Богословие преподобного Максима Исповедника основано как на духовном опытном знании великих отцов-пустынников, так и на методологии раннего неоплатонизма, разработанного Плотином [VII] и Проклом. Именно в трудах святого впервые произошел синтез богословской традиции, которую принято называть византийской [VIII] . Эта традиция была продолжена и развитапреподобным Симеоном Новым Богословом (+ 1021) и  святителем Григорием Паламой (+ ок. 1360). 3. Предпосылки появления учения преп. Максима Исповедника о логосах Прежде чем приступить к раскрытию учения Максима Исповедника о логосах сотворенного естества, необходимо сказать о предпосылках его возникновения, одной из которых была борьба с арианской ересью. Еще в IV веке свт. Афанасий Великий (епископ Александрийский, боровшийся с ересью александрийского же пресвитера Ария) указывал на важность различать способы происхождения второй Ипостаси Бога – Слова Божия ( Логоса) – и мира. Сын Божий предвечно рождается Богом Отцом из Его естества (поэтому Сын единосущен Отцу), тогда как мир сотворенволей Божией из ничего и имеет иную сущность (природу). Св. Афанасий отличает в Боге Его невыразимую Сущность от Его свойств (например, «силы» и «благости») и действий ( энергий), которые выражают бытие Бога вовне, т.е. бытие Бога в мире (это различение сыграет важную роль в становлении учений преподобного Максима Исповедника и святителя Григория Паламы). Вера в существование абсолютного начала сотворенного мира является непреодолимой пропастью, разделяющей христианское богословие и древнегреческую философию (как платоническую, так и эпикурейскую) . В IV веке до Р.Х. древнегреческий философ Платон на основании учения Сократа об абстрактных понятиях (а также мысли Гераклита об изменчивости материального мира) выдвинул гипотезу о существовании мира идей (греч. Κσμος νοητς, космос ноэтос – «духовный/мыслимый мир», в терминах неоплатоника Плотина) – реального бытия, в отличие от материального мира – небытия (греч. μ ν, ме он). Идея/эйдос (греч. δα — «вид, наружность, прообраз») понималась Платоном как сущность вещи, познаваемая без помощи чувств; причем идея представляет собой сущность не отдельной вещи, но какого-либо вида вещей.

http://bogoslov.ru/article/4912689

мН, Б РЮЙНЛ ЯКСВЮЕ, МСФМН ДСЛЮРЭ, ВРН дНЯРНЕБЯЙХИ, СЯРПЮХБЮЪ ЕЛС БЯРПЕВС Я хООНКХРНЛ, ОПНЯРН ПЕЬХК ОНЯЛЕЪРЭЯЪ МЮД ЯБНХЛ ЦЕПНЕЛ. пЮГБЕ ЛНФМН Я ХМШЛХ ЖЕКЪЛХ ГЮДЮБЮРЭ РЮЙХЕ БНОПНЯШ, МЮ ЙНРНПШЕ, ЯЙНКЭЙН МХ АЕИЯЪ, МХЙНЦДЮ МЕ НРБЕРХЬЭ МЕ РН ВРН РНКЙНБН, МН ДЮФЕ УНРЭ ЯЙНКЭЙН-МХАСДЭ СДНБКЕРБНПХРЕКЭМН? х ТНПЛЮ-РН БНОПНЯЮ ЙЮЙНБЮ: " вРНАШ БШЬКН БЯЕЦН ДНАПНДЕРЕКЭМЕЕ РН ЕЯРЭ " ! йЮФЕРЯЪ, АСДРН дНЯРНЕБЯЙНЛС, ОН ЯРЮПНИ ОПХБШВЙЕ ОНДОНКЭМНЦН ВЕКНБЕЙЮ, БДПСЦ МЕСДЕПФХЛН ГЮУНРЕКНЯЭ ОНЙЮГЮРЭ ЪГШЙ ЯБНЕИ ЯНАЯРБЕММНИ ЛСДПНЯРХ. х РНВМН, ЕЯКХ БНОПНЯ хООНКХРЮ ДЕПГНЙ, РН НРБЕР ЙМЪГЪ лШЬЙХМЮ БНГЛСРХРЕКЕМ. бНР НМ: " оПНИДХРЕ ЛХЛН МЮЯ Х ОПНЯРХРЕ МЮЛ МЮЬЕ ЯВЮЯРЭЕ, - ОПНЦНБНПХК ЙМЪГЭ РХУХЛ (!) ЦНКНЯНЛ " . хООНКХР ПЮЯУНУНРЮКЯЪ ЕЛС ОПЪЛН Б ЦКЮГЮ. с дНЯРНЕБЯЙНЦН МЕ УБЮРХКН ПЕЬХРЕКЭМНЯРХ ГЮЯРЮБХРЭ АЕДМНЦН ЛЮКЭВХЙЮ ОПЕЙКНМХРЭЯЪ ОПЕД АЕЯОЮПДНММНЧ ЯБЪРНЯРЭЧ ЙМЪГЪ. х РХУХИ ЦНКНЯ, БЯЕЦДЮ Б РЮЙХУ ЯКСВЮЪУ НЯНАЕММН ЯХКЭМН ДЕИЯРБСЧЫХИ, МЕ ОПНХГБЕК МХЙЮЙНЦН ЩТТЕЙРЮ, ПЮБМН ЙЮЙ Х ЛЮЦХВЕЯЙНЕ ЯКНБН " ОПНЯРХРЕ " ... н, МЕР, дНЯРНЕБЯЙХИ МЕ ГМЮК, ЯНБЯЕЛ МЕ ГМЮК, ЙЮЙ МСФМН ОНКЭГНБЮРЭЯЪ РЕЛМШЛХ ЙПЮЯЙЮЛХ. нМ БННАПЮФЮК, ВРН ДНЯРЮРНВМН ОПХДСЛЮРЭ АКЮЦНВЕЯРХБНЕ МЮГБЮМХЕ ДКЪ ЙЮПРХМШ, Х ЕЕ ЯЧФЕР АСДЕР НОПЮБДЮМ. хКХ, КСВЬЕ ЯЙЮГЮРЭ, НМ УНРЕК ДНАХРЭЯЪ МЮЯРНЪЫЕЦН НРБЕРЮ МЮ БНОПНЯ хООНКХРЮ, Ю МЕ РНКЭЙН ДЮРЭ ОСАКХЙЕ УСДНФЕЯРБЕММНЕ ОПНХГБЕДЕМХЕ. цП. рНКЯРНИ - ДЕКН ХМНЕ. нМ ЦКСАНЙН САЕФДЕМ, ВРН НРБЕРЮ МЕР, Ю ЯРЮКН АШРЭ, МСФМН МЕ РНКЭЙН ВХРЮРЕКЕИ, МН Х ЯЮЛНЦН ЯЕАЪ НРДЕКХРЭ НР ДЕИЯРБХРЕКЭМНЯРХ УСДНФЕЯРБЕММШЛ БШЛШЯКНЛ. " бНИМЮ Х ЛХП " Б ЩРНЛ ЯЛШЯКЕ ЪБКЪЕРЯЪ ЬЕДЕБПНЛ. рЮЛ БЯЕ ПЮЯЯВХРЮМН: РЮЛ Х ЛЮКНЕ, Х ГМЮВХРЕКЭМНЕ ХЛЕЕР ЯБНЕ ЛЕЯРН. дЕПГЙХЕ БНОПНЯШ МЕ ГЮАШРШ, МН НМХ МЕ РНКЭЙН МЕ ЯЛСЫЮЧР ВХРЮРЕКЪ, МН ДЮФЕ ЙЮФСРЯЪ, ОПХ ВРЕМХХ, ПЮГПЕЬЕММШЛХ. й СЛХПЮЧЫЕЛС ЙМЪГЧ юМДПЕЧ МХЙРН МЕ ОПХУНДХР РХУХЛ ЦНКНЯНЛ ДНЙКЮДШБЮРЭ Н ЯБНЕИ ОПНМХЙМНБЕММНЯРХ Б РЮИМШ ЛХПЮ. мЮНАНПНР, НЙПСФЮЧЫХЕ ЛНКВЮР Х РНКЭЙН ЛНКВЮР, ХЯОСЦЮММШЕ Х СМХВРНФЕММШЕ РЮХМЯРБЕММНЯРЭЧ Х ЦПНГМНЯРЭЧ ЯНАШРХЪ. йМЪГЧ юМДПЕЧ НРДЮЧРЯЪ БЯЕ ОНВЕЯРХ, ЙЮЙХУ РНКЭЙН ЛНФЕР ФЕКЮРЭ ЯЕАЕ СУНДЪЫХИ Б ХМНИ ЛХП, Х МХЙРН МЕ ДЕПГЮЕР ЕЫЕ ПЮГДПЮФЮРЭ ЕЦН ЯБНЕИ РПЕАНБЮРЕКЭМНЯРЭЧ.

http://pravbiblioteka.ru/reader/?bid=699...

πομνως ο σχισματικο τς Οκρανας ξακολουθον ν εναι σχισματικο κα κοιννητοι, φ σον δν καταργθηκε π τν κκλησα τς Ρωσας πιβληθεσα π ατν ποιν, κα εναι ες τος πντας γνωστν κα μ πλθος καννων κατοχυρωμνο, τι σοι κοινωνον μ καθηρημνους κα σχισματικος, πκεινται κα ατο σ καθαρεση κα κοινωνησα. πατριρχης Βαρθολομαος, ρχιεπσκοπος ερνυμος κα σοι κοινωνον μ τος σχισματικος τς Οκρανας εναι πδικοι γι καθαρεση κα κοινωνησα. π τος πολλος ερος Καννες νδεικτικ ναφρουμε τος ξς: 11ος ποστολικς: «Ε τις καθρημν, Κληρικς ν, Κληρικ συνεξηται, καθαιρεσθω κα ατς». 12ος ποστολικς: «Ε τις κληρικς λακς φωρισμνος, τοι δεκτος, πελθν ν τρ πλει προσδεχθ, νευ γραμμτων συστατικν, φοριζσθω, κα δεξμενος κα δεχθες». 33ος Λαοδικεας: «τι ο δε αρετικος σχισματικος συνεχεσθαι». 2ος τς ντιοχεας: «Μ ξεναι δ κοινωνεν τος κοινωντοις μηδ ν τρ κκλησ ποδχεσθαι τος ν τρ κκλησ μ συναγομνους. Ε δ φανεη τις τν πισκπων πρεσβυτρων Διακνων τις το Καννος, τος κοινωντοις κοινωνν, κα τοτον κοιννητον εναι, ς ν συγχοντα τν Καννα τς κκλησας». Πο βλπουν λοιπν τ κακ κα τν περβολ σοι νεκοποι κανονολγοι κα ο το Φαναρου πικρνουν τν κκλησα τς Ρωσας, ποα συνοδικ πβαλε τν κοινωνησα κα τν μ μνημνευση το Πατριρχου Βαρθολομαου κα το ρχιεπισκπου ερωνμου; 4. Εσγουν πλεμο στν κκλησα κα μετ κοροδεουν μ «ερηνικ γρμματα» ερνη και εταξα στν κκλησα πιτυγχνονται, ταν φαρμζονται ο ερο Καννες. ντθετα προκαλονται διαιρσεις κα σχσματα, φυγαδεονται ερνη κα ντητα, ταν μ ντικανονικς νργειες προσβλλονται τ δκαια τν τοπικν κκλησιν. Ττε εσγεται πλεμος, κα προκαλεται σγχυση κα ναταραχ, πως συνβη κα ξακολουθε ν συμβανει στν περπτωση τς Οκρανας. πολυπληθς κκλησα τς Ρωσας σ διαμχη μ τν στορικ κκλησα Κωνσταντινουπλεως. κατομμρια Ρσων ρθοδξων σ κοινωνησα μ τν Κωνσταντινοπολη. κατομμρια Οκρανν ρθοδξων τς κανονικς κκλησας διωκμενα κα προπηλακιζμενα π τος σχισματικος. Κληρικο λων τν βαθμν σ κλμα ντιπαρθεσης κα χθρτητας. Στ γιο ρος διχασμς κα διξεις. Στν κκλησα τς λλδος διαιρεμνη εραρχα κα σμφωνη μ διαξιφισμος μεταξ εραρχν σ γωνα κα νησυχα τ πομνιο, γι τ πς θ ποφγει τν κοινωνα μ τος σχισματικος. Προβληματισμνες λες ο ατοκφαλες κκλησες. Τ «Ερηνικ Γρμμα» το ρχιεπισκπου πρς τν σχισματικ πιφνιο δν χει καννα ντκρυσμα μοιζει μ κοροδα, ταν μλιστα τ σνολο τν λοιπν κκλησιν ρνονται τν ναγνριση. Πρωτεργτες κα πρωτουργο λων ατν τν παρεκκλσεων κα πλθους λλων νεωτερισμν πατριρχης Βαρθολομαος κα ο σν ατ κληρικο κα φφικαλοι, πως εθαρσς κατγγειλε Γροντας Γαβριλ π τ γιον ρος ατς τς μρες στν στορικ νοικτ πιστολ πο στειλε στν πατριρχη Βαρθολομαο .

http://pravoslavie.ru/125355.html

13. Πς, λοιπν, «θεραπεθηκε» «ερωσνη» τν ατοχειροτνητων; Μπορε μνος του Κωνσταντινουπλεως μ μα πρξη ν θεραπεσει τν λλειψη ποστολικς διαδοχς; Ο δικαιολογες πο χουν πιστρατεσει ο ποστηρικτς τς ατοκεφαλας εναι τσο ντιφατικς κα ατοαναιρομενες στε χι μνο δν πεθουν γι τν παρξη κανονικς χειροτονας τν ατοχειροτνητων, λλ πιβεβαινουν τν νυπαρξα γκρου ποστολικς διαδοχς. Κατπιν ατν, μ ποι σωτερικ ρχιερατικ συνεδηση μπορε κποιος πσκοπος ν προβε σ ναγνριση ττοιων «χειροτονιν»; Δν πρκειται περ μφισβτησης τς θικς καθαρτητας κποιων προσπων, λλ γι τν ντολογικ νυπαρξα το διου το σωττου πυρνα τς ρχιερωσνης . δν χουμε θικ λλ ντολογικ «μολυσμ» το πισκοπικο Σματος σ πανορθδοξο ππεδο. 14. Δν μπορομε ν κατανοσουμε πς, χωρς τν κοιν πφαση λων τν Τοπικν κκλησιν, να συνονθλευμα καθρημνων, ναθεματισμνων, ατοχειροτνητων, σχισματικν χωρς ν πιδεξουν μετνοια μ μα πρξη ποκαταστθηκε, συγκροτθηκε σ «νωτικ σνοδο» κα ταυτχρονα λαβε «ατοκεφαλα», ν ο κανονικο πσκοποι, ο ποοι συγκροτον κανονικ Σνοδο ποα κφρζει τν κανονικ κκλησα περιφρονονται παντελς. 15. γεσα τς νας ατοκφαλης κκλησας δν παρχει χγγυα ξιοπιστας, σοβαρτητας κα κκλησιαστικο θους (βλ. δηλσεις το «προκαθημνου» πιφανου γι τς ΗΠΑ, τ δικαιματα τν ΛΟΑΤΚΙ (κνημα μοφυλοφλων κλπ), τ συνεργασα μ τος Οντες, τ συμμετοχ του στ ποκαλυπτρια το ατοχειροτνητου «Μητροπολτου Κιβου» Vasyl Lypkivsky κ.ο.κ). πσχιση το «πιτμου Πατριρχου» Φιλαρτου κα κποιων «πισκπων» π τ να κκλησα κα ο σοβαρς καταγγελες του καταδεικνουν μ τν πλον τραγικ τρπο τν ποτυχα θεραπεας το Οκρανικο σχσματος, διτι δν πρξε μετνοια τν σχισματικν, πλον παρατητη προπθεση γι τ θεραπεα τν σχισμτων. 16. Δν μπορομε μ καννα τρπο ν δικαιολογσουμε τ χοργηση τς ατοκεφαλας ς τιμωρα πρς τ Ρωσικ Πατριαρχεο γι τν «λαζονεα», τς «ντιεκκλησιαστικς νργειες», τς «ταξες», τν «κκοσμκευση» κοκ. Δν εναι δυνατν ν χρησιμοποιεται ατοκεφαλα ς τιμωρα τν τακτοντων, διτι περιφρνηση κα παραβαση τν ερν καννων δν δηγε σ πραγματικς κα μνιμες λσεις στ κκλησιαστικ προβλματα. Σ τελικ νλυση: ,τι πρβλημα κα ν χει Κωνσταντινοπολη μ τ Μσχα πς τ θεραπεει (;) κυρνοντας μι λκληρη Σνοδο 90 πισκπων ς ντικανονικ; Πς περιφρονε μα λκληρη κκλησα μ 12.000 νορες κα κατομμρια πιστος; Μ τν Σεβασμιτατο νοφριο κα τν περ ατν . Σνοδο δν συλλειτουργοσατε ο ρχιερες, ταν πηγανατε στ Κεβο; Ατν δν ναγνωρζατε ς μοναδικν κα κανονικν Μητροπολτην Κιβου; Πς τρα Σς καλον ν τν διαγρψετε κα στ θση του ν ναγνωρσετε κποιον λλον; Ποι κανονικ βση χουν ο παιτσεις ατς;

http://gr.pravoslavie.ru/124560.html

Алевтина сильная (лат.) Ангелина вестница (греч.) Аполлинария Аполлонова (греч.) Ариадна строго сохраняющая супружескую верность (греч.) Афанасия бессмертная (греч.) Варвара иноземка (греч.) Василисса царственная (греч.) Вероника образ верности (греч., лат.) Гликерия сладкая (греч.) Диодора Божий дар (греч.) Ева жизнь (евр.) Евдокия благоволение (греч.) Евсевия благочестивая (греч.) Евфросиния радость (греч.) Женевьева (по-церковнославянски – Геновефа) Зинаида божественная (греч.) Илария тихая, радостная, ясная Иоанна благодать Божия (евр.); обычно это имя передают на западный манер: Жанна или Яна; Исидора дар Исиды (египетской богини) (греч.) Иулиана , Иулиания, Иулитта и др. дочь Иулиева, или Юлиева (лат.). Это имя древнего римского рода. Один из представителей этого рода – Гай Юлий Цезарь. Иустина дочь Иуста. Касиния служанка (лат.) Кирия Господня (греч.) Клеопатра славная по отцу (греч.) Констанция постоянная (греч.) Лия утомленная (евр.) Лукия светлая (лат.) Мариам их восстание, звезда моря (евр.) Мелания черная (греч.) Павла маленькая (лат.) Павлина, Паулина принадлежащая Павлу (лат.) Параскева пятница, приготовление (греч.) Пелагия морская (греч.) Руфина рыжеватая (греч.) София премудрость (греч.) Сусанна белая лилия (евр.) Феодора Божий дар (греч.) Феодосия Богом данная (греч.) Феофания Богоявление (греч.) Харита любезная (греч.) Харитина благодатная (греч.) Христина Христова (греч.) Юния молодая, юная (лат.) Священник может советовать при выборе имени следовать современным справочным изданиям, особенно церковным календарям, так как в светских изданиях часто даются имена советские или искаженные западные и таких святых нет в помине. Напомним, что ежегодно выходит Церковный календарь Московской Патриархии, где дается перечень наиболее известных святых, он продается в церковных лавках и магазинах. Помните: имя, данное ребенку, будет пронесено им до самой смерти и может послужить в детстве и юности поводом к насмешкам и издевательствам со стороны сверстников. Многие из древних имен, которые носили подвижники благочестия, вряд ли уместны сегодня. Из числа таких имен упомянем: Алгабдил, Амавс, Аод, Араб, Атом, Евпл, Евпроб, Квадрат, Мудий.

http://azbyka.ru/parkhomenko/kak-praviln...

Лидия – культурная [греч.] Любовь – русск. перевод греч. слова “агапи”. Людмила – милая людям [слав.] Максим – величайший [лат.] Мария – любимая, желанная [евр.] Марина – морская [лат.] Марк – родившийся в Марте (?) [лат.] Милица – … [слав.] Митрофан – явленный матерью [греч.] Михаил – Кто как Бог [евр.] Надежда – русск. перев. греч. слова “елпис” – надежда. Наталия – рождественская [лат.] Никита – победитель [греч.] Николай – побеждающий народ [греч.] Никон – побеждающий [греч.] Нина – морская богиня [вавилон.] Нонна – Богу посвященная, чистая, святая [егип.] Олег – как и Ольга от – священный [сканд.] Олимпиада – олимпийская [греч.] Ольга – (Хельга) священная [сканд.] Павел – малый [лат.] Павла – малая [лат.] Пантелеймон – всемилостивый [греч.] Параскева – приготовление, пятница [греч.] Пелагея – морская [греч.] Петр – камень [лат.] Прокопий – опережающий, успевающий [греч.] Пинна – от Дестина – госпожа [греч., болг.] (первоначально мужское имя) Раиса – легкая, готовая [греч.] Римма – от Роман [лат., болг.] (первоначально мужское имя) Роман – римский [лат.] Светлана – святлая от Фотиния [греч.] Серафим – пламенный [евр.] Сергий – от латинск. (римск. родовое имя) Симеон (Семен) – услышание [евр.] София – премудрость [греч.] Стефан (Степан) – венок [греч.] Стефанида венчанная [греч.] Сусанна – водяная лилия [евр.] Таисия – принадлежащая Исиде (египетской богине) [коптск., греч.] Тамара – пальмовая ветвь [евр.] Татьяна – от (имя легендарного Сабинского царя) Тит – почтенный [греч.] Тихон – Бог счастья [греч.] Федор (›еодор) – дар Божий [греч.] Филарет – любящий добро [греч.] Филипп – любитель коней [греч.] Фома – близнец [арамейск.] Хрисанф – златоцветный [греч.] Христина – Христова [греч.] Христофор – христоносец [греч.] О значении святости смотри в 1-ом выпуске житий, мученики за Христа – во 2-ом выпуске, монашеский подвиг (преподобные) – в 3-ом выпуске, Христа ради юродивые – в 5-ом выпуске. Алфавитный список святых помещен в конце первого выпуска; значение собственных имен – в конце второго выпуска. Монашеский подвиг

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksandr_Mile...

V, с. 2. М. LIII, 50, сравнить М. LV, 482). в) Судией непрестанно бодрствующим (Κριτς οτω διηνεκς γρηγορν κα νφων. Златоуст, О Лазаре, IV, с. 4. Μ. 1. с. p. 1011), неусыпным (Οδες δικαστς οτως γρυπνος ν νϑρωποις, οον τ μτερον συνειδς, ibid.), необманчивым ( παραλγιστος δικαστς, ibid. с. 6, p. 1015, 1016), неподкупным ( δκαστος δικαστς. Златоуст, На книгу Бытие, Hom. 52, с. 4. М. LIV, 462). Произнесение приговора касательно нравственного качества дел или душевных движений выражается вообще в том, что совесть не одобряет, если находит их греховными ( συνεδησις ο συγκρνει τος τοιοτους λογισμος τος πακοοντας τ μαρτ... Макарий Египетский , Hom. XV, с. 34. Μ. XXXIV, 597), или одобряет. При неодобрении совесть выступает в качестве а) обличителя. Её обличения весьма разнообразно описываются церковными писателями, смотря по важности помыслов и силе воли, сопротивляющейся обличениям совести: она обличает вообще ( συνειδησις λγχουσα. Макарий Египетский , Hom. XV, с. 33. Μ. 1. с. р. 597 D.), тотчас обличает при возникновении греховного помысла (εϑυς λγχει, ibid. с. 34), всегда обличает (πντοτε λγχουσα, ibid. Сравнить аввы Исаии Слово 23,  с. 3; И. Златоуст: το συνειδτος λεγχος. О Лазаре, IV, с. 5. Μ. XLVIII, 1013; Исидор Пелусиот : λεγχον μαυτο τν συνεδησιν χοντα. I, 116. Μ. LXXVIII, 320 А.); в) обвинителя. Совесть вообще обвиняет (κατηγορε, Златоуст, Μ. LIV, 636) грешника. Она выступает сильным обвинителем до, во время и после совершения греха (ν τ γνεσϑαι τν μαρταν, κα πρν γενσϑαι κα μετ γενσϑαι σφοδρς φστηκεν μν κατγορος, κα μλιστα μετ τ γενσϑαι. Иоанн Златоуст , О Лазаре IV, с. 4. Μ. XLVIII, 1011, 1012; γραφος κατγορος (на страшном суде); Григорий Назианзин , Σγκρισις βων, Μ. XXXVII, 662, 663, стр. 191–194), в час исхода души из тела (κατηγοροσν σου ν τ καιρ τς ξδου; Максим Исповедник , Κεφ. περ γπης κατ. δ´, κεφ. λγ´. Μ. ХС, 1056 А.) и будет свидетельствовать в день суда (Ο ψεδεται γρ, πε τι εποι νπιον το Θεο ν τ μρ τς κρσεως, μαρτρεται, Макарий Египетский , Hom. XV, с. 34. Μ. XXXIV, 597 D.). Но её обвинения ни непрестанны, ни слабы настолько, чтобы сила их могла скоро истощиться; их можно назвать непрестанными, но не непрерывными (οτε διηνεκ τν κατηγοραν ποησεν εναι το συνειδτος... οτε οτως σϑεν... δι τοτο διηνεκ μν τατην ποησεν εναι τν πιτμησιν, ο μν συνεχ, Златоуст О Лазаре, IV, с. 5. Μ. XLVIII, 1013);

http://azbyka.ru/otechnik/Konstantin_Pop...

Чтобы ни думать о странном insulae quattuor (по Westerburg, 17, автор по невежеству принял insulae за regiones, по моему мнению, между insulae и quattuor пропущено несколько слов или же после quattuor выпало «millia et...»), во всяком случае цифру «132» псевдо-Сенека заимствовал не у Тацита. Нет оснований подозревать, что автор послания, несомненно христианин, поставил ее – что называется – «от ветра главы своея»: он предпочел бы в таком случае сообщить цифру христиан, пострадавших при Нероне. С точки зрения тенденции апокрифической переписки, цифра сгоревших зданий не имеет важности; если же эти «132 domus, insulae...» упомянуты, то – потому, что неизвестный автор нашел эти строки в своем первоисточнике – может быть одном из тех сочинений, из которых черпал и Тацит. В таком случае «et judaei» имеет положительную ценность, как поправка к рассказу Тацита. «Сочинять» такую подробность христиане III – IV вв. едва-ли имели побуждения. Деян.11:26 : γ νετο δ α το ς [Βαρν βα κα Πα λω] – διδ ξαι χλον καν ν, χρηματ σαι τε (vulgatä ita ut cognominarentur) πρ τως ν A­ντιοχε α το ς μαθητ ς χριστιανο ς. Деян. 26, 28 : δ γρ ππας πρ ς τ ν Πα λον ν λ γφ με πε θεις χριστιαν ν ποι σαι. 1Петр. 4, 15 : μ γ ρ τις μ ν πασχ τω ς φονε ς κλ πτης κακοποι ς ς λλοτριεπ σχοπος. 16: ε δ ς χριστιαν ς, μ α σχυν σθω, δοξαζ τω δ τ ν Θε ν ν τ ν ματι το τω. Вероятно, антиохийцы-греки прозвали «учеников» христианами в смысле религиозно-философской секты, как το ς μφ . Χριστ ν, предположив, что «Христос», имя которого часто слышалось в устах «учеников», и есть их «учитель». Cf. Sueton., Claud. 25: impulsore Chresto. Конечно, верующие ничего не имели против того, чтобы «внешние» называли их христианами. Но это название не выражало точно существа их отличии от иудеев. «Христианами» sui generis ( Матф. 24:5 ; Марк.13:21 ) были ведь и сами иудеи: и они ожидали пришествия Христа; иудей, отрекшийся от этой «надежды израилевой» ( Деян.23:6, 26:6, 7, 28:20 ), перестал бы быть иудеем. Апостолы «свидетельствовали εναι τ ν Χριστ ν ησο ν ( Деян.18:5,28 ); иудеи этого не допускали: имя «Ιησο ς», не имя «о Χριστ ς», отличало христиан от иудеев. Последователи Эдварда Ирвинга называют свое общество «The Catholic and Apostolic Church»: мы не можем предоставить им такого названия, потому что нашу православную церковь признаем «кафолическою и апостольскою церковью», – и потому их общество называем «ирвингианами». По тем же самым побуждениям убежденные иудеи никак не могли согласиться называть «учеников» «христианами»: τ ν ναζωρα ων α ρεσις – вот единственно корректное название, которым может обозначить христиан представитель синедриона ( Деян.24:5 ), и лишь иудей такой сомнительной воды, как царь Марк Юлий Агриппа II, способен священное и для иудея имя «христианин» приложить к христианину. По всему этому невероятно, чтобы римские иудеи motu proprio просветили римский vulgus, что мнимых иудеев следует звать христианами.

http://azbyka.ru/otechnik/Vasilij_Boloto...

ρθδοξη νατολ πο σταυρθηκε κα σταυρνεται π τος δυτικος Σταυροφρους ντεξε κα ντχει. Δν ξισλαμσθηκε οτε μ τν βα τν Μουσουλμνων κατακτητν κα γινε π ανες κυματοθραστης κα τ χρωμα τς σνετης Δσης. ρθδοξη Ρωσα μετ τν θεστικ λαλαπα το Κομμουνισμο νασυντσσεται κα δυναμνει κτω π ξια κα καν πολιτικ γεσα. Νομοθετε κα ργαννει τν κοινωνικ βο μ τς χριστιανικς κα τς ρθδοξες ξες. Ο Σταυροφροι τς Δσης πειλον, νομζοντας τι θ πιτχουν σα πτυχαν μ τν Κωνσταντινοπολη παλαι κα μ τν Σερβα στ νετερα χρνια. Δν περιμναμε, σοι ρθδοξοι δν πηρεαζμαστε π θνοφυλετικ κριτρια, τι ατ πο δν κατρθωσε Δση καθ λην τν διρκεια τς δετερης χιλιετας, ν διασπσει κα ν διαιρσει τος ρθοδξους, θ τ κατρθωνε στ τλος τς χιλιετας κα στς ρχς τς τρχουσας τρτης ν προκαλσει ντιπαλτητα κα σγκρουση μεταξ τν δο σχυρν τους κντρων, τς στορικς Κωνσταντινοπολης, ξασθενημνης τρα πολιτικ κα κκλησιαστικ, κα τς σχυρς κοσμοκρτειρας Μσχας, τν ποα ο Δυτικο πολογζουν, φθονον, πολεμον κα πιδικουν μ κθε τρπο ν ταπεινσουν, πως πραξαν κα μ τν παλαι κοσμοκρτειρα το Βοσπρου. 5. Κωνσταντινοπολη σμμαχος τν Δυτικν κα πρωτεργτρια στ συνεργασα μ τος Παπικος κα τος Προτεστντες. Τν πολιτικ κα κκλησιαστικ της ξασθνηση Κωνσταντινοπολη, διατερα μετ τν Μικρασιατικ Καταστροφ κα τν πληθυσμιακ της πογμνωση (1922), πεσθηκε ν θεραπεσει, στρεφμενη ποκλειστικ κα ντυπωσιακ πρς τ Δση, ποα γκλιασε θανσιμα τ Οκουμενικ Πατριαρχεο κα τ μετβαλε σ ργανο τν γεωπολιτικν της σχεδιασμν, αχμλωτο το Βατικανο, το Παγκοσμου Συμβουλου κκλησιν (ΠΣΕ) κα τν διπλωματικν μεθοδεσεων τς μερικς κα τς Ερπης. Δν πρχει χρος σ να ρθρο ν κατοχυρσουμε ατν τν να πραγματικτητα, κρως πικνδυνη γι τν ντητα τς ρθοδοξας, γι τν ντητα τς Μις, γας, Καθολικς κα ποστολικς κκλησας, πως φνηκε λοκθαρα στν π μερικανικ ποπτεα ργνωση κα λειτουργα τς ψευδοσυνδου το Κολυμπαρου τς Κρτης (2016) κα στν μ μερικανικ προτροπ κα μεθδευση χοργηση ψευδοαυτοκεφαλας στος σχισματικος τς Οκρανας (2018), μ εσπδηση στν κανονικ δικαιοδοσα τς κκλησας τς Ρωσας κα γνηση τς κανονικς τοπικς κκλησας τς Οκρανας, τς π τν μητροπολτη νοφριο.

http://gr.pravoslavie.ru/144234.html

Σ ατ τ σημεο θ θλαμε ν πενθυμσουμε τ λγια το μακαριστο Μητροπολτη Νευροκοπου κ. Ναθαναλ στν Μεζονα κα περτελ Σνοδο το 1998: « γ διερωτμαι, τνος εμαι κληρικς; Τς πολιτικς ξουσας τς κκλησας; Πολλκις λγω τι χω γνει κληρικς δι ν κοω τ ρσον κα οχ τ παντελνια. πως μες ο κληρικο δν ναμιγνυμεθα ες τ πολιτικ, δν θλομεν κα κενοι ν ναμιγνωνται ες τ κκλησιαστικ» (π τ Πρακτικ τς Συνδου το 1998 στν Σφια). Δετερον, μς προβληματζει διατερα βαθι συνπεια μεταξ τς πιχειρηματολογας το Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως, προκειμνου ν δικαιολογση τς πρξεις του, κα τς πρχουσας δισχιλιετος κανονικς τξης τς ρθοδξου κκλησας. Προβλλονται γγραφα σχετικ μ τν κχρηση τν μ κχρηση δικαιωμτων δικαιοδοσας, π τ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως στ Πατριαρχεο Μσχας, πο χρονολογονται πνω π τριακσια χρνια πρν. Τ Πατριαρχεο Μσχας κατηγορεται γι τν κατσχεση δικαιωμτων π τς δικαιοδοσας τς Μητροπλεως Κιβου. Παρλληλα, πατηση το Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως γι τν ποκατσταση ατν τν δικαιωμτων του γνεται περισστερο π τριακσια χρνια μετ τν κδοση τν σχετικν γγρφων. Παρμοιες μφισβητσεις σον φορ τν κανονικ πικρτεια κα τ δικαωμα δικαιοδοσας σ ατ, π ναν λλο ρθδοξο πσκοπο, δν εναι μνο σημεριν φαινμενο. Εναι διατερα σημαντικ ν υπενθυμσουμε δ τν 119ο καννα τς ν Καρθαγν Τοπικς Συνδου, το 419 μ.Χ., ποος ρζει ς «τριετα» τν περοδο, μσα στν ποα πιτρπεται ν γνουν δεκτς ατσεις κατ τς παραβασης τν ρων τς κανονικς δικαιοδοσας νς πισκπου. 17ος κανν τς Δ Οκουμενικς Συνδου κα ταυτσημος μ ατν 25ος κανν τς ν Τρολλ Πενθκτης Οκουμενικς Συνδου ρζουν προθεσμα παραγραφς «τρικοντα τν» γι διαφορς σχετικ μ τν προσχρηση νοριν στν δικαιοδοσα νς πισκπου. Στν ν λγ περπτωση πρκειται γι γεγοντα μετ τν παρλευση νω τν 300 τν. Χρειζεται ν ναφρουμε τι στν στορα τν περχιλιετν σχσεων μεταξ τς Βουλγαρικς ρθδοξης κκλησας κα το Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως, λλ κα τν λλων, μεταγενστερων, Ατοκφαλων κκλησιν στ Βαλκνια, τ ρια τν μητροπλεων τς καθεμας π ατς τς κκλησες, λλ κα κυριτητα γενικ τς μας λλης Ατοκφαλης κκλησας π λκληρων μητροπλεων χει λλξει πανειλημμνως, νλογα μ τς κστοτε στορικς συγκυρες κα τν λλαγ τν συνρων το κρτους στ ποο λειτουργε ντστοιχη κκλησα.

http://mospat.ru/gr/news/47078/

  001     002    003    004    005    006    007    008    009    010