Наконец, сопоставление с третьей и последней совокупнос тью норм указывало Папской комиссии путь к переводу на юридический язык догматических учений и пастырских указаний собора. Задача эта, однако, была не из легких, так как послесоборные канонические нормы, часто вводимые ad interim (между прочим) или ad experimentum (на пробу) 114 , нередко лишены формального характера закона и страдают противоречивостью как в терминологии, так и в практическом применении 115 . По этим причинам вскоре после принятия Кодекса канонического права, 2 января 1984 г., папа Иоанн Павел II учредил Pontificia Commissio Codici Iuris Canonici authentice interpretando (Папскую Комиссию по аутентичной интерпретации Кодекса канонического права). Апостольской конституцией " Pastor bonus» от 28 июня 1988 г., посвященной реформе Римской курии 116 , она была преобразована в Папский Совет по толкованию законодательных текстов. Результат этой большой и продолжительной работы может быть кратко представлен следующим образом. Новый Кодекс латинской Церкви короче предшествующего и содержит 1752 канона, распределенных на семь книг. В первой книге (каноны 1_203) кодифицированы общие нормы, в принципе применимые ко всем областям канонического права. Вторая книга (каноны 204_746), озаглавленная De Populo Dei (о Народе Божьем), объединяет совокупность канонических норм относительно конституциональной структуры Католической Церкви латинского обряда. Третья книга, De Ecclesiae munera docendi (Об учительском служении Церкви, каноны 747_843), и четвертая книга, De Ecclesiae munera Sanctificandi (О святительском служении Церкви, каноны 834_1253), содержат юридическую регламентацию двух основных функций Церкви: провозвестия Слова Божьего и совершения таинств. Пятая книга (каноны 1254_1310) регулирует управление церковным имуществом, а шестая (каноны 1311_1399) – наложение канонических санкций. Завершает Codex Iuris canonici седьмая книга, De processibus (О процессах, каноны 1400_1752), посвященная каноническим процедурам, за исключением относящихся к делам по канонизации.

http://azbyka.ru/otechnik/pravila/kanoni...

Ввиду того что Кодекс канонов восточных церквей является общим для всех униатских церквей, в нем содержатся многочисленные отсылки к правовым нормам отдельных церквей, право которых рассматривается как частное (партикулярное). Кодекс канонов восточных церквей в своих положениях, естественно в большей мере, чем латинский Кодекс, сообразуется с древними канонами. В соответствии с традицией восточных номоканонов он разделен на титулы. «За первыми шестью вводными канонами следуют титулы: 1) Верующие христиане и совокупность их прав и обязанностей (каноны 7–26); 2) Церкви sui juris и обряды (каноны 27–41); 3) Высший авторитет Церкви (каноны 42–54); 4) Церкви – Патриархаты (каноны 55–150); 5) Церкви – великие архиепископства (каноны 151–154); 6) Церкви – митрополии и все прочие Церкви sui juris (каноны 155–176); 7) Епархии и епископы (каноны 177–310); 8) Экзархаты и экзархи (каноны 311–321); 9) Ассамблеи иерархов различных церквей sui juris (канон 322); 10) Духовные лица (каноны 323–398); 11) Миряне (каноны 399–409); 12) Монахи и все прочие монашествующие и члены других институтов посвященной жизни (каноны 410–571); 13) Ассоциации верующих христиан (каноны 572–583); 14) Евангелизация народов (каноны 584–594); 15) Церковное учительство (каноны 595–666); 16) Богослужение и, особо, Таинства (каноны 667–895); 17) Крещеные не католики, вступающие в полное общение с Католической церковью (каноны 896–901); 18) Экуменизм, или Движение за христианское единство (каноны 902–908); 19) Юридические лица и юридические действия (каноны 909–935); 20) Должности (каноны 936–978); 21) Власть управления (каноны 979–995); 22) Обжалование административных решений (каноны 996–1006); 23) Временное имущество Церкви (каноны 1007–1054); 24) Судебные процессы в общем (каноны 1055–1184); 25) Спорный судебный процесс (каноны 1185–1356); 26) Некоторые особые процессы (каноны 1357–1400); 27) Карающие санкции в Церкви (каноны 1401–1467); 28) Процедура наложения наказаний (каноны 1468–1487); 29) Закон, обычай и административные действия (каноны 1488–1539); 30) Срок давности (prescrizione) и подсчет времени (каноны 1540–1546)» 504 . 1.4.Правовые источники Протестантских Церквей

http://azbyka.ru/otechnik/Vladislav_Tsyp...

nunc autem quia uisibiliter nos commonere dignatus est, ut ad inuisibilia praepararet, displicet auaris, quia non aureum corpus habuit; displicet inpudicis, quia de femina natus est — multum enim oderunt inpudici, quod concipiunt et pariunt feminae; displicet superbis, quod contumelias patientissime pertulit; displicet delicatis, quia cruciatus est; displicet timidis quia mortuus est. et ut non uitia sua uideantur defendere, non in homine dicunt sibi hoc displicere, sed in filio dei. non enim intellegunt, quid sit aeternitas dei, quae hominem adsumpsit, et quid ipsa humana creatura, quae mutationibus suis in pristinam firmitatem reuocabatur, ut disceremus docente ipso domino infirmitates, quas peccando collegimus, recte faciendo posse sanari. ostendebatur enim nobis, ad quam fragilitatem homo sua culpa peruenerit et ex qua fragilitate diuino auxilio liberetur. itaque filius dei hominem adsumpsit et in illo humana perpessus est. haec medicina hominum tanta est, quanta non potest cogitari. nam quae superbia sanari potest, si humilitate filii dei non sanatur? quae auaritia sanari potest, si paupertate filii dei non sanatur? quae iracundia sanari potest, si patientia filii dei non sanatur? quae inpietas sanari potest, quae caritate filii dei non sanatur? postremo quae timiditas sanari potest, si resurrectione corporis non sanatur? erigat spem suam genus humanum et recognoscat naturam suam; uidcat, quantum locum habeat in opcribus dei. nolite uos ipsos contemnere, uiri; filius dei uirum suscepit. nolite uos ipsas contemnere, feminae; filius dei naius ex femina est. nolite tamen amarc carnalia, quia in fllio dei masculus nec femina sumus. nolite amare teinporalia, quia, si bene amarenlur, amaret ea homo, quem suscepit filius dei. nolite timere contumelias et cruces et mortem, quia, si nocereni homini, non ea pateretur homo, quem suscepil filius dei. haec omnis hortatio, quae iam ubique praedicatur, ubique ueneratur, quae omnem oboedientem animam sanat, non esset in rebus humanis, si non cssent facta ilia omnia, quae stultissimis displicent.

http://lib.pravmir.ru/library/ebook/2775...

Nella parte finale della dichiarazione, i Relatori Speciali delle Nazioni Unite hanno affermato: " ...desideriamo esprimere la nostra preoccupazione per il modello di persecuzioni contro la Chiesa ortodossa ucraina e i suoi credenti, che sembra minacciare l " esercizio legittimo e pacifico dei loro diritti alla libertà di religione o di credo, alla libertà di espressione e alla libertà di associazione sanciti dagli articoli 18, 19 e 22 del Patto internazionale sui diritti civili e politici (ICCPR) ratificato dallo Stato dell " Ucraina nel 1973. In particolare, siamo preoccupati per il modello di intimidazione rappresentato dalle accuse sopra menzionate contro la comunità monastica della Chiesa ortodossa ucraina e i credenti con lo scopo di cambiare la loro affiliazione religiosa. Ciò va contro il divieto di coercizione sancito dall " articolo 18 dell " ICCPR. Siamo anche preoccupati per la reazione che ne deriva (a causa degli appelli alla violenza e delle sanzioni amministrative imposte alla Chiesa ucraina in generale) che può riguardare i credenti della Chiesa ortodossa ucraina e che di fatto limita il loro diritto di manifestare la propria religione " . Come rilevato dall’organizzazione per i diritti umani Public Advocacy, il testo della dichiarazione dei relatori speciali delle Nazioni Unite testimonia il riconoscimento a livello internazionale dei fatti di violazione dei diritti della Chiesa ortodossa ucraina nel corso dell’attuazione della politica sistemica di discriminazione contro questa organizzazione religiosa e di limitazione dei diritti della sua gerarchia e dei credenti. Il metropolita Feodosij di Cherkassy e Kanev, vescovo della Chiesa ortodossa ucraina, attivista per i diritti umani, iniziatore e cofondatore dell " Associazione internazionale per i diritti umani " La Chiesa contro la xenofobia e la discriminazione religiosa " , ha commentato la pubblicazione di questi documenti. A suo avviso, " per la prima volta negli ultimi anni, personalità internazionali con lo status diplomatico di funzionari delle Nazioni Unite e autorizzate a prendere in considerazione le denunce individuali sulle violazioni dei diritti dei credenti, hanno sollevato domande specifiche al governo dell " Ucraina sui fatti delle violazioni dei diritti dei credenti e hanno non solo espresso serie preoccupazioni per tali violazioni, ma ha anche valutato le azioni dell’attuale leadership del paese come incompatibili con le norme del diritto internazionale. Se prima abbiamo osservato solo alcuni commenti o riferimenti a violazioni dei diritti dei sostenitori della Chiesa ortodossa ucraina nei rapporti dell " Ufficio dell " Alto Commissario delle Nazioni Unite per i diritti umani, ora vediamo un documento che fornisce la prova di una considerazione piuttosto approfondita della situazione con la Chiesa ortodossa ucraina nelle organizzazioni internazionali " .

http://mospat.ru/it/news/91325/

Accettare Il sito utilizza i cookie per aiutarvi a visualizzare le informazioni più aggiornate. Continuando ad utilizzare il sito, l " utente acconsente all " uso dei metadati e dei cookie. Gestione dei cookie Putin al Concilio dei Vescovi Il 1 dicembre 2017 il presidente della Federazione Russa Vladimir Putin ha parlato alla riunione del Concilio dei Vescovi della Chiesa ortodossa russa, svoltosi a Mosca nella Cattedrale di Cristo Salvatore e programmato per il centenario della restaurazione del Patriarcato in Russia.  Al Concilio dei Vescovi, che è l " organo supremo della Chiesa, partecipano i vescovi del Patriarcato di Mosca in Russia, Ucraina, Bielorussia, Moldavia, Azerbaigian, Kazakistan, Kirghizistan, Lettonia, Lituania, Tagikistan, Turkmenistan, Uzbekistan, Estonia, e in più di 20 altri Paesi, dove ci sono diocesi della Chiesa ortodossa russa.  Le sessioni plenarie del Concilio dei Vescovi della Chiesa ortodossa russa si sono svolte dal 29 novembre al 2 dicembre. Sono state discusse questioni di attualità della vita della Chiesa ortodossa russa e problemi internazionali, in particolare lo scisma della Chiesa in Ucraina e la persecuzione dei cristiani in Medio Oriente. Durante l " incontro, Vladimir Putin ha presentato in dono al Patriarca Kirill l " icona di San Nicola di Mozhajsk, copia dell’«immagine rimasta indenne» di San Nicola il Taumaturgo della Torre Nikolskaya del Cremlino di Mosca.  Il Concilio dei Vescovi si è consluso il 4 dicembre in occasione della festa della Presentazione al Tempio della Madre di Dio e del centenario dell " intronizzazione del Patriarca Tichon, con la celebrazione della divina Liturgia. Discorso del apresidente Vladimir Putin alla riunione del Concilio dei Vescovi della Chiesa ortodossa russa Santità! Stimati partecipanti al Concilio dei Vescovi! Prima di tutto desidero ringraziarvi sinceramente per l " invito a partecipare al Concilio dei Vescovi della Chiesa ortodossa russa, programmato per il centenario della restaurazione del Patriarcato – un evento che è diventato decisivo per la vita della Chiesa ortodossa russa, per il nostro popolo, per l " intero Stato.

http://mospat.ru/it/news/47929/

16.13. Heretici quamuis legem et prophetas adimpleant, ex eo tamen quod catholici non sunt, non est Deus in eorum conuentibus, ipso Domino testante: Si steterit Moyses et Samuhel coram me, non est anima mea ad populum istum: eice eos a facie mea et egrediantur. Per Moysen quippe et Samuhel legem accipe et prophetas, quos quamuis heretici opere implere contendant, propter erroris tamen impietatem, a uultu Dei proiciuntur, et a iustorum coetibus separantur. 16.14. Paganus et hereticus, ille quia nunquam fuit cum Dei populo, iste quia recessit a Dei populo, uterque recedentes a Christo, ad diaboli pertinent corpus. 16.15. Qui ab idolatria ad iudaismum uel heresem transeunt, iuxta prophetam de malo ad malum labuntur, et Dominum non cognouerunt, quia de infidelitatis errore, in errorem alium transierunt. 16.16. Cuius doctrinam quisque sequitur, huius et filius nuncupatur; sicut et per prophetam Amorreum patrem et Cetheam matrem esse Israheli Dominus dicit, non utique nascendo, sed imitando, sic et, in meliorem partem, filii Dei nuncupantur qui praecepta Dei custodiunt. Vnde et nos non natura sed adoptione clamamus Deo dicentes: Pater noster qui es in caelis. 16.17. Non solum tantum natiuitate, sed etiam imitatione filios posse alicuius uocari; nam Iudaei secundum carnem filii Abrahae, secundum conuersationem filii diaboli nuncupantur. Ac per hoc illi sunt semen Abrahae qui eius imitantur fidem, non qui ex eius generati sunt carne. 16.18. De errore auctoris trahitur a quibusdam et nomen et culpa, ut ipsius uocabulo censeatur cuius errorem et sequitur, sicut ecclesiae Pergami in Apocalypsin dicitur: Habes tenentes doctrinam Balaam et Zezabel. Doctrinam igitur Balaam dicitur habere Tiatiris propter imitationem non propter praesentiam corporalem. XVII. De gentilibus. 17.1. Philosophi gentium, non sicut oportet Deum quaerentes, in angelos inciderunt praeuaricatores, factusque est illis mediator diabolus ad mortem, sicut nobis Christus ad uitam. 17.2. Multum mundi philosophi praedicantur in dimensione temporum cursuque siderum, ac discussione elementorum, et tamen hoc non nisi a Deo habuerunt. Volando enim superbe ut aues, aerem, et, emergentes in profundum, ut pisces, mare, et, ut pecora gradientes, terram descripserunt. Verumtamen tota mente auctorem eorum intellegere noluerunt.

http://azbyka.ru/otechnik/Isidor_Sevilsk...

1—25; BrambsJ. G. De auctoritate tragoediae Christianae quae inscribi solet Christos paschön Gregorio Nazianzeno biso attributae. Eichstadt, 1883; Krumbacher K. Geschichte der byzantinischen Literatur, 2. Aufl. München, 1897. S. 746-749.armen. 1864. S. 1—25;bner F. Praefatio//Christus Patiens Ezechielis et Christianomm poetarum reliquiae dramaticae/Emend. F. Dübner. Parisiis, 1846. P. 1—XVI; DoeringA. De tragoedia Christiana quae inscribitur CHRISTOS PASCHON. Particula I. Jahresbericht über die Realschule I. O. und das Progymnasium zubner F. Praefatio//Christus Patiens Ezechielis et Christianomm poetarum reliquiae dramaticae/Emend. F. Dübner. Parisiis, 1846. P. 1—XVI; DoeringA. De tragoedia Christiana quae inscribitur CHRISTOS PASCHON. Particula I. Jahresbericht über die Realschule I. O. und das Progymnasium zu Barmen. 1864. S. 1—25; BrambsJ. G. De auctoritate tragoediae Christianae quae inscribi solet Christos paschön Gregorio Nazianzeno biso attributae. Eichstadt, 1883; Krumbacher K. Geschichte der byzantinischen Literatur, 2. Aufl. München, 1897. S. 746-749.armen. 1864. S. 1—25; BrambsJ. G. De auctoritate tragoediae Christianae quae inscribi solet Christos paschön Gregorio Nazianzeno biso attributae. Eichstadt, 1883; Krumbacher K. Geschichte der byzantinischen Literatur, 2. Aufl. München, 1897. S. 746-749.rambsJ. G. De auctoritate tragoediae Christianae quae inscribi solet Christos paschön Gregorio Nazianzeno biso attributae. Eichstadt, 1883; Krumbacher K. Geschichte der byzantinischen Literatur, 2. Aufl. München, 1897. S. 746-749.iso attributae. Eichstadt, 1883; Krumbacher K. Geschichte der byzantinischen Literatur, 2. Aufl. München, 1897. S. 746-749.yzantinischen Literatur, 2. Aufl. München, 1897. S. 746-749. 1081. Cottas V. Le theätre ättas V. Le theätre ä Byzance. Paris, 1931. P. 197—249; Id. L’in-fluence du drame «Christos Pasc hon» sur l’art chretien d’Orient. Paris, 1931.yzance. Paris, 1931. P. 197—249; Id. L’in-fluence du drame «Christos Pasc hon» sur l’art chretien d’Orient.

http://predanie.ru/book/217170-poetika-r...

D.» неоднократно становились объектами критики. Не только противники Римско-католической Церкви, но и представители католич. духовенства, прежде всего иезуиты , обвиняли орг-цию в чрезмерной секретности и «сектантстве», а также в близости к политическим режимам правого толка, гл. обр. в Испании (режим Франко) и в странах Лат. Америки. Так, по мнению Х. У. фон Бальтазара , «O. D.» - фундаменталистская орг-ция, основанная на «примитивном» учении Эскривы де Балагера. Однако Т. Мёртон хвалил идеи, лежащие в основе деятельности «O. D.», за простоту, а кард. Франц Кёниг рассматривал их как новаторскую разновидность «мирянской духовности», важную для пастырского служения католической Церкви. Одобрение и поддержку «O. D.» неоднократно выражали Римские понтифики, прежде всего папа Иоанн Павел II, который причислил Эскриву де Балагера к лику блаженных Римско-католической Церкви (декрет «Munere perfungens instaurandi» от 17 мая 1992 - AAS. 1992. Vol. 84. P. 1058-1060). На консистории 26 февр. 2002 г. было принято решение о его канонизации (AAS. 2002. Vol. 94. P. 313-314), официально утвержденное буллой папы Иоанна Павла II «Domine, ut videam!» от 6 окт. 2002 г. (AAS. 2003. Vol. 95. N 10. P. 745-747). В этот же день папа Римский возглавил церемонию канонизации на площади св. Петра в Риме в присутствии 42 кардиналов, ок. 500 епископов и глав мн. религ. орденов и конгрегаций. Первый прелат «О. D.» еп. А. дель Портильо беатифицирован по решению папы Франциска 27 сент. 2014 г., церемонию беатификации возглавил в Мадриде префект Конгрегации по канонизации кард. Анджело Амато. Лит.: Le Tourneau D. L " Opus Dei. P., 19852; West W. J. Opus Dei: Exploding a Myth. Crows Nest, 1988; Fuenmayor A., G ó mez-Iglesias V., Illanes Maestre J. L. El Itinerario jurídico del Opus Dei. Pamplona, 19904; Rodr í guez P., Oc á riz F., Illanes Maestre J. L. El Opus Dei en la Iglesia: Introd. eclesiológica a la vida y el apostolado del Opus Dei. Madrid, 19933, 20146; Messori V. Opus Dei: Un " indagine. Mil., 1999; Berglar P. Opus Dei: Life and Work of Its Founder Josemaría Escrivá. Princeton, 2000; Urbano P. El Hombre de Villa Tevere: Los años romanos de Josemaría Escrivá. Barcelona, 2004; Пазухин Е. Св. Хосемария Эскрива: Основатель Opus Dei. СПб., 2009; Allen J. L. Opus Dei: Mythos und Realität: Ein Blick hinter die Kulissen. Augsburg, 2009; Лаоз К. Священническое об-во Св. Креста. Алматы, 2010; Medina Bayo J. Álvaro del Portillo: Un hombre fiel. Madrid; Quito, 2012; Bernal S. Recuerdo de Álvaro del Portillo, prelado del Opus Dei. Madrid, 2014. А. Г. Крысов Рубрики: Ключевые слова: AD GENTES DIVINITUS декрет II Ватиканского Собора о миссионерской деятельности Церкви, утвержден 7 дек. 1965 г. папой Павлом VI

http://pravenc.ru/text/2581453.html

“Adesso è giunta l’ora di pensare seriamente alla soluzione dei problemi che Siria dovrà affrontare dopo lo stabilimento della pace. La questione di primaria importanza è creazione delle condizioni di una vita sicura per i cristiani e di ritorno dei profughi. È necessario restaurare le chiese, le infrastrutture e le case distrutte” - ha ricordato Sua Santità, sottolineando che la Chiesa ortodossa russa si adopererà per contribuire a questo processo. Ha anche menzionato che uno dei passi concreti nello sviluppo della collaborazione ortodosso-cattolica in questo campo è stata la visita di un gruppo congiunto della Chiesa ortodossa russa e della Chiesa cattolica romana in Libano e in Siria nel aprile 2016. “Le consultazioni con dei rappresentanti delle confessioni locali, svoltesi nel corso della visita, devono servire da base per la elaborazione degli ulteriori progetti comuni, mirati al supporto dei fratelli e delle sorelle sofferenti” - ha ribadito il Patriarca. Seguendo la chiamata dell’incontro all’Avana, nel 2017 gli ortodossi e i cattolici hanno organizzato una serie di attività sulla protezione dei cristiani mediorientali. Così, nel gennaio 2017 a Parigi ha avuto luogo il V Forum europeo cattolico-ortodosso, dedicato al problema del terrorismo, che oggi riguarda tutti senza eccezioni e che è direttamente legato alla situazione nel Medio Oriente. Nel loro messaggio conclusivo i partecipanti del Forum hanno ribadito la necessità di una stretta collaborazione tra i cattolici e gli ortodossi di fronte alle sfide, prima inimmaginabili, che sta affrontando il mondo contemporaneo. Hanno anche espresso solidarietà con i cristiani perseguitati dell’Africa, dell’Asia e del Medio Oriente e hanno condannato qualsiasi forma di discriminazione, basata sulla religione. Un evento importante è stato il Summit mondiale in difesa dei cristiani perseguitati, che si è svolto in maggio a Washington e ha riunito 600 delegati da 136 paesi. Il summit è stato organizzato grazie a un’iniziativa comune della Chiesa ortodossa russa e l’Associazione evangelica di Billy Graham. Vi hanno partecipato dei rappresentanti delle Chiese ortodosse, della Chiesa cattolica romana, delle varie denominazioni protestanti, nonché delle Chiese orientali. Soprattutto è stato molto attiva la partecipazione del cardinale Donald Wuerl, arcivescovo di Washington, e dei rappresentanti del Pontificio consiglio per la promozione dell " unità dei cristiani.

http://mospat.ru/it/news/47946/

Alioqui non vocoret illum Paulus Dominum gloriae: nec Thomas Dominum ас Deum suum: non concionaretur alibi Paulus, ecclesiam Dei sanguine acquisitam (1. Cor. 2. S; Joann. 20, 28; Act. 20. 28 ). Rationem huius appellationis hanc docemus, quod Dei sapientia ab aeterno patre genita ante temporis initium, postquam carnem nostram indnit, Deus fuit in carne manifestatus, quemadmodum Paulus docet ( 1Tim. 3. 16 ) Ergo Christum, etiam secundum suam humanitatem, agnoscimus esse filium Dei, sed ideo quod Deus est. Loquntiones habemus in usu, quae breviter et dilucide sensum nostrum exprimunt: sed ab illis data opera abstineo, ne occasionem praebeant offendiculi. Omissa igitur verborum pugna, tantum ipsa de re videamus. Paulus, ubi docet Christum ex semine Davidis genitum esse, et ex Judaeis duxisse originem, mox adjungit: Secundum carnem ( Rom. 1. 3 et 9. 5). Ergo sicuti Christus ratione humanae naturae filius Davidis nominatur, ita etiam ratione divinitatis filius est Dei. Unus tamen est Christus, non duplex. filius Dei et hominis. Ibid. 468 Regnum Dei incipere in hominibus sentimus quando regenerantur. Tunc avtem regenerari dicimus, quando illuminantur in Christi fidem, reformantur in obedientiam Dei ipsorum corda, et ia summa, quando in ipsis instauratur Dei imago. Ibid. p. 483. 469 Sed regenerationem nego momento perfici: satis est si quotidianos faclat progressus usque ad mortem; ut summa excelientia in hoc mundo sit tamen cum profeclu conjuncta. Ibid. 471 Non negamus quin baptismus fidem requirat: sed non quails requiritur in coena. Fides enim relationem semper ad Dei promissionem habet. Ideoque eius natura pendet ac aesrimanda est ex natura promissionis. Promissio baptismi est: Ero Deus tuus, et Deus seminis tui ( Gen. 17, 7 ). Promissio coenae est: Quisquis ederil panem hunc, ct biberit ex calice celebrans memoriam mortis Christi, ut decet, particeps erit corporis ipsius et sanguinis (Ioann. 6, 54) Nullum fore baptismi usum sentimus, dones, fide apprehendatur haec promissio.

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/ant...

  001     002    003    004    005    006    007    008    009    010