 По закону XII таблиц, чужестранец – существо бесправное, – adversus hostem аетегпа auctoritas. По Цицерону, кто не гражданин Рима, тот не может и претендовать на одинаковое с римлянином уважение к себе. 216 В Риме был закон, в силу которого за убийство рабочего скота полагалось наказание, между тем как не было ни одного, который бы карал виновного в насильственной смерти раба. 217 Правда, иногда давали рабам свободу, делали их вольноотпущенными (Tert. apol. 6); но подобной милости господ раб редко мог дождаться, – это были до такой степе­ни исключительные случаи, что о них нельзя и говорить и более или менее обобщать. 220 С римской сценой и цирком, которые служили образцами зрелищ и в других областях империй, можно познакомиться по статье Богоявленского – в Стран. 1873, Окт. и статье «День в римском цирке» (Пропилеи, т. III).

http://azbyka.ru/otechnik/Tertullian/ter...

wygody Dusz Ludskich – erygowae – iakoz oznaczywszy grunt na Cerkow na gure pod Gaykem przy sadzie Dworskim poczowszy od samey nlicy az do Gayku, od Gaiku az do Mogilek, – z drewa wybudowaé kazaé zabieramsie, take y dla kapana pae dla pomieszkania. to iest, budynkow stodol i na tyme gruncie przy Cerkwie od Gayku wydzieam ogrod nazuaczywszy z gory od Cerkwie a nado niey – idey, od nliey poezyimicysie a konézanysie u samych Mogilek, tak iaksie ma zdawna wezer w sobie. Dla sustentacyi zas Kaplona przy tey Cerkwie teraz у napotym hducego wieczuerai casy nadaie we trzy rce pola, – pierwsze znaydaiqcejsie w Buhrynach midzy Paskiemi anami na dui piçé gospodarakich orania, drugie znaydniçcesie pod czaszczem na dni piçé oranie – nzecie znaydniocesie na Zalasia take midzy Panskiemi anami na dni etery orania Pingem dobrym: Sianoe w Lopuchach wydzicklam z Panskey sianoçci na kosarzow dobrych dwanascie. Iako as chcé y zadm po mnie y snesessorach moich aeby ta Erekcyia moia wieeznemi czasy Cerkwie Michalkowieckey nienaruszenie sluyla, tak pilnie prezstrzegam, aby Kaplan przy tey Cerkwie ternz y napotym bdocy do adnych z tych gruntow powinnoséi podatkow y eiarow tak dwoiskich, iako y gromadzkich nienaleal, od Ardy y lutrat (доходов) karszemnych, od dziesiciny pszelcelney y ocszkowego byl wolny, у owszem wszelkemi wolnoselami stanowi Duchownemu przyzwoitemi zaszazezycalsie pilnie przestrzegam; – у luboby gdzie nastronie tranki (напитка) bral tedy aby ani ode Dzwaru oto, ani ob Ardorza farhowany ninbyi; deklarni – ze wsi Michalkowiec (poniewn dla szezuposei Lanow panskich szeuplo wydzieliam pola dla sustentacyi Kapana) od parochian Michalkowieckich dziesicine naznáezam y daé co rok przykaznie, z czetwertyny iedney, – snopow pietnnasie tak oziminy iako y iarzyny; ze wsi Czerniechowa od parochian Czeniechowskich – z pulwoloki iedney pai kopé braé pozwalam tak ozirniny iako y iarzyny w wieene ezazy, – a W. O. Prezbiter Michlkowiecky iuz swoim sumptem powinen Diaka do tey Cerkwie conserwowae; take Kaplanowi Michalkowieckiemu subote puszezam na swoie w mlynie Michlkowiekim bez adney przcókody od Dworu y Aredarza bez miarki у ezerhy: co sie tyeze kollacyi tey Cerkwie pramwo t mnie y saccessorom Dobr tych rezerwai y oznaczam.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Teodor...

7888 E.g., Homer ft 8.75–77, 133, 145–150, 167–171; 15.377, 379; 17.594–596; Valerius Maximus 1.6.12; Silius Italicus 12.623–625; cf. Pindar Nem. 9.25; armies facing lightning sometimes persuaded themselves, however, that it was not an omen (e.g., Silius Italicus 12.627–629; Plutarch Alex. 60.2). In Israel, see 1Sam 2:10; 7:10 ; Isa 29:6; perhaps Judg 5:20 ; cf. judgment in Sib. Or. 4.113; 5.302–303. 7889 E.g„ Homer Od. 20.101, 103; 21.413; Virgil Aen. 7.141–142; 8.523–526; 9.630–631; Pindar Pyth. 4.197–200; Silius Italicus 15.143–145; Ovid Fasti 3.369; Cicero Cat. 3.8.18; cf. Parthenius LR. 6.6; Catullus 64.202–206; in Jewish tradition, see Exod 19:19; 1Sam 12:17–18 ; Sir 46:16–17 ; cf. 1 Kgs 18:36–38,44. In heavenly visions, cf. ΙΕη. 14:8; 17:3; 69:23; 3 En. 29:2; PGM 4.694–696. 7894 E.g., Homer II. 3.276, 320, 350,365; 10.154; 11.56, 80,182,201, 544; 16.253; 17.46; Od. 14.440; 15.341; 16.260; 24.518; Hesiod Op. 169; Euripides Medea 1352; Aristophanes Clouds 1468–1469. 7895 Homer I1. 1.544; 4.68; 5.426; 8.49, 132; 12.445; 15.12, 47; 16.458; 20.56; 22.167; Od. 1.28; Hesiod Theog. 457, 468, 542; Scut. 27; Op. 59; Diodorus Siculus 1.12.1 (following Homer); Ovid Metam. 2.848; 14.807; Epictetus Diatr. 1.19.12; Phaedrus 3.17.10. 7898 E.g., Epictetus Diatr. 1.6.40; 1.9.4–7; 1.13.3–4; 3.22.82; Diogenes Laertius 7.147; Acts 17:28. 7899 Plutarch Plat. Q. 2.1, Mor. 1000E; Alexander 15 in Plutarch S.K., Mor. 180D; Γ.Τ. 8.1.3, Mor. 718A; Babrius 142.3; Orphic Hymns 15.7; PGM 22b.l-5 (Jewish); other deities in Martial Epigr. 10.28; Orphic Hymns 4.1; 12.6. «Adonai» is «Father of the World» in PGM 1.305 (apparently as Apollo, 1.298). For the common usage in Philo, see documentation in comment on John 1:12 . 7900 Virgil Aen. 1.60; 3.251; 4.25; 6.592; 7.141, 770; 8.398; 10.100; 12.178; Ovid Metam. 1.154; 2.304,401; 3.336; 9.271. 7901 Homer Il. 8.69,245,397; 14.352; 15.637; 16.250; 22.60,209; Od. 12.63; 13.51; Virgil Aen. 2.691; Georg. 1.121, 283, 328, 353; 2.325; Orphic Hymns 19.1. The deity is in a number of cases «father» as «creator» or progenitor (e.g., Sophocles Ajax 387; Epictetus Diatr. 1.3.1; Marcus Aurelius 10.1; see further documentation in comment on John 3:3 ); most of the Latin references above are to pater, but Jupiter is also called genitor, e.g., Virgil Aen. 12.843. No henotheism is in view; sometimes «father Zeus» is listed alongside Athene and Apollo (e.g., Homer Od. 4.340; 7.311; 17.132; 18.235; 24.376).

http://azbyka.ru/otechnik/world/the-gosp...

e tego nauczai Oycowie Koscioa aciskiego: Hilariusz, Ambroy, Augustyn, Leon i inni, znaiomo iest Rossyanóm. Dla czegó wic Koseio Rossyiski miaby brydzi si iednosci z tymi, kfóry tego nauczai i wyznai, co przyiy i pochwaliy powszechne zbory i Oycowie, od obydwoch Koscioów szanowani? Któ moe wzbroni wyznawa ustami, co sercem wieremy? zwaszcza i i aciski Koseio Grekóm, z sob poczonym i iednego z nim wzgldem tego artykuu rozumienia bdcym, czyta symbou podug swoiego zwyczaiu bez sowa i Syna nie przeszkadza. Potrzecie: Rozczenie si Greckiego i aciskiego Koscioów nie od tego artykuu ma swóy pocztek – w listach Michaa Cerulariusza, Leona Akridana i Leona IX., ani iednego o pochodzeniu Ducha S. nie znayduie si sowa – nawet Piotr, patryarcha Antyocheski, w liscie do Dominika Gradeskiego, nie t wspomnionego rozczenia si kadzie przyczyn, lecz wyraa, i Cerulariusz nagania iedynie u acinników nauk o przasnikach – i w reczy samey Cerulariusz, takowego rozczenia naczelnik, zaruca iedynie acinnikóm nauk o przasnym Chlebie, niespiewanie w wielkim poscie Alleluia i inne tym podobne rzeczy. – Na takto maym fundamencie Cerulariusz, bez wszelkiego processu, bez suchania stron, bez wadzy zboru, sam z niewiel podrdnemi sobie biskupami, osmieli si odczy od iednosci koseielney Rymskiego biskupa i cay Zachód, iednego z nim zwyczaiu trzymaicy si! Pisze o tem ze skromnosci sam Rymski biskup Leon IX, wystawuic przykad owey prawdziwey u Salomona matki, która syna swoiego rosci nie dozwolia, i dodaic: e rozmaito zwyczaiów, podug rozmaitosci micysc i czasu, nic do zbawienia wiernych nie przeszkadza, ieeli iedna wiara w miosci dobre uczynki ile moe petnica, przed iedynym ich zaleca Bogiem. I takowy by pocztek rozdziau Greków iako i Rossyan od aciskiego Koscioa. Z owych smutnych czasów, wielka i ciga bole o braci naszey serca nasze drczy. Nie wspominaic o tych staraniach, które Koscio Rymski w rozmaitych czasach podeymowa ku zniszczeniu takowego lubo nie od niego pochodzcego rozdziau, to iedynie wyzna naley, i nic bardziey nie damy iako ziednoczenia, i niczem bardziey si nie brydziemy iak rozdziaem.

http://azbyka.ru/otechnik/Iosif_Semashko...

Na czem e wic zaley nasza w tem yciu szczsliwo? – Zaiste, czowiek iako istota zmyslna, bez zaspokoienia nieuchronnych potrzeb ciaa obey si nie moe; inaczey cierpia by, a cierpic nieszczsliwym bydz by musia. – Lecz iako przymioty ciaa nieskczenie s nisze od przymiotów duszy; tak te powinnismy naybardziey stara si o ukrztacenie wadz naszjch umysowych, o ukrztacenie rozumu. Przez rozum wznosiemy si nad zwierta, a przez iego ukrztacenie nad podobnych sobie ludzi. Zayrzyimy tylko do dzieiów swiata, a zobaezemy t nieskczon rónic, ktora oddziela grubych barbaryców od oswieconych ludów, dawnych i teraznieyszych czasów. Porównaymy skutki ciemnoty ze skutkami podniesioney Edukacyi, a przystaniemy, e ukrztacenie rozumu, do Szczsliwosci naszey koniecznie iest potrzebnym. Jeeli iednak co przyczynia si do dobra naszego; ieeli co iest srodkiem prowadzcym do tego podanego od wszystkich celu; ieeli co moe nas doprowadzi do Szczsliwosci: Spokoyno umysu iest caem dobrem, iest ca szczsliwosci, którey czowiek w tem yciu dostpi moe. Ona iest czyst roskosz, duszy prawdziwie cnotliwey; ona iest iakby zwierciadem owego szczscia, które w przyszosci iest dla nas przeznaczonym. Mie wic zaspokoione konieczne potrzeby ciaa; bydz uwolnionym od dolgliwosci cigle ludzi trapicych; ukrztaci rozum stosownie do iego wielkiego przeznaczenia; stara si nakoniec o spokoyno umysu, wypenieniem obowizków woonych na nas przez Religi i przyzwoit Zwierzchno; oto iest czego powinna da istota rozumem obdarona, oto iest za czem prawdziwy Chrzescianin w tem yciu ubiega si powinien! W reczy samey,iest to obraz zupeny doczesney szczsliwosci: wicey nadto pragn, byoby raczey znakiem skaonego namitnosciami serca, iak rozumu przez natur prowadzonego. – Lecz moe czowiek nawet co do tych reczy bydz zupenie zaspokoionym; moe si ktokolwiek z nas pochlubi e iest zupenie szczsliwym? O! zacni Suchacze, iak daleko iestesmy od tego celu za którym cigle si ubiegamy! Serce nam to powiada, a doswiadczenie niezliczonymi stwierdza przykadami.

http://azbyka.ru/otechnik/Iosif_Semashko...

См. Atlantica Orientalis p. 81. Палестинский город Скифопол также дает повод к подобному предположению. 197 Мы выпустили здесь из прекрасного перевода Гнедича следующее за сим слово: далеко; оно не существует у Омира, и было б противно местности, ибо, Гигеева озеро совсем недалеко от Троп. 199 По хронологии Иродота разрушение Трои последовало 1023 г. до Р. Х., вступление Гигеса на престол 727 лет до Р. Х. 207 Моё описание Фиатиры и Пергама должно было принадлежать другой поездке чрез Брусу и Трою; но я помещаю его здесь, вместе, как принадлежащее одному предмету. Я продолжаю теперь, по моему журналу, описание пути от Сардиса до Смирны. 217 Этот буквальный и верный перевод с греческого текста, молитвы Святого Поликарпа, равно как и отрывок из его послания, заимствовали мы из Христианск. Чтен. 1821 года, часть I, стр. 135–136 226 Sybylla oracul. L. V. «Тебя, тебя, злосчастная Азия, оплакиваю печальною песнию! Вас, народы Ионии, Кари и златоструйной Лидии! Горе вам Сарды! Горе вам веселые Тралы! Горе тебе пышная Лаодикия! Земля поглотит вас и смешает вас с прахом!» 230 Horat. od. I 1. 12 – Propert. III. 18. 19. II. 32, 12. В чертогаз Аттала впервые были введены драгоценные обои называемые aul?a, от слова aula, чертог, зала. 234 Нам известно существование шестнадцати епископов Пергама: I. Гаий. II. Антипа. III. Неизвестный. IV. Феодот. V. Карп. VI. Евсевий. VII. Драконтий. VIII. Варлаам. IX. Филипп. X. Евтропий. XI. Иоанн. XII. Феодор. XIII. Василий. XIV. Мефодий. XV. Неизвестный. XVI. Арсений. 240 Quid tibi visa Chios, Bullati, notaque Lesbos? Quid concinna Samos? Quid Cr?si regia Sardis? Smyrna quid et Colophon? Inajora minorave fama? …………………………………………………….. An venit in votum Attalicis ex urbibus una? An Lebedum laudas, odio maris atque viarum? Scis, Lebedus quam sit Gabiis desertior atque Fidenis vicus. – Tamen illic vivere vellem, Oblitusque meorum, oblivascendus et illis, Neptunum procul e terra spectare furentem. Horat. Epist. I. XI 272 Jacob. de Voragine. Lombard hist. Legenda Sanctor. 1485. p. 95. v. – 97. – Eutychii Patriarchae Alex. Annal. 1658. T. I. p. 531. sq. – Чети Минеи, Авгус. 4

http://azbyka.ru/otechnik/Avraam_Norov/p...

6360 Cf. Germanicus " s praise in Dio Cassius 57.18.6; cf. Anderson, Glossary, 125 (citing Rhet. Ad Herenn. 4.63). 6361 E.g., Apollonius of Rhodes 1.307–311 ; 3.443–444. 6362 E.g., Pythagoras (Aulus Gellius 1.9.2; Iamblichus V.P. 17.71); 4Q185 1 2.7–8; 4Q186 1 1.5–6; 2 1.3–4; 4Q561. 6363 Homer I1. 3.167; Od. 1.207, 301; 3.199; 9.508; 10.396; Aristotle Rhet. 1.5.13, 1361b; Arrian Alex. 5.19.1; Plutarch Lycurgus 17.4; Chariton 2.5.2; Herodian 4.9.3; 6.4.4; Artapanus in Eusebius Praep. ev. 9.27.37. If the Shroud of Turin should prove authentic, however (see Borkan, «Authenticity»), it would testify that Jesus was, after all, perhaps a head taller than his contemporaries. 6364 Homer Od. 13.289; 15.418; 18.195; Plutarch D.V33, Mor. 568A; Longus 2.23; Achilles Tatius 1.4.5; Jos. Asen. 1:4–5/6–8; Pesiq. Rab Kah. 17:6. 6365 Agamemnon was a head taller than Odysseus, but the latter had a broader chest (Homer 17. 3.193–194) and is «tall» in Homer Od. 6.276; 8.19–20. Cf. Cornelius Nepos 17 (Agesilaus), 8.1. 6366 Malherbe, «Description,» comparing Augustus, Heracles, and Agathion. Some of the apparently unflattering features become conventional as early as Homer " s depictions of Odysseus; the «small of stature» observation (Acts Paul 3:3; Paul and Thecla 3) fits his Latin name (Paulus, small). 6367 Drury, Design, 29. 6368 Aristotle Po1. 3.7.3, 1282b; Rhet. 1.6.10, 1362b; Theon Progymn. 9.20; Jdt 8:7; 10:7; cf., e.g., Plato Charm. 158C; Chariton 2.1.5; 3.2.14; 5.5.3; 5.5.9; 6.1.9–12; 6.6.4; Athenaeus Deipn. 13.608F; Sir 36:22 ; t. Ber. 6:4; but cf. Plutarch Bride 24–25, Mor. 141CD; Prov 6:25; 31:30 ; Sir 9:8; 11:2; 25:21 . 6369 Sextus Empiricus Eth. 3.43 recognizes that various peoples defined beauty according to their own cultures. 6370 Homer Il. 1.197; Euripides E1. 515, 521–523; Hipp. 220, 1343; Iph. au1. 758, 1366; Here. fur. 993; Apollonius of Rhodes 1.1084; 3.829; 4.1303, 1407; Virgil Aen. 4.590; 10.138; Ovid Metam. 9.715. 6371 Homer Il. 19.282; Od. 4.14; Aristophanes BirdslU; Apollonius of Rhodes 2.676; Virgil Aen. 4.558; Ovid Metam. 11.165; Apuleius Metam. 5.22.

http://azbyka.ru/otechnik/world/the-gosp...

7223 Sanders, Judaism, 461–64. He cites Let. Aris. 112–113 and Philo Spec. Laws. 1.133, but both texts speak of the people as a whole, and both derive from Egypt, where Jewish shepherds are known in the Ptolemaic period (CPJ 1:15). He could also have cited an apologetic work that does not mind mentioning that Israelites were once shepherds (Josephus Ag. Ap. 1.91; cf. Gen 46:32; 47:3 ); but past and present shepherds appeared differently: without changing the general aristocratic view of shepherds, some imperial texts romantically idealized (and distorted) the rustic past of the republic (e.g., Virgil " s Eclogues). 7224 MacMullen, Relations, 15; see further pp. 1–2 (citing Marcus Aurelius Epistula ad Frontonem 35; Lucian Ignorant Book Collector 3). Epictetus Diatr. 2.9.3 uses sheep as a symbol of carnality. 7227 Before the Israelite period, see especially the Sumerians; for Israel and the ancient Near East, see, e.g., Bruce, Time, 49; for Egypt, see Kügler, «König»; Manetho Aegyptiaca book 2, dynasties 15–17, frg. 43,45,47–49. 7228 Anacharsis Ep. 7, to Tereus; Greek writers about Persian warrior-rulers, Aeschylus Persians 74–75; Xenophon Cyr. 8.2.14; applied to generals (Silius Italicus 7.123–127) and guiding philosophers (Eunapius Lives 464); shepherds could also view erotic love as a shepherd (Longus 3.12; 4.39). See further Koester, «Spectrum,» 14. 7230 Compare Homer Od. 4.291 (ruler) with 4.24 (shepherd). It could also apply to usurpers (4.532). 7231 Homer Il. 4.296; 8.81; 10.73; 11.370, 842; 13.411; 16.2; 19.386; 23.389; Od. 17.109; 18.70; 24.456. The expression is sometimes equivalent to «captains of the people» (Il. 11.465). 7233 Homer I1. 2.85, 243, 254; 4.413; 7.230; 10.3; 11.202; 19.35, 251; 24.654; Od. 3.156; 14.497; Xenophon Mem. 3.2.1. For Atreus, Homer Il. 2.105; for Menelaus, Homer Od. 4.24. 7235 See further, e.g., Hesiod Astron. frg. 4; Sophocles Oed. tyr. 444; Oed. co1. 199–201; Ant. 989–990; Plutarch Bride 6, Mor. 139A. 7236 Hesiod Op. 202–211. For earlier animal fables, see, e.g., Ahiqar 120–122 (saying 36); 118–120 (saying 35).

http://azbyka.ru/otechnik/world/the-gosp...

  001     002    003    004    005    006    007    008    009    010