| Μεγλυνον ψυχ μου, τν τιμιωτραν, τν νω στρατευμτων « τν πρ λου φωστρα, τν Θεν ξανατελαντα, σωματικς μν πιδημσαντα, κ λαγνων παρθενικν, φρστως σωματσασα, ελογημνη Πναγνε, σ Θεοτκε μεγαλνομεν». Μεγλυνον ψυχ μου, τν κατ τν Νμον, σαρκ περιτμηθντα. « τν πρ λου φωστρα, τν Θεν ξανατελαντα, σωματικς μν πιδημσαντα, κ λαγνων παρθενικν, φρστως σωματσασα, ελογημνη Πναγνε, σ Θεοτκε μεγαλνομεν». Μεγλυνον ψυχ μου, τν ν τ γδ, περιτομν λαβντα. περβς τος ρους Χριστς, τς νθρωπνης λης, φσεως, περφυς κ Παρθνου ποτκτεται, κα τ γρμμα τ νομικν, καθς διακελεεται, τν σρκα περιτμνεται, κα πληρωτς το Νμου δεκνυται. Σμερον Δεσπτης, σαρκ περιετμθη, κα ησος κλθη. Δετε το Δεσπτου τ νδοξα, Χριστο νομαστρια, ν γιτητι πανηγυρσωμεν• ησος γρ θεοπρεπς, νηγρευται σμερον, σν τοτοις κα τν μνμην δ, το ερρχου μεγαλνωμεν. Μεγλυνον ψυχ μου, τν ν ερρχαις, Βασλειον τν Μγαν. Το γου, ατς Το ρχιπομενος ς πρβατον, πιστν Χριστο Βασλειε, τος ζωηφροις χνεσιν πηκολοθησας• τ τυρνν γρ τν σαυτο ψυχν Πτερ προδδωκας, προκινδυνεων ριστα, τς κκλησας παμμακριστε. Μεγλυνον ψυχ μου, τν κ Καισαρεας, Βασλειον τν Μγαν. Τ τς κκλησας πανερον, Χριστο κατιδν σστημα, π τς σς κοσμομενον εραρχας σοφ, πανλης μβροντηθες, καταππτωκε τραννος· τν γρ ν σο το Πνεματος, αγλην οκ νεγκε Βασλειε. Δξα... Μεγλυνον ψυχ μου, τς τρισυποσττου, κα διαιρτου, θετητος τ κρτος. Τς τν ποστλων καθδρας, τς χορεας τε τν θλοφρων, Χριστο Πατριαρχν σκηνς, κα τν Δικαων τρυφς, τς χορεας τε τν Προφητν, ξιθης Βασλειε· τς Θεοτκου μστης γρ, κα τς Τριδος λτρις γγονας. Κα νν... Μεγλυνον ψυχ μου, τν λυτρωσαμνην, μς κ τς κατρας. τ περα ν δασι, στεγζων μνος Κριος, ναχαιτζων θλασσαν, βσσους τε ξηρανων, κ σο γν τν σρκα προσλαβμενος, κ Βηθλεμ πεγεται, πρς ορδνην βαπτισθναι σαρκ. Καταβασαε Μεγλυνον ψυχ μου, τν τιμιωτραν, τν νω στρατευμτων. «πορε πσα γλσσα, εφημεν πρς ξαν· λιγγι δ νος κα περκσμιος, μνεν σε Θεοτκε• μως γαθ πρχουσα, τν πστιν δχου· κα γρ τν πθον οδας, τν νθεον μν· σ γρ Χριστιανν ε προσττις, σ μεγαλνομεν». τρα Μεγλυνον ψυχ μου, τν λυτρωσαμνην, μς κ τς κατρας. « τν πρ νον, το τκου σου θαυμτων! Νμφη πναγνε, Μτερ ελογημνη, Δι» ς τυχντες παντελος σωτηρας, πξιον κροτομεν ς εεργτ, Δρον φροντες μνον εχαριστας». |
| Ατ κριβς ποσιωπ Μητρ. ερθεος κα τσι, συνειδητς μ, μνηστεει τν κυραρχο ρλο κα τν πρωτεουσα εθνη το Οκουμενικο Πατριαρχεου κα το Πατριρχου Βαρθολομαου σ ατ. Γι’ ατ κα δν τολμ κα μλλον δν διανοεται ν θσει “τν δκτυλον π τν τπον τν λων“, οτε ν ρθρσει λγον κα ν μολογσει τν λθεια. ντιθτως μλιστα, χωρς καμμα συστολ νδοιασμ μολογε, μμσως πλν σαφς, τν αθαιρεσα το Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως, τν ποα μλιστα ξακολουθε ν συνδει δικαιολογητικς μ τν, δθεν κατανοητ κα νεκτ κα πιβεβλημνη, ντιμετπιση δι’ ατο το τρπου τν τακτικισμν το Πατριαρχεου Μσχας. π παραδεγματι εναι χαρακτηριστικ παραδοχ το Μητροπολτου ναφροντος τι “ Οκουμενικς Πατριρχης χοργησε τν ατοκεφαλα στν ρθδοξη κκλησα τς Οκρανας…. ποα ατοκφαλη κκλησα ποτελσθηκε π τν σχισματικ μδα το καθαιρεθντος Φιλαρτου κα τν σχισματικ μδα το Μακαρου, γι τν ποα μφισβητονται τσο ερωσνη σο κα ποστολικ διαδοχ.(!)…τ Οκουμενικ Πατριαρχεο….κυρως, φο κατλαβε πλρως τν τακτικ το Πατριαρχεου Μσχας σ βρος το Οκουμενικο Θρνου, χοργησε τν ατοκεφαλα….”! Εδικτερον, λοιπν, Μητροπολτης Ναυπκτου προτενει: α) Συνντηση ντιπροσπων τν Πατριαρχεων Κωνσταντινουπλεως κα Μσχας γι συνχιση το διαλγου γι τ πς χορηγεται τ ατοκφαλο σ μα κκλησα, καθς κα γι καθορισμ νς προσχεδου πιλσεως το Οκρανικο ζητματος, β) ρση κ μρους τς κκλησας τς Ρωσας τς διακοπς μνημονεσεως το Πατριρχου Βαρθολομαου, γ) Ν ληφθον ς βση το διαλγου τ προετοιμασθντα πρς γκριση π τ Σνοδο τς Κρτης κεμενα περ Ατοκεφλου κα Διπτχων, στε πιλυομνης τς διαφωνας κα ντιμετωπιζομνης τς νστσεως τς κκλησας τς Ρωσας π’ ατν ν πικυρωθον, δ) τοιμασα τν τελικν κειμνων π προπαρασκευαστικ πιτροπ κα σγκληση Συνδου τν Προκαθημνων μετ τν συνοδειν των πρς πικρωσ των, ε) Προσυνεννηση το τρπου πιλσεως κα φαρμογς το νου κκλησιαστικο καθεσττος τς Οκρανας, περ το ποου θεωρε τι θ πρπει “χρι καιρο” ν λυθε μ κκλησιαστικ οκονομα. πιπλον, περ ατο προτενει δυνατς κδοχς “μορφν” λσεως κα συγκεκριμνα, ετε τν συνπαρξη λων τν φισταμνων σμερον “κκλησιαστικν δικαιοδοσιν” π τν μα Ατοκφαλη κκλησα, κατ’ πομμηση τς συνυπρξεως τν ρχιερων τς ατοκεφλου κκλησας τς λλδος κα κενων τν λεγομνων “Νων Χωρν”, ετε τν φαρμογ το συστματος τν πισκοπικν Συνελεσεων τς Διασπορς (συνεργασα μεταξ πισκπων διαφορετικν θνικν κκλησιαστικν δικαιοδοσιν στν διο τπο), σστημα τ ποο (κατοι ντικανονικ) γκρθηκε π τ Σνοδο στν Κρτη τ 2016, κα στ) Συνεργασα κα μ τν πολιτικ γεσα τς Οκρανας γι τν κ συμφνου ποδοχ κα φαρμογ τς λσεως πο τελικς θ γκριθε. |
| Υποτπωσις 14. Σ. 222. См.: Lerou.P. 118-119. Анонимное житие св. Афанасия Афонского 21:42-48. ИАБ 8. 411. τς καθαρς προσευχς κα νοερς συχας τν πιστμην τος νταθα τρανοντος Macarius Macres . Vita seu laudatio Maximi Athonitae 27:507-508 (TLG 3211.011). Житие 4, 27:21-25 (Σ. 541-542). Житие 4, 11:1-6 (Σ. 529-530). Житие 4, 14:11-12 (Σ. 531). Житие 4, 19:73-77 (Σ. 537). Житие св. Максима, составленное прп. Никодимом Святогорцем (Σ. 345). Житие 3 (Σ. 160). Житие 4, 71:75-76 (Σ. 568). Житие 4, 71:85-90 (Σ. 568). Житие 2, 32:28-30 (Σ. 104). Μοναχο Μωυσως Αγιορετου 2003. Σ. 716. Житие св. Максима, составленное прп. Никодимом Святогорцем (Σ. 35-36). Житие св. Максима, составленное прп. Никодимом Святогорцем (Σ. 37). В службе Кутлумусийской иконе «Страшное предстательство» Божия Матерь воспевается как «сущих на Афоне начальница, съ сущими въ подвизех бдящая». Служба составленя одним из греческих насельниклв современного Андреевского скита. Прп. Антоний здесь чтится особо, как духовный покровитель древней кельи, из которой вырос скит. Βος κα κολουθα. Αγιον Ορος, 1985. Σ. 57. Автор 8 по гласу канонов сорока мученикам и ямбического канона Честному Кресту ( Μαμαλκης 1971 . Σ. 150). См.: Αρχιμ. ΓεωργουΧρυσοστμου 1997. Из службы Кавсокаливийским отцам иеромонаха Афанасия Симонопетрита. Πατπιος 2010 . Σ. 301. Краткое, но точное описание ее содержится в докладе монаха Моисея Агиорита об исихастской традиции на Афоне. ΜοναχοΜωυσωςΑγιορετου 2003 . Σ. 335-355. Греч. текст, изданный по одной рукописи Великой Лавры, издан мон. Никодимом Билалисом: Μπιλλης 2000 . Τ. 1. Σ. 250-254. ΜοναχοΜωυσωςΑγιορετου 2003 . Σ. 338. Прим. 6. Ср.: О нравственном совершенстве или воспитании нами себя, Дежерана, члена Парижской академии наук (перевод Григория Кутлумусийского) 160 Кутлумуш. Кон. XIX в. Аскетические главы различных отцов (Филофея Исихаста (Коккина) (!), Хризостома, Макария). Ксенофонт XVIII в. 542-4). Книга, именуемая Трезвенное созерцание, содержащая 20 слов некоего неизвестного святогорца, прозванного Отчаявшимся (πελπισμνου) в спасительном году 1851 на святейшей горе Афон. Ксенофонт 1851 г. |
| Ο νθελληνικς ρζες νγονται στος βαρβρους Τετονες κα Φργκους, (8-9ο μ. Χ. ανα), στος δημιουργος το Παπισμο. Ν διευκρινσουμε πς ο σχσεις Ρωμαων κα λλνων ταν σχετικ ρμονικς κα νας πολιτισμς συμπλρωνε τν λλο, κνοντας λγο γι λληνορωμακ πολιτισμ, ποος ποτελε κα τ βθρο το ερωπακο πολιτισμο. Ρωμαοι κα λληνες συνυπρξαν γι περισστερο π χλια χρνια. Μλιστα ο πρτοι κτιμοσαν τν λληνισμ κα τν θεωροσαν ντερο πολιτισμικ π τν δικ τους κα μλιστα θεωροσαν τιμ τους ν ποκαλονται λληνες! κκλησα τς Ρμης πολμβανε, τν πρτη χιλιετα, τιμητικ θση, ποκαλομενη «προκαθημνη τς γπης» κα ο Ρωμαοι πσκοποι ταν λοι σχεδν λληνομαθες κα φιλλληνες. Σ ντθεση μ’ ατος ο βρβαροι Φργκοι τρεφαν ξ’ ρχς χθρτητα πρς τος Ρωμαους, νατολικος κα Δυτικος. Υοθτησαν ναν αρετικ Χριστιανισμ κα καλλιργησαν μα μφαν ποστροφ κα μσος πρς τν ρθοδοξα, ποα κυριαρχοσε σ νατολ κα Δση. Τν αρετικ κδοχ τν υοθτησαν ς διαφοροποηση μ τν Ρωμηοσνη, γι ν πιτχουν τν βρβαρο πεκτατισμ τους, ν καταλβουν τν ρωμακ ατοκρατορα κα ν γκαταστσουν τ δικ τους ξουσα, βασισμνη στ φεουδαρχικ σστημα κα τν δουλοπαροικα. θεμελιωτς το φραγκισμο Καρλομγνος (747-814), ποδεικνεται ς νας π τος χειρτερους νθλληνες, κατηγορντας τος ρθοδξους ς …αρετικος! Γι ν μεισουν τν ξα τν ρθοδξων Ρωμαων τς νατολς, τος προσδωσαν τν νομασα «Γραικο», δηλαδ γροκοι! Δν εναι λλωστε τυχαα ατ συμπεριφορ, διτι εναι ποχ πο τ νατολικ Ρωμακ Κρτος μεταλλσσεται σ λληνικ. Δν εναι πσης τυχαο τι μγας νθλληνας Καρλομγνος εναι κορυφαος «γιος» του Παπισμο! χθρτητα κατ τν ρθοδξων Ρωμαων κα κρια τν Ρωμαων της νατολς, ντθηκε μ τν κδωξη το τελευταου ρθοδξου Ππα τ 993 μΧ κα μ τν κατληψη π τος Φργκους το πατριαρχικο θρνου τς πρεσβυτρας Ρμης τ 1046, ποα κορυφθηκε μ τ «σχσμα» το 1054, μεταφροντας ταυτχρονα λες τς φραγκικς κακοδοξες, λλοινοντας τν πστη τς κκλησας στν κατακτημνη Ερπη κα ξαφανζοντας δι σκληρν διωγμν, σφαγν, δησεων κα καταστροφν κθε τ τ ρωμακο κα ρθδοξο. πως εχε ποδεξει μ πιστημονικ κρβεια μακαριστς καθηγητς Πρωτοπρ. ωννης Ρωμανδης, βρβαρος φραγκισμς μισοσε τν Ρωμηοσνη (νατολικ κα δυτικ). Στ Δση, μ τος πεκτατικος κα καταστροφικος πολμους, ξαφνισε τ ρωμακη παρδοση κα τν ρθοδοξα κα πβαλε τν φραγκικ παρδοση. Μετ τν κατκτηση τς Ρμης ξαφανζεται ρωμακ παρδοση, κα κυριαρχε φραγκικ, φραγκολατνικη, ποα «βαπτστηκε» ρωμακ, γι ν τν σφετεριστε. |
| Θεοτοκον χος πλ. α " Γερμανο Πατριρχου Σαλπσωμεν ν σλπιγγι σμτων· προκψασα γρ νωθεν, παντνασσα Μητροπρθενος, τας ελογαις καταστφει τος εφημοντας ατν, Βασιλες κα ρχοντες συντρεχτωσαν, κα τν Βασιλδα κροτετωσαν ν μνοις, Βασιλα τξασαν, τος θαντ κρατουμνους πρν, πολσαι φιλανθρπως εδοκσαντα, Ποιμνες κα Διδσκαλοι, τν το καλο Ποιμνος πραγνον Μητρα, συνελθντες εφημσωμεν, τν λυχναν τν χρυσαυγ, τν φωτοφρον νεφλην, τν τν Χερουβμ περτραν, τν μψυχν τε κιβωτν, τν πυρμορφον το Δεσπτου θρνον, τν μανναδχον χρυσαν στμνον, τν ζωηφρον το Λγου πλκα πντων Χριστιανν τ καταφγιον, σμασι θεηγροις, γκωμιζοντες, οτως επωμεν Παλτιον το Λγου, ξωσον τος ταπεινος μς, τς ορανν βασιλεας· οδν γρ δνατον τ μεσιτε σου. πολυτκιον χος α« Τος τρες μεγστους φωστρας τς τρισηλου Θετητος, τος τν οκουμνην κτσι δογμτων θεων πυρσεσαντας τος μελιρρτους ποταμος τς σοφας, τος τν κτσιν πσαν θεογνωσας νμασι καταρδεσαντας Βασλειον τν μγαν, κα τν Θεολγον Γρηγριον, σν τ κλειν ωνν, τ τν γλτταν χρυσορρμονι πντες ο τν λγων ατν ραστα, συνελθντες μνοις τιμσωμεν ατο γρ τ Τριδι, πρ μν ε πρεσβεουσιν. χος δ» ς τν ποστλων μτροποι, κα τς οκουμνης Διδσκαλοι, τ Δεσπτ τν λων πρεσβεσατε, ερνην τ οκουμν δωρσασθαι, κα τας ψυχας μν τ μγα λεος. κολουθα τοτου ψλλεται ν τος ποδεπνοις. Ες δ τν σπερινν κα τν ρθρον ψλλομεν τν κολουθαν τν γων τριν εραρχν, Βασιλεου το Μεγλου, Γρηγορου το Θεολγου κα ωννου το Χρυσοστμου. Ες τ πδειπνον κολουθα το γου ππολτου. Κανν, ωννου Μοναχο. δ α« χος δ» Ερμς «ρματα Φαρα, κα τν δναμιν ατο, ρριψεν ες θλασσαν, κραταις ν πολμοις, σωμεν ατ σμα καινν, τι νδξως δεδξασται». Δετε μαρτυρικας, εφημσωμεν δας, τν ερομρτυρα, θεοφεγγε καθορντες, χριτι φαιδρς κλμποντα, Χριστν δοξζοντες πντοτε. Σ Πομνην λογικν, πρς Χριστο γχειρισθες, τοτον κμιμομενος, προκινδυνεων ρστως Πτερ, τν ψυχν προτθεικας, κα διπλ στεφν κεκσμησαι. Τ ερατικ, κ προστγματος Θεο, τς γαλλισεως, προκεχρισμνος λα, τ μαρτυρικ ππλυτε, πεσφραγσθης δι αματος. Θεοτοκον φλεκτον Μωσς, ν τ ρει Σιν, βτον θεσατο, σ ζωγραφοσαν Παρθνε, αγλ μ φλεχθεσαν θεου πυρς κα γρ Θεν κησας. |
| Парфений, инок. Сказание о путешествии по России, Молдавии, Турции. Ч. III. М., 1856. С. 14-15. 533 Парфений, инок. Указ. соч. С. 12. 534 Мата//Христ. Чтение. 1862. Т. II. С. 41 (греч. подлинник - Σ. 159); Μακραος. Σ. 325; Γεδεν. Σ. 667. 535 Мата. Там же; Μακραος. Σ. 340 к. λ. π.; Γεδεν. Σ. 670. 536 Мата. Там же (греч. подлинник - Σ. 160); Μακραος. Σ. 387; Γεδεν. Σ. 673. 537 Мата. Там же. С. 50 (греч. подлинник - Σ. 165). 538 Там же. С. 51 (греч. подлинник - Σ. 166); Γεδεν. Σ. 683. 539 Филарет, митрополит. Собрание мнений и отзывов по делам Православной Церкви на Востоке. С. 186; Мата. Там же. С. 60. 540 Не имея возможности вдаваться в подробности описания Иоакима III, отсылаем любопытствующих к статьям о нем в «Церковн. Вестнике»: 1884, 22. С. 1; 1887. С. 128; 1891. С. 738. См. также обстоятельное описание его личности в брошюре Соколова И. И. «Иоаким III, патриарх Константинопольский». СПб., 1901 (оттиск из журнала «Странник»). 541 То, что в XVI и XVII вв. некоторые греческие митрополиты, по древнему обычаю, имели подчиненных их власти епископов - впрочем, в ограниченном числе: троих, двоих или даже одного, - это видно из сочинения Христофора Ангела (Christophori Angeli De statu hodiernorum Graecorum. Lipsiae, 1671. P. 838). Результатом вышеуказанной меры Григория, как показывает дальнейшая история, было то, что все архиереи патриархата стали равными по власти, между ними не оставалось зависимых от их ближайших митрополитов, но, если не ошибаемся, тем не менее титул епископа для некоторых из них (менее значимых по своему епархиальному положению) уничтожен не был. 542 Николай, архимандрит. Перенесение останков Григория V в Афины//Христ. Чтение. 1871. Т. I. С. 909-910. 543 Там же. С. 919-922. 544 Βενδτς. Σ. 196; Μακραος. Σ. 302; Мата//Христ. Чтение. 1862. Т. II. С. 40. 545 Γεδεν. Σ. 671; Μακραος. Σ. 401. 546 Мата (греч. подлинник - Σ. 162; по-русски - с. 47 - очень неточно); Κομνηο Υψηλντου. Σ. 618. 547 Мата. Христ. Чтение. 1862. Т. II. С. 58 (греч. подлинник - Σ. 172; по-русски с пропуском); Γεδεν. Σ. 688. 548 |
| 13. Πς, λοιπν, «θεραπεθηκε» «ερωσνη» τν ατοχειροτνητων; Μπορε μνος του Κωνσταντινουπλεως μ μα πρξη ν θεραπεσει τν λλειψη ποστολικς διαδοχς; Ο δικαιολογες πο χουν πιστρατεσει ο ποστηρικτς τς ατοκεφαλας εναι τσο ντιφατικς κα ατοαναιρομενες στε χι μνο δν πεθουν γι τν παρξη κανονικς χειροτονας τν ατοχειροτνητων, λλ πιβεβαινουν τν νυπαρξα γκρου ποστολικς διαδοχς. Κατπιν ατν, μ ποι σωτερικ ρχιερατικ συνεδηση μπορε κποιος πσκοπος ν προβε σ ναγνριση ττοιων «χειροτονιν»; Δν πρκειται περ μφισβτησης τς θικς καθαρτητας κποιων προσπων, λλ γι τν ντολογικ νυπαρξα το διου το σωττου πυρνα τς ρχιερωσνης . δν χουμε θικ λλ ντολογικ «μολυσμ» το πισκοπικο Σματος σ πανορθδοξο ππεδο. 14. Δν μπορομε ν κατανοσουμε πς, χωρς τν κοιν πφαση λων τν Τοπικν κκλησιν, να συνονθλευμα καθρημνων, ναθεματισμνων, ατοχειροτνητων, σχισματικν χωρς ν πιδεξουν μετνοια μ μα πρξη ποκαταστθηκε, συγκροτθηκε σ «νωτικ σνοδο» κα ταυτχρονα λαβε «ατοκεφαλα», ν ο κανονικο πσκοποι, ο ποοι συγκροτον κανονικ Σνοδο ποα κφρζει τν κανονικ κκλησα περιφρονονται παντελς. 15. γεσα τς νας ατοκφαλης κκλησας δν παρχει χγγυα ξιοπιστας, σοβαρτητας κα κκλησιαστικο θους (βλ. δηλσεις το «προκαθημνου» πιφανου γι τς ΗΠΑ, τ δικαιματα τν ΛΟΑΤΚΙ (κνημα μοφυλοφλων κλπ), τ συνεργασα μ τος Οντες, τ συμμετοχ του στ ποκαλυπτρια το ατοχειροτνητου «Μητροπολτου Κιβου» Vasyl Lypkivsky κ.ο.κ). πσχιση το «πιτμου Πατριρχου» Φιλαρτου κα κποιων «πισκπων» π τ να κκλησα κα ο σοβαρς καταγγελες του καταδεικνουν μ τν πλον τραγικ τρπο τν ποτυχα θεραπεας το Οκρανικο σχσματος, διτι δν πρξε μετνοια τν σχισματικν, πλον παρατητη προπθεση γι τ θεραπεα τν σχισμτων. 16. Δν μπορομε μ καννα τρπο ν δικαιολογσουμε τ χοργηση τς ατοκεφαλας ς τιμωρα πρς τ Ρωσικ Πατριαρχεο γι τν «λαζονεα», τς «ντιεκκλησιαστικς νργειες», τς «ταξες», τν «κκοσμκευση» κοκ. Δν εναι δυνατν ν χρησιμοποιεται ατοκεφαλα ς τιμωρα τν τακτοντων, διτι περιφρνηση κα παραβαση τν ερν καννων δν δηγε σ πραγματικς κα μνιμες λσεις στ κκλησιαστικ προβλματα. Σ τελικ νλυση: ,τι πρβλημα κα ν χει Κωνσταντινοπολη μ τ Μσχα πς τ θεραπεει (;) κυρνοντας μι λκληρη Σνοδο 90 πισκπων ς ντικανονικ; Πς περιφρονε μα λκληρη κκλησα μ 12.000 νορες κα κατομμρια πιστος; Μ τν Σεβασμιτατο νοφριο κα τν περ ατν . Σνοδο δν συλλειτουργοσατε ο ρχιερες, ταν πηγανατε στ Κεβο; Ατν δν ναγνωρζατε ς μοναδικν κα κανονικν Μητροπολτην Κιβου; Πς τρα Σς καλον ν τν διαγρψετε κα στ θση του ν ναγνωρσετε κποιον λλον; Ποι κανονικ βση χουν ο παιτσεις ατς; |
| Εκζητντας τις Αρχιερατικς Σας ευχς, διατελομε, Μετ βαθυττου σεβασμο και τιμς ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ TO ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ Πρς τν ερ Σνοδο τς εραρχας τς κκλησας τς λλδος Μακαριτατε, Σεβασμιτατοι, ς μλη τς ρθοδξου κκλησας κα κατ πνεμα υο τς πισκοπικς-πατρικς Σας εθνης ασθανμαστε τν νγκη ν πευθυνθομε σ σς ς πνευματικος κα κκλησιαστικος μας Πατρες κα ν κφρσουμε τν νησυχα κα γωνα μας γι τν ντικανονικ χοργηση το Οκρανικο ατοκεφλου. 1. Συμμεριζμαστε κα τ δικ Σας γωνα κα τος σοβαρος κανονικος κα κκλησιολογικος νδοιασμος κα τς πιφυλξεις Σας, πως χουν κφραστε ρητς κμα κα σιωπηρς κατ τ πνεμα τς δικς Σας ποιμαντικς διακρσεως. ντιλαμβανμαστε κα τς πισεις πο, ς μ φειλε, δχεται κκλησα τς λλδος κα ο ρχιερες Της π διαφρους κκλησιαστικος κα μ παργοντες. Θλουμε ν πιστεουμε τι τ γι πνευματικ ντισματα τν πισκπων μας θ ντιμετωπσουν τς προσβολς τν λλοτρων. 2. σφαλς, τιμομε κα σεβμαστε τν Οκουμενικ Θρνο τς Κωνσταντινουπλεως ς χοντα τ πρεσβεα τιμς κα τν πρωτοκαθεδρα μεταξ τν ρθοδξων κκλησιν. διαμφισβτητα τ πρωτεα τιμς ς χορηγηθντα π Οκουμενικν Συνδων παραμνουν διπτωτα σαε. 3. Τ πρεσβεα τιμς τς Κωνσταντινουπλεως φστανται κα σκονται ποκλειστικ στ πλασια το γιοπνευματικο συνοδικο συστματος τς κοινωνας τν Τοπικν ρθοδξων κκλησιν κα χι ξω κα πνω π ατ: Συνστανται κυρως στν συντονισμ τν ρθοδξων κκλησιν σ κρσιμα θματα διορθοδξου νδιαφροντος, στν προεδρα τν διορθοδξων κα πανορθοδξων συναντσεων κα Συνδων κα στν κφραση κα λοποηση τν ποφσεων πο χουν ληφθε μετ π πανορθδοξη διαβολευση. 4. περριος πμβαση-εσπδηση κμα κα γι τν ντιμετπιση σοβαρο προβλματος σ ξνη δικαιοδοσα χωρς τ σμφωνη γνμη, πολλ δ μλλον ντθετα στν μοφωνα, τν λλων τοπικν κκλησιν δν μπορε ν θεμελιωθε στν ρθδοξη ρμηνεα τν πρεσβεων τιμς, λλ ποτελε λλοωση κα παρερμηνεα τους. Τυχν ππειρα πιβολς ττοιας ρμηνεας θ χει, δυστυχς, σοβαρτατες κκλησιολογικς συνπειες μ μεσο ποτλεσμα τν πλεια τς τιμητικς προκαθεδρας. Τ παρδειγμα τς περικουστης Πρεσβυτρας Ρμης τς χοσης τν πρωτοκαθεδρα στν ρχαα κκλησα καταδεικνει τ σοβαρτητα το ζητματος ατο. παρερμηνεα κα ππειρα μετατροπς τν πρεσβεων τιμς σ πρωτεο ξουσας λλοινει τν ρθδοξη κκλησιολογα κα τν δηγε σ παπισμ μ λθριες συνπειες. |
| Θεοτοκον σταμνων, βεβαωσις πρχεις, κα πεσντων, νρθωσις Παρθνε· δι καταπτωθντα με νστησον, να σε δοξζω, τν Κεχαριτωμνην, ες πντας τος ανας. Κανν τν σωμτων, δ η χος πλ. δ Ερμς Τν Βασιλα τν ορανν ν μνοσι, στρατια τν γγλων μνετε, κα περυψοτε ες πντας τος ανας. Τος παρασττας κα μνδος, τς φρστου, κα ρρτου σου δξης προσδχου, σ νν δυσωποντας, Χριστ ες τος ανας. πρ μν μνε γαθ, δυσωποσας, στρατις τν γγλων προσδχου, σ τν νυμνοντων, Χριστ ες τος ανας. Θεοτοκον Φαεινοτταις σου στραπας, Θεομτορ, τος πιστς μελδοντας φαιδρνοις, κα σ νυμνοντας, ες πντας τος ανας. Κανν Κατανυκτικς, δ θ χος πλ. δ Ερμς φριξε πσα κο, τν πρρητον Θεο συγκατβασιν, πως ψιστος, κν κατλθεν μχρι κα σματος, Παρθενικς π γαστρς, γενμενος νθρωπος· δι τν χραντον, Θεοτκον ο πιστο μεγαλνομεν. ς πλαι Πρνην ν κλαυθμ, προσπεσοσν σοι Χριστ καθρισας, ς δικαωσας, Τελνην Λγε, μνον στενξαντα, ς προσεδξω Μανασσν, ς Δαυδ λησας, μετανοσαντα, οτω δξαι με, κα σσον φιλνθρωπε. Στναξον δκρυσον ψυχ, τν προτρων σου σφαλμτων πστηθι, κα τ γινσκοντι, τ κρφι σου φανερς πρσπεσον, κα ναβησον θερμς· μαρτν σοι Κριε, σσν με οκτειρον, χων σπλγχνα οκτιρμν Πολυλεε. Μαρτυρικ θλησαν ο θεοειδες, θλοφροι π γς καρτερτατα, κα τν σλευτον, νν Βασιλεαν, κλρον ελφασι, κα Παραδεσου τς τρυφς, μετχουσι χαροντες. Ατν πρεσβεαις Χριστ, σο τς δξης κοινωνος μς ποησον. Φωστρες τν νατολν, τν νσπερον φωτσαντες φθητε, κα τν σπραν σοφο, τς θεας πεμεισατε κα δδουχαις ερας, πντας καταυγζετε, τος τν φωσφρον μν, θλοφροι ορτν μεγαλνοντας. Θεοτοκον Φτισον πλη το φωτς, τς καρδας μου τ μματα δομαι, περ μαρωσε, τς μαρτας σκτος βαθτατον, κα μετανοας μοι αγν, κατπεμψον Δσποινα, κα αωνου πυρς, μεσιτεαις σου ε λευθρωσον. Κανν τν σωμτων, δ θ χος πλ. δ Ερμς Κυρως Θεοτκον, σ μολογομεν, ο δι σο σεσωσμνοι Παρθνε γν, σν σωμτοις χορεαις, σ μεγαλνοντες. Χορεαις σωμτων, νν τν κκλησαν, δι ρετς μιμουμνην νδειξον, περιτειχζων γγλοις, Χριστ τν πομνην σου. Ψυχν τν σωτηραν, γγελοι προστται, παρ Θεο δυσωποντες δωρσασθε, τος προσιοσι τ σκπ, μν παννδοξοι. Θεοτοκον ς ρθρος τος ν σκτει, κα πεπλανημνοις, δικαιοσνης Παρθνε τν λιον, ν τας γκλαις κρατοσα, Χριστν ντειλας. |
| Σ. 167-168). Святогорским по тематике агиографическим сочинением является Житие прп. Максима Кавсокаливита (Συγγρμματα. 1996. Σ. 29; издание текста: Ibid. Σ. 141-165; BHG, N 1237f). Среди написанных М. М. житийных текстов оно имеет первостепенное значение ( Πασχαλδης. 2012. Σ. 232). Из агиографических памятников, посвященных этому знаменитому афонскому подвижнику-исихасту, данное Житие является последним по времени написания. К агиографическим произведениям, написаным М. М. в К-поле, следует отнести: «Повествование [πμνημα - букв. «памятная запись»] о нек-рых чудесах и об обретении и перенесении мощей вмц. Евфимии» (см. указание рукописей и изданий: Συγγρμματα. 1996. Σ. 28; издание текста: Ibid. Σ. 121-130); «Описание [κφρασις] иконы, установленной в храме Пресв. Богородицы, именуемой Новая Перивлепта (мон-ря Харсианит)» (см. указание рукописей и изданий: Συγγρμματα. 1996. Σ. 29; издание текста: Ibid. Σ. 169-171); Слово об отцах семи Вселенских Соборов (ранее авторство приписывалось имп. Мануилу II Палеологу; см. указание рукописей и изданий: Συγγρμματα. 1996. Σ. 27-28; издание текста: Ibid. Σ. 65-84); Житие прп. Андрея, архиеп. Критского (см. указание рукописи и изданий: Συγγρμματα. 1996. Σ. 28-29; издание текста: Ibid. Σ. 131-139). Перу М. М. принадлежат также 2 антиисламских трактата: «В защиту священного девства» (см. указание рукописи и издания: Συγγρμματα. 1996. Σ. 30; издание текста: Argyriou. 1986. P. 309-326); «К соблазняющимся о преуспеянии нечестивых» (подразделяется на 4 самостоятельных Слова; см. указание рукописи и издания: Συγγρμματα. 1996. Σ. 30; издание текста: Argyriou. 1986. P. 239-300). Сохранились нравоучительные сочинения М. М.: Слово утешительное болящему, или О терпении (указание рукописи: Συγγρμματα. 1996. Σ. 29; издание текста: Ibid. Σ. 173-200); [Слово] утешительное от сострадающего, или О смерти (указание рукописи и издания: Συγγρμματα. 1996. Σ. 29-30; издание текста: Ibid. Σ. 201-220). М. М. принадлежат и 2 монодии: «Об имп. Мануиле II Палеологе» (указание рукописи и издания: Συγγρμματα. |
|
|
