S. 2). С «Категориями» связан и тот особый акцент, к-рый делается Порфирием на сказывании (предикации). Роды, виды и индивиды для Порфирия есть различные варианты предикатов, при последовательном употреблении к-рых происходит логически верный переход от общих суждений к частным и наоборот. Согласно Порфирию, «самый высший род (τ γενικτατον) сказывается о всех находящихся под ним родах, видах и индивидах; род, стоящий перед последним видом,- о всех последних видах и индивидах; вид, который есть только вид,- о всех индивидах; индивид - только об одной из отдельных вещей (φ νς μνου τν κατ μρος). Называется же индивидом Сократ... этот приближающийся сын Софрониска, если у последнего единственный сын - Сократ» (Ibid. S. 7). Т. о., И. в логической системе Порфирия по сути оказывается как сама вещь, так и уникальное имя вещи, к-рое может быть предицировано только ей одной. При этом в отличие от родов и видов, к-рые ограничены определенным числом, «индивиды бесконечны [по числу] (πειρα)» (Ibid. S. 6). Свидетельство свойственного поздней античности совмещения платонического и аристотелевского подхода к вопросу об И. присутствует у Александра Афродисийского, который при изложении взглядов платоников замечал, что они называют идеи «частными (μερικς), поскольку те существуют отдельно и самостоятельно» ( Alexandri Aphrodisiensis in Aristotelis Metaphysica Commentaria/Ed. M. Hayduck//Commentaria in Aristotelem Graeca. B., 1891. Bd. 1. S. 785). По мысли Александра, такое существование является отличительным признаком не идей (видов), а индивидов, поскольку «никакое не-индивидуальное и не-частное сущее не может существовать отдельно и само по себе, но имеет бытие в чем-то ином» (Ibidem). В отличие от платоников для перипатетика Александра И. является всякая конкретная вещь, доступная эмпирическому наблюдению, т. е. то, что «подлежит показу» (ες δεξιν ππτειν - Ibid. S. 464). В этом смысле Александр называет И. «непосредственно существующими» (τ μσως πρχοντα) и утверждает, что именно исходя из фактов такого непосредственного существования строятся точные науки (α πιστμαι) (Ibid.

http://pravenc.ru/text/389563.html

11. … θιξεν Μακαριτατος κτενς τ ζτημα τς ναμεξεως εραρχν το Οκουμενικο Πατριαρχεου ες τ θματα τς Οκρανας. Μς πστειλε κα ες τ Φανριον πρς τοτο πιστολν, νομζω οχ παξ, ες τν ποαν παντσαμεν ες τν δελφν γιον Μσχας δι τς ξς πιστολς (4 Δεκεμβρου 2015): (σ. 76). 12. «Μετ τς δεοσης προσοχς νγνωμεν (.) γρμματα τς μετρας Μακαριτητος πρς μς, ς κα το Αδεσιμολ. Πρωτοπρεσβτερου κ. Νικλαου Μπαλασφ  (.) πρς τν σιολ. ρχιμανδρτην κ. Βαρθολομαον Σαμαρν, ρχιγραμματα (.) τ ναφερμενα ες ζητματα πτμενα τν σχσεων τς καθ’ μς γιωττης κκλησας Κωνσταντινουπλεως μετ τν ν Οκραν ρθδοξων σχισματικν μερδων κα συνοδικ διαγνμ παντητικς γνωρζομεν μν τ κλουθα: (σ. 76) 13. Γνωστν τυγχνει τος πσιν τι καθ’ μς γιτατος ποστολικς κα Πατριαρχικς Οκουμενικς Θρνος πρξε κα πρχει Μτηρ κκλησα τν ν Οκραν ρθοδξων πιστν, οτινες μετ τν λοιπν ρωσσικν λαν λαβον τ φς το Εαγγελου παρ το Θρνου τοτου κα δι το βαπτσματος ατν νεσωματθησαν ες τν γαν μν ρθδοξον κκλησαν. π ανας, λλωστε, Θρνος οτος χειροτνει κα πστελλεν ες τν χραν τατην τν κστοτε Μητροπολτην Κιβου δημιουργν δι το τρπου τοτου κατλυτον πνευματικν κα ψυχικν δεσμν μετ τς κκλησας Κωνσταντινουπλεως, στις δν δνατο ν ξαλειφθ κ τς συνειδσεως το ρθοδξου Οκρανικο λαο δι τς μετ τατα νσωματσεως ατο ες τν γιωττην κκλησαν τς Ρωσσας (σ. 76-77). 14.  Γνωστν σατως τυγχνει σφαλς κα τ μετρ γαπητ Μακαριτητι, τι κατ τν κανονικν τξιν (βλ. κανν 9 τς Δ Οκουμενικς Συνδου) κα τν μακραωνα παρδοσιν τς ρθοδξου κκλησας, κστοτε ρχιεπσκοπος Κωνσταντινουπλεως κα Οκουμενικς Πατριρχης δχεται κκλτους προσφυγς κα παρακλσεις πρς διευθτησιν νακυπτντων, τυχν, ζητημτων ες τ σωτερικν Ατοκεφλων ρθοδξων κκλησιν κα πιλαμβνεται τς διευθετσεως ατν δι τν π τς κανονικς τξεως προβλεπομνων προσφρων τρπων, ς συνβη κα κατ τ πρσφατον παρελθν ες τ περιπτσεις τν γιωττων κκλησιν εροσολμων, Βουλγαρας κα Κπρου, ς κα ατς τι τς κκλησας Τσεχας κα Σλοβακας, νθα μερς κε το πισκοπικο σματος κα τν πιστν μφεσβτησε τν κανονικτητα τς κλογς το Προκαθημνου τς κκλησας τατης νενεχθεσα τ Θρν τοτ πρς ξτασιν το νακψαντος ζητματος. Ες πσας τατας κα λλας παρομοας περιπτσεις καθ’ μς γιωττη κκλησα Κωνσταντινουπλεως οδλως προβανει ες νμιξιν ες τς σωτερικς ποθσεις τν Ατοκεφλων κκλησιν, ς νακριβς σχυρζεται μετρα Μακαριτης, νεργοσα πντοτε κατπιν πρωτοβολου ατματος τς νδιαφερομνης κκλησας κα ν τ ς νω διαγραφεσ κανονικ εθν ατς (σ. 77).

http://gr.pravoslavie.ru/154837.html

Кирюшка, офеня-иконщик 204 Кларк К., историк искусства 334, 464 Климент Х. папа (1670–1676) 390 Климов Нестер Климович (упом. 1862), иконописец-старинщик из Москвы 409, 414 Клыков Егор. мсгерский крестьянин 198 Ключевский Василий Осипович (1841–1911), историк 28, 45, 464 Князева Л. 379, 458 Кобеко Дмитрий Фомич 159, 464 Ковтун Е.Ф. 445, 464 Ковылин Илья Алексеевич (1731–1809), основатель Преображенской старообрядческой общины 408 Ковылин Семен Кузьмич (1768–1859), настоятель Преображенской старообрядческой общины 107, 217 Кокьяра Дж., итальянский этнограф, коллекционер 458 Коллинз Самуэл (ум. до 1671), врач царя Алексея Михаиловича, англичанин, автор записок о России 39, 464 Кологривов (Иоанн) 51, 464 Комаров (рубеж XVIII–XIX вв.), иконописец из Палеха 168 Кондаков Никодим Павлович (1844–1925), историк искусства, византинист, управляющий Комитета попечительства о русской иконописи 21, 30, 152, 153, 175, 176, 179, 192, 203, 210, 214, 244–246, 249, 253, 256, 258, 260, 261, 263, 269– 271, 277, 289, 299, 304, 305, 392, 394, 417, 425, 464 Константин Константинович, великий князь 236 Корин Илларион (рубеж XVIII-XIX вв.), иконописец из Палеха 168 Корин Н.И. (вторая половина XIX в.), владелец иконописной мастерской в Палехе 168 Корин Петр (середина XVIII), иконописец из Палеха 168 Корнилий, инок, старовер 368 Коробко О. А. 17 Коровайкова мастерская, в Палехе 168 Королюк В.Д. 426, 464 Корт К., художник 305 Косма (ум. 284), св. мученик, бессребреник 75 Коссен Н. 356 Косцова А.с. 372, 458 Кошмал В. 439, 464 Кранах Лукас Старший (1472–1553), немецкий художник 295, 296 Красилин М.М. 304, 464 Красницкий И.Я., издатель петербургского журнала «Изограф» 248 Крестьянинов В. С., владелец ризоштамповальной фабрики в Мстере 179 Кривелли Карло, итальянский художник 305 Крючкова Т. А. 458 Ксения, святая 407 Кузьмин Е., историк искусства 363 Кузьмин Семен. см.: Ковылин Семен Кузьмич Куликов Афанасий Ефремович (1884–1949), художник 453 Культепин Максим Иванович (упом. 1844), иконописец из Твери 303, 304

http://azbyka.ru/otechnik/ikona/ikona-i-...

Λγος α. Ες τ γιον Πσχα. „ β. Ες τ γιον Πσχα. „ γ. Ες τν καινν κυριαχν. „ δ. Ες τν γιον Μμαντα. – Ες τν πεντικοστν κα ες τ γιον πνευμα. „ ε. Ες τος Μακαβαους. „ ς. Ες Κυπριανν ξαγρο υ κα πανκων μεταναν τς μνρ. „ ζ. Ες λγους κα ξισωτν ουλ(ιανν). „ η. Ες τν Χριστου Γννησιν. „ " Επιτφιος ες τν μγαν Βασλειον. После сего след. припись: «Еκ τν του Διονυσου ερομονγου κα μεγλου πρωτοσυγγλλου». На листе, приклеенном к последней доске, другою рукою, позднейшею и худшею писано то же оглавление. Листы 492-й и 493-й писаны другою рукою, не так крупною и красивою. С половины оборотной страницы 493 листа и до конца книги находятся выписки из Златоустого, Кирилла Иерусалимского и других отцов почерка XVI века. Русский перевод сего сочинения есть в коллекции ркп. гр. Толстова 143 и 303; в Рум. музее 85 и 86: у Ив. Н. Царского 31 и 32 и в Архивской библиотеке. См. Каталог Баварской библиотеки, т. II, стр. 54, 105, 421; т. III, стр. 161; т. IV, стр. 90; m.V, стр. 46. [На бумаге, приклеенной к переплету: «1677. γουστου 7 Κ(ον)σταντινοπολι». На 1-м листе ненумер.: «М. Книга греческая Григория Богослова Назианзина» (рукою начала XVIII в.). На 2-м ненумер: «с ννα λγους, на девять слов. Сокращенное толкование парафрастическое на девять слов иже во святых отца нашего Григория Богослова » (рукою начала XIX в). На 3-м ненумер.: «Διονυσου ερομναχου κα μεγλου πρωτοσυγκλλου» ]. X (по старому каталогу 204, по новому 4). Содержит Нотного стихариря ч. 1-ую. Писан мелкою скорописью XVII века, с киноварными заглавиями и прописными буквами, очень правильно, по 13 строк на странице, на 85 листах плотной, лощеной бумаги. Содержит следующие стихиры: 1, л. 1. Тη δ»: του δεχεμβρου της γας μεγλομρτυρος Βαρβρας κα του σιου πατρς μν ωννου του Δαμασκινου. (Месяца декабря святыя великомученицы Варвары и преподобного отца нашего Иоанна Дамаскина ). Начинается славною стихирою великомученице Варваре: Πατρδα, γνος, υπαρξιν καταλιπουσα, Βαρβρα... (Отечество, род, имение оставивши, Варвара). Иоанну Дамаскину : Λαμπρως πανυγρσωμεν σμερον. Л. 2. Хвалитная стихира Варвары: Της γεηρας τρυφης τν πλαυσιν περιδουσα... (Земныя пищи наслаждение презревши). – об. σχτϑη βσκανος χϑρς, π γυναικς ττμετος... (Посрамися лукавый враг от жены побежден...). Л. 3. ϑεκλητος μρτυς Βαρβρα, ν τ ζαδω πσχουσα, λεγε... (Богозванная мученица Варвара, на судище страждущи, глаголаше..). – об. Τν πανγυριν σμερον της ϑληφρου Βαρβρας... (Торжество днесь страстотерпицы Варвары...). Αϑλητικν δευσασα δν... (Страдальческим шествовавши путем...). 2, л. 4. Славная стихира: Τη ε». Του σιου πατρζ Σββα... Τ χατ εικνα τηρσας λβητον... (Еже по образу соблюд невредимо). Л. 5. То κατ» εκνα τηρσας λβητον τν πρ νουν γαϑν δεξμενος ρωτα... В печатном греческом издании и в славянском переводе первых слов сей стихиры нет, а прямо начинается: «Еже паче ума прием желание…»

http://azbyka.ru/otechnik/Sergej_Belokur...

4. Ατ εναι, πιστεω, μ λθεια κα πραγματικτης, Μακαριτατε κα γιοι Πατρες κα συνεπσκοποι δελφο. Μακ. ρχιεπισκπος Τιρννων κα πσης λβανας κ.ναστσιος, διερμηνεων τν πφασιν τς περ ατν ερς Συνδου, ες τ π 14ης ανουαρου 2019 ρχιεπισκοπικν του Γρμμα πρς τν Α.Θ.Π. τν Οκουμενικν Πατριρχην κ. Βαρθολομαον, διεκτραγδε τ δρμα τς Οκρανικς κκλησας κα στιγματζει τν ξ κοινωντων, καθρημνων, χειροτοντων - κα δ το ς «Προκαθημνου τς Ατοκεφλου Οκρανικς κκλησας» φερομνου κ.πιφανου -κα σχισματικν συγκροτηθεσαν «Ατοκφαλον κκλησαν», παραγκωνισθεσης τς κεσε κανονικς Οκρανικς κκλησας π τν Μητροπολτην Κιβου κ.νοφριον. Θεωρεται, λοιπν, σοφιστικ κα χι σοφ θερησις το λλογ. κ.Καθηγητο, φο παραθεωρε παντα τ ς νω, τ ποα προδλως προσκροουν ες τος Θεους κα ερος Καννας τς γας μας κκλησας, τ Κανονικν Δκαιον Ατς κα τν ν Ατ εροκανονικν τξιν, κα 5. Σεπτ μν εραρχα κατ τατα δν θ σταζε, προφανς, τν προσοχν Ατς ες τν δυναττητα κα τ δικαωμα το Οκουμενικο Πατριαρχεου ν χορηγ τν Ατοκεφαλαν ες παρχας – Κρτη το Οκουμενικο Θρνου, λλ ες τ ν κκλησιαστικ κοινωνα τς λλαδικς μν κκλησας κωλεται μ κ τς οτω πως δοθεσης Ατοκεφαλας ες σχισματικος, ναθεματισμνους, καθρημνους κα χειροτοντους «πισκπους» κα λοιπος «Κληρικος» κα συνεπς, ν μες, Μακ. Προκαθμενος ατς ερουργοντες ς Πρωθιερρχης κα ρχιεπσκοπος θηνν κα πσης λλδος δνασθε κ τν ερν Καννων ν μνημονεητε ες τν Μεγλην Εσοδον κα τ Δπτυχα κα τ βασικτερον ν συλλειτουργτε μετ το «νου Προκαθημνου» κ.πιφανου. Ατ εναι τ οσιδες θμα κα τ ζητομενον. Κα ατ δν δικαιοται πλς, λλ’ εναι ποχρεωμνη ν τ κρν ρμοδως κα παραιττως μ εροκανονικ κριτρια ερ Σνοδος τς εραρχας μας. πομνως ερ μν Σνοδος τς εραρχας, αρομνη ες τ ψος τν περιστσεων, θ δει, συνερχομνη νευ πιβραδνσεως τινος, ν επ ς ες νθρωπος, μετ το προσκοντος σεβασμο, λλ κα το πιβεβλημνου ασθματος εθνης ναντι Θεο κα νθρπων, τ «οκ ξεστι παραβανειν τος ερος Καννας κα παραθεωρεν τν κανονικν τξιν τς κκλησας». Ες τοιατα κρσιμα κα κατεπεγοντα θματα ταπεινς φρον τι δν χρειζεται π’ ριστον ναμον κα τρησις το κκλησιαστικο πρωτοκλλου. λλωστε εναι γνωστν τι τ βλμματα τν λοιπν Ατοκεφλων κατ τπους ρθοδξων κκλησιν εναι στραμμνα ες τν λληνορθδοξον Πατρδα μας κα τν λλαδικν μας κκλησαν, παρ’ ς τν πιβεβλημνην κνησιν κα πρωτοβουλαν ναμνουν.

http://gr.pravoslavie.ru/124026.html

Остановившись в 4 гл. на сообщении славословия животных и старцев, в 5 гл. Иоанн говорит о другом, что он наблюдал при той же обстановке. Обстановка видения 4 гл. осталась прежнею; не изменилось и экстатическое состояние самого Иоанна. Он, как бы стоя по-прежнему в открытых небесных вратах (4:1), увидал книгу (βιβλον) в деснице (π τν δεξιν) у Сидящего на престоле. Греческое выражение π τν δεξιν русский и славянский переводы передают словом: «в деснице», что обыкновенно служит обозначением правой руки. С таким пониманием греческого выражения соглашаются почти все толкователи, за исключением немногих, которые 291 , не видя при прилагательном δεξιν существительного χερα (ср. 20:1), находят здесь указание на правую сторону престола, где, по их мнению, и лежала книга. Но этому противоречит: 1) средний род существ, μρος (сторона), если бы оно предполагалось здесь; 2) обычное употребление этого выражения в свящ. Писании в смысле правой руки и без добавления χιρ (1:17, 20; Мф. 6:3 ; Деян. 2:33 ; Гал. 2:9 ; Пс. 136:10 ); 3) выражение 5:7: κα εληφεν κ τς δεξας – и взял из десницы, и 4) наконец, важность самой книги. Лучше поэтому представлять так 292 , что св. Иоанн увидал книгу на раскрытой длани правой руки Сидящего на престоле. Символом чего служит эта десница Сидящего, – символом ли Бож. Всемогущества 293 , или Бож. Промыслительной деятельности, – в данном месте не должно быть и речи. Виденную книгу св. Иоанн называет βιβλον, а не ββλος, не потому, что она была мала по объему 294 , но потому, что название βιβλον было общепринятым по отношению к книгам свящ. Писания Ветхого завета и она своею формою напоминала эти последние. Подобно им, книга, виденная Иоанном, представляется в виде пергаменного свертка, как обыкновенно писались пророческий писания. Они принадлежали к числу πισθαγραφ’ов, т.е. свертков, которые были исписаны с обеих сторон 295 ( Иез. 2:9, 10 ) и иногда запечатывались ( Ис. 29:11 ). Точно так же и апокалиптическая книга была исписана внутри и совне и запечатана семью печатями – σωθεν κα ξωθεν (πισθεν) κατασφραγισμνον σφραγσιν πτ.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Orlov/...

II. Похвальные и надгробные. 7-е слово под названием «Надгробное брату Кесарию» (Ες Καισριον τν αυτο δελφν πιτφιος, Funebris in laudem Caesarii fratris oratio) посвящено памяти безвременно скончавшегося брата, к-рого Г. Б. особенно восхваляет за его любовь к наукам, в т. ч. естественным - геометрии, астрономии и математике: «Восток, Запад и все страны, где только впоследствии бывал Кесарий, служат знаменитыми памятниками его учености». В 8-м слове, «Надгробном сестре Горгонии» (Ες τν δελφν αυτο Γοργοναν, In laudem sororis suae Gorgoniae), Г. Б. говорит об аскетизме и глубоком благочестии сестры. В обоих сочинениях, а также в 18-м слове «Надгробном отцу» (Επιτφιος ες τν πατρα, Funebris oratio in patrem), Г. Б. неоднократно обращается с теплыми словами к родителям. В 11-м слове, приветственном свт. Григорию Нисскому (Ες Γρηγριον Νσσης, Ad Gregorium Nyssenum), автор говорит о любви к нему и о том, как следует совершать память мучеников. 13-е слово (Ες τν χειροτοναν Δοαρν μιλα κδοθεσα Ελαλ πισκπ, In consecratione Eulalii Doarensium episcopi) обращено к Евлалию, другу святителя, по случаю его хиротонии во епископа Доарского; 15-е (в рус. пер. 16-е) произнесено «На день мучеников Маккавеев» (Ες τος Μακκαβαους, In Machabaeorum laudem). 21-е слово, «Похвальное Афанасию Великому» (Ες τν μγαν Αθανσιον, In laudem Athanasii), служит богатым источником сведений об этом старшем современнике Г. Б. 24-е слово посвящено памяти сщмч. Киприана , еп. Карфагенского (Ες τν γιον Κυπριανν, In laudem s. Cypriani). В 25-м слове (Ες Ηρωνα τν φιλσοφον, In laudem Heronis philosophi) Г. Б. обращается к философу Ирону (т. е. Максиму-кинику), вернувшемуся из изгнания, приводя его в пример как человека, сочетавшего в себе любовь к философии с христ. благочестием. Непревзойденным по силе и глубине является 43-е слово, «Надгробное Василию Великому» (Ες τν μγαν Βασλειον πιτφιος, Funebris oratio in laudem Basilii Magni; 379), в к-ром Г. Б. излагает самые сокровенные мысли - о своей любви к Афинам и к эллинской учености, об уединенной и безмолвной жизни, о догмате Св. Троицы. Восхваляя и прославляя святость умершего, Г. Б. говорит о его человеческих качествах: это не идеализированный образ подвижника, но живой портрет, написанный реалистично и ярко.

http://pravenc.ru/text/166811.html

Θρνος κα κλαυθμς κα δυρμς πολς! ξηπατθη λκληρος ρθοδοξα τι δθεν Πατριρχης π. Βαρθολομαος, δι ν δικαιολγ τν χοργησιν τς ατοκεφαλας ες τος καθηρημνους, ναθεματισμνους, σχισματικος κα ατοχειροτοντους τς Οκρανας, ποκατστησεν ατος νομμως, κανονικς κα κκλησιολογικς. Πρκειται περ κραυγαλας ψευδοαποκαταστσεως. Πατριρχης δν χει κανονικν ρμοδιτητα ν σκ τ δικαωμα το κκλτου, ατοβολως κα αθαιρτως, νευ συναινσεως, κτς τς δικς του κκλησιαστικς δικαιοδοσας. ν προκειμν διπραξε προκλητικν αθαιρεσαν εσπηδσεως ες τν δικαιοδοσαν το Πατριαρχεου Μσχας, δι ν ποκαταστσ τος καταδικασθντας π το Πατριαρχεου τοτου, ς ν εναι Ππας τς νατολς. Κατ τν σαφ κανονικν τξιν, τ κκλησιαστικν ργανον, τ πο­ον πιβλλει ποινς ες κληρικος, εναι κα τ ρμδιον ργανον ν τροποποισ ν ρ τς ποινς ατς. πειδ ποθετικς λγος φαρμζεται κα ες τ μαθηματικ, ς ποθσωμεν τι Πατριρχης δνατο ες τν ν λγ περπτωσιν ν σκσ τ δικαωμα το κκλτου. Πς μως νργησεν, ν προκειμν; Τ κκλητον κκλητος εναι τελικ κκλησιαστικ δικαστικ κρσις. πομνως, σχετικ Πατριαρχικ νργεια εναι καθαρς δικαστικ. ς γνωρζω, ξ λων τν ατοκεφλων κκλησιν μνον ες τν σχοντα Καταστατικν Χρτην τς ν λλδι κκλησας (ρθρον 44, παρ. 2) χει νομοθετηθ συν­αινετικς τ δικαωμα προσφυγς τν Μητροπολιτν ες τ κκλητον το Πατριρχου. Τ σχετικν ατημα τν νδιαφερομνων διαβιβζει ες τ Οκουμενικν Πατριαρχεον κστοτε Πρεδρος τς Διαρκος ερς Συνδου «μετ τς δικογραφας». ρωτται Πατριρχης: Κατ ποον τρπον ποκατστησε δικαστικς τος καταδικασθντας π το Πατριαρχεου Μσχας, φο δν εχε τος σχετικος δικαστικος φακλους, δι ν πραγματοποισ δικαστικν ρευναν; ς προεγρφ, ν λλδι κκλησα διαβιβζει ες τ Οκουμενικν Πατριαρχεον τν κκλητον προσ­φυγν τν νδιαφερομνων «μετ τς δικογραφας». Ατ δθεν δικαστικ ψευδοαποκατστασις γνετο, καριαως, κατ’ λευθραν κα λθητον, ς νομζει, κρσιν το Πατριρχου π. Βαρθολομαου. λεεινς μπαιγμς παντς νομονος νθρπου κα πραγματικ πανορθδοξος ξαπτησις. Πατριρχης ν δημοσιοποισ λην τν διαδικασαν ατς τς ψευδοαποκαταστσεως. πσης κα ερ Σνοδος ποχρεοται ν δημοσιεσ τν σχετικν μ τ Οκρανικν ζτημα γνωμοδτησιν τν δο Συνοδικν πιτροπν, δι ν ποστ δημοσαν κριτικν, θετικν ρνητικν. ποχρεοται ν πρξ τοτο, φο ζητεται. Ες τος καταδικασθντας πρχουν κα παραπτματα κωλυτικ τς ερωσνης.

http://gr.pravoslavie.ru/124836.html

Иов (ум. 1716), митрополит Новгородский, писатель, полемист 118 Иона (ум. 1461), митрополит Киевский, святитель Московский 188 Иона, пророк 343 Иосиф Владимиров, иконописец Оружейной палаты, автор «Послания» к Симону Ушакову 97, 98, 100, 102–104, 139, 159, 206, 220, 223, 316 Иосиф Волоцкий (Иван Санин, ум. 1515), основатель и игумен Волоколамского монастыря, церковный деятель, публицист, святой 12, 161 Иосиф Обручник 114, 298, 454 Ирина, святая 407 Иродионов А. 118, 464 Исаакий Далматский (ум. 383), святой 403 Исайя, пророк 344 Исидор Пелусийский, святой 132, 133 Исидор Юрьевский, святой 241 Истомин Карион (1640-е – не ранее 1718 или 1722), писатель, поэт 380 Истомин Михаил Павлович, историк искусства 198, 464 Иткина Е.И. 117,138, 150, 458 Иттенбах Франц (1813–1879), немецкий художник 295, 298 К Казаков (рубеж XVIII–XIX вв.), иконописец из Палеха 168 Казаков Я.С. 147 Казаринова Н. 230, 464 Каликин Федор Антонович, собиратель рукописеи и старопечатных книг, реставратор 34, 45, 92, 146, 150, 171, 212, 219, 231, 360 Калло Жак (1592 или 1593–1635), французский гравер 296 Калугина Т.П. 437, 464 Кальвин Ковен (Couvin) Жан (1509–1564), деятель Реформации, основатель кальвинизма 119 Камерарий Иоахим (1500–1574), немецкий ученый, автор-составитель эмблематического сборника 356 Кандинский Василий Васильевич (1866–1944), художник 444 Каптерев Николай Федорович, историк церкви, профессор Московской духовной академии 464 Карпенков И., иконописец из Палеха 181 Карсавин Лев Платонович (1882–1952), религиозный философ, историк-медиевист 12, 60, 74, 291. 313, 464 Карташев Антон Владимирович (1875–1960). историк церкви, профессор Парижского Богословского института 10, 96, 464 Киприан. св. мученик 74 Кирилл (ок. 826/827–869), первоучитель славян, святой, равноапостольный 129 Кирилл Белозерский (1337–1427), основатель Белозерского монастыря, святой 244 Кириллов Григорий (первая половина XIX в.), иконописец-федосеевец из Москвы 215 Кириченко Е.М. 32, 36, 467 Кирпичников Александр Иванович (1845–1903), литературовед, историк искусства 426, 464

http://azbyka.ru/otechnik/ikona/ikona-i-...

Κανν Σταυρσιμος, δ η χος πλ. δ Ερμς Ελογετε Παδες, τς Τριδος σριθμοι, Δημιουργν Πατρα Θεν, μνετε τν συγκαταβντα Λγον, κα τ πρ ες δρσον μεταποισαντα, κα περυψοτε, τ πσι ζων παρχον, Πνεμα πανγιον ες τος ανας. Ελογετε Ξλον, δι ο πσα φνισται, ν δμ δολα ρ φυεσα, βρσει πονηρ το Ξλου, κα Χριστς ψοται περγαθος, νυψωθναι ν τοτ θελουσως, αρετισμενος δι εσπλαγχναν. ερς δλου, ναλλξ οδιμος, πευλογν γγνους ποτ, τν τπον το γιασμνου Ξλου, δι ο ελογα πσι δεδρηται, τος κατηραμνοις, κακστ το ξλου βρσει, κα λισθσασι κακν ες βθη. νορθοται παν, τ νθρπινον Δσποτα, σο ρθωθντος π το Σταυρο, κα στφος, ππτει πονηρν δαιμνων, κα τ διεσττα νωσιν δχεται, κα περυψοται τ κρτος τς ξουσας, κα τς δυναστεας σου ες τος ανας. Μαρτυρικ Μακαραν δξαν, κα τρυφν διρρευστον, κα φωταυγ σκηνματα νν κληροσθε, θεοι θλητα Κυρου, κα τας οραναις σκηνοσθε Τξεσι, κα τν οιδμων λπδων μν τ πρας, νν κατειλφατε ν εφροσν. μν νδρεα, πρ λιον λαμψε, φωτοειδες Χριστο θλητα, κα πσαν, τν το διαβλου πλνην, θεκ δυνμει ναπημαρωσε, κα πιστν καρδας Μρτυρες εσεβοφρνων, φωταγγησεν ες τος ανας. Θεοτοκον Νοητν νεφλην, κα σκηνν γισματος, θρνον Θεο κα πλην φωτς λυχναν, κα νατολν το Λγου, ο πιστο σε πντες κατονομζομεν, πναγνε Παρθνε το πντα τεκτηναμνου, Μτηρ πρχουσα ελογημνη. Κανν τς περαγας Θεοτκου, δ η χος πλ. δ Ερμς πταπλασως κμινον, τν Χαλδαων Τραννος, τος θεοσεβσιν μμανς ξκαυσε, δυνμει δ κρεττονι, περισωθντας τοτους δν, τν Δημιουργν κα Λυτρωτν νεβα· ο Παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, ες πντας τος ανας. Φωτς δτου γγονας, νδιατημα Πναγνε, τας τς παρθενας, καλλονας στρπτουσα, κα πντας κατηγασας, τος Θεοτκον σε ληθ, καθομολογοντας κ ψυχς κα βοντας· ο Παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας. Λγον Θεο τν ναρχον, κα Πατρ συννοομενον, τν κ το μ ντος, Πατρικ βουλματι, τ πν συστησμενον, θεοπρεπς γεγννηκας, σρκα γεγοντα διμς τος νθρπους· δι σε Θεοτκον, ρθοδξως φρονομεν, Χριστν περυψοντες, ες πντας τος ανας. ερωτρα πφηνας, Θεοτκε πανμωμε, τς περκοσμου, τν γγλων τξεως· τν τοτων γρ ττοκας, Δημιουργν κα Κριον, κ Παρθενικς πειρογμου νηδος, ν δο τας οσαις, συγχτως, τρπτως, μι δ ποστσει, Θεν σεσαρκωμνον. Νενεκρωμνην Πναγνε, τν ψυχν μου τος πτασμασι, κα κατεφθαρμνην, οβλοις δγμασι, Θεν τν δυνμενον, ζωοποιεν τ σμπαντα, πειρογμως πρ φσιν τεκοσα, νστησον βοσαν· ερες ελογετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας.

http://azbyka.ru/otechnik/greek/oktoih-n...

  001     002    003    004    005    006    007    008    009    010