| Дионисия на Олимпе Фессалийском; 992 Преображения на горе Сагмата в Беотии; 993 Симвул, или св. Мелетия, на горе Миупольской; 994 Дафнийский ( Δαφνον) близ Симвула; 995 Стила, или св. Павла, на горе Латре; 996 Лампония там же; 997 св. Девы Марии на горе Лемво близ Смирны; 998 Иакинфа в Никее, где был заключен император Алексей III; 999 Саввы το Καρνης; 1000 Богородицы το Γυναικεου % 1001 η δρ. 1002 Νακονεц, β Южνοй Ηταληη η Σηцηληη κρομε сταρыχ μοναсτыρεй, κοτορыε ποημενοβανы βышε, сυщεсτβοβαλη μοναсτыρη: cβ. Μαρηη δε Ζοσιμο βληζ Σαλερνο; 1003 cβ. Λεοντηя β Στηλε β Καλαβρηη; 1004 cββ. αποcτολοβ Πετρα η Παβλα β Ταρεντε; 1005 Σβ. Τροηцы β πρεδελαχ Σαλερνο; 1006 cβ. μυчενηцы Μηνы βληζ Ροccανο; 1007 cβ. Ηοαννα Κρεсτητελя βληζ Ταρεντα; 1008 Βογοροδηцы δε Ρερτυσια; 1009 cβ. Ονυφρηя β πρεδελαχ κρεποcτη Νοη; 1010 cβ. Ανγελα δε Βαττιπεδε; 1011 cβ. Πετρα το Βαρυχλλα υ γοροδα Yρζυλα; 1012 cβ. Νηκολαя δε Περατιcο β πρεδελαχ Κολюβραρηя; 1013 Βογοροδηцы βληζ ρεκη Νηγρα β Καλαβρηη; 1014 μυчενηκα Αναсταсηя β Ποληχορε; 1015 cβ. Ηοαννα δε Cαλvετο β Ροccανε; 1016 cβ. αποcτολα Ανδρεя βληζ ρεκη Νηγρα; 1017 μυчενηκα Στεφανα το Βωσκο βληζ Γηεραцηя β Καλαβρηη; 1018 Νηκολαя το Κοφιν β Yρζυλε; 1019 μυчενηκα Γεοργηя β μεсτεчκε Γεμελλε; 1020 περβομυчενηκα Στεφανα, ηλη μοναсτыρь Ερεμιταρυμ, βληζ Κροτονы; 1021 cβ. Νηκολαя δε Cαματο β γοροδε Ρονκε; 1022 Βογοματερη δε Cαβρια β Ακραχ; 1023 Σβ. Τροηцы β Απυληη; 1024 περβομυчενηκα Στεφανα β Αετε; 1025 cβ. Ηοαννα, αποcτολα η εβανγεληcτα, β Πανορμε; 1026 Νηκολαя δε Cιπυλλο β Κροτονε; 1027 Σβ. Τροηцы δε Cανcελλαριο β Πανορμε; 1028 cβ. Ηληη β Αετε; 1029 μυчενηκα Μαβρα β Γαλληπολε; 1030 cβ. Στεφανα δε Θοντε β Γαλληπολε; 1031 cβ. αποcτολα η εβανγεληcτα Ηοαννα βληζ Τρανα β μεсτεчκε Τυριcελλα; 1032 cβ. Βενεδηκτα βνυτρη τογο жε γοροδα; 1033 cβ. Κλημεντα β μεсτεчκε Cολονιε; 1034 cβ. Λαβρεντηя βληζ Οτραντα; 1035 δε Σ. Vιτο β Ταρεντε; 1036 Καρβονсκηй βο ημя cβ. Ηληη β Βαζηληκατε; 1037 Μαρηη Μαρτορνος β Πανορμε; 1038 cβ. Εβφημηη β Απυληη; 1039 cβ. Ανγελα β Μελητενε; 1040 Τερεττο β Καλαβρηη; 1041 Σβ. |
| Τ δεολογικ στγμα τς σγχρονης πραγματικτητας ξακολουθε ν ρζεται π τν κοσμοθεωριακ ναδμηση το θνους τν 19ον α. Στν ποχ τν Βαυαρν κυοφορθηκε λη μεταγενστερη λλδα. Δν εναι μνον χρος τς λογιοσνης, στν ποο πιβλθηκε τ ερωπακ πρτυπο, λλ κα ατ μικροαστικ κοινωνα, πο κτοτε τρφεται μ τ πνεμα το εσεβισμο, πο κα ατ πωθε μ μεγαλτερη μλιστα ποτελεσματικτητα τ πατερικ παρδειγμα. Ατ πο τε-λικ χθηκε στν παιδεα κα κοινωνα μας δν εναι θρησκευτικτητα, λλ κκλησιαστικτητα, σχση μ τν ποστολικοπατερικ παρδοσ μας, πο γενν χι θικιστς εσεβιστικο τπου, λλ γους. Τελικ «φραγκψαμε», πως τιτλοφορεται να βιβλο το π. Θεοδρου Ζση (π. Θ. Ζση, Φραγκψαμε. ερωπακ μας αχμαλωσα, Θεσσαλονκη 1994). 2. Σ’ ατ τ κλμα, μαζ μ λη τ δημσια κπαδευση κα τ «Μ.τ.Θ.» φσταται τς δυσπητες συνπειες. να -ερωπακ- νοοτροπα βλ-πει τ μθημ μας ς μπδιο στν καθολικ πικρτηση κα κυριαρχα της στν διαμρφωση κατ τ βοληση τν φορων της τς σγχρονης κοινωνας. Ο φορες ατο το πνεματος σχυρζονται, τι τ «Μ.τ.Θ.» λειτουργε ς «θρησκευτικ κατχηση βιωματικο χαρακτρα», «κανοποιε ν πρτοις τν στοχοθεσα τς κκλησας, ποα μσω νς κρατικο μηχανισμο μεταδσει τς θρησκευτικς της πεποιθσεις, να-ζητντας κροατριο» κα «κατ δετερον κανοποιε τ κρτος, τ ποο χρησιμοποιε τν θρησκεα γι τν κοινωνικ λεγχο μσω τς θικοποησης τν πολιτν του». Ποι εναι λση; ρωτον. Κα παντον: «Κατργηση τρα»! (λ. Σακελλριος, πανεπιστημιακς, «λευθεροτυπα», 8.1.2009). Πρκειται γι συνθηματολογα, φυσικ, προσδιοριζμενη -π τ πνεμα κα τς στοχοθεσες τς ερωπακς μετανεωτερικτητας, πο συμμερζονται λοι ο χθρο το Μαθματος, πολιτικο κα διανοομενοι. Τ Μθημ μας, ξ λλου, ς μεσα σχετιζμενο μ τν θνικ μας παρδοση, πικεντρνει τ μνη κα τν θνομηδενιστν τς νεοεποχτικης δεολογας, διτι θεωρεται μπδιο στ στοχοθεσα κα δρση τους. Σοβαρτατη πειλ γι τν στορικ συνχεια το θνους μας προρχεται π τν καλλιεργομενη νεθνικτητα κα τς σαφς ντεθνικς θεωρες, πο εσγονται μεθοδευμνα στ χρο τς στορας κα γενικτερα τς παιδεας. ρθοδοξα μως συνδει ρμονικ τν θνικτητα μ τν περεθνικτητα, διατερα στ χρο τς λατρεας, ξω π κθε ννοια φυλετισμο κα θνικιστικς (δηλ. ρατσιστικς) στερας. Ατ πρπει δι-ατερα ν λαμβνονται πψη, γι τν κατανηση τν ποιωνδποτε ρ-νητικν συμπεριφορν ναντι το Μαθματς μας. |
| κοσαντες δε, которые будто бы непререкаемо говорят за то, что в этих стихах речь одного лица и об одном и том же предмете. – Но прежде всего, одни частицы μεν и δε сами по себе еще ничуть не обязывают к такому именно пониманию этих стихов. С одной стороны, μεν очень часто встречается без последующего δε, с другой стороны, и δε употребляется иногда без предшествующего μεν. В Дeяh. II, 37 есть совершенно такой же оборот, что и в рассматриваемом месте, и в нем δε употреблено без предшествующего μεν. 36-м стихом во II гл. Лука заканчивает речь св. Петра: итак, твердо знай весь дом Израилев, что Бог соделал Господом и Христом сего Иисуса, Которого вы распяли; непосредственно за этим св. Лука делает замечание от своего лица: слышав это, они умилилис сердцем и сказали Петру и пр. После слышав ( κοσαντες) здесь стоит частица δε. – Но и помимо этого самый контекст речи не допускает такого понимания. Прежде всего, при таком понимании в 4 и 5 стихах получается странная, бесполезная и несогласная с замечаемою в этом отделе (1–7 ст.) сжатостью речи св. Дееписателя, тавтология. В 4-м стихе говорится, что Иоанн крестил крещением покаяния, говоря людям, чтобы веровали в Грядущаго по нем, m. е. во Христа Иисуса. При таком толковании, далее местоимение ατοΤς 6-го стиха, которое, очевидно, относится к κοσαντες, приходится относить неестественно далеко к οι δε επαν 3-го стиха. – Наконец, подобное изъяснение этих стихов дает крещению Иоаннову такой смысл и значение, каких оно иметь не может, а именно: оно будто бы было совершаемо во имя Господа Иисуса.. Другие полагают, что 5-й стих должен иметь такой смысл: когда св. апостол сказал ученикам Иоанновым, что Иоанн крестил крещением покаяния, говоря людям, чтобы веровали во Грядущаго по нем, m. е. во Христа Иисуса, то они (слушатели апостола) при последних словах припомнили, что некогда они действительно были крещены Иоанном во имя Иисуса. – О попытке такого понимания 5-го стиха лучше всего сказать словами Semler " a, что talem locutionem et interpretationiem peccare contra omnem usum loquendi et omnes regulas narrandi. |
| 4. σφαλς τ Σεπτ Οκουμενικ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως κατ τ Κανονικ Δκαιο τς ρθοδξου Καθολικς κκλησας χει κατ τος θεους κα ερος Καννας Γ τς Β Οκουμενικς Συνδου κα ΚΗ τς Δ Οκουμενικς Συνδου τ πρεσβεα τιμς μεταξ τν Πατριαρχικν Θρνων, μετ τν Θρνο τς πρεσβυτρας Ρμης στν διαρετη κκλησα. Μετ δ τν σχσι κα κπτωσι ξ Ατς το Θρνου τς Πρεσβυτρας Ρμης , πο πβη δυστυχς παναιρετικς Παπισμς, λετρας το Δυτικο Χριστιανισμο (Θρησευτικο πλεμοι, ερ ξτασις, Μεταρρθμισις, θεσμς, μηδενισμς) τυγχνει πρτος Θρνος στν Μα, γα, Καθολικ κα ποστολικ κκλησα κα χει τ κανονικ κα ννομο δικαωμα τς τιμητικς προεδρας, τν ρθοδξων Ατοκεφλων κκλησιν κα Οκουμενικς Πατριρχης τς προεδρας, ς primus inter pares, συγκληθησομνης Οκουμενικς Συνδου κα ξ ατο το συντονισμο τν ρθοδξων κκλησιν, ς συμβανει μ λες τς προεδρες ν τν κσμο διστορικς, χορηγε δ Ατοκεφαλα κα Ατονομα σ κκλησιαστικς Δομς, π τν ρο τς γκρσεως τν σχετικν ποφσεων, π τν ποθενδποτε συγκληθησομνη Οκουμενικ Σνοδο. Τ νωτρω βεβαως σχουν πειδ δν κατορθθηκε μ κρια εθνη τς Ρωσσικς κκλησας, συναπφασι τν ρθοδξων Ατοκεφλων κκλησιν γι τν ποδοχ διαδικασας χορηγσεως τς Ατοκεφαλας κα το Ατονμου πο συζητεται π πενντα τη κα προβλπει ατησι το κκλησιαστικο Σματος, συνανεσι τς Μητρας κκλησας κα γκρισι τν λοιπν Ατοκεφλων ρθοδξων κκλησιν. Κατ τατα τ Σεπτ Οκουμενικ Πατριαρχεο δνατο ν χορηγσει Ατοκεφαλα σ κκλησιαστικ Δομ πο τ ζητε κα πο πληρο τος κανονικος ρους, λλ στν συγκεκριμνη περπτωση τς Οκρανας παρ’τι ατ νεξρτητη κρατικ πλον νττης εχε τ κανονικ δικαωμα κανονικ της κκλησα ν κζητσει τν χοργησι καθεσττος Ατοκεφα-λας κατ τς διατξεις το ΙΖ . Καννος τς γας Δ’ Οκουμενικς Συνδου διαγορευοσης «Ε δ κα τις κ βασιλικς ξουσας καινσθη πλις, αθις καινισθεη, τος πολιτικος κα δημοσοις τποις, κα τν κκλησιαστικν παροικιν τξις κολουθετω», γερεται τ θμα τι μνη κανονικ κκλησιαστικ δομ τς χρας, πο μ πφασι το Οκουμενικο Πατριρχου Διονυσου Δ π τ 1686 διοικεται π τ Πατριαρχεο Μσχας κα σμερα χει καθεστς ατονομας χορηγηθν ντικανονικς π τν Ρωσσικ κκλησα, δν πιθυμε κα δν πιδικει τν νακρυξ της σ Ατοκφαλη κκλησα. |
| Την εισγηση, κεμενο της οποας ακολουθε παρακτωανγνωσε ο αρχιμανδρτης Σεραφεμ Γκβρικοφ. ρθδοξη Καθολικ κκλησα βρσκεται σμερα σ κατσταση διχαστικς κρσεως, ξαιτας το Οκρανικο κκλησιαστικο Ζητματος, πο δημιουργθηκε μ τν αθαρετη κα ντικανονικ παραχρηση π τ Οκουμενικ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως «Ατοκεφαλας» σ σχισματικς δομς τς Οκρανικς κκλησας, κα ν γνο το ρθοδξου Ρωσικο Πατριαρχεου, πο εναι μητρα κκλησα τς, κατ Οκρανα, ρθοδξου κκλησιαστικς παρχας. βασικ προβληματικ, ποα πρκειται ν μς πασχολσει στν ρευνα ατ, εναι, ν ρθ λανθασμνα παραχωρθηκε τ «Ατοκφαλο» στν Οκρανα. Προτο, μως, προβομε στ διαπραγμτευση το παρντος θματος, ασθανμαστε τν νγκη ν δηλσουμε ξ ρχς, τι βαθτατα σεβμαστε κα τιμομε τ σεπτ Οκουμενικ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως. Γι τ μοναδικ κα νεπανληπτη προσφορ της στ «Μαν, γαν, Καθολικν κα ποστολικν κκλησαν. ς Προκαθμενος το Πρτου Θρνου τς ρθοδξου Καθολικς κκλησας κστοτε Οκουμενικς Πατριρχης εχε, χει κα πντοτε θ χει τ κανονικ δικαωμα: α. Τς τιμητικς προεδρας λων τν ρθοδξων Ατοκεφλων κκλησιν, ς «πρτος μεταξ σων» (primus inter pares), β. Το συντονισμο τν ρθοδξων κκλησιν σ κρσιμα θματα διορθοδξου νδιαφροντος, γ. Τς κφρσεως κα λοποισεως τν ποφσεων, πο χουν ληφθε, μετ π Πανορθδοξη Σνοδο Σναξη τν ρθοδξων Προκαθημνων, δ. Τς χορηγσεως Ατοκεφαλας κα Ατονομας, π την προπθεση τς συναινσεως κα γκρσεως τν λοιπν ρθοδξων Ατοκεφλων κκλησιν, κα ε. Τλος, Οκουμενικς Πατριρχης, ς Πρωτθρονος Προκαθμενος τς ρθοδξου κκλησας, εναι διαχρονικς φλακας κα γγυητς, τσο τς κανονικς τξεως, σο κα τς αθεντικς λειτουργας το ρθοδξου Συνοδικο, Δημοκρατικο Συστματος. ποιαδποτε παρερμηνεα κα ππειρα μετατροπς τν πι πνω τιμητικν πρεσβεων το Οκουμενικο Πατριαρχεου σ «πρωτεο ξουσας» λλοινει τν ρθδοξη κκλησιολογα, καταργε τ Συνοδικ Δημοκρατικ Σστημ της κα εσγει μα μοναρχικ ξουσα παπικο τπου, μ τν Οκουμενικ Πατριρχη ν μετατρπεται σ Ππα τς νατολς, πο θ κφρζει «π καθδρας» (ex cathedra) τν ρθδοξη κκλησα, χωρς τ γνμη τν λλων ρθοδξων Προκαθημνων. Σ μα ττοια περπτωση, κθε πσκοπος τς ρθοδξου κκλησας δν μπορε ν μνει ψυχρς κα διφορος, λλ φελει ν μετασχηματζει τν παθητικ του γωνα σ νεργ πευθυντητα κα ν ψνει τ νστημ του, κα μ δηγ τν ρχιερατικ του συνεδηση ν γωνζεται, χωρς σκοπιμτητες κα φοβες, νντια σ κθε αθαιρεσα, πο πιβουλεεται τ Συνοδικτητα τς ρθοδξου κκλησας, πειλντας μ διχασμ τν Οκουμενικ ρθοδοξα. |
| Κα, μως, γνωρζουν καλς (πς χι;), τι σμφωνα μ τς προσυνοδικς διαδικασες (α) τ θμα τς ατοκεφαλας δ ν θ συνεζητετο στ Κολυμπρι, κα (β) χοργηση ατοκεφαλας δ ν εναι προνμιο μνο το Οκ. Πατριαρχεου, λλ γνεται κοιν συναινσει λων ρα, χι ς πλυση κκρεμος ζητματος, λλ’ ς κδκηση κατ τν μ συμμετασχντων Ρσσων, προβλλεται π τν προλαλσαντα Μητροπολτη λεξανδρουπλεως μονομερς κα παρ’ νοραν νακρυξη το Ατοκεφλου τν σχισματικν τς Οκρανας π τν κ. Βαρθολομαο! Καταστσαμε, λπζουμε, εκρινς, τι εροκανονικ (κα δογματικ) παρανομα τς οκρανικς ατοκεφαλας, ξυπηρετε τ μακρπνοα, ξνα κα χριστιανομχα, μερικανικ συμφροντα κα σχδια γι γεωπολιτικ ποδυνμωση τν μοδξων κα μοεθνν Κρατν Ρωσσας-Οκρανας. Τ κκλησιαστικ καθκοντ μας, ς ρθοδξων Ρωμην, εναι διττ ναντι τς δικουμνης ληθεας στν Οκρανα: φορον (1) κα στν τρηση τς ερς κκλησιαστικς τξεως κα το Δγματος (2) κα στν προσπιση τν ατονοτων δικαων νς μοδξου Γνους ναντι τν πιβολων ντιχρστων. ς χουμε π’ ψιν μας, ο ληθς ρθδοξοι, τι πισθεν τς ψυχρς εγενεας τν μερικανν (κα λοιπν συμμαχικν) διπλωματν κα πιλκτων πρακτρων, ποκρπτεται κυνισμς κα βαθει κα γγενς των ποστροφ πρς τν ληθ ρθοδοξα (χι κενην τν προσκυνημνων πισκπων), διτι ατ σπζεται σχματα βου κα πολιτικς θεολογας πο ατο κ προοιμου (λγ «ομανισμο») πορρπτουν, πως τν συναλληλα κκλησας κα συναλληλα τν ποα προσπαθε ν ναστσει Ρωσσικ μοσπονδα. μερικανικ κουλτορα, τν ποα διοχτευσαν σσσωμη στν λληνικ κοινωνα ο μεταπολιτευτικς («δεξις» κα «ριστερς») κυβερνσεις, πρξε καταλτης κα πιταχυντς τς κπορνεσεως τν θν μας Εναι ο μερικανικς Πρεσβεες, πολ νδεικτικς, κενες πο νθαρρνουν κα χρηματοδοτον τς παρελσεις κιναδων στς ρθδοξες Χρες, χωρς ν διαμαρτρονται ο εχαρστως συνευωχομενοι μ μερικανος διπλωμτες κκλησιαστικο εναι κοινς ερωπακς κα μερικανικς «πολιτικς πολιτισμς» κενος πο πιτσσει κα προωθε τ οδετερθρησκον τς Πολιτεας, τς Παιδεας κ.λπ. λλ, εναι Οκουμενικς μας Πατριρχης κενος πο δηλνει, ες νειδος τς κκλησας μας, τι «τ Πατριαρχεον μας κα μερικ πηρετομε τ δια δανικ δικαιοσνης, λευθερας, λες τς μεγλες θικς κα πνευματικς ξες πο σχουν διαχρονικς κα παγκοσμως» ν ποτ δν βρκε ν πε να καλ λγο γι τς σισφειες κκλησιαστικς προσπθειες θρησκευτικς φυπνσεως στν ταλαιπωρημνη π τν θεα το 20ο ανος ρωσσικ κοινωνα. |
| Тиннефельда и др. 1322 Мейендорф Иоанн , прот. Церковь , общество, культура... С. 29; Сметанин В. А. О византийской аргументации теории универсальной власти (на исходе XIV столетия)//АДСВ. 1995. Вып. 27. С. 46–57; см. также труды Д. Д. Оболенского. (Obolensky D. The Byzantine Commonvealth. Eastern Europe, 500–1453. L., 2 1988. P. 264–266. 1324 τας γρ παρελθοσαις δυσν βδομσιν, δδηφαγα κα κρασα μλιστα κατεκρτει τς πλεως, κα εθς ταραχα κα κραυγα κα μχαι κα θρυβοι, κα σματα πορνικ, κα χορεματα σατανικ, κα σεμνοι γλωτες· π δ τς βδομδος τατης νηστεα παραφανεσα πντα μετεσκεασεν π τ σεμντερον... (84ΒC). 1325 Πο νν α τν λγων ζων σφαγα κα α κνσσαι κα α παντοδαπα καρυκεαι, κα α τν μαγερων σπουδα; πο ο περιτρχοντες τς δος, κα φωνας νγνοις τν ρα μιανοντες; πο ο περικτυποντες κα περιαυλοντες τος οκους κα τς τραπζας, κα ο νακεμενοι κα συνεπικροτοντες, κα μετ τυμπνων κα αλν τν προκειμνων κρατς μφορομενοι; πο ο διημερεοντες κα διανυκτερεοντες ν συμποσοις, ο κατασκοποντες πο πτος γνεται, ο συμπαραλαμβνοντες λλλονς π τν μθην, κα τ κ τς μθης ασχρ; Πντα οχεται τ κακ, πντα ντεισχθη τ γαθ, τς νηστεας νδημησσης (84CD). Близкий отрывок находим в Сорок третьей гомилии – Энкомии св. Димитрию Солунскому. Упоминая о том, что «...весь град сей примирился с Богом благодаря смерти его» (548А), Палама продолжает: «Ибо где оная бездна неверия ( τ πλρωμα τς σεβεας), в которой, вполне возможно, пребывали многие из наших предков? Где страх за веру и вызванные им случаи сокрытия в убежищах, [столь] желанные? Где те, кто в своей одержимости против ревнителей веры превзошел неистовством диких зверей? Распалось всё враждебное, наступило всё благое ( Πντα λλυται τ δειν, πντα προσεγνετο τ χρηστ), поскольку Димитрий отстоял веру, сражаясь в первых рядах ( Δημητρου τς εσεβεας προκινδυνεσαντος)» (Ibid.). Этот отрывок (не говоря уже о его смысловой значимости) показывает, что при описании и оценке важнейших событий Священной и раннехристианской истории (как и истории, современной ему) Палама пользовался достаточно устойчивым набором риторических моделей (ср. |
| 3. Ξεχσθηκε πφαση τν Προκαθημνων γι τ Οκρανικ Κυρως πιθυμομε κα μ να λλο ποδεικτικ στοιχεο, ντοκουμντο, ν δεξουμε τι οκουμενικς πατριρχης πο καυχται, διτι τν τελευταο καιρ δρυσε κα νεργοποησε τν γνωστο στν κκλησιαστικ στορα θεσμ τς «Σναξης τν Προκαθημνων», μ παπζουσες ντισυνοδικς καταβολς, δν σβεται οτε ατ πο ποφασζουν ο προκαθμενοι κα διος, πως δν σεβσθηκε οτε τς συνοδικς ποφσεις τς κκλησας τς Ρωσας γι τος σχισματικος τς Οκρανας, οτε συνοδικς ποφσεις τοπικν κκλησιν στν ψευδοσνοδο τς Κρτης γι ναβολ τς " συνδου " γι βελτωση τν προσυνοδικν κειμνων, πως δν σεβσθηκε τν διο τν αυτ του, ποος προηγουμνως ναγνριζε τν δικαιοδοσα τς κκλησας τς Ρωσας π τς Οκρανας κα τς πιβληθεσες ποινς στος σχισματικος κα ποσχταν ν μν ναμιχθε. Συγκεκριμνα: Ξαναδιαβζοντας ατς τς μρες τ «Μνυμα» πο δημοσιοποησε «Σναξις τν Προκαθημνων τν ρθοδξων κκλησιν», πο συνλθε στ Φανρι π 6-9 Μαρτου το 2014, κα σχολθηκε μ θματα πο πασχολον τν κκλησα, εδαμε τι μεταξ ατν σχολθηκε κα μ τ Οκρανικ, γι τ ποο γραψαν ο Προκαθμενοι, προεσττος το πατριρχου Βαρθολομαου, στν παργραφο τρα (3) το κοινο «Μηνματος» τ ξς: «νθρμως προσευχμεθα πρ τς διεξαγωγς ερηνικν διαπραγματεσεων κα τς ν προσευχ καταλλαγς πρς ξοδον κ τς ν Οκραν συνεχιζομνης κρσεως. Καταδικζομεν τς πειλς βιαας καταλψεως ερν Μονν κα Ναν κα προσευχμεθα δι τν πιστροφν τν δελφν μν, τν σμερον ερισκομνων κτς τς κοινωνας μετ τς γας κκλησας». π τ «Μνυμα» προκπτουν δο σοβαρ ζητματα. ν πρτοις, τι ο σχισματικο στν Οκρανα προβαιναν πειλοσαν ν προβον σ βιαιτητες κα καταλψεις ερν Μονν κα Ναν τς κανονικς κκλησας κα πσης, τ κα σπουδαιτερο, ς λση ο προκαθμενοι βλεπαν τν ν μετανο πιστροφ τν σχισματικν στν κοινωνα μ τν κανονικ κκλησα. Μ τν αθαρετη ντικανονικ κα διαιρετικ ναγνριση τν σχισματικν κ μρους τς Κωνσταντινοπολης τποτε π ατ δν πιτεχθηκε. Ο σχισματικο ποκαταστθηκαν χωρς μετνοια κα πιστροφ, κα ο βιαιτητες ναντον τς κανονικς κκλησας συνεχζονται νισχυμνες. Κα ντ τς ντητας αξθηκαν κα ο διαιρσεις μεταξ τν σχισματικν, φο πρωτεργτης το σχσματος λλ κα τς ψευδοαυτοκεφαλας «πατριρχης» Κιβου Φιλρετος δν ναγνωρζει οτε πακοει στν νο προκαθμενο τς «ατοκφαλης» κκλησας «μητροπολτη» πιφνιο. |
| Στ σμα του ταν χαρισματικς παρν Χριστς, πως λλωστε κα στν γα ψυχ του. Κα τοτο, γιατ μ τος συντονισμνους σκητικος γνες του πρσφερε κα τ σμα του ς καθαρ να στ λογικ λατρεα το Θεο, πως κα τν ξαγιασμνο νο του ς λογικ θυσιαστριο, π’ που διαβιβζονταν τσο στν ψυχ του σο κα στ σμα του ο κτιστες χαρισματικς μετοχς κα ρρητη εωδα το Χριστο. Ν πομε δ να παρδειγμα. Μι φορ, σ ρτηση συνομιλητν του: Τ εναι «εωδα Χριστο» κα τ σημανει λγος το ποστλου Παλου, τι: «Χριστο εωδα σμν» (Β Κορ. 2,15), γιος φραμ δν πντησε. Μνο σκυψε τ κεφλι στ στθος του κα σιωποσε. Σ λγο, λλεπλληλα κματα ρρητης εωδας, πο κπμπονταν π τ στθος του, περιλουσαν τος συνομιλητς του, ο ποοι φωνοι κα κπληκτοι πελμβαναν τν πρωτοφαν γι’ ατος πνευματικ ατ μπειρα, συνοδευμενη μ κατσχετα δκρυα χαρς, βαθτατης ψυχοσωματικς γαλνης κα κυρως πνευματικς γλυκτητας, πο φτανε μχρι μυελο τν στν. Ο συνομιλητς του, ταν κπως συνλθαν, πεχρησαν χωρς λλη συζτηση κα χωρς καμα πολτως πορα στ τεθν ρτημ τους. λαβαν, κατ μοναδικ γι’ ατος τρπο, τν πντηση μ πλυτη πληρτητα, χι λεκτικ, λλ βιωματικ κα κρως παρξιακ. Στν πραγματικτητα, διαβεβαωση γι τ γνησιτητα ατς τς μπειρικς γνσεως δθηκε π τν διο τ Χριστ, μ τ διψευστα τεκμρια, πο διος Χριστς μς ποσχθηκε, τν πνευματικ δηλαδ νπαυση τν ψυχν μας κα τν ρρητη παρηγορα το γου Πνεματος. ποθτω, τι γιος φραμ ζτησε π τ Χριστ ν πληροφορσει τος συνομιλητς του, πως Ατς γνωρζει. γιος φραμ ταν νας αθεντικς νθρωπος. Χαιρσουν ατ πο λμε κατ φσιν, ταν βρισκσουν μαζ του. Το ταν γνωστη τυπικ εγνεια κα προσποηση, εχε φυσικτητα κα αθορμητισμ, εχε τ χρη το κατ φσιν νθρπου. μως, κενο πο τν κανε ν ξεχωρζει, κατ’ ξοχν, δν ταν τ κατ φσιν, λλ τ πρ νον κα πρ φσιν. |
| πορεα πρς τν δημιουργαν μις νιαας κκλησας τς Ερπης ς παρδειγμα τς πλον πιτυχος φαρμογς το περκρατικο συστματος πολιτικς συνεργασας παρουσιζεται τι εναι Ερωπακ νωση, στν πικρτεια τς ποας ερσκεται πλειοντητα τν κατ τπους ρθοδξων κκλησιν, γι’ ατ κα λονα περισστερο τ πρτυπο τς διορθοδξου συνεργασας στ πλασια τς ΕΕ πηρεζεται π τν περαιτρω νταξιακ πορεα στν Ερπη. δ κα χρνια, πολλο ρθδοξοι θεολγοι συνηγορον πρ τς τροποποισεως τς διαρθρσεως τς ρθοδξου κκλησας στν Ερπη. Κα μως, δν πεθει -κατ πντα τουλχιστον- συλλογιστικ τους. πικαλομενοι τ συναφ πολιτικ φιλοσοφα παραλληλζουν τ σστημα τν κυραρχων θνν-κρατν μ ,τι ποκαλον «θνικς κκλησες», στς ποες κατ καννα συγκαταλγονται λες ο κατ τπους κκλησες, πο δημιουργθηκαν κτς τν πλαισων τς ρχαας Πενταρχας, συμπεριλαμβανομνης χι μνο τς κκλησας Κπρου λλ κα τς Ρωσικς κκλησας, τν ποα ο Πατριρχες τς νατολς ταν κενοι πο τν νταξαν κποτε στν νανεωμνη Πενταρχα. πορεα πρς τν περαιτρω ρευστοποηση τν πολιτικν κα κρατικν συνρων στν Ερπη γερει τ ρτημα γι τ ναπφευκτο τς ξαφανσεως τν διοικητικν ρων κα τν κκλησιν. πειδ στν Ερπη ν λγ πολιτικ διαδικασα συνοδεεται π τ δημιουργα κα νσχυση νς περεθνικο κντρου ξουσας π τ μορφ τς «γραφειοκρατας τν Βρυξελλν», ρλος τς ποας γκειται στν λεγχο τς νταξιακς διαδικασας, συναφ προβλματα πρκειται ν ντιμετωπσουν κα ο ρθδοξες κκλησες τς Ερπης, ο ποες καλονται πσης ν συγκροτσουν να παρμοιο πρ-κκλησιαστικ ργανο λγχου κα διοικσεως. ς να νδεικτικ παρδειγμα τς σχετικς δημσιας συζητσεως θ παραπμψουμε στ πρακτικ το συνεδρου «κκλησιολογα κα θνικισμς στ μεταμοντρνα ποχ», πο διεξχθη τν Μιο το 2012 στν Βλο. Διευθυντς τς καδημας Θεολογικν Σπουδν Βλου, Παντελς Καλατζδης, ναρωτιται μεσα «μπως λθε καιρς ναθεωρσεως τν ρχν τς κκλησιαστικς συντκτης ρωτ: «μπως λγω τς παγκοσμιοποησης, τς πολυπολιτισμικτητας κα τν ερτερων οκονομικν, πολιτικν κα μεταεθνικν σχηματισμν (post-national configurations), θ πρπει … ν μιλσουμε γι τ [νο] κκλησιολογικ παρδειγμα, μις κα τ σημεριν, πο δν εναι παρ μα λλοιωμνη κα ξεπερασμνη κδοχ το ατοκρατορικο κα το θνικο [παραδεγματος], μοιζει ν εναι ναντστοιχο πρς τ σημεριν κκλησιαστικ κα πολιτικ |
|
|
