| Устав Б. с. н. в греч. приходском Типиконе отличается от рус. тем, что здесь на «Господи, воззвах» стихиры Октоиха поются на 7, а Триоди - на 3; на хвалитех - Октоиха на 5 и Триоди на 3 ( Βιολκης. Τυπικν. Σ. 317-319); почти то же (на «Господи, воззвах» 6 и 4, на хвалитех - 5 и 3 стихир Октоиха и Триоди) - и в первопечатном рус. Типиконе 1610 г. (Л. 1-5об.). При совпадении с Б. с. н. больших праздников неподвижного круга Типикон предписывает соединять их службы. В месяцесловной части Типикона есть 5 Марковых глав , посвященных соединениям подготовительных недель Великого поста со службами Трех святителей (30 янв.), предпразднства и самого праздника Сретения Господня (2 февр.), а также его попразднства и отдания (Т. 1. С. 438-440, 448-449, 458-461, 467-469, 484-485). Среди храмовых глав присутствует гл. 25, посвященная службе престольного праздника в храме святого в предпостовые недели, отсылающая к Марковой главе Сретения (Типикон. Т. 2. С. 1110-1111). В первопечатном московском Типиконе 1610 г. кроме марковых есть общая глава о великом или храмовом святом в предпостовые недели, где (в отличие от 25-й храмовой главы совр. Типикона) соединение служб расписано подробно (гл. 49: Л. 75-77). В нек-рых совр. невизант. лекционариях (копт., католич. и англикан.) притча о блудном сыне также находится среди великопостных чтений - в 3-е и 4-е воскресенья поста соответственно (эл. ресурс: http://www.bombaxo.com/lectionaries.html ). Гимнография Б. с. н. тематически посвящена осмыслению евангельской притчи о блудном сыне; ее основной мотив - раскаяние молящегося, представляющего себя блудным сыном, удалившимся от Небесного Отца в страну греха. Никифор Каллист Ксанфопул (XIV в.), автор синаксаря Б. с. н., подробно раскрывая смысл притчи, писал, что она читается накануне поста для того, чтобы побудить верующих к раскаянию и предохранить их от отчаяния (Триодь Постная. Л. 12-13). Канон Иосифа 2-го гласа (ирмос: Τν Μωσως δν ( ), нач.: Ιησο Θες μετανοντα δξαι ( )) с именем песнописца в акростихе 9-й песни указывается как студийскими, так и иерусалимскими Типиконами и уже в Триоди X в. (Sinait. gr. 734) выписан 1-м; 2-м здесь выписан др. канон 1-го плагального, т. е. 5-го, гласа (ирмос: Γν φ ν οκ λαμψεν ( ), нач.: Πντες νν βοσωμεν (Все ныне воскликнем)), с акростихом «Πτρου κανονρχου κα διακνου θρνος» (Петра канонарха и диакона плач), имеющий 2-ю песнь ( Quinlan. T. 2. P. 5, 8-17), он же присутствует и в слав. Орбельской Триоди (РНБ. F. п. I 102, XIII в.- Карабинов. С. 186). В ркп. Vat. Barber. 484, 1120 г. сохранился также фрагмент (7-9-я песни) анонимного канона 2-го плагального, т. е. 6-го, гласа на Б. с. н., с фрагментом акростиха «[λ-?]ησων μς. μν» ([Пом]илуй нас. Аминь - Карабинов. С. 249). Еще 5 канонов о блудном сыне указаны в рукописях для 2-й недели поста. |
| Для дальнейших рассуждений о секте маронитов и её возникновении нужно обратить внииание на некоторые географические данные. — Монастырь Марона — Dayr (μον) Marôn — лежит под φ+34°19 " , λ+36°21 " ; Kanobîn (=κοινβιον) — φ+34°14 " , λ+35°54 " . Города: al-Batroûn (“Βτρυς) φ+34°16 " , λ+35°40 " ; Homs (=Хомс, μισσα) φ+34°42 " . λ+36°41 " ; Hamâh (=Хама, ’Επιφνεια) φ+35°7, λ+36°41; a Kala " at-el-Medîk (παμεια) φ+35°25 " , λ+36°1 " . Через φ+ обозначается северная широта, чрез λ+ восточная долгота (от Гринвича). 122 K. Schwarzlose, Der Bilderstreit, ein Kampf der griechischen Kirche um ihre Eigenart und um ihre Freiheit. Gotha 1890. A. Б. 123 K. Schenk, Kaiser Leons III Walten im Innern, в Byzant. Zeitschrift, V (1896), 296–298, высказывает мнение о сирийском происхождении Льва. Но как замечает Ю. Кулаковский, История Византии. III. Киев 1915, 319 2 , нет необходимости в данном случае отступать от сообщения Феофана. А. Б. 124 Примечание: Н. К. Успенский (Очерки по истории Византии. Ч. I. М. 1917, 209–265) объясняет, происхождение иконоборчества в частности из столкновения императорского византийского правительства с „монастырским феодализмом“. Ожидается посмертное издание специального труда автора († 1917), посвященного истории иконоборчества: Очерки по истории иконоборчества в Византийской империи. Т. I. 125 В посланиях папы Григория к императору Льву [не принадлежащих, нужно думать, Григорию и составленных в Византии, но, тем не менее, имеющих до известной степени значение исторического источника] встречаются следующие замечательные выражения: «γραψας, να οκουμενικ σνοδος γνηται (для разрешения вопроса об иконах) κα μν πρσφορον (=inutilis) φνη περ τοτου, σ ε δκτης τν εκνων — πασον κα σχασον [κα κσμο ερνεσει] κα συνδου χρεα οκ στι. γρψον παντ κα πανταχου εις ν οκουμνην, ους σκανολισας, τι Γερμανος πατριρχης Κωνσταν τνουπλεος μαρτεν εις τς " εκνaς κα Γρηγριος ππaς " Ρμης κα ημες μριμνν σε ποισομεν περι αμαρτας του σφλματς σου, ς λαβντες τν ξουσαν πο το Θεο λειν τ ουρνια κα τ επγεια (Epist. |
| Θρνος κα κλαυθμς κα δυρμς πολς! ξηπατθη λκληρος ρθοδοξα τι δθεν Πατριρχης π. Βαρθολομαος, δι ν δικαιολγ τν χοργησιν τς ατοκεφαλας ες τος καθηρημνους, ναθεματισμνους, σχισματικος κα ατοχειροτοντους τς Οκρανας, ποκατστησεν ατος νομμως, κανονικς κα κκλησιολογικς. Πρκειται περ κραυγαλας ψευδοαποκαταστσεως. Πατριρχης δν χει κανονικν ρμοδιτητα ν σκ τ δικαωμα το κκλτου, ατοβολως κα αθαιρτως, νευ συναινσεως, κτς τς δικς του κκλησιαστικς δικαιοδοσας. ν προκειμν διπραξε προκλητικν αθαιρεσαν εσπηδσεως ες τν δικαιοδοσαν το Πατριαρχεου Μσχας, δι ν ποκαταστσ τος καταδικασθντας π το Πατριαρχεου τοτου, ς ν εναι Ππας τς νατολς. Κατ τν σαφ κανονικν τξιν, τ κκλησιαστικν ργανον, τ ποον πιβλλει ποινς ες κληρικος, εναι κα τ ρμδιον ργανον ν τροποποισ ν ρ τς ποινς ατς. πειδ ποθετικς λγος φαρμζεται κα ες τ μαθηματικ, ς ποθσωμεν τι Πατριρχης δνατο ες τν ν λγ περπτωσιν ν σκσ τ δικαωμα το κκλτου. Πς μως νργησεν, ν προκειμν; Τ κκλητον κκλητος εναι τελικ κκλησιαστικ δικαστικ κρσις. πομνως, σχετικ Πατριαρχικ νργεια εναι καθαρς δικαστικ. ς γνωρζω, ξ λων τν ατοκεφλων κκλησιν μνον ες τν σχοντα Καταστατικν Χρτην τς ν λλδι κκλησας (ρθρον 44, παρ. 2) χει νομοθετηθ συναινετικς τ δικαωμα προσφυγς τν Μητροπολιτν ες τ κκλητον το Πατριρχου. Τ σχετικν ατημα τν νδιαφερομνων διαβιβζει ες τ Οκουμενικν Πατριαρχεον κστοτε Πρεδρος τς Διαρκος ερς Συνδου «μετ τς δικογραφας». ρωτται Πατριρχης: Κατ ποον τρπον ποκατστησε δικαστικς τος καταδικασθντας π το Πατριαρχεου Μσχας, φο δν εχε τος σχετικος δικαστικος φακλους, δι ν πραγματοποισ δικαστικν ρευναν; ς προεγρφ, ν λλδι κκλησα διαβιβζει ες τ Οκουμενικν Πατριαρχεον τν κκλητον προσφυγν τν νδιαφερομνων «μετ τς δικογραφας». Ατ δθεν δικαστικ ψευδοαποκατστασις γνετο, καριαως, κατ’ λευθραν κα λθητον, ς νομζει, κρσιν το Πατριρχου π. Βαρθολομαου. λεεινς μπαιγμς παντς νομονος νθρπου κα πραγματικ πανορθδοξος ξαπτησις. Πατριρχης ν δημοσιοποισ λην τν διαδικασαν ατς τς ψευδοαποκαταστσεως. πσης κα ερ Σνοδος ποχρεοται ν δημοσιεσ τν σχετικν μ τ Οκρανικν ζτημα γνωμοδτησιν τν δο Συνοδικν πιτροπν, δι ν ποστ δημοσαν κριτικν, θετικν ρνητικν. ποχρεοται ν πρξ τοτο, φο ζητεται. Ες τος καταδικασθντας πρχουν κα παραπτματα κωλυτικ τς ερωσνης. |
| π τν ψηλν νβηθι, ψωσον ν σχ τν φωνν σου, πορεθητι νπλατυσμ, κρυξον μετ παρρησας, πως ξαρθ κα ες φανισμν οχσεται δι χρημτων χειροθεσα· κα πν ε τι δι φιλαργυραν τατ δικαν τε κα μποραν ασχροκερδς παρπεται. Τατης γρ μετ τν συστοιχοντων ατ ξαιρουμνης κ το περιουσου λαο, το τ νματι το Χριστο κεκλημνου κα δωρεν τυχντος τς πολυτρσεως, πντα τ τ κακ συναπτμενα μισματα πρρριζα συνεκτμηθσονται κα ο ερες ς φονιξ νθσουσι, Χριστο εωδαν τος σζομνοις μπνοντες κα τ κκλησ πινικως προσδοντες· Περιελε Κριος κ σο τ δικματ σου, τι δ κα τος δρεπομνους καρπος γλυκζοντες, πληθνοντς τε ατος ν γρει πονι, τς μακαρας κενης, λγω, κα κηρτου ζως κληρονμους ναδεικνοντες. ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ Κανν α´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ ντιμινσου τι πλυνμενον ο κοινοται. ν κατ γνοιαν πλυθ ντιμνσιον, οκ ποτθεται τν γιασμν, οδ ββηλον γνεται. Κανν β´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. τι ο δγαμοι ο στεφανονται, κα τς μεταλψεως περγονται. δγαμος ο στεφανοται, λλ κα πιτιμται μ μεταλαβεν τν χρντων μυστηρων τη δο· δ τργαμος, τη πντε. Κανν γ´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ το καταμνοντος ν νρθηκι τς κκλησας. ξ νγκης π λγον χρνον ν τ νρθηκι τς κκλησας καταμονν ποιησμενος, ο κατακρνεται. ν δ χρονσ, ατς μν μετ πιτιμων κβληθσεται, δ νας πολψεται τ οκεα. Κανν δ´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ τς γινομνης εποιας πρ τν διαθτως τελευτντων. Τν διαθτως τελευτντων, χρ δχεσθαι τς πρ ατν γινομνας εποιας, εγε κα ζντες πρθεσιν εχον το οτω τατας τελεσθναι. Κανν ε´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. τι χθυοφαγομεν, ε τχοι Εαγγελισμς τ μεγλ Παρασκευ. ν φθσ Εαγγελισμς τ μεγλ Πμπτ τ μεγλ Παρασκευ, οχ μαρτνομεν ονου τηνικατα μεταλαμβνοτες κα χθων. Κανν ς´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Ποος γομενος χειροτονε ποδικονον; χων εχν γουμνου, πρεσβτερος ν, χειροτονε ναγνστην κα ποδικονον ν τ δ μον. Κανν ζ´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ το ν σωτ ζσαντος, τι ο χειροτονεται. ν τις ν σωτε ζησε μχρις τν εκοσιν κα πκεινα, ετα φαν ποιν ργα ρετς, ο χρ ατν χειροτονεσθαι, τ γρ ερν μλυντον εναι δε. Κανν η´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. τι ο π δυσφμου γννας παδες δνανται χειροτονεσθαι. Ο π παλλακδος διγμων τριγμων τικτμενοι παδες, ν ξιον ερωσνης πιδεξωνται βον, χειροτονονται. Κανν θ´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. τι τ τελευτντι κα μετ τ φαγεν κοινωνητον. Δε μεταδιδναι τς θεας κοινωνας τ σθενοντι, ποθανεν κινδυνεοντι, κα μετ τ γεσασθαι βρσεως. Κανν ι´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ τς χριν σπασμο γονυκλισας. |
| Κανν α», δ η« χος δ» Ερμς «Παδας εαγες ν τ καμν, τκος τς Θεοτκου διεσσατο, ττε μν τυπομενος, νν δ νεργομενος, τν οκουμνην πασαν, γερει ψλλουσαν. Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας». Νεσεσι πρς σ τας νενδτοις Ματθαος ερτατος θεομενος, θσει χρηματσας τε, φσει περ πφυκας, τν οκουμνην Δσποτα, ελκυσε ψλλειν σοι. Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας. σπερ στραπν τ οκουμν, Λγος τν Θεολγον ξαπστειλε, ζφον μν δικοντα, θνη δ φωτζοντα, θεολογας δγμασιν· θεν κα ψαλλε· Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας. Λγ καθαρ κα διανο, Θε σοι προσομιλσαι ξεγνετο· λην γρ ς τεμες, τοτ προσεπλασας, κα συνεκρθης, νδοξε· θεν κα ψαλλες· Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας. Θεοτοκον π» εεργεσ τν νθρπων, Λγος σωματωθναι κατηξωσε· πλην παρθενας γρ, δευσεν Κριος, κα Θεοτκον δειξε· δι κραυγζομεν. Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τους ανας. Ερμς «Παδας εαγες ν τ καμν, τκος τς Θεοτκου διεσσατο, ττε μν τυπομενος, νν δ νεργομενος, τν οκουμνην πασαν, γερει ψλλουσαν· Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τους ανας». Κανν α», δ θ« χος δ» Ερμς «πας γηγενς, σκιρττω τ πνεματι, λαμπαδουχομενος, πανηγυριζτω δ, λων Νων φσις γεραρουσα, τν ερν πανγυριν τς Θεομτορος, κα βοτω· Χαροις παμμακριστε, Θεοτκε γν ειπρθενε». Κλλους νοητο, δξω διδημα, θεον πστολε, κα τς βασιλεας δ, επρεπεσττ στφει κεκσμησαι, χειρ το Παντοκρτορος, κα διαλμπεις σοφ, σν γγλοις, θρν παριστμενος, το Δεσπτου Χριστο παμμακριστε. Ξλου τς ζως, ξως τετχηκας, κρυξ το ζντος Θεο, εαγγελισμενος, ζως τ κσμ θεαν πσκεψιν· τ γρ φυτ τς γνσεως, ο διεφθρης τν νον, διαμενας, σειστος κρδαντος, κκλησας κρηπς παμμακριστε. Νμφην το Χριστο, νθως κσμησας, Εαγγελ σου, σπερ διαδματι, τν κκλησαν θεομακριστε, κα νν τν θεαν μνμην σου, πανηγυρζει φαιδρς, ν υσθναι, πσης περιστσεως, κα κινδνων δεινν καθικτευε. Θεοτοκον Κλπων οκ κστς, νρχου Γενντορος, Λγος ναρχος, ς εαγγελζεται, Ματθαος γρφων, Θες σεσρκωται, κ σο γν πανμνητε, τν τν νθρπων μορφν, λοτρπως, πσαν νδυσμενος, κα τ τατης λαβν διματα. Ερμς «πας γηγενς, σκιρττω τ πνεματι, λαμπαδουχομενος, πανηγυριζτω δ, λων Νων φσις γεραρουσα, τν ερν πανγυριν τς Θεομτορος, κα βοτω. Χαροις παμμακριστε, Θεοτκε γν ειπρθενε». |
| Δν χω πευθνους πληροφορας κ τν συσκψεων κα συνδιασκψεων ατν. κοσαμεν μνον ν Συνδ τν εδησιν παρ το Σεβ. Μητροπολτου Μαρωνεας κα Κομοτηνς κ.Παντελεμονος, Συνοδικο Συνδσμου μετ τς Συνοδικς πιτροπς π τν Δογματικν κα Νομοκανονικν Ζητημτων, τι λλογιμτατος κ.Βλσιος Φειδς, μτιμος Καθηγητς Πανεπιστημου κα Μλος τς ν θματι πιτροπς, καμε εσγησιν πρ τς Ατοκεφαλας τς «νας Οκρανικς κκλησας». μολογ τι μ ξπληξε δυσμενς πληροφορα ατ, Μακαριτατε, δι τ βεβιασμνον τς ντς τριημρου ξαγωγς συμπερασμτων κα πορισμτων π τν ν λγ Συνοδικν πιτροπν. γεθην τς πικρας, τς ποας κα μες γεθητε τν παρελθντα κτβριον, ταν τ ΣτΕ σπευσε ν ξαγγ χαριστικν πφασιν δι τν Παναγιτατον Πατριρχην μας, σχετικς μ τν πθεσιν το ερο Ναο κα το κτματος Προμπον. «Κα δο πλεον (Προμπον) δε» (πρβλ. Λουκ. ια’ 31-32). ξ ρχς μετρα τοποθτησις κα σστασις π το Οκρανικο θματος το κα εναι ν ξετασθ κα θεωρηθ π πσης πλευρς τ φλγον κα περπλοκον ατ ζτημα π τν ν θματι ρμοδων Συνοδικν πιτροπν, π τς Διαρκος ερς Συνδου κα ν τλει π τς Σεπτς εραρχας μν, τις κα θ ποφανθ σχετικς ν μυστικ ψηφοφορ, φο γν συνολικ θερησις το λου ατο προβλματος κα μελετηθον πισταμνως παντα τ σχετικ γγραφα κα πομνματα. Ταπεινς φρον τι τ πολυδαδαλον κα πολπλοκον ατ θμα το Οκρανικο Ατοκεφλου, ες ος κα δι’ ο τρπου χορηγθη, χρζει πολλς κα μπεριστατωμνης μελτης, θερμν κα κατανυκτικν προσευχν κα πρωτστως το τηλαυγος φωτισμο το Παναγου Πνεματος. Δν εναι δυνατν ες λακς, σην λιπαρν πιστημονικν κα θεολογικν γνσιν κα ν χ, ν ποφανθ φ’ νς τσον εαισθτου κανονικο κα κκλησιολογικο ζητματος, ταν μλιστα κοιννητοι – σχισματικο, καθρημνοι κα ναθεματισμνοι πσκοποι «χειροτνησαν», μετ τς ς νω σοβαρωττας κκλησιαστικς ποινς, τρους «πισκπους» κα «Κληρικος». Σβομαι τν προσωπικτητα κα τν πιστημονικν κρσιν το λλογ. Καθηγητο κ.Βλασου Φειδ, λλ θεωρ τι δν εναι φρνιμον κα λυσιτελς ν περιορισθμεν ες τν γνμην νς κα μνου σοβαρο κατ τ λλα πιστμονος. Τοσοτον μλιστα, καθ’ σον τερος συνδελφος ατο μτιμος Καθηγητς, λλογιμτατος κ.Παναγιτης Μπομης τς δρας το Κανονικο Δικαου, χει λλοαν τοποθτησιν π το Οκρανικο ζητματος. |
| Σ Υ Ν Α Ξ Α Ρ Ι Ο Ν Τ Κ» το ατο μηνς, Μνμη το γου Μεγαλομρτυρος ρτεμου. Στχοι πντα λαμπρς ρτμιος ν β, Τμηθες πλθεν ες πρτατον κλος. Εκδι ρτμιος πυκινφρων αχνα τμθη. Μνμη το σου κα θεοφρου πατρς μν Γερασμου το νου, το κ Τρικλων τς Πελοποννσου, ο τ σεπτν κα γιον λεψανον σζεται φθορον ν Κεφαλλην. Ο γιοι Μρτυρες βρης, νης, Ζεβινς, Γερμανς, Νικηφρος, ντωννος, κα γα Μρτυς Μαναθ παρθνος, ξφει κα πυρ τελειονται. Τας ατν γαις πρεσβεαις, Θες, λησον μς. μν. Κανν α», δ ζ», το γου Μεγαλομρτυρος χος β " ντθεον πρσταγμα ττητον φρνημα, ρραγεσττην, ψυχς καρτερτητα, ρτμιε κτησμενος, χθρν πανουργεματα, Μρτυς κατργησας, μλπων μμελστατα· ν ελογημνος κα περνδοξος. οας τν αμτων σου, τν πηρμνην, βασνων κατσβεσας, πυρν Θεομακριστε, κα δρσ το Πνεματος περιχεμενος, χαρων νεκραγαζες, ν ελογημνος κα περνδοξος. σεων χριτας, ναπηγζων, παθν πεκκαματα, σβεννεις θε χριτι, δικεις δ πνεματα πιστασαις σου, νδοξε ρτμιε· δι μεγαλοφνως σε μακαρζομεν. Θεοτοκον Νεκρος τν πηγσαντα, θανασαν, Παρθνε πανμωμε, θεοπρεπς κησας, ατν ον κτευε, το θανατσαι μν, πθη τ το σματος γν, κα αωνου καταξισαι ζως. Κανν α», δ η», το γου Μεγαλομρτυρος χος β " Κμινος ποτ Μστιξι σφοδρας, ρτμιε τ σμα, κδαπανμενος πνεγκας, ναποσκοπομενος, τν ντδοσιν τν μλλουσαν, ν νμει σοι κραυγζοντι, νδοξε Δεσπτης· Πντα τ ργα, μνετε τν Κριον. Αμασι τος σος, γ καθηγισθη, κα ατρεον ναδδεικται, σμα τ πολαθλον, πσαν νσον, πσαν κκωσιν, πσαν δαιμνων πντοτε, βλβην ποδικον, κ τν πιστς προσφευγντων σοι. Κσμος θλητν, δεχθης τ ν κσμ, εσεβοφρνως πωσμενος, κα τ περκσμια, βραχυττ ξωνομενος, τιμ σου ρτμιε, αματι νακρζων· Πντα τ ργα μνετε τν Κριον. κλυστος λιμν, χειμαζομνοις φθης, κα θαλαττεουσιν κστοτε, κινδνοις κα θλψεσι, κα παθμασιν ρτμιε· ν διασζμενοι, χριτι μελδομεν· Πντα τ ργα μνετε τν Κριον. Θεοτοκον εσαντας μς, πικρ το ξλου βρσει, κα συμπτωθντας λισθμασι, Πναγνε νπλασας, Πλαστουργν ποκυσασα, κα Λγον νυπστατον, χραντε, ν μνομεν, πντα τ ργα ς Κριον. Ερμς «Κμινος ποτ, πυρς ν Βαβυλνι, τς νεργεας διεμριζε, τ θε προστγματι, τος Χαλδαους καταφλγουσα, τος δ πιστος δροσζουσα ψλλοντας· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον». |
| Κανν Σταυρσιμος, δ ζ χος β Ερμς ντθεον πρσταγμα, παρανομοντος τυρννου, μετρσιον τν φλγα νερρπισε, Χριστς δ φπλωσε, θεοσεβσι Παισ, δρσον τν το Πνεματος, ν ελογημνος, κα περνδοξος. ομφαα τ πρτερον στρεφομνη, τ ντ μοι δδωσιν, φ ο τ λγχ ττρωσαι, Σταυρ νυψομενος, εσπλαγχνε Κριε· θεν μεγαλνω σε, τ σ τιμ πθει ερν πθειαν. φις ψομενος π Μωσως, τν θεαν νρτησιν, ν ξλ προεικνιζε Χριστο, το τν δλιον φιν νεκρσαντος, πντας τε ζωσαντος μς, τος νεκρωθντας τας παραβσεσιν. Μαρτυρικ Υο χρηματζετε θε μεθξει, νρχου Γενντορος, Υο νρχου γιοι, τ πθος τ χραντον κμιμησμενοι· θεν δελφος μς καλε, κα κληρονμους τς βασιλεας ατο. Σταυρ ναρτμενοι ς Δεσπτης, κα λγχ νυττμενοι, κα ξφει συγκοπτμενοι, πυρ τε κα δατι προμεριζμενοι, κα κατατεμνμενοι τροχος, ο θεοφροι χαιρον Μρτυρες. Σταυροθεοτοκον Τν βτρυν τν ππειρον γεωργτως, γν ν βλστησας, ν ξλ ς ρακας, κρεμμενον κραζες· Τκνον μου γλυκτατον, γλεκος ναπσταξον, δι ο παθν μθη νασταλσεται. Κανν τς περαγας Θεοτκου, δ ζ χος β ντθεον πρσταγμα παρανομοντος σχς μου κα μνησις κα σωτηρα, βεβαα ντληψις, κα τεχος προσμχητον, πρχουσα Δσποινα, τος πολεμοντς με δαμονας πολμησον ε, πιζητοντας το θανατσα με. Θεν σωματσασα παρθενικν σου, αμτων θωσας, Παρθνε τ νθρπινον· δι με τος πθεσι, καταρρυπομενον, κα καταφθειρμενον, χθρο τας μεθοδεαις, σαι πρεσβεαις σου. κμινος γννησιν προδιετπου, τν σν Παναμμητε· τος Παδας γρ οκ φλεξεν, ς οδ τν μτραν σου, τ πρ τ στεκτον· θεν δυσωπομν σε, πυρς το αωνου, σαι τος δολους σου. Κανν Σταυρσιμος, δ η χος β Ερμς Κμινς ποτε, πυρς ν Βαβυλνι, τς νεργεας διεμριζε, τ θε προστγματι, τος Χαλδαους καταφλγουσα, τος δ πιστος δροσζουσα ψλλοντας· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον. Αματι τ σ, πλευρς ξ κηρτου, ναποστζοντι μακρθυμε, κτσις γασται, ποταμο δ ξηρνθησαν πολυθεας, μβροι τε φθησαν εσεβεας, πλνης αχμν ναστλλοντες. Σταρωσιν τν σν, λιος δσθη, κα τς κτνας ναπκρυψε, πτραι δ σχσθησαν, κα δης κτω φριξε. Δικαων δ σκρτησαν πνεματα, προσδοκντα, τν παντελ Λγε λτρωσιν. Μαρτυρικ αμα πιστος, κνις τν λειψνων, τν θλοφρων βρει πντοτε, χρες δυσατα θεραπεουσι παθματα. ς θαυμαστς ε Κριε, κρζομεν εχαρστως, ν τος γοις σου Μρτυσιν. Στματα θηρν, κα βρσματα λεβτων, πξν τε κρους, βρος κασωνος, νχων σπαργματα, πεμενατε στερρτατα, κα κθειρξιν κα βαιον θνατον θλοφροι· θεν Χριστ συνευφρανεσθε. Σταυροθεοτοκον Σρκα κ τς σς, γαστρς λαμβνει θλων, κα καθορται ρατος, κα σταρωσιν δχεται, κα κατρα νομζεται, κατρας ξαιρομενος, παντας Υς σου, θεοχαρτωτε Δσποινα. |
| Первичные источники μαρτωλν σωτηρα – Βιβλον καλομενον μαρτωλν σωτηρα, περιχον κα πνακα κετριον ες τν περαγαν Θεοτκον μετ τν Οκων, κα πολλν θαυμασων τς ατς ειπαρθνου Μαρας’ συντεθν ες κοινν ωμακν γλσσαν παρ γαπου Μοναχο το Κρητς, το ν τ γ ρει το θωνος σκσαντος. ν Βενετ, παρ ντων τ ουλιαν, 1641. μαρωλν σωτηρα – Βιβλον ραιτατον, καλομενον μαρτωλν σωτηρα, συντεθν ες κοινν τν γραικν διλεκτον παρ γαπου μοναχο το Κρητς, το ν γ ρει το θω σκσαντος. Νεωστ μετατυπωθν, κα κ πολλν σφαλμτων μετ πσης πιμελεας κκαθαρθν παρ λεξνδρου Καγκελλαρου. νετησιν, 1743. Παρ Νικολ τ Γλυκε, τ ξ νανννων. Con licenza de’ superiori. ρμηνεα ες τος κατν πεντκοντα Ψαλμος το Προφητνακτος κα Θεοπτορος Δαβδ Συγγραφεσα μν πλαι λληνηστ παρ το σιωττου ν μοναχος κα περτμου τν φιλοσφων κυρου Εθυμου το Ζυγαδηνο μεταφρασθεσα δ ες τν πλουστραν διλεκτον παρ το ν μοναχος λαχστου κυρου Νικοδμου γιορετου. Τμος δετερος. ν τ τς Κωνσταντινουπλεως Πατριαρχικ Τυπογραφε, 1821. Euthymius Zigabenus . Commentarius in Psalterium//PG 128. P. 292. Русский перевод: Евфимий Зигабен . Толкование Псалтыри. Репринтное издание. М., Донской монастырь, 1993. ξομολογητριον. 1794. – Βιβλον ψυχοφελστατον διηρημνον ες τρα μρη, ν τ μν πρτον περιχει διδασκαλαν σντομον κα πρακτικν πρς τν πνευματικν, πς ν ξομολογ μ καρπν. Τ δετερον. Τος καννας το γου ωννου το Νηστευτο κριβς ξηγουμνους, μετ κα τινν λλων ναγκαων. Τ δ τρτον. Συμβουλν γλαφυρν κα σντομον πρς τν μετανοοντα, πς ν ξομολογται καθς πρπει. κ διαφρων διδασκλων συνερανισθν, κα ες ρστην τξιν ταχθν παρ το σιολογιωττου ν μοναχος κυρου Νικοδμου κα νν πρτον τποις κδοθν, ες κοινν τν ναγινωσκντων φλειαν. νετησι, 1794. Παρ Νικολ Γλυκε τ ξ ωανννων. Con Licenza de’ Superiori. ξομολογητριον. 2008. – ξομολογητριον, τοι βιβλον ψυχοφελστατον, περιχον διδασκαλαν σντομον πρς τν Πνευματικν πς ν ξομολογ μ βοηθν τος Καννας το γου ωννου το Νηστευτο κριβς ξηγημνους, συμβουλν γλαφυρν πρς τν μετανοοντα πς ν ξομολογται καθς πρπει, κα λγον ψυχωφελ περ μετανοας. Συνερρανισθν μν κ διαφρων Διδασκλων κα ες ρστην τξιν ταχθν. Παρ το ν τ γ ρει σκσαντος οιδμου διδασκλου Νικοδμου. θναι, 2008. |
| Χερας κπετσας νω σου τ μμα κα τν νον, πρς τν δυνμενον, χουσα σζειν Θεν, λεβτων βρσματα χριτι, θεου Πνεματος κατσβεσας, ναβοσα τν δν, τν Παδων Μρτυς πιστς· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον. μασι τυρννου δυσμενος, πηρετομενοι, πυρς πξιοι, ο ματαιφρονες ζσν σε, τ πυρ Μρτυς νβαλον, λλ» οκ φλχθης τ πυρ, τ το Νυμφου στοργ θεοφρε, δροσιζομνη κα τοτον γεραρουσα. στασο πρ βματος Χριστν, νακηρττουσα, Θεν θνατον, καθυπομεναντα σταρωσιν, κα τν πλνην θανατσαντα, κα τν θνατον ζων, πιστος παρχοντα, τος βοσι· Πντα τ ργα μνετε τν Κριον. Θεοτοκον Νφει τν πβασιν ατο, τιθες Κριος δι νεφλης μν, Παρθνου τκτεσθαι ρχεται, πως λσ τν ψυχν μν, τς μαρτας ζοφερ, νφη βοντων ατ· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον. Ερμς «Χερας κπετσας Δανιλ, λεντων χσματα, ν λκκ φραξε, πυρς δ δναμιν σβεσαν, ρετν περιζωσμενοι, ο εσεβεας ραστα, Παδες κραυγζοντες· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον». Κανν α», δ θ», προερτιος χος δ " Ερμς «Εα μν τ τς παρακος νοσματι, τν κατραν εσκσατο, σ δ παρθνε Θεοτκε, τ τς κυοφορας βλαστματι, τ κσμ τν ελογαν ξνθησας· θεν σε πντες μεγαλνομεν». Χορεσωμεν παντες πιστο, σκιρτσωμεν, κα συμφνως λαλξωμεν, κει πντων σωτηρα, γγζει το τεχθναι Κριος, κα σσαι τος ατο τ Γενθλια, εσεβοφρνως ορτζοντας. Ψαλτριον γιε Δαυδ νλαβε, κα κιθραν κα μελδησον· Το φραθ οκος εφρανου· Πατρ γρ κ γαστρς ν γννησεν, ν σο περιφανς ποτκτεται, κ τς Παρθνου σωματομενος. Θεοτοκον ς μβρος, ς μγας ετς ν τ μτρ σου, Δεσπτης καταββηκε, κα αχμηρ θεας, τν γν κεχερσωμνην κατρδευσε, κα πλνης τς θαλσσας ξρανε, Θεογενντορ Μητροπρθενε. Κανν β», δ θ», τς γας χος δ " Λθος χειρτμητος ουλιανς θληφρου, τος πρ πστεως γνας, γγελοι θαμασαν πως, ν γυναικε φσει κατσχυνε, τν τν ατς προμτορα, ν Παραδεσ θανατσαντα. ς περικαλς θληφρος, κα περιδξιος Παρθνος, στφος νεπλξω νομμως, δικαιοσνης καταπατσασα, μετ σαρκς τν σαρκον, κα νικηφρος χρηματσασα. Σ τν νοητν Χελιδνα, κα διφθορον Τρυγνα, κα Περιστερν μαρτυρ, κεχρυσωμνας χουσαν πτρυγας, κα πρς τν Θεν πετσασαν, καταπασασαν γεραρομεν. νθησας κοιλσιν ς κρνον, τας τν Μαρτρων θλοφρε, ουλιαν, κα ς δον, τν παρθεναν εοσμον φρουσα, τ νοητ Νυμφ σου, θεον σφρδιον γεγνησαι. Θεοτοκον Φρουσα τν φροντα πντα, πρς Βηθλεμ ρχ Παρθνε, τοτον κα κυσαι ν φτν, προσανακλναι καθπερ νπιον, τν τν βροτν νκλησιν, διαφερντως ργαζμενον. Ερμς «Λθος χειρτμητος ρους, ξ λαξετου σου Παρθνε, κρογωνιαος τμθη, Χριστς συνψας, τς διεστσας φσεις· δι παγαλλμενοι, σ Θεοτκε μεγαλνομεν». |
|
|
