| Οι Παπικο στριξαν τη διδασκαλα τους για το καθαρτριο πυρ σε αρκετ πατερικ χωρα και απ πλευρς Αγας Γραφς: α. στο δετερο βιβλο των Μακκαβαων, που σμφωνα με τους στχους 12, 43-45 ο Ιοδας ο Μακκαβαος συγκντρωσε να ποσ και το απστειλε στα Ιεροσλυμα προκειμνου να προσφερθε μια εξιλαστριος θυσα υπρ των νεκρν στρατιωτν, στε να απαλλαγον αυτο απ τις αμαρτες τους, και β. στο κατ Ματθαον Ευαγγλιο 12, 32, που σμφωνα με τα λγια του ιδου του Κυρου η βλασφημα κατ του Αγου Πνεματος «οκ φεθσεται … οτε ν τ νν ανι οτε ν τ μλλοντι». Για τα δο αυτ χωρα σημεινει ο γιος Μρκος: «Τατα δ τι τ καθαρτριον πρ οδαμς εσγουσι, κα λου φαντερον . τ γρ κοινν φσει τε κα καθρσει δι πυρς κα κολσεως;» Εν ο Θες παρχει φεση στον νθρωπο μσω των ευχν της Εκκλησας απ την φιλανθρωπα του, ττε ποια εναι η ανγκη του καθαρτηρου; Εν πλι το καθαρτριο παρχει κθαρση, ττε γιατ να γνουν οι ευχς και γιατ να υμνομε τον Θε για τη φιλανθρωπα Του; Μλλον τα χωρα συνηγορον εναντον του καθαρτηρου, επειδ τονζουν την φεση ως αποτλεσμα της βασιλικς εξουσας και της ευσπλαχνας του Θεο και ταυτχρονα αποκλεουν την απαλλαγ απ την κλαση απ την κθαρση . Το τρτο και κριο χωρο, στο οποο οι Λατνοι στριξαν τη διδασκαλα τους περ καθαρτηρου εναι η Α προς Κορινθους, κεφ. 3, στχος 15: «ε τινος τ ργον κατακασεται, ζημιωθσεται, ατς δ σωθσεται, οτως δ ς δι πυρς». Στο χωρο αυτ, πως υποστηρζουν, ο Απστολος Παλος υπονοε το δικ τους καθαρτριο πυρ, μια τρτη προσωριν κατσταση για την κθαρση των ψυχν ανμεσα στον παρδεισο και την κλαση. Στον ισχυρισμ αυτ παραβλπουν μως, τι οι δο στχοι που προηγονται αναφρονται σαφς στην ημρα της κρσεως: «κστου τ ργον φανερν γενσεται γρ μρα δηλσει τι ν πυρ ποκαλπτεται κα κστου τ ργον πον στι τ πρ δοκιμσει. Ε τινος τ ργον μενε πκοδμησε, μισθν λψεται» . Ουσιαστικς αντπαλος των Παπικν στη Σνοδο της Φερρρας – Φλωρεντας τσο στο θμα του καθαρτηρου πυρς σο και γενικ στα λλα θματα υπρξε ο γιος Μρκος ο Ευγενικς. Δο ομιλες του χουν διασωθε: «Αντρρησις των Λατινικν κεφαλαων, περ αυτο προτεινον, περ του περκατορου πυρς» και «Απολογα προς Λατνους δευτρα, εν εκτθησι και της των Γραικν Εκκλησας την Αληθ δξαν» . Επσης χουν διασωθε μια σειρ απαντσεων του Αγου Μρκου σε απορες των Παπικν με ττλο: «Αποκρσεις προς τας επενεχθεσας αυτ απορας και ερωτσεις, επ τας ρηθσαις ομιλαις, παρ των καρδιναλων και των λλων Λατινικν διδασκλων» , και μια σντομη παρουσαση των θσεων των ορθοδξων με ττλο: «Συλλογισμο δκα δεικνντες τι ουκ εστ πυρ καθαρτριον» . |
| 2210 Васил. Вел. кан. 24 и толкования на этот канон. Номокан. XIII, 2 (Аф. Синт., I, 275 и сл.). Для Сербии соборное определение об этом в «Прав. срб. црква», стр. 116. 2212 Властарь, Г, 2 (Аф. Синт., VI, 154). Кормчая, гл. 48, столб. 4, 22 (II, 88). Относительно Австрии см. § 55 свода гражд. зак.; Сербии – § 69, с. свода гражд. зак.; России -с в. зак., т. X, ст. 10; указ 5 янв. 1725 г.; Болгарии – дополн. к экзарх. уставу 1883 г., XIV, 1, а. 2213 Basilicor. XII, 1, 3 с соответствующими схолиями (ed. cit. I, 729–730). Номокан. XIII, 2 (Аф. Синт., I, 275 и сл.). § 57 австр. свода гражд. зак.; § 69, ж. и § 77 серб. св. гражд. зак.; русск. гражд. св. зак, ст. 53. 2214 Номокан. XIII, 2 (Аф. Синт., I, 284 и сл.), где приведена новелла об этом Алексея Комнина 1084 г. В Кормчей (гл. 43, уп. изд., II, 37 и сл.) находится также одна новелла, в которой соответствующее место гласит: «тем быти истинным обручением и по всему равномощным браку». См. также синодальное определение при патриархе Иоанне VIII (Аф. Синт., V, 52 и сл.). Властарь. Г, 15 (ib. VI, 180). 2217 Номокан. ΧΙV, 3 (Аф. Синт., I, 334). Ср. § 119 австр. свода гражд. зак.: § 69, к, и § 81 сербск. свода гражд. зак. 2224 См. напр. относительно Австрии узаконение 10 июня 1812 г., декрет 19 янв. 1830 г., § 44 закона 5 дек. 1868 г.; Vorschrift uber die Heiraten im k. k. Heere 4 июля 1887 г. 2228 «Gradus dicti sunt а similitudine scalarum, locorumve proclivium quos ita ingredimur, ut a proximo in proximum, id est iu eum, qui quasi ex eo nascitur, transeamus». Digest. XXXVIII, 10, 10; § 10 (ed. cit. IV, 1250). Cp. сочин. Вальсамона О родстве по боковой линии (Аф. Синт. IV, 556, 560), Димитрия Хоматина О степенях родства (ib. V, 421 и сл.), Михаила Солунского О степенях родства (ib. V, 397). 2229 το γνους σειρ τρισ συνερεται τξεσι, τ τε τν νιντων δηλοντι τν κατιντων, κα τν κ πλαγου Димит. Хомат., упом. место. Cp. Номокан. XIII, 2 (Аф. Синт., I, 280), Властарь, В, 8 (ib. VI, 126). 2230 κστη о ν γννησις να βαθμν ποτελε. Димит. Хомат, уп. место. Властарь, В, 8 (Аф. Синт., VI, 125). Чтобы удостоверяться, точно-ли определена по числу рождений степень родства употребляют один старый способ, а именно: считают число лиц в соответствующей линии, проходящей между двумя лицами, родство которых отыскивается, и отнимают от полученной суммы единицу, остаток и показывает степень родства. Напр., между мною и моей бабкой два рождениея, значит две степени: моя бабка родила мою мать – одна степень, моя мать родила меня – другая степень, по указанному способу выходит то же самое, так как по линии от меня к моей бабке три лица: я, моя мать и бабка; отняв одно лицо получим два, то есть вторую степень. |
| Εναι χαρακτηριστικ τι ακμη το 1989, πριν δημιουργσει την ψευδο-ιεραρχα του στην Ουκρανα, ο διος ο Βικντιος Τσεκλιν επισκφθηκε τη Να Υρκη και προσπθησε να ενταχθε στην Υπερριο Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα, παριστνοντας τον επσκοπο. Αλλ η Αρχιερατικ Σνοδος της ΥΡΟΕ αρνθηκε χι μνον να του αναγνωρσει τον βαθμ του «επισκπου», αλλ ακμη και του «πρεσβυτρου». Στη συνχεια ο τυχοδικτης προσπθησε να κλψει αντιμνσιο, ιερ εγκλπιο και λειτουργικ σκεη απ το ιερ του καθεδρικο ναο της ΥΡΟΕ στη Να Υρκη, ωστσο εκδιχθηκε με αισχνη. λα αυτ ο Θεοφιλστατος Αβδου θα μποροσε επσης να τα διαβσει στη μελτη του Σουμλο, στην οποα δεν κνει μνεα. – Ο Αρχιεπσκοπος Κπρου στις πρσφατες δηλσεις του κατηγρησε τη Ρωσικ Εκκλησα για εισβολ στο κανονικ δαφος του Πατριαρχεου Γεωργας, δηλαδ στην Αμπχαζα και την Οσετα. Το ανφερε αυτ και ο επσκοπος Αβδου. Δημιουργεται η εντπωση τι αυτς οι μομφς χουν βσιμη στριξη. Η Ρωσικ Εκκλησα χει επανειλημμνως δηλσει, ακμη και δι αποφσεως της Ιερς Συνδου, τι αναγνωρζει τις προαναφερθεσες περιοχς ως κανονικ δαφος της Εκκλησας της Γεωργας. Αναγνωρζουμε ανεπιφλακτα και το παλαι αυτοκφαλο της Εκκλησας της Γεωργας, το οποο λαβε απ το Πατριαρχεο Αντιοχεας και χι απ την Κωνσταντινοπολη, πως τον τελευταο καιρ ρχισαν να λνε οι οπαδο του Φαναρου. – Με αφορμ την αναφορ του ρθρου του επισκπου Αβδου, θα θελα να Σας ρωτσω, γνωρζεστε προσωπικ; Εξ σων γνωρζουμε, ο προαναφερθες ιερρχης επ σειρ ετν επισκεπτταν τη Ρωσα. Ποιος ταν ο λγος των επισκψεν του; τυχε να συναντσω τον επσκοπο Κριλλο επανειλημμνως. Ερχταν στη Ρωσα συχν, πργμα που οφειλταν στην επιθυμα του να μελετσει τη ρωσικ γλσσα. Τον διευκολναμε παντοιοτρπως. Ειδικτερα δε, βοηθντας να εξασφαλζει ρωσικ βζα, αν και οι κληρικο μας εχαν δη δυσκολες με την απκτηση ελληνικν θεωρσεων εισδου. Στη Ρωσα εναι γνωστ ολκληρη σειρ απ σκανδαλδη περιστατικ που ορθδοξοι ιερρχες, καθς και ιερες με τις οικογνεις τους λαβαν αρνητικς απαντσεις σχετικ με την κδοση ελληνικν θεωρσεων εισδου. Συνθως σε παρμοιες περιπτσεις οι Αρχς τηρον τις αρχς αμοιβαιτητας, αλλ εμες παρακαλοσαμε να μην δημιουργεται ουδεμα δυσκολα στην εσοδο Ελλνων κληρικν στη Ρωσα. |
| Στην Ουκρανα η νομοθεσα επσης προβλπει χι μνο την εισαγωγ της θεολογας στον κατλογο των επιστημονικν κατευθνσεων, αλλ τη δυναττητα αναγνρισης απ το κρτος του ττλου του Διδκτορα θεολογας υπ ορισμνους ρους, που αποκτθηκε στο πνευματικ εκπαιδευτικ δρυμα. Σε μια σειρ απ λλες χρες της κανονικς ευθνης της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας τα κρτη πιστοποησαν τα προπτυχιακ και μεταπτυχιακ προγρμματα, αλλ δεν υπρχει δυναττητα υποστριξης διδακτορικο, εκτς απ την Λιθουανα, που το πργραμμα ειδικτητας συντχτηκε με βση την καθολικ πστη. Το 2009-2019 Η Συνοδικ βιβλικ θεολογικ επιτροπ επεξεργαζταν μερικ σημαντικ γγραφα. Στο πλασιο του ορθδοξου και καθολικο διαλγου συντχτηκε το γγραφο «Θση του Πατριαρχεου Μσχας σε θμα της κυριαρχας στην Οικουμενικ Εκκλησα» 23 . Συντχτηκε η επσημη αναφορ της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας στο γγραφο της επιτροπς «Πστη και η δομ της εκκλησας» του Παγκσμιου Συμβουλου Εκκλησιν «Εκκλησα: στο δρμο προς την κοιν αντληψη». Κατ τη διρκεια της προετοιμασας στην Πανορθδοξη Σνοδο γινε πραγματογνωμοσνη των προτεινμενων εγγρφων για συζτηση απ τη Σνοδο, εν αργτερα, εφσον τον Ιονιο του 2016 στη Κρτη διεξχθη η Σνοδος των δκα Ορθδοξων Εκκλησιν, η Συνοδικ βιβλικ θεολογικ επιτροπ υπβαλε την κθεση σχετικ με τα γγραφα που ψηφστηκαν στη Σνοδο με βση τη συζτηση που προκυψε. Το ερευνητικ ργο ταν αφιερωμνο σε θματα συσχετισμο της πστης και της επιστμης, καθς και του ρλου και της θσης της θεολογας στο σστημα των γνσεων. Αυτ τα θματα συζητθηκαν σε διφορους εκκλησιαστικος και κοσμικος ακαδημακος χρους, καθς και στην Διασυνοδικ Παρουσα, και ειδικτερα στις συνεδρισεις και εκδηλσεις που γιναν απ την επιτροπ της Παρουσας σε θματα θεολογας και θεολογικς εκπαδευσης 24 . Η Γραμματεα της Συνοδικς βιβλικς θεολογικς επιτροπς απ κοινο με το Πανεκκλησιαστικ Μεταπτυχιακ και Διδακτορικ Πργραμμα των Αγων Ιεραποστλων Κυρλλου και Μεθοδου υλοποησε το ερευνητικ επιστημονικ πργραμμα «Επεξεργασα της νας μεθοδολογας διαλγου της θρησκεας και της επιστμης στη Ρωσα», το οποο περιελμβανε την διεξαγωγ σεμιναρων πραγματογνωμνων και την προετοιμασα επιστημονικν ρθρων. Πρπει να τονιστε ιδιατερα τσο επκαιρο θμα, πως εναι η βιοηθικ. Στο πλασιο της επεξεργασας η Επιτροπ ετομασε το γγραφο «Για τη βπτιση των βρεφν, που γεννθηκαν απ την παρνθετη μητρα» 25 . Στη Διασυνοδικ Παρουσα την παροσα στιγμ εναι στην επεξεργασα μια σειρ απ γγραφα, αφιερωμνα στην θεολογικ αντληψη των ζητημτων της βιοηθικς. |
| II. «Катена Никиты Ираклийского» (CPG. C. 51; тип II; изд.: Junius. 1637; Σειρ τν πατρων. 1792) сохранилась более чем в 35 кодексах (список см.: Karo, Lietzmann. 1902. S. 326-331; дополнения: Hagedorn U., Hagedorn D. 1994. Bd. 1. S. 133). Она представляет собой переработку катены Γ, к к-рой составитель добавил материал более древней катенарной традиции, ее следы можно распознать в К. α и β. Краткие фрагменты катены Никиты Ираклийского соединены после каждого стиха в группы, создавая впечатление одного большого отрывка. Такими же группами расположены обширные фрагменты, имеющие разное происхождение. Нек-рые отрывки данной катены отсутствуют в других К. на Книгу Иова. Видимо, частично они заимствованы из прямой традиции (фрагменты свт. Кирилла Александрийского, прп. Исидора Пелусиота, свт. Дионисия Александрийского, Нила Анкирского, прп. Ефрема Сирина и др.), частично восходят к какому-то неидентифицированному источнику. Первоначально был издан только лат. перевод катены Никиты Ираклийского ( Comitolus. 1585), осуществленный с рукописи Vat. gr. 1231, XII в. Второе издание ( Idem. 1587) было дополнено переводом др. фрагментов из кодекса Ambros. B 117 sup., XIII в. Первое издание греч. текста катены Янга ( Junius. 1637) было основано на 2 рукописях - Bodl. Baroc. 176 и 178, XVI в.; 2 фрагмента в начале катены заимствованы из Bodl. Laud. gr. 20, XIII в., и Bodl. Laud. gr. 86, XVI в. Данное издание было перепечатано в Венеции без существенных изменений (Σειρ τν πατρων. 1792). Леммы в издании Янга во мн. случаях ошибочны, предпочтение нужно отдавать лат. переводу П. Комитоло, к-рый основан на более древних рукописях. По его мнению, катену следует приписывать не Никите Ираклийскому, а Олимпиодору, поскольку большинство фрагментов в ней принадлежат именно этому экзегету. По мнению У. и Д. Хагедорн, Никита Ираклийский, хотя имел какое-то отношение к данной катене (скорее всего он был редактором), тем не менее не может считаться ее составителем ( Hagedorn U., Hagedorn D. 1994. Bd. 1. S. 133-137). |
| 171 Оно ещё не было напечатано. Мы поместим перевод его в своём сочинении о настоящем состоянии александрийского патриархата. 175 Πανοπλα πνευματικ. Romae 1630. Σνοψις τν ϑεων κα ερν τς κκλησας μυστηρων. Romae 1633. 177 Δογματικ διδασκαλα. ν Βουκουρεστ 1703. Эта книга направлена против заблуждений нашей Духовной Академии в Киеве. 184 Σειρ τν πατρων ες τν μακριον β. ν Βενετ 1792. Σειρ 51 πομνηματιστν ες τν κττευχον κα τ τν βασιλεων Νικηφρου Θεοτκη. Τ. 2. ν Λειψ 1772. 185 Τ ψυχοσωτριον ψαλτριον παρ γαπου μοναχο. ν Βενετ 1692. Να ξγησις το ψαλτηρου παρ ϑανασου ερομονχου. ν Βενετ 1705. 188 Συναγωγ τν θεοφϑγγων ημτων ληφθεσα εκ τς ν τ ρει το ϑω μονς το Κουτλουμουσου. ν Βενετ 1783. 194 Λεξικν στορικν ες κατληψιν τν ψαλμν. Venetiis. 1643. Λεξικν γραμματικν τν ψαλμν. ν Σαλικτ. 203 Сведения об Иакове извлечены были арх. Порфирием из Афонской рукописи и напечатаны в Первом путешествии в Афонские монастыри, ч. V, отд. 2, стр. 820 сл. (Киев, 1877). Ред. 205 По свидетельству здравствующего поныне архиепископа газского Филимона, бывшего в Албании с 1816 по 1831 год, кресты Козмы поныне стоят на своих местах. Примечание 1851 года, апреля 8 дня. 210 Греческий текст напечатан в книге арх. Порфирия Успенского Александрийский патриархат (изд. Академии Наук), стр. 135–138. Далее следуют соборное деяние 1593 г. об учреждении в России патриаршества и александрийский том о Пасхе, документы, напечатанные арх. Порфирием в Трудах Киевской Духовной Академии, 1865 г., т. III, стр. 236–359, и послание патриарха Мелетия, заимствованное из книги Муравьёва. Ред. 211 В библиотеке Синайского подворья в Каире есть рукопись в большой лист, в которой между прочим помещены письма сего патриарха. Их весьма много. Я пробежал его послания: 1) к православнейшему князю Адаму Вишневецкому и благочестивейшему князю Кириаку Ружинскому с прочими боярами; тут он обличает панство и просит их хранить сокровище веры и предания отцов; 2) ко всем русинам, доблестно противоставшим треволнению, устремлённому на православную церковь бывшим митрополитом киевским и клевретами его, которые, возлюбив нынешний век, уклонились на стези иноверцев; 3) к князю Острога, Литвы, Киева и Владимира Василию (1597 г.); в конце сего длинного послания значится: «Три православные архиерея, мановением твоим, боголюбезнейший княже Василие, пусть соберутся и с согласия прочих бояр да рукоположат архиереев и митрополита православного; а отступники от веры пусть делают своё вне церкви Божией; 4) к руссам в Польше (1597); в сем письме Мелетий разрешает их разные сомнения и утверждает их в вере правой. |
| λλες τοπικς Ορθδοξες Εκκλησες, θα αισθανθον την εξρτησ τους απ την Πενταρχα των Αρχαων Ορθδοξων Πατριαρχεων, με λες τις συνπειες που προκπτουν απ’εδ, γεγονς το οποο απολτως παραβιζει την ιστητα των τοπικν Εκκλησιν. Ας αναλσουμε την «Κυπριακ επιθυμα» καθς και το «Μνυμα ...» και το Ανακοινωθν της Συνλευσης υπ το φως της ιστορας της Εκκλησας, καννων και τρχουσας γεωπολιτικς κατστασης στην περιοχ της Μεσογεου. Η νομιμτητα της «Κυπριακς επιθυμας». Εκθτοντας τα επιχειρματα της Εκκλησας της Κπρου τα οποα υπβαλε υπρ της απκτησης της 5ης θσης στα δπτυχα,θα βασιζμαστε στο μνυμα «ServiceOrthodoxedepresse» (SOP) 359 juin-juillet 2011 Pp. 4-5 συνοψζοντας το παρν κεμενο. 1) «Οι Ρσοι δχτηκαν την Ορθοδοξα το δκατο αινα, εμες – κατ τον Α’ αινα. Η Εκκλησα μας εναι αρχαιτερη της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας για χλια χρνια. Ζητομε να μας φρονται με σεβασμ. Πιστεουμε τι πρπει να προυμε την πμπτη θση» . Η απατηση αυτ παραβιζει τη σειρ στα δπτυχα των Αρχαων Πατριαρχεων και το καθεστς της Εκκλησας της Κπρου αυξνεται σε δο εππεδα απ’ αυτ που θλουν. Αν στη βση της ακολουθας στα δπτυχα θσουμε το χρνο του εκχριστιανισμο της περιοχς, που γινε η τοπικ Εκκλησα, θα χουμε την ακλουθη σειρ: η Εκκλησα της Ιερουσαλμ , η Εκκλησα της Κπρου , η Εκκλησα της Αντιοχεας , η Εκκλησα της Αλεξανδρεας , η Εκκλησα της Κωνσταντινουπλεως. Ας κνουμε μια παρκβαση, για να εξετσουμε την προλευση της Εκκλησας της Κωνσταντινουπλεως, γιατ ακριβς ο Προκαθμενς της εναι «πρτος μεταξ σων» μεταξ των Επικεφαλς των λλων τοπικν Εκκλησιν, και παζει να σημαντικ και μερικς φορς βασικ ρλο στο διεθν εκκλησιαστικ χρο, συχν υποβλλοντας στο προηγομενο της προλευσς του. Η Κωνσταντινοπολη ταν ουσιαστικ ανεξρτητη πλη της Ρωμακς Αυτοκρατορας. Αυτ η πλη ταν χτισμνη στη θση της αρχαας ελληνικς αλιευτικς αποικας Βυζαντου και γινε χριστιανικ πρωτεουσα - Να Ρμη. «Η μετβαση του αυτοκρτορα σ’ αυτν την πλη χει νομιμοποισει την δη σημαντικ θση της νας πρωτεουσας. Η εξαιρετικ θση της Κωνσταντινοπολης εχε την επδρασ της και στην εκκλησιαστικ οργνωση. Αξιπιστα στοιχεα για την εμφνιση του χριστιανισμο στην Κωνσταντινοπολη λεπουν. Το γεγονς τι απ’αυτ την πλη στις αρχς του Β’ αινα ρθε στη Ρμη ο αιρετικς Θεδωρος Βυρσοδψης,(Δερματουργς) δηλνει την παρουσα της χριστιανικς κοιντητας στην Κωνσταντινοπολη» . Ο ισχυρισμς για τη δημιουργα αυτς της κοιντητας απ τον γιο Ανδρα τον Πρωτκλητο και για τον Προκαθμεν της, Επσκοπο Στχυο «παρουσιζει το μεταγενστερο μθο» . |
| Το 2014 με τη βοθεια της Ουκρανικς Ορθδοξης Εκκλησας απ την περιοχ της νοπλης σγκρουσης στα νοτιοανατολικ της Ουκρανας απομακρνθηκαν πνω απ δο χιλιδες τομα. Πνω απ 25 χιλ. αναγκαστικο μετανστες απκτησαν προσωριν κατοικα. Το 2014-2015 παρασχθηκε βοθεια σε 17 χιλ. οικογνειες των αναγκαστικν μεταναστν. Το 2014-2017 στην περιοχ της νοπλης σγκρουσης στο δαφος των περιφερειν του Ντοντσκ και του Λουγκνσκ μεταφρθηκαν πνω απ 1100 τνοι ανθρωπιστικς βοθειας. Στα χρνια της σγκρουσης παρασχθηκε διαφορετικ βοθεια σε συνολικ ποσ νω των 68 εκατ. γκρβνα. Επσης η εκκλησιαστικ ανθρωπιστικ βοθεια παρασχθηκε σε χιλιδες πρσφυγες που φτασαν στη Ρωσα και στην Λευκορωσα απ τις νοτιοανατολικς περιοχς της Ουκρανας. Οι Μητροπλεις της Ρωσας συγκντρωσαν για αυτ το σκοπ πνω απ 132 εκατομμρια ροβλια, υπρξε τακτικ προμθεια ανθρωπιστικς βοθειας στους κατοκους των περιφερειν του Ντοντσκ και του Λουγκνσκ. Μεμονωμνες ενορες του Μινσκ σε μηνιαα βση προμθευαν φρμακα και τρφιμα σε 10 οικισμος και σε μια σειρ απ ιατρικ ιδρματα του Ντοντσκ . Η Εξαρχα της Λευκορωσας απομκρυνε απ τις περιοχς νοπλης σγκρουσης στη Δημοκρατα της Λευκορωσας με σκοπ της θεραπεα, προσθετικ, αποκατσταση και ευεξα περπου 90 παιδι, τραυματισμνα, ΑΜΕΑ σα χουν χσει ναν και τους δο γονες τους. 10. Εκδοτικ ργο Το 2009 ξεκνησε μια να εποχ στην ιστορα του Εκδοτικο Συμβουλου της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας. Κατ πολ διευρνθηκε η σφαρα της ευθνης του Συμβουλου, ξεκνησαν καινοριες κατευθνσεις της ευθνης του Συμβουλου, ρχισαν καινοργια προγρμματα και καινοργιες κατευθνσεις δραστηριτητας, η εργασα με εκκλησιαστικος εκδοτικος οκους ανβηκε σε να νο εππεδο. Η υπθεση της κδοσης της λογοτεχνας που πραγματοποιοσε πριν το Εκδοτικ Συμβολιο, μετβη στον Εκδοτικ Οκο του Πατριαρχεου Μσχας που αποσπστηκε απ τη δομ του Συμβουλου ως νας ανεξρτητος φορας. Την παροσα στιγμ το Εκδοτικ Συμβολιο επιλει μια σειρ απ υποθσεις που σχετζονται με την κωδικοποηση της λογοτεχνας, μεταξ των οποων εναι η παροχ στα εκδσεις ενς κωδικ γκρισης, που παρχει τη δυναττητα της διδοσης των βιβλων μσων των ναν, μοναστηριν και εκκλησιαστικ καταστματα. Εναι η επικαιροποηση του συστματος κωδικοποησης και η ταυτοποησ του σε λο το κανονικ δαφος της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας, ο λεγχος για τρηση καννων της διανομς βιβλων σε ναος και μοναστρια. Το Συμβολιο ευθνεται για την προθηση εκδοτικς δρσης συγγραφων και εκδοτν, διδοση των αγνων των οσιομαρτρων και εξομολγων, για τη διαμρφωση αποθεμτων στις βιβλιοθκες, για την κωδικοποηση των κειμνων των Ακθιστων, για την επεξεργασα των εκπαιδευτικν και βοηθητικν εντπων προς κδοση βιβλων, για την κδοση ειδικν διαφωτιστικν βιβλων για οικονομικος μετανστες, καθς και της λογοτεχνας στις γλσσες λλων λαν. |
| 2284 De unitate Eccl, 14, 35. PL. Т. 43. Col. 418; Contra litt Petil., II, 45, 106. PL. T. 43. Col. 296; II, 47, 110. Col. 297; II, 78, 174. Col. 312; Contra Crescon, III, 65, 73; III, 66, 75. PL. T. 43. Col. 536, 537; Epist. 10. С. 3, 11. PL. Т. 33. Col. 411. 2286 Contra epist. Parmenian, II, 2, 5. PL. T. 43. Col. 52; Cfr.: Contra litt. Petiliani, II, 90, 199. PL. T. 43. Col. 321–322; Contra epist. Parmenian, III, 3, 19. PL. T. 43. Col. 97. 2289 Epist. 93, 9, 36. PL T. 33. Col. 339. Cfr.: Contra litt. Petil. III, 37, 43. PL T. 43. Col. 370. Retract. II, 17. PL T. 32. Col. 637. 2290 Contra litt. Petiliani, III, 4, 5: «Neque hoc ideo dixerim ut neglegatur ecclesiastica disciplina, et permittitur quisque facere quod velit sine ulla coneptione, et quadam medicinali vindicta et terribili lenitate et charitatis severitate». PL T. 43. Col. 350. 2291 Ibid. III, 4, 5: «Neque enim ferrum est inimici vulnerantis, sed medici secantis». PL T. 43. Col. 350. 2297 Contra epist. Parmeniani, III, 2, 13: «Non dormiat severitas disciplinae, in qua tanto est efficacior emendatio pravitatis, quando diligentior conservatio charitatis. Tunc autem hoc sine labe pacis et unitatis et sine laesione frumentoram fieri potest, cum congregationes Ecclesiae multitudo ab eo crimine quod anathematur, aliena est». PL. T. 43. Col. 92. Cfr.: Brevicuius collationis cum Donatistis, dies 3; 9, 16: «Quamvis debeat vigilare ecclesiastica disciplina, ad eos non solum verbis, sed etiam excommunicationibus et degradationibus corripiendos, tarnen non solum in ea latentis nesciantur, sed plerumque propter pacem unitatis etiam cogniti tolerentur». PL. T. 43. Col. 632. 2298 Ibid. III, 2, 13. PL. T. 43. Col. 92: «Tunc etiam ille et timore percutitur, et pudore sanatur, cum ab universa Ecclesia se anathematum videns, sociam turbam cum qua in delicto suo gaudeat et bonis insultet non potest invenire. Contra epist. Parmeniani». 2300 Ibid. III, 2, 14: «Jam propter multitudine non poterant ita corripi, ut ab eorom conjunctione se caeteri continerent, et eos erubescere facerent». PL. T. 43. Col. 93. |
| 43, coll. 536. 537. Epist. 10, cap. 3, l1. PI.. t. 33, col. 411. 37 Contra epist. Parmenian. II, 2:5. PL., t. 43, col. 52. Cfr. Contra litt. Petiliani, II, 90, 199. PL., t. 43, coll. 321–322. Contra epist. Parmenian. III, 3:10. PL., t. 43, col. 97. 40 Epist. 93, 9, 36. PL, t. 33, col. 339. Cfr. Contra litt. Petil. III, 37, 43. PL., t. 43, col. 370. Retract. II, 17. PL., t. 32, col. 637. 41 Contra litt. Petiliani, III, 4:3: Neque hoc ideo· dixerim ut neglegatur ecclesiastica disciplina, et permittitur quisque facere quod velit, sine vrila correptione, et quadam medicinali vindicta et terribili lenitate et charitatis severitate. PL., t. 43, col. 350. 42 Contra litt. Petiliani, III, 4:5: Neque enim ferrum est inimici vulnerantis. sed medici secantis. PL., t. 43, col. 350. 48 Contra epist. Parmeniani, III, 2:13: non dormiat severitas disciplinae,, in qua tanto est efficacior emendatio pravitatis, quando diligentior conservatio charitatis. Tunc autem hoc sine labe pacis et imitatis, et sine laesione frumentorum fieri potest, cum congregationes Ecclesiae multitudo ab· eo crimine quod anathematur, aliena est. PL., t. 43, col. 92. Cfr. Breviculus collationis cum Donatistis, dies 3, 9:16: quamvis debeat vigilare ecclesiastica disciplina, ad eos non solum verbis, sed etiam excommunicationibus et degradationibus corripiendos, tamen non solum in ea latentis nesciantur, sed plerumque propter pacem unitatis etiam cogniti tolerentur. PL., t. 43, col. 632. 49 Tunc etiam ille et timore percutitur, et pudore sanatur, cum abuniversa Ecclesia se anathematum videns, sociam turbam cum qua in delicto suo gaudeat et bonis insultet non potest invenire. Contra epist. Parmeniani. Ш, 2, 13. PL., t. 43, col. 92. 51 Contra epist. Parmen. III, 2:14: jam propter multitudine non poterant ita corripi, ut ab eorum conjunctione se caeteri continerent, et eos erubescere facerent. PL., t. 43, col. 93. 53 Contra epist. Parmeniani, III, 2:15: Haec qui diligenter cogitat, nec in conservatione unitatis negligit disciplinae severitatem, nec immoderatione coercitionis disrumpit vinculum societatis. |
|
|
