108 Coulie В. Corpus Nazianzenum l. Versiones orientales. Repertorium ibericum et studia ad editiones curandas (CCSG 20). Turnhout, 1988. 109 Kirchenvatern Homilien zum Neuen Testament. Ein Repertorium zum T tausgaben und Obersetzungen. Mit einem Anhang der Kirchenvaterkommentare. 1 vol. Turnhout, 1991 110 Fros H. Bibliotheca hagiographica Latina antiquae et mediae aetatis supple-mentum. Bruxelles, 1986. 112 Gryson R. Une nouvelle base de donnees textuelles: la Cetedoc Li hristian Latin Texts//RHE 87 (1992). P. 417–423. 113 Speyer W. Biichervernichtung und Zensur des Geistes bei Heiden, Juden und Christen. Stuttgart, 1981; Carlini A. Tradizione testuale e prescrizione canoniche. Erma, Sesto, Ori-gene//Orpheus 7 (1986). P. 40–52. Каноническое осуждение некоторых текстов не повлекло за собой их исчезновение. Так, латинские переводы Ермы, «Сентенций» Секста и трактата «О началах» Оригена дошли до нас благодаря работе переписчиков. Евтихий, патриарх Константинопольский (ум. 582) написал сочинение о воскресении, которое было сожжено по приказу византийского императора Тиберия (см.: Greg. M. Мог. 14–56/Ed. A. Bogognano//SC 212 (Paris, 1974). P. 433–439). Gil L. Censura en el mondo antiguo. Madrid, 1961; 1985 2 . 114 Frede H. J. Ein neues Paulustext und Kommentar. T. 1. Untersuchungen. T. 2. Die Texte. Freibourg/Br., 1983–1984. 115 Sancti Aurelii Augustini opera, epistulae ex duobus codicibus nuper in lucem prolate (CSEL 88). Vienne, 1981 (всего дошло 29 писем, но Дивьяк доказал, что 23-е состоит из двух писем). Les lettres de saint Augustin decouverts par Johannes Diyjak, communication presentees au colloque des 20 et 21 septembre 1982. Paris, 1983; Etaix R. Debris d " un nouveau sermon de saint Augustin pour la fete de l " Epiphanie dans un lectionnaire de Jumiege//RBen 98 (1988). P. 7–17. 116 См.: Augustin d " Hippone. Vingt-six sermons au people d " Afrique/Ed. F. Dolbeau (coll.EA 147). Paris, 1996. 118 Gryson R. Scripta ariana Latina. Pars 1. Collectio Veronensis. Scholia in concilium aquileiense. Fragmenta in Lucam rescripta. Turnhout, 1982.

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/nas...

13 . Augustinus. De Genesi ad litteram inperfectus liber//Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum. Vol. 28.1/Ed. by J. Zycha. Vienna; Leipzig, 1894. 14 . Augustinus. De Genesi contra Manichaeos//Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum. Vol. 91/Ed. by D. Weber. Vienna, 1998. 15 . Augustinus. De libero arbitrio//Corpus Christianorum Series Latina. Vol. 29/Ed. by W. M. Green. Turnhout, 1970. 16 . Augustinus. De Trinitate//Corpus Christianorum Series Latina. Vol. 50/Ed. by W. J. Mountain. Turnhout, 1970. 17 . Augustinus. De vera religione//Corpus Christianorum Series Latina. Vol. 32/Ed. by J. Martin. Turnhout, 1982. 18 . Augustinus. Enarrationes in Psalmos//Corpus Christianorum Series Latina. Vol. 3840/Eds. by E. Dekkers, J. Fraipont. Turnhout, 1956. 19 . Augustinus. Enchiridion ad Laurentium de fide et spe et caritate//Corpus Christianorum Series Latina. Vol. 46/Ed. by E. Evans. Turnhout, 1969. 20 . Augustinus. In Iohannis Evangelium Tractatus CXXIV//Corpus Christianorum Series Latina. Vol. 36/Ed. by R. Willems. Turnhout, 1990. 21 . Augustinus. Retractationes//Corpus Christianorum Series Latina. Vol. 57/Ed. by A. Mutzenbecher. Turnhout, 1984. 22 . Beda Venerabilis. De natura rerum//Corpus Christianorum Series Latina. Vol. 123A/Ed. by C. W. Jones. Turnhout, 1975. P. 189234. 23 . Boethius. De consolatione philosophiae//Corpus Christianorum Series Latina. Vol. 94/Ed. by L. Bieler. Turnhout, 1984. 24 . Booth E. Heidegger and Saint Augustine on Time//New Blackfriars. 2004. Vol. 85. No. 998. P. 399425. 25 . Carter J. W. St. Augustine on Time, Time Numbers, and Enduring Objects//Vivarium. 2011. Vol. 49. No. 4. P. 301323. 26 . Gregorius Nyssenus. Apologia in Hexaemeron//PG. Vol. 44. Col. 61–124 . 27 . Guitton J. Le temps et l’eternité chez Plotin et saint Augustin. Paris, 1959. 28 . Hernandez W. A. St. Augustine on Time//International Journal of Humanities and Social Science. 2016. Vol. 6. No. 6. P. 3740. 29 . Knuuttila S. Time and creation in Augustine//The Cambridge companion to Augustine. Cambridge, 2001. P. 103115.

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksej-Fokin/...

BHG – Bibliotheca hagiographica graeca/par F. Halkin. T. 1–3. 3Bruxelles, 1957 (Subsidia hagiographica; 8a); Auctarium Bibliothecae hagiographicae graecae/par F. Halkin. Bruxelles, 1969 (Subsidia hagiographica; 47); Novum auctarium Bibliothecae hagiographicae graecae/par F. Halkin. Bruxelles, 1984 (Subsidia hagiographica; 65) BZ – Byzantinisch e Zeitsch rift (Leipzig) CCSGCorpus Christianorum. Series Graeca (Turnhout; Leuven) CFHB – Corpus fontium historiae Byzantinae. Series Berolinensis (Berolini; Novi Eboraci) CPG – Clavis Patrum Graecorum/Cura et studio M. Geerard. Turnhout: Brepols (Corpus Christianorum). Vol. I: Patres antenicaeni, 1983 [N 1000–1925]; Vol. II: Ab Athanasio ad Chrysostomum, 1974 [N 2000– 5197]; Vol. III: A Cyrillo Alexandrino ad Iohannem Damascenum, 1979 [N 5200–8228]; Vol. IV: Concilia, catenae, 1980 [N 8500–9444, C 1 – C 179]; Vol. V: Indices, initia, concordantiae/Cura et studio M. Geerard et F. Glorie, 1987 CPGAdd – CPG (vol. III) Vol. III Ä A Cyrillo Alexandrino ad Iohannem Damascenum, addenda volumini III/a J. Noret parata. Turnhout: Brepols, 2003 (Corpus Christianorum) CPGS – CPG Supplementum/Cura et studio M. Geerard et J. Noret, adjuvantibus F. Glorie et J. Desmet. Turnhout: Brepols, 1998 (Corpus Christianorum) CPGSAdd – CPGS CPGAdd CPL – Clavis Patrum Latinorum/ Commode recludit E. Dekkers, praeparavit et iuvit A. Gaar, editio tertia aucta et emendata. Steenbrugis, 1995 (Corpus Christianorum, Series Latina) CSCO – Corpus Scriptorum Christianorum Orientalium (Louvain) Danielou 1950 – Danielou J. Sacramentum futurï Etudes sur les origins de la typologie biblique. Paris, 1950 Disdier 1932, 1942– Disdier M.-Th. Jean de Carpathos: l’homme, l’oeuvre, la doctrine spirituelle//Ech os d’Orient. 35 annee [=vol. 31], 167, juillet. – sept. 1932, p. 284–303 [=Disdier 1932]; vol. 39, 199–200, 1941– 1942, p. 290–311 [=Disdier 1942] DSAM – Dictionnaire de spiritualité ascétique et mystique. Doctrine et histoire. Vol. 1–17. Paris, 1937–1994 DTC – Dictionnaire de théologie catholique. Vol. 1–15. Paris, 1903–1950; Tables generales. Vol. 1–3. Paris, 1951–1967

http://azbyka.ru/otechnik/molitva/vizant...

---. “Epistulae festales.” In Opera omnia. Edited by J.-P. Migne. Patrologiae Cursus Completus; Series Graeca, vol. 26. Paris: Migne, 1865. Augustine of Hippo. “Confessionum libri tredecim.” In Aurelii Augustini opera. Edited by Lucas Verheijen. Corpus Christianorum, Series Latina, vol. 27. Tumhout, Belgium: Typographi Brepols Editores Pontificii, 1981. ---. “Contra Julianum Pelagianum.” In Opera omnia. Edited by J.-P. Migne. Patrologiae Cursus Completus, Series Latina, vol. 44. Paris: Migne, 1865. ---. “De civitate Dei.” In Aurelii Augustini opera. Edited by Bernardus Dombart and Alphonsus Kalb. Corpus Christianorum, Series Latina, vols. 47, 48. Turnhout, Belgium: Typographi Brepols Editores Pontificii, 1955. ---. “De diversis quaestionibus octoginta tribus.” In Aurelii Auguttini opera. Edited by Almut Mutzenbecher. Corpus Christianorum, Series Latina, vol. 44a. Turnhout, Belgium: Typographi Brepols Editores Pontificii, 1975. ---. “De doctrina christiana.” In Aurelii Augustini opera, pp. 1–167. Edited by J. Martin. Corpus Christianorum, Series Latina, vol. 32. Turnhout, Belgium: Typographi Brepols Editores Pontificii, 1962. ---. “De fide et symbolo.” In Sancti Aureli Augustini opera. Edited by Joseph Zycha. Corpus Scriptorum 1 5 8 Ecclesiasticorum Latinorum, vol. 41. Vienna, Austria: F. Tempsky, 1900. ---. “De Genesi ad litteram imperfectus liber.” In Sancti Aureli Augustini opera. Edited by Joseph Zycha. Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, vol 28, pt. 1. Vienna, Austria: F. Tempsky, 1894. ---. “De Genesi ad litteram libri duodecim.” In Sancti Aureli Augustini opera. Edited by Joseph Zycha. Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, vol. 28, pt. 1. Vienna, Austria: F. Tempsky, 1894. ---. “De Genesi contra Manichaeos.” In Opera omnia. Edited by J.-P. Migne. Patrologiae Cursus Completus, Series Latina, vol, 34. Paris: Migne, 1865. ---. “De natura et gratia.” In Sancti Aureli Augustini opera. Edited by Carl Franz Urba. Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, vol. 60. Vienna. Austria: F. Tempsky, 1913.

http://azbyka.ru/otechnik/Endryu-Laut/ge...

В.Я. Саврей Общая библиография Источники I. На древнегреческом языке и в переводе на европейские языки 1. В «Патрологии» аббата Ж.П. Миня: Basilius Magnus – PG 29–32. Gregorius Nazianzenus – PG 35–38. Gregorius Nyssenus – PG 44–46. 2. В издании Sources Chrétiennes: Basile de Césarée. Sur Saint-Esprit//SC. Vol. 17. 1947. Idem. Homélies sur l " Hexaéméron//SC. Vol. 26 bis. 1950. Idem. Sur l " Origine de l " homme//SC. Vol. 160. 1970. Idem. Contre Eunome 1//SC. Vol. 299. 1982. Idem. Contre Eunome 2–3//SC. Vol. 305. 1983. Idem. Sur le Baptême//SC. Vol. 357. 1989. Grégoire de Nazianze. La Passion du Christ//SC. Vol. 149. 1969. Idem. Lettres théologiques (Ep. 101–102)//SC. Vol. 208. 1974. Idem. Discours 1–3//SC. Vol. 247. 1978. Idem. Discours 27–31//SC. Vol. 250. 1978. Idem. Discours 20–23//SC. Vol. 270. 1980. Idem. Discours 24–26//SC. Vol. 284. 1981. Idem. Discours 4–5//SC. Vol. 309. 1983. Idem. Discours 32–37//SC. Vol. 318. 1985. Idem. Discours 38–41//SC. Vol. 358. 1990. Idem. Discours 42–43//SC. Vol. 384. 1992. Idem. Discours 6–12//SC. Vol. 405. 1995. Grégoire de Nysse. Vie de Moïse (De vita Moysis)//SC. Vol. 1. 1942. Idem. La Création de l " homme//SC. Vol. 6. 1944. Idem. Traité de la Virginité (De virginitate)//SC. Vol. 119. 1966. Idem. Vie de sainte Macrine//SC. Vol. 178. 1971. Idem. Homélies sur l " Ecclésiaste//SC. Vol. 416. 1996. Idem. Lettres//SC. Vol. 363. 1990. Idem. Discours catéchétique II SC. Vol. 453. 2000. Idem. Sur les Titres des psaumes//SC. Vol. 466. 2002. 3. Филокалия Оригена The Philocalia of Origen. A Compilation of Selected Passages from Origen " s Works Made by St Gregory of Nazianzus and St Basil of Caesarea/Transl. George Lewis. Edinburgh, 1911. II. В переводе на русский язык Библиотека отцов и учителей Церкви. Т. 4. Творения Григория Чудотворца и Мефодия, епископа и мученика. М., 1996. Св. Василий Великий . Собр. соч. Т. 1–5. М., 1993. Св. Василий Великий . О сотворении человека//Журнал Московской Патриархии. 1972. 1. С. 30–38; 3. С. 33–40. Св. Григорий Богослов . Творения. Т. 1,2. М., 2007.

http://azbyka.ru/otechnik/filosofija/kap...

284 См. наше исследование La Divinisation de lhomme selon saint Maxime le Con-fesseur, p. 208–219 285 Вопросоответы.., LIX//Альфа и Омега, 1 (19), M, 1999. С. 48–49: «Когда в начале лукавый через грех пригвоздил эти способности к естеству зримых [вещей], то не было никого, кто бы разумевал или изыскивал Бога (ср. Пс. 13, 3–2; 52, 3 ), ибо все причастные этому естеству обладали такой мыслящей и разумной способностью, которая была ограничена явленностью чувственных [вещей], а поэтому не могли обрести никакой мысли относительно того, что превыше чувства. И, разумеется, благодать Всесвятого Духа, освободив пригвожденную к материальным [вещам данную] способность, восстановила ее в изначальном состоянии у тех, которые не по внутреннему расположению оказались ввергнутыми в обман. Получив ее обратно чистой, они опять с помощью той же самой благодати Духа прежде всего стали искать и разыскивать [Божественное], а затем исследовать и изыскивать». 290 Особенно A. GAUDEL, Péché originel, col. 429, W VÖLKER. Maximus Confessor als Meister des geistlichen Lebens, Wiesbaden, 1965, S. 105. 83 293 То же замечание, имеющее схожий смысл, есть у свт. ГРИГОРИЯ НАЗИАНЗИНА , Disc, XXII, 13, SC 270, р. 248: «Мое падение и мое осуждение были всецело вследствие непослушания первого человека и обмана врага рода человеческого». 295 Ср.: Вопросоответы... XLII, с. 71–73; XLII, с. 129–130;. Qu. D., 113, CCSG 10, p. 83; Amb. Io., 42, PG 91, 1348C 297 Ср: Вопросоответы... LXI в Богословские труды, 38, с. 75–81; PG 90, 632В, CCSG 22, р. 91; PG 90, 632D, CCSG 22, р. 93; PG 90, 636В, CCSG 22, р. 97. 299 Bonpocoombemы...XLII//Творения... С. 130–132; LXI//Богословские труды, 38, с. 78; Amb. 1о., 42, PG 91, 1348С; Qu D. 113, CCSG 10, р. 83. 301 В той же перспективе свят. ИОАНН ЗЛАТОУСТ толковал «грешников» из Послания к Римлянам 5,16 не втом смысле, что они «виновны», а втомсмысле,что они «осуждены на смерть» (см.: Hom. in Rom., V, 2–3, PG 60,477–478), «потому что в нем все согрешили» ( Рим. 5,12 ). Это означало, что «вследствие грехопадения Адама, те, которые не ели плода с древа, сделались мертвыми» (ibid., 474–475).

http://azbyka.ru/otechnik/Zhan_Klod_Lars...

5. Item corporalium et incorporalium passiones inter se non communicare; porro et animam compati corpori, cui laeso ictibus uulneribus ulceribus condolescit, et corpos animae, cui afflictae cura angore amore coaegrescit per detrimentum socii uigoris, cuius pudorem et pauorem rubore atque pallore testetur. Igitur anima corpus ex corporalium passionum communione. 6. Sed et Chrysippus manum ei porrigit constituens corporalia ab incorporalibus derelinqui omnino non posse, quia nec contingantur ab eis (unde et Lucretius: tangere enim et tangi nisi corpus nulla potest res), derelicto autem corpore ab anima affici morte. Igitur corpus anima, quae nisi corporalis corpus non derelinquet. VI. 1. Haec Platonici subtilitate potius quam ueritate conturbant. Omne, inquiunt, corpus aut animale sit necesse est aut inanimale. Et si quidem inanimale est, extrinsecus mouebitur, si uero animale, intrinsecus. Anima autem nec extrinsecus mouebitur, ut quae non sit inanimalis, nec intrinsecus, ut quae ipsa potius moueat corpus. Itaque non uideri eam corpus, quae non corporalium forma ex aliqua regione moueatur. 2. Ad hoc nos mirabimur incongruentiam primo definitionis prouocantis ad ea quae in animam non conueniunt. Non enim potest anima animale corpus dici aut inanimale, cum ipsa sit quae aut faciat corpus animale, si adsit, aut inanimale, si absit ab illo. Itaque quod facit non potest esse ipsa, ut dicatur animale uel inanimale. Anima enim dicitur substantiae suae nomine. (3.) Quodsi non capit animale corpus dici aut inanimale, quod est anima, quomodo prouocabitur ad animalium et inanimalium corporum formam? 3. Dehinc si corporis est moueri extrinsecus ab aliquo, ostendimus autem supra moueri animam et ab alio, cum uaticinatur, cum furit, utique extrinsecus, cum ab alio, merito quod mouebitur extrinsecus ab alio secundum exempli propositionem corpus agnoscam. Enimuero si ab alio moueri corporis est, quanto magis mouere aliud? Anima autem mouet corpus, et conatus eius extrinsecus foris parent. Ab illa est enim impingi et pedes in incessum et manus in contactum et oculos in conspectum et linguam in effatum, uelut sigillario motu superficiem intus agitante. Vnde haec uis incorporalis animae? Vnde uacuae rei solida propellere?

http://azbyka.ru/otechnik/Tertullian/o-d...

---. “De trinitate.” In Aurelii Augustini opera. Edited by W. J. Mountain. Corpus Christianorum, Series Latina, vols. 50, 50a. Turnhout, Belgium: Typographi Brepols Editores Pontificii, 1968. ---. “Epistulae.” In Sancti Aureli Augustini opera. Edited by A. Goldbacher. Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, vol. 34, pt. 2. Vienna, Austria: F. Tempsky, 1895. ---. “In Johannis euangelium tractatus.” In Aurelii Augustini opera. Edited by Radbodus Willems. Corpus Christianorum, Series Latina, vol. 36. Tumhout, Belgium: Typographi Brepols Editores Pontificii, 1954. ---. “Sermones.” Patrologiae Cursus Completus, Series Latina, vol. 38. Edited by J.-P. Migne. Paris: Migne, 1861. Barnabas. “Barnabae epistula.” In Epitre de Barnabe. Edited by R. A. Kraft. Sources Chretiennes, vol. 172. Paris: Cerf. 1971. Basil the Great (of Caesarea). “De humilitate.” In Patrologia Cursus Completus; Series Graeca, vol. 31. Edited by J.-P. Migne. Paris: Migne, 1857. ---. “De spiritu sancto.” In Basile de Cesaree: Sur le Saint-Esprit, 2nd ed. Edited by B. Pruche. Sources Chretiennes, vol. 17. Paris: Cerf, 1968. ---. “Epistulae.” In Saint Basile. Lettres, 3 vols. Edited by Y. Courtonne. Paris: Les Belles Lettres, 1957, 1961, 1966. ---. “Homiliae in hexaemeron.” In Basile de Cesaree: Homelies sur l " hexaemeron, 2nd ed. Edited by S. Giet. Sources Chretiennes, vol. 26. Paris: Cerf, 1968. ---. “Homiliae super Psalmos.” In Opera omnia. Edited by J.-P. Migne. Patrologia Cursus Completus; Series Graeca, vol. 29. Paris: Migne, 1865. Bede the Venerable. “De tabernaculo et euasis eius ac vestibus sacerdotem libri iii.” In Bedae Venerabilis opera. Edited by D. Hurst. Corpus Christianorum, Series Latina, vol. 119a. Turnhout, Belgium: Typographi Brepols Editores Pontificii, 1969. ---. “Homiliarum evangelii libri ii.” In Bedae Venerabilis opera. Edited by D. Hurst. Corpus Christianorum, Series Latina, vol. 122. Turnhout, Belgium: Typographi Brepols Editores Poncificii, 1953. Caesarius of Arles. “Sermones.” In Caesarii Arelatensis opera. Edited by D. Germani Morin. Corpus Christianorum, Series Latina, vols. 103,104. Turnhout, Belgium: Typographi Brepols Editores Pontificii, 1953.

http://azbyka.ru/otechnik/Endryu-Laut/ge...

---. “Liber apotheosis.” In Aurelius Prudentius Clemens. Edited by Maurice P. Cunningham. Corpus Christianorum, Series Latina, vol. 126. Turnhout, Belgium: Typographi Brepols Editores 1 6 2 Pontificii, 1966. ---. “Tituli historiarum.” In Aurelius Prudentius Clemens. Edited by Maurice P. Cunningham. Corpus Christianorum, Series Latina, vol. 126. Turnhout, Belgium: Typographi Brepols Editores Pontificii, 1966. Pseudo-Dionysius. “De caelesti hierarchia.” In Corpus Dtonysiacumi: Pseudo-Dionysius Areopagita. De coelesti hterarchia, de ecclesiastica hierarchia, de mystica theologia. Edited by A. M. Ritter. Patris-tische Texte und Studien. Berlin: De Gruyter, 1991. ---. “De divinis nomimibus.” In Corpus Dionysiacumi: Pseudo-Dionysius Areopagita. De divinis nominibus. Edited by B.R. Suchla. Patristische Texte und Studien. Berlin: De Gruyter, 1990. ---. “Epistulea”. In Corpus Dionysiacumi: Pseudo-Dionysius Areopagita. De coelesti hierarchia, de ecclesiastica hierarchia, de mystica theologia. Edited by A.M. Ritter. Patristische Texte und Studien. Berlin: De Gruyter, 1991. Pseudo-Macarius. “Homiliae spirtuales 50.” In Die 50 geistlichen homilien des Makarios. Edited by H. Dorries, E. Llostermann and M. Kroeger. Patristische Texte und Studien 4. Berlin: De Gruyter, 1964. Quodvultdeus. “Liber promissionum et praedictorum Dei.” In Opera Quodvulteo Carthaginiensi episcopo tributa. Edited by R. Braun. Corpus Christianorum, Series Latina, vol. 60. Turnhout, Belgium: Typographi Brepols Editores Pontificii, 1976. Sahdona. “Liber de perfectione.” In Oeuvres Spirituelles. Edited by Andre de Halleux. Corpus Scriptorum Christianorum Orientalium, vol. 200. Louvain, Belgium: Secretariat du Corpus SCO, 1960. Salvian. “De gubernatione Dei.” In Oeuvres. Edited by George LaGarrigue. Sources Chretiennes, vol. 220. Paris: Cerf, 1975. Severian of Gabala. Severian of Gabala. “De mundi creatione.” In Opera omnia. Edited by J.-P. Migne. Patrologiae Cursus Completus; Series Graeca, vol. 56. Paris: Migne, 1862.

http://azbyka.ru/otechnik/Endryu-Laut/ge...

48 Ш. Мёллер называет Нефалия как «un stade ancient du néochalcédonisme», т.е. древней, или первичной, стадией неохалкидонизма (Moeller Chr. Un représentant de la christologie néo-chalcédonienne. P. 79); А. Грилльмайер называет Нефалия и Иоанна Грамматика «посредниками между Халкидоном и Александрией», а их богословие –«предшествующим» неохалкидонизму (Grillemeier A., Heinthaler Th. Christ in Christian Tradition. Vol. 2/2. P. 47–52). К. Делль Оссо следует позиции А. Грилльмайера (Dell’Osso C. Cristo e Logos. Р. 64–70) 49 Иоанну Кесарийскому также принадлежат совсем незначительные по объёму два фрагмента текста «На Евангелие от Иоанна»: толкование на Ин. 8, 44 и 10, 18 (CCSG. 1. Р. 81). Есть ещё три текста против манихеев (Ibid. Р. 85–128), два из которых – гомилии «Против манихеев». По мнению М. Ришара, эти тексты не ставят проблем относительно их атрибуции Иоанну Грамматику (рассуждения М. Ришара см.: Ibid. P. 112–116). Сами названия говорят об этом: первая – «Иоанна из грамматиков гомилия первая против манихеев» (Ιωννου π γραμματικν μιλα πρτη πρς Μανιχαους. Ibid. Р. 85–92.), вторая – «Его же Иоанна пресвитера гомилия вторая» (Το ατο Ιωννου πρεσβυτρου μιλα δευτρα. Ibid. Р. 92–105). Третий текст «Диалог православного с манихеем» включает в себя две части: первая построена в форме диалога, вторая – резюме автора относительно учения манихеев. Диалог на самом деле, говорит М. Ришар, не представляет собой реально происходившего диспута Иоанна Грамматика с манихеем, а является монологом православного, как бы отвечающим на возражения манихея (Disputatio cum Manichaeo I, 1–57//CCSG. 1. Р. 117–125; Ibid. II, 58–65//CCSG. 1. Р. 125–128). Относительно атрибуции данного текста Иоанну Грамматику см. статью: Klein W. Der Autor der Joannis Orthodoxi Disputatio//Oriens christianus. 1990. Bd. 74. S. 234–244. Помимо вышеуказанных текстов, есть ещё 13 фрагментов под названием «Силлогизмы святых отцов» антиманихейского содержания (CCSG. 1. Р. 131–133). 50 Все тексты Иоанна Кесарийского опубликованы М. Ришаром: Iohannis Caesariensis presbyteri et grammatici Opera quae supersunt/ed. M. Richard, M. Aubineau. Turnhout; Leuven, 1977. (CCSG; vol. 1).

http://azbyka.ru/otechnik/pravila/halkid...

  001     002    003    004    005    006    007    008    009    010