| 3.Προς το παρν, στις περισστερες Ορθδοξες Εκκλησες επικρατε μα ανησυχητικ σιωπ. Oι διαφαινμενες εκατρωθεν πολιτικς πισεις τραυματζουν το πνευματικ κρος της Ορθοδξου Εκκλησας. Εν η κινητοποηση ανεθυνων προσπων, για να λοιδορον εκενους που διατυπνουν διαφορετικς εκτιμσεις, κολακεοντας συγχρνως σους υποστηρζουν, ευτελζει τον διορθδοξο διλογο σε μα κρσιμη για την Ορθοδοξα εποχ. Ορισμνοι εκκλησιαστικο κκλοι εκφρζουν την προσδοκα τι σιγ-σιγ λες οι Ορθδοξες Εκκλησες θα αναγνωρσουν τον παραλαβντα τον Τμο. μως, κι αν ακμη ορισμνες Αυτοκφαλες Εκκλησες τoν αναγνωρσουν, αρκετς λλες, πως δηλνουν στις μχρι τοδε δημσιες τοποθετσεις τους, θα παραμενουν στην ρνηση. Με αποτλεσμα μια εθνοφυλετικ δισπαση (σε λληνες, Σλβους και σους επιθυμον αρμονικς σχσεις με λους), η οποα ακυρνει τον πολυεθνικ και πολυπολιτισμικ χαρακτρα της Ορθοδοξας και την οικουμενικτητ της. Τα εκκλησιαστικ σχσματα δεν τα διορθνει αυτομτως ο χρνος οτε τα επουλνει αντιθτως τα παγινει και τα βαθανει. 4.Επεγει πλον να αναζητηθον δρμοι υπερβσεως της εκκλησιαστικς πολσεως. Για την αντιμετπιση των ποικλων συγκροσεων στον κσμο το πρτο στδιο ενεργειν εναι η αποκλιμκωση. Εναι ευρτατα αποδεκτ και συχν επαναλαμβνεται διεθνς τι μνον με σοβαρ διλογο εναι δυνατν να αντιμετωπιστον οι εντσεις. Ας επιδιωχθε το συντομτερο εκ νου επικοινωνα και ανταλλαγ δημιουργικν προτσεων μεταξ των βασικν παραγντων της κρσεως. Υπρχουν στην Ορθδοξη Εκκλησα πρσωπα που μπορον να συμβλουν στην μεση ναρξη διαβουλεσεων. 5. Καιρς να τεθον ως βσεις των νων προσπαθειν αλθειες της Ορθοδξου Παραδσεως, οι οποες στηρζονται στην Αγα Γραφ. Πχ: «Τ δ με καλετε, Κριε Κριε, κα ο ποιετε λγω;» (Λουκ. 6:46, πρβλ. Ματθ.7:21) «γ δ λγω μν, γαπτε τος χθρος μν, ελογετε τος καταρωμνους μς, καλς ποιετε τος μισοσιν μς…» (Ματθ. 5:44) «φες μν τ φειλματα μν, ς κα μες φεμεν τος φειλταις μν…» (Ματθ. 6:12) «…σπουδζοντες τηρεν τν ντητα το Πνεματος ν τ συνδσμ τς ερνης» (Εφεσ.4:3, βλπε και Γαλ.5:15). Ακολουθντας πιστ τις εντολς του Κυρου θα διακρνουμε νους δρμους για την υπρβαση της κρσεως. |
| Теологические и метафизические основания христианской культуры предстают нашему взору своеобразной диалектикой христианской религиозной мысли и античного миросозерцания. Ориген жизнью своей живёт по-христиански, по воззрениям же своим на соделанное и Божественное эллинствует 94 . Источники 1 . Ориген. Ωριγνονς τον εις το κατα Ματθ ιον Εναγγλιον εξηγητικων. – Paris: Sources Chretiennes, t. 43,1992. 2 . Ориген. Ωριγνους τν ις τ κατ ωννην Ευαγγλιον ξηγητικν. – Paris: Sources Chretiennes, t. 120,1996. 3 . Ориген . Origenis homilia in Librum Regnorum I. – Paris: Sources Chretiennes, t. 328, 1986. 4 . Ориген . Origenis in Exodum. – Paris: Sources Chretiennes, т.321, 1985. 5 . Ориген . Origenius commentarium in cantico canticorum. – Paris: Sources Chretiennes, t. 375, 1991. 6 . Ориген . Homiliae in Jesu Nave. – Paris: Sources Chretiennes, t. 71, 1960. 7 . Ориген . Homilia in Sancto Luca. – Paris: Sources Chretiennes, t. 87, 1998. 8 . Ориген . “О Началах» – Новосибирск, 1993. 9 . Ориген . “О Молитве”, “Увещание к мученичеству” – Сам., 1992. 10 . Ориген . “Против Цельса” – М. 1997 11 . Августин Аврелий . Творения. – М., 1997 12 . Григорий Чудотворец , Мефодий Патарский . Творения. – М., 1997 13 . Деяния вселенских соборов. – СПб., «Воскресение», 1996. 14 . Евсевий Памфил . “Церковная История” – М., 1993. 15 . Иероним. О девственности. – М., 1995. 16 . Ириней Лионский . Творения. – М., 1996. 17 . Иустин Мученик . Творения. – М., 1996. 18 . Платон. Собрание сочинений. – М.. «Мысль», 1993. 19 . Плотин. Эннеады. – М., 1997. 20 . Порфирий. Жизнь Плотина//Диоген Лаэрций. О жизни, учениях и изречениях знаменитых философов. – М., 1978. 21 . Ранние Отцы Церкви. – Брюссель: “Жизнь с Богом”, 1988. 22 . Ранович А. Б. “Первоисточники по истории раннего христианства», “Античные критики христианства” – М., 1976. 23 . Сократ Схоластик . “Церковная История» – М., «РоссПЭн», 1996. 24 . Сочинения древних христианских апологетов. – СПб., «Але- тейя», 1999. 25 . Jacques Loew Fayard. Histoire du I’Eglise par Elle-meme. 1978. |
| 22 К игумении N. 22.1 166. О послушнице, впавшей в недоумение и о бывшем при о. Макарии случае 23 Письма к А. Н. 23.1 167. Воюй со страстишками 23.2 168. Что значит «утренюем утренюю» 23.3 169. Хорошо ходить на откровение 23.4 170. Надо жить мирно 23.5 171. Как жить 23.6 172. Не бойся открывать помыслы 24 Письма к С. Ч. 24.1 173. Духовной жизни сразу не научишься 24.2 174. Борись мужественно с диаволом 25 Письма к А. О. 25.1 175. Одобряет в решении поступить в монастырь 25.2 176. Не пожив в монастыре, не научишься монашеству 25.3 177. Не стыдись откровения помыслов. Советы новоначальной 25.4 178. Скорби – наша слава. Путь к святости – смирение 25.5 179. Поздравление с принятием монашества 25.6 180. О чаепитии в дни поста 25.7 181. Пожелания в день Ангела 25.8 182. О снах. О богохульных помыслах 25.9 183. О записывании помыслов. Не возносись любовью «матушки» 25.10 184. Скука – от внутренней гнили 25.11 185. Не скорби о том, что родные оставили тебя 25.12 186. Пост – время веселое. Как проводить пост немощной телом 25.13 187. Суждение мирских о монашеской жизни. Совет брату 25.14 188. Взгляд мирских на монахов 25.15 189. Осторожность и кротость – лучшее украшение молодой монахине 25.16 190. Наставление монахине-учительнице 25.17 191. Не возносись – слушайся опытных 25.18 192. Не верь снам 26 Письма к И. 26.1 193. Как должно быть пение монахинь. Каких цветов надо искать. 26.2 194. Пожелания в день Ангела. Служение больным сохраняет чистоту 26.3 195. О книге Св. Иоанна Златоуста: «О девстве» 26.4 196. О вечной Пасхе и о внутреннем гнильце 26.5 197. Об открытии Шамординской общины. Об утверждении в сердце Иисуса 26.6 198. Не забывай молитвы Иисусовой 26.7 199. Как идти в Оптину и о молитве Иисусовой 26.8 200. Будь кротка. Не будь лакомкой – сладость разслабляет 26.9 201. Блудныя мысли—от недостатка смирения 26.10 202. Пожелания в день Пасхи 26.11 203. Радуйся безвинному осуждению 26.12 204. Не бойся волнений жизни 26.13 205. Пожелание в день пострига 26.14 206. Пожелание в день Рождества Христова |
| Исторический пролог 20.2. Собеседование Иова с друзьями 20.3. Речь Елиуя 20.4. Ответ Бога Иову 20.5. Смысл страданий Иова 20.6. Богослужебное употребление книги Глава 21. Псалтирь 21.1. Святые Отцы о Псалтири 21.2. Разделение Псалтири 21.3. Надписание псалмов 21.4. Виды псалмов 21.5. Об отношении к врагам – духовное понимание 21.6. Откровение о Христе в псалмах 21.7. Способ исполнения Псалтири Глава 22. Писания царя Соломона: Книга притчей, Книга Екклесиаст и Песнь песней 22.1. Книга притчей Соломоновых 22.2. Екклесиаст 22.3. Порядок книг Соломоновых 22.4. Песнь песней Соломона Глава 23. Неканонические учительные книги 23.1. Неканоническая книга Премудрости Соломона 23.2. Неканоническая книга Премудрости Иисуса, сына Сирахова Раздел IV ПРОРОЧЕСКИЕ КНИГИ Глава 24. Пророки. Введение 24.1. Смысл пророческого служения 24.2. История пророческого служения 24.3. Истинное и ложное пророчество 24.4. Способы получения откровения 24.5. Восприятие пророческой проповеди 24.6. Характерные черты пророческой проповеди 24.7. Порядок изучения пророческих книг Глава 25. Книги малых пророков 25.1. Книга пророка Осии 25.2. Книга пророка Иоиля 25.3. Книга пророка Амоса 25.4. Книга пророка Софонии Глава 26. Книга пророка Исаии 26.1. Служение пророка Исаии 26.2. Вопрос единства книги 26.3. Обличение 26.4. Пророчество о Церкви 26.5. Притча о винограднике 26.6. Призвание пророка Исаии 26.7. Пророчества о Рождестве Христовом и о Христе 26.8. Пророчества о судьбах языческих народов и о Иерусалиме 26.9. Эсхатологические пророчества: «великий апокалипсис» Исаии 26.10. Пророчество о краеугольном камне в основании Сиона 26.11. Суд Божий и избавление 26.12. Исторический отдел. Нашествие Сеннахирима. Болезнь Езекии. Предсказание о Вавилонском плене 26.13. Утешительные пророчества. Христос и Церковь 26.14. Церковь 26.15. Призвание язычников 26.16. Заключительные пророчества Глава 27. Книга пророка Михея 27.1. Суд над Израилем 27.2. Обличение князей и лжепророков. Наказание и утешение 27.3. Рождество Христово 27.4. |
| Ο Πατριρχης Βαρθολομαος ισχυρζεται τι «για την Ορθοδοξα το Οικουμενικ Πατριαρχεο αποτελε ζμη που “λον τ φραμα ζυμο” (Γαλ. 5.9) της Εκκλησας και της ιστορας», το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως «ενσαρκνει το γνσιον εκκλησιαστικν θος της Ορθοδοξας: “ ν ρχ ν Λγος… ν ατ ζω ν, κα ζω ν τ φς τν νθρπων” (Ιω. 1.1,4). Η αρχ της Ορθοδξου Εκκλησας εναι το Οικουμενικ Πατριαρχεο, “σε αυτ ζω και η ζω εναι το φως των Εκκλησιν”» . Παραθτοντας τον αοδιμο Γορτνης και Αρκαδας Κριλλο περ του τι «η Ορθοδοξα δεν δναται να υπρχει χωρς το Οικουμενικ Πατριαρχεο», ο Πατριρχης Βαρθολομαος δηλνει τι «ο καθνας μας οφελει ακμη στεντερα να εναι συνδεδεμνος προς τον Πρτο μεταξ μας, προκειμνου να πνει εκ της πλουσας πηγς, αφετηρα της οποας αποτελε το ευσεβς ημν θνος και η μωμος πστη». Υποστηρζεται τι: «Το Οικουμενικν Πατριαρχεον χει την ευθνην να θση τα πργματα εν εκκλησιαστικ και κανονικ ευταξα, διτι μνον αυτ χει τα κανονικ προνμια και την ευχν και ευλογαν της Εκκλησας και των Οικουμενικν Συνδων να επιτελ το υψηλν και εξαιρετικν τοτο χρος ως φιλστοργος Μτηρ και αρχ των Εκκλησιν. Εν το Οικουμενικν Πατριαρχεον αποποιηθ των ευθυνν του και απομακρυνθ απ την διορθδοξον σκηνν, ττε αι τοπικα Εκκλησαι θα πορεωνται “ως πρβατα μη χοντα ποιμνα” (Ματθ. 9, 36), αναλισκμεναι εις εκκλησιαστικς πρωτοβουλας, αι οποαι συγχουσι την ταπενωσιν της πστεως με την υπεροψαν της εξουσας» . Κατ τη γνμη του Πατριρχη Βαρθολομαου, η περ της ισοτιμας των Ορθοδξων Προκαθημνων διδασκαλα αποτελε αλλοωση της ορθοδξου εκκλησιολογας, για την οποα θεωρε απαρατητο να προειδοποισει τους επισκπους της Εκκλησας Κωνσταντινουπλεως: «Γνριζε, φλτατε γιε Κομνων, κα σ κα ο πντες, τι κκλησιολογα, νευ ναγνωρσεως τς θυσιαστικς, κενωτικς κα ναντικατασττου εθνης το Κωνσταντινουπλεως παρ ρθοδξοις, οδλως εναι γις κα οδλως νταποκρνεται ες τ φρνημα κα τ θος τν προγενομνων πατρων μν τσον νταθα, σον κα λλαχο. Σ, διακνει τν αθεντικν κα νθευτον κκλησιολογαν, μακρν τς θλιβερς λλοισεως, τι λοι εμεθα σοι, μ πρτον, πλς “τιμς νεκεν”, τν Κωνσταντινουπλεως. Να, εμεθα σοι, χομεν τν ατν ρχιερωσνην, πλν, κ τε τν Καννων κα κ τς παραδσεως πολλν ανων, νελβομεν λλας εθνας, κομβικς κα μοναδικς, π τς ποας οδλως προτιθμεθα ν παραιτηθμεν» . |
| Ο Κριος μας επε να πρα πολ απλ πργμα: πδοτε ον τ Κασαρος Κασαρι κα τ το Θεο τ Θε (Ματθ. 22. 21). Να αναλβουμε εμες, οι εκκλησιαστικο, τα εκκλησιαστικ, εν οι κοσμικο ρχοντες να αναλβουν τα δικ τους χωρς να επεμβανουν στα δικ μας. – Πως σχολιζετε την πρσφατη δλωση του Οικουμενικο Πατριρχη, ο οποος επε τι εναι απαρδεκτο να διακπτουμε την ευχαριστιακ κοινωνα; – χουμε επανειλημμνως προειδοποισει τον Κωνσταντινουπλεως τι σε περπτωση νομιμοποισεως του σχσματος απ αυτν, θα αναγκαζμασταν να διακψουμε την ευχαριστιακ κοινωνα. Προβη συνειδητς σε νομιμοποηση του σχσματος για λγους, οι οποοι δεν εναι πλρως ξεκθαροι για μας. Και μως τυγχνει κατανοητ τι εναι πολιτικς και χι εκκλησιαστικς φσεως. ξερε ο Πατριρχης Βαρθολομαος που θα οδηγοσαν οι ενργεις του, αλλ δεν πτοθηκε. Πολ περισστερο τνισε κατ’ επανληψιν τι ”δεν φοβμαστε εν η Ρωσικ Εκκλησα διακψει την ευχαριστιακ κοινωνα μαζ μας”. Για τη διαμορφωθεσα κατσταση να πομε: απαρδεκτη δεν εναι η διακοπ της ευχαριστιακς κοινωνας, αλλ η νομιμοποηση του σχσματος. Σμφωνα με τους καννες της Εκκλησας, εκενη η εκκλησιαστικ κοιντητα, η οποα αποδχεται το σχσμα και ρχεται σε ευχαριστιακ κοινωνα με τους σχισματικος, η δια προσχωρε στο σχσμα. Δεν χουμε καννες, οι οποοι να μας επιτρπουν να κινομαστε διαφορετικ. Η απφαση περ διακοπς κοινωνας με το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως ταν επιβεβλημνη με λη την ευθνη τσο για την απφαση, σο και για το σχσμα, το οποο τρα διαπρασε λο το σμα της οικουμενικς Ορθοδοξας, επωμζονται ο Πατριρχης Βαρθολομαος και εκενοι οι συνεργτες του, οι οποοι τον συμβολευσαν να ενεργσει τσι πως ενεργε τρα. – Κλενοντας θα θελα να σας ρωτσω Σεβασμιτατε, επειδ εναι επκαιρο για την Ελλδα, τι απ την ημρα που η Εκκλησα της Ρωσας δικοψε την κοινωνα με το Οικουμενικ Πατριαρχεο βλπουμε τι στο γιον ρος δεν ρχονται πολλο Ρσοι προσκυνητς. Πρσφατα κνατε και κποιες δηλσεις για το Αγιον ρος, που σως εδ μπορε να σχολιστηκαν αρνητικ. Παρλο αυτ εσες δυαφυλττετε τη δικ σας Εκκλησα. Πως μως ο λας αντιμετωπζει λο αυτ το πρβλημα με την Ουκρανα, δηλαδ θλει να ακοσει την Εκκλησα και δεν ρχεται στο γιον ρος; |
| Αποστολ των οργνων της εξουσας εναι να παρεμποδζουν παρμοιες εκδηλσεις, να προλαμβνουν συγκροσεις, υποκινομενες απ θρησκευτικ αιτιολογα, να προστατεουν τα δικαιματα των πολιτν, να συμβλλουν στη μεωση της επιθετικτητας στην κοινωνα. – Στα ουκρανικ τηλεοπτικ δκτυα τις Κυριακς μεταδδονται ακολουθες των ουνιτν, της «Ορθδοξης Εκκλησας Ουκρανας», αλλ για τη μεγαλτερη ομολογα της χρας δεν υπρχει τηλεοπτικς χρνος. χει γνει πλον κυραρχη τση τα τελευταα χρνια; – Ορισμνα τηλεοπτικ δκτυα μνον απ αρνητικ ποψη αναφρονται στην Ουκρανικ Ορθδοξη Εκκλησα, ρχνοντας λσπη στους ιερρχες, τους ιερες και τους λακος της και συκοφαντντας λη την Εκκλησα. Υπρχουν μως και ΜΜΕ, που μπορε κανες να συναντσει αληθινς και ωφλιμες πληροφορες. Ο δημοφιλς, για παρδειγμα, τηλεοπτικς σταθμς « Inter » μεταδδει εορταστικς ακολουθες απ τη Λαρα των Σπηλαων του Κιβου, τον «Λγο του Προκαθημνου», δηλαδ το εβδομαδιαο μνυμα του Μακαριωττου Μητροπολτη Ονουφρου προς τους πιστος. Σμερα η Ουκρανικ Ορθδοξη Εκκλησα διαθτει τις εκκλησιαστικς της διαδικτυακς πλες και ιστοσελδες, ενημερωτικς και μορφωτικς εκπομπς. Τα τελευταα χρνια χει αυξηθε σημαντικ σε γκο και βελτιθηκε ποιοτικ το περιεχμενο με ορθδοξη θεματολογα στον χρο των μσων ενημρωσης. Υπ τις συνθκες της πανδημας του κορονοο πραγματοποιονται απευθεας μεταδσεις στο διαδκτυο απ πολλος ναος και μονς. Πρπει μως να επισημνουμε τι εδ χουμε να κνουμε με ναν λλο κνδυνο, ταν η υπερβολικ ενασχληση με τις ενημερωτικς υπηρεσες με σκοπ τον διαφωτισμ και τη διερυνση των θρησκευτικν γνσεων υποκαθιστ το πλον κεντρικ, στο οποο μας καλε ο Σωτρας: «γρυπνετε ον ν παντ καιρ δεμενοι να καταξιωθτε κφυγεν πντα τ μλλοντα γνεσθαι κα σταθναι μπροσθεν το υο το νθρπου» (Λουκ. 21.36). Ουδποτε λειψαν οι δοκιμασες απ την Εκκλησα, πργμα που ισχει και για κθε χριστιαν ξεχωριστ κι τσι θα συμβανει ως τη συντλεια του αινος, πως μας διδσκει ο Κριος Ιησος Χριστς, του Οποου ακογεται διαχρονικ ο αθνατος λγος Του: «γ μεθ μν εμι πσας τς μρας ως τς συντελεας το ανος» (Ματθ. 28.20). Και βεβαιωνμαστε σμερα ιδοις μμασι για την πισττητα των λγων του Σωτρα τι οι πλες του δου δεν μπορον να υπερνικσουν την δημιουργηθεσα απ Εκενον Εκκλησα. Στις σημερινς δοκιμασες η πστη μας δεν εκλεπει, αλλ ενδυναμνεται και επαυξνει. |
| να επιπρσθετο πρβλημα εναι τι ο κριος Ντουμνκο, ο αυτκλητος «μητροπολτης Επιφνιος», επισκεπτμενος τις ΗΠΑ τον περασμνο Οκτβριο συλλειτοργησε με τον κλρο της Ελληνορθδοξης Αρχιεπισκοπς Αμερικς του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως στον Καθεδρικ Να της Νας Υρκης, που της ανκει. Κατ τη λειτουργα ο Ντουμνκο «χειροτνησε» σε δικονο να πρσωπο ονματι Γεργιος Καζολης ο οποος αυτ τη στιγμ υπηρετε σε ενορες της αρχιεπισκοπς. Εφσον γνωρζω τι ο Ντουμνκο ουδεμα χειροτονα χει και γι’αυτ αδυνατε να μεταδδει εκενο, το οποο δεν χει ο διος, τ γνεται στις ακολουθες ταν ο κανονικς κλρος συλλειτουργε με πρσωπο που δεν εναι επσκοπος; Τ γνεται στις ακολουθες ταν να πρσωπο σαν τον Καζολη υπηρετε ως δικονος χωρς να χει ιδιτητα διακνου; Τι να κνουμε ως Ορθδοξοι χριστιανο ταν απρσμενα βρεθομε σε μια ττοια ακολουθα; (Επιπλον, τ θα γνει εν μια ημρα ο Καζολης χειροτονηθε σε πρεσβτερο με δικαιολογητικ τι υπηρετοσε δη ως δικονος); Ζητω συγνμη που υποβλλω τσες πολλς ερωτσεις, αλθεια απλς δεν ξερα ποιον λλο να ρωτσω και επλεξα Εσς, διτι εν Σεις αποφασσετε να αναρτσετε την απντησ Σας σε blog, θα ωφεληθον πολλο νθρωποι. Προς απογοτευσ μας απ κανονικς δικαιοδοσες πολ ελχιστες συμβουλς πρακτικο χαρακτρα ακολοθησαν. Ακμη και τοποθετσεις της Υπερορου Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας εναι υπερβολικ ελλιπες. Κατ την προσωπικ μου γνμη η κρση θα επιδεινωθε σοβαρ προτο επλθει βελτωση και λοι οι Ορθδοξοι χριστιανο παγκοσμως θα αντιμετωπσουν προβλματα πρακτικς φσεως. Πιστεω τι η περιφρνηση της κρσεως δηλνει ασγγνωστη υποτμηση ενς σοβαρο προβλματος». Το σχσμα εξαιτας αντικανονικν ενεργειν του Κωνσταντινουπλεως οδγησε σε κρση στην παγκσμια Ορθοδοξα και φρον τι μλις αρχσαμε να βλπουμε σε ποιες θλιβερς επιπτσεις θα οδηγσει πιθαντατα. μως θα πρπει να ενθυμομεθα πντοτε τι ο Κριος τα προνοε τα πντα και εν το Ευαγγλιο λγει «οχ δο στρουθα σσαρου πωλεται; Κα ν ξ ατν ο πεσεται π τν γν νευ το πατρς μν» (Ματθ. 10.29), βεβαως θα επιβλει το θλημ Του και σε αυτ την κρση, παρλο που μας φανεται τι γρω θα χουμε μνον προδοσα της πστεως, δειλα και απτη. Απ τη μα, βρεθκαμε αντιμτωποι με προβλματα, τα οποα ουδλως αναμναμε να αντιμετωπσουμε στους κλπους της Εκκλησας, αλλ απ την λλη, πιστεω τι ο Κριος χρησιμοποιε την κρση για να κλαδεσει τον αμπελνα Του. |
| Η ορθδοξη πστη χει οικουμενικ χαρακτρα και δεν χωρζεται σε βυζαντιν ρωσικ, σερβικ μαυροβουνιτικη. Μλιστα σε κθε χρα και σε κθε λα αυτ η αυθεντικ πστη χει εθνικ και πρωττυπη κφραση. Αλλ η κανονικ δομ της Εκκλησας, η κανονικ διρθρωσ της ουδλως συμππτει πντοτε με τα σνορα των κρατν. Και πολλς Ορθδοξες Εκκλησες εναι Εκκλησες πολυεθνικς. Επ παραδεγματι η Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα δεν εναι μνον η Εκκλησα της Ρωσας. Το κανονικ δαφος της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας περιλαμβνει επσης την Ουκρανα, τη Λευκορωσα, τη Μολδαβα, τις Δημοκρατες της Βαλτικς, καθς και τα κρτη της Κεντρικς Ασας. Η δικαιοδοσα της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας επεκτενεται στην Ιαπωνα, τη Μογγολα, την Κνα. Σε καθεμα απ αυτς τις χρες η Ορθοδοξα χει την πρωττυπη κφρασ της, ωστσο παρ τις ιδιαιτερτητες της εθνικς νοοτροπας τους οι ορθδοξοι χριστιανο αυτν των χωρν εναι μλη της μιας Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας. Η Ορθδοξη Εκκλησα της Σερβας εναι επσης μια Εκκλησα πολυεθνικ με παρουσα χι μνον στη Σερβα, αλλ και σε λλα κρτη. Και ταν οι πολιτικο επιθυμον να δημιουργσουν μια αυτοτελ Εκκλησα του Μαυροβουνου αποσπντας την απ τη Σερβικ Ορθδοξη Εκκλησα, δεν μπορομε να συμφωνσουμε καθλου, διτι τα ζητματα διοικητικς διαρθρσεως της Εκκλησας πρπει να τα επιλουν χι οι πολιτικο, αλλ η δια η Εκκλησα. Οι πολιτικο πρπει να ασχολονται με τα πολιτικ, διεθν, κοινωνικ προβλματα, την εσωτερικ πολιτικ, να φροντζουν για την υλικ ευημερα του πληθυσμο. Οι πολιτικο δεν πρπει να παρεμβανουν στις εσωτερικς υποθσεις της Εκκλησας και στη διρθρωσ της. – Το Δημοκρατικ Κμμα Σοσιαλιστν, η κορυφαα πολιτικ δναμη στο Μαυροβονιο, ενταξε τη δημιουργα της δικς της «αυτοκφαλης εκκλησας» στο σχδιο και στους σκοπος του για το μλλον. Σεβασμιτατε, πς αντιμετωπζετε αυτ το φαινμενο, λαμβνοντας υπψη τι πρκειται για να κοσμικ κμμα με προσανατολισμ την κοινωνα των πολιτν; – Ο Κριος ημν Ιησος Χριστς επε: «Οκοδομσω μου τν κκλησαν, κα πλαι δου ο κατισχσουσιν ατς» (Ματθ. 16.18). Και εδ ξαφνικ οι πολιτικο λγουν: Θα οικοδομσω τη δικ μου εκκλησα. Δεν εναι υπθεση των πολιτικν ηγετν να ιδρουν Εκκλησες. Ας δημιουργον πολιτικ κμματα. Εν η διοκηση της Εκκλησας εναι προτεραιτητα των ανθρπων της Εκκλησας. |
| 27 Or. ad Pulch. 27:11, 27:19, 27:21–22, 28:18, 36:25, 40:18, 40:26, 43:11, 43:33–34, 45:5–6, 45:10, 47:24, 47:35, 49:1, 52:4–5, 54:1, 55:15, 56:31, 57:6–7, 57:22, 57:29, 58:2–3, 59:3, 59:24–26, 60:30. 28 Or. ad Pulch. 32:5, 32:27, 32:33, 36:35–36, 37:9, 38:37, 43:7, 43:10, 50:6–7, 54:36, 54:13–14, 56:38–57:1. 30 Or. ad Pulch. 27:10, 28:23, 29:11, 29:12, 32:36, 33:27, 33:30, 33:33, 37:16, 38:23, 39:25, 41:2, 41:10, 42:14, 42:22, 42:24, 46:1, 46:32, 47:5, 49:21, 50:9, 56:11, 56:37, 57:1, 57:9, 58:2, 58:7, 61:11. Также, следуя за Евр. 2, 14 , «плоть и кровь» (Or. ad Pulch. 30:23, 30:32–33, 32:26, 33:9, 35:2–3, 41:8). Само вочеловечение Слова и Его искупительные деяния именуется «домостроительством с плотью» (Or. ad Pulch. 33:20, 33:24, 33:30, 34:16, 40:3, 42:1–2, 43:12, 44:25, 45:10, 47:23–24, 49:18–19). Для свт. Кирилла, который опирается в этом на книгу пророка Иоиля ( Иоил. 2, 28 ), «плоть» означает не что иное, как всего че- ловека: Лоуо? усу ove σρζ, τοντστιν νθpornos κατ ye το εκχε ττο τον πνευμα, τς μον Ιπι πσαν σρκα (Or. ad Pulch. 27:32–33; cp.: Or. ad Pulch. 33:33–34, 38:32, 56:4). Впрочем, можно отметить, как некоторую непоследовательность его богословского языка, что в рассуждении против аполлинариетов «плотью» названа только часть человека, отличная от души (Or. ad Pulch. 58:36, 59:1–2). 31 Or. ad Pulch. 27:12, 29:34, 36:33, 37:16, 38:11, 39:1–2, 40:27, 57:8, 58:33. При этом уточняется, что воспринятое тело имеет разумную душу (Or. ad Pulch. 27– 12, 37:16,58:33). 32 O r. ad Pulch. 27:27, 27:32, 28:18, 29:10, 30:4, 30:33, 33:25, 33:34, 37:11, 38:11, 39:23, 39:34,40:12, 41:7,45:32, 46:3, 47:1,47:36, 53:1, 53:23, 54:37, 56:3, 58:33. Однако подчеркивается, что Христос – не обыкновенный ( απλς, φιλς, κοινς ) человек (Or. ad Pulch. 32:24–25, 33:9, 38:17–18, 38:31, 41:28, 43:1, 43:23–24, 43:31, 49:30, 49:32, 59:16). 33 Or. ad Pulch. 37– 10, 38:32, 39:23, 40:25, 55:5. Также «условия человечества», то της νθρωτττητος μτρος (Or. ad Pulch. 28:27, 29:33, 30:7, 31:35, 39:36–37). |
|
|
