| ( Мф. 16, 13–18 ) Во время Своей земной жизни Господь Иисус Христос таил Свое Божество. Во дни плоти Своей Он был – «Бог таящийся». Бисера Своих возвышенных истин Христос не повергал пред свиньями. Когда сияло лицо Его светом Фаворским на горе Преображения, народ под горой мог наблюдать лишь бесноватого, тяжко страдающего. Не без причины было, несомненно, это сокрытие Божества. В противном случае не уподобилось ли бы все человечество Симону Петру, который после чудесного лова рыбы припал к ногам Иисуса и сказал: Выйди от меня, Господи, потому что я человек грешный ( Лк. 5:8 )? Характером скрытости и как бы таинственности отличается и та беседа Христа с учениками, в которой Он говорил о камне, лежащем в основании Церкви. Христос пошел ( χαι εζηλυεν – Мр. 8:27 ; Мф. 16:13 – ελυων, но HW мн. др. Ср.: Злат. εζελυων) с учениками Своими на самый крайний север Палестины, в пределы ( εις τα μερη Мф. Мр. – εις τας χωμας) Кесарии Филипповой, к истокам Иордана. Христос как бы избегал города ( εις τας χωμας Мр.); Он был в пути ( εν τη οδψ Мр.). По свидетельству ев. Луки, Христос был в молитвенном настроении духа ( προσευχομενον) и наедине со Своими учениками ( προσευχομενον – συνηντησαν, occurrerunt – αυτψ οι μαυηται). И уединение с учениками, и молитвенное состояние – все это признаки важности момента, признаки того, что последующая беседа будет иметь особенно глубокий смысл и значение. Будучи в отдаленной и уединенной местности наедине со Своими учениками, Господь Иисус Христос задает им вопрос: За кого люди почитают Сына человеческого? 1 . Христос спрашивает о мнении простого народа (у Луки: οι οχλοι). «Для чего, – говорит св. Иоанн Златоуст , – Он спросил сначала не об их мнении, а о мнении народа? Для того, чтобы они, сказавши народное мнение, потом, будучи спрошены: вы же кого Мя глаголете быти? – самым порядком вопросов были возведены к высшему разумению и не стали о Нем так же низко думать, как и народ» 2 . Вопрос Христа имеет двоякое значение. Он, прежде всего, спрашивает о тех мнениях, которые были распространены в народе о Нем Самом лично; в устах Христа имя «Сына человеческого» обозначало Его Самого. Но это же имя, взятое из книги пророка Даниила ( Дан. 7, 13–14 ), было общепринятым во время земной жизни Господа обозначением Мессии. Поэтому, по крайней мере для учеников, вопрос Христа был вопросом о том, кто такой есть Мессия, какова Его природа, Бог Он или человек 3 . |
| 4. Με ιδιατερα αισθματα οι μετχοντες της Συνξεως των Επισκπων αναπμπουμε τις δεσεις μας προς τον Θε υπρ των στρατηγν και στρατιωτν. Ο Θες να τους φυλξει απ τα τραματα, την αιχμαλωσα και τον θνατο, να τους περιφρουρσει απ κθε κακ, αμαρτα και αδικα. Ας αναπασει στις μονς Του τις ψυχς των στρατιωτν, οι οποοι προσφεραν τη ζω τους υπρ της πστεως και Πατρδας στο πεδο της μχης, υπκυψαν στα τραματα και βασανσθηκαν μχρι θαντου στην πικρ αιχμαλωσα. Αιωνα τους η μνμη! 5. Οι πολεμιστς, οι οποοι συμμετχουν στις εχθροπραξες, χρειζονται ιδιατερο ποιμαντικ ενδιαφρον και φροντδα. Οι κληρικο, οι οποοι αποστλλονται για να υπηρετσουν στη ζνη των εχθροπραξιν, οφελουν να εκπαιδευθον επιμελς, εν οι επαρχιοχοι επσκοποι καλονται να φροντζουν στε οι κληρικο αυτο εκ των εγγμων να διατηρσουν τις αποδοχς τους στις ενορες, στις οποες εχαν διορισθε. Σημαντικ εναι επσης και η ποιμαντικ συμμετοχ κληρικν στο ργο της αποκαταστσεως των στρατιωτικν, οι οποοι επανρχονται απ τον χρο των εχθροπραξιν. Συμφνως προς την μακραωνη ποιμαντικ πρακτικ η μετδοση των Αχρντων του Χριστο Μυστηρων δναται να περιορισθε εξαιτας της συμμετοχς στις εχθροπραξες κατ το διστημα ισχος του επιτιμου μνον κατπιν εξατομικευμνης αντιμετωπσεως της καταστσεως απ τον ιερα και σε ειδικς περιπτσεις, λ.χ. ταν ο στρατιωτικς διπραξε στρατιωτικ εγκλματα, που οδγησαν στην απλεια ανθρπων, ετε ταν τοτο δναται να βοηθσει στην επολωση των πνευματικν τραυμτων. 6. Σμερα στην ουκρανικ γη οι πολιτειακς Αρχς αναδεχθηκαν απευθεας κληρονμοι των θεομχων μπολσεβκων και εξαπολουν διξεις κατ της Ορθοδξου Εκκλησας. Πιστ τκνα της Εκκλησας εκδικονται απ τους ναος, ιερρχες, κληρικο και λακο υφστανται δικες συλλψεις και τιμες δκες, ιερ κειμλια βεβηλνονται και λεηλατονται. Ιδιατερη πικρα προκαλον οι ειδσεις τι καταβλλονται προσπθειες εξαναγκασμο κληρικν και λακν της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας να αρνηθον τη Θεα δικαιοσνη και να τους ωθσουν στο σχσμα. Οι μετχοντες της Συνξεως των Επισκπων καλον σε διπυρη προσευχ υπρ των ορθοδξων αδελφν στην Ουκρανα και σων, παρ τις απειλς, τις συκοφαντες και τις διξεις επιδικουν να διαφυλξουν την εκκλησιαστικ εντητα, πολ δε περισστερο υπρ εκενων, οι οποοι αγωνζονται πργματι ομολογιακ, με ανδρεα υψνοντας τις φωνς τους προς υπερσπιση αυτς της εντητας. Πολλ τα τη του μητροπολτη Βσγκοροντ και Τσερνμπιλ Παλου, ο οποος τελε αυτ τη στιγμ υπ φυλκιση και λων των ομολογητν ιεραρχν, οι οποοι υφστανται ποινικς διξεις υπρ της πστεως και της Εκκλησας! |
| – χουν μενει στις Φιλιππνες κποιοι απ το πρτο κμα της μεταναστεσεως: σοι δηλαδ βρθηκαν εκε αφο εγκατλειψαν την Κνα τη δεκαετα του 1940; – Στις ενορες, που υπρχουν σμερα στις Φιλιππνες, εκκλησιζονται ετε οι εμιγκρδες του τελευταου κματος, ετε ντπιοι, που ενδιαφρονται για την Ορθοδοξα και την ασπζονται. Αυτ τη στιγμ δεν χει μενει τποτε στις Φιλιππνες απ την προπολεμικ μετανστευση, διτι οι Φιλιππνες ταν νας ενδιμεσος σταθμς για τους μετανστες. Κποιο διστημα πργματι βρθηκε εκε μια μεγλη ομδα Ρσων, και κποιο χρνο εκε παρμεινε ο γιος Ιωννης Σαγκης, αλλ στη συνχεια λοι αυτο προχρησαν πρα για να βρεθον η βασικ μερδα στην Αυστραλα και μια μερδα στην Αμερικ. – Υπρχουν συγκροσεις με το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως, το οποο θεωρε κανονικ του δαφος χρες, που υπγονται στην Πατριαρχικ Εξαρχα; – Αρχζοντας απ τη δεκαετα του 1920 το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως προωθε μια θεωρα που θλει στη λεγμενη Διασπορ μνον την παρουσα του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως, χι και η συμπαρουσα των διαφρων κατ τπους Εκκλησιν. Τη θεωρα αυτ μως δεν τη δχονται οι κατ τπους Εκκλησας, οι οποες χουν επαρχες και ενορες στη Διασπορ και εναι οι Εκκλησες: Αντιοχεας, Ρωσας, Γεωργας, Σερβας, Ρουμανας και Βουλγαρας, λες χουν ενορες στη λεγμενη Διασπορ. Εναι πολ επμαχος ως ρος η «Διασπορ», που στην Ορθοδοξα δεν επιδχεται μα μνο ερμηνεα. Ιστορικ οι ενορες και οι επαρχες της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας δημιουργοντο εκε, που εμφανζονταν οι Ρσοι μλη της Ορθοδξου μας Εκκλησας με διαφορετικ εθνικ καταγωγ. Συνολικ η Εκκλησα μας διαθτει 800 ενορες στη λεγμενη Διασπορ με την τση να αυξνονται συνεχς. Δεν συντρχουν λγοι να θεωρομε τι λες οι ενορες αυτς πως και λο το πομνιο θα πρπει να υπαχθον στον Κωνσταντινουπλεως, λαμβνοντας μλιστα υπψη το γεγονς τι ενδιαφρον επιδεικνει αυτς ναντι του ποιμνου μας. Επ παραδεγματα στην Τουρκα, που πρτινος η Ρωσικ Εκκλησα δεν εχε παρουσα καθλου, διτι βλπουμε την Τουρκα ως κανονικ δαφος του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως, δεν ασκοσε αυτ καμα σοβαρ ποιμαντικ φροντδα των πιστν μας. Απομονωμνες ιερς ακολουθες ναι, αλλ οι νθρωποι αισθνονταν εγκαταλελειμμνοι. Μας υπβαλαν αιτματα, στα οποα δεν μποροσαμε να ανταποκριθομε, επειδ θεωροσαμε τι ταν καθκον του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως να ασκσει ποιμαντικ φροντδα εκενων των ανθρπων. Κατ’επανληψιν προτεναμε στο Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως να στελουμε Ρσους Ιερες εκε, και μλιστα να τους αφναμε να υπαχθον στη δικαιοδοσα του, ν τοτοις αρνετο κατηγορηματικ. Τρα με την κατσταση να διαμορφωθε πως χει, οι πιστο μας δεν μπορον πλον να κοινωνον στις ενορες του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως και γι’αυτ στην Τουρκα ακολουθες τελον Ιερες της Ορθοδξου Εκκλησας της Ρωσας, οι οποοι και ασκον ποιμαντικ φροντδα των πιστν. |
| Οι διαπραγματεσεις δεν εχαν αποτλεσμα. Στην πραγματικτητα δεν υπρξαν καν συνομιλες. Αποδεχθηκε τι οι αρχηγο των μαχητν του UCK δεν συμμετεχαν στη συνομιλα. Αντθετα στειλαν κποιο «πολιτικ εκπρσωπο της ελεθερης κοιντητας του Μαλσεβο ” ο οποος, φρεται, να μην γνριζε τποτα για τον πλεμο, πσο μλλον για την τχη των Σρβων που απχθησαν. Με μεγλη θλψη και απγνωση επιστρψαμε στο Ορχοβατς. Οι ελπδες μας δεν δικαιθηκαν. Δεν ξραμε τι να κνουμε: πς θα μποροσαμε να μθουμε για την τχη των αγαπημνων μας; Σε ττοιο βαρ κλμα υποδεχτκαμε το τος 1999 με τους βομβαρδισμος του. Κατ τη διρκεια και μετ τον πλεμο με πολλ θματα, και απ τις δο πλευρς, οι απαχθντες Σρβοι απ το Ορχοβατς ρχισαν να ξεχνιονται. Η ελπδα μας εγκατλειψε εντελς. Και πο να την βρεις, την ελπδα, ταν σε βομβαρδζουν για 78 συνεχμενες μρες;! Μνο οι οικογνειες των απαχθντων εξακολουθοσαν να ελπζουν ανεξρτητα απ τις συνθκες που επικρατοσαν. ταν οι ανακριτς του Δικαστηρου της Χγης (ξαφνικ) ανακλυψαν μυστικ στρατπεδα της UCK στη βρεια Αλβανα που εκπαιδεονταν οι τρομοκρτες, λβαμε την πληροφορα τι οι απαχθντες Σρβοι μας θα μποροσαν να εναι εκε. Μπορε να οδηγθηκαν εκε για καταναγκαστικ εργασα. σως να μην τους σκτωσαν με την προοπτικ να τους ανταλλξουν με Αλβανος αιχμλωτους που ταν μια συνηθισμνη πολεμικ πρακτικ. Θα μποροσε να γνει ανταλλαγ των αιχμαλτων καθς τουλχιστον 5.000 Αλβανο ταν κρατομενοι στις σερβικς φυλακς, κατηγορομενοι για τρομοκρατα και λλα σοβαρ εγκλματα. Αλλ οι κθε εδους διεθνες οργανισμο, αντ να ασκσουν πεση στην αλβανικ πλευρ και να αναγκσουν τους «μαχητς για την ανεξαρτησα» να εκδσουν τους Σρβους που ταν ακμη ζωντανο να αποκαλψουν την τχη των ανθρπων που απγαγαν, σκορποσαν παντο τα μορφα λγια για την καλ θληση, την παγκσμια ειρνη, την εθνικ μετνοια των Σρβων και την νταξ τους στην οικογνεια των πολιτισμνων λαν με ευρωπακς αξες. Και το 2001, οι σερβικς αρχς ... αμνστευσαν αυτος τους 5.000 κρατομενους, δεχνοντας με αυτ το τρπο, αυτ την περιβητη «καλ θληση» και απλνοντας το χρι συμφιλωσης στους Αλβανος γετονες. Ανεξγητο αλλ μετ απ αυτ τη χειρονομα καλς θλησης, οι Αλβανο γετονες χασαν κθε ενδιαφρον για περαιτρω διλογο για την τχη των Σρβων που απχθησαν. |
| λες οι αναφορς σε οποιουσδποτε καννες των Οικουμενικν Τοπικν Συνδων εναι εν πολλος υπερβολικς και εμφανζουν το ευκταο ως πραγματικ. τσι, κατ το παρν καθσταται κοινς τπος στην επιστημονικ θεολογικ και ιεροκανονικ γραμματεα των ελληνοφνων Εκκλησιν, σε βιβλα μελτες, που κυκλοφορον στην Αθνα, τη Θεσσαλονκη την Κρτη, ο ισχυρισμς τι οι 9 ος και 17 ος καννες της εν Χαλκηδνι Συνδου, οι οποοι ομιλον περ της δυναττητας εκκλτου προς την αντατη δικαστικ εξουσα του εξρχου της διοικσεως του επισκπου Κωνσταντινουπλεως, εναι ακριβς που επιβεβαινουν τα αντατα δικαιματα αποδοχς εκκλτου του Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως. τσι για παρδειγμα στο βιβλο του καθηγητ του Πανεπιστημου Αθηνν Σ. Σαρντη «Το αλθητο της Εκκλησας και τα προνμια του οικουμενικο θρνου», που κυκλοφρησε το τος 2022², ο συγγραφας ισχυρζεται τι οι καννες της εν Χαλκηδνι Συνδου χοργησαν στον Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως διπλ δικαστικ εξουσα, τσον εντς της οικεας αυτο δικαιοδοσας, σο και εκτς αυτς, κυριολεκτικ σε παγκσμιο εππεδο²¹. Εν τοτοις, ο ισχυρισμς περ υπερορου χαρακτρα της δικαστικς εξουσας του Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως, αρχς γενομνης απ το μισυ του 5 ου αι. μ.Χ. εναι τεχνητς, μετωρος και δεν ανταποκρνεται στην κυριολεκτικ ννοια των εν λγω ιερν καννων της εν Χαλκηδνι Συνδου. Αυτς οι πλον διευρυμνες ερμηνεες υπγονται στο πεδο χι του συνοδικο, αλλ του εθιμικο δικαου, γνονταν περιστασιακ και δεν μπορον να ενταχθον στη συνοδικ παρδοση της Εκκλησας. Ας θυμηθομε να ενδιαφρον επεισδιο, στο οποο, κατ καννα, δεν δδουν προσοχ. πως εναι γνωστ, οι 9 ος και 17 ος καννες της εν Χαλκηδνι Συνδου ενεκρθησαν στην πρωιν συνεδρα της εν Χαλκηδνι Συνδου (δετερη απ τις τρεις) την Τετρτη, 31 Οκτωβρου 451, παρουσα των λεγτων του Ππα της Ρμης Λοντος. Οι παπικο λεγτοι ρεμα αποδχθηκαν την γκριση των ιερν καννων 9 ου και 17 ου . Εν η σημασα του 9 ου και του 17 ου καννα εχε υπερριο χαρακτρα, που επεκτεινταν πραν των ορων των μεσων αρμοδιοττων του Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως, εναι προφανς τι οι λεγτοι θα προβαιναν σε παρμοια διαμαρτυρα, πως προβησαν κατ του 28 ου καννα. Ο παρν καννας ενεκρθη στην επμενη 18 η συνεδρα (τρτη κατ σειρ) την δια ημρα το απγευμα (Τετρτη, 31 Οκτωβρου), αλλ απουσα των λεγτων του Ππα Ρμης, οι οποοι αποχρησαν επιδεικτικ απ την αθουσα πριν την ναρξη της τρτης συνεδρας σε νδειξη διαμαρτυρας²². Την επομνη, Πμπτη, πραγματοποιθηκαν πλον οι τελευταες διευκρινιστικς εκδηλσεις και συζητσεις με τους παπικος λεγτους επ του 28 ου καννα. Αυτ το μικρ παρδειγμα δεχνει τι απ τη θεωρα του πρωτεου τιμς και εξουσας λεπει εκενη η ισχς, την οποα επιθυμον να της αποδσουν οι οπαδο της. |
| Εναι ζωντανς, υγις, ερωστος και χρηκα πολ που συνομλησα με επιζντα μρτυρα εκενων των τρομερν γεγοντων. Του ευχθηκα υγεα και χρνια πολλ, του σφιξα το χρι… Αυτς ο νθρωπος εναι νας απ τους αυτπτες μρτυρες της διαβολικς σκληρτητας του φασισμο και χει να διηγηθε πολλ για τα σα απαρδεκτα καναν οι χιτλερικο κατακτητς οι οποοι ταν κατακυριευμνοι απ την μισνθρωπη ιδεολογα. ταν πολ διδακτικ που συναντθηκα με αυτν ως μια ζωνταν ενανθρπιση της ιστορας. Η Οδησσς εναι πολυεθνικ πλη. Στην Περιφρεια Οδησσο διαμνουν κτοικοι 132 εθνικοττων και λοι εμες συνυπρχουμε ειρηνικ. Η ειρνη για τους κατοκους της Οδησσο εναι πολ σημαντικ αξα, γι’ αυτ για μας εναι πολ σημαντικ να θυμμαστε τον Μεγλο Πατριωτικ Πλεμο, τη Νκη! Εναι επσης σημαντικ και για ναν λλο λγο: ποιες και να εναι οι διαφορς μας, για να προστατεουμε την Ορθοδοξα και την πστη των πατρων, πρπει να εννουμε τις προσπθειες. Αν αυτ δε γνεται, ττε οι συνπειες εναι τραγικς… Ναι, χετε δκιο. Παρεμπιπτντως, στα χρνια του Μεγλου Πατριωτικο Πολμου στην Ουκρανα οξνθηκαν τα σχσματα και οι εκκλησιαστικς αναταραχς, επειδ η χιτλερικ κατακτητικ εξουσα με κθε τρπο τους στριζε. Εχε δημιουργηθε η λεγμενη Αυτοκφαλη Εκκλησα με επικεφαλς τον Πολκαρπο Σικρσκι, ο οποος χι μνο αποσχστηκε απ το Πατριαρχεο Μσχας, αλλ παρακινοσε σε εχθρικ αντιπαλτητα προς ,τι εχε σχση με τη Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα. σπερνε ριδες ανμεσα στους χριστιανος. Ττε περπου εχε δημιουργηθε η Αυτνομη Ουκρανικ Ορθδοξη Εκκλησα, η οποα ταν ενωμνη με το Πατριαρχεο Μσχας αλλ ταν υπ διωγμ της χιτλερικς εξουσας. Οι αρχιερες και κληρικο συλλαμβνονταν. Η γκεστπο συνλαβε τον Μητροπολτη Αλξιο (Γκρομντσκι), τον Επικεφαλς της Αυτνομης Ουκρανικς Ορθδοξης Εκκλησας, και το 1944 τον σκτωσαν οι οπαδο του Μπαντρα (ιδεολγος του ουκρανικο εθνικισμο – σημ.μεταφρ.). Οι νοπλες δυνμεις της Ουκρανικο αντρτικου στρατο, οι οποες ττε μχονταν ενντια στο Σοβιετικ στρατ, και, πως τρα ισχυρζονται οι οπαδο τους, μχονταν και ενντια στους γερμανοφασστες κατακτητς, αντιμετπιζαν με σκληρτητα τα μλη της Αυτνομης Ορθδοξης Εκκλησας, που στριζε το Πατριαρχεο Μσχας. |
| Ειδικτερα δε, οι επικεφαλς των συμβουλων των χωριν, των πλεων, οι επικεφαλς των τοπικν διοικσεων και βουλευτς συγκαλον συνελεσεις των εδαφικν κοινοττων και διοργαννουν παρνομες ψηφοφορες, προκειμνου να αλλξουν την υποταγ θρησκευτικν κοινοττων. Τοτο αντιτθεται μεσα στο νμο της Ουκρανας π’αρθμ. 2683 (νομοσχδιο 4128-δ), ο οποος αναφρει τι μνο η θρησκευτικ κοιντητα με 2/3 των ψφων δικαιοται να το κνει, και χι η εδαφικ. Αυτ χει ως αποτλεσμα τις βαιες καταλψεις των ναν μας, τις εκδιξεις των κοινοττων μας ταν αυτς αναγκζονται να προσεχονται σε σπτια. Ιδως, σε σπτια λειτουργονται οι κοιντητς μας στο Βολν: χωρι Νιτσεγκφκα, Κρσανοβλια, Γκοντμιτσι (περιοχ Μανβιτσ), σε χωρι Ζινττσιν, Κλεπτσ, Μπερεστιανγιε, Κουλτσν (περιοχ Λουτσκ), Μπερεσττσκο, Πεσκ, Ζβινιτσε, Σκομπλκα (περιοχ Γκορχοβο). Και αυτ δεν εναι πλρη στοιχεα που αφορον μνο την περιφρεια Βολν. Σε διφορες περιφρειες χουν καταγραφε πρα πολλ παρμοια περιστατικ. Συχν η αστυνομα αδρανε παραμνοντας παθητικς παρατηρητς. Θλω να τονσω δεν εμαστε εμες, οι οποοι οι διοι καταλαμβνουμε τους δικος μας Ναος, και δεν εναι κοιντητς μας, οι οποες οι διες κβουν τις κλειδαρις των ναν τους, πως καμι φορ ισχυρζονται δημοσιεματα των ΜΜΕ μας. ρχονται νθρωποι ξνοι για την Εκκλησα, οι οποοι δεν εκκλησιζονταν, αλλ οτε εκκλησιζονται. Απ τα τελευταα κραυγαλα περιστατικ καταγρφηκε εκενο στην κωμπολη Μπαρνοφκα της Περιφρειας Ζιτομρ, που την Κυριακ της Συγνμης ο βουλευτς του Ριζοσπαστικο Κμματος Ολγκ Κοβλσκι συγκλεσε «συνλευση», μετ απ την οποα στειλε 400 τομα να καταλβουν το Να Γενεθλου της Θεοτκου της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας. Ως αποτλεσμα ο χλος ρμησε στο Να. 150 ενορτες, οι οποοι ευρσκονταν μσα, ξυλοκοπθηκαν, πεταχτκαν απ το κλιμακοστσιο και εκδιχθηκαν ξω απ την αυλ του Ναο. Ουδες εκ των δημοσων υπαλλλων ανλαβε ευθνη για ττοιες παρνομες πρξεις, την υποδαλιση της θρησκευτικο μσους και την αππειρα καταλψεως Ναο. Εν νας απ τους ιερες της Εκκλησας μας, ο οποος προστατεει τους Ναος μας και υπερασπζεται την ννομη τξη, εννο τον Πρωθιερας Βκτορα Ζεμλιανι απ την εκκλησιαστικ επαρχα Ρβνο, δχεται πεση, δικεται ποινικ και τον υποπτεονται με βση τα ρθρα π’αριθμ. (μρος 1) και π’αρθμ. 300 (μρος 1). λες οι κατηγορες εναι πλαστς. Επσης καταβλλονται προσπθειες να του επιλγουν μτρα καταστολς. πως μς κατστη γνωστ, η πεση στον Ιερα μας ασκεται κατπιν εντολς του αρχηγο του Τμματος της Υπηρεσας της Ασφλειας της Ουκρανας της Περιφρειας Ρβνο Βασιλεου Μπντρυ. Σε ορισμνες λλες περιοχς της Ουκρανας επσης χουν ανοξει παρμοια ποινικ φκελα. Εκτιμομε τι χουν ανοξει κατπιν εντολς ως τρπος πισεως στους κληρικος και τους πιστος της Ουκρανικς μας Ορθοδξου Εκκλησας και θεωρομε τι εναι απαρδεκτη μια ττοια δωξη σε μια δημοκρατικ κοινωνα διτι παραβιζει την ελευθερα του θρησκεειν. |
| Ο λγος μου περ θλψεων και μως, πως λεγε ο σοφς, περαστικ θα εναι και τοτο. Εναι μη βισιμη απολτως αυτ η εκκλησιαστικ οργνωση η οποα καταυτν τον τρπο συγκροτεται σμερα στην Ουκρανα. Αδυνατον να το συνειδητοποισουν οι κοσμικο νθρωποι, εν οι νθρωποι της Εκκλησας το συνειδητοποιον καλς. λλωστε, εκενα τα οποα ζσαμε αμσως μετ την επανσταση, αυτ ακριβς, μπορομε να πομε, τα ζομε σμερα στην Ουκρανα. Η κατσταση στην Ουκρανα εναι ο αντικατοπτρισμς της πολιτικς των επανασταστικν αρχν της Σοβιετικς Ενσεως, η οποα απβλεπε στην εξαφνιση της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας. λλωστε και ττε οι αρχς ταν εκενες, οι οποες υποκνησαν το σχσμα των ανακαινιστν. Η δημιουργα του σχσματος ταν τρομερ επικνδυνη πρξη, την οποα κυοφοροσαν οι σοβιετικς αρχς. μως, το σχσμα, το οποο υποκινθηκε ξωθεν, συντελσθηκε απ τους ανθρπους της Εκκλησας, μεταξ των οποων δεν ταν μνο οι Ιερες, αλλ και οι Επσκοποι. Πρα πολλο αρχιερες στριξαν την ιδα του σχσματος των ανακαινιστν. Απομονωμνος ο Πατριρχης Τχων, κατ κποιον τρπο σε μοναξι, ταν η Κωνσταντινοπολη προχρησε σε νομιμοποηση των σχισματικν! Ο Κωνσταντινουπλεως ζητε τον Αγιτατο Πατριρχη Τχωνα να παραιτηθε παραχωρντας την εξουσα στην «αντατη εκκλησιαστικ διοκηση». λη η πραγματικ πολιτικ της Κωνσταντινουπλεως, η οποα ασκθηκε μσα απ τη μνιμη αντιπροσωπεα του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως στη Μσχα, στχευε, πως ξρετε, στην υποστριξη των σχισματικν και τον αγνα κατ της κανονικς Εκκλησας. Οι στχοι, που θεσε η Κωνσταντινοπολη ττε, ταν «υψηλο»: να εξασφαλσει τη δυναττητα εκμεταλλεσεως μερικν ακιντων προς αποκμιση κερδν, δηλαδ ο αντικατοπτρισμς εκενων, τα οποα ζομε σμερα στην Ουκρανα με την δρυση των σταυροπηγων. Το ζσαμε και ξρουμε τι ταν μεγλη δοκιμασα, αλλ τελικ η Εκκλησα του Θεο αναδεχθηκε νικηφρος. Υπ το πρσμα της περας μας μπορομε να πομε τι το τλος της ιστορας θα γνει διο με εκενο των ανακαινιστν στη Σοβιετικ νωση, επειδ οι υγιες, ευεργετικς δυνμεις της Εκκλησας και του Κυρου εναι πιο δυνατς απ οποιαδποτε δναμη του ανθρπου. Με την Εκκλησα εναι ο Κριος και το γιον Πνεμα. Ευχαριστ τον Ορθδοξο λα της Ουκρανας, τον κλρο, την Ιεραρχα, η οποα εναι συσπειρωμνη σμερα γρω απ τον Μακαριτατο Μητροπολτη Ονοφριο και αυτ η εντητα αποτελε εγγηση του τι οι δυνμεις του κακο δε θα καταστρψουν το κεχαριτωμνο σμα της Ορθοδξου Εκκλησας στην Ουκρανα. |
| Τρα ορισμνοι πολιτικο αγωνζονται να συγκροτσουν μια ενιαα τοπικ εκκλησα στην Ουκρανα. Αυτ την Εκκλησα ενοτε την αποκαλον Ορθδοξη, και ενοτε απλς «τοπικ εκκλησα». Τους πολιτικος δεν τους ενδιαφρει, δεν κατανοον την διαφορ και δεν προσπαθον να το καταλβου. Το τραγικ ττοιων προσπαθειν γκειται σε δο λγους. Πρτον, οι πολιτικο απ την φση τους αποδεικνονται ανκανοι να θεραπεσουν πνευματικς διαιρσεις, αλλ μνο να χωρζουν ανθρπους μπορον. Μνο οι κληρικο με την βοθεια της προσευχς, της ταπεινσεως και της κατ Θε αγπης στκονται ικανο να ενσουν ανθρπους απ διαφορετικς ιδιοσυγκρασες και κοσμοθεωρες σε μα ενιαα κοινωνα, η οποα ονομζεται Εκκλησα του Χριστο. Δετερον, δυστυχς η Πολιτεα ακολουθε μα πορεα που υιοθετθηκε μετ την επανσταση, μα πορεα απομακρνσεως του ανθρπου απ τον Θε. Κποιος μπορε να αντιτενει τι οι πολιτικο μας εναι νθρωποι της πστεως: προσεχονται και εκκλησιζονται. Δεν λογομαχ, ντως τσι εναι. Αλλ υπρχουν δυνμεις, οι οποες επιβλλουν τους πολιτικος μας να ψηφζουν νμους, οι οποοι διευκολνουν την προθηση και νομιμοποηση της αμαρτας. Εν οι πολιτικο νομιμοποιον την ανομα, ττε παρλο που πιστεουν στο Θε και εκκλησιζονται, ενεργον κατ του Χριστο. τσι απομακρνουν απ τον Θε και τον εαυτ τους και τους ανθρπους, οι οποοι τους προσχουν. Πολιτικο σαν αυτος θλουν μια Εκκλησα προσαρμοσμνη στον ρυθμ της δικς τους ζως. Θλουν να συγκροτσουν μια ενιαα τοπικ εκκλησα η οποα να τους ενθαρρνει και να οδηγσει τους ανθρπους, οι οποοι οδεουν στο Θε, να ακολουθσουν μια οδ, την οποα, προς μεγλη λπη, εχαν επιλξει οι διοι. Αγαπμε τους πολιτικος μας και τους σεβμαστε, αλλ δεν μπορομε να τους ακολουθσουμε, αλλις θα πασουμε να εμαστε Εκκλησα και θα μεταστραφομε σε ναν πολιτικ οργανισμ, που ασφαλς οι ημρες της υπρξες μας θα εναι μετρημνες απ τον Θε. Στο ερτημα πς να αντιδρσουμε, ως πιστο, στις αππειρες συγκροτσεως μιας Ενιαας Τοπικς Ορθοδξου Εκκλησας, να απαντσω ως εξς: ποιος πιστεει στο Θε, αλλ ταυτχρονα εναι εγκλωβισμνος στην επιθυμα του να εξασφαλσει μια Τοπικ Εκκλησα, δεν χει εμπιστοσνη στο Θε, αλλ ακολουθε τη λογικ του. Με αυτ τη στση σντομα θα οδηγηθομε στην κατσταση ταν κθε πολιτικ δναμη να θελσει να χει μια ιδικ της τοπικ εκκλησα, η οποα θα εναι κατ πντα υπκουη σε αυτ το κμμα και να εκβιζει τον Θε να εκπληρνει τις πολιτικς του φιλοδοξες. |
| Υπρχει μως και το δαιμονικτερο: εναι η προσπθεια των ουνιτιζντων Ορθοδξων να στηρξουν την απτη της παπικς πλευρς, με την αναγνριση εκ μρους των του Παπισμο, πως εναι σμερα, ως αυθεντικς Εκκλησας. Αυτ σημανει, τι ο διλογος με την Λατινικ Εκκλησα στηρζεται και σμερα σε σαθρ βση και γι’ αυτ οι ποιες αποφσεις των τοπικν Ορθοδξων Ιεραρχιν ελγχονται για την ορθοδοξα τους, αφο αντιμχονται το φρνημα των Αγων. ε) Οι μη πατερικο ενωτικο λειτουργον ως «πμπτη φλαγξ» στο σμα της Ορθοδοξας: Την αχαρακτριστη αφλεια των αυτοκρατρων και γενικτερα των ηγετν του Γνους, που, μυωπζοντες μπροστ στην πραγματικτητα, στριζαν τις ελπδες τους στο Ππα, ενσχυαν και εν πολλος καθοδηγοσαν πρσωπα τυχοδιωκτικ65, κατ καννα, οι λεγμενοι φιλενωτικο, προτσσοντες το διον φελος των δικαων της Εκκλησας. Κοντ στον Ιωννη Ε’ Παλαιολγο ταν η (παπικ) μητρα του ννα της Σαβοας και κριος σμβουλς του ο λατινφρων Δημτριος Κυδνης66. Τον Ανδρνικο Γ’ συμβολευε και στριζε ο ουντης Βαρλαμ ο Καλαβρς. Και αυτο δεν εναι οι μνοι, αλλ’ οι επισημτεροι. Ττοια πρσωπα διαμορφνουν την πολιτικ του Κρτους και τις επιλογς της εκκλησιαστικς ηγεσας, καθορζοντας την πορεα του Γνους στις κρισιμτερες ιστορικς στιγμς του. Ο Βαρλαμ εναι εκενος, που προειδοποησε «τον διλογο της αγπης» για την μβλυνση των διαφορν και των αντιστσεων των Ορθοδξων, συνιστντας στον Ππα την διατρηση φιλικν σχσεων με την Ανατολ μχρι την αποκατσταση της εντητας στην πστη. Εξ λλου, ο Νικαας Βησσαρων και ο Ρωσας Ισδωρος, πεπεισμνοι ενωτικο και φιλοπαπικο, ενσχυαν την ποψη του αυτοκρτορα, τι σαν σκοπες οι ατελετητες θεολογικς συζητσεις, χριν της επισπεσεως της συμφωνας68. Η δια αδικαιολγητη σπουδ διακρνει και τις σημερινς ενωτικς προσπθειες. Η φιλενωτικ και φιλοπαπικ ομδα περιθωριοποιοσε τους πατερικος69, πως ο Μρκος Ευγενικς και ο Ηρακλεας Αντνιος, στην Φερρρα, που γργορα απομονθηκαν. Οι πρωτοβουλες περιλθαν εξ ολοκλρου στους ενωτικος Μητροπολτες Νικαας Βησσαρωνα και Ρωσας Ισδωρο, στον πρωτοσγκελλο Γρηγριο Μελισσην Μμα «και μερικος λλους επισκπους, οι οποοι ... εργσθηκαν για την ανερεση συμβιβαστικν λσεων»70. Οι πατερικο, πως ο Μρκος, χαρακτηρζονταν -και ττε-τρελλο! λεγαν για τον Μρκο: «κφρων εγνετο και ουκ οδε τ θλει» -εν αυτο ξεραν!- Εν τοτοις, η αντικειμενικ ρευνα ομολογε για τον Μρκο, τι τα θεολογικ του επιχειρματα «εξφραζαν... την αυθεντικ θση της ορθοδξου συνειδσεως» και τι «ο σθεναρς και θαρραλος αγνας» του «ταν η υψστη κφραση της ορθοδξου συνειδσεως»71. Το ερτημα μως εναι, γιατ πολεμονται σμερα, με τση σφοδρτητα και πθος, οι συνεχιστς της στσεως του Αγου Μρκου, ο οποος μλιστα δεν ζησε την δογματοποηση και του παπικο Αλαθτου (1870), που καθιστ τα εμπδια των δικν μας ενωτικν προσπαθειν ανυπρβλητα. |
|
|
