«Общественная польза». Ириней Лионский . Против ересей. Обличение и опровержение лжеименного знания. Книга 1, 2. Христианский портал «My Studios».: Марк Эфесский , свт. Слово второе об очистительном огне: http://www.pagez.ru/lsn/0268.php Основы социальной концепции Русской Православной Церкви. XII. 9. – М., 2005. http://www.patriarchia.ru/db/text/141422.html Мать Тереза из Калькутты. Кто для меня Иисус? http://pslogos.narod.ru/assets/texts/teresa.htm Демоскоп Weekly: электронная версия бюллетеня «Население и общество». 307–308 (29 октября – 11 ноября 2007 г.): «Известия» от 26.05.2010 г.: http://www.izvestia.ru/news/471980 РИА Новости от 02.02.2010 г.: http://ria.ru/science/20100202/207336591.html «Википедия»: http://www.wikipedia.org/ Гололоб Г.А. Христианство для богатых, или материалистический коктейль из кальвинизма и харизматии: Моррис Серулло. Слово Бога на конференции «Более глубокая жизнь» (Март 1982, 15). Epis. ad Hieron. XIX, 1 (перевод С.И. Еремеева). 1 Отец Серафим (Роуз) , хорошо знакомый с системой православного образования в США и Западной Европе, писал: «Возможно, ни один аспект православной эсхатологии не был столь неправильно понимаем, как воздушные мытарства. Многие выпускники современных модернистских православных семинарий склонны вообще целиком отвергать это явление как некое “позднее добавление” к православному учению или как “вымышленную” реальность, не имеющую основания ни в Священном Писании, ни в святоотеческих текстах, ни в духовной реальности. Эти студенты являются жертвами рационалистического образования, которому не хватает тонкого понимания как различных уровней той реальности, которая часто описывается в православных текстах, так и различных смысловых уровней, часто встречающихся в библейских и святоотеческих текстах. Современный рационалистический чрезмерный упор на “буквальное” значение текстов и “реалистическое”, или приземленное, понимание событий, описываемых в Священном Писании и житиях святых, замутняют или даже вообще полностью затемняют духовный смысл и духовный опыт, которые служат зачастую основными православными источниками» ( Серафим (Роуз) , иеромон. Приношение православного американца. – М.: Российское отделение Валаамского общества Америки, 2003. С. 97).

http://azbyka.ru/otechnik/Oleg_Stenyaev/...

Ad eundem Х83, см. 4148/1 Ad Aristolaum tribunum 59 (лат.) 323–324 Ad eundem 60 (лат.) 323–326 Ad Iohannem Antiochenum 61 (лат.) 325–328 Ad eundem 62 (лат.) 327–328 Х84, см. 4148/1 Ad eundem Ad Maximum, Iohannem, Thalassium presb. et archimandritas 64 (лат.) 327–330 Ad Mosaeum episcopum Aradi et Antaradi 65 (лат.) 329–330 Iohannis Antiocheni ad Cyrillum 66 (лат.) 329–332 Ad eundem et synodum Antiochenum 332–337 Х38, см. 5000/1 Т. 1. С. 581–583; Т. 3. С. 372–373 Ad Acacium Melitenum 68 (лат.) 337–338 Т. 3. С. 354, 501–502 (fr.) Ad eundem 337–340 Х85, см. 4148/1 Т. 3. С. 373 (fr.), 484–485 Ad Lampronem presb. Alexan drinum Х86, см. 4148/1 Т.3. С. 353, 501 (fr.) Ad Theodosium imperatorem 71 (лат.) 341–344 Т. 3. С. 374 (fr.) Ad Proclum Constantinopolitanum 344–345 Х87, см. 4148/1 Т. 3. С. 375–376(fr.), 485–486 Rabbulae Edesseni ad Cyrillum (fragmenta) 73 (лат.) 347–348 ==6494 Т. 3. С. 355–356, 502 (fr.) Ad Rabbulam Edessenum 74 (лат.) 347–348 Т. 3. С. 354 Attici Constantinopolitani ad Cyrillum 348–352 ==5652 Ad Atticum Constantinopolitanum 352–360 Х88, см. 4148/1 Ad Domnum episcopum Antiochiae 360–361 Х63, см. 5000/3 Т. 3. С. 122–123 Epistula canonica ad Domnum 361–364 Ad episcopos qui sunt in Libya et Pentapoli 364–365 Ad Optimum episcopum 365–372 Ad monachos in Phua constitos (fragmenta) 372–373 X64, cm. 5000/4 Т. 3. С. 525–526 Ad Amphilochium episcopum Sidae X89, cm. 4148/1 Ad Calosyrium 76,1065–1077 Ad Euoptium episcopum Ptolemaidis 76, 385–388 X48, cm. 5000/1 Т. 1. С. 445–446 Ad Carthaginiense concilium 376–377 Ad Euoptium episcopum Ptolemaidis 86 (лат.) 377–384 87 (лат.) 385–390 ==5242 Hypatiae ad Cyrillum 88 (лат.) 389–390; 84, 848 Epistula ad Iohannem Antioche­num X55, cm. 5000/1 Epistula ad eundem X56, cm. 5000/1 Epistula ad eundem pro Theodoro (лат.) T. 3. С. 371 Epistula ad Acacium Beroeensem X54, cm. 5000/1 Epistula ad Maximianum Constantinopolitanum X58, cm. 5000/1 84, 826 Libellus Cyrilli et Memnonis Ephesini ad consilium Ephesinum X26, cm. 5000/1 T. 1. C. 306–307

http://azbyka.ru/otechnik/Patrologija/bi...

398 66 Ad Pammachium К Паммахию о смерти Павлины 395/397 68 Ad Castrucium К Кастрицию 397/400 69 Ad Oceanum К Океану 70 Ad Magnum oratorem urbis Romae К Магну, римскому ритору 71 Ad Lucinium К Луцинию 72 Ad Vitalem presbyterum de Salomone et Achaz К Виталию пресвитеру о Соломоне и Ахазе 73 Ad Evangelum presbyterum de Melchisedec К Евангелу пресвитеру о Мелхиседеке 398 74 Ad Rufinum presbyterum de jurgio duarum meretricum et judicio Salomonis К Руфину пресвитеру о суде Соломона между двумя спорившими блудницами 397/400 75 Ad Theodoram viduam К Феодоре вдове 76 Ad Abigaum presbyterum К Абигаю пресвитеру 77 Ad Oceanum de morte Fabiolae К Океану о смерти Фабиолы 397/400 78 Ad Fabiolam de XLII mansionibus Israelitarum in deserto [В память] Фабиолы о 42 стоянках израильтян в пустыне 79 Ad Salvinam К Сальвине 81 Ad Rufinum К Руфину 399 82 Ad Theophilum adversus Ioannem Hierosolymitanum К Феофилу Александрийскому против Иоанна Иерусалимского 397 84 Ad Pammachium et Oceanum К Паммахию и Океану 399 85 Ad Paulinum К Павлину 400/401 86 Ad Theophilum К Феофилу Александрийскому 88 Ad eumdem Theophilum К нему же 400 97 Ad Pammachium et Marcellam К Паммахию и Марцелле 402 99 Ad Theophilum К Феофилу Александрийскому 404 102 Ad Augustinum К Августину 402 103 Ad eumdem Augustinum К нему же 397/403 105 Ad eumdem Augustinum К нему же 403/404 106 Ad Sunniam et Fretelam К Суннии и Фретеле 404/410 107 Ad Laetam de institutione filiae К Лете о воспитании дочери 400 108 Ad Eustochium. Epitaphium Paulae matris К Евстохии. Надгробное слово ее матери Павле 404 109 Ad Riparium presbyterum К Рипарию пресвитеру (о Вигилянции) 403/404 112 Ad Augustinum К Августину 402 114 Ad Theophilum К Феофилу Александрийскому 405 115 Ad Augustinum К Августину 117 Ad matrem et filiam in Gallia commorantes К [некоим] матери и дочери, проживавшим в Галлии 118 Ad Iulianum К Юлиану 406/407 119 Ad Minervium et Alexandrum monachos К Минервию и Александру монахам 120 Ad Hedibiam de quaestionibus XII К Гебидии о 12 вопросах из Нового Завета

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksej-Fokin/...

Ign. Ep. ad Antioch. Ep. ad Eph. Ep. ad Magn. Ep. ad Phil. Ep. ad Smym. Ep. ad Tars. Ер. ad Tral. Ignatius Antiochenus episcopus Epistola ad Antiochenos//PG 5, 897–910. – Пер. заглавия: Игнатий Богоносец , сщмч., еп. Антиохийский. Послание святого Игнатия к Антиохийцам. Epistola ad Ephesios//PG 5, 729–756. – Pyc. пер.: Игнатий Богоносец , сщмч., en. Антиохийский. Послание святого Игнатия к Ефесянам//Писания мужей апостольских. – С. 331–340. Epistola ad Magnesios//PG 5, 757–778. – Pyc. пер.: Игнатий Богоносец , сщмч., en. Антиохийский. Послание святого Игнатия к Магнезийцам//Там же. – С. 341–351. Epistola ad Philippensis//PG 5, 919–942. – Пер. заглавия: Игнатий Богоносец , сщмч., еп. Антиохийский. Послание святого Игнатия к Филиппийцам. Epistola ad Smyrnaeos//PG 5, 707–718. – Pyc. пер.: Игнатий Богоносец , сщмч., еп. Антиохийский. Послание святого Игнатия к Смирнянам//Писания мужей апостольских. – С. 364–369. Epistola ad Tarsenses//PG 5, 887–898. – Пер. заглавия: Игнатий Богоносец , сщмч., еп. Антиохийский. Послание святого Игнатия к Тарсянам. Epistola ad Trallianos//PG 5, 777–800. – Рус. пер.: Игнатий Богоносец , сщмч., en. Антиохийский. Послание святого Игнатия к Траллийцам//Писания мужей апостольских. – С. 347–351. Ign. Dia c . Vita s. Niceph. Const. Ignatius Diaconus Vita sancti Nicephori Constantinopolitani archiepiscopi//PG 100, 41–160. – Pyc. пер.: Игнатий, диак. Житие святого отца нашего Никифора, архиепископа Константина града и нового Рима, списанное Игнатием, диаконом и скевофилаксом святейшей Великой церкви святой Софии//Творения святого отца нашего Никифора, архиепископа Константинопольского. – Минск, 2001. – С. 3–71. Innocent . I Ep. Innocentius I papa Romae Epistula decretalis 7//PL 84, 646D-647B. – Пер. заглавия: Иннокентий I, папа Римский. Письмо-декреталия 7. Ioan . Chrysost. Ad illumin. Ad popul. Antioch. Ad Theodor. Adv. Jud. Adv. oppugnat, vitae monast. Ascetam facetiis uti non debere Contra anom. Contr. eos qui subintroduct. habent virgin. Contra theatra De adorat. crucis De anathem. De Anna De filio prodigo De Lazaro De Legislat. De patient. De poenit. De precat. De pseudoproph. De sacerd. De Sancta Pentecost. De virgin. Eclogae ex diversis homiliis Ep. Hom. in Acta apost. Hom. in Col. Hom. in Ep. I ad Cor. Hom. in Ep. I ad Thessal. Hom. in Ep. I ad Tim. Hom. in Ep. ad Tit. Hom. in Eph. Hom. in Gal. Hom. in Gen. Hom. in Hebr. Hom. in Ioan. Hom. in Magn. Hebdom. Hom. in Matth. Hom. in Phil. Hom. in Ps. Hom. in Rom. In Gen. sermon. In illud: In principio erat Verbum In illud: Mulier alligata est In illud: Propter fornicat. In illud: vidi Dom. In inscript. Act. In Job In kalend. In paralyt. In Pascha Laus Maximi

http://azbyka.ru/otechnik/Nikodim_Svjato...

Notitia FH, 1025–28. HONORIUS, imperator, 395–423. Epistola ad Arcadium de exsilio Chrysostomi (Montfaucon), 52, 539–42, latine. HORMISDAS, papa, 514–23. Epistola ad Possessorem, latine, 86, I, 91–4. HUMBERTUS CARDINALIS, 1061, 120. Contra Nicetam Pectoratum (Canisius), 1021–38. HYGINIUS, papa, 138–142, 5. Epistola et Decretum (Mansi), 1087–94. Notitia ex Libro pontifical), 1087–88. HYPATIA PHILOSOPHA, s. V. Epistola ad Cyrillum in Synodico, c. 216, 84, 848 et inter cyrillianas, 88, 77, 389–90. HYPERECHIUS, 79. Adhortatio ad monachos, 1471–90. Monitum Combefis, 1469–70. I IGNATIUS, s. IX. Acrostichon adversus imagines , 99, 435–8, 475–8. IGNATIUS ANTIOCHENUS ep., s. II, 5. Epistolæ; genuinæ 7 (Hefele). (Ex syriacis Curelon, 961–68, lat.) Ad Ephesios, 643–662, Curet., 963–66. Fg. 953b-58A. Ad Magnesios, 661–74. Fg. 957a-5Sd. Ad Trallianos, 673–86. Fg. 959b-60d. Ad Romanos, 685–96, Curet., 965–68. Ad Philadelphienses, 697–708. Fg. 957d-60A. Ad Smyrnæos, 707–18. Fg. 949–52c. Ad Polycarpum, 717–28, Curet., 96l-64. Fg. 951в-54в. Fg. ex Sacris Parallelis, 949–60. Fg. seu sententiæ 7 S. Ign. quæ in ejus epist. non exstant (G.), 917–50. Epistolæ interpolatæ (Cotelerius), 729–872. Epistolæ supposititiæ (Cotelerius), 873–948. Mariæ proselytæ ad Ignat., 873–880. Ignatius ad Mariam proselytam, 881–88. –  ad Tarsenses, 887–93. –  ad Antiochenses, 892–910. –  ad Heronem, 909–18. –  ad Philippenses, 919–42. – ad S. Joannem ap., latine, 941–44. – ad S. Joannem ap., latine, 943–44. – ad S. Mariam virg., latine, 943–44. В. М. V., responsio, latine, 9–15–46. S. lgnatii elogium Heroni falso adscriptum, latine, 945–48. Liturgia S. Ig. (Renaudot), 969–78. Martyrium Cotbertinum (Hefele), 979–88. Martyrii vetus interpr. (G.), 987–90. Testimonia veterum, 9–32 (31). J. Vossii præfatio, 31–34, J. Cotelerii judicium, 33–36. J. Pearsonii, Vindiciæ lgnationæ 37–472. Le Nourry Dissertatio de epist. S. I. veris, interpolatis et suppositiis, 471–566. Gallandi. Proo_emia ad epist. S. I. et acta martyrii ejusdem, 565–84.

http://azbyka.ru/otechnik/Patrologija/pa...

Григория Чудотворца . Demonstr. – Ириней Лионский , св. Demonstrate praedicationis apostolicae. (Доказательство Апостольской проповеди). Dial, cum Triph. (или Dial.) – Иустин Мученик, св. Dialogue cum Triphono judeo. Диалог с Трифоном Иудеем. Div. Instit. – Лактанций . Invstitutiones divinae. Божественные установления. Ep.ad. Adelph. – Афанасий Вел., св. Epistula ad Adelphium. Послание к Адельфию. Ep.ad. Epict. – Афанасий Вел., св. Epistula ad Epictetum. Послание к Эпиктету. Ep.ad Algosiam – Иероним, блж. Послание к Алгазии. Ep.ad Florinum – Иероним, блж. Послание к Флорину. Ep.ad Maxim. – Афанасий Вел., св. Epistula ad Maximum. Послание к Максиму Философу. Ep.ad monach. – Афанасий Вел., св. Epistula ad monachos. Послание к монахам. Ep.ad Paulurt. – Иероним, блж. Epistula ad Paulum. Послание к Павлу. Ep.ad Serap. – Афанасий Вел., св. Epistula ad Serapionem. Серапиону, епископу Тмуисскому, послания I – IV Ер. fest. – Афанасий Вел., св. Epistula festalis. Праздничные послания. Ер. Magnum. – Иероним, блж. Epistula ad Magnum. Послание к Магну. Ер. – Иероним, блж. Epistulae. Послания. Epist.ad Corinth. – Климент Римский , св. Epistula ad Corinthios. Послание к Коринфянам. Epist.ad Iul. Afric. – Ориген . Epistula ad Julium Africanum. Послание к Юлию Африкану . Epist.ad Hebr. – Ориген. Толкование на Послание к евреям. Epist. ad Pallad. – Афанасий Вел., св. Epistula аа Palladium. Послание к Палладию. Haer. fab. сотр. – Феодорит Кирский . Haereticarum fabularum compendium. Собрание еретических басен. Hist. adv. paganos. – Орозий. Histria adversus paganos. История против язычников. Hist. Arian. – Афанасий Вел., св. Historia Arianorum. История ариан. Hist. eccl. – Феодорит Кирский . Historia ecclesiastica. Церковная история. Hist. eccl. – Евсевий Памфил . Historia ecclesiastica. Церковная история. Hist. eccl. – Созомен. Historia ecclesiastica. Церковная история. Hom. in Hexam. – Василий Вел., св. Homiliae in Hexameron. Проповеди на Шестоднев. Hom. in Luc. – Ориген . Homiliae in Lucam. Проповеди на Евангелие от Луки.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Sagard...

13 .Adhortatio ad pænitentiam, 351–70. 14 .In prinripium jejuniorum, 369–90. 15–9. In psalraum 5, hom. 15: 389–404; 16: 403–18; 17: 417–28; 18: 427–34; 19:433–44. 20 .In psalmum 6, 443–60. 21 .In psaimum 7, 459–78. Pholius de Asteriis, 477–80. Combefis præfatio, 159–62. Notitia PH., 155–60. ASTERIUS URBANUS, s. Ill, 10. Fg. Contra Montanistas, 145–56. Notitia G., 141–44. ATHANASII ALEXANDRINI ep., 373, 25–28. Ex editione Benedictinorum cum supplementis. I.. Apologetica. Oratio contra gentes, 25, 3–96. Oratio de incarnatione Verbi, 95–198, II. POLEMICA et DOGMATICA. Expositio fidë, 199–208. In illud Omnia mihi tradita (Matt., XI, 27), 207–20. Epistola encyclica, 221–40. Apologia contra Arianos, 239–410. De decretis nicænæ synodi, 415–76. De sententia Dionysii, 479–522. Epistola ad Dracontium episc, 523–34. Epistola ad episc Ægypti et Lybiæ, 537–94. Apologia ad Constantium imperat, 595–642. – de fuga sua, 643–80. Epistola ad Serapionem de morte Arii, 685–90. Historia Arianorum ad monachos, 691–796. Orationes 1–4 adversus Arianos, 26, 11–526. (Orat. 4: 467–526). Epistolæ 1–4, ad Serapionem, 529–676. De Synodis, 681–794. Tomus ad Antiochenos, 795–810. Epistola ad Jovianum, 813–824. De incarnatione et contra Arianos, 983–1028. Epistola ad Afros episcopos, 1029–48. –     ad Epictetum, 1049–70. –     ad Adelphium, 1071–84. –     ad Maximum, philosophum, 1085–90. Contra Apollinarium, lib. 1–2, 1093–1166. Epistola ad Joannem et Antiochum, 1165–68. –     ad Palladium presbyterum, 1167–70. –     ad Rufinianum, 1179–82. Epistolæ 1–2, ad Luciferum, latine, 1181–3, 1183–6. Epistola ad monachos, 1185–86, 1189–90. De Trinitate et Spiritu Sancto, 1191–1218. Epistolæ 1–3 (Vetera monumenta, 26, 1331–38, It. Interpretatio in symbolum, 1231–2 et 28, 1637–44. Sermo major de fide, 1263–94; 1237–4(1 et fg. gelasiana, 1247–50 et 1249–50, adversus hereticos). De azymis, 26, 1327–32. III . Exegetica. Epistola ad Marcellinum, ex ed. Veneta, 27, 11–46. Expositio in Psalmos, 1–146, cum supplementis. ex Ambrosiana, 59–546; fg. 547–90.

http://azbyka.ru/otechnik/Patrologija/pa...

Иеронимом как чтение Свящ. Писания ВЗ и НЗ, которое обязательно приведет верующего к встрече со Христом ( Hieron. In Os. 14. 10). 3. Типология Свящ. истории и образ Церкви. Наибольшее количество примеров типологического прочтения текста Книги прор. Осии в свете событий истории Церкви представлено у блж. Иеронима, для к-рого практически все угрожающие пророчества, обращенные О. по отношению к Ефрему, Израилю, Северному царству, служат указанием на наказания, уготованные еретикам, отпавшим от Церкви. По его мнению, «все, сказанное к десяти коленам, мы можем относить к еретикам, которые оставили царство Давидово и Иерусалим, то есть Христа и Церковь» ( Hieron. In Os. 4. 5-6). Так, напр., обличения в пьянстве и блуде народа Израиля (Ос 4. 10-12) описывают состояние еретиков, которые утратили «способность здравого суждения, поклоняются идолам, измышленным ими самими» ( Hieron. In Os. 4. 10-12). Соответственно пророчество «Ефрем подверг угнетению противника своего» (Ос 5. 11 по LXX) - говорит о том, что еретики «своими софизмами и диалектикой часто угнетают чад Церкви» ( Hieron. In Os. 5. 11). Священники, убивающие путников по дороге в Сихем (Ос 6. 9), символизируют еретиков, которые «заграждают путь, чтобы из Сихема, то есть от добрых дел, мы не приходили к Иерусалиму, то есть в Церковь», отвращая от достижения Истины ( Hieron. In Os. 6. 9). Павшие «за необузданность языка своего» князья оказываются в подобной интерпретации ересиархами, к-рые в конце концов будут поражены Господом за «безумство языка их» (Ibid. 7. 14-16). Еретики - это те, кто, сперва избавившись после исповедания Христа от егип. рабства, в итоге вновь посредством отступления от веры возвращаются в Египет (Ос 8. 13 - Hieron. In Os. 8. 12-14). Израильский народ, который благодаря изобилию плодов «умножает жертвенники» (Ос 10. 1), прообразует появление ересиархов, напр., таких как Валентин и Маркион, к-рые, обладая природными дарами от Бога (напр., способностями суждения), сделали из них себе идолов ( Hieron.

http://pravenc.ru/text/2581621.html

MAXIMUS CHRYSOBERGA. De processione Spiritus Sancti, 154, 1217–30. ESAIAS CYPRIUS. De processione Spiritus Sancti. 158, 971–6. JOSEPH CP. Confessio fidei, 158, 1051–2. NICOLAUS V, papa. Epistola de Unione (græce per Th. Gazam), 160, 1201–2. ORIENTALES EPISCOPI. Sententia synodalis adversus Metrophanem СР.. 147. 532–5. Epistola ad Joannem VIII, imperatorem, 533–8. JOSEPHUS METHONENSIS. Pro Concilio Florentino, 159, 959–1024. Refutatio Marci Ephesini, 1023–94. Canon in Synodum Florentinam, 1095–1102. Synaxarium Synodi Florentinæ, 1101–6. Pro Concilio Florentine, 1109–1394. MARCUS EPHESINUS. De corporis et sanguinis Christi consecratione, 160, 1079–90. Confessio fidei, 160, 13–110 (in refutatione a Gregorio Mamma), 1103–4. Epistola ad omnes orthodoxos, 111–204. Ad Georgium Scholarium, 1091–6. Ad Theophanem, monachum, 1095–1100. Latinos dialogus de additamento in symbolo 1099–1102. Verba Marci morientis ad Georgium (Gennadium), 160, 529–33. Apologia Marci morientis, 535–38. GREGORIUS MAMMAS. Apologia contra Ephesini confessionem, 160, 13–110. Responsio ad epistolam Marci Ephesini, 111–204. Ad imperatorem Trapezuntis, 205–48. GEORGIUS GEMISTUS PLETHO. De processione Spiritus Sancti, 160, 975–80. GENNADIUS (GEORGIUS SCHOLARIUS). Homiliæ 1–2, de sacramentali corpore Christi, 160, 358–75; 375–80. Orationes 1–4 in Synodo Florentina. 385–524. Responsio ad Marcum morientem. 533–36. Epistola ad Maximum monachum, fg., 537–40. De processione Spiritus S., epistola ad Plethonem, 599–630. Aliud, præmissa epistola ad Joannem Comnenum, 665–714. De additione ad Symbolum, 713–82. Contra Latinos de jejunio Sabbatino, quadragesima, matrimonio sacerdotum et barba, 737–44. Epistoæ 1–13, 747–68. Aliæ, fg., 256, 273–4. Apologia ad Constantinum imperatorem, fg., 255–6, 258. Instrumentum abdicationis, 264–5. Refutatio inchoata Marci Ephesini. Vide BessaRionem. ANDREAS COLOSSENSIS. In Marci Ephesini epis-tolam, fg., 150, 863. BESSARION. Refutatio Marci Ephesini (inchoata a Gennadio), 161, 11–244.

http://azbyka.ru/otechnik/Patrologija/pa...

Background Infonotes: The Ancient Thracian and Roman city of Durostorum (Dorostorum) – known as Dorostol or Drastar (Drustur) during the periods of the Bulgarian Empire in the Middle Ages – is the precursor of today’s Bulgarian city of Silistra. It was originally founded as an Ancient Thracian settlement on the Lower Danube. In 29 AD, the Romans built there a fortress keeping the settlement’sThracian name of Durostorum (or Dorostorum). After his victories wars over the Dacians north of the Danube, Roman Emperor Trajan stationed the elite Claudius’ 11th Legion – Legio XI Claudia – at Durostorum, and the fortress remained its permanent seat until the demise of the Roman Empire. In 169 AD, during the reign of Emperor Marcus Aurelius (r. 161-180 AD), Durostorum was made a Roman city – a municipium. Between the 2nd and the 4th century AD, it was a major urban and military center of the Roman Province of Moesia Inferior (later divided into Moesia Secunda and Scythia Minor), and amajor Roman stronghold against the barbarian invasions. The earliest 12 Christian saints from the territory of today’s Bulgaria are Roman soldiers executed in Durostorum during the Great Persecution of Emperor Diocletian between 303 and 313 AD, including St. Dasius and St. Julius the Veteran. In 388 AD, today’s Silistra became the seat of a Christian bishopric. Roman general Flavius Aetius (391-454 AD), who is known as “the last of the Romans” for his army’s victory over the Huns in the Battle of the Catalaunian Plains in 451 AD, was born in Durostorum. During the barbarian invasions of Sarmatians, Goths, Huns, Avars, Slavs, and Bulgars the city was ransacked several times. It was rebuilt during the reign of Byzantine Emperor Justinian I the Great (r. 527-565 AD). The Slavs settled in Durostorum around 590 AD, and named it Drastar (Drustur). The city became part of the First Bulgarian Empire (632/680 – 1018 AD) around 680 AD. Bulgarian Khan (or Kanas) Omurtag (r. 814-831 AD) is known to have built there a large imperial palace known as the Danube Palace of Bulgarian Khans where later Bulgarian Tsar Simeon I the Great (r. 893-927 AD) resided in 896-897 AD. In 895 AD (during the Bulgarian-Hungarian War of 894-896 AD), the Magyars(Hungarians), allies of Byzantium, besieged the Bulgarian army under the personal command of Tsar Simeon I the Great in the fortress of Drastar but were repulsed. The next year the Magyars were decisively defeated by the Bulgarians in the extremely fierce Battle of Southern Buh (in today’s Ukraine) which eventually led their tribes to retreat to the west and settle in the region of Pannoniaessentially founding today’s Hungary.

http://pravoslavie.ru/81913.html

  001     002    003    004    005    006    007    008    009    010