| Ο Πατριρχης Σερβας υπενθμισε τον κνδυνο εκλεψεως του αισθματος συνοδικτητας στον ορθδοξο κσμο «Η συνοδικτητα εναι μια απ τις ουσιαστικς ιδιτητες της Εκκλησας, που εκ διαισθσεως εναι κατανοητ σε οποιονδποτε ορθδοξο χριστιαν, αλλ παρλληλα χει να ανεξντλητο μυστηριακ περιεχμενο. Συνοδικτητα εναι και η αδελφικ ομοφροσνη των μελν της Οικουμενικς Ορθοδξου Εκκλησας, που χει ως Κεφαλ τον Κριο Ιησο Χριστ», υπενθμισε ο Αγιτατος Πατριρχης Σερβας Πορφριος στο χαιρετιστριο μνυμα προς τους διοργανωτς και μετχοντες στο διεθνς συνδριο «Η συνοδικτητα της Εκκλησας: θεολογικς, κανονικς και ιστορικς διαστσεις». Το συνδριο διεξχθη στις 11 Νοεμβρου 2021 στη Λαρα των Σπηλαων του Κιβου υπ την προεδρα του Μακαριωττου μητροπολτη Κιβου και πσης Ουκρανας Ονουφρου. Τον χαιρετισμ του Προκαθημνου της Ορθοδξου Εκκλησας της Σερβας ανγνωσε κατ την ναρξη των εργασιν ο εκπρσωπος του Πατριρχη Σερβας παρ τω Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσιν επσκοπο Μορβιτς Αντνιος. πως επεσμανε ο Αγιτατος Πατριρχης Πορφριος, πηγ της συνοδικτητας εναι η συνεργασα του Θεο και του ανθρπου, ο οποος εργζεται για την καλλιργεια της καρδις του, εν καρπς της ενισχσεως της συνοδικτητας καθσταται ο πολλαπλασιασμς της εντεταλμνης απ τον Θε αμοιβαας αγπης. «Ο Κριος μας κρινε να ζομε την εποχ, κατ την οποα “ψυγσεται γπη” (Ματθ. 24.12) και εκλεπει το ασθημα συνοδικτητας στον ορθδοξο κσμο», με λπη διαπστωσε ο Αγιτατος κ. Πορφριος και πρσθεσε: «Συνπεια αυτς της κρσεως ταν και οι συμφορς, που θτουν σε δοκιμασα την κανονικ Ουκρανικ Ορθδοξη Εκκλησα». Ο Προκαθμενος της Ορθοδξου Εκκλησας της Σερβας τνισε: «Η υποστριξη των σχισματικν, οι απειλς και η βα, η αρπαγ των ορθοδξων ναν και η υιοθτηση νμων που εισγουν διακρσεις και στρφονται κατ της κανονικς Ορθοδοξας, δεν μπορον να δικαιολογηθον για οποιουσδποτε κρατικος εθνικος λγους, διτι λα αυτ εναι μια ανοικτ μχη κατ του Σωτρος Χριστο, καθς και κατ της Μας, Αγας, Καθολικς και Αποστολικς Αυτο Εκκλησας». Υπηρεσα Επικοινωνας του ΤΕΕΣ με πηγ την ιστοσελδα του Ενημερωτικο Μορφωτικο Τμματος της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας DECR Communication Service 11/15/2021 Βαθμολογα: 3.8 Ψφοι: 4 Βαθμολογα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΤΥΑ |
| Αρχεο Пн Μνυμα π τ ορτ τν Χριστουγννων το Πατριρχου Μσχας κα Πασν τν ωσσιν κ.κ. Κυρλλου 6 Ιανουαρου 2023 τος 08:00 Μνυμα π τ ορτ τν Χριστουγννων το Πατριρχου Μσχας κα Πασν τν ωσσιν κ.κ. Κυρλλου πρς τος ρχιερες, ποιμνας, διακνους, μονζοντας κα πντα τ πιστ τκνα τς ωσσικς ρθοδξου κκλησας. Πεφιλημνοι ν Κυρ ρχιερες, πανντιμοι πρεσβτεροι κα δικονοι, θεοφιλες μοναχο κα μονζουσαι, δελφο κα δελφα μου γαπητο, Σμερον, καθς κκλησα, πουρνιος κα πγειος, ν ντητι καθολικ γεραρει τν νσαρκωθντα Θεν, κ μσης καρδας συγχαρω μς π τ μεγλ κα λαμπροφρ ορτ τς Γεννσεως το Κυρου κα Σωτρος μν ησο Χριστο. Σμερον στρφομεν κ νου τ νοερ μν μματα πρς τ πρ δο χιλιετιν γεγοντα τς Βηθλεμ. τενζομεν τ προν Βρφος, τ π φτνης νακλιθν κα π τς Παναχρντου Μητρς, το γου ωσφ κα τν ποιμνων περιβληθν, τν πρτων εδοποιηθντων δι τν λευσιν το Σωτρος ες τν γν, κα κολουθομεν τς σωμτους Δυνμεις, τς δοξαζοσας τν ν ψστοις Δημιουργν, τν δι το Μονογενος Υο Ατο δωρσαντα τος νθρποις ερνην κα εδοκαν. ναλων τν οσαν τς ορτς τατης γιος Γρηγριος Θεολγος τνισεν: θραμβος μν συνσταται ες τν πιδημαν Θεο πρς νθρπους, να πρς Θεν νδημσωμεν, πανλθωμεν (Λγος ΛΗ’). Νν τ ντι γγικεν μν βασιλεα τν ορανν (Ματθ. 3, 2): να κπληρωθσιν α παλαια προφητεαι κατβη π τς γς πολυαναμενμενος Συμφιλιωτς (Γεν. 49, 10), τι παιδον γενθη μν, υς κα δθη μν… κα καλεται τ νομα ατο…Θες σχυρς, ξουσιαστς, ρχων ερνης, πατρ το μλλοντος ανος (σ. 9, 6). «Ερνην τν μν δδωμι μν ο καθς κσμος δδωσιν, γ δδωμι μν» (ω. 14, 27), πευθνεται πρς μς Χριστς. Τ εναι ατ ερνη, ν δωκεν Κριος τ νθρπ κα ν νμνησαν ο γγελοι τν ραν τς γεννσεως το Σωτρος; μπως κτοτε λιγστευσαν α π τς γς χθραι κα συγκροσεις; πανταχθεν κοομεν «ερνη, ερνη», κα δν πρχει ερνη, κατ τν λγον το προφτου (ερ. 8, 11). λλ ληθιν ερνη, τις κατλθεν π τς γς ν τ το Χριστο Γεννσει, περχει πντα νον (Φιλ. 4, 7). Δεν ξαρτται κ τν ξωτερικν περιστσεων, οτε πκειται ες τς θλψεις κα στερσεις το προσκαρου βου. Ατη κατανκητος σωτερικ ερνη μπερικλεεται ες Ατν τν Θεν, στις κατασταθες νθρωπος, κατ πντα μοιος μεθ’μν παρεκτς μαρτας, οχ πλς νεργε ες τν στοραν μν, λλ ρατς παρσταται ν ατ. Σμερον Λγος σρξ γνετο κα σκηνο ν μν…πλρης χριτος κα ληθεας (ω. 1, 14). Κριος εναι γγς, γαπητο μου, οδποτε ς μ λησμονσωμεν τοτο κα ς μ ποθαρρυνθμεν! ν Τοτ γκειται δναμις μν, σχυρ λπς κα πνευματικ παρηγορα ες κστην περστασιν τς ζως. |
| Μνυμα π τ ορτ τν Χριστουγννων το Πατριρχου Μσχας κα Πασν τν ωσσιν κ.κ. Κυρλλου Πεφιλημνοι ν Κυρ ρχιερες, πανντιμοι πρεσβτεροι κα δικονοι, θεοφιλες μοναχο κα μονζουσαι, δελφο κα δελφα μου γαπητο, Σμερον, καθς κκλησα, πουρνιος κα πγειος, ν ντητι καθολικ γεραρει τν νσαρκωθντα Θεν, κ μσης καρδας συγχαρω μς π τ μεγλ κα λαμπροφρ ορτ τς Γεννσεως το Κυρου κα Σωτρος μν ησο Χριστο. Σμερον στρφομεν κ νου τ νοερ μν μματα πρς τ πρ δο χιλιετιν γεγοντα τς Βηθλεμ. τενζομεν τ προν Βρφος, τ π φτνης νακλιθν κα π τς Παναχρντου Μητρς, το γου ωσφ κα τν ποιμνων περιβληθν, τν πρτων εδοποιηθντων δι τν λευσιν το Σωτρος ες τν γν, κα κολουθομεν τς σωμτους Δυνμεις, τς δοξαζοσας τν ν ψστοις Δημιουργν, τν δι το Μονογενος Υο Ατο δωρσαντα τος νθρποις ερνην κα εδοκαν. ναλων τν οσαν τς ορτς τατης γιος Γρηγριος Θεολγος τνισεν: θραμβος μν συνσταται ες τν πιδημαν Θεο πρς νθρπους, να πρς Θεν νδημσωμεν, πανλθωμεν (Λγος ΛΗ’). Νν τ ντι γγικεν μν βασιλεα τν ορανν (Ματθ. 3, 2): να κπληρωθσιν α παλαια προφητεαι κατβη π τς γς πολυαναμενμενος Συμφιλιωτς (Γεν. 49, 10), τι παιδον γενθη μν, υς κα δθη μν… κα καλεται τ νομα ατο…Θες σχυρς, ξουσιαστς, ρχων ερνης, πατρ το μλλοντος ανος (σ. 9, 6). «Ερνην τν μν δδωμι μν ο καθς κσμος δδωσιν, γ δδωμι μν» (ω. 14, 27), πευθνεται πρς μς Χριστς. Τ εναι ατ ερνη, ν δωκεν Κριος τ νθρπ κα ν νμνησαν ο γγελοι τν ραν τς γεννσεως το Σωτρος; μπως κτοτε λιγστευσαν α π τς γς χθραι κα συγκροσεις; πανταχθεν κοομεν «ερνη, ερνη», κα δν πρχει ερνη, κατ τν λγον το προφτου (ερ. 8, 11). λλ ληθιν ερνη, τις κατλθεν π τς γς ν τ το Χριστο Γεννσει, περχει πντα νον (Φιλ. 4, 7). Δεν ξαρτται κ τν ξωτερικν περιστσεων, οτε πκειται ες τς θλψεις κα στερσεις το προσκαρου βου. Ατη κατανκητος σωτερικ ερνη μπερικλεεται ες Ατν τν Θεν, στις κατασταθες νθρωπος, κατ πντα μοιος μεθ’μν παρεκτς μαρτας, οχ πλς νεργε ες τν στοραν μν, λλ ρατς παρσταται ν ατ. Σμερον Λγος σρξ γνετο κα σκηνο ν μν…πλρης χριτος κα ληθεας (ω. 1, 14). Κριος εναι γγς, γαπητο μου, οδποτε ς μ λησμονσωμεν τοτο κα ς μ ποθαρρυνθμεν! ν Τοτ γκειται δναμις μν, σχυρ λπς κα πνευματικ παρηγορα ες κστην περστασιν τς ζως. |
| Ο εχθρς διβολος γνωρζει τι η προσευχ εναι για μας υπερασπιστς, εν γι’ αυτν εχθρς και επβουλος. Θλοντας να μας αποσπσει απ αυτν, βζει μσα μας την επιθυμα της μελτης των συγγραφν των αρχαων Ελλνων, απ τους οποους και απομακρυνθκαμε, και μας προτρπει να ασχολομαστε μ’ αυτς. Αλλ ας μη πεισθομε σ’ αυτν, μην τυχν και πει στραβ η καλλιργει μας και αντ να συνξομε σκα και σταφλια, συνξομε αγκθια και τριβλια. Γιατ η σοφα του κσμου αυτο εναι μωρα ενπιον του Θεο(Α Κορ. 3,19). Λει η Γραφ: «Ευαγγελζομαι χαρ μεγλη σ’ εσς, που αφορ λο το λα»(Λουκ. 2,10), χι να μρος μνον του λαο. Και «λοι οι κτοικοι της γης θα σε προσκυνσουν και θα ψλλουν σε Σνα»(Ψαλμ. 65,4), χι να μρος μνον της γης. Η ψαλμωδα δεν εναι γνρισμα αυτν που δονται με δκρυα, αλλ εκενων που εναι εθυμοι. Αφο λοιπν τσι εναι, ας μην απελπιστομε διλου, αλλ ας περσομε τον παρντα βο εθυμοι, χοντας στο νου μας την μλλουσα εκενη χαρ και ευθυμα. Αλλ μως να την ανακατψομε την ευφροσνη με το φβο του Θεο, πως λει Γραφ: «Να νιθετε αγαλλαση για τον Κριο μαζ με τρμο»(Ψαλμ.2,11). Οι γυνακες που ταν μαζ με τη Μαρα, φυγαν απ τον Τφο με φβο και χαρ(Ματθ. 28,8). σως κι εμες κποτε με φβο και χαρ βγομε απ τον νοητ τφο. Απορ πς μπορομε να μην χομε φβο, γιατ κανες δεν εναι αναμρτητος, και αν ακμη εναι Μωυσς Απστολος Πτρος. Πλν μως σ’ αυτος, αφο νικσει η θεα αγπη, αποδιχνει το φβο(Α Ιω. 4,18) κατ την ρα του θαντου. Για το τι ο εμπαθς, αφο πιστψει με λη του την καρδι και με ταπενωση, λαμβνει χρισμα απθειας, χεις μρτυρα τη Γραφ. «Σμερα, λει, θα εσαι μαζ μου στον Παρδεισο»(Λουκ. 23,43)· και, «η πστη σου σ’ σωσε· πγαινε στην ειρνη»(Λουκ.7,50) της τρισμακριας απθειας· και λλα μοια με αυτ, πως: «το σταφλι θα ωριμσει τον καιρ της σπορς»(Αμς 9,13), και: «Ας γνει σε σας σμφωνα με την πστη σας»(Ματθ. 9,29). ταν, εν αντιμετωπζομε με αγανκτηση τα πθη, μας πολεμον δυναττερα οι δαμονες με αισχρς ενθυμσεις, ττε περισστερο στηριζμαστε στην πστη του Κυρου και κνομε βεβαιτερη την ελπδα μας προς τα αγαθ που μας χει υποσχεθε ο Θες, απ τα οποα οι εχθρο σπεδουν απ φθνο να μας αποξενσουν. Γιατ αν δεν ταν πολ μεγλα τα μλλοντα αγαθ, δεν θα καναν πυκνς επιθσεις οι δαμονες με τσο φθνο εναντον μας με ακθαρτους λογισμος, νομζοντας τι τσι ικανοποιον τη μανα τους και τι μας οδηγον στην απελπισα, με τη μεγλη και αβσταχτη ενχλησ τους. |
| ξταζε νπιον το Θεο μ μεγλη προσοχ τν αυτ σου, δελφ, κθε μρα, κα βλπε τν καρδι σου, ποι πθος βρσκεται μσα σ’ ατν. Κα πταξ το μακρι π τν καρδι σου, γι ν μ σο γνει φορμ καταδκης. Πρσεχε λοιπν δελφ μου τν καρδι σου κα γρπνα γι ν’ ντιμετωπσεις τος χθρος σου. Γιατ εναι πανοργοι κα μ κθε εδος κακας. Κα πστεψε μσα σου βαθι τι εναι δνατο νθρωπος πο πρττει τ κακ, ν πρξει καλ. Γι’ ατ κα Σωτρας μας μς δδαξε ν εμαστε προσεκτικο κα γρυπνοι, λγοντας: «τι εναι στεν πλη κα δσκολος δρμος πο δηγε στ ζω κα εναι λγοι σοι τν βρσκουν»(Ματθ. 7,14). Πρσεχε λοιπν στν αυτ σου μπως κτι π’ σα δηγον στν πλεια σ πομακρνει π τν γπη το Θεο, κα φλαγε τν καρδι σου κα μν μελσεις κα πες: «Πς ν φυλξω τν καρδι μου, φο εμαι νθρωπος μαρτωλς;» Γιατ ταν νθρωπος γκαταλεψει τς μαρτες του κα πιστρψει στ Θε μετανοιωμνος, μετνοια τν ξαναγενν κα τν κνει λον καινοργιο. Παντο γα Γραφ, Παλαι κα Καιν, μιλ γι τ φλαξη τς καρδις. Δαβδ λει: «Γιο τν νθρπων, ς πτε θ χετε βαρι καρδι;(Ψαλμ. 4,3), κα πλι: « καρδι τος εναι κοφια»(Ψαλμ. 5,10). Γι κενους πλι πο σκφτονται μταια, λει: «Επε μσα στν καρδι του, θ μενω μετακνητος»(Ψαλμ.9,27). Κα πλι: «Επε μσα στν καρδι του, ξεχστηκε Θες»(Ψαλμ. 9,32), κα λλα πολλ παρμοια. φελει λοιπν μοναχς ν ννοε τ σκοπ τς Γραφς, γι ποιν κα πτε μιλει, κα ν κρατ συνεχς τν γνα τς σκσεως. ν προσχει τς πιθσεις το διαβλου κα σν καλς πλοαρχος ν ξεπερν τ κματα, καθς θ τν κυβερν χρη, χωρς ν ξεφεγει π τν δρμο του κα ν προσχει μνο στν αυτ του. κα ν πλησιζει τ Θε, χωρς ν πλανιται σκψη του δ κι κε, κα χωρς περιργεια το νο του. καιρς τν γνων παιτε π μς τν προσευχ, πως τν πλοαρχο ο νεμοι κα ο τρικυμες κα ο φουρτονες. Γιατ δεχμαστε προσβολ λογισμν κα ναρτων κα κακν. Κριος τν παθν εναι εσεβς κα φιλθεος λογισμς. Πρπει μες ο συχαστς μ σνεση ν διακρνομε κα ν ξεχωρζομε κα τς ρετς κα τς κακες. κα ποις ρετς ν ργαζμαστε μπροστ στος δελφος μας κα ποις μνοι μας. κα ποι εναι πρτη ρετ, ποι δετερη κα ποι τρτη. κα ποι πθος εναι ψυχικ κα ποι σωματικ, κα ποι ρετ ψυχικ κα ποι σωματικ· κα π ποι ρετ περηφνεια χτυπ τ νο, π ποι ρχεται κενοδοξα, π ποι πλησιζει θυμς κα π ποι ρχεται γαστριμαργα. Γιατ φελομε ν νατρπομε τς πονηρς σκψεις κα κθε ψηλοφροσνη πο ψνεται κα μποδζει τος νθρπους ν γνωρσουν τ Θε(Β Κορ. 10,5). |
| Теологические и метафизические основания христианской культуры предстают нашему взору своеобразной диалектикой христианской религиозной мысли и античного миросозерцания. Ориген жизнью своей живёт по-христиански, по воззрениям же своим на соделанное и Божественное эллинствует 94 . Источники 1 . Ориген. Ωριγνονς τον εις το κατα Ματθ ιον Εναγγλιον εξηγητικων. – Paris: Sources Chretiennes, t. 43,1992. 2 . Ориген. Ωριγνους τν ις τ κατ ωννην Ευαγγλιον ξηγητικν. – Paris: Sources Chretiennes, t. 120,1996. 3 . Ориген . Origenis homilia in Librum Regnorum I. – Paris: Sources Chretiennes, t. 328, 1986. 4 . Ориген . Origenis in Exodum. – Paris: Sources Chretiennes, т.321, 1985. 5 . Ориген . Origenius commentarium in cantico canticorum. – Paris: Sources Chretiennes, t. 375, 1991. 6 . Ориген . Homiliae in Jesu Nave. – Paris: Sources Chretiennes, t. 71, 1960. 7 . Ориген . Homilia in Sancto Luca. – Paris: Sources Chretiennes, t. 87, 1998. 8 . Ориген . “О Началах» – Новосибирск, 1993. 9 . Ориген . “О Молитве”, “Увещание к мученичеству” – Сам., 1992. 10 . Ориген . “Против Цельса” – М. 1997 11 . Августин Аврелий . Творения. – М., 1997 12 . Григорий Чудотворец , Мефодий Патарский . Творения. – М., 1997 13 . Деяния вселенских соборов. – СПб., «Воскресение», 1996. 14 . Евсевий Памфил . “Церковная История” – М., 1993. 15 . Иероним. О девственности. – М., 1995. 16 . Ириней Лионский . Творения. – М., 1996. 17 . Иустин Мученик . Творения. – М., 1996. 18 . Платон. Собрание сочинений. – М.. «Мысль», 1993. 19 . Плотин. Эннеады. – М., 1997. 20 . Порфирий. Жизнь Плотина//Диоген Лаэрций. О жизни, учениях и изречениях знаменитых философов. – М., 1978. 21 . Ранние Отцы Церкви. – Брюссель: “Жизнь с Богом”, 1988. 22 . Ранович А. Б. “Первоисточники по истории раннего христианства», “Античные критики христианства” – М., 1976. 23 . Сократ Схоластик . “Церковная История» – М., «РоссПЭн», 1996. 24 . Сочинения древних христианских апологетов. – СПб., «Але- тейя», 1999. 25 . Jacques Loew Fayard. Histoire du I’Eglise par Elle-meme. 1978. |
| Πρωτοπρεσβτερος γγελος γγελακπουλος ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ 3/11/2020 Βαθμολογα: 8.2 Ψφοι: 18 Βαθμολογα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 1 Κατανυκτικν Τριδιον, κδ. Φς Χ.Ε.Ε.Ν., θναι 2010, σσ. 618-635. 2 Ματθ. 21, 18-19. 3 Ματθ. 25, 41. 4 Ματθ. 23, 13-39. 5 ω. 2, 13-16. 6 Μρκ. 14, 71. 7 Πρξ. 23, 12 κα 21. 8 Πρξ, 23, 14. 9 Ρωμ. 9, 3. 10 Α Κορ. 16, 22. 11 ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, ρμηνεα ες τς ΙΔ πιστολς το ποστλου Παλου, τ. Α, κδ. ρθδοξος Κυψλη, Θεσ/κη 1989, σ. 697. 12 Α Κορ. 12, 3. 13 Γαλ. 1, 8. νθ’ νωτ., τ. Β, Θεσ/κη 1990, σσ. 248-249. 14 ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ, λξη νθεμα κα σημασα της, 15 Γαλ. 1, 8-9. 16 βρ. 10, 31 κα 12, 29. 17 2ο Στιχηρ τν ποστχων το σπερινο τς Κυριακς τν Βαων, ν Τριδιον Κατανυκτικν, κδ. Φς Χ.Ε.Ε.Ν., θνα 2010, σ. 448. 18 Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ, Μετφραση (λληνικ κ το γγλικο) : . Μ. Παντοκρτορος Μελισσοχωρου, http://www.impantokratoros.gr/39536729.el.aspx , Πρωττυπο κεμενο (ρωσσικ) : στ περιοδικ Pravoslavnaya Rus ( ρθδοξη Ρωσσα), #4, 1974, γγλικ κεμενο : 19 ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ, μιλα στν Κυριακ τς ρθοδοξας, http://orthochristian.com/45266.html . «The meaning of anathema is the meaning of the Church’s spiritual cure of an illness in the human soul, which causes eternal death. All human teachings cause eternal death if they introduce their own thinking drawn from reason falsely so-called, from carnal mindedness—that common heritage of fallen spirits and men—into the God-revealed teaching about God. Human philosophies introduced into the teachings of the Christian Faith are called heresies, and adherence to these teachings is called evil belief». 20 . π., Brianceaninov.php, «Doctoria anatemei a fost întotdeauna socotit ca neaprat trebuincioas de ctre Sfânta Biseric în privina cumplitei boli a ereziei. Când Fericitul Teodorit, episcopul Cirului, dorind s se îndrepteasc în privina învinuirilor aruncate asupra lui, Prinii i-au cerut ca mai întâi de toate s-l dea anatemei pe ereziarhul Nestorie. Teodorit, care se lepdase de Nestorie, dar nu aa de hotrât cum se lepdase de el Biserica, a vrut s dea lmuriri. Prinii i-au cerut iari s dea anatemei cu hotrâre, fr alte explicaii, pe Nestorie i învtura acestuia. Teodorit a vrut din nou s dea lmuriri, îns Prinii au cerut iari ca el s dea anatemei pe Nestorie, ameninând c altminteri îl vor socoti eretic pe însui Teodorit. Teodorit a rostit anatema asupra lui Nestorie i a tuturor învturilor eretice ale acelei vremi. Prinii au dat slav lui Dumnezeu, l-au proclamat pe Teodorit pstor ortodox, iar Teodorit nu a mai cerut s dea lmuriri, cci lepdase din sufletul su pricinile care îl fceau s simt nevoia de a da lmuriri». |
| 14, 26–27), επε ο Χριστς. Αυτ για τους κατ σρκα γονες και φλους και αδελφος. Εκενους μως που σου εναι οικεοι κατ την πστη και δε σ’ εμποδζουν απ τη σωτηρα, και θα τους τιμσεις και θα τους αγαπσεις. Αν πρπει να τιμς τσι τους κατ σρκα γονες σου, πσο περισστερο θα τιμσεις και θα αγαπσεις τους πνευματικος σου πατρες; Αυτο σε μετφεραν απ την απλ ζω στη ζω της αρετς, σου μετδωσαν τον φωτισμ της γνσεως, σου δδαξαν την αλθεια, σε αναγννησαν με το λουτρ της παλιγγενεσας, βαλαν μσα σου την ελπδα της αναστσεως και της αθανασας και της αδιδοχης βασιλεας και κληρονομας, και απ ανξιο σ’ καναν ξιο των αιωνων αγαθν. Σ’ καναν ακμη ουρνιο και αινιο, απ επγειος και πρσκαιρος που σουν, και υι και μαθητ χι ανθρπου, αλλ του Θεανθρπου Ιησο Χριστο που σου χρισε το Πνεμα της υιοθεσας(Ρωμ. 8, 15) και που επε: «Μην ονομσετε καννα «πατρα» «καθηγητ» σας στη γη, γιατ νας εναι ο πατρας και ο καθηγητς σας, ο Χριστς»(Ματθ. 23, 9–10). Οφελεις λοιπν κθε τιμ και αγπη στους πνευματικος σου πατρες, γιατ η τιμ σ’ αυτος αναφρεται στο Χριστ και στο Πανγιο Πνεμα, απ το οποο πρες την υιοθεσα, και στον επουρνιο Πατρα, απ τον οποο παρνει το νομ της κθε πατρικ ιδιτητα ουρνια επγεια(Εφ. 3, 15). Θα φροντσεις δε να χεις σε λη σου τη ζω πνευματικ πατρα, για να του εξομολογεσαι κθε αμαρτα και κθε λογισμ και να παρνεις απ αυτν τη θεραπεα και την φεση. Γιατ στους πνευματικος πατρες χει δοθε η εξουσα να λνουν και να δεσμεουν τις ψυχς. Και σα δσουν στη γη θα εναι δεμνα και στον ουραν, εν σα λσουν στη γη θα εναι λυμνα και στον ουραν(Ματθ. 18, 18). Αυτ τη χρη και τη δναμη λαβαν απ το Χριστ. Γι’ αυτ θα υπακοσεις σ’ αυτος χωρς καμα αντιλογα, για να μη χαθε η ψυχ σου. Αν εκενος που αντιλγει στους κατ σρκα γονες του, σε πργματα που δεν απαγορεει ο νμος του Θεο, θανατνεται σμφωνα με το νμο(Εξ. 21, 16· Ματθ. 15, 4), ποιος αντιλγει στους πνευματικος πατρες, πς εναι δυνατ να μη διχνει το Πνεμα του Θεο και να μη χνει την ψυχ του; Γι’ αυτ να συμβουλεεσαι και να υπακος μχρι τλους στους πνευματικος σου πατρες, για να σωθε η ψυχ σου και να γνεις κληρονμος των αιωνων και αφθρτων αγαθν. |
| Αυτ εναι η τλεια ελεημοσνη. πως ο Χριστς υπφερε το θνατο για χρη μας και δωσε σε λους παρδειγμα και τπο(Α Πετρ.2,21), να πεθνομε ο νας για χρη του λλου, κι χι μονχα για τους φλους μας, αλλ και για τους εχθρος, ταν το καλε η περσταση. Δεν εναι ανγκη να χει κανες, δθεν για να ελεε. Αυτ μλλον εναι μεγλη ασθνεια. Αλλ κι αν δε χει κανες κτι για να ελεε, να χει ευσπλαχνα σε λους και με ,τι μπορε, να βοηθσει σους χουν ανγκη, αφνοντας κθε εμπαθ προσκλληση στα πργματα του βου και χοντας συμπθεια ια τους ανθρπους. Οτε πρπει να διδσκει απ κενοδοξα, για να ωφελσει δθεν ψυχς ασθενν, αυτς που δεν κανε προηγουμνως πρξη τα λγια του, αφο ο διος εναι πιο ασθενς απ εκενους που νομζει τι θα ωφελσει. Κθε πργμα χρειζεται τον καιρ του και δικριση, για να μη γνει τποτε χωρς να εναι καιρς δχως να χρειζεται. Για τον αδνατο προτιμτερο εναι η φυγ απ’ λα, και η ακτημοσνη εναι υπερβολικ καλτερη απ την ελεημοσνη. Με την απουσα εμπαθν προσκολλσεων αξινεται της κτης εντολς, πως λει ο Κριος: «Μακριοι σοι εναι καθαρο στην καρδι»(Ματθ. 5,8), δηλαδ εκενοι που κατρθωσαν κθε αρετ με γιους διαλογισμος και φτασαν να βλπουν τα πργματα πως εναι στη φση τους. Και τσι περν κανες στην ειρνη των λογισμν. «Μακριοι, λει οι ειρηνοποιο»(Ματθ. 5,9), δηλαδ εκενοι που χουν ειρηνοποισει την ψυχ και το σμα με το να υποτξουν τη σρκα στο πνεμα, για να μην επιθυμε πια η σρκα εναντον του πνεματος(Γαλ. 5,17), αλλ να βασιλεει η χρη του Αγου Πνεματος στην ψυχ και να την οδηγε πως θλει, αφο της χαρσει τη θεα γνση. Με τη γνση μπορε ο νθρωπος να υπομνει διωγμ, ονειδισμ και κακοποηση για την αρετ και χαρεται γιατ η ανταμοιβ του θα εναι μεγλη στους ουρανος(Ματθ. 5,10–12). λοι λοιπν οι μακαρισμο κνουν τον νθρωπο θε κατ χρη, με το να γνει προς, να ποθε κθε αρετ, να εναι ελεμων, απαθς, ειρηνοποις, να υπομνει κθε πνο με χαρ για την αγπη του Θεο και του πλησον. στε εναι δρα του Θεο και οφελομε να ευχαριστομε πολ το Θε γι’ αυτος και για τα παθλα που χουν, δηλαδ τη βασιλεα των ουρανν στο μλλον, εν σ’ αυτ τη ζω, παρηγορι και αφθονα κθε αγαθο και λεος απ το Θε, και τη φανρωση του Θεο με τη θεωρα των κρυφν μυστηρων που εναι κρυμμνα στις γιες Γραφς και σε λα τα κτσματα, και μεγλη ανταμοιβ στους ουρανος. Και γινμαστε μοιοι με το Χριστ με τη μμησ Του εδ στη γη και οι ”μακριοι” κθε εντολς, πργμα που εναι το ακρτατο αγαθ, το αντερο που μπορε να επιθυμσει ο νθρωπος. Επειδ κατ τον Απστολο μνο ο Θες εναι μακριος και κατοικε σε απρσιτο φως(ΑΤιμ. 6,15–16). Αλλ μ’ λο που χομε χρος να φυλξομε τις εντολς, μλλον να μας φυλξουν οι εντολς, ο φιλνθρωπος Θες ωστσο, θα χαρσει τα παθλα της εντολς και εδ και στον ουραν σ’ εκενον που πιστεει σ’ Αυτν. |
| Κι αν καμι φορ αρπξει κτι το νου, δεν πρπει αυτς να χρονοτριβε στους λογισμος, για να μη του καταλογιστε η συγκατθεση στους λογισμος σαν πρξη την ημρα της κρσεως ενπιον του Κυρου ταν θα κρνει ο Θες τα μυστικ των ανθρπων(Ρωμ. 2, 16). Απαλλαγετε λοιπν για πντα απ τους περισπασμος και μενετε κοντ στον Κριο το Θε μας μεχρις του μας σπλαχνιστε(Ψαλμ. 122, 2)· και μη ζηττε τποτε λλο παρ μνο το λεος απ τον νδοξο Κριο. Ζητντας μως το λεος, να το ζηττε με ταπειν και αξιολπητη καρδι· και φωνζετε απ το πρω μχρι το βρδυ, κι αν εναι δυνατ και λη τη νχτα, το «Κριε Ιησο Χριστ, ελησν με». Και βισετε το νου σας σ’ αυτ το ργο μεχρι θαντου. Γιατ αυτ το ργο χρειζεται μεγλη βα, επειδ εναι στεν η πλη και λο δυσκολες ο δρμος που οδηγε στη ζω(Ματθ. 7, 14) και μπανουν σ’ αυτ σοι βιζουν τον εαυτ τους, αφο «η βασιλεα των ουρανν κερδζεται απ σους βιζουν τον εαυτ τους»(Ματθ. 11, 12). Σας παρακαλ, λοιπν, μη χωρζετε τις καρδις σας απ το Θε, αλλ να μνετε κοντ Του και να τις φυλγετε μαζ με τη μνμη του Κυρου μας Ιησο Χριστο πντοτε, ως του φυτευτε το νομα του Κυρου μσα στην καρδι σας κι αυτ πι να μη σκφτεται τποτε λλο, για να δοξαστε ο Χριστς μσα σας». Πριν απ το Χρυσστομο ββαια, ο μγας Παλος αναφρει το τμμα «Κριε Ιησο», γρφοντας: «Αν ομολογσεις με το στμα σου Κριο τον Ιησο και πιστψεις με την καρδι σου τι ο Θες τον ανστησε εκ νεκρν, θα σωθες. Γιατ ποιος πιστεει με την καρδι του οδηγεται στη δικαωση, κι ποιος ομολογε με το στμα του οδηγεται στη σωτηρα»(Ρωμ. 10, 9–10). Και πλι: «Κανες δεν μπορε να πει «Κριε Ιησο» παρ μνο με γιο Πνεμα»(Α Κορ. 12, 3). Προσθτει το «με γιο Πνεμα» εννοντας «ταν η καρδι δεχτε την ενργεια του Αγου Πνεματος» με την οποα και προσεχεται. Τοτο εναι γνρισμα εκενων που πρκοψαν και αξιθηκαν να δεχτον με ασθηση το Χριστ να κατοικε μσα τους. Σμφωνα με αυτ λει και ο γιος Διδοχος: «Απαιτε οπωσδποτε απ εμς ο νους, ταν του φρξομε με τη μνμη του Θεο λες τις διεξδους, να του αναθσομε κποιο ργο που να ικανοποιε την ενεργητικτητ του. Πρπει λοιπν να του δνομε για πλρη εργασα το «Κριε Ιησο». Γιατ κανες δεν μπορε να πει «Κριε Ιησο» παρ με το φωτισμ του Αγου Πνεματος. |
|
|
